Το γράφω εδώ και καιρό στo προσωπικό μου προφίλ στο Facebook... "Το Πρωτάθλημα και τα μάτια μας". Κάποιοι, μάλλον, δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να το κάνουν για τους δικούς τους λόγους, πως ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του μία τεράστια πρόκληση και έναν τίτλο που περιμένει. Η σεζόν στην Ευρώπη δεν εξελίχθηκε όπως θα θέλαμε για το τμήμα μπάσκετ, αλλά και η αποτυχία είναι μέσα στη ζωή. Είχαμε καλομάθει τα τελευταία χρόνια να πηγαίνουμε στα Final-4, να παίζουμε τελικούς, να κατακτάμε την Ευρωλίγκα, κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Τι να πουν και οι άλλοι, που έχουν να δουν Final-4 από κοντά, από το 2012. Άλλες ομάδες ονειρεύονται το 1/4 από όλα όσα έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη από το 1992 μέχρι σήμερα.
Για πρώτη φορά ύστερα από έντεκα διαδοχικά χρόνια, ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης, που αρχίζει σε λίγες ώρες. Μου κακοφαίνεται, δεν το κρύβω, αλλά έτσι είναι η ζωή και ο αθλητισμός. Υπάρχουν κάποιοι που διψούν για αίμα και ζητούν εδώ και τώρα την αποδόμηση της ομάδας (αν είναι ποτέ δυνατόν), την ώρα που έχει μπροστά της ένα μεγάλο στόχο και αυτός είναι η κατάκτηση του ελληνικού Πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός αν νικήσει το Ρέθυμνο στο ΣΕΦ, την Τετάρτη (13/4), θα έχει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ της Basket League. Παρά τα προβλήματα με τους τραυματισμούς και τις αλλαγές προσώπων κατά τη διάρκεια της φετινής αγωνιστικής περιόδου, η ομάδα έκανε το καθήκον της και διεκδικεί, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, με πλεονέκτημα έδρας το δεύτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα Ελλάδας, κάτι που έχει να κάνει εδώ και 20 χρόνια. Eίναι οι κόποι ολόκληρης της σεζόν αυτό το πλεονέκτημα έδρας μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Η κριτική για το τι έφταιξε στην Ευρώπη γίνεται από όλους μας, αλλά μπορεί να ολοκληρωθεί στο τέλος της σεζόν. Αυτό που ξέρω, είναι πως ο Ολυμπιακός έπαιξε σχεδόν όλη την αγωνιστική χρονιά χωρίς τη μεγαλύτερη καλοκαιρινή του επένδυση, τον Πάτρικ Γιανγκ. Σίγουρα, μπορούσε να βρει καλύτερους αντικαταστάτες από τους Τζέιμς και Ουόρικ για τη θέση του σέντερ (ο Ουόρικ δεν είναι καν τέτοιος, αλλά "τεσσάρι"). Αυτοί, όμως, που περίμεναν για αντικαταστάτη του Πάτρικ τον... Ντουάιτ Χάουαρντ, ας γυρίσουν πλευρό ή ας βάλουν αυτοί τα χρήματα για κάτι τέτοιο. Παράλληλα, στα 10 από τα 14 ματς του Top-16 ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τον Ματ Λοτζέσκι. Τον καλύτερο, και πιο οικονομικό σε προσπάθειες, σουτέρ της Ευρώπης. Είδαμε και κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την τελευταία αγωνιστική και σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά ματς, πόσο σημαντικός είναι ο Αμερικανός σκόρερ στο παιχνίδι της ομάδας. Τόσο με τα σουτ όσο και με το σκορ που προσφέρει μέσα από το transition και το inside σκορ.
Βάζω μόνο αυτούς τους δύο τραυματισμούς και όχι τους δεκάδες που ταλάνισαν όλη τη σεζόν τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Άλλη ομάδα, θα είχε γονατίσει με τόσα προβλήματα βασικών αθλητών της. Εδώ ο Χάκετ από το παιχνίδι με τη Ρεάλ στο ΣΕΦ και μέχρι το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς θα παίζει με σπασμένο δάχτυλο στο αριστερό χέρι (σε αυτό που σουτάρει, έτσι). Τι συζητάμε, λοιπόν; Λάθη έγιναν από όλους. Και από τους Αγγελόπουλους και από τον Σφαιρόπουλο και από τους παίκτες. Ε, και; Να χαραμίσουμε το μεγάλο στόχο της σεζόν για τα καπρίτσια του καθενός; Αγαπώ όλα τα τμήματα του Ολυμπιακού. Περιστασιακά και για μία διετία, ασχολήθηκα με το μπασκετικό ρεπορτάζ και ξέρω πολύ καλά τι γίνεται. Τρελαίνομαι όταν βλέπω κάποιους μπασκετικούς ρεπόρτερ του Ολυμπιακού να "αλληλοσφάζονται" με το βαμβάκι. Ας κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά όχι παίζοντας με το όνομα του ενδοξότερου ελληνικού συλλόγου. Πάνω από όλα είναι ο Ολυμπιακός και κανένας δημοσιογράφος.
Το ταμείο θα γίνει στο τέλος. Δεν... διψώ για αίμα. Αυτό που γουστάρω, είναι να βλέπω την πιο τρελή παρέα που δημιουργήθηκε ποτέ στο παρκέ να τα δίνει όλα για τον Ολυμπιακό. Το μόνο που έχω γράψει για το σχεδιασμό της επόμενης σεζόν είναι πως ο Βασίλης Σπανούλης έπρεπε να έχει, ήδη, ανανεώσει ή όταν οι δύο πλευρές καθίσουν στο τραπέζι, πιθανότατα μόλις τελειώσουν οι τελικοί, η όποια πρόταση της διοίκησης να κατατεθεί όχι με την κατάληξη της φετινής σεζόν (είτε είναι θετική είτε όχι), αλλά με βάση την προσφορά του κορυφαίου παίκτη της Ευρώπης στον Ολυμπιακό την τελευταία εξαετία. Αυτό και τίποτα άλλο. Το Πρωτάθλημα και τα μάτια μας.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
