Όταν ένας αγώνας "στραβώνει" από το 2ο λεπτό, με τον αντίπαλο να πετυχαίνει γκολ (από επιθετικό φάουλ) στην πρώτη ευκαιρία του στην αναμέτρηση, η κριτική πηγαίνει περίπατο. Το τακτικό πλάνο (αμφιβάλλω, πάντως, αν υπήρχε από την τεχνική ηγεσία) "καταστρέφεται" νωρίς, αλλά η ουσία είναι πως είδαμε μία ανέτοιμη ομάδα για αυτό το επίπεδο. Και η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός γλίτωσε από έναν ιστορικό εντός έδρας εφιάλτη, που κράτησε για ένα ημίχρονο. Το τελικό 2-3 είναι κολακευτικό και διασκέδασε, κάπως, τις εντυπώσεις.
Είναι το δεύτερο χειρότερο ημίχρονο του Ολυμπιακού που θυμάμαι στο Champions League, μετά τη βαριά ήττα από τη Γιουβέντους στο Τορίνο, το 2003, όταν το σκορ ήταν 4-0 στο ημίχρονο (στο 0-0, τουλάχιστον, ο Τζόρτζεβιτς είχε χάσει ανεπανάληπτο τετ α τετ). Οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν το ματς με τη Σπόρτινγκ με εξοργιστική αφέλεια: μπήκαν στο ματς χωρίς συγκέντρωση και το γρήγορο γκολ της Σπόρτινγκ "ισοπέδωσε" την ψυχολογία τους. Οι παίκτες ζουν ποδοσφαιρικά για αυτά τα παιχνίδια, αλλά οι έντεκα που άρχισαν αγωνίστηκαν χωρίς νεύρο, τσαμπουκά, λες και ήθελαν απλά να βγάλουν την υποχρέωση.
Είναι τεράστιο λάθος αν κάποιοι μέσα στην ομάδα πιστεύουν πως η σεζόν στην Ευρώπη έχει τελειώσει, πριν καλά-καλά αρχίσει, επειδή επιτεύχθηκε ο πρώτος στόχος. Ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να αρκείται στην απλή συμμετοχή στη φάση των ομίλων του Champions League. Παίζει για 18η φορά τα τελευταία 21 χρόνια στα γκρουπ των κορυφαίων και υπάρχουν απαιτήσεις. Ο Μπέσνικ Χάσι οδήγησε την ομάδα ξανά στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ύστερα από διάλειμμα μιας σεζόν, αλλά στην πρεμιέρα με τη Σπόρτινγκ έχασε πολλούς πόντους, παρουσιάζοντας ένα απροετοίμαστο σύνολο. Χωρίς ισορροπία και ούτε έναν "κόφτη". Εμφάνισε μία ευάλωτη ομάδα, με το "εξάρι" να παίζει στόπερ, δύο "οκτάρια" και δύο "δεκάρια" στο αρχικό σχήμα, και με την τετράδα της άμυνας ανεβασμένη στο χώρο της μεσαίας γραμμής, από τη στιγμή που κανείς από τη μέση και μπροστά δεν έχει το μυαλό του στο πρεσάρισμα (Ζιλέ, Οτζίτζα, Καρσελά, Φορτούνης, Μάριν, Τζούρτζεβιτς). Παρά το αρχικό σοκ, ο Ολυμπιακός είχε ακόμα 88 λεπτά για να διεκδικήσει ένα θετικό αποτέλεσμα. Και όμως: έπαιζε σαν να μην υπάρχει καθόλου χρόνος, μετά το 0-1. Σαν να τελειώνει το ματς. Η Σπόρτινγκ έκανε ό,τι ήθελε στην κόντρα επίθεση και στο πρώτο μέρος είχε τρία γκολ, δύο δοκάρια (τρία συνολικά στην αναμέτρηση), και δύο χαμένα τετ α τετ. Και τα τρία γκολ θύμισαν σε όλους μας "ασθένειες" από το παρελθόν. Όταν ο Ολυμπιακός δεχόταν γκολ στο Champions League, κυριολεκτικά, από το πουθενά.
Το είχα σημειώσει στο Sportime. Το μοναδικό τρανταχτό κενό στο ρόστερ είναι η έλλειψη ταχύτητας στο κέντρο της άμυνας, μετά την ιστορική πώληση του Ρέτσου στη Λεβερκούζεν. Και ο Βούκοβιτς να μην ήταν τραυματίας, το δίδυμο Ενχελς-Βούκοβιτς είναι βαρύ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Λείπει η σκληράδα του Ρομαό από το κέντρο (δεν είναι ο στόπερ ο άνθρωπος, αλλά παίζει εκεί λόγω ανάγκης), αλλά οφείλω να αναφέρω πως ούτε το κενό του Μιλιβόγιεβιτς έχει αναπληρωθεί. Ένας αμυντικός μέσος με τα χαρακτηριστικά του Σέρβου: να παίρνει την πρώτη πάσα από την άμυνα, να ηρεμεί το παιχνίδι, να δίνει στον αντίπαλο να καταλάβει πως δύσκολα θα περάσει από μπροστά του.
Η ομάδα έχει ποιότητα και έχει καλύτερους ποδοσφαιριστές σε σχέση με την περυσινή αγωνιστική περίοδο. Ιδιαίτερα για την Ελλάδα, υπάρχει πληρότητα και το έμψυχο δυναμικό έχει δυναμική και είναι ισχυρό. Το μοναδικό ελαφρυντικό που δίνω για αυτήν τη σκληρή ήττα είναι η απειρία που υπάρχει στο ρόστερ, που παίζει ρόλο στη διαχείριση καταστάσεων κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Ο Ολυμπιακός, σε σύνθεση 29 ποδοσφαιριστών, διαθέτει μόλις 4 άνω των 30 ετών! Τους Ρομαό, Ζιλέ, Εμενίκε και Προτό. Δεν θυμάμαι, ειλικρινά, πότε είχε συμβεί τελευταία φορά κάτι ανάλογο. Οι περισσότεροι δεν έχουν σημαντικές παραστάσεις από αυτήν τη διοργάνωση και είναι φυσιολογικό να υπάρχει άγχος. Το σίγουρο είναι πως έγινε κακή προσέγγιση του ματς από προπονητικό επιτελείο και ποδοσφαιριστές.
ΥΓ1: Μακάρι, από εδώ και πέρα, όλοι οι παίκτες να βγάζουν στο χορτάρι το πάθος που έδειξε ο Πάρντο σε αυτήν την ευρωπαϊκή πρεμιέρα. Ο μόνος που το πίστευε, ακόμα και μετά τις δύο γκολάρες που πέτυχε στο φινάλε, με ελάχιστα δευτερόλεπτα να απομένουν. Η θέληση του Κολομβιανού εξτρέμ αποτελεί οδηγό προς όλους.
ΥΓ2: Οι Φορτούνης και Μάριν δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Το σχήμα με τρεις κεντρικούς μέσους και τις γραμμές κοντά, είναι μονόδρομος. Η ομάδα πρέπει να παρουσιαστεί συμπαγής στα επόμενα πέντε παιχνίδια (στον πιο δύσκολο όμιλο που έχει παίξει ποτέ στο Champions League) και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Χωρίς τακτική, τρεξίματα και ένταση, το αρνητικό αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο.
ΥΓ3: Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ο Μποτία είναι απαραίτητος στο κέντρο της άμυνας. Δύο μήνες εκτός δράσης συμπληρώνει ο Ισπανός.
ΥΓ4: Ο Ολυμπιακός δέχθηκε γκολ από δικό του κόρνερ στην επίθεση (0-2) και από βαθιά μπαλιά του στόπερ (Κόατες) σε οργανωμένο παιχνίδι (0-3). Όσο για το 1-0; Σε μία στατική φάση "κόλλησαν" τέσσερις παίκτες (Οτζίτζα, Ρομαό, Ένχελς, Ζιλέ), ο Καπίνο έκανε άστοχη έξοδο, αν και του έγινε επιθετικό φάουλ από τον Κόατες. Ο τελευταίος στο 22', αν και κεντρικός αμυντικός, έκανε κούρσα από το κέντρο ύστερα από κλέψιμο και βρέθηκε τετ α τετ με τον Καπίνο. Απίθανα πράγματα.
ΥΓ5: Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Το αμυντικό και το επιθετικό τρανζίσιον κρίνει, σχεδόν, τα πάντα. Δεν υπάρχει ομάδα στον πλανήτη που να μη βολεύεται στις αντεπιθέσεις. Με τρεις γρήγορους παίκτες μπροστά, η ζημιά γίνεται για πλάκα. Ο Ολυμπιακός άφησε ανεξήγητα τόσους πολλούς χώρους πάνω στο χορτάρι και τιμωρήθηκε από τους Ντουμπιά, Ζέλσον Μαρτίνς και Μπρούνο Φερνάντες, που εκτός από ταχύτητα διαθέτουν και τρομερή ποιότητα με την μπάλα στα πόδια, σε κάθε τους κίνηση. Η Σπόρτινγκ είναι μία πολύ καλή ομάδα, αλλά φάνηκε σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Αξιοποίησε ό,τι της έδωσαν οι Πρωταθλητές Ελλάδας, που έχαναν εύκολα την μπάλα και το πλήρωσαν.
*Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
