Το αποτέλεσμα να είναι ρευστό και να κρέμεται σε μία κλωστή, αλλά να μη θέλεις να τελειώσει ο αγώνας! Να ξέρεις ότι είναι η πρεμιέρα στον όμιλο του Champions League, όπου κάθε βαθμός είναι πολύτιμος και στην πορεία των αναμετρήσεων ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστικός, αλλά να σε γεμίζει τόσο πολύ αυτό που βλέπεις μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και να μην έχεις το μυαλό σου αποκλειστικά στο βαθμολογικό όφελος. Να βλέπεις το κατάμεστο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" να σείεται από τις ιαχές ενός εκστασιασμένου και πιστού κοινού, και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που σου προσφέρει αυτή η ομάδα. Να φεύγεις γεμάτος και υπερήφανος από το Ναό στο τέλος του ματς, αλλά να είσαι και λίγο τσαντισμένος επειδή ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε την Τότεναμ και ήρθε ισόπαλος 2-2 με τους "πετεινούς", παρότι βρέθηκε να χάνει με 2-0, από το πουθενά, από τη φιναλίστ της περασμένης σεζόν και μία ομάδα με τεράστια χρηματιστηριακή αξία.
Ο Προφεσόρ εκπόνησε ένα εξαιρετικό τακτικό σχέδιο και οι Μαθητές του προσπάθησαν να το εφαρμόσουν στο έπακρο. Ο Ολυμπιακός έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο, υψηλού επιπέδου, όπως συνηθίζει. Έκανε το παιχνίδι του και δεν πανικοβλήθηκε ό,τι και αν έγινε, παίζοντας στα... κόκκινα. Δεν στέκομαι τόσο στη σημαντική διαφορά στις τελικές προσπάθειες (18 έναντι 10). Η ουσία είναι πως οι Πειραιώτες έπαιξαν ποδόσφαιρο σε υψηλή ταχύτητα και ένταση, σε ρυθμούς που έχει συνηθίσει να αγωνίζεται η Τότεναμ σε κάθε της αγώνα. Δίχως ταμπούρι και γιόμες. Σε ολόκληρη τη διάρκεια ενός ματς, λίγες ομάδες μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο ζόρικο τέμπο, αλλά ο Ολυμπιακός το έκανε σε μεγάλα διαστήματα. Το εντυπωσιακό είναι πως δεν επεδίωξε να... κλέψει το ματς, αλλά έπαιξε στα ίσα και επιτέθηκε στην Τότεναμ με όλους τους τρόπους! Σε κανονική ροή αγώνα, με κατοχή μπάλας και υποδειγματική κυκλοφορία. Σε επιθετικό τρανζίσιον, με την μπάλα να αλλάζει με κινηματογραφική ταχύτητα. Τόσο από τον άξονα όσο και από τα άκρα. Μέσα από τις στατικές φάσεις, που μπορούν να κρίνουν ολόκληρα παιχνίδια. Αυτό, όμως, είναι το ποδόσφαιρο.
Οι "ερυθρόλευκοι" δέχθηκαν δύο γκολ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης, μέσα σε ένα τετράλεπτο. Στην πρώτη ουσιαστική απειλή που επιχείρησαν να δημιουργήσουν οι φιλοξενούμενοι και στο πρώτο σουτ της ομάδας του Ποτσετίνο. Μπορεί μία επική ανατροπή να μην ολοκληρώθηκε, αλλά ο Μαρτίνς και οι παίκτες του γύρισαν από μία πολύ δύσκολη κατάσταση και κοίταξαν στα μάτια μία πανάκριβη ομάδα, αποδεικνύοντας πως έχουν τσαγανό, χαρακτήρα, και προσωπικότητα. Επηρεάστηκαν φυσιολογικά για ένα πεντάλεπτο (από το 30' μέχρι το 35'), αλλά δεν παραδόθηκαν. Κάθε άλλο. Όσοι περίμεναν "συντριβή" μετά το 0-2, αναθεώρησαν άμεσα. Το έξοχο γκολ του Ποντένσε, μετά την αψεγάδιαστη συνεργασία του με τον Βαλμπουενά, σημειώθηκε σε ένα κομβικό σημείο: λίγο πριν από το τέλος του πρώτου μέρους, σε ένα ημίχρονο-μαγική εικόνα, καθώς οι Πειραιώτες ήταν ισοπεδωτικοί και άξιζαν να έχουν αυτοί το προβάδισμα στο σκορ. Το ηθικό, όμως, αναπτερώθηκε όταν έπρεπε χάρη στο γκολ του Πορτογάλου παικταρά.
Ο Ολυμπιακός κινείται ξανά ποδοσφαιρικά εδώ και 17 μήνες (από την πρόσληψη του Πέδρο Μαρτίνς, τον Απρίλιο του 2018, και έπειτα), δημιουργώντας και κρατώντας έναν βασικό κορμό, ενώ το καλοκαίρι ενισχύθηκε ουσιαστικά, αποκτώντας παίκτες που κάνουν τη διαφορά, σε θέσεις όπου αποδεδειγμένα χώλαινε. Όταν σέβεσαι το ποδόσφαιρο, σε σέβεται και εκείνο. Και αν την περυσινή αγωνιστική περίοδο έλειψαν η ομοιογένεια και η αποτελεσματικότητα (στο πρώτο μισό της σεζόν, για την ακρίβεια), στην τρέχουσα ποδοσφαιρική χρονιά η ομάδα βγάζει μία σιγουριά και ένα χαρακτήρα στο παιχνίδι της. Σκοράρει πιο άνετα και είναι αποτελεσματική στις άλλοτε πολλές και άλλοτε λίγες ευκαιρίες που δημιουργεί, ενώ δέχεται δύσκολα γκολ (1 τέρμα παθητικό στα πρώτα 9 επίσημα ματς). Μετά το 0-2 της Τότεναμ, ο Ολυμπιακός δεν κατέρρευσε αγωνιστικά. Έβγαλε αντίδραση παρά το γεγονός πως δέχθηκε δύο γκολ στο διάστημα του αγώνα που ήταν συντριπτικά ανώτερος από την αντίπαλό του. Αυτό είναι αποτέλεσμα της πολύ καλής δουλειάς που γίνεται από τον Μαρτίνς και τους συνεργάτες του. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν αποκτήσει "χημεία" και οι νέοι παίκτες έχουν ενσωματωθεί απόλυτα στο νέο τους περιβάλλον.
Λάθη γίνονταν, γίνονται, και θα γίνουν στο ποδόσφαιρο. Κάποια αβίαστα λάθη και εύκολα πουλήματα της μπάλας πρέπει να περιοριστούν, καθώς στο Champions League σπανίως συγχωρούνται. Ο Μεριά έκανε ένα αχρείαστο πέναλτι πάνω στον Κέιν (δύσκολα θα απειλούσε άμεσα από εκείνο το σημείο), ενώ παρουσιάστηκε ιδιαίτερα αγχωμένος και επιπόλαιος στο ντεμπούτο του στη διοργάνωση, κυρίως με την μπάλα στα πόδια. Ο Γκιλιέρμε δέχθηκε νωρίς μία κίτρινη κάρτα, διορθώνοντας δική του λανθασμένη μεταβίβαση στο χώρο του κέντρου, με συνέπεια στη φάση του δεύτερου γκολ της αγγλικής ομάδας (ένα τέρμα που προήλθε από μία λανθασμένη πάσα του Ποντένσε) να μην πηγαίνει δυνατά πάνω στον Μόουρα, στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Αν δεν είχε την πρώτη κάρτα, θα μπορούσε να ρισκάρει μία κίτρινη και να δώσει ένα φάουλ στον αντίπαλο, γλιτώνοντας την αρνητική εξέλιξη. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σημειώσω πως από τους 14 παίκτες του Ολυμπιακού, που αγωνίστηκαν κόντρα στην Τότεναμ, εμπειρία από φάση ομίλων Champions League είχαν προηγουμένως μόλις οι 5! Η πείρα έρχεται με τα χρόνια και τις παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο, οπότε η "προϋπηρεσία" κρίνεται ως μικρή. Ο Σα έπαιξε το 6ο παιχνίδι του, ο Ελαμπντελαουί το 17ο, Σεμέντο το 7ο, ο Μπουχαλάκης το 2ο (1ο ως βασικός), και ο σπουδαίος Βαλμπουενά το 46ο. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπορεί να έχει μεγάλη εμπειρία από τη διοργάνωση και να έχει μεγαλώσει ως ομάδα και φανέλα, αλλάζοντας επίπεδο, αλλά ο προπονητής και η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του καταγράφουν τα πρώτα τους χιλιόμετρα στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
ΥΓ1: Από την 11άδα που αγωνίστηκε απέναντι στην Τότεναμ. Οι Σα, Σεμέντο, Γκιλιέρμε και Ποντένσε μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε οποιαδήποτε ομάδα της Ευρώπης. Βγάζω από την εξίσωση τον Βαλμπουενά λόγω ηλικίας.
ΥΓ2: Αυτά που κάνει ο 35χρονος Ματιέ δεν γίνονται τυχαία. Δεν είναι μόνο τα 4 γκολ και οι 7 ασίστ του σε 10 έως τώρα αγώνες! Ο Γάλλος μπαλαδόρος μού θυμίζει έντονα ως προσωπικότητα, νοοτροπία, και φυσιογνωμία, τον Βασίλη Σπανούλη! Βλέπω στο πρόσωπο και το βλέμμα του την αγάπη, την προσήλωση, και το πάθος για το άθλημα που υπηρετεί, όπως πράττει όλα αυτά τα χρόνια ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αμφότεροι δείχνουν απόλυτο επαγγελματισμό και σεβασμό, σε κάθε τους βήμα. Έχουν προσέξει πολύ το σώμα τους και ξέρουν πότε πρέπει να το πιέσουν και πότε όχι. Αν μπορούσε να συμβεί βιολογικά, προσυπογράφω πως θα έπαιζαν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα! Είναι ηγέτες και έχουν το χάρισμα να συμπαρασύρουν και τους συμπαίκτες τους, δίνοντας το σωστό παράδειγμα. Ο Βαλμπουενά δεν απέφυγε ένα τάκλιν αυτοθυσίας για να διώξει την μπάλα σε ένα πλάγιο άουτ, με το σκορ στο 2-2, σε μία φάση ρουτίνας στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Έβαλε τα πόδια του στη φωτιά για να αποτρέψει τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης αντεπίθεσης. Σε τέτοιους αθλητές, μπορείς μόνο να υποκλιθείς και να απολαύσεις κάθε στιγμή τους με τα ερυθρόλευκα.
ΥΓ3: Ελλάς, Ευρώπη, Ολυμπιακός. Ας το χωνέψουν πια αυτοί που αλλάζουν ομάδα κάθε τρεις ημέρες.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
