Ώπα ρε που δεν επηρέασε τον ημιτελικό η διαιτησία

Ήθελα πολύ την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και την κατάκτηση του συγκεκριμένου τροπαίου για πρώτη φορά μετά το 2011. Το είχα γράψει εδώ, άλλωστε. Τώρα, επειδή έχασε ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, δεν θα γράψω κατόπιν εορτής ότι δεν με ενδιαφέρει το Κύπελλο. Προφανώς και είναι ένας απαξιωμένος (στην Ελλάδα) θεσμός, αλλά έξι χρόνια χωρίς το συγκεκριμένο τρόπαιο είναι πολλά για τον Ολυμπιακό.

Για μία ακόμα φορά "βιάστηκε" η νοημοσύνη μας. Και, κλασικά, σύσσωμος ο "αντικειμενικός" Τύπος, αλλά και οι περισσότεροι ρεπόρτερ του μπασκετικού Ολυμπιακού, παραμένουν... large και δεν ασχολούνται με τη διαιτησία παρά μόνο με το μπάσκετ. Άλλωστε, είναι λάτρεις του αθλήματος και το καλοκαίρι βρίσκεται κοντά για το τσάμπα ταξιδάκι στο Ευρωμπάσκετ. Ναι, ο Ολυμπιακός ήταν κακός και άστοχος. Ναι, βασικοί παίκτες δεν τράβηξαν, κυρίως σε δημιουργία και σκοράρισμα. Γιατί, όμως, μονίμως αφαιρούν από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα της διεκδίκησης μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ακόμα και στην κακή του ημέρα; Ειδικά, στο 65-70, κάποιοι έκαναν... τσισάκια. Ο φόβος τους δεν έφυγε ποτέ, ακόμα και στο 58-70.

Ξέρετε ποιο είναι το θέμα; Για να νικήσει ο Ολυμπιακός τον Παναθηναϊκό εντός συνόρων πρέπει να πιάσει το μάξιμουμ της απόδοσής του μέσα στο παρκέ. Για να κερδίσει και τους "γκρι". Στο συγκεκριμένο νοκ-άουτ ματς της ημιτελικής φάσης, ο βάζελος Σχινάς έπαιξε σχεδόν πενηνταρίσια. Και αυτό δείχνει το μέγεθος της κατάντιας της αντίπαλης ομάδας, που ακόμα και ο βαμμένος Παναθηναϊκός, Σχινάς, ήταν ο μόνος αξιοπρεπής της διαιτητικής τριάδας. Ο Καρακατσούνης (έπαιξε 20%-80%) πήρε πάνω του την κρίσιμη φάση, περίπου ένα λεπτό πριν από τη λήξη, όταν ο Μάντζαρης άρπαξε την μπάλα από τα χέρια του Ρίβερς και ο Λοτζέσκι έβγαινε στον αιφνιδιασμό, με το σκορ στο 65-70. Ο συγκεκριμένος διαιτητής έπρεπε να έχει ζητήσει εξαίρεση από τα συγκεκριμένα παιχνίδια, καθώς για μία ακόμα προσπάθησε να μην αδικείσει ούτε σε μία φάση τον Παναθηναϊκό, επειδή ο αδερφός του δουλεύει στην Ακαδημία μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο φοβισμένος Μάνος έπαιξε από την αρχή 100%-0% υπέρ των φιλοξενούμενων και δεν έβλεπε καν τα προφανή (όπως ότι ο Τζεντίλε βγήκε με την μπάλα εκτός παρκέ), κοιτάζοντας στα μάτια τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο σε κάθε σφύριγμα. Νέο φρούτο αυτός. Λογικά, κέρδισε με το σπαθί του μία θέση για τους τελικούς του Πρωταθλήματος.

Η εγκληματική οργάνωση στο μπάσκετ, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει ξανά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, όρισε και πάλι διαιτητές-καμικάζι, υψώνοντας ασπίδα προστασίας στο αγαπημένο της παιδί. Έβδομη συνεχόμενη ήττα, δεν αντεχόταν από το "σύστημα". Το "Κύπελλο Βασιλακόπουλου" πρέπει να καταλήξει στα γνωστά χέρια. Στην Ευρώπη, η ιστορία γράφει 8 νίκες του Ολυμπιακού και 3 του Παναθηναϊκού, σε 11 αγώνες. Καμία επικράτηση του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ. Με ξένους διαιτητές, το παιχνίδι παίζεται διαφορετικά. Και σίγουρα, ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να κερδίσει το πρώτο του φάουλ στο 01:52 της πρώτης περιόδου, όπως συνέβη σε αυτόν τον ημιτελικό. Το υπογράφω, πως αν στο χθεσινό ματς ήταν ευρωπαίοι διαιτητές, ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε τη νίκη με 10+ πόντους. Ακόμα και στο κακό του βράδυ... Ο Ολυμπιακός παίζει δυνατά στην άμυνα, αλλά εξίσου δυνατά στην άμυνα αγωνίζεται και ο Παναθηναϊκός. Στην Ελλάδα, τα κριτήρια των διαιτητών είναι εδώ και πολλά-πολλά χρόνια διαφορετικά, ΠΑΝΤΑ υπέρ μιας συγκεκριμένης ομάδας. Ρε, μόλις ένα φάουλ πάνω στον Σπανούλη, σε 24 λεπτά συμμετοχής; Γελάει ο κόσμος. Η εικόνα που ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης απορεί, γονατίζοντας στο παρκέ, με τις αποφάσεις των διαιτητών, αποτυπώνει πλήρως την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ την τελευταία εικοσαετία. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στον Ολυμπιακό και τον Έλληνα γκαρντ, τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης.

ΥΓ1: Τροφή για σκέψη. Είναι τυχαίο πως μετά τον επεισοδιακό τελικό Κυπέλλου το 2012 στο Ελληνικό, τυχαία, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρώνται διαρκώς σε προηγούμενες φάσεις της διοργάνωσης; Μήπως υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος φόβος; Μήπως δεν βολεύει να κρίνεται ο τίτλος σε ένα παιχνίδι και σε ουδέτερη έδρα, με οπαδούς και των δύο ομάδων;

ΥΓ2: Και στο ευρωπαϊκό παιχνίδι του "Νίκος Γκάλης", ο Παναθηναϊκός είχε σπρωχθεί από τη διαιτησία, σουτάροντας 22 βολές έναντι 9 του Ολυμπιακού. Στην Ευρωλίγκα, όμως, η τράπουλα δεν είναι σημαδεμένη και μία φορά μπορεί να συμβεί. Δεν υπάρχει δόλος και τα λάθη είναι ανθρώπινα. Στην Ελλάδα, ισχύουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Άλλοι νόμοι και κανονισμοί.

ΥΓ3: Νομίζω πως το μήνυμα ενόψει των τελικών είναι πασιφανές. Ελπίζω οι Αγγελόπουλοι να το έλαβαν.

ΥΓ4: Είναι ανεπίτρεπτο για τον Ολυμπιακό να δέχεται 50 πόντους σε δύο ματς στο ΣΕΦ από τον Κέι-Σι Ρίβερς. Ο 30χρονος Αμερικανός ρολίστας σμολ-φόργουορντ έχει παίξει τέσσερις σεζόν στην Ευρωλίγκα πριν από την τρέχουσα με τον Παναθηναϊκό. Οι μέσοι όροι του στους πόντους ήταν 9.6 με τη Χίμκι, 5.3 και 6.7 με τη Ρεάλ και 10.8 με την Μπάγερν Μονάχου. Είναι μπασκετικά ανεξήγητο να μεταμορφώνεται ξαφνικά σε ηγέτη και παίκτη των 25 πόντων. Κόουτς, βρες τη λύση. Σίγουρα, έχει παίξει ρόλο η απουσία του Χάκετ, ο οποίος στην άμυνα μαρκάρει από το "1" μέχρι το "4", αλλά υπάρχει θέμα και πρέπει να το φτιάξουμε.

ΥΓ5: Το είχα πει και όταν έκανα βραδινή εκπομπή στο ραδιόφωνο. Ύστερα από 15 χρόνια, ο Ολυμπιακός έγινε πρώτα Πρωταθλητής Ευρώπης και μετά Πρωταθλητής Ελλάδας. Ο νοών νοείτω.

ΥΓ6: Κατά τα άλλα, οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι αυτοί που προκαλούν φασαρίες. Ο προκλητικός Δ. Γιαννακόπουλος μπορεί ανενόχλητος να κόβει βόλτες στο ΣΕΦ και ο βοηθός του Πασκουάλ να κάνει άσεμνη χειρονομία προς τους ανθρώπους των Πειραιωτών στη φυσούνα και να μην τον πειράζει κανείς.

ΥΓ7: Στο ποδόσφαιρο, ασχολούνται μέχρι και με το ανάποδο αράουτ. Στο μπάσκετ, είναι όλα όπως πρέπει, ε; Κούνια, που τους κούναγε...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα, κερδίζει πάντα ο καλύτερος

Αυτή δεν ήταν η μόνιμη επωδός των Παναθηναϊκών, στα χρόνια που υποτιμούσαν τη νοημοσύνη μας και κατακτούσαν σκανδαλωδώς τον έναν πέτσινο τίτλο μετά τον άλλον; Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα και κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Πώς γυρίζει ο τροχός, ε; Με μία διαφορά, όμως, τώρα. Κρυστάλλινα, μάγκικα, πειραιώτικα.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε ως ομάδα και με την υγεία, τη συνοχή, τις αρχές του ως σύνολο, τον ελληνικό κορμό, και τη μεγαλύτερη ατομική και ομαδική του ποιότητα (χάρη στο βάθος που έχει το ρόστερ του και αναδεικνύει διαφορετικούς πρωταγωνιστές σχεδόν σε κάθε αναμέτρηση), διέλυσε για μία ακόμα φορά τον Παναθηναϊκό (ή... Αμερικαναϊκό) και το άναρχο μπάσκετ αλάνας των πράσινων. Τρίτη νίκη σε ισάριθμα παιχνίδια της φετινής σεζόν, έξι συνεχόμενες νίκες σε όλες τις διοργανώσεις, όγδοη σε έντεκα ευρωπαϊκούς αγώνες με τον αιώνιο αντίπαλο (8-3) και δωδέκατη επικράτηση επί εποχής Γιάννη Σφαιρόπουλου σε δεκαπέντε ματς (12-3). Πάει και το μπάσκετ, τελείωσε και αυτό, παντού θα προσκυνάτε τον Ολυμπιακό. Η πελατεία ανεβαίνει διαρκώς επίπεδο.

Κάθε φορά που χάνουν, πάντα κάτι φταίει. Πλέον, έχουν αρχίσει να μετράνε τις βολές (μία κουβέντα που απέφευγαν τα προηγούμενα χρόνια όπως ο διάβολος το λιβάνι), ενώ προφανώς για τη νέα ήττα στο ΣΕΦ φταίει και ο χιονιάς που πλήττει την Ελλάδα. Πιθανότατα, οι επτά ξένοι που έπαιξαν στο "καμίνι" του Θρύλου και οι οκτώ συνολικά του ρόστερ τους, αποδεικνύονται λίγοι. Υπάρχουν ακόμα τέσσερις θέσεις στη δωδεκάδα για να καλυφθούν από το εξωτερικό, οπότε υπάρχει ακόμα ελπίδα για αυτούς ενόψει της συνέχειας.

Οι Πρωταθλητές Ελλάδας διπλασίασαν τις νίκες τους επί του Παναθηναϊκού στη φετινή Ευρωλίγκα και βελτίωσαν το ρεκόρ τους στο 11-5. Στην Ευρωλίγκα, στους αγώνες Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, δεν υπάρχουν "Τανατζήδες" και τα κριτήρια των διαιτητών είναι ίδια και για τις δύο ομάδες το βράδυ της Παρασκευής (6/1). Όπως έχω γράψει στο παρελθόν, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης και Φενέρμπαχτσε σφυρίζονται με διαφορετικά κριτήρια, αλλά επιστρέφω στο θέμα μας. Οι Σπανούλης και Πρίντεζης ήταν εμφανώς επηρεασμένοι από τους τραυματισμούς τους. Ο Βασίλης έκανε υπερπροσπάθεια (παίζοντας με μπανταρισμένο τον αριστερό προσαγωγό) ήταν για μία ακόμα φορά συνεπέστατος στη δημιουργία (7 ασίστ), σκοράροντας και 12 πόντους, ενώ ο Γιώργος μπορεί να ήταν άστοχος (2/10 σουτ), αλλά έδωσε τη δυνατότητα στον Παπαπέτρου να βρει χώρο και χρόνο, και να αρπάξει την ευκαιρία, κερδίζοντας περισσότερο χρόνο συμμετοχής (22 λεπτά έπαιξε ο "Παπ" και 18 ο "Πριντ"). Ο Ιωάννης ήταν ο καθοριστικός παράγοντας της νίκης, πετυχαίνοντας ένα σημαντικό τρίποντο προς το τέλος της τρίτης περιόδου και άλλους οκτώ μαζεμένους (δύο τρίποντα και ένα εντυπωσιακό coast to coast), μέσα σε ένα λεπτό (!), από το 36ο μέχρι το 37ο λεπτό. Σπουδαία απόδοση, που δεν αποτυπώνεται στα στατιστικά, είχε ένα ακόμα ελληνόπουλο, ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος ήταν εκπληκτικός στην άμυνα. Προσωπική και ομαδική.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός επιθετικά, αλλά η άμυνα ήταν όπως έπρεπε. Η ομάδα είναι χτισμένη σε στέρεες βάσεις και ο ελληνικός κορμός έκανε ξανά τη διαφορά, όπως και το ποιοτικότερο ρόστερ έναντι του αντιπάλου. Δείτε τι έπραξαν οι Έλληνες του Ολυμπιακού και τι οι λιγοστοί Έλληνες του Παναθηναϊκού. Σε αυτά τα ντέρμπι, το ελληνικό στοιχείο έχει τον πρώτο λόγο και συμπαρασύρει με την απόδοσή του, σε άμυνα και επίθεση, και τους ξένους. Οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν περισσότερες προσωπικότητες στο παρκέ και έχουν αποκτήσει ψυχολογία και χαρακτήρα για αυτούς τους αγώνες, κάτι που πιστώνεται 100% στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, ο οποίος έφερε αυτόν τον άνεμο αλλαγής, ηρεμίας και απελευθέρωσης, μετρώντας μία εντυπωσιακή επίδοση κόντρα στους πράσινους. Το 12-3, είναι πραγματικά εκκωφαντικό. Παράλληλα, ο 50χρονος προπονητής δικαιώνεται για την επιλογή του να μην αποκτήσει τελικά ο Ολυμπιακός ξένο "τεσσάρι" το περασμένο καλοκαίρι (αν και αρχικά η τάση ήταν διαφορετική), στηρίζοντας το ελληνικό στοιχείο της ομάδας. Τόσο χρόνο στο "4" δεν θα έβρισκε ποτέ ο Παπαπέτρου αν ερχόταν κάποιος ξένος, ενώ ούτε στο "3" θα έπαιζε πολύ λόγω του συνωστισμού στη συγκεκριμένη θέση (Παπανικολάου, Λοτζέσκι). Αν δικαιωθεί ο "Σφαιρό" και στην περίπτωση Γιανγκ, ο οποίος ανεβαίνει διαρκώς αγωνιστικά, και ο Ολυμπιακός έχει μία επιτυχημένη σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη, τότε θα μιλάμε για την απόλυτη δικαίωση των επιλογών και των αποφάσεων του κόουτς.

ΥΓ1: Έρχεται και ο νοκ-άουτ ημιτελικός Κυπέλλου στο ΣΕΦ. Το θέλω πολύ αυτό το ματς. Για τους περισσότερους, το Κύπελλο έρχεται σε τρίτη μοίρα μετά το Πρωτάθλημα και την Ευρωλίγκα. Προφανώς και είναι έτσι, αλλά ουσιαστικά διακυβεύεται ένας τίτλος, τον οποίο θέλουμε να κατακτήσουμε για πρώτη φορά μετά το 2011.

ΥΓ2: Το ΣΕΦ είχε απίστευτο παλμό. Με δώδεκα χιλιάδες τρελαμένους οπαδούς στις εξέδρες. Ευχή, να είναι έτσι σε κάθε παιχνίδι από εδώ και πέρα.

ΥΓ3: Η ομάδα μπορεί να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ, αλλά είναι τόσο απρόβλεπτη η φετινή διοργάνωση, για αυτό και πρέπει να συνεχίσουμε σεμνά και ταπεινά. Προσωπικά, θεωρώ μεγάλη υπόθεση για τον Ολυμπιακό να έχει μόλις μία ήττα περισσότερη από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που έχει το τριπλάσιο μπάτζετ και θεωρείται από την πλειοψηφία ως το φαβορί της Ευρωλίγκας.

ΥΓ4: Είναι νωρίς ακόμα για να κριθεί ο Ουότερς, αλλά το πρώτο δείγμα είναι άκρως ενθαρρυντικό. Αγωνίστηκε με πέντε όλες και όλες προπονήσεις, χωρίς καλά-καλά να έχει προλάβει την εκμάθηση των συστημάτων. Και όχι μόνο αυτό: μπήκε στην τρίτη περίοδο, με το ματς να βρίσκεται στο όριο. Έπαιξε αμυνάρα στον Τζέιμς, τον οποίο κράτησε στους 4 πόντους για όσο αγωνίστηκε. Βοήθησε στο να επανακτήσει ο Ολυμπιακός το προβάδισμα, έδωσε ρυθμό στην ομάδα και δύο ασίστ, ενώ πέτυχε ένα τρίποντο (έχοντας και ένα κλέψιμο στο ενεργητικό του). Η λογική λέει πως θα είναι ακόμα καλύτερος στο μέλλον. Και ένα ακόμα credit στον Σφαιρόπουλο για την επιλογή στην κομβική θέση του πλέι-μέικερ. Ο Μπαρτζώκας, για παράδειγμα, πήρε τον Ρένφροε στην Μπαρτσελόνα και όταν ο Αμερικανός βάζει τρίποντο φωταγωγείται ολόκληρη η Βαρκελώνη. Ο Ντόμινικ και καλό σουτάκι έχει, και μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση και τη δημιουργία, αλλά και στην πίεση στην μπάλα.

ΥΓ5: Σε άλλη ομάδα, ο Γκριν θα είχε 18+ πόντους για πλάκα σε κάθε ματς. Χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες, βάζει τα σουτ που πρέπει και είναι μετρημένος (θα μπορούσε να παίρνει τραβηγμένες προσπάθειες, αλλά δεν το κάνει), αλλά και ακριβής στις ενέργειές του. Και πάνω από όλα, έχει αντιληφθεί το ρόλο του και πως αν η ομάδα λειτουργεί καλά θα έχει αντίκτυπο η εικόνα της και στο δικό του παιχνίδι.

ΥΓ6: O δουλευταράς και μάγκας Γιάννης Σφαιρόπουλος, τους έχει πάρει το... σκαλπ. Εντός και εκτός παρκέ.

ΥΓ7: Γιάννη Μπουρούση, γερά, παρ' τους τα λεφτά (1,2 εκατομμύρια ευρχαχαχα). Ξανά, απλά, απαρατήρητος.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ρε, τον... κολλημένο, τον Μπέντο

Είναι από αστείο έως ανήκουστο να παίζει ο προπονητής του Ολυμπιακού (όποιος και αν είναι αυτός) το... κεφάλι του σε κάθε παιχνίδι, χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρος και ουσιαστικός λόγος για μία τέταρτη αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, στην ίδια αγωνιστική περίοδο. Κάποια στιγμή η "γκέλα" θα έρθει, αλλά πώς διώχνεις έναν προπονητή με αυτά τα αποτελέσματα (την ομάδα μέσα σε όλους τους στόχους της) και με αυτήν τη σημαντική βαθμολογική διαφορά από τους διώκτες των Πρωταθλητών Ελλάδας στη Super League; Θα μου πείτε, σιγά τα ωά, έχει γίνει στο πρόσφατο παρελθόν και με τον, αήττητο εντός συνόρων, Λεονάρντο Ζαρντίμ, ο οποίος τη φετινή σεζόν στη Μονακό παρουσιάζει το πιο ελκυστικό σύνολο μέσα στο γήπεδο και το πιο ελπιδοφόρο πρότζεκτ σε ολόκληρη την Ευρώπη. 

Είναι τόσο... κολλημένος ο Πάουλο Μπέντο, που λέτε, για αυτό και έβαλε ξανά βασικό τον Φορτούνη. Υπενθυμίζω πως στο τελευταίο ματς του 2016 (κόντρα στον Παναιτωλικό), ο Έλληνας μεσοεπιθετικός είχε γίνει αλλαγή στο ημίχρονο και ο Πορτογάλος προπονητής, σύμφωνα με τους παντογνώστες, είχε... καρφώσει τον παίκτη του δημόσια μετά το τέλος του αγώνα, επειδή είπε πως το λάθος του ήταν που δεν τον είχε βγάλει νωρίτερα. Για αυτό τον περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή να ξεπεράσει την γαστρεντερίτιδα που τον ταλαιπώρησε εσχάτως. Ο Κώστας έχασε αρκετές προπονήσεις μετά την επιστροφή της ομάδας από τη διακοπή των εορτών, αλλά ήταν και πάλι βασικός. Και με μία σουτάρα, ο μόνος Έλληνας μεσοεπιθετικός που μπορεί να πετύχει τέτοια, απίστευτης ομορφιάς, γκολ, ισοφάρισε σε 1-1 τον Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος είχε προηγηθεί με ένα πέναλτι-φάντασμα και τη βουτιά του Μάσα πάνω στον Λεάλι.

Είναι τόσο... κολλημένος ο Μπέντο, που έδωσε την ευκαιρία στον Μάριν να αγωνιστεί ξανά σε αγώνα Πρωταθλήματος μετά τις 15 Οκτωβρίου 2016 και τον αγώνα με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Ο Μάρκο δεν μπορούσε να διακριθεί ούτε στα ματς Κυπέλλου κόντρα σε ομάδες Β' Εθνικής, παρουσιάζοντας ένα αδιάφορο πρόσωπο σε Ρέντη και τους λίγους αγώνες που συμμετείχε το τελευταίο τρίμηνο. Για πολλούς, ο Πορτογάλος το είχε πάρει προσωπικά, τελειώνοντας με συνοπτικές διαδικασίες τον Γερμανό. Ωστόσο, ο Μάριν επέστρεψε μετά τις γιορτές με αλλαγμένο το τσιπάκι στις προπονήσεις και ο Μπέντο επιβράβευσε την προσπάθεια του ποδοσφαιριστή του. Γιατί, πολύ απλά, είναι δίκαιος με όλους. O 28χρονος μεσοεπιθετικός ήταν η τρίτη αλλαγή της ομάδας και στην πρώτη του επαφή με την μπάλα λίγο έλειψε να σκοράρει. Ήταν, όμως, ο λυτρωτής του Ολυμπιακού κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων. Από το δικό του πόδι, το δεξί, ξεκίνησε η κρίσιμη φάση με το άνοιγμα του παιχνιδιού προς τον Ντε Λα Μπέγια. Είχε την οξυδέρκεια να ακολουθήσει την εξέλιξή της και να πατήσει περιοχή, στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα με το αριστερό, ύστερα από το σουτ του Ντε Λα Μπέγια και την προσωρινή απόκρουση του Ντοναρούμα. Η ποιότητα του Μάριν δεν αμφισβητείται. Είναι θέμα μυαλού και μόνο  να γυρίσει την κατάσταση, και να γίνει χρήσιμος για τον προπονητή του. Ο Μπέντο δεν έχει πρόβλημα με κανέναν. Οι καλύτεροι για την ομάδα και τη λειτουργία της αγωνίζονται.

Πάλι με το σκορ να είναι οριακό (1-1) και τη θέση του στον πάγκο να κρέμεται από μία κλωστή, η πρώτη αλλαγή του Μπέντο ήταν ο νεαρός Ανδρούτσος, ο οποίος πήρε πρωτοβουλίες και πάνω από όλα έδωσε ενέργεια και ταχύτητα σε όλη την ομάδα. Και ενώ ο Πορτογάλος ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ είχε αρχίσει στο βασικό σχήμα τον Μανθάτη. Αυτός ο πιτσιρικάς αν ήταν ξένος, ο Ολυμπιακός θα τον είχε πληρώσει την αξία του πέντε φορές πάνω. Είναι προϊόν, όμως, της ερυθρόλευκης Ακαδημίας. Με την ταχύτητα, την τεχνική, το ένας εναντίον ενός και την άγνοια κινδύνου που έχει, θα ήταν καθημερινά πρώτο θέμα στον ελληνικό Τύπο. Το έχω γράψει εδώ και πολύ καιρό: ο Μπέντο "δουλεύει" και για τον επόμενο προπονητή, ο οποίος θα έχει μία τεράστια κληρονομιά στα χέρια του και την οποία θα κληθεί να διαχειριστεί. Ή θα βαδίσει στα ίδια χνάρια, ή θα κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να σώσει τη θέση του για όσο διάστημα μπορεί περισσότερο. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει το ποδόσφαιρο που ονειρεύονται οι οπαδοί του (θα ήταν οξύμωρο και ποδοσφαιρικά παράδοξο να συμβαίνει κάτι τέτοιο μετά τα όσα έγιναν το περυσινό καλοκαίρι), αλλά ανατρέπει αποτελέσματα με τη μαγκιά του προπονητή του και των παικτών του. Με ποδοσφαιριστές από τα "σπλάχνα" του συλλόγου, οι οποίοι μπαίνουν από μικροί στα βαθιά και μπολιάζονται με τη νοοτροπία του νικητή και τον αξεπέραστο χαρακτήρα που έχει χτίσει αυτή η ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Πέντε ανατροπές έχει, ήδη, στη σεζόν ο Ολυμπιακός και στις περισσότερες βοήθησαν τα, γεμάτα ταλέντο και προοπτική, νιάτα του.

Προφανώς και δεν τα κάνει όλα σωστά ο Μπέντο. Ο Καπίνο ξεπέρασε τον τραυματισμό του και πρέπει να επιστρέψει άμεσα στην εντεκάδα. Ο Λεάλι δεν είναι έτοιμος ακόμα για τον Ολυμπιακό. Ο Μπέντο επιμένει στον νεαρό Βιάνα, αλλά έφτασε η ώρα για τον Ρέτσο να παίξει στη φυσική του θέση, που είναι στο κέντρο της άμυνας. Έρχεται από πίσω ένας ακόμα νεαρός στόπερ, ο Νικολάου. Η ομάδα έχει έναν προπονητή που δεν θέλει τώρα έναν έτοιμο ξένο παίκτη για αυτή τη θέση, αλλά προτιμά να στηρίξει το νέο "αίμα" του Ολυμπιακού. Εννοείται πως η ομάδα χρειάζεται έναν έμπειρο κεντρικό αμυντικό από το εξωτερικό, αλλά αυτές οι μεταγραφές σχεδιάζονται από τώρα για το καλοκαίρι και όχι για να πραγματοποιηθούν μεσούσης της σεζόν, όπου οι καλές περιπτώσεις είναι λίγες και κοστίζουν πολύ.

Και κλείνω με το εξής: αντί ολόκληρη η οικογένεια του Ολυμπιακού, από τα διοικητικά στελέχη μέχρι τους φιλάθλους της ομάδας, να ασχολούνται με τη στημένη διαιτησία του Βάτσιου στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" και την προκλητική προπαγάνδα που γίνεται από τους "συμμάχους" και τους "εξυγιαντές" 365 ημέρες το χρόνο, συντηρούνται μονίμως κάποια "αγωνιστικά" θέματα που κάνουν κακό στην ομάδα. Και η αλήθεια είναι, για παράδειγμα, πως η διοίκηση έχει αφήσει απροστάτευτο τον προπονητή.

ΥΓ1: Ο Μπέντο έχει καταλάβει τι γίνεται και πως είναι απροστάτευτος στον ερυθρόλευκο πάγκο. Και είναι αποφασισμένος να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά. Με τον δικό του τρόπο, συνεχίζοντας να κάνει ό,τι πιστεύει. Και οι τελευταίες δηλώσεις που έχει κάνει δημόσια κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι επαγγελματίας προπονητής, δουλεύει όπως ο ίδιος γνωρίζει για το ποδόσφαιρο και το καλό της ομάδας, και δεν κάνει δημόσιες σχέσεις.

ΥΓ2: Η ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα είναι δοξασμένη και υπερήφανη. Ανατριχιάζω, κάθε φορά που την βλέπω. Θέλω να το γράψω καιρό, όμως: στο μπροστινό μέρος υπάρχει ένα κακό σπυρί. Οι απατεώνες-χορηγοί, αυτοί που καταστρέφουν ανθρώπους και ποδοπατούν καθημερινά την ανθρώπινη υπόσταση, δεν έχουν θέση στον Ολυμπιακό.

ΥΓ3: Χαίρομαι για το γεγονός πως αυτά που γράφω σε αυτό το blog (αλλά και στο προφίλ μου, στο Facebook), τα βλέπω αργότερα σε sites και εφημερίδες. Ευχαριστώ για το copy-paste. Ρε, να τους ανοίγει τα μάτια ένας άνεργος...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης