Είτε ο Ολυμπιακός κερδίσει, είτε χάσει σε αυτόν τον "σημαδεμένο" ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, η ουσία είναι μία. Από τις 4 Ιανουαρίου και την καθολική επικράτηση επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα, εξελίσσεται μία κακόγουστη παράσταση με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ένας υποβαθμισμένος θεσμός, που υπάρχει μόνο για να παίρνει κάτι ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος στο τέλος κάθε σεζόν, έχει αναχθεί σε αγώνα do or die από τους πράσινους και τον ιδιοκτήτη του. Με stories για αγρίους στο Instagram και διαρκείς ιντερνετικές προκλήσεις.
Όλα είναι προαποφασισμένα και κανονισμένα. Αυτό, όμως, που, προσωπικά, με αηδιάζει, είναι τα χτυπήματα κάτω από τη μέση προς τον Ολυμπιακό και τους ιδιοκτήτες του, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο. Πλήττεται ένας ολόκληρος οργανισμός, πλήττονται, όμως, παράλληλα και εκατομμύρια φιλάθλων. Μιλάμε για δύο ανθρώπους, που έχουν δαπανήσει περισσότερα από 300.000.000 ευρώ στο τμήμα μπάσκετ και αυτή η απίστευτη επένδυση δεν έχει βρει ανταπόκριση σε τίτλους επειδή η τράπουλα και τα χαρτιά στο ελληνικό μπάσκετ είναι σημαδεμένα και οι τίτλοι δεν παίζονται επί ίσοις όροις.
Ξαφνικά, εδώ και ενάμιση μήνα, έχει στηθεί ένα τρισάθλιος μηχανισμός λάσπης, με μοναδικό σκοπό να διασπάσει την ομάδα πριν από την τελική ευθεία της σεζόν, όπου ο Ολυμπιακός διεκδικεί και τους τρεις στόχους του. Ξέχωρα από τη δικαστική μάχη των Αγγελόπουλων με τον πατέρα τους, όπου κανένας δεν έχει το δικαίωμα ανάμειξης, αλλά έχει γίνει "μνημείο εκμετάλλευσης", "πληροφορούμαστε" πως υπάρχει καθυστέρηση στις πληρωμές των παικτών του Ολυμπιακού. Λες και στις άλλες ομάδες και συγκεκριμένα στον Παναθηναϊκό πληρώνονται όλοι στην ώρα τους. Εκεί, εκκρεμούν μέχρι και δικαστικές αποφάσεις και αποζημιώσεις που ακόμα δεν έχουν δοθεί σε πρώην παίκτες και προπονητές.
Το χυδαιότερο όλων, όμως, ήταν αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή (10/2). Τρεις ημέρες πριν από το νοκ-άουτ ματς, βγήκε "ξαφνικά" στη δημοσιότητα (προϊόν υποκλοπής, αλλά ποιος μπλέκει με αυτά τώρα, ε...) ένα μήνυμα του Γιώργου Πρίντεζη προς τους Έλληνες συμπαίκτες του, μέσω κινητού τηλεφώνου, που λέει ότι δεν αντέχει άλλο και σκοπεύει να τα παρατήσει. Οι τύποι έχουν μελετήσει τα πάντα. Στόχος τους ήταν να κάνουν άνω-κάτω τον Ολυμπιακό στο βωμό της κατάκτησης ενός τροπαίου, που μόνο στην Ελλάδα "παίζεται" έτσι. Στις περισσότερες χώρες, πραγματοποιείται κάθε χρόνο μία γιορτή του μπάσκετ, σε ουδέτερα και γεμάτα γήπεδα, με Final-4 ή Final-8, αλλά στην Ελλάδα, της ΕΟΚ, του ΕΣΑΚΕ, και της ΚΕΔ, το πράγμα έχει ξεφτιλιστεί.
Όσο για το περιεχόμενο του μηνύματος; Κανένας δεν έχει χάσει τα χρήματά του από τον Ολυμπιακό. Σε όλα τα αθλήματα. Κάποτε, όταν άρχισε η οικονομική εξυγίανση του Ερασιτέχνη, με τον Μιχάλη Κουντούρη να αναλαμβάνει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, οι παίκτες του πόλο για παράδειγμα, με πολλά χρωστούμενα στην πλάτη, έπαιζαν για 1000 ευρώ τον μήνα και ποτέ δεν σκέφτηκαν να κάνουν αποχή από τους αγώνες. Με στενοχώρησαν τα όσα είπε ο Γιώργος Πρίντεζης γιατί τον έχω ψηλά στη συνείδησή μου και μου χάρισε μία από τις πιο όμορφες και συνάμα ανατριχιαστικές στιγμές στη ζωή μου. Περιμένω να μιλήσει δημόσια και σοβαρά προκειμένου να εξηγήσει τι συνέβη. Πάνω από όλα, όμως, πρέπει να βρεθεί ο ρουφιάνος, ο οποίος θα τιμωρηθεί κάποια στιγμή από την ίδια τη ζωή.
Ο Ολυμπιακός ως σύλλογος, ο ιστορικότερος και ενδοξότερος της χώρας, πρέπει να παίζει παντού και πάντα για τον λαό του, και, φυσικά, το σήμα στην καρδιά και την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα. Για τα εκατομμύρια των οπαδών του, που όταν αγωνίζεται ο Θρύλος σταματάει ο χρόνος. Αυτήν τη φορά, όμως, η ομάδα μπάσκετ, ο Ντέιβιντ Μπλατ και οι παίκτες του, πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω, παίζοντας κυρίως για δύο ανθρώπους. Τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο. Κόντρα σε όλους και όλα, κόντρα σε ένα ολόκληρο "σύστημα", πρέπει να τα δώσουν όλα για τους ιδιοκτήτες του τμήματος, που δέχονται το τελευταίο διάστημα ανελέητα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, που όσα χρήματα και να έχεις, είναι ύπουλα και δεν αντέχονται εύκολα. Συσπειρωθείτε, νικήστε, κλείστε τους το σπίτι...
Ορισμός-ντροπή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού
Το τελευταίο επεισόδιο μιας σκηνοθετημένης ιστορίας για ένα θεσμό που προκαλεί μόνο οίκτο, ήρθε με τις σφυρίχτρες αυτού του αγώνα. Ο Ολυμπιακός πηγαίνει σαν πρόβατο για σφαγή σε ένα ακόμα παιχνίδι στην έδρα του Παναθηναϊκού. Ο ορισμός (και όχι κλήρωση) της διαιτητικής τριάδας αποτελεί ντροπή όχι μόνο για το μπάσκετ, αλλά γενικότερα για τον ελληνικό αθλητισμό. Δεν μιλάει κανείς, αλλά αν είχαν γίνει αυτά τα σκάνδαλα στην εποχή της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν.
Προσωπικά, περίμενα σίγουρα τους Αναστόπουλο και Μάνο, και ότι θα βάλουν έναν ψιλοαδιάφορο ως τρίτο, που δεν θα πάρει και πολλά σφυρίγματα. Η φαντασία, όμως, συγκεκριμένων προσώπων, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο και η διαιτητική τριάδα αποτελεί τεράστια πρόκληση εις βάρος του Ολυμπιακού. Βασικά, οι τύποι το τερμάτισαν. Η πιο πράσινη τριάδα όλων των εποχών, καθώς ως τρίτος ορίστηκε ο γνωστός "ίνσταγκραμερ" Παναγιώτου! Είναι οι τρεις διαιτητές, που "πρεσβεύουν" σε απόλυτο βαθμό τη μεγαλύτερη παράγκα, που έχει υπάρξει στον ελληνικό αθλητισμό και έχει διαλύσει το ελληνικό μπάσκετ, οι αγώνες του οποίου διεξάγονται πια μεταξύ συγγενών και φίλων, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Ένας για κάθε απουσία (Λάνγκφορντ, Λοτζέσκι, Παππάς). Οι άνθρωποι έχουν υπολογίσει τα πάντα.
Με κάποιο τρόπο, ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξεπεράσει την άθλια σεζόν που κάνει στην Ευρωλίγκα, την ώρα που έχει να πάρει γεύση Final 4 από το μακρινό 2012. Έπειτα από 22 αγωνιστικές στην κανονική διάρκεια, ο Παναθηναϊκός είναι 12ος. Απέχει 2 νίκες από την προνομιούχο 8άδα και σε σύνολο 16 ομάδων, οι 13 έχουν περισσότερες εκτός έδρας νίκες από εκείνον! Ακόμα και η 14η Γκραν Κανάρια, έχει 2, την ώρα που ο Παναθηναϊκός έχει ρεκόρ 1-10 μακριά από το ΟΑΚΑ! Όλα αυτά, κάπως πρέπει να "μακιγιαριστούν". Και ο ξεπεσμένος θεσμός του Κυπέλλου Ελλάδας, είναι ό,τι πρέπει. Το ίδιο το ελληνικό μπάσκετ έχει υποβαθμίσει το προϊόν του και τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Δεν το παίζω "ιστορία", προφανώς και θέλω το Κύπελλο Ελλάδας, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Με λίγα λόγια, το "σύστημα" θέλει να εξισορροπήσει και να εξισώσει τις πορείες των δύο "αιωνίων" στην τρέχουσα σεζόν, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα. Σε ένα δικό τους ΜΜΕ, άλλωστε, στις 5 Φεβρουαρίου γράφτηκε το εξής αμίμητο: "Έτσι όπως είναι η κατάσταση και για τον Ολυμπιακό και για τον Παναθηναϊκό, άπαντες έχουν αντιληφθεί ότι οι μοναδικοί τίτλοι που μπορούν να διεκδικήσουν είναι οι εντός των τειχών και εκτός να είναι όσο πιο πολύ, σε χρονική διάρκεια, ανταγωνιστικοί γίνεται. Οι εποχές των παχιών αγελάδων πέρασαν, guys!". Παρά την αλλαγή φιλοσοφίας σε αγωνιστικό στυλ και ρόστερ, ο Ολυμπιακός παραμένει ανταγωνιστικός χάρη στη φανέλα του στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης και αυτό όχι μόνο πονάει, αλλά και ενοχλεί! Οι "ερυθρόλευκοι" τρέχουν ένα αρνητικό σερί στην Ευρωλίγκα, με τρεις συνεχόμενες ήττες, βρίσκονταν περισσότερο στην 5η θέση, αλλά ποτέ δεν έπεσαν κάτω από την 6η θέση, και έχουν ακόμα θετικό συντελεστή νικών (12-10). Παλεύουν ακόμα και για το πλεονέκτημα έδρας, όμως και η 5η θέση δεν είναι απαγορευτική για την πρόκριση στο Final-4. Πώς, λοιπόν, μία ομάδα που έχει ακόμα ελπίδες για την 4η θέση εξισώνεται με μία άλλη ομάδα, που είναι 12η και καταϊδρωμένη, με ρεκόρ 9-13... Η προπαγάνδα του... Φάρου, στα "καλύτερά" της.
Και κάτι τελευταίο. Επειδή το "αφήγημα του πόνου" στο ποδόσφαιρο από το 1996 μέχρι το 2017 ήταν το "Παπουτσέλειο πέναλτι", που για μένα εξ αρχής ήταν πέναλτι, ρωτάω: πόσα ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός διαιτήτευσε ο Παπουτσέλης στην καριέρα του και πόσα ντέρμπι έχει διαιτητεύσει ο Αναστόπουλος; Όλη τους η προπαγάνδα, ξεσκεπάζεται στο ρητορικό ερώτημα που έθεσα νωρίτερα.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Όλα είναι προαποφασισμένα και κανονισμένα. Αυτό, όμως, που, προσωπικά, με αηδιάζει, είναι τα χτυπήματα κάτω από τη μέση προς τον Ολυμπιακό και τους ιδιοκτήτες του, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο. Πλήττεται ένας ολόκληρος οργανισμός, πλήττονται, όμως, παράλληλα και εκατομμύρια φιλάθλων. Μιλάμε για δύο ανθρώπους, που έχουν δαπανήσει περισσότερα από 300.000.000 ευρώ στο τμήμα μπάσκετ και αυτή η απίστευτη επένδυση δεν έχει βρει ανταπόκριση σε τίτλους επειδή η τράπουλα και τα χαρτιά στο ελληνικό μπάσκετ είναι σημαδεμένα και οι τίτλοι δεν παίζονται επί ίσοις όροις.
Ξαφνικά, εδώ και ενάμιση μήνα, έχει στηθεί ένα τρισάθλιος μηχανισμός λάσπης, με μοναδικό σκοπό να διασπάσει την ομάδα πριν από την τελική ευθεία της σεζόν, όπου ο Ολυμπιακός διεκδικεί και τους τρεις στόχους του. Ξέχωρα από τη δικαστική μάχη των Αγγελόπουλων με τον πατέρα τους, όπου κανένας δεν έχει το δικαίωμα ανάμειξης, αλλά έχει γίνει "μνημείο εκμετάλλευσης", "πληροφορούμαστε" πως υπάρχει καθυστέρηση στις πληρωμές των παικτών του Ολυμπιακού. Λες και στις άλλες ομάδες και συγκεκριμένα στον Παναθηναϊκό πληρώνονται όλοι στην ώρα τους. Εκεί, εκκρεμούν μέχρι και δικαστικές αποφάσεις και αποζημιώσεις που ακόμα δεν έχουν δοθεί σε πρώην παίκτες και προπονητές.
Το χυδαιότερο όλων, όμως, ήταν αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή (10/2). Τρεις ημέρες πριν από το νοκ-άουτ ματς, βγήκε "ξαφνικά" στη δημοσιότητα (προϊόν υποκλοπής, αλλά ποιος μπλέκει με αυτά τώρα, ε...) ένα μήνυμα του Γιώργου Πρίντεζη προς τους Έλληνες συμπαίκτες του, μέσω κινητού τηλεφώνου, που λέει ότι δεν αντέχει άλλο και σκοπεύει να τα παρατήσει. Οι τύποι έχουν μελετήσει τα πάντα. Στόχος τους ήταν να κάνουν άνω-κάτω τον Ολυμπιακό στο βωμό της κατάκτησης ενός τροπαίου, που μόνο στην Ελλάδα "παίζεται" έτσι. Στις περισσότερες χώρες, πραγματοποιείται κάθε χρόνο μία γιορτή του μπάσκετ, σε ουδέτερα και γεμάτα γήπεδα, με Final-4 ή Final-8, αλλά στην Ελλάδα, της ΕΟΚ, του ΕΣΑΚΕ, και της ΚΕΔ, το πράγμα έχει ξεφτιλιστεί.
Όσο για το περιεχόμενο του μηνύματος; Κανένας δεν έχει χάσει τα χρήματά του από τον Ολυμπιακό. Σε όλα τα αθλήματα. Κάποτε, όταν άρχισε η οικονομική εξυγίανση του Ερασιτέχνη, με τον Μιχάλη Κουντούρη να αναλαμβάνει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, οι παίκτες του πόλο για παράδειγμα, με πολλά χρωστούμενα στην πλάτη, έπαιζαν για 1000 ευρώ τον μήνα και ποτέ δεν σκέφτηκαν να κάνουν αποχή από τους αγώνες. Με στενοχώρησαν τα όσα είπε ο Γιώργος Πρίντεζης γιατί τον έχω ψηλά στη συνείδησή μου και μου χάρισε μία από τις πιο όμορφες και συνάμα ανατριχιαστικές στιγμές στη ζωή μου. Περιμένω να μιλήσει δημόσια και σοβαρά προκειμένου να εξηγήσει τι συνέβη. Πάνω από όλα, όμως, πρέπει να βρεθεί ο ρουφιάνος, ο οποίος θα τιμωρηθεί κάποια στιγμή από την ίδια τη ζωή.
Ο Ολυμπιακός ως σύλλογος, ο ιστορικότερος και ενδοξότερος της χώρας, πρέπει να παίζει παντού και πάντα για τον λαό του, και, φυσικά, το σήμα στην καρδιά και την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα. Για τα εκατομμύρια των οπαδών του, που όταν αγωνίζεται ο Θρύλος σταματάει ο χρόνος. Αυτήν τη φορά, όμως, η ομάδα μπάσκετ, ο Ντέιβιντ Μπλατ και οι παίκτες του, πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω, παίζοντας κυρίως για δύο ανθρώπους. Τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο. Κόντρα σε όλους και όλα, κόντρα σε ένα ολόκληρο "σύστημα", πρέπει να τα δώσουν όλα για τους ιδιοκτήτες του τμήματος, που δέχονται το τελευταίο διάστημα ανελέητα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, που όσα χρήματα και να έχεις, είναι ύπουλα και δεν αντέχονται εύκολα. Συσπειρωθείτε, νικήστε, κλείστε τους το σπίτι...
Ορισμός-ντροπή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού
Το τελευταίο επεισόδιο μιας σκηνοθετημένης ιστορίας για ένα θεσμό που προκαλεί μόνο οίκτο, ήρθε με τις σφυρίχτρες αυτού του αγώνα. Ο Ολυμπιακός πηγαίνει σαν πρόβατο για σφαγή σε ένα ακόμα παιχνίδι στην έδρα του Παναθηναϊκού. Ο ορισμός (και όχι κλήρωση) της διαιτητικής τριάδας αποτελεί ντροπή όχι μόνο για το μπάσκετ, αλλά γενικότερα για τον ελληνικό αθλητισμό. Δεν μιλάει κανείς, αλλά αν είχαν γίνει αυτά τα σκάνδαλα στην εποχή της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν.
Προσωπικά, περίμενα σίγουρα τους Αναστόπουλο και Μάνο, και ότι θα βάλουν έναν ψιλοαδιάφορο ως τρίτο, που δεν θα πάρει και πολλά σφυρίγματα. Η φαντασία, όμως, συγκεκριμένων προσώπων, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο και η διαιτητική τριάδα αποτελεί τεράστια πρόκληση εις βάρος του Ολυμπιακού. Βασικά, οι τύποι το τερμάτισαν. Η πιο πράσινη τριάδα όλων των εποχών, καθώς ως τρίτος ορίστηκε ο γνωστός "ίνσταγκραμερ" Παναγιώτου! Είναι οι τρεις διαιτητές, που "πρεσβεύουν" σε απόλυτο βαθμό τη μεγαλύτερη παράγκα, που έχει υπάρξει στον ελληνικό αθλητισμό και έχει διαλύσει το ελληνικό μπάσκετ, οι αγώνες του οποίου διεξάγονται πια μεταξύ συγγενών και φίλων, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Ένας για κάθε απουσία (Λάνγκφορντ, Λοτζέσκι, Παππάς). Οι άνθρωποι έχουν υπολογίσει τα πάντα.
Με κάποιο τρόπο, ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξεπεράσει την άθλια σεζόν που κάνει στην Ευρωλίγκα, την ώρα που έχει να πάρει γεύση Final 4 από το μακρινό 2012. Έπειτα από 22 αγωνιστικές στην κανονική διάρκεια, ο Παναθηναϊκός είναι 12ος. Απέχει 2 νίκες από την προνομιούχο 8άδα και σε σύνολο 16 ομάδων, οι 13 έχουν περισσότερες εκτός έδρας νίκες από εκείνον! Ακόμα και η 14η Γκραν Κανάρια, έχει 2, την ώρα που ο Παναθηναϊκός έχει ρεκόρ 1-10 μακριά από το ΟΑΚΑ! Όλα αυτά, κάπως πρέπει να "μακιγιαριστούν". Και ο ξεπεσμένος θεσμός του Κυπέλλου Ελλάδας, είναι ό,τι πρέπει. Το ίδιο το ελληνικό μπάσκετ έχει υποβαθμίσει το προϊόν του και τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Δεν το παίζω "ιστορία", προφανώς και θέλω το Κύπελλο Ελλάδας, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Με λίγα λόγια, το "σύστημα" θέλει να εξισορροπήσει και να εξισώσει τις πορείες των δύο "αιωνίων" στην τρέχουσα σεζόν, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα. Σε ένα δικό τους ΜΜΕ, άλλωστε, στις 5 Φεβρουαρίου γράφτηκε το εξής αμίμητο: "Έτσι όπως είναι η κατάσταση και για τον Ολυμπιακό και για τον Παναθηναϊκό, άπαντες έχουν αντιληφθεί ότι οι μοναδικοί τίτλοι που μπορούν να διεκδικήσουν είναι οι εντός των τειχών και εκτός να είναι όσο πιο πολύ, σε χρονική διάρκεια, ανταγωνιστικοί γίνεται. Οι εποχές των παχιών αγελάδων πέρασαν, guys!". Παρά την αλλαγή φιλοσοφίας σε αγωνιστικό στυλ και ρόστερ, ο Ολυμπιακός παραμένει ανταγωνιστικός χάρη στη φανέλα του στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης και αυτό όχι μόνο πονάει, αλλά και ενοχλεί! Οι "ερυθρόλευκοι" τρέχουν ένα αρνητικό σερί στην Ευρωλίγκα, με τρεις συνεχόμενες ήττες, βρίσκονταν περισσότερο στην 5η θέση, αλλά ποτέ δεν έπεσαν κάτω από την 6η θέση, και έχουν ακόμα θετικό συντελεστή νικών (12-10). Παλεύουν ακόμα και για το πλεονέκτημα έδρας, όμως και η 5η θέση δεν είναι απαγορευτική για την πρόκριση στο Final-4. Πώς, λοιπόν, μία ομάδα που έχει ακόμα ελπίδες για την 4η θέση εξισώνεται με μία άλλη ομάδα, που είναι 12η και καταϊδρωμένη, με ρεκόρ 9-13... Η προπαγάνδα του... Φάρου, στα "καλύτερά" της.
Και κάτι τελευταίο. Επειδή το "αφήγημα του πόνου" στο ποδόσφαιρο από το 1996 μέχρι το 2017 ήταν το "Παπουτσέλειο πέναλτι", που για μένα εξ αρχής ήταν πέναλτι, ρωτάω: πόσα ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός διαιτήτευσε ο Παπουτσέλης στην καριέρα του και πόσα ντέρμπι έχει διαιτητεύσει ο Αναστόπουλος; Όλη τους η προπαγάνδα, ξεσκεπάζεται στο ρητορικό ερώτημα που έθεσα νωρίτερα.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου