Η ουσία είναι πως τη Μεγάλη Τρίτη θριάμβευσε το δίκαιο και το ηθικό. Η αδικία και η ανηθικότητα κατατροπώθηκαν με εκκωφαντικό τρόπο. Δεν υπάρχει καλύτερη τιμωρία. Μέσα στο παρκέ, στο κανονικό μπάσκετ, και όχι σε αυτό του "Φάρου". Με κανονικούς και αμερόληπτους διαιτητές. Όχι σαν αυτούς τους "Φάρου". Τι θα είχε... ακούσει ο Ολυμπιακός αν δεχόταν ακόμα μία "σκούπα" με κάτω τα χέρια, με την αντίπαλη ομάδα να αγωνίζεται δίχως τον καλύτερο και πιο clutch παίκτη της (Γιουλ) και να μη βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση... Ο θυμόσοφος λαός λέει εύστοχα πως "... όταν σκάβεις τον λάκκο του άλλου, στο τέλος πέφτεις ο ίδιος μέσα". Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός για να καλύψει τις τρανταχτές αγωνιστικές του αδυναμίες. Και αν δεν ήταν ο Ιτούδης, δεν θα προκρίνονταν καν στην προημιτελική φάση.
Εδώ και περίπου τρεις μήνες λοιδορείται ο Ολυμπιακός, λοιδορούνται οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, που έχουν κάνει πλούσιους Έλληνες και ξένους παίκτες είτε εκείνοι τον άξιζαν είτε όχι. Χλευάζονται από την ομάδα και τους οπαδούς της, που έχουν κάνει "επιστήμη" να ειρωνεύονται τον Θρύλο, προπαγανδίζοντας οικτρά για να καλύψουν τα λάθη και τη συλλογική τους ανεπάρκεια. Καθυστερήσεις στις πληρωμές έχουν όλες οι ομάδες (ρωτήστε και τους παίκτες της Φενέρμπαχτσε, που καλώς ή κακώς είναι το φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας), αλλά μόνο στους Πειραιώτες υπάρχει "σοβαρό πρόβλημα". Διαβάζεις κάποια σχόλια (τα περισσότερα, βέβαια, είναι στημένα από την προπαγάνδα) στα social media και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. "Χιούμορ" επιπέδου Δημοτικού για απλήρωτο ρεύμα και νερό στο ΣΕΦ, την ώρα που ο Ρικ Πιτίνο ουκ ολίγες φορές έχει αναφερθεί δημόσια στο "παγωμένο" ΟΑΚΑ και στις κακές συνθήκες που κάνει προπόνηση στην ομάδα του. Το αποκορύφωμα ήταν η... σπασμένη λεκάνη στο γραφείο του. Φαντάζεστε τις ειρωνείες και τη χλεύη, αν είχε κάνει ανάλογη δήλωση ο Ντέιβιντ Μπλατ.
Ο Ολυμπιακός και οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος κρίνονται "αποτυχημένοι" με 6 Final-4, 5 τελικούς, 2 back2back κατακτήσεις Ευρωλίγκας (από το 2009 όλα αυτά). Με τελευταία παρουσία σε τελικό το 2017, σε μία Ελλάδα που βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση της όχι μόνο οικονομικά αλλά και ως κοινωνία. Μία άλλη ψυχή, εδώ και 7 ολόκληρες σεζόν, βλέπει όλα τα Final-4 από τον καναπέ. Μηδέν Final-4, μηδέν τελικοί, μηδέν κατακτήσεις, αλλά ως δια μαγείας κρίνεται "επιτυχημένη". Με 6 νίκες και 21 ήττες στα προημιτελικά, από το 2013 μέχρι το 2019, σε σύνολο 27 αγώνων! Με 2 νίκες και 15 ήττες σε 17 αγώνες στα πλέι οφ από το 2015! Με τρία "sweep" τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρω πως όλες οι ομάδες "προσεύχονται" να παίξουν με τον Παναθηναϊκό στα πλέι οφ. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην εποχή Δ. Γιαννακόπουλου. Είναι επτά συνεχόμενα χρόνια "καθαροί" από Final-4 και έχουν ως αποκούμπι τις εντός συνόρων διοργανώσεις, που ζέχνουν από παντού. Κριτική από τον Τύπο; Μηδενική. Κανένας, από αυτούς που δεν ελέγχονται, δεν θέλει να βάζει μπελάδες στο κεφάλι και τη ζωή του.
Τελικά, ας αποφασίσουν κάποια στιγμή. Μετράνε τα προημιτελικά, τα Final-4, η συμμετοχή σε ευρωπαϊκούς τελικούς; Ή μόνο οι τίτλοι; Στο ποδόσφαιρο, πανηγυρίζουν ήττες και αποκλεισμούς από την εποχή όπου το άθλημα είχε άλλους κανονισμούς και διαφορετική δυναμική. Ο Ολυμπιακός διαπρέπει σε όλα τα ομαδικά σπορ και συμμετέχει στην ελίτ και σωρηδόν σε τελικούς. Κάποιοι είναι νικηφόροι, κάποιοι άλλοι όχι. Ο καθρέφτης του μπάσκετ είναι η Ευρωλίγκα και εκεί η τύχη τους αγνοείται επί επτά συναπτά έτη.
ΥΓ: Το τελευταίο χαρτί τους είχε "πενταδάτους" δύο πρώην παίκτες του Ολυμπιακού (Λοτζέσκι, Παπαπέτρου). Μήπως και ξαναμπούν στο κόλπο. Από την αρχή της σεζόν κάνουν λόγο για λευκές πετσέτες και διάφορες αηδίες, αλλά και αυτό το καλοκαίρι θα επιδιώξουν να πάρουν ό,τι περισέψει και αφήσουν στην άκρη οι Πειραιώτες. Όσο για τον Παπαπέτρου; Μετά την αποπομπή του Πασκουάλ, έπαιξε πολύ περισσότερο εκμεταλλευόμενος και κάποιες συγκυρίες με τραυματισμούς συμπαικτών του. Ακόμα και έτσι, όμως, η περυσινή φασαρία γύρω από τη μετακίνησή του και τα αίτια αυτής πήγε στράφι. Στην τελευταία του σεζόν στον Ολυμπιακό, είχε σχεδόν 22 λεπτά και 6,8 πόντους κατά μέσο όρο σε 31 παιχνίδια της Ευρωλίγκας (21:57). Φέτος, σε 28 αγώνες, είχε τρεισήμισι λεπτάκια παραπάνω (25:30) και 2,2 πόντους περισσότερους (9). Μάλιστα, στα περυσινά πλέι οφ είχε αγωνιστεί ελάχιστα περισσότερο (27:43 έναντι 27:30). Παράλληλα, έδειξε και... τρομερή βελτίωση από τη γραμμή του τριπόντου, πετυχαίνοντας ένα περισσότερο σε σχέση με την περασμένη σεζόν (25 έναντι 24), ενώ μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι μετέβη 22 περισσότερες φορές στη γραμμή των βολών (55 έναντι 33). Πολύ κακό και πολλή κουβέντα για το τίποτα. Καλοφόρετο.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
