Είδαμε ξανά τη φλόγα στα μάτια σας, κάνατε ξανά να σκιρτήσει η καρδιά μας...

Κρίμα... Να μην μπορούμε να χαρούμε, για πάνω από μία νύχτα, μία μεγάλη νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης, με ολοκληρωτικό μπάσκετ στο ΣΕΦ και 99 πόντους στο κεφάλι. Δύο "τελικοί" απέμειναν στην Ευρωλίγκα και ενδιάμεσα ένας "τελικός" στην Ελλάδα (με τον Άρη) για το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Δεν υπάρχει χρόνος για πανηγύρια. Υπάρχουν ακόμα "τρεις τελικοί" μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες και ο Ολυμπιακός ορίζει τη μοίρα του.

Η εικόνα της ομάδας στο Top-16 της Ευρωλίγκας αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα λόγια του Γιώργου Πρίντεζη. "Αδικήσαμε τους εαυτούς μας" είπε ορθότατα ο καλύτερος πάουερ φόργουορντ της Ευρώπης μετά την επιβλητική επικράτηση επί των Μαδριλένων. Μετά την αναπάντεχη ήττα στο Μπάμπεργκ, ο Ολυμπιακός ήθελε τέσσερις νίκες και ό,τι βγει. Η εντός έδρας νίκη της Λαμποράλ επί της Μπαρτσελόνα, επιτρέπει στους Πρωταθλητές Ελλάδας να μην έχουν το μυαλό τους στα άλλα αποτελέσματα του ομίλου. Πλέον, με δύο νίκες κόντρα σε Χίμκι (στη Ρωσία) και ΤΣΣΚΑ Μόσχας (στο ΣΕΦ), οι ερυθρόλευκοι θα δώσουν το "παρών" για 11η συνεχόμενη χρονιά στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Ό,τι και να γίνει στα υπόλοιπα παιχνίδια.

Παρά την προβληματική σεζόν, που έχει σημαδευτεί από τον τραυματισμό του Γιανγκ και την κομβική απουσία του Λοτζέσκι στα 9 από τα 12 παιχνίδια του Top-16, o Ολυμπιακός έδειξε ότι έχει ξανά σφυγμό. Κόντρα στη Ρεάλ, έπαιξε το απόλυτο μπάσκετ. Κόντρα στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης, για να μην ξεχνιόμαστε. Από το 5ο λεπτό η διαφορά ήταν διψήφια (14-4) και έφτασε μέχρι τους 25 πόντους στην τρίτη περίοδο (68-43 στο 27'), ενώ δεν έπεσε ποτέ κάτω από τους 14 πόντους. Με μαέστρο τον Σπανούλη, τον εορτάζοντα Μάντζαρη να "πυροβολεί" από παντού (χρειαζόταν ένα τέτοιο ματς ο Βαγγέλης), τον Πρίντεζη να κάνει μία ακόμα τεράστια εμφάνιση, αλλά και τον Παπανικολάου να ανεβαίνει διαρκώς και να παίζει σαν να μην έφυγε ποτέ από το λιμάνι, ο Ολυμπιακός δεν γινόταν να χάσει. Και οι έντεκα παίκτες που αγωνίστηκαν, έδωσαν τα πάντα για να έρθει αυτή η νίκη και να ανατραπεί και η διαφορά της ήττας στη Μαδρίτη. Οι ερυθρόλευκοι επαιξαν την αμυνάρα που μας έχουν συνηθίσει και δεν πάτησαν φρένο: όταν έπρεπε, έτρεξαν στο παρκέ, παίρνοντας πολύτιμους πόντους σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, ενώ με τα 17 επιθετικά ριμπάουντ έδειξαν πόσο πολύ ήθελαν αυτό το ματς. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προετοίμασε ένα άψογο πλάνο και οι παίκτες του το εκτέλεσαν άψογα. Μακάρι αυτό το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας να το δούμε και στα υπόλοιπα παιχνίδια της σεζόν. Άλλωστε, μπαίνουμε στην τελική ευθεία της Ευρωλίγκας και του Πρωταθλήματος και ο στόχος εξ αρχής ήταν να είναι έτοιμη η ομάδα στους τελικούς που έχει μπροστά της στους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο.

Τον Ολυμπιακό, δεν τον υποτιμάς ποτέ. Αυτή η ομάδα, μου θυμίζει τις ταινίες όπου ο δολοφόνος σημαδεύει με το όπλο και ρίχνει κάτω το θύμα, αλλά δεν πάει από πάνω του να το αποτελειώσει. Η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή της Ευρώπης, πάντα θα βρίσκει τρόπο να επιβιώνει. Αν ο δολοφόνος δεν πάει πάνω από το θύμα να το αποτελειώσει με μία σφαίρα στο κεφάλι, πάντα θα υπάρχει μία πιθανότητα επιβίωσης. Ο Ολυμπιακός έχει μετατρέψει σε επιστήμη αυτήν τη σκηνή. Μέχρι τον αγώνα κόντρα στη Ρεάλ, οι ερυθρόλευκοι έδειχναν ότι θέλουν, αλλά δεν μπορούν, επηρεασμένοι από τους πολλούς τραυματισμούς και τις ανακατατάξεις στο ρόστερ μεσούσης της σεζόν. Πλέον, έδειξαν ότι και θέλουν και μπορούν. Είδαμε ξανά τις φλόγες στα μάτια σας, κάνατε ξανά να σκιρτήσει η καρδιά μας, όπως τόσες και τόσες φορές τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να αναφερόμαστε διαρκώς στην τελευταία πενταετία, αλλά ο Ολυμπιακός από το 2009 μέχρι σήμερα είναι η πιο συνεπής ομάδα στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Μία επταετία, λοιπόν, και όχι μόνο από τη σεζόν 2011/12 μέχρι σήμερα.

Ο πιο δύσκολος όμιλος στην ιστορία του Top-16 της Ευρωλίγκας, θα παραμείνει παρανοϊκός μέχρι το τέλος. Την ώρα που στο άλλο γκρουπ τα πράγματα έχουν ουσιαστικά ξεκαθαρίσει και η πέμπτη ομάδα έχει έξι νίκες και λιγοστές ελπίδες πρόκρισης, όσες νίκες έχει η έβδομη στον όμιλο του Ολυμπιακού, βλέπουμε πέντε ομάδες να ισοβαθμούν στο 6-6. Μόνο η 8η Ζαλγκίρις έχει αποκλειστεί, δείγμα του τεράστιου βαθμού δυσκολίας που έχει το "γκρουπ του θανάτου". Μόνο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, επίσης, έχει εξασφαλίσει το ένα από τα τέσσερα εισιτήρια της πρόκρισης. Χαμός στο ίσιωμα, πραγματικά. To ευτύχημα για τον Ολυμπιακό είναι πως μετά από 12 αγωνιστικές και αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, κρατάει ακόμα την τύχη στα χέρια του.

ΥΓ: Ηθελα να το γράψω αμέσως μετά τη διαδικτυακή συνέντευξη που έδωσε ο Βασίλης Σπανούλης, αλλά περίμενα να περάσει το ματς do or die εναντιον της Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν γίνεται ο παίκτης που άλλαξε την ιστορία του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού και γενικότερα την ιστορία του αθλήματος στην Ευρώπη, να έχει πει... δέκα φορές από το περασμένο καλοκαίρι ότι θέλει να ανανεώσει το συμβόλαιό του που λήγει το καλοκαίρι και να σταματήσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Είναι μεγάλη τιμή για το σύλλογο. Ανεξάρτητα από την κατάληξη που θα έχει η σεζόν για τους ερυθρόλευκους, ο μεγαλύτερος ηγέτης της εποχής μας στα ευρωπαϊκά παρκέ δεν πρέπει να το κουνήσει ρούπι από τον Πειραιά. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έπρεπε, ήδη, να έχουν ανανεώσει τον αρχηγό και να μην περιμένουν ως συνήθως το τέλος της σεζόν. Ελπίζω, επίσης, το προσεχές καλοκαίρι όταν θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για τις συζητήσεις, να κάνουν μία τιμητική πρόταση για όσα έχει προσφέρει αυτός ο παίκτης στην ομάδα, ώστε ο Σπανούλης να παίζει μέχρι το τέλος της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Δεν γίνεται να φύγει αυτός ο αθλητής από τον Ολυμπιακό. Δεν γίνεται. Μαζί με τον Γιώργο Πρίντεζη, είναι οι δύο στυλοβάτες της καλύτερης εποχής στην ιστορία του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου. Δεν είναι δυνατόν αυτοί οι δύο ηγέτες να μην ολοκληρώσουν την επαγγελματική τους διαδρομή στην ομάδα του Πειραιά.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Και πείτε ότι γίνεται το απίθανο, είστε σίγουροι ότι μας θέλει η Φενέρμπαχτσε στα προημιτελικά;

Προφανώς και η ήττα στο Μπάμπεργκ δεν χωνεύεται. Θα πάρει καιρό για να την ξεχάσουμε, εκτός αν έρθει η πρόκριση, που τη δεδομένη χρονική στιγμή φαντάζει μακρινή. Δεν έχω δει τη φάση που έκρινε την αναμέτρηση σε ριπλέι. Βασικά, δεν θέλω να τη δω. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι πριν από την επαναφορά ο Σφαιρόπουλος γυρίζει προς τον Τόμιτς και τους άλλους συνεργάτες του για να παρθεί μία απόφαση στη στιγμή. Δεν ήταν σίγουρος. Μετά το ματς μπορεί να είπε ότι “εμπιστευόμαστε την άμυνά μας”, αλλά σε κανονική ροή αγώνα είδα ότι ήταν αναποφάσιστος. Γύρισε το κεφάλι προς τον πάγκο και έπρεπε να πάρει μία απόφαση στα κλάσματα του δευτερολέπτου. Ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε φάουλ στην επίθεση της Μπάμπεργκ, το θεωρώ αθλητικό έγκλημα. Έτσι όπως σούταρε η Μπάμπεργκ σε όλο το ματς, κυριολεκτικά από παντού, έχοντας και 11/26 έξω από τα 6,75μ. μέχρι το τελευταίο τρίποντο του Στρέλνιεκς, έπρεπε το φάουλ να γίνει πάση θυσία. Ακόμα και οι παίκτες να πάνε κόντρα στην απόφαση του προπονητή τους και να κάνουν ένα ρημάδι φάουλ. Στην χειρότερη περίπτωση, το ματς θα πήγαινε στην παράταση. Ο Ολυμπιακός είχε, ωστόσο, περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα για μία τελευταία επίθεση, έστω και αν έμπαιναν οι δύο βολές των Γερμανών. Με τα “αν”, δεν γράφεται η ιστορία.

Αν μία ομάδα έχει καταρρίψει τη λογική στο μπάσκετ την τελευταία πενταετία, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Έχουμε κατακτήσει νίκες και τίτλους όπως μας κέρδισε πριν από λίγες ώρες η Μπάμπεργκ. Και αν το καλοσκεφτούμε, είναι η μοναδική ζόρικη κατάσταση που δεν έχει γυρίσει αυτή η υπέροχη ομάδα την τελευταία πενταετία. Απομένουν τέσσερα παιχνίδια και οι Πρωταθλητές Ελλάδας είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά με την πλάτη στον τοίχο. Δεν ξέρουμε καν αν αρκούν οι τέσσερις νίκες για να έρθει η πρόκριση στην προημιτελική φάση της Ευρωλίγκας. Εκεί που ο Θρύλος βρίσκεται ανελλιπώς τα τελευταία έντεκα χρόνια. Ο Παναθηναϊκός, που έχει να δει Final-4 από το 2012, τις τελευταίες δύο φορές έχει προκριθεί στα προημιτελικά με επτά νίκες. Και ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις νίκες, με τέσσερα ματς να απομένουν. Σε αυτό το γκρουπ στο Top-16, το πιο δύσκολο στην ιστορία της Ευρωλίγκας, όλα μπορούν να συμβούν. Μακάρι να είχαμε και εμείς στον όμιλό μας την Τσεντεβίτα (έτσι έλεγαν οι πράσινοι στον πρώτο γύρο, όταν οι Κροάτες βρίσκονταν στον όμιλο του Ολυμπιακού), την πρωτάρα Ντόγκους Νταρουσάφακα που παίζει στην Ευρωλίγκα επειδή η Ντόγκους είναι χορηγός της διοργάνωσης, τη διαλυμένη Μάλαγα, την παραπαίουσα Αναντολού Εφές, τον Ερυθρό Αστέρα που στηρίζεται κυρίως στην έδρα του, τη Λοκομοτίβ Κουμπάν με το “φανελάκι”, τη Φενέρ των μισθοφόρων. Είναι κοντά στην πρόκριση από έναν όμιλο της πλάκας και η μόνη τους έγνοια είναι να χάνει ο Ολυμπιακός. Με ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Λαμποράλ και Χίμκι η “εικοσάρα” θα έπεφτε σύννεφο εκτός έδρας. Ο Ολυμπιακός έκανε το... λάθος να περάσει ως πρώτος στην πρώτη φάση της διοργάνωσης και έπεσε σε αυτό το γκρουπ. Οι άλλοι προκρίθηκαν στο όριο και από τον έναν εύκολο όμιλο έπεσαν σε έναν ακόμα πιο εύκολο.

 

Βασίλη, Γιώργο, Βαγγέλη και Κώστα, ξέρετε ότι μπορείτε. Ακόμα και τώρα. Εσείς και οι κατά καιρούς συνοδοιπόροι σας, μας έχετε χαρίσει ορισμένες από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μας. Προσωπικά, στην Πόλη το 2012, έζησα το απόλυτο της χαράς και των συναισθημάτων. Η ομορφότερη ημέρα της ζωής μας, είναι ο χειρότερος εφιάλτης τους. Ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν πρόκειται να το ζήσουν ποτέ. ΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ. Καλά τα είπε ο Κώστας Παπανικολάου μετά την ήττα από την Μπάμπεργκ: “... ας βάλουν ορισμένοι το youtube να θυμηθούν τι έχουμε κάνει”. Θα πιστεύω σε αυτήν την ομάδα μέχρι το τέλος. Όταν χαθεί κάθε ελπίδα για την πρόκριση, θα πάψω να πιστεύω στην πρόκριση. Καλομάθαμε; Δίχως αμφιβολία, ναι. Πιστεύω ακόμα στο ακατόρθωτο. Αυτή η ομάδα την τελευταία πενταετία, μας έμαθε να πιστεύουμε στο ακατόρθωτο. Έγινε πια στάση ζωής για όλους μας. Είμαι Ολυμπιακός, διάολε. Πιστεύω εις έναν Θεό, τον Ολυμπιακό. Και η αποτυχία να έρθει στην Ευρωλίγκα, οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά. Είμαστε τόσο γεμάτοι από υπερηφάνεια για όσα κατάφερε αυτή η ομάδα από τη σεζόν 2011/12 μέχρι σήμερα στην Ευρώπη, που δεν μας σκιάζει φοβέρα καμιά. Αν αποκλειστούμε, να πέσουμε με το κεφάλι ψηλά.

Για όσους ξεχνούν εύκολα, ο Ολυμπιακός έχει παίξει στα επτά από τα δέκα συνολικά του παιχνίδια χωρίς τον Ματ Λοτζέσκι. Τον καλύτερο σουτέρ της Ευρώπης, σε οικονομία προσπαθειών, ενώ γνωρίζουμε τι μπορεί να προσφέρει και πόσες λύσεις μπορεί να δώσει στο σκοράρισμα σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου. Όλος ο προγραμματισμός πήγε στράφι και όλη η χημεία της ομάδας χάλασε από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Γιανγκ, τον περασμένο Νοέμβριο. Οι πολλοί τραυματισμοί και οι διαδοχικές ανακατατάξεις στο ρόστερ από τις αρχές της σεζόν, έχουν παίξει το ρόλο τους. Ακόμα και στο κρίσιμο ματς στη Γερμανία ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τον πολύτιμο Ματ και τον Στρόμπερι, ο οποίος είναι εκπληκτικός στην άμυνα και με την ενέργεια που δίνει στην ομάδα γίνεται φωτιά και λάβρα όλος ο Ολυμπιακός στο τρανζίσιον. Μέχρι και ο Όντομ έπαιξε ελάχιστα λόγω στομαχικών διαταραχών. Μέχρι να χαθεί κάθε ελπίδα, θα πιστεύω στην πρόκριση, που αν έρθει θα αναγκάσει πολύ κόσμο σε κωλοτούμπες. Θα καταπιούν πολλοί τη γλώσσα τους. Και στα προημιτελικά, είμαι σίγουρος πως κανείς δεν μας θέλει. Ρωτήστε και τη Φενέρμπαχτσε. Και πείτε ότι γίνεται το απίθανο και ο Ολυμπιακός προκρίνεται ως τέταρτος, μας θέλει η Φενέρμπαχτσε στα προημιτελικά; Ας δώσει ο καθένας την απάντηση που νομίζει. Σταράτα, όμως. Με σιγουριά. Ενδεχόμενη επιβίωση από αυτόν τον όμιλο, θα είναι σαν την κατάκτηση του τροπαίου.

Και να μην προκριθεί, όμως, ο Ολυμπιακός στην οκτάδα, δεν πρέπει να δείξουμε τάσεις αυτοκαταστροφής στη συνέχεια. Καμία ομάδα στον πλανήτη δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία, τα Final-4 και τους ευρωπαϊκούς τίτλους. Και το κατεστημένο του Βασιλακόπουλου θα κάνει ό,τι μπορεί για να χάσει ο Ολυμπιακός το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος. Ήδη, στο ματς που ακολουθεί με την ΑΕΚ η διαιτητική τριάδα είναι... καμικάζι (Γκόντας, Αναστόπουλος, Ψαριανός). Στο ΟΑΚΑ και το Αλεξάνδρειο, είναι οι δύο τελευταίες "ζαριές" του... φάρου για να χάσει ο Ολυμπιακός το πλεονέκτημα έδρας ενόψει των τελικών. Το δεύτερο μέλημά τους είναι να φύγει ο Σφαιρόπουλος. Ο προπονητής που τους είχε πέρυσι στο 5-0 και τη φετινή σεζόν έχει δύο ήττες: τη μία με τις 46 βολές στο ΣΕΦ σε ματς των 70 πόντων και άλλη μία στο ΟΑΚΑ, όπου εκεί ο Ολυμπιακός έχασε από δικά του λάθη. Και πάλι, το κοντέρ γράφει 6-2 υπέρ του Θρύλου με τον Σφαιρόπουλο στον πάγκο. Προσωπικά, δεν θα τους κάνω αυτήν τη χάρη. Στην τελευταία σεζόν του Διαμαντίδη, η μεγαλύτερη παράγκα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού θα κάνει τα πάντα για να "χαιρετήσει" το... καλό παιδί με το Πρωτάθλημα αγκαλιά. Το θέμα, όμως, είναι να μείνει μόνο με το Κύπελλο Ελλάδας "Βασιλακόπουλου" κόντρα στον Φάρο Κερατσινίου. Το φετινό Πρωτάθλημα πρέπει να κατακτηθεί πάση θυσία από τους ερυθρόλευκους. Back το back και στην Ελλάδα. Το Πρωτάθλημα και τα μάτια μας.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός και αυτοί οι δύο μάγκες στη φωτογραφία, μας δίδαξαν να μην τα παρατάμε ποτέ. Μαζί με αυτήν την ομάδα, μέχρι το τέλος.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

69 τίτλοι απόσταση είναι αυτοί

Πρώτα θα μιλήσουμε ποδοσφαιρικά. Γιατί όσο παίχθηκε ποδόσφαιρο στην Τούμπα, ο Ολυμπιακός απέδειξε για μία ακόμα φορά την ανωτερότητά του, που πρέπει να είναι κάποιος τελείως αδαής και κομπλεξικός για να την αμφισβητήσει. Οι Πρωταθλητές (και) του 2016 έπαιξαν με σύνθεση ανάγκης στην άμυνα με τους Βούρο (πρώτο του παιχνίδι ως βασικός σε τόσο υψηλό επίπεδο) και Σαλίνο στα δύο άκρα (εκτός οι Ελαμπντελαουί και Μαζουακού, ενώ στον πάγκο έμεινε ο ανέτοιμος Σιόβας), δίχως τους δύο βασικούς εξτρέμ της ομάδας (Πάρντο, Ντουρμάζ), ενώ ο Σίλβα διατήρησε τον Καπίνο στο τέρμα, όπως σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια του Κυπέλλου Ελλάδας.

Ο ΠΑΟΚ έκανε δύο τελικές προσπάθειες σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο και ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς, στη δεύτερη εξ αυτών. Με τη φάση του γκολ να ξεκινάει από φάουλ που έγινε πάνω στον Φορτούνη στο ύψος της μεσαίας γραμμής και το οποίο δεν καταλογίστηκε ποτέ. Οι γηπεδούχοι πήραν γρήγορα την ψυχολογία με το μέρος τους, πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο, παίζοντας εντός έδρας και σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Είχαν το μομέντουμ του αγώνα και την ευκαιρία να "χτίσουν" σε αυτό το γκολ και να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή στους Πειραιώτες. Ο Ολυμπιακός, όμως, έδειξε χαρακτήρα και πόσο βαριά φανέλα έχει. Και όπως στον αγώνα Πρωταθλήματος στο ίδιο γήπεδο, στην εχθρική διαιτησία του Γιάχου, έβγαλε την ίδια αποφασιστικότητα και οι παίκτες του κατέθεσαν ξανά την ψυχή τους εντός αγωνιστικού χώρου.

Ο Παππάς "βάφτισε" φάουλ το πέναλτι του Χατζηισάια πάνω στον Φορτούνη, ο οποίος με άψογη εκτέλεση βρήκε το κεφάλι του αξεπέραστου Καμπιάσο για το 1-1. Δεν έχει να λέει κάτι που ο Ολυμπιακός σημείωσε το γκολ σε μία φάση όπου δικαιούταν ένα πέναλτι υπέρ του. Ήταν μία λανθασμένη απόφαση του διαιτητή. Λίγο μετά, ο Παππάς έκανε νέα... γαργάρα και δεν υπέδειξε το σημείο του πέναλτι στο σπρώξιμο του Φορτούνη από τον Τσίμιροτ εντός περιοχής. Οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν, κάλλιστα, από το πρώτο κιόλας ημίχρονο να έχουν ανατρέψει το εις βάρος τους αποτέλεσμα. Αυτό έγινε στο 57' με μία υποδειγματική επίθεση. Ο Μιλιβόγιεβιτς με πάσα στον κενό χώρο τροφοδότησε στα αριστερά της μεγάλης περιοχής τον Σεμπά, ο οποίος γύρισε με τη μία την μπάλα και ο Φουστέρ με αριστερό σουτ στην κίνηση έκανε το 2-1. Ένα από τα κλασικά γκολ του Νταβίντ: άμεση εκτέλεση ως κρυφός κυνηγός και η μπάλα στα δίχτυα! Στη συνέχεια, οι παίκτες του Μάρκο Σίλβα βγήκαν αρκετές φορές σωστά στην κόντρα επίθεση, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκαν τις προϋποθέσεις που δημιουργήθηκαν για την αύξηση του σκορ.

Βέβαια, θα μου πείτε, εδώ το ματς διεκόπη στο 86' με το σκορ στο 2-1, αν είχε βάλει και άλλο γκολ νωρίτερα ο Ολυμπιακός τί θα γινόταν; Θα είχε διακοπεί το ματς μία ώρα αρχύτερα. Αυτή είναι η αρρωστημένη νοοτροπία όλων των εν Ελλάδι αντιπάλων του Θρύλου. Επειδή δεν μπορούν να τον φτάσουν με τίποτα αγωνιστικά, έχουν ως στόχο τη φθορά του. Νομίζουν... Ο σκοπός της ομάδας του ΠΑΟΚ ήταν προφανής: να μην τελειώσει το ματς εφόσον προηγείται ο Ολυμπιακός. Έψαχναν απλώς την αφορμή. Στη συγκεκριμένη φάση, ο Μακ προσπαθεί να εκμαιεύσει το πέναλτι. Για μένα, δεν υπάρχει παράβαση. Και επαφή να υπάρχει, ο Σλοβάκος έχει κοντρολάρει την μπάλα με τα δύο χέρια και στη συνέχεια βουτάει ξεκάθαρα πριν τον ακουμπήσει ο Έλληνας τερματοφύλακας. Δεν προκαλεί την ανατροπή ο Καπίνο, σε καμία περίπτωση.

Σε έναν μαραθώνιο εννέα και δέκα μηνών, κάθε ομάδα παίρνει στο τέλος ό,τι της αξίζει. Και κάθε διοίκηση, επίσης. Όταν "επενδύεις" μονίμως στην προπαγάνδα και προκαλείς τη βία, αντί να επενδύσεις σε παίκτες και προπονητή, τότε η ξεφτίλα πάνω στο χορτάρι θα είναι αδυσώπητη. Τα άλλοθι με τη διαιτησία και το σύστημα, έχουν ξεφτίσει. Το σκηνικό, πάντως, με τη συγκεκριμένη ομάδα έχει παρατραβήξει. Στον ΠΑΟΚ, βλέπουν κάθε παιχνίδι με τον Ολυμπιακό σαν πόλεμο. Για να σκαρφαλώσεις στην κορυφή ενός βουνού, πρέπει να το κάνεις βήμα-βήμα. Δεν μπορείς από τον πάτο να φτάσεις με τη μία στον αφρό. Η ομάδα αυτή από το Βορρά, χρειάζεται... εκατό ζωές για να φτάσει σε μέγεθος τον Ολυμπιακό. Όσο και αν προσπαθούν εκεί πάνω να αναγάγουν αυτά τα ματς σε ντέρμπι, για τον Ολυμπιακό ποτέ δεν θα είναι ντέρμπι ένας αγώνας με τον ΠΑΟΚ των 2 Πρωταθλημάτων και των 4 Κυπέλλων Ελλάδας. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε όποιον αρέσει.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, οι αποστολές των Πειραιωτών έχουν ζήσει πολύ δύσκολες στιγμές στο συγκεκριμένο γήπεδο. Έχει κινδυνεύσει η σωματική ακεραιότητα των μελών της ομάδας. Χθες, έγιναν για μία ακόμα φορά θλιβερά επεισόδια στην Τούμπα. Ως πότε θα συμβαίνει αυτό; Ως πότε θα είναι ανοιχτή αυτή η ζούγκλα; Το ματς έπρεπε να διακοπεί οριστικά στο 59', όταν ο Μάρκο Σίλβα δέχθηκε στην πλάτη ένα πλαστικό ποτήρι με νερό. Ο Παππάς δίστασε να κάνει το αυτονόητο. Στο 86' διεκόπη για πρώτη φορά το ματς. Όταν οι δύο ομάδες ξαναβγήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να συνεχιστεί το παιχνίδι (ο Ολυμπιακός έδειξε ότι ήθελε να τελειώσει το ματς, για να μην επιβληθεί εξοντωτική τιμωρία ο ΠΑΟΚ), είχαμε τη δεύτερη διακοπή. Οριστική τη φορά αυτή. Έγινε ξανά το έλα να δεις από τις φωτοβολίδες, τα αντικείμενα και το "ντου" των οπαδών του ΠΑΟΚ. Μάλιστα, πετάχτηκαν γυάλινα μπουκάλια μαλαματίνας στο ύψος της φυσούνας. Πρόκειται για εγκληματική επίθεση. Ευτυχώς, δεν βρήκαν κανέναν και δεν θρηνήσαμε θύματα. Ίσως, τώρα, να κάναμε και τελείως διαφορετική συζήτηση. Θα το γράψω ωμά, μήπως και κάποια στιγμή γίνει αντιληπτό: είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα στα ελληνικά γήπεδα. Γνωρίζουμε όλοι τους ηθικούς αυτουργούς. Είναι αυτοί που δεν σταματούν να ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα και από το πουθενά έφτασαν να διοικούν ομάδες χωρίς να έχουν κάνει την παραμικρή επένδυση.

Τα τελευταία χρόνια, η συγκεκριμένη ομάδα της Θεσσαλονίκης κάνει συνεχώς τα ίδια. Κλίμα τρομοκρατίας, επεισόδια, "ντου". Οι συνθήκες διεξαγωγής αγώνων στην Τούμπα, θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες. Η ανομία σε όλη της την έκφανση. Και αντί να μπει επιτέλους λουκέτο σε αυτό το γήπεδο, διαιωνίζεται μία αρρωστημένη κατάσταση. Βλέπουμε ψευτομαγκιές και ψευτοτσαμπουκάδες από το πρώτο λεπτό. Διαμαρτυρίες με το παραμικρό στους εκάστοτε διαιτητές. Σε κάθε σφύριγμα, σε κάθε απόφαση. Σκληρά μαρκαρίσματα που τις περισσότερες φορές ξεπερνούν το όριο του αντιαθλητικού. Ο Πέλκας βάζει γκολ, όντας τρία με τέσσερα μέτρα οφσάιντ, και πιάνει τα μαλλιά και το στόμα του. Ο Μακ, με την προϋπηρεσία στην άσημη Νυρεμβέργη, μπολιάζεται με το δηλητήριο του αδικημένου και βρίζει θεούς και δαίμονες, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να φτύσει (!) τον διαιτητή. Πανηγυρίζει ένα γκολ, λες και σκόραρε σε τελικό Champions League, ενώ παραμονή του αγώνα γράφει... lets fuck. Ο Τζαβέλλας παριστάνει τον Μακεδονομάχο σε κάθε ευκαιρία. Ο Τούντορ από τη μία παραδέχεται δημόσια την ανωτερότητα του Ολυμπιακού και από την άλλη λέει τη μία αρλούμπα μετά την άλλη, μήπως και διατηρήσει τη θέση του, πουλώντας φθηνό οπαδιλίκι. Ο Σαββίδης διαλαλεί ότι θέλει να διαλύσει το αθηναϊκό κατεστημένο και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ζητάει την επανάληψη του αγώνα και να πληρώσει από την τσέπη του προκειμένου να φέρει ξένους διαιτητές, ενώ υποστηρίζει πως δεν θα επιτρέψει στην ομάδα του να αγωνιστεί στον επαναληπτικό ημιτελικό Κυπέλλου στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"! Παράλληλα, θέλει ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ να είναι από τη Θεσσαλονίκη! Απίστευτα πράγματα. Μία ομάδα που βρίσκεται 29 ολόκληρους βαθμούς μακριά από τον Ολυμπιακό, να προσπαθεί κάθε φορά να κάνει το άσπρο-μαύρο. Ως εδώ.

Ο Σαββίδης σοκαρίστηκε στο πρόσφατο παιχνίδι Πρωταθλήματος των δύο ομάδων στο Φάληρο για ένα υβριστικό σύνθημα που ακούστηκε εις βάρος του Τζαβέλλα και έκανε παράπονα για τη φιλοξενία της ερυθρόλευκης ΠΑΕ, βλέποντας με την ησυχία του το ματς από σουίτα του "Γεώργιος Καραϊσκάκης", χωρίς να τον πειράξει κανείς. Προφανώς, το σύνθημα "ο πιο καλός ο Παοκτσής, έχει σκοτώσει γαύρο" που ακούστηκε χθες στην Τούμπα, ήχησε πολύ καλά στα αυτιά του Ρώσου επιχειρηματία. Ρε, δεν θα μας τρελάνετε εσείς. Εμείς, θα σας τρελαίνουμε με νίκες και γκολ κάθε φορά. Έρχονται στο Φάληρο και δεν τους ενοχλεί κανένας. Όταν ο Θρύλος ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, η αποστολή πάει απευθείας από τον αεροδιάδρομο στο ξενοδοχείο, καθώς υπάρχει ο φόβος επεισοδίων. Αν είναι δυνατόν. Πού αλλού γίνονται αυτά; Και έχει το θράσος ο ΠΑΟΚ να μιλάει για φιλοξενία.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε μία από τις ωραίες νίκες της φετινής σεζόν. Ήταν μία ακόμα βραδιά ηδονής για τους ερυθρόλευκους υποστηρικτές. Σημείωσε δύο κρυστάλλινα γκολ, ήταν ξεκάθαρα καλύτερος από τον αντίπαλό του και έκανε σημαντικό βήμα πρόκρισης στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Μέσα σε λίγους μήνες νίκησε για τρίτη φορά τη συγκεκριμένη ομάδα και δεύτερη μέσα στην Τούμπα. Αποτυπώθηκε για μία ακόμα φορά πάνω στο χορτάρι η χαώδης αγωνιστική και ποιοτική διαφορά των δύο ομάδων και ποιος είναι το αφεντικό εντός συνόρων. 69 τίτλοι απόσταση είναι αυτοί: 75 ο Θρύλος, 6 ο ΠΑΟΚ. Ιβάν, επένδυσε σε παίκτες. Όχι σε σάιτς.

ΥΓ: Διαβάζω πως ο Σταύρος Κοντονής εισηγείται "λουκέτο" σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Ο ανίκανος αυτός Υφυπουργός Αθλητισμού, της ανίκανης Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι της φιλοσοφίας "πονάει χέρι, κόβει χέρι". Τα προσχεδιασμένα επεισόδια στην Τούμπα αποτέλεσαν τη "σπίθα" που αποζητούσε. Η πραγματική εγκληματική οργάνωση της πονεμένης "τρόικας των εξυγιαντών" που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο (Αλαφούζος, Μελισσανίδης, Σαββίδης) και βρίσκει πάντα άλλοθι για τις αποτυχίες της, δεν μπορεί να αποδεχθεί για μία ακόμα φορά πως ο Ολυμπιακός κατέκτησε δίκαια το Πρωτάθλημα Ελλάδας, ενώ με επίδειξη δύναμης μέσα στο γήπεδο, με ωραία γκολ και εμφανή ποιότητα, είναι ένα βήμα πριν από το 18ο νταμπλ της ιστορίας του.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης