Και πείτε ότι γίνεται το απίθανο, είστε σίγουροι ότι μας θέλει η Φενέρμπαχτσε στα προημιτελικά;

Προφανώς και η ήττα στο Μπάμπεργκ δεν χωνεύεται. Θα πάρει καιρό για να την ξεχάσουμε, εκτός αν έρθει η πρόκριση, που τη δεδομένη χρονική στιγμή φαντάζει μακρινή. Δεν έχω δει τη φάση που έκρινε την αναμέτρηση σε ριπλέι. Βασικά, δεν θέλω να τη δω. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι πριν από την επαναφορά ο Σφαιρόπουλος γυρίζει προς τον Τόμιτς και τους άλλους συνεργάτες του για να παρθεί μία απόφαση στη στιγμή. Δεν ήταν σίγουρος. Μετά το ματς μπορεί να είπε ότι “εμπιστευόμαστε την άμυνά μας”, αλλά σε κανονική ροή αγώνα είδα ότι ήταν αναποφάσιστος. Γύρισε το κεφάλι προς τον πάγκο και έπρεπε να πάρει μία απόφαση στα κλάσματα του δευτερολέπτου. Ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε φάουλ στην επίθεση της Μπάμπεργκ, το θεωρώ αθλητικό έγκλημα. Έτσι όπως σούταρε η Μπάμπεργκ σε όλο το ματς, κυριολεκτικά από παντού, έχοντας και 11/26 έξω από τα 6,75μ. μέχρι το τελευταίο τρίποντο του Στρέλνιεκς, έπρεπε το φάουλ να γίνει πάση θυσία. Ακόμα και οι παίκτες να πάνε κόντρα στην απόφαση του προπονητή τους και να κάνουν ένα ρημάδι φάουλ. Στην χειρότερη περίπτωση, το ματς θα πήγαινε στην παράταση. Ο Ολυμπιακός είχε, ωστόσο, περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα για μία τελευταία επίθεση, έστω και αν έμπαιναν οι δύο βολές των Γερμανών. Με τα “αν”, δεν γράφεται η ιστορία.

Αν μία ομάδα έχει καταρρίψει τη λογική στο μπάσκετ την τελευταία πενταετία, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Έχουμε κατακτήσει νίκες και τίτλους όπως μας κέρδισε πριν από λίγες ώρες η Μπάμπεργκ. Και αν το καλοσκεφτούμε, είναι η μοναδική ζόρικη κατάσταση που δεν έχει γυρίσει αυτή η υπέροχη ομάδα την τελευταία πενταετία. Απομένουν τέσσερα παιχνίδια και οι Πρωταθλητές Ελλάδας είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά με την πλάτη στον τοίχο. Δεν ξέρουμε καν αν αρκούν οι τέσσερις νίκες για να έρθει η πρόκριση στην προημιτελική φάση της Ευρωλίγκας. Εκεί που ο Θρύλος βρίσκεται ανελλιπώς τα τελευταία έντεκα χρόνια. Ο Παναθηναϊκός, που έχει να δει Final-4 από το 2012, τις τελευταίες δύο φορές έχει προκριθεί στα προημιτελικά με επτά νίκες. Και ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις νίκες, με τέσσερα ματς να απομένουν. Σε αυτό το γκρουπ στο Top-16, το πιο δύσκολο στην ιστορία της Ευρωλίγκας, όλα μπορούν να συμβούν. Μακάρι να είχαμε και εμείς στον όμιλό μας την Τσεντεβίτα (έτσι έλεγαν οι πράσινοι στον πρώτο γύρο, όταν οι Κροάτες βρίσκονταν στον όμιλο του Ολυμπιακού), την πρωτάρα Ντόγκους Νταρουσάφακα που παίζει στην Ευρωλίγκα επειδή η Ντόγκους είναι χορηγός της διοργάνωσης, τη διαλυμένη Μάλαγα, την παραπαίουσα Αναντολού Εφές, τον Ερυθρό Αστέρα που στηρίζεται κυρίως στην έδρα του, τη Λοκομοτίβ Κουμπάν με το “φανελάκι”, τη Φενέρ των μισθοφόρων. Είναι κοντά στην πρόκριση από έναν όμιλο της πλάκας και η μόνη τους έγνοια είναι να χάνει ο Ολυμπιακός. Με ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Λαμποράλ και Χίμκι η “εικοσάρα” θα έπεφτε σύννεφο εκτός έδρας. Ο Ολυμπιακός έκανε το... λάθος να περάσει ως πρώτος στην πρώτη φάση της διοργάνωσης και έπεσε σε αυτό το γκρουπ. Οι άλλοι προκρίθηκαν στο όριο και από τον έναν εύκολο όμιλο έπεσαν σε έναν ακόμα πιο εύκολο.

 

Βασίλη, Γιώργο, Βαγγέλη και Κώστα, ξέρετε ότι μπορείτε. Ακόμα και τώρα. Εσείς και οι κατά καιρούς συνοδοιπόροι σας, μας έχετε χαρίσει ορισμένες από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μας. Προσωπικά, στην Πόλη το 2012, έζησα το απόλυτο της χαράς και των συναισθημάτων. Η ομορφότερη ημέρα της ζωής μας, είναι ο χειρότερος εφιάλτης τους. Ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν πρόκειται να το ζήσουν ποτέ. ΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ. Καλά τα είπε ο Κώστας Παπανικολάου μετά την ήττα από την Μπάμπεργκ: “... ας βάλουν ορισμένοι το youtube να θυμηθούν τι έχουμε κάνει”. Θα πιστεύω σε αυτήν την ομάδα μέχρι το τέλος. Όταν χαθεί κάθε ελπίδα για την πρόκριση, θα πάψω να πιστεύω στην πρόκριση. Καλομάθαμε; Δίχως αμφιβολία, ναι. Πιστεύω ακόμα στο ακατόρθωτο. Αυτή η ομάδα την τελευταία πενταετία, μας έμαθε να πιστεύουμε στο ακατόρθωτο. Έγινε πια στάση ζωής για όλους μας. Είμαι Ολυμπιακός, διάολε. Πιστεύω εις έναν Θεό, τον Ολυμπιακό. Και η αποτυχία να έρθει στην Ευρωλίγκα, οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά. Είμαστε τόσο γεμάτοι από υπερηφάνεια για όσα κατάφερε αυτή η ομάδα από τη σεζόν 2011/12 μέχρι σήμερα στην Ευρώπη, που δεν μας σκιάζει φοβέρα καμιά. Αν αποκλειστούμε, να πέσουμε με το κεφάλι ψηλά.

Για όσους ξεχνούν εύκολα, ο Ολυμπιακός έχει παίξει στα επτά από τα δέκα συνολικά του παιχνίδια χωρίς τον Ματ Λοτζέσκι. Τον καλύτερο σουτέρ της Ευρώπης, σε οικονομία προσπαθειών, ενώ γνωρίζουμε τι μπορεί να προσφέρει και πόσες λύσεις μπορεί να δώσει στο σκοράρισμα σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου. Όλος ο προγραμματισμός πήγε στράφι και όλη η χημεία της ομάδας χάλασε από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Γιανγκ, τον περασμένο Νοέμβριο. Οι πολλοί τραυματισμοί και οι διαδοχικές ανακατατάξεις στο ρόστερ από τις αρχές της σεζόν, έχουν παίξει το ρόλο τους. Ακόμα και στο κρίσιμο ματς στη Γερμανία ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τον πολύτιμο Ματ και τον Στρόμπερι, ο οποίος είναι εκπληκτικός στην άμυνα και με την ενέργεια που δίνει στην ομάδα γίνεται φωτιά και λάβρα όλος ο Ολυμπιακός στο τρανζίσιον. Μέχρι και ο Όντομ έπαιξε ελάχιστα λόγω στομαχικών διαταραχών. Μέχρι να χαθεί κάθε ελπίδα, θα πιστεύω στην πρόκριση, που αν έρθει θα αναγκάσει πολύ κόσμο σε κωλοτούμπες. Θα καταπιούν πολλοί τη γλώσσα τους. Και στα προημιτελικά, είμαι σίγουρος πως κανείς δεν μας θέλει. Ρωτήστε και τη Φενέρμπαχτσε. Και πείτε ότι γίνεται το απίθανο και ο Ολυμπιακός προκρίνεται ως τέταρτος, μας θέλει η Φενέρμπαχτσε στα προημιτελικά; Ας δώσει ο καθένας την απάντηση που νομίζει. Σταράτα, όμως. Με σιγουριά. Ενδεχόμενη επιβίωση από αυτόν τον όμιλο, θα είναι σαν την κατάκτηση του τροπαίου.

Και να μην προκριθεί, όμως, ο Ολυμπιακός στην οκτάδα, δεν πρέπει να δείξουμε τάσεις αυτοκαταστροφής στη συνέχεια. Καμία ομάδα στον πλανήτη δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία, τα Final-4 και τους ευρωπαϊκούς τίτλους. Και το κατεστημένο του Βασιλακόπουλου θα κάνει ό,τι μπορεί για να χάσει ο Ολυμπιακός το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος. Ήδη, στο ματς που ακολουθεί με την ΑΕΚ η διαιτητική τριάδα είναι... καμικάζι (Γκόντας, Αναστόπουλος, Ψαριανός). Στο ΟΑΚΑ και το Αλεξάνδρειο, είναι οι δύο τελευταίες "ζαριές" του... φάρου για να χάσει ο Ολυμπιακός το πλεονέκτημα έδρας ενόψει των τελικών. Το δεύτερο μέλημά τους είναι να φύγει ο Σφαιρόπουλος. Ο προπονητής που τους είχε πέρυσι στο 5-0 και τη φετινή σεζόν έχει δύο ήττες: τη μία με τις 46 βολές στο ΣΕΦ σε ματς των 70 πόντων και άλλη μία στο ΟΑΚΑ, όπου εκεί ο Ολυμπιακός έχασε από δικά του λάθη. Και πάλι, το κοντέρ γράφει 6-2 υπέρ του Θρύλου με τον Σφαιρόπουλο στον πάγκο. Προσωπικά, δεν θα τους κάνω αυτήν τη χάρη. Στην τελευταία σεζόν του Διαμαντίδη, η μεγαλύτερη παράγκα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού θα κάνει τα πάντα για να "χαιρετήσει" το... καλό παιδί με το Πρωτάθλημα αγκαλιά. Το θέμα, όμως, είναι να μείνει μόνο με το Κύπελλο Ελλάδας "Βασιλακόπουλου" κόντρα στον Φάρο Κερατσινίου. Το φετινό Πρωτάθλημα πρέπει να κατακτηθεί πάση θυσία από τους ερυθρόλευκους. Back το back και στην Ελλάδα. Το Πρωτάθλημα και τα μάτια μας.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός και αυτοί οι δύο μάγκες στη φωτογραφία, μας δίδαξαν να μην τα παρατάμε ποτέ. Μαζί με αυτήν την ομάδα, μέχρι το τέλος.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης