Τι τους έκανες, άφθαστε Βασίλη!

Στο ποδόσφαιρο, είναι ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Στο μπάσκετ, είναι ένας και δεν υπάρχει άλλος: Βασίλης Σπανούλης, ονομάζεται. Και αγωνίζεται στον Ολυμπιακό. Υπερασπίζεται αυτά τα δοξασμένα χρώματα, αυτό το ιερό έμβλημα. Ο ασύλληπτος Σπανούλης. Ο άφθαστος. Ο πανμέγιστος. Ο τιτάνας. Και άλλα πολλά επίθετα είναι ο παικταράς. Ο παίκτης-μύθος της Ευρώπης. Ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας της Ηπείρου μας έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στους φετινούς τελικούς του Πρωταθλήματος, όπου ο σύλλογος κατέκτησε το πιο μάγκικο Πρωτάθλημα της ιστορίας του! Έτσι, απλά! Το πιο "καρυδάτο", το πιο Ολυμπιακό Πρωτάθλημα ever. Στους τελικούς του Βασίλη Σπανούλη. Με τρεις συγκλονιστικές εμφανίσεις, στις τρεις διαδοχικές νίκες του Ολυμπιακού, έχοντας ως ηγέτη τον αρχηγό του. Με δύο μυθικά και ιστορικά buzzer beater του Σπανούλη, μέσα σε διάστημα εννέα ημερών και την έδρα του αιωνίου αντιπάλου, με το δεύτερο εξ αυτών να χαρίζει και τον τίτλο. Σε μία σεζόν με πολλά προβλήματα τραυματισμών που έφραξαν το δρόμο της ευρωπαϊκής διάκρισης, στο πιο δύσκολο Top-16 στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Σε μία σεζόν όπου οι γνωστοί-άγνωστοι προσπάθησαν να αποδομήσουν τον κορυφαίο Έλληνα μπασκετμπολίστα μετά τον Νίκο Γκάλη, γράφοντας για τα στατιστικά και την ηλικία του. Σε μία σεζόν όπου για μία ακόμα φορά οι γνωστοί-άγνωστοι προσπάθησαν να υποτιμήσουν την ομάδα, χαρακτηρίζοντάς την τυχερή στους τελικούς. Θυμάστε πόσες φορές ήταν άτυχος ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια κατά το παρελθόν; Πόσες φορές, στέρησαν από αυτήν την ομάδα αυτό που άξιζε με την εικόνα της μέσα στο γήπεδο; Τι να κάνουμε... Ο Ολυμπιακός διαθέτει τον κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης. Τον Βασίλη Σπανούλη. Ο Ολυμπιακός διαθέτει τον κορυφαίο πάουερ-φόργουορντ της Ευρώπης. Τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο Ολυμπιακός διαθέτει τον κορυφαίο σουτέρ της Ευρώπης. Τον Ματ Λοτζέσκι.

Αυτό το βράδυ της 30ης Μαΐου 2016, θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας. Όπως η Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη, το Λονδίνο... Βρεθήκαμε στο ίδιο έργο θεατές για άλλη μία φορά, αλλά οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έκαναν μία τεράστια υπέρβαση, ξεπερνώντας και το σκόπελο των γκρι. Δεν νίκησαν μόνο τον Παναθηναϊκό, αλλά και τους τρεις διαιτητές, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη φύγει ηττημένος ο Διαμαντίδης, στο τελευταίο του παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Οι Χριστοδούλου, Σχινάς και Μητσόπουλος "έβαλαν τα δυνατά τους" και θύμησαν σε όλους μας την ανεπανάληπτη σφαγή της 2ας Ιουνίου 2010 (Χριστοδούλου, Αναστόπουλος, Τανατζής), στον τρίτο τελικό του Πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ. Μιλάμε για άκυρα καλάθια που δεν έπρεπε να μετρήσουν, ενώ στον αντίποδα "έβλεπαν" βήματα σε καλάθι και φάουλ του Χάκετ. Εξόφθαλμες παραβάσεις δεν δόθηκαν σε άμυνα και επίθεση του Ολυμπιακού, με τα φάουλ στο 16' να είναι 3-9 και τον Παναθηναϊκό να κυνηγάει από την αρχή το σκορ. Το "φάουλ", όμως, του Σπανούλη στον Παππά θα μείνει στην ιστορία. Το επιθετικό φάουλ-μαρς, "βαφτίστηκε" αμυντικό. Πριν έρθει το νικητήριο τρίποντο του Σπανούλη, στα 1,9'' πριν από το τέλος της δεύτερης παράτασης, σε τουλάχιστον 30 φάσεις, οι διαιτητές έκαναν ξανά το άσπρο-μαύρο. Βλέπετε, ήθελαν να αποχωρήσει ο Διαμαντίδης από το άθλημα ως Πρωταθλητής. Η αποστολή τους, όμως, δεν εξετελέσθη. Ο Ολυμπιακός εκτέλεσε 4 βολές σε 40 λεπτά αγώνα και 6 σε 45, ενώ μόνος του ο Παππάς είχε 11! Ουσιαστικά, επειδή οι βολές του Χάκετ στο φινάλε της πρώτης παράτασης ήταν "υποχρεωτικές", ο Ολυμπιακός είχε... 0 βολές σε 25 λεπτά αγώνα! Απίστευτο και όμως... Παναθηναϊκό. Είναι απίστευτο συναίσθημα να κερδίζει η ομάδα σου τον αιώνιο αντίπαλο, αλλά και τους τρεις διαιτητές. Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά στην ιστορία του πέτυχε δύο εκτός έδρας νίκες σε σειρά τελικών στην έδρα του Παναθηναϊκού και για πρώτη φορά, επίσης, κατέκτησε τον τίτλο ως φιλοξενούμενος κόντρα στους πράσινους. Θα μπορούσε να είχε γίνει και νωρίτερα αυτό το επίτευγμα. Είναι το τέταρτο "διπλό" στο ΟΑΚΑ, σε σειρά τελικών, τα τελευταία τρία χρόνια. Και αν άφηναν κατά καιρούς την ομάδα να έπαιρνε αυτό που άξιζε στο συγκεκριμένο γήπεδο, η ιστορία θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Πάντως, όσα Πρωταθλήματα και αν έχει κατακτήσει ο Παναθηναϊκός, κανένα δεν συγκρίνεται με το φετινό παλικαρίσιο Πρωτάθλημα του Ολυμπιακού. Με τον τρόπο που έγινε και το διπλό γλέντι στο ΟΑΚΑ, με ισάριθμα νικητήρια σουτ του αρχηγού στο τελευταίο δευτερόλεπτο.

Πόσες δυσάρεστες αναμνήσεις πέρασαν από το μυαλό μας, πριν "καθαρίσει" ο μυθικός Σπανούλης... Νον-κολ, αγκωνιές, φτυσίματα, κινητά σκριν, διαμαρτυρίες να μένουν ατιμώρητες, τον Γιασικεβίτσιους να κάνει δέκα βήματα και να σκοράρει, τον Τσίλντρες να διώχνει καθαρά την μπάλα, αφού αυτή ακουμπάει στη στεφάνη και το καλάθι να μετράει, 50ευρα και "ντου" στους διαιτητές, απροκάλυπτο σπρώξιμο των γκρι στην αγαπημένη τους ομάδα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, αεροβόλα και κροτίδες να χτυπούν ανθρώπους του Ολυμπιακού... Και άλλα πολλά. Πόσοι παίκτες και προπονητές που πέρασαν από τον Ολυμπιακό και είδαν εξωγενείς παράγοντες να κλέβουν απροκάλυπτα τον ιδρώτα τους. Αυτό το μάγκικο και αντρίκειο Πρωτάθλημα είναι αφιερωμένο και σε αυτούς. Σε ανθρώπους του αθλήματος που ήταν καλύτεροι στο παρκέ από τον αιώνιο αντίπαλό τους, αλλά πάντα κάτι γινόταν και τερμάτιζαν δεύτεροι με το "έτσι θέλω". Σε ανθρώπους του αθλήματος που ολοκλήρωσαν την καριέρα τους χωρίς να γευθούν τη χαρά ενός Πρωταθλήματος επειδή πάντα υπερίσχυε η βρωμιά και η ανομία να τους στερεί ό,τι άξιζαν. Σε ευχαριστούμε, Βασίλη. Γιατί στο μυαλό μας, στην τελευταία φάση της δεύτερης παράτασης, πέρασαν από μπροστά μας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλες αυτές οι αδικίες που έχουμε ζήσει σε τελικούς Πρωταθλήματος και ιδιαίτερα μέσα στο ΟΑΚΑ, αλλά εσύ πήρες τη "ρεβάνς" για εμάς. Για όλες τις αηδιαστικές διαιτησίες και τα... 1.000%-0% εκεί μέσα. Η δίψα του κόσμου για ό,τι του έχουν στερήσει, αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις συγκλονιστικές εικόνες που είδαμε στο ΣΕΦ, αργά το βράδυ της Δευτέρας (30/5). Πάνω από 20.000 (!) φίλαθλοι της ομάδας βρέθηκαν στο ΣΕΦ για να υποδεχθούν τους θριαμβευτές και Πρωταθλητές Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε δεύτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά το 1997 και έχει έρθει η ώρα για τη δημιουργία μιας νέας δυναστείας στο ελληνικό μπάσκετ.

Ο Βασίλης Σπανούλης εξέθεσε ένα ολόκληρο κατεστημένο. Ξεβράκωσε και ξεφτίλισε ένα ολόκληρο σύστημα που δεν θέλει να βλέπει τον Ολυμπιακό Πρωταθλητή και στο μπάσκετ και προσπαθεί με τρόπο να στέψει Πρωταθλητή τον Παναθηναϊκό. Τι τους έκανες, όμως, άφθαστε Βασίλη! Θα το θυμούνται για πάντα. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη ζημιά που τους έχει κάνει. Εδώ και έξι χρόνια, τους μοιράζεις άπλετο πόνο, παικταρά μου. Η απόφαση ζωής που πήρες το 2010, σε δικαιώνει στον απόλυτο βαθμό. Ακόμα είναι νωρίς για να συνειδητοποιήσουμε το επίτευγμα της ομάδας και τις απίστευτες εμφανίσεις του ηγέτη με το "7" στην πλάτη. Θα περάσει καιρός, μάγκες. Ακόμα και ο ίδιος δύσκολα θα έφτιαχνε ένα τέτοιο σενάριο στο μυαλό του πριν από τους τελικούς. Από το δικό μου, πάντως, πέρασε! Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, στα 34 του, πραγματοποίησε μία παγκόσμια εμφάνιση στη σειρά των τελικών. Αν αυτά που έκανε ο Βασίλης, τα έκανε κάποιος παίκτης στο ΝΒΑ, θα είχαμε μπουχτίσει από ειδικά θέματα, αφιερώματα και βίντεο. Είναι ο ηγέτης που κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του, τους δίνει νέα πλουσιοπάροχα συμβόλαια, και κρατάει τους προπονητές στη θέση τους. Όταν η μπάλα "έκαιγε" και "ζύγιζε τόνους", ο Βασίλης βγήκε για μία ακόμα φορά μπροστά και έβαλε μεγαλειώδη σουτ. Απλά, θυμίζω πως: στην ισοφάριση σε 1-1, ο Σπανούλης, αυτός που "κολλάει" στο ΟΑΚΑ ντε, πέτυχε 8 πόντους στα τελευταία 2:35 και παράλληλα το νικητήριο σουτ μπροστά στον Καλάθη. Στο 2-1 του ΣΕΦ, ο Έλληνας γκαρντ σκόραρε 11 πόντους στα τελευταία 3:01, με δύο τρίποντα-"μαχαιριές". Και στο ΟΑΚΑ, κράτησε το καλύτερο για το τέλος. Με 25 πόντους, 6/10 τρίποντα και 6 ασίστ, με ένα ακόμα νικητήριο σουτ στο φινάλε. Με ένα τρίποντο μπροστά στη μούρη του Διαμαντίδη, ο οποίος έκανε και φάουλ για να αποτρέψει το μοιραίο για την ομάδα του. Ένας Διαμαντίδης, που έκανε τέσσερα-πέντε φάουλ στον Χάντερ στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας, αλλά οι διαιτητές δεν θέλησαν να ρισκάρουν το ενδεχόμενο να έμπαιναν και οι δύο βολές του Οθέλο και να έχανε την τελευταία επίθεση ο Παναθηναϊκός. Ξεδιάντροποι...

ΥΓ1: Νίκη-τίτλου στο ΟΑΚΑ χωρίς Γιανγκ, Πρίντεζη και με τον Λοτζέσκι να αποχωρεί τραυματίας ύστερα από οκτώ λεπτά συμμετοχής. Σε ένα τόσο κομβικό ματς, ο Ολυμπιακός περίμενε πολλά από τους Μάντζαρη και Παπανικολάου. Αμφότεροι έκαναν το καλύτερο τους παιχνίδι στην τελική σειρά. Ο Βαγγέλης πέτυχε και το τρίποντο που έστειλε το ματς στη δεύτερη παράταση, οπότε έχει μεγάλο μερίδιο αυτής της επιτυχίας.

ΥΓ2: Ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν ελληνικό κορμό, με τουλάχιστον έξι παίκτες υψηλού επιπέδου. Και το ευτύχημα είναι πως στην κορυφαία τετράδα των Σπανούλη, Πρίντεζη, Μάντζαρη και Παπανικολάου, βλέπουμε να προστίθενται με την αξία τους οι Παπαπέτρου και Αγραβάνης. Στα 22 τους, βρίσκονται, ήδη, τρία χρόνια στην ομάδα και το μέλλον είναι δικό τους. Και στον Ολυμπιακό. Ειδικά, ο Μητσάρας έκανε συγκλονιστικό τέταρτο τελικό και ήταν από τους κορυφαίους της ομάδας. Με 8 πόντους και 9 ριμπάουντ, πετυχαίνοντας ένα τρελό τρίποντο στην κανονική διάρκεια και ένα καθοριστικό φόλοου στη δεύτερη παράταση, ύστερα από άστοχη βολή του Σπανούλη.

ΥΓ3: Στο τέλος της διαδρομής, ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει. Δύο χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα, πέντε δίχως Ευρωλίγκα. "Αντίο" από την Ευρώπη με "σκούπα" από τη Λαμποράλ Κούτσα μέσα στην έδρα της ομάδας του, με τους Βάσκους να προκρίνονται για πρώτη φορά σε Final-4 ύστερα από οκτώ χρόνια. Και το καλύτερο για το φινάλε: "αντίο" στην Ελλάδα με μάγκικο Πρωτάθλημα του Ολυμπιακού μέσα στο ΟΑΚΑ. Με έναν ασύλληπτο Βασίλη Σπανούλη και το τρίποντο της νίκης και της Κούπας, "in your face" που λένε και οι Αμερικανοί. Τελείωσε την καριέρα του με το "Κύπελλο Βασιλακόπουλου", ξεπερνώντας το εμπόδιο του Φάρου Κερατσινίου. Και πολύ του είναι.

ΥΓ4: Γίνεται αντιληπτό πόσο σπουδαίο είναι το γεγονός πως ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον τίτλο στον τέταρτο τελικό. Σε ενδεχόμενο πέμπτο παιχνίδι, η διαιτησία θα ήταν ακόμα πιο αηδιαστική, ενώ η ομάδα θα έπαιζε ξανά χωρίς Γιανγκ, Πρίντεζη, Λοτζέσκι. Το ψυχολογικό βάρος θα ήταν μεγάλο και ίσως οι καθοριστικές απουσίες να κόστιζαν έναν τίτλο. Είναι, δίχως αμφιβολία, το πιο μάγκικο Πρωτάθλημα στην ιστορία του τμήματος.

ΥΓ5: Με τα λάθη του και τα σωστά του, προπονητή που έχει τον Παναθηναϊκό 6-1 νίκες στους τελικούς, εξακολουθείς να τον εμπιστεύεσαι και για την ομάδα της σεζόν 2016-2017. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει, άλλωστε, συμβόλαιο μέχρι το 2018, ενώ μην ξεχνάμε πως έχει καταφέρει κάτι που μόνο ο Γιάννης Ιωαννίδης πέτυχε στον Ολυμπιακό. Ένα δεύτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα, έχοντας, παράλληλα, τον Παναθηναϊκό 9-3 σε νίκες. Πλέον, μπορεί να αισθάνεται πολύ πιο άνετα στη θέση του, αν και οφείλει πολλά στον Βασίλη Σπανούλη.

ΥΓ6: Ο Οθέλο Χάντερ φεύγει κύριος από τον Ολυμπιακό. Αν και είχε συμφωνήσει πριν από τους τελικούς με τη Ρεάλ Μαδρίτης έκανε ό,τι μπορούσε για τον τίτλο. Και στον τέταρτο τελικό, "θυσιάστηκε" για το καλό της ομάδας, παίζοντας στο μάξιμουμ.

ΥΓ7: Αυτό το Πρωτάθλημα είναι αφιερωμένο στον Γιώργο Πρίντεζη και τον πατέρα του. Με το χέρι στην καρδιά, δικό σου, μάγκα. Θα σε προσέχει από εκεί ψηλά και εσύ δεν θα σταματάς να τον κάνεις κάθε ημέρα και πιο πολύ υπερήφανο. Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Επίδειξη ανομίας, με τον Ολυμπιακό απλό παρατηρητή

Καλές οι ανακοινώσεις, οι καταγγελίες, οι αρνήσεις σε πράσινες προσκλήσεις που γίνονται μόνο για τα μάτια του κόσμου (φιλικά των Ακαδημιών, είσοδος των αθλητών στο παρκέ με παιδιά από τις Ακαδημίες των δύο συλλόγων), αλλά με το σταυρό στο χέρι δεν έρχεται η κάθαρση. Αλλιώς θέλω να το γράψω, αλλά οφείλω να κρατήσω ένα επίπεδο.

Για μία ακόμα φορά, ύστερα από ένα μπασκετικό ντέρμπι, διαβάζουμε αμιγώς για μπάσκετ. Μόνο για μπάσκετ και τα λάθη του Ολυμπιακού. Σε αντίστοιχο παιχνίδι, στο ποδόσφαιρο, μόνο για ποδόσφαιρο δεν διαβάζουμε. Και σε κραυγαλέες περιπτώσεις, όταν ο Ολυμπιακός είναι κλάσεις ανώτερος από τους αντιπάλους του, δεν διαβάζουμε για τις τακτικές, την ποιότητα, την ανωτερότητα, την καρδιά του Πρωταθλητή. Παρατηρούμε μόνο τις κραυγές για την εγκληματική οργάνωση και την πριονοκορδέλα που περνούν κάποιοι τους διαιτητές για μία αμφισβητούμενη φάση μέχρι ένα ανάποδο πλάγιο και την... κόκκινη ΕΠΟ, που μειώνει τις ποινές των υπολοίπων και τιμωρεί τον Ολυμπιακό για δύο καπνογόνα που έπεσαν έξω από τον αγωνιστικό χώρο στη Βέροια. Οι γνωστοί-άγνωστοι, που διατυμπανίζουν πως το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι διεφθαρμένο, την ώρα που κάνουν ότι δεν ακούν και ότι δεν βλέπουν, στη μεγαλύτερη παράγκα που έχει υπάρξει ποτέ στον ελληνικό αθλητισμό και έχει διαλύσει ένα ομαδικό άθλημα της χώρας: αυτή του μπάσκετ. Ο "παντοτινός" πρόεδρος της ΕΟΚ, Γιώργος Βασιλακόπουλος, αλωνίζει και εμείς κοιτάμε άπραγοι... Βαρέθηκα...

Είναι τυχαίο που λίγες ώρες πριν από τον πρώτο τελικό το ΑΣΕΑΔ έκανε δεκτή την έφεση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος έχει μαζεμένες τιμωρίες για καμιά 200αριά χρόνια, αλλά έρχεται ανενόχλητος στο ΣΕΦ και κάνει βόλτες μαζί με τους μπράβους του όποτε γουστάρει. Πανηγυρίζει έξαλλα, περικυκλωμένος από τους μπράβους του, και δεν τον ενοχλεί κανείς. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν έχει το δικαίωμα να πάει στη Λεωφόρο, όμως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος το έχει και με το παραπάνω για να βολτάρει προκλητικά στο ΣΕΦ. Επίδειξη ανομίας, με τον Ολυμπιακό να είναι ένας απλός παρατηρητής. Μόνο στο ΣΕΦ, επίσης, υπάρχει ο άτυπος νόμος για τα ποια συνθήματα πρέπει να φωνάζει ο κόσμος και ποια όχι, ενώ στο ΟΑΚΑ καθυβρίζονται χυδαία γυναίκες, μανάδες, παιδιά, με εμετικές κατάρες, και δεν ανοίγει ρουθούνι. Πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ γίνεται κάθε φορά ο κακός χαμός, αλλά στο ΣΕΦ έρχονται και φεύγουν σαν κύριοι. Όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε γήπεδο. Στο ΣΕΦ ορισμένοι περιμένουν μία και δύο ώρες μετά το τέλος του ματς για να βγουν φωτογραφία με τον Διαμαντίδη και στο ΟΑΚΑ η αποστολή του Ολυμπιακού δεν παίρνει ανάσα και ο Σπανούλης αποτελεί το "κόκκινο πανί" για την εξέδρα. Και για να τα λέμε όλα, το ΣΕΦ δεν γέμισε στον πρώτο τελικό και δεν έγινε sold out. Στο ΟΑΚΑ, στο δεύτερο ματς, θα κρέμονται σαν τσαμπιά από τις κερκίδες.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια σχεδόν κάθε χρόνο. Τον Ολυμπιακό να κάνει υπερπροσπάθεια επί οκτώ μήνες για να αποκτήσει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος μπάσκετ και στο πρώτο ματς όλως τυχαίως να χύνεται η καρδάρα με το γάλα. Εντάξει, η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Αλλά το πράσινο σύστημα και κατεστημένο, όχι μόνο δεν αγγίζεται, αλλά εξακολουθεί να κάνει ανενόχλητο τη δουλειά του. Με επίδειξη δύναμης και ανομίας (το ξαναγράφω) ενάντια στον Ολυμπιακό των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου, που από το 2004 μέχρι σήμερα έχουν κατακτήσει μόλις δύο Πρωταθλήματα Ελλάδας. Και αυτά με πολύ κόπο και ιδρώτα πάνω στο παρκέ, ύστερα από επενδύσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Ανεχόμαστε τόσα χρόνια τα ίδια πράγματα και δεν γίνεται τίποτα από τη διοίκηση για να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη κατάσταση. Έχουν ευθύνη και οι Αγγελόπουλοι για την ανυπαρξία του Ολυμπιακού εκτός των τεσσάρων γραμμών. Οι ερυθρόλευκοι είναι απροστάτευτοι. Τα χαρτιά είναι σημαδεμένα από παντού. Στον πρώτο τελικό, έρχεται ο Τόμι Σχινάς με την πράσινη φόρμα, ο απογοητευμένος Χριστοδούλου, που δεν "σφύριξε" στον τελικό της Ευρωλίγκας τον αγαπημένο του Ομπράντοβιτς για να του χαρίσει ένα ακόμα πέτσινο τρόπαιο, και ο άτολμος Μητσόπουλος, ο οποίος δεν πήρε φάση πάνω του. Η αηδία του πράσινου συστήματος φάνηκε ξεκάθαρα στην πρώτη επίθεση του Παναθηναϊκού στην τρίτη περίοδο. Στο τρίτο φάουλ του Πρίντεζη για ένα απλό άγγιγμα στον Γκιστ. Ο κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο έπρεπε να βγει με κάθε τρόπο από τη μάχη. Να βγει από το ρυθμό του. Δεν έπαιξε καθόλου στην τρίτη περίοδο, ενώ επέστρεψε στην τέταρτη, έχοντας βγει από την επιθετική εξίσωση. Δεκατέσσερις πόντοι στο πρώτο μέρος, μόλις τρεις στο δεύτερο. Τα φάουλ στον φόργουορντ των Πρωταθλητών Ελλάδας καταλογίζονταν με χαρακτηριστική ευκολία, αλλά στον ίδιο, σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις στα πλάγια όπου έπεσαν δύο και τρεις παίκτες πάνω του στο δεύτερο ημίχρονο, δεν δόθηκε απολύτως τίποτα. Επίσης, όλοι στέκονται στην τελευταία φάση και την "ποικιλία" που έκανε ο Παπανικολάου. Για να εξελιχθεί, όμως, έτσι η φάση ο Καλάθης έχει πιάσει από τη μέση τον "Παπ", ενώ και ο Γκιστ κρατάει τον Χάντερ. Ακούσαμε για την εκπληκτική άμυνα που έπαιξε στο τέλος ο Παναθηναϊκός. Εκπληκτική άμυνα, με δύο εξόφθαλμα φάουλ, πρώτη φορά βλέπω. Σε αντίστοιχη περίπτωση στο ΟΑΚΑ και οι τρεις διαιτητές θα είχαν υποδείξει και τις δύο παραβάσεις και θα τσακώνονταν μεταξύ τους για το ποιο από τα δύο φάουλ θα καταλογίσουν. Ακόμα έναν "νον κολ" στην ιστορία των τελικών, ακόμα μία χαμένη ευκαιρία του Ολυμπιακού για νίκη σε ματς που "καίει". Ξέρετε ποιος είναι ο πρώτος διαιτητής στον δεύτερο τελικό; Ο "ταλιμπάν" του πράσινου συστήματος, Αναστόπουλος, ο οποίος όλως τυχαίως έχει πάρει "εργολαβεία" την πλειοψηφία των αγώνων στο ΟΑΚΑ ανάμεσα στις δύο ομάδες. Μαζί με τους Κορομηλά και Μάνο. Στο μπάσκετ είναι όλα καλά: δεν ορίζει τους διαιτητές ο Κοντονής.

Εννοείται πως πιστεύω ακόμα ότι η ομάδα μπορεί να κατακτήσει το Πρωτάθλημα. Αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός είναι ανώτερος του Παναθηναϊκού.

Συλλυπητήρια στον τεράστιο άνθρωπο και παίκτη, Γιώργο Πρίντεζη, για την απώλεια του πατέρα του. Βρήκε το κουράγιο, τα αποθέματα, το μεγαλείο ψυχής για να παίξει σε αυτό το ματς. Και ήταν όπως πάντα στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων. Είναι ένας θρύλος του Θρύλου. Να είσαι καλά, ρε μάγκα, μας συγκίνησες όλους.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το "Κύπελλο Κοντονή" απονεμήθηκε εκεί που έπρεπε

Δεν είμαι καθόλου συνεπής στο προσωπικό μου blog και το παραδέχομαι. Από τις 9 Μαρτίου συμμετέχω σε μία νέα προσπάθεια στο Sportotal.gr και προσπαθώ να επανέλθω σιγά-σιγά στους ρυθμούς της δουλειάς και της καθημερινότητας, όπως συνέβαινε επί 14 συναπτά έτη, από τον Οκτώβριο του 2001 μέχρι τον Οκτώβριο του 2015. Θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον Γιώργο Χελάκη για την ευκαιρία που μου έδωσε. Μου έχει φερθεί πολύ ντόμπρα και προσπαθώ καθημερινά να τον δικαιώνω για την επιλογή του. Οι βουτηγμένοι στη βρωμιά και τη λαμογιά, κόντεντ μάνατζερς, διευθυντές και οι τσάτσοι τους, μπορεί να χάρηκαν για λίγο, αλλά είμαι πάλι εδώ και προσπαθώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Δεν έχω χτυπήσει ούτε μία πόρτα για δουλειά, ωστόσο πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσω να το κάνω προκειμένου να επανέλθω στο 100%.

Ο Ολυμπιακός έχασε ένα Κύπελλο Ελλάδας στο ποδόσφαιρο, γιατί πολύ απλά έπρεπε να γίνει έτσι. Ο ακατάλληλος για αυτήν τη θέση, Σταύρος Κοντονής, έφτιαξε έναν τελικό στα μέτρα της ΑΕΚ και με συνεχείς αναβολές στη λογική "... να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην κατακτήσει ένα ακόμα τρόπαιο ο Ολυμπιακός". Οι ερυθρόλευκοι δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά και υποχώρησαν σε όλα υπό την απειλή του "Grexit", παίζοντας έναν τελικό με τους όρους των υπολοίπων και όχι τους δικούς του. Το "Κύπελλο Κοντονή" απονεμήθηκε εκεί που έπρεπε, σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που στήθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο από τις 2 Μαρτίου και τα επεισόδια των ΠΑΟΚτσήδων στην Τούμπα, μέχρι τις 17 Μαΐου. Επίσης, η αγωνιστική απραξία ενός μήνα κόστισε ακριβά. Κάποιοι παίκτες είχαν το μυαλό τους στις διακοπές, κάποιοι άλλοι στο Euro της Γαλλίας, κάποιοι άλλοι στη μεταγραφή. Ο Μάρκο Σίλβα δεν προετοίμασε σωστά τον αγώνα, δεν τον "διάβασε" όπως έπρεπε ούτε κατά τη διάρκειά του, ενώ και οι επιλογές του σε πρόσωπα και σχήματα είναι κάτι παραπάνω από συζητήσιμες. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ ψηλά την άμυνά του, στο ύψος της μεσαίας γραμμής, αλλά δεν διαθέτει τους γρήγορους στόπερ για να υποστηρίξει αυτό το στυλ σε ένα παιχνίδι που κρίνει τρόπαιο.

Αυτό που πείραξε όλους μας περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα είναι πως η ομάδα δεν είχε το πάθος και την αποφασιστικότητα για να πάρει το Κύπελλο. Αλλιώς έχουμε συνηθίσει τον Ολυμπιακό σε αυτά τα ματς. Να γυαλίζει το μάτι των παικτών του, να μασάει σίδερα πάνω στο χορτάρι, να ρίχνει στα σχοινιά τον αντίπαλο και να μην τον αφήνει να πάρει ανάσα. Παρά το γεγονός πως ο φίλαθλος του Ολυμπιακού είναι χορτασμένος από μεγάλες νίκες και τίτλους, ξέρει να χάνει. Δεν θέλουμε να χαρίζουμε τίποτα και σε κανέναν, αλλά γνωρίζουμε να παραδεχόμαστε πότε ήμασταν καλοί και πότε όχι. Και παρά την παρωδία που έστησε ο Κοντονής με τα "συνεταιράκια", ασκεί κριτική στην ομάδα του ύστερα από έναν χαμένο τελικό γιατί πολύ απλά θέλει να τη βλέπει να προοδεύει και να μην μένει στάσιμη. Χάθηκε η ευκαιρία για το 28ο Κύπελλο Ελλάδας και το 18ο νταμπλ (θα ήταν το 4ο συνεχόμενο), αλλά έχει προσφέρει τόσες χαρές αυτή η ομάδα στον λαό της, που θα είναι άδικο να κατακεραυνώσουμε τους πάντες και μία ομάδα που κατέκτησε το πιο γρήγορο Πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, καταρρίπτοντας παράλληλα και πολλά ρεκόρ. Ο τελικός απολογισμός της σεζόν 2015-2016, σε σχέση με την περυσινή, μπορεί να έχει έναν τίτλο λιγότερο, αλλά ως γενική εικόνα εντός αγωνιστικού χώρου ο Ολυμπιακός απέδωσε καλύτερο ποδόσφαιρο. Και μην ξεχνάμε το γεγονός πως οι ερυθρόλευκοι έγραψαν ιστορία, νικώντας για πρώτη φορά στην ιστορία τους επί αγγλικού εδάφους. Παρά τους εννέα βαθμούς που κατακτήθηκαν, δεν έγινε η υπέρβαση στο Champions League σε ένα πολύ δυνατό γκρουπ, αλλά η νίκη επί της Άρσεναλ στο Λονδίνο συγκαταλέγεται δικαιολογημένα στα χάι-λάιτ της χρονιάς.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης