Ο συνεχιζόμενος άθλος της πιο όμορφης και αγνής μπασκετικής ιστορίας

Με διάλειμμα ενός έτους, ο Ολυμπιακός επιστρέφει εκεί που ανήκει: στην κορυφαία τετράδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, γιατί στην ελίτ του αθλήματος βρίσκεται διαρκώς από το 2009 μέχρι σήμερα. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας προκρίθηκαν στο 10ο Final-4 της ιστορίας τους, το 6ο τα τελευταία 9 χρόνια, και στην αγαπημένη τους Πόλη (19-21/5) στοχεύουν στην κατάκτηση του 4ου κρυστάλλινου ευρωπαϊκού τροπαίου. Η προημιτελική σειρά με την Αναντολού Εφές θα μπορούσε να έχει τελειώσει με 3-0 ή 3-1 νίκες. Οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν τρεις καθαρές νίκες, έχασαν δύο ματς στις λεπτομέρειες, και ουσιαστικά για ένα σουτ και ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ, αλλά στο τέλος αποκαταστάθηκε η τάξη. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, καθώς η τουρκική ομάδα (γεμάτη Αμερικανούς, βέβαια) προηγήθηκε με 2-1 στη σειρά, αλλά στο τέλος "μίλησαν" ο χαρακτήρας και η ψυχή αυτής της υπέροχης ομάδας. Πόσες και πόσες ανατροπές έχει κάνει αυτό το σύνολο όλα αυτά τα χρόνια. Προστέθηκε, λοιπόν, ακόμα μία στη λίστα. Με τον Ντάνιελ Χάκετ νοκ-άουτ από τον Δεκέμβριο λόγω τραυματισμού και τον Ματ Λοτζέσκι να είναι απών από τα κρίσιμα ευρωπαϊκά παιχνίδια της προημιτελικής φάσης, επίσης λόγω τραυματισμού. Δεν βάζω καν στη συζήτηση τα υπόλοιπα αγωνιστικά προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα κατά τη διάρκεια και της φετινής σεζόν.

Αποδείχθηκε για άλλη μία φορά πως το πλεονέκτημα έδρας είναι δίκοπο μαχαίρι. Ο Ολυμπιακός πάλεψε όλη τη σεζόν, στην πιο δύσκολη και απαιτητική Ευρωλίγκα όλων των εποχών, για να έχει το αβάτζο του ΣΕΦ, τερματίζοντας στην τρίτη θέση, σε σύνολο δεκαέξι ομάδων. Δεν είναι εύκολο για μία ομάδα σε αυτό το επίπεδο να κερδίσει και τα δύο πρώτα εντός έδρας παιχνίδια της στην προημιτελική φάση. Υπάρχει άγχος και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παίζει μπάσκετ και ο αντίπαλος. Μία καλή ημέρα του ενός και μία κακή του άλλου, μπορεί να φέρει τα κάτω-πάνω. Ο Ολυμπιακός έχασε το δεύτερο ματς στο Φάληρο, νίκησε το τέταρτο στην Τουρκία, και το καθοριστικό πέμπτο και τελευταίο ματς έγινε στο ΣΕΦ. Αυτό είναι ουσιαστικά και το μεγάλο κέρδος για την ομάδα που έχει το πλεονέκτημα έδρας: το πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι, που κρίνει την πρόκριση, να διεξάγεται μπροστά στο φίλαθλο κοινό της. Η ομάδα πηγαίνει στο 10ο Final-4 της, με στόχο την Κούπα. Η απλή συμμετοχή στο κορυφαίο μπασκετικό ραντεβού δεν αρκεί σε κανέναν. Οι γεννημένοι νικητές που απαρτίζουν το ερυθρόλευκο σύνολο θα παλέψουν για μία ακόμα αγωνιστική υπέρβαση. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος ξεχειλίζουν από υπερηφάνεια για το στέρεο οικοδόμημα που έχουν δημιουργήσει, μέσα από πολύ κόπο, χρήμα και μπόλικη αδικία.

Μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του Ολυμπιακού όλα αυτά τα χρόνια, ξέχωρα από τον ελληνικό κορμό που μπολιάζεται ολοένα και περισσότερο με τη νοοτροπία νικητή, είναι η αγωνιστική συνέπεια και σταθερότητα, αλλά και το μπασκετικό πρόγραμμα που έχει εκπονήσει ο σύλλογος από το 2011 μέχρι σήμερα. Φτιάχνει και εκτοξεύει καριέρες, κυρίως ξένων αθλητών, και όλοι οι παίκτες αναδεικνύονται μέσα από το σύνολο. Παράλληλα, σε ένα ακόμα Final-4, ο Ολυμπιακός διαθέτει ξανά και με διαφορά το μικρότερο μπάτζετ από τις τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν. Δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10.000.000 ευρώ. Αντίθετα, οι ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης και Φενέρμπαχτσε έχουν προϋπολογισμούς που αγγίζουν (ίσως και να ξεπερνούν) τα 30.000.000 ευρώ! Είναι ένας συνεχιζόμενος άθλος αυτό που καταφέρνει ο Πρωταθλητής Ελλάδας.  Η φανέλα, είναι η πιο βαριά της Ευρώπης. Ολόκληρος ο οργανισμός του Ολυμπιακού, από τους δύο διοικητικούς ηγέτες του, τον προπονητή, μέχρι και τον τελευταίο παίκτη, διέπεται από ξεκάθαρες αρχές. Με πίστη στη δουλειά και το πλάνο, χωρίς να υποτιμούν κανέναν και καμία ομάδα. Για αυτό και έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την εκτίμηση και το σεβασμό ολόκληρης της μπασκετικής κοινότητας. Είναι οι πρώτοι μάγκες της Ευρώπης, με όλη τη σημασία των λέξεων. Είναι η πιο όμορφη και αγνή μπασκετική ιστορία όλων των εποχών, σε διεθνές επίπεδο. Και είμαστε όλοι ευλογημένοι που τη ζούμε και τη βιώνουμε στο πετσί της/μας. Και στο έπακρο.

Οι ερυθρόλευκοι ανταποκρίθηκαν με μεγάλη συνέπεια στον μαραθώνιο των 30 αγωνιστικών της κανονικής διάρκειας. Ουσιαστικά, μέχρι και την 27η αγωνιστική και το τεράστιο "διπλό" στην έδρα του Ερυθρού Αστέρα, όταν και εξασφαλίστηκε το πλεονέκτημα έδρας, η ομάδα του Πειραιά είχε παρουσιάσει μία ζηλευτή σταθερότητα (με ρεκόρ 19-8 έως εκείνο το σημείο). Ακολούθησαν τρεις σερί ήττες, που δεν πόνεσαν καθόλου Ίσα-ίσα, δοκιμάστηκαν σχήματα για την καθοριστική συνέχεια. Βάσει της φετινής διαδρομής του στη διοργάνωση και την εξασφάλιση με χαρακτηριστική ευκολία της 3ης θέσης στην κανονική περίοδο, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να διασταυρωθεί με λιγότερο επικίνδυνο αντίπαλο. Η Αναντολού Εφές ήταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρωλίγκα, με 9 νίκες στα 12 τελευταία παιχνίδια πριν από την έναρξη των πλέι-οφ. Ο Ολυμπιακός, όμως, έχει το μέταλλο και την καρδιά, γυρίζοντας τη σειρά από το εις  βάρος του 2-1. Η πιο καρυδάτη ομάδα της Ευρώπης, έκανε και πάλι το θαύμα της. Σε όλη την προημιτελική σειρά, οι ερυθρόλευκοι κράτησαν την Εφές πολύ κάτω από τους μέσους όρους της στην παραγωγικότητα. Τακτικά, για το πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι, δεν θέλω να γράψω πολλά. Μέτρησε ποιος το ήθελε περισσότερο. Θεωρώ κωμικό να μιλάει ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς για τη διαιτησία στα δύο τελευταία ματς επειδή τα έχασε η Εφές, όταν η ομάδα του σε όλη την προημιτελική σειρά τάραξε στο ξύλο τους ερυθρόλευκους και ιδιαίτερα τον Γιώργο Πρίντεζη (μόνο έτσι μπορούσε να τον περιορίσει κάπως ο Ντέρικ Μπράουν) υπό την ανοχή των διαιτητών.

Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν απολαυστικός στα φετινά πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Όσο συνεχίζουν να αμφισβητούν τον Ολυμπιακό και τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης, θα παίρνουν την τιμωρία τους πάντα μέσα στο παρκέ. Κάποιοι ήθελαν τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά και στέκονταν στην κακή αγωνιστική κατάσταση του αρχηγού του. Είχε προηγηθεί ένα κακό δίμηνο του Σπανούλη, με διαδοχικούς τραυματισμούς και ιώσεις, που τον έβγαλαν έξω από τα νερά του. Δεν έχουν μάθει, όμως, τόσα χρόνια πως ο συγκεκριμένος παίκτης τρέφεται από την αμφισβήτηση; Είδατε ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο 35χρονος γκαρντ πέτυχε 85 πόντους στη σειρά με την Εφές, έχοντας 17 κατά μέσο όρο. Με 47,4% στα δίποντα (9/19), το εκπληκτικό 44,7% στα τρίποντα (τελείωσε τη σειρά με 17/38, ενώ κάποια στιγμή είχε 17/33!) και 76,2% στις βολές (16/21). Με 30 ασίστ (6 κατά μέσο όρο) και κάποιες σπουδαίες άμυνες. Όταν βλέπεις αυτόν τον αθλητή, με όλα όσα έχει καταφέρει στην καριέρα του, να βουτάει στο παρκέ για να σώσει μία μπάλα, απλά υποκλίνεσαι στο μεγαλείο του. Αυτά που κάνει ο Βασίλης στα 35 του, δεν τα έχει κάνει ποτέ άλλος παίκτης στην Ευρώπη. Με όλες τις άμυνες να είναι προσαρμοσμένες πάνω του και τους παίκτες να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα στο μαρκάρισμά του, πάντα βρίσκει τον τρόπο για να κάνει τη διαφορά. Δεν έχω ξαναδεί αθλητή με τέτοια πνευματική ωριμότητα και προσέγγιση των καταστάσεων και των πραγμάτων, ξέχωρα από τις σπουδαίες αγωνιστικές και ηγετικές του ικανότητες.

ΥΓ1: Δεν έχω εικόνα ακόμα για το πώς φαινόταν η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ από την τηλεόραση, αλλά θέλω να δώσω ένα μεγάλο credit για την πρόκριση στον λαό του Ολυμπιακού. Ήταν με διαφορά το πιο συγκλονιστικό ΣΕΦ της φετινής σεζόν. Αυτό που ζήσαμε, όσοι τυχεροί βρεθήκαμε μέσα στο γήπεδο, δεν περιγράφεται με λόγια. Απίστευτος παλμός, απίστευτη επικοινωνία μεταξύ οπαδών και ομάδας. Δεν γινόταν να χαθεί αυτό το παιχνίδι. Δώδεκα χιλιάδες Ολυμπιακοί δημιούργησαν μία 100% Ολυμπιακή ατμόσφαιρα. Όταν το ΣΕΦ γεμίζει έτσι και έχει τέτοια ένταση, μετατρέπεται πραγματικά στην κορυφαία έδρα της Ευρώπης. Και ας μην είναι το ΣΕΦ το μπασκετικό γήπεδο που ονειρευόμαστε για αυτήν την ανεπανάληπτη ομάδα.

ΥΓ2: Ίδια σύνθεση στο Final-4 της Πόλης (και το αγαπημένο "Sinan Erdem") με αυτήν πριν από δύο χρόνια στη Μαδρίτη. Και ίδιος ημιτελικός κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τότε, ο Ολυμπιακός είχε το τεράστιο μειονέκτημα στον τελικό έναντι της Ρεάλ, που έπαιζε μέσα στο σπίτι της, μπροστά στους φιλάθλους της και τις μπασκέτες που προπονείται κάθε ημέρα. Τώρα, η Φενέρ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα. Οι δύο αγώνες δεν θα διεξαχθούν στη φυσική της έδρα, αλλά θα έχει την πλειοψηφία του γηπέδου με το μέρος της.

ΥΓ3: Με το "διπλό" στο τέταρτο παιχνίδι της προημιτελικής σειράς, ο Ολυμπιακός έφτασε τις 9 εκτός έδρας νίκες, σε 17 παιχνίδια. Εννέα εκτός έδρας νίκες, μαζί με τα πλέι-οφ, έχουν ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Φενέρμπαχτσε. Μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης είχε περισσότερες τη φετινή σεζόν στην Ευρωλίγκα (11 στο σύνολο με τα δύο "διπλά" στην έδρα της Νταρουσάφακα). Ο Ολυμπιακός είχε σταθερότητα και ισορροπία, εντός και εκτός έδρας. Και αποδεικνύεται περίτρανα πως για να γίνει το βήμα παραπάνω χρειάζονται και οι εκτός έδρας νίκες. Και ο Ολυμπιακός έχει τον τρόπο να κερδίζει σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης. Όπου και να έχει πάει αυτή η ομάδα, αντιμετωπίζεται με δέος. Και αυτή είναι μία από τις σημαντικές κατακτήσεις αυτής της μοναδικής παρέας.

ΥΓ4: Το έχω γράψει πρώτος από όλους: αν λεγόταν... Σφαιρόπουλιτς, ο ένας "ύμνος" θα διαδεχόταν τον άλλο. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι ο στρατηγός αυτής της υπέροχης ομάδας. Διαχειρίζεται άψογα τους πολεμιστές του, χωρίς να έχει ρόστερ με 30.000.000 ευρώ μπάτζετ. Δεν έχει αυλικούς και δημοσιογραφικές στρατιές, απλά δουλεύει και παράγει έργο.

ΥΓ5: Το μεγαλύτερο παραμύθι που κυκλοφορεί τελευταία στο διαδίκτυο είναι πως οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν αγαπήσει ξαφνικά το μπάσκετ από το 2012 και έπειτα. Για την ιστορία, το μπασκετικό τμήμα (μαζί φυσικά με αυτό το βόλεϊ) ήταν αυτό που κράτησε ψηλά τη σημαία του Ολυμπιακού τη δεκαετία του '90 και τα δύσκολα εννέα χρόνια (1987-1996). Όταν στο ποδόσφαιρο, η "παράγκα" στερούσε από τους ερυθρόλευκους κάθε πιθανότητα διεκδίκησης του Πρωταθλήματος. Τότε, που στόχος του "συστήματος" ήταν η διάλυση του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είχε αναδειχθεί από τη FIBA ως η κορυφαία ομάδα των 90s στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, ήρθε μία περίοδος κάμψης για το τμήμα, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε να αποχωρήσει. Τα ηνία ανέλαβαν οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, που σπατάλησαν πολύ χρόνο και άφθονο χρήμα για να δουν ξανά την αγαπημένη τους ομάδα στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Είδαν, όμως, πως το "παιχνίδι παίζεται αλλού" και με προκλητικό τρόπο να τους στερούνται Πρωταθλήματα και Κύπελλα. Η επιβράβευση, όμως, μπορεί να άργησε, αλλά θέλουμε να τη ζήσουμε όλοι μέχρι το μεδούλι. Τα "κλεμμένα" δεν γυρίζουν πίσω και η ουσία είναι πως αυτή η ομάδα δεν έχει κατακτήσει όσα της άξιζαν. Πρέπει να συνεχίσουμε να κατακτάμε όσα μας αξίζουν και να μην αφήνουμε καμία ευκαιρία να πηγαίνει χαμένη.

ΥΓ6: Η αλαζονεία και η έπαρση βρίσκονται πολύ μακριά από την οικογένεια του Ολυμπιακού. Είδαμε όλοι πώς αντιμετώπισαν τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι. Όταν έχεις μπει από... σπόντα στην τετράδα και αν κάποιες διαιτητικές αποφάσεις δεν ήταν σκανδαλωδώς υπέρ σου, θα πάλευες με το ζόρι για να μπεις στην οκτάδα. Εδώ και έξι σεζόν ράβεται το... έβδομο αστέρι, αλλά εδώ και πέντε χρόνια βλέπουν μονίμως τα Final-4 από την τηλεόραση. Δεν έχουν μάθει να χάνουν και να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του αντιπάλου. Με μπλουζάκια, πριμ, και αναρτήσεις στο Instagram, δεν πήγε Final-4 κανείς. Με Έλληνες διαιτητές, το πολύ-πολύ να κερδίσεις κάνα πέτσινο Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Ήρθε και η ιστορία με την επιστροφή της πράσινης αποστολής από την Κωνσταντινούπολη με το πούλμαν (μετά τη "σκούπα" από τη Φενέρμπαχτσε), για να διασυρθούν διεθνώς και εκτός αγωνιστικών χώρων.

ΥΓ7: Πίτσα, μπύρα, σουβλάκια, κόκα-κόλα, κασκόλ ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης και Φενέρμπαχτσε. Είναι και αυτός ένας τρόπος για την παρακολούθηση του Final-4 στην Πόλη.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Αυτοί που έχουν θέση στον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν

Μία σεζόν με... μπόλικη τρέλα και συνολικά πέντε προπονητές ολοκληρώθηκε νικηφόρα το βράδυ της Κυριακής (30/4, 0-2) στο Αγρίνιο για τον Ολυμπιακό. Ο βασικός στόχος κατακτήθηκε και οι ερυθρόλευκοι γιορτάζουν την κατάκτηση του 44ου Πρωταθλήματος στην ιστορία της ομάδας. Θρυλικό επίτευγμα, δίχως αμφιβολία. Η γνωστή, σε όλους πια, συμμορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν επέτρεψε στους ερυθρόλευκους να φτάσουν στον τελικό και να διεκδικήσουν το 28ο Κύπελλο Ελλάδας. Στην Ευρώπη, η σεζόν 2016-2017 άρχισε με τον οδυνηρό αποκλεισμό στα προκριματικά του Champions League από τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, αλλά η ομάδα πέρασε τη φάση των ομίλων του Europa League και το γύρο των "32", φτάνοντας τελικά μέχρι τη φάση των "16". Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει ποια θα ήταν η τύχη του Ολυμπιακού αν οι ερυθρόλευκοι έδιναν τους δύο αγώνες κόντρα στην Μπεσίκτας με τον Πάουλο Μπέντο ή τον Τάκη Λεμονή στο τιμόνι της. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας πειραματίστηκαν με τον ανέτοιμο, για αυτό το επίπεδο, Βασίλη Βούζα, ενώ μην ξεχνάμε πως είχαν και κακή τύχη με τον τραυματισμό του Στέφανου Καπίνο. Ο Νίκολα Λεάλι φορτώθηκε με τον αποκλεισμό, όχι άδικα, αλλά η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός πήγε κόντρα στο ποδόσφαιρο, αλλάζοντας προπονητή τέσσερις ημέρες πριν από τον πρώτο αγώνα με την Μπεσίκτας.

Η αλήθεια είναι πως η ομάδα αποδυναμώθηκε μετά τις πωλήσεις των Λούκα Μιλιβόγιεβιτς και Μπράουν Ιντέγε μεσούσης της σεζόν. Χρειάζεται ένας άνεμος αλλαγής και μία εκκαθάριση στο έμψυχο δυναμικό προκειμένου να δημιουργηθεί ένα νέο σύνολο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εποχής. Μία ομάδα που θα έχει ποιότητα, ταχύτητα, πνευμόνια και αποτελεσματικότητα. Ο Ρεμί Γκαρντ αναμένεται να είναι ο νέος προπονητής, σύμφωνα με την πληροφόρηση που υπάρχει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεν με... τρελαίνει ο Γάλλος τεχνικός, που αποτελεί επιλογή των Κριστιάν Καρεμπέ και Φρανσουά Μοδέστο. Ας ρίξουμε, όμως, μία ματιά στο υπάρχον ρόστερ. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τη σεζόν έχοντας 25 ποδοσφαιριστές. Ποιοι εξ αυτών αξίζουν μία θέση στο έμψυχο δυναμικό για την αγωνιστική περίοδο 2017-2018;

Οι Στέφανος Καπίνο και Κώστας Φορτούνης είναι ακλόνητοι. Αποτελούν τεράστια κεφάλαια για την κορυφαία ελληνική ομάδα. Ο Μπέντο πίστεψε στα νέα παιδιά και είναι αυτός που καθιέρωσε ποδοσφαιριστές από την Ακαδημία του Ολυμπιακού στην πρώτη ομάδα. Η επόμενη σεζόν, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους Παναγιώτη Ρέτσο, Θανάση Ανδρούτσο, Γιώργος Μανθάτη και Δημήτρη Νικολάου. Θεωρώ αδιανόητο να παραχωρηθεί με μεταγραφή αυτό το καλοκαίρι ο Ρέτσος, χωρίς πρώτα να δώσει όλα αυτά που μπορεί στον Ολυμπιακό. Ο Καρίμ Ανσαριφάρντ αποκτήθηκε κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο και θα παραμείνει. Στα δικά μου μάτια, πάντως, πρέπει να λογίζεται ως τρίτος σέντερ φορ και όχι ως πρώτος. Ούτε καν ως δεύτερος (είναι επιτακτική η ανάγκη για την απόκτηση δύο επιθετικών ενόψει της νέας σεζόν). Θα έδινα την ευκαιρία στον Μάρκο Μάριν να δείξει την πραγματική του αξία. Ο Γερμανός μεσοεπιθετικός τελείωσε θετικά τη σεζόν και ο Λεμονής πιστώνεται την αγωνιστική μεταμόρφωση του ποδοσφαιριστή. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τον Μάριν από την αρχή της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Μην ξεχνάμε πως δεν είχε κάνει προετοιμασία πέρυσι με την ομάδα. Οι Ντιόγκο Φιγκέιρας και Αντρέ Μαρτίνς αποδείχθηκαν μέσα στη σεζόν οι δύο καλύτερες προσθήκες του περασμένου καλοκαιριού. Ειδικά ο πρώτος έκλεισε πολλά στόματα, καθώς μην ξεχνάμε οι "ειδικοί" τον είχαν... ξεγράψει, κρίνοντας ότι δεν κάνει για τον Ολυμπιακό, ύστερα από δύο μόλις αγώνες κόντρα στη Χάποελ Μπέερ Σεβά. Ο Αλμπέρτο Μποτία έχει έναν ακόμα χρόνο συμβόλαιο, λογικά θα ανανεώσει από τώρα, και υπολογίζεται για βασικό στέλεχος της ομάδας και τα επόμενα χρόνια. Τέλος, ο Σεμπά έχει θέση στον Ολυμπιακό και για τη νέα σεζόν, καθώς πραγματοποίησε μία έξοχη αγωνιστική χρονιά (με 7 γκολ και 12 ασίστ σε 43 αγώνες), αλλά ενδέχεται να φέρει πρόταση για μεταγραφή.

Σύμφωνα με τα δικά μου στάνταρ, οι Αλεχάντρο Ντομίνγκες και Εστέμπαν Καμπιάσο ό,τι είχαν να προσφέρουν το έχουν δώσει στην ομάδα. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να ολοκληρώσουν τη σπουδαία αγωνιστική καριέρα τους στον Ολυμπιακό. Ο Όσκαρ Καρντόσο δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και το μεγαλύτερο συμβόλαιο της ομάδας. Σκόραρε μόλις 3 γκολ (σε 34 συνολικά συμμετοχές), τα οποία, βέβαια, αποδείχθηκαν πολύτιμα στην οικονομία του Πρωταθλήματος. Τρία γκολ που έφεραν δύο νίκες (με ΠΑΣ στα Ιωάννινα και Παναιτωλικό στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης") και μία ισοπαλία (στην έδρα του Λεβαδειακού). Ο Παραγουανός επιθετικός στάθηκε άτυχος, σημαδεύοντας μονίμως τα δοκάρια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν αδιάφορος σε κανένα σημείο της σεζόν. Με τέτοιο συμβόλαιο, κοντά στα 2.000.000 ευρώ, θεωρώ απίθανο να παραμείνει. Είχε υπογράψει για ένα χρόνο και μένει ελεύθερος.

Ο Μπρούνο Βιάνα, ο οποίος αποτέλεσε εισήγηση του Μπέντο, δεν είναι ακόμα έτοιμος για αυτό το επίπεδο. Η λύση του δανεισμού αποτελεί μονόδρομο, καθώς βλέπω δύσκολο να βρεθεί ομάδα που θα αγοράσει τα ποδοσφαιρικά του δικαιώματα από τους ερυθρόλευκους. Οι Χουάν Κάρλος Παρέδες και Αλί Σισοκό αναμένεται να επιστρέψουν σε Γουότφορντ και Άστον Βίλα αντίστοιχα, καθώς δεν έδειξαν κάτι το ιδιαίτερο τους τέσσερις μήνες που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Το συμβόλαιο του Μανουέλ ντα Κόστα εκπνέει το επόμενο καλοκαίρι και βρίσκεται υπό καθεστώς παραχώρησης, καθώς ο Ολυμπιακός θέλει κάτι πολύ καλύτερο για το κέντρο της άμυνάς του. Ο Νίκολα Λεάλι είναι δανεικός από τη Γιουβέντους και δεν έχει μέλλον στο μεγάλο λιμάνι. Έπαιξε σε συνολικά 27 παιχνίδια (εκμεταλλευόμενος το ροτέισον του Μπέντο στους τερματοφύλακες και τους δύο τραυματισμούς του Καπίνο), αλλά αποχωρεί, αφήνοντας ως ανάμνηση στους φιλάθλους του Ολυμπιακού τις δύο κακές εμφανίσεις του κόντρα στην Μπεσίκτας. Έκτοτε, άλλωστε, δεν αγωνίστηκε ξανά σε επίσημο παιχνίδι.

Ο Ταρίκ Ελιουνούσι έχει καλά στοιχεία ως ποδοσφαιριστής, όπως την ταχύτητα, την αγωνιστική έκρηξη, αλλά και την έφεση να βγαίνει με αξιώσεις στην κόντρα επίθεση. Αν ο Ολυμπιακός βρει κάτι καλύτερο για τις θέσεις των εξτρέμ, δεν θα μου προκαλέσει έκπληξη να αποχωρήσει, ένα χρόνο πριν από το τέλος του συμβολαίου του. Για αναπληρωματικός, δεν με... χαλάει, αλλά γενικότερα υπάρχουν και καλύτεροι ακραίοι μεσοεπιθετικοί με τα ίδια χρήματα. Το βρίσκω άδικο να "τρώει χρόνο" από τον Μανθάτη. Ο Αλμπέρτο ντε λα Μπέγια αναμένεται να αποτελέσει παρελθόν, αν και έχει έναν ακόμα χρόνο συμβολαίου. Ο 32χρονος Ισπανός είναι παίκτης με εμπειρία και παραστάσεις, όμως ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάτι ποιοτικότερο, πιο νέο και με καλύτερη ισορροπία (σε άμυνα και επίθεση) στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Αλεξί Ρομαό έπαιξε υποχρεωτικά (ελλείψει άλλου καθαρόαιμου κεντρικού αμυντικού μέσου) μετά την παραχώρηση του Μιλιβόγιεβιτς στην Κρίσταλ Πάλας και ειδικά στους δύο ημιτελικούς Κυπέλλου με την ΑΕΚ έβγαλε πάθος και τσαγανό. Είναι στα 34, αλλά δεν έχει υψηλό συμβόλαιο και ως εναλλακτική λύση μπορεί να προσφέρει. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός πρέπει να αποφασίσει σχετικά με τον Ανδρέα Μπουχαλάκη. Οι δύο πλευρές ανανέωσαν τη συνεργασία τους το περυσινό καλοκαίρι έως αυτό το 2020. Ο Έλληνας μέσος δεν έχει παρουσιάσει ραγδαία εξέλιξη στο παιχνίδι του. Παραμένει στάσιμος, αυτή είναι η πραγματικότητα. Επειδή είναι Έλληνας, θα του έδινα μία ακόμα ευκαιρία. Τέλος, ο Λευτέρης Χουτεσιώτης θα παραμείνει λογικά ως τρίτος τερματοφύλακας. Θα αναζητηθεί η "ρεζέρβα" του Καπίνο, με τον Ανδρέα Γιαννιώτη (δανεικός στον Πανιώνιο) να έχει αρκετές πιθανότητες επιστροφής.

Με λίγα λόγια, θα έδινα ψήφο εμπιστοσύνης στους 15 από τους 25 παίκτες του υπάρχοντος ρόστερ. Τους Καπίνο, Χουτεσιώτη, Φιγκέιρας, Ρέτσο, Μποτία, Νικολάου, Ρομαό, Μαρτίνς, Ανδρούτσο, Μπουχαλάκη, Φορτούνη, Μάριν, Σεμπά, Μανθάτη, Ανσαριφάρντ. Αυτά είναι τα δεδομένα μέχρι στιγμής και η δική μου επιθυμία για τους ποδοσφαιριστές που πρέπει να παραμείνουν στην ομάδα. Πολλά μπορούν να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου με τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, ενώ μην ξεχνάμε και τους πολλούς δανεικούς που έχει ο Ολυμπιακός. Κάποιοι εξ αυτών θα επιστρέψουν και θα πάρουν την ευκαιρία τους. Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στους παίκτες που πρέπει να μείνουν από την ομάδα που ολοκλήρωσε τη σεζόν 2016-2017. Το θέμα είναι πως οι ερυθρόλευκοι θέλουν, τουλάχιστον, πέντε μεταγραφές εντεκάδας (στόπερ, αριστερό μπακ, εξάρι, εξτρέμ, επιθετικό-γκολτζή) και παίκτες με ηγετικά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι τους.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης