Με διάλειμμα ενός έτους, ο Ολυμπιακός επιστρέφει εκεί που ανήκει: στην κορυφαία τετράδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, γιατί στην ελίτ του αθλήματος βρίσκεται διαρκώς από το 2009 μέχρι σήμερα. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας προκρίθηκαν στο 10ο Final-4 της ιστορίας τους, το 6ο τα τελευταία 9 χρόνια, και στην αγαπημένη τους Πόλη (19-21/5) στοχεύουν στην κατάκτηση του 4ου κρυστάλλινου ευρωπαϊκού τροπαίου. Η προημιτελική σειρά με την Αναντολού Εφές θα μπορούσε να έχει τελειώσει με 3-0 ή 3-1 νίκες. Οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν τρεις καθαρές νίκες, έχασαν δύο ματς στις λεπτομέρειες, και ουσιαστικά για ένα σουτ και ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ, αλλά στο τέλος αποκαταστάθηκε η τάξη. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, καθώς η τουρκική ομάδα (γεμάτη Αμερικανούς, βέβαια) προηγήθηκε με 2-1 στη σειρά, αλλά στο τέλος "μίλησαν" ο χαρακτήρας και η ψυχή αυτής της υπέροχης ομάδας. Πόσες και πόσες ανατροπές έχει κάνει αυτό το σύνολο όλα αυτά τα χρόνια. Προστέθηκε, λοιπόν, ακόμα μία στη λίστα. Με τον Ντάνιελ Χάκετ νοκ-άουτ από τον Δεκέμβριο λόγω τραυματισμού και τον Ματ Λοτζέσκι να είναι απών από τα κρίσιμα ευρωπαϊκά παιχνίδια της προημιτελικής φάσης, επίσης λόγω τραυματισμού. Δεν βάζω καν στη συζήτηση τα υπόλοιπα αγωνιστικά προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα κατά τη διάρκεια και της φετινής σεζόν.
Αποδείχθηκε για άλλη μία φορά πως το πλεονέκτημα έδρας είναι δίκοπο μαχαίρι. Ο Ολυμπιακός πάλεψε όλη τη σεζόν, στην πιο δύσκολη και απαιτητική Ευρωλίγκα όλων των εποχών, για να έχει το αβάτζο του ΣΕΦ, τερματίζοντας στην τρίτη θέση, σε σύνολο δεκαέξι ομάδων. Δεν είναι εύκολο για μία ομάδα σε αυτό το επίπεδο να κερδίσει και τα δύο πρώτα εντός έδρας παιχνίδια της στην προημιτελική φάση. Υπάρχει άγχος και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παίζει μπάσκετ και ο αντίπαλος. Μία καλή ημέρα του ενός και μία κακή του άλλου, μπορεί να φέρει τα κάτω-πάνω. Ο Ολυμπιακός έχασε το δεύτερο ματς στο Φάληρο, νίκησε το τέταρτο στην Τουρκία, και το καθοριστικό πέμπτο και τελευταίο ματς έγινε στο ΣΕΦ. Αυτό είναι ουσιαστικά και το μεγάλο κέρδος για την ομάδα που έχει το πλεονέκτημα έδρας: το πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι, που κρίνει την πρόκριση, να διεξάγεται μπροστά στο φίλαθλο κοινό της. Η ομάδα πηγαίνει στο 10ο Final-4 της, με στόχο την Κούπα. Η απλή συμμετοχή στο κορυφαίο μπασκετικό ραντεβού δεν αρκεί σε κανέναν. Οι γεννημένοι νικητές που απαρτίζουν το ερυθρόλευκο σύνολο θα παλέψουν για μία ακόμα αγωνιστική υπέρβαση. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος ξεχειλίζουν από υπερηφάνεια για το στέρεο οικοδόμημα που έχουν δημιουργήσει, μέσα από πολύ κόπο, χρήμα και μπόλικη αδικία.
Μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του Ολυμπιακού όλα αυτά τα χρόνια, ξέχωρα από τον ελληνικό κορμό που μπολιάζεται ολοένα και περισσότερο με τη νοοτροπία νικητή, είναι η αγωνιστική συνέπεια και σταθερότητα, αλλά και το μπασκετικό πρόγραμμα που έχει εκπονήσει ο σύλλογος από το 2011 μέχρι σήμερα. Φτιάχνει και εκτοξεύει καριέρες, κυρίως ξένων αθλητών, και όλοι οι παίκτες αναδεικνύονται μέσα από το σύνολο. Παράλληλα, σε ένα ακόμα Final-4, ο Ολυμπιακός διαθέτει ξανά και με διαφορά το μικρότερο μπάτζετ από τις τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν. Δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10.000.000 ευρώ. Αντίθετα, οι ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης και Φενέρμπαχτσε έχουν προϋπολογισμούς που αγγίζουν (ίσως και να ξεπερνούν) τα 30.000.000 ευρώ! Είναι ένας συνεχιζόμενος άθλος αυτό που καταφέρνει ο Πρωταθλητής Ελλάδας. Η φανέλα, είναι η πιο βαριά της Ευρώπης. Ολόκληρος ο οργανισμός του Ολυμπιακού, από τους δύο διοικητικούς ηγέτες του, τον προπονητή, μέχρι και τον τελευταίο παίκτη, διέπεται από ξεκάθαρες αρχές. Με πίστη στη δουλειά και το πλάνο, χωρίς να υποτιμούν κανέναν και καμία ομάδα. Για αυτό και έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την εκτίμηση και το σεβασμό ολόκληρης της μπασκετικής κοινότητας. Είναι οι πρώτοι μάγκες της Ευρώπης, με όλη τη σημασία των λέξεων. Είναι η πιο όμορφη και αγνή μπασκετική ιστορία όλων των εποχών, σε διεθνές επίπεδο. Και είμαστε όλοι ευλογημένοι που τη ζούμε και τη βιώνουμε στο πετσί της/μας. Και στο έπακρο.
Οι ερυθρόλευκοι ανταποκρίθηκαν με μεγάλη συνέπεια στον μαραθώνιο των 30 αγωνιστικών της κανονικής διάρκειας. Ουσιαστικά, μέχρι και την 27η αγωνιστική και το τεράστιο "διπλό" στην έδρα του Ερυθρού Αστέρα, όταν και εξασφαλίστηκε το πλεονέκτημα έδρας, η ομάδα του Πειραιά είχε παρουσιάσει μία ζηλευτή σταθερότητα (με ρεκόρ 19-8 έως εκείνο το σημείο). Ακολούθησαν τρεις σερί ήττες, που δεν πόνεσαν καθόλου Ίσα-ίσα, δοκιμάστηκαν σχήματα για την καθοριστική συνέχεια. Βάσει της φετινής διαδρομής του στη διοργάνωση και την εξασφάλιση με χαρακτηριστική ευκολία της 3ης θέσης στην κανονική περίοδο, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να διασταυρωθεί με λιγότερο επικίνδυνο αντίπαλο. Η Αναντολού Εφές ήταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρωλίγκα, με 9 νίκες στα 12 τελευταία παιχνίδια πριν από την έναρξη των πλέι-οφ. Ο Ολυμπιακός, όμως, έχει το μέταλλο και την καρδιά, γυρίζοντας τη σειρά από το εις βάρος του 2-1. Η πιο καρυδάτη ομάδα της Ευρώπης, έκανε και πάλι το θαύμα της. Σε όλη την προημιτελική σειρά, οι ερυθρόλευκοι κράτησαν την Εφές πολύ κάτω από τους μέσους όρους της στην παραγωγικότητα. Τακτικά, για το πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι, δεν θέλω να γράψω πολλά. Μέτρησε ποιος το ήθελε περισσότερο. Θεωρώ κωμικό να μιλάει ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς για τη διαιτησία στα δύο τελευταία ματς επειδή τα έχασε η Εφές, όταν η ομάδα του σε όλη την προημιτελική σειρά τάραξε στο ξύλο τους ερυθρόλευκους και ιδιαίτερα τον Γιώργο Πρίντεζη (μόνο έτσι μπορούσε να τον περιορίσει κάπως ο Ντέρικ Μπράουν) υπό την ανοχή των διαιτητών.
Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν απολαυστικός στα φετινά πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Όσο συνεχίζουν να αμφισβητούν τον Ολυμπιακό και τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης, θα παίρνουν την τιμωρία τους πάντα μέσα στο παρκέ. Κάποιοι ήθελαν τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά και στέκονταν στην κακή αγωνιστική κατάσταση του αρχηγού του. Είχε προηγηθεί ένα κακό δίμηνο του Σπανούλη, με διαδοχικούς τραυματισμούς και ιώσεις, που τον έβγαλαν έξω από τα νερά του. Δεν έχουν μάθει, όμως, τόσα χρόνια πως ο συγκεκριμένος παίκτης τρέφεται από την αμφισβήτηση; Είδατε ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο 35χρονος γκαρντ πέτυχε 85 πόντους στη σειρά με την Εφές, έχοντας 17 κατά μέσο όρο. Με 47,4% στα δίποντα (9/19), το εκπληκτικό 44,7% στα τρίποντα (τελείωσε τη σειρά με 17/38, ενώ κάποια στιγμή είχε 17/33!) και 76,2% στις βολές (16/21). Με 30 ασίστ (6 κατά μέσο όρο) και κάποιες σπουδαίες άμυνες. Όταν βλέπεις αυτόν τον αθλητή, με όλα όσα έχει καταφέρει στην καριέρα του, να βουτάει στο παρκέ για να σώσει μία μπάλα, απλά υποκλίνεσαι στο μεγαλείο του. Αυτά που κάνει ο Βασίλης στα 35 του, δεν τα έχει κάνει ποτέ άλλος παίκτης στην Ευρώπη. Με όλες τις άμυνες να είναι προσαρμοσμένες πάνω του και τους παίκτες να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα στο μαρκάρισμά του, πάντα βρίσκει τον τρόπο για να κάνει τη διαφορά. Δεν έχω ξαναδεί αθλητή με τέτοια πνευματική ωριμότητα και προσέγγιση των καταστάσεων και των πραγμάτων, ξέχωρα από τις σπουδαίες αγωνιστικές και ηγετικές του ικανότητες.
ΥΓ1: Δεν έχω εικόνα ακόμα για το πώς φαινόταν η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ από την τηλεόραση, αλλά θέλω να δώσω ένα μεγάλο credit για την πρόκριση στον λαό του Ολυμπιακού. Ήταν με διαφορά το πιο συγκλονιστικό ΣΕΦ της φετινής σεζόν. Αυτό που ζήσαμε, όσοι τυχεροί βρεθήκαμε μέσα στο γήπεδο, δεν περιγράφεται με λόγια. Απίστευτος παλμός, απίστευτη επικοινωνία μεταξύ οπαδών και ομάδας. Δεν γινόταν να χαθεί αυτό το παιχνίδι. Δώδεκα χιλιάδες Ολυμπιακοί δημιούργησαν μία 100% Ολυμπιακή ατμόσφαιρα. Όταν το ΣΕΦ γεμίζει έτσι και έχει τέτοια ένταση, μετατρέπεται πραγματικά στην κορυφαία έδρα της Ευρώπης. Και ας μην είναι το ΣΕΦ το μπασκετικό γήπεδο που ονειρευόμαστε για αυτήν την ανεπανάληπτη ομάδα.
ΥΓ2: Ίδια σύνθεση στο Final-4 της Πόλης (και το αγαπημένο "Sinan Erdem") με αυτήν πριν από δύο χρόνια στη Μαδρίτη. Και ίδιος ημιτελικός κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τότε, ο Ολυμπιακός είχε το τεράστιο μειονέκτημα στον τελικό έναντι της Ρεάλ, που έπαιζε μέσα στο σπίτι της, μπροστά στους φιλάθλους της και τις μπασκέτες που προπονείται κάθε ημέρα. Τώρα, η Φενέρ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα. Οι δύο αγώνες δεν θα διεξαχθούν στη φυσική της έδρα, αλλά θα έχει την πλειοψηφία του γηπέδου με το μέρος της.
ΥΓ3: Με το "διπλό" στο τέταρτο παιχνίδι της προημιτελικής σειράς, ο Ολυμπιακός έφτασε τις 9 εκτός έδρας νίκες, σε 17 παιχνίδια. Εννέα εκτός έδρας νίκες, μαζί με τα πλέι-οφ, έχουν ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Φενέρμπαχτσε. Μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης είχε περισσότερες τη φετινή σεζόν στην Ευρωλίγκα (11 στο σύνολο με τα δύο "διπλά" στην έδρα της Νταρουσάφακα). Ο Ολυμπιακός είχε σταθερότητα και ισορροπία, εντός και εκτός έδρας. Και αποδεικνύεται περίτρανα πως για να γίνει το βήμα παραπάνω χρειάζονται και οι εκτός έδρας νίκες. Και ο Ολυμπιακός έχει τον τρόπο να κερδίζει σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης. Όπου και να έχει πάει αυτή η ομάδα, αντιμετωπίζεται με δέος. Και αυτή είναι μία από τις σημαντικές κατακτήσεις αυτής της μοναδικής παρέας.
ΥΓ4: Το έχω γράψει πρώτος από όλους: αν λεγόταν... Σφαιρόπουλιτς, ο ένας "ύμνος" θα διαδεχόταν τον άλλο. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι ο στρατηγός αυτής της υπέροχης ομάδας. Διαχειρίζεται άψογα τους πολεμιστές του, χωρίς να έχει ρόστερ με 30.000.000 ευρώ μπάτζετ. Δεν έχει αυλικούς και δημοσιογραφικές στρατιές, απλά δουλεύει και παράγει έργο.
ΥΓ5: Το μεγαλύτερο παραμύθι που κυκλοφορεί τελευταία στο διαδίκτυο είναι πως οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν αγαπήσει ξαφνικά το μπάσκετ από το 2012 και έπειτα. Για την ιστορία, το μπασκετικό τμήμα (μαζί φυσικά με αυτό το βόλεϊ) ήταν αυτό που κράτησε ψηλά τη σημαία του Ολυμπιακού τη δεκαετία του '90 και τα δύσκολα εννέα χρόνια (1987-1996). Όταν στο ποδόσφαιρο, η "παράγκα" στερούσε από τους ερυθρόλευκους κάθε πιθανότητα διεκδίκησης του Πρωταθλήματος. Τότε, που στόχος του "συστήματος" ήταν η διάλυση του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είχε αναδειχθεί από τη FIBA ως η κορυφαία ομάδα των 90s στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, ήρθε μία περίοδος κάμψης για το τμήμα, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε να αποχωρήσει. Τα ηνία ανέλαβαν οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, που σπατάλησαν πολύ χρόνο και άφθονο χρήμα για να δουν ξανά την αγαπημένη τους ομάδα στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Είδαν, όμως, πως το "παιχνίδι παίζεται αλλού" και με προκλητικό τρόπο να τους στερούνται Πρωταθλήματα και Κύπελλα. Η επιβράβευση, όμως, μπορεί να άργησε, αλλά θέλουμε να τη ζήσουμε όλοι μέχρι το μεδούλι. Τα "κλεμμένα" δεν γυρίζουν πίσω και η ουσία είναι πως αυτή η ομάδα δεν έχει κατακτήσει όσα της άξιζαν. Πρέπει να συνεχίσουμε να κατακτάμε όσα μας αξίζουν και να μην αφήνουμε καμία ευκαιρία να πηγαίνει χαμένη.
ΥΓ6: Η αλαζονεία και η έπαρση βρίσκονται πολύ μακριά από την οικογένεια του Ολυμπιακού. Είδαμε όλοι πώς αντιμετώπισαν τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι. Όταν έχεις μπει από... σπόντα στην τετράδα και αν κάποιες διαιτητικές αποφάσεις δεν ήταν σκανδαλωδώς υπέρ σου, θα πάλευες με το ζόρι για να μπεις στην οκτάδα. Εδώ και έξι σεζόν ράβεται το... έβδομο αστέρι, αλλά εδώ και πέντε χρόνια βλέπουν μονίμως τα Final-4 από την τηλεόραση. Δεν έχουν μάθει να χάνουν και να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του αντιπάλου. Με μπλουζάκια, πριμ, και αναρτήσεις στο Instagram, δεν πήγε Final-4 κανείς. Με Έλληνες διαιτητές, το πολύ-πολύ να κερδίσεις κάνα πέτσινο Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Ήρθε και η ιστορία με την επιστροφή της πράσινης αποστολής από την Κωνσταντινούπολη με το πούλμαν (μετά τη "σκούπα" από τη Φενέρμπαχτσε), για να διασυρθούν διεθνώς και εκτός αγωνιστικών χώρων.
ΥΓ7: Πίτσα, μπύρα, σουβλάκια, κόκα-κόλα, κασκόλ ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης και Φενέρμπαχτσε. Είναι και αυτός ένας τρόπος για την παρακολούθηση του Final-4 στην Πόλη.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου