Ποιος κύκλος κλείνει; Ποιο είναι ακριβώς το τέλος εποχής; Να έχεις παίξει τελικό Ευρωλίγκας το 2017 ή να έχεις να πας σε Final-4 από το 2012;

Έχει περάσει μία εβδομάδα από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Σίγουρα, υπάρχει στενοχώρια για την αποτυχία, καθώς η ομάδα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκριση στο Βελιγράδι. Ήταν ένα σκληρό μάθημα για τον Ολυμπιακό, που αντί στο πιο κρίσιμο κομμάτι της Ευρωλίγκας να είναι πλήρης και χωρίς προβλήματα στην προημιτελική σειρά, έπαιξε ουσιαστικά με μισή ομάδα λόγω των τραυματισμών και απροπόνητος, την ώρα που η Ζαλγκίρις Κάουνας βρέθηκε στο "πικ" της απόδοσής της, τη στιγμή που έπρεπε. Τα έχω γράψει αναλυτικά στο Sportime.gr, όποιος θέλει, μπαίνει εκεί και διαβάζει. Το θέμα αυτού του άρθρου είναι άλλο. Η αντιμετώπιση που είχε στον Τύπο ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού από τη Ζαλγκίρις και ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Οι ερυθρόλευκοι αγωνίστηκαν στον τελικό της Ευρωλίγκας το 2017, την περυσινή αγωνιστική περίοδο. Από τη σεζόν 2008-2009, έχουν συμμετάσχει σε έξι Final-4, δίνοντας το "παρών" σε πέντε τελικούς τα τελευταία εννέα χρόνια. Έχουν κατακτήσει δύο Ευρωλίγκες back to back, έχουν παίξει τέσσερις τελικούς Ευρώπης τα τελευταία επτά χρόνια (συνυπολογίζοντας και το φετινό έτος γιατί ουσιαστικά είναι τέσσερις τελικοί σε έξι χρόνια) και η ιστορία ενδεχομένως να είχε γραφτεί διαφορετικά αν ο τελικός του 2015 και αυτός του 2017 δεν είχαν διεξαχθεί σε Ισπανία και Τουρκία, στις χώρες δηλαδή των αντιπάλων της ομάδας (η Ρεάλ έπαιξε τον τελικό στην έδρα της και η Φενέρμπαχτσε μπροστά σε πολυπληθές τουρκικό κοινό), αλλά σε ουδέτερο έδαφος. Για ποιο, λοιπόν, τέλος εποχής μιλούν ορισμένοι με τόσο θράσος και τόση έπαρση; Ποιος κύκλος ομάδας κλείνει; Αυτής που έχει βρεθεί στα έξι από τα δέκα τελευταία Final-4 της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης; Προφανώς και η ομάδα χρειάζεται αλλαγές για τη νέα σεζόν (και αυτές οι διαφοροποιήσεις θα πραγματοποιηθούν), κυρίως στη φιλοσοφία της σχετικά με τους ξένους αθλητές (οι οποίοι πρέπει επιτέλους να κάνουν τη διαφορά), αλλά από το 2009, μόνο τέσσερα χρόνια (2011, 2014, 2016, 2018) ο Ολυμπιακός δεν έχει δώσει το "παρών" στην κορυφαία τετράδα του θεσμού.

Ο Τσάβι Πασκουάλ βρίσκεται στο απυρόβλητο και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος φταίει για τα... πάντα! Ο Ισπανός προπονητής, σε δύο διαδοχικές σεζόν με πλεονέκτημα έδρας (το "παραμύθι" με το... φρούριο του ΟΑΚΑ), μετράει μία νίκη σε έξι προημιτελικούς Ευρωλίγκας. Ο Παναθηναϊκός έχει να βρεθεί στο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ραντεβού από το 2012 και επειδή δεν μπορεί να φτάσει αγωνιστικά μέχρι εκεί, ο ιδιοκτήτης του απειλεί θεούς και δαίμονες, βρίζοντας χυδαία τους πάντες και καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την αποτυχία του ίδιου και της ομάδας του. Τις τελευταίες τέσσερις σεζόν, για παράδειγμα, σε 14 προημιτελικούς, ο Παναθηναϊκός έχει 2 νίκες! Τις τελευταίες έξι σεζόν, έχει δώσει 24 προημιτελικούς και έχει κερδίσει τους 6, έχοντας αποκλειστεί και στις έξι προημιτελικές σειρές της Ευρωλίγκας, με 3-2, 3-2, 3-1, 3-0, 3-0, 3-1! Κατά τα άλλα, ο Ολυμπιακός βαδίζει σε τέλος εποχής, ε...

Για τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από τη Ρεάλ Μαδρίτης φταίει η Ευρωλίγκα, ο Μπερτομέου, η διαιτησία και αυτό το παλιόπαιδο ο Ντόντσιτς, που έβαλε τρίποντο με ταμπλό προς το τέλος του τέταρτου προημιτελικού. Γράφτηκαν διθύραμβοι για μία παρ' ολίγον ανατροπή. Ήταν και αυτή μία κάτι σαν πρόκριση στο Final-4. Και η καταμέτρηση (των ετών της απουσίας τους) συνεχίζεται...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης