Κάτι δεν κάναμε καλά τον Γενάρη...

Όταν είσαι μέσα στο γήπεδο, βλέπεις και κάποια πράγματα διαφορετικά σε σύγκριση με τα όσα μεταδίδει ο τηλεοπτικός δέκτης. Παρατηρούσα, λοιπόν, στην παράταση τους έντεκα ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού να έχουν ξεμείνει από δυνάμεις. Να μην μπορούν να επιτεθούν οργανωμένα και απλά να κρατούν υποτυπωδώς τις θέσεις τους πάνω στο χορτάρι. Η φάση της ισοφάρισης στο 103' είναι χαρακτηριστική της έλλειψης συγκέντρωσης, καθαρού μυαλού και δυνάμεων. Ο Ρομπέρτο βγαίνει στο κόρνερ (γιατί;), οι Μιλιβόγιεβιτς και Μαζουακού δεν κάνουν το αυτονοητό να διώξουν την μπάλα στα... μνήματα (έστω κόρνερ, ρε παιδιά), ενώ ο Ελαμπντελαουί, ξεχασμένος, αφήνει τον Ατσεαμπόνγκ να σουτάρει με την ησυχία του. Στο ημίχρονο της παράτασης, ο Ομάρ "τα άκουσε" από τον Ρομπέρτο, αλλά δεν φταίει μόνο ο Νορβηγός. Δεν είναι κακό, κάποιες φορές, να διώχνεις την μπάλα όσο πιο μακριά γίνεται. Όταν διακυβεύεται μία πρόκριση.

Ο Μπέσνικ Χάσι κράτησε βάσει σχεδίου δύο αλλαγές για την παράταση. Μετά το 60'-70', ήταν φανερός ο στόχος του Αλβανού προπονητή της Άντερλεχτ να πάει το ματς στο έξτρα ημίωρο. Ήδη, από εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός είχε χάσει τη δυναμική του, με τα πρώτα σημάδια της κούρασης να κάνουν την εμφάνισή τους. Για πολλούς, οι ερυθρόλευκοι τα έδωσαν όλα στο πρώτο ημίχρονο. Είναι αλήθεια πως σε αυτό το διάστημα, είχαν τις ξεκάθαρες ευκαιρίες για να τελειώσουν την πρόκριση. Συν το απίστευτο χαμένο του Πουλίδο στην αρχή της επανάληψης. Για άλλους, φάνηκε η διαφορά φυσικής κατάστασης των δύο αντιπάλων. Η βελγική ομάδα, με τους τέσσερις μαύρους στην αρχική της εντεκάδα, πατούσε καλύτερα εντός αγωνιστικού χώρου όταν το παιχνίδι βρισκόταν στην τελική του ευθεία. Για την παράταση, δεν το συζητώ. Ο Ολυμπιακός παρέδωσε πνεύμα αγωνιστικά και η Άντερλεχτ χτύπησε σαν κόμπρα, εκμεταλλευόμενη κάθε λάθος των γηπεδούχων.

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Η βελγική ομάδα έδειξε καλύτερα γυμνασμένη και προπονημένη, έχοντας δώσει μέχρι στιγμής περισσότερα παιχνίδια από τους Πειραιώτες. Και ατομικά και συνολικά. Αυτό δεν σημαίνει πως ο Μάρκο Σίλβα δεν κάνει καλή και ποιοτική προπόνηση. Περισσότερο, θαρρώ, πως είναι θέμα ποδοσφαιριστών. Ο Φορτούνης, για παράδειγμα, κάνει εκπληκτική σεζόν. Για να αγωνιστεί, όμως, κάποια στιγμή στο αγγλικό, το ισπανικό, το ιταλικό ή το γερμανικό Πρωτάθλημα, θα πρέπει να μάθει να παίζει 120 λεπτά στο ίδιο επίπεδο. Το ίδιο ισχύει για τους Ομάρ και Μαζουακού, οι οποίοι ψάχνουν τη μεταγραφή, αλλά δεν παρουσιάζουν βελτίωση στο παιχνίδι τους. Ο Ντομίνγκες μπήκε ως αλλαγή στο ματς, αλλά μεγαλώνει ρε γαμώτο. Διανύει το 35ο έτος της ηλικίας του. Η κακή φετινή διαχείριση του Ιντέγε από τον προπονητή είχε αντίκτυπο και σε αυτό το ματς. Ο Νιγηριανός, απλά, περιφερόταν μέσα στο γήπεδο. Έχασε και το... άχαστο στο πρώτο μέρος. Στην Premier League δεν "έπιασε" επειδή δεν έχει το εύκολο γκολ. Αυτό είναι άλλο καπέλο, όμως. Δεν ήταν εικόνα Ολυμπιακού αυτή στην παράταση. Έντεκα κουρασμένοι παίκτες, που δεν είχαν κάτι άλλο να δώσουν και είχαν στερέψει από φυσικές δυνάμεις. Ίσως, χρειάζεται καλύτερη ατομική προπόνηση. Να προσέξουν ορισμένοι καλύτερα το σώμα τους και τη ζωή τους ώστε να μπορούν να αποδώσουν το ίδιο σε μεγαλύτερη διάρκεια ενός αγώνα. Η σεζόν δεν κρατάει μόνο τέσσερις μήνες όσο το Champions League. Κρατάει το διπλάσιο χρονικό διάστημα.

Το τι έγινε και αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός από μία χειρότερη, ποιοτικά, ομάδα το είπε ξεκάθαρα ο Καμπιάσο. Με ένα γκολ σε δύο αγώνες, δεν προκρίνεσαι. Στις Βρυξέλλες, οι νταμπλούχοι Ελλάδας είχαν τις καλύτερες ευκαιρίες και ένα πέναλτι που δεν τους δόθηκε. Δεν βρήκαν στόχο. Στον επαναληπτικό του Καραϊσκάκης, είχαν πάλι τις ξεκάθαρες ευκαιρίες για να βρουν δίχτυα, αλλά σκόραραν στο 29' με τον Φορτούνη, από ένα πέναλτι που κακώς καταλογίστηκε. Αν οι ερυθρόλευκοι διαχειρίζονταν καλύτερα τις δυνάμεις τους μέσα στο παιχνίδι, ίσως το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό σε αυτήν την... καταραμένη φάση των "32" του Europa League. Αυτά τα ματς, όμως, τα τελειώνεις στην κανονική διάρκεια. Η Άντερλεχτ ήθελε ένα γκολ στην παράταση. Εφόσον το πέτυχε, ο Ολυμπιακός μετά ήθελε δύο. Εφόσον, οι Βέλγοι γλίτωσαν μέχρι το 52' και την τεράστια χαμένη ευκαιρία του Πουλίδο, ο χρόνος κυλούσε υπέρ τους.

Για μία ακόμα φορά, αυτόν τον μήνα της σεζόν, είδαμε τα ίδια λάθη, την ίδια λανθασμένη νοοτροπία. Είναι αποτυχία αυτός ο αποκλεισμός, δίχως αμφιβολία. Στο στόχαστρο των περισσότερων βρίσκεται ο προπονητής. Είναι πασιφανές πως ο Σίλβα δεν διαχειρίστηκε καλά τα δύο παιχνίδια με την Άντερλεχτ, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε: είναι τόσο κακό να πορευτεί η ομάδα με τον ίδιο προπονητή για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν; Το περασμένο καλοκαίρι, όταν η διοίκηση επέλεγε τον Πορτογάλο ήξερε πως είναι ακόμα άπειρος. Μόλις 38 ετών. Ακόμα μαθαίνει. Και θεωρώ δεδομένο πως το προσεχές καλοκαίρι θα "σκάσουν" προτάσεις για τον Μάρκο, όπως συνέβη και τον Ιανουάριο. Φέτος, κατά πάσα πιθανότητα, θα έχουμε προκριματικά στο Champions League και η ομάδα χρειάζεται τις λιγότερες δυνατές αλλαγές σε πρόσωπα. Αν και ξανά διαβλέπω πως θα χρειαστούν πέντε με έξι βαρβάτες προσθήκες εντεκάδας.

Ένα από τα λάθη του προπονητή ήταν η μείωση του ρόστερ κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Ευθύνη έχει και η διοίκηση, που δέχθηκε ασυζητητί την επιθυμία του κόουτς. Μπορεί τα παιχνίδια στο δεύτερο μισό της σεζόν να είναι λιγότερα, αλλά για ποδόσφαιρο μιλάμε. Και τιμωρίες θα προκύψουν και τραυματισμοί. Στα δύο ματς του Europa, ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε χωρίς τον καλύτερο στόπερ του (Σιόβα) και δύο από τους εξτρέμ του (Ερνάνι και Πάρντο), που δεν στοίχισαν και λίγα το προηγούμενο καλοκαίρι. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί έφυγε ο Φινμπόγκασον, ενώ την τελευταία στιγμή παρέμεινε ο Βούρος ως τέταρτος στόπερ, με τους Γούτα και Αυλωνίτη να παραχωρούνται δανεικοί. Ο αρχηγός της ομάδας (Μανιάτης) πήγε στο Βέλγιο και ο εξτρέμ Γιαννιώτας, τον οποίο δεν... έβλεπε ο κόουτς, στην Κύπρο. Επανέρχομαι στον Ισλανδό: η τυφλή εμπιστοσύνη του Σίλβα στον Ιντέγε, άφησε τον Ολυμπιακό χωρίς δεύτερο καθαρόαιμο σέντερ φορ. Ο Πουλίδο, ο οποίος ανέβηκε στην ιεραρχία μετά τη διακοπή του δανεισμού του Ισλανδού, είναι περισσότερο περιφερειακός επιθετικός. Ελαφρά την καρδιά έφυγε ο Ισλανδός χωρίς να αναπληρωθεί το κενό του. Ο Φίνμπο, πάντως, θα είχε καλύτερο τελείωμα στη φάση του τετ α τετ σε σχέση με αυτό που είχε ο Νιγηριανός στο 8'. Εν κατακλείδι, κάτι δεν κάναμε καλά τον Γενάρη...

ΥΓ1: Μία φορά είχε σχετικά καλή διαιτησία ο Ολυμπιακός σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, αλλά πάλι όχι ιδανική. Στο δεύτερο λεπτό της παράτασης, ο Μποτία ανατρέπεται από τον Ντεντόνκεν, έχοντας πρόσωπο με το τέρμα. Πέναλτι και κόκκινη κάρτα. Μία λεπτομέρεια, που ίσως να έκρινε και την πρόκριση.

ΥΓ2: Πολύς λόγος έγινε για την αλλαγή του Καμπιάσο. Θεωρώ πως ο σπουδαίος Εστέμπαν αντικαταστάθηκε λόγω κούρασης. Θυμάμαι τις δύο τελευταίες πάσες του στο ματς και κατέληξαν σε αντίπαλο. Ίσως, όμως, έπρεπε να μπει ο Κασάμι και όχι ο Ζντιέλαρ.

ΥΓ3: Τρίτη αλλαγή ο Σεμπά; Ασχολίαστο. Ούτε λεπτό ο Κασάμι. Επίσης...

ΥΓ4: Οι πρώτοι αποχώρησαν στο 1-1. Οι περισσότεροι μετά το 1-2 στο 111'. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στο παιχνίδι του Champions League με την Άρσεναλ. Κατανοώ πως σε τόσο δύσκολους καιρούς, οι φίλαθλοι πληρώνουν από το υστέρημά τους για να δουν την ομάδα τους. Κανένας σύλλογος, όμως, δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία. Και η αποτυχία είναι μέσα στη ζωή. Καταλαβαίνω την απογοήτευση και τη στενοχώρια, κι εγώ στενοχωρημένος είμαι όσο δεν πάει, αλλά μην ξεχνάμε και τις χαρές που έχει προσφέρει αυτή η ομάδα στα εκατομμύρια των οπαδών της.

ΥΓ5: Θα το φωνάζω όσο μπορώ: στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στο στυλ που πρεσβεύουν οι Πορτογάλοι προπονητές, οι τρεις μπροστά πρέπει να είναι φωτιά και λάβρα. Ο επιθετικός πρέπει να είναι "killer". Να κάνει γκολ τη... μισή ευκαιρία που θα του παρουσιαστεί. Και οι δύο wingers, δημιουργοί και εκτελεστές. Με 10+ ασίστ και γκολ ανά σεζόν. Και οι τρεις κοστίζουν ακριβά.

ΥΓ6: Μήτρογλου, ο Ολυμπιακός δεν έχει. Τόσα είχε ακούσει ο Κώστας και ας έβαζε τα γκολ με το τσουβάλι. Ομάδα υψηλού επιπέδου, χωρίς επιθετικό με το εύκολο γκολ, δεν υπάρχει. Όταν το λένε δημόσια και σέντερ φορ της κλάσης του Αλέξη Αλεξανδρή, η δική μοη γνώμη φαντάζει περιττή.

ΥΓ7: Την προσεχή Κυριακή, ο Ολυμπιακός με νίκη επί της Βέροιας εξασφαλίζει το 43ο Πρωτάθλημα στην ιστορία του. Μεγάλωσα, παλεύοντας για το Πρωτάθλημα κάθε χρόνο. Δεν θεωρούσα τίποτα δεδομένο. Μόνο όταν το χάσουμε, θα εκτιμήσουμε την αξία του.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Βγάλτε εγωισμό και πείσμα

Την προσεχή Κυριακή κόντρα στη Βέροια, ο Ολυμπιακός με νίκη στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" εξασφαλίζει το πιο γρήγορο Πρωτάθλημα της ιστορίας του. Συνολικά το 43ο. Δέος. Νωρίτερα, όμως, έχει να αντιμετωπίσει μία μεγάλη ευρωπαϊκή πρόκληση. Παραδοσιακά, η ομάδα έχει πρόβλημα σε διπλές αναμετρήσεις στην Ευρώπη και ιδιαίτερα όταν έχει χάσει στο πρώτο ματς εκτός έδρας και καλείται στον επαναληπτικό να ανατρέψει ένα εις βάρος της αποτέλεσμα.

Η Άντερλεχτ, σε καμία περίπτωση, δεν τρομάζει. Στο πρώτο παιχνίδι δεν κέρδισε η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Νίκησε αυτή που είχε την τύχη και τη διαιτησία με το μέρος της. Ποδόσφαιρο είναι, για αυτό πολλές φορές επικρατεί το απρόβλεπτο. Η προβληματική εικόνα των Βέλγων στις Βρυξέλλες, είναι αυτή που δίνει βάσιμες ελπίδες στους ερυθρόλευκους για την ανατροπή. Το 1-0 είναι πολύ πονηρό σκορ. Με ένα γκολ των φιλοξενούμενων στο Ναό, αυτομάτως οι Πειραιώτες αναζητούν τρία γκολ για την πρόκριση. Το θέμα είναι, μπορούν; Το υλικό υπάρχει και ο Ολυμπιακός μπορεί να ξεπεράσει το συγκεκριμένο εμπόδιο και να προκριθεί στις 16 καλύτερες ομάδες του φετινού Europa League.

Συγκέντρωση, ποιότητα και πάθος ζήτησε από τους παίκτες του ο Μάρκο Σίλβα, μιλώντας μία ημέρα πριν από το ματς, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. Πολύ σωστά. Θα πρόσθετα, όμως, ακόμα δύο στοιχεία που κρίνονται απαραίτητα. Εγωισμό και πείσμα. Κάτι που έλειψε στην πρώτη αναμέτρηση, κυρίως μετά το γκολ των Βέλγων. Μας πείραξε πολύ το γεγονός πως, από το 67' (όταν και μπήκε το γκολ των γηπεδούχων από την άτυχη στιγμή που είχε ο Ρομπέρτο) μέχρι το τέλος του αγώνα, η ομάδα δεν δημιούργησε ούτε μία κλασική ευκαιρία για την ισοφάριση, αν και είχε τον πλήρη έλεγχο πάνω στο χορτάρι.

Οι ερυθρόλευκοι πρέπει να μπουν δυνατά από την αρχή. Αν η Άντερλεχτ αισθανθεί πίεση από το πρώτο λεπτό, θα λυγίσει. Η άμυνά της είναι ασταθής και μπορεί να υποπέσει σε λάθη αν χάσει νωρίς τη συγκέντρωσή της. Ο Ολυμπιακός θέλει παίκτες που έχουν τη δημιουργία και το γκολ, για αυτό και ο Σεμπά πρέπει να μείνει στον πάγκο, καθώς δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο σε μεγάλο βαθμό (και για επίπεδο Ολυμπιακού). Θεωρώ απαραίτητη την παρουσία του Καμπιάσο από την αρχή. Ο Αργεντινός έχει φάει αυτά τα ματς με το κουτάλι και είναι υπεραπαραίτητος. Ωστόσο, οι πληροφορίες θέλουν τον Κασάμι ως βασικό. Να δούμε αν ο Σίλβα ρισκάρει (δύσκολα θα το κάνει) με τον Σιόβα, ο οποίος χτύπησε πριν από το πρώτο παιχνίδι και προπονήθηκε μόλις την παραμονή της ρεβάνς. Ένα άλλο ερωτηματικό για το βασικό σχήμα είναι αν ο κόουτς εμπιστευτεί μαζί τους Ντομίνγκες και Φορτούνη. Σε όλους μας αρέσει να φτιάχνουμε την εντεκάδα στο μυαλό μας, αλλά ο Πορτογάλος είναι αυτός που αποφασίζει. Ελπίζω τη φορά αυτή να παίξουν αυτοί που πρέπει και οι όποιες αλλαγές κατά τη διάρκεια του αγώνα να γίνουν την κατάλληλη στιγμή και όχι όταν το πουλάκι έχει πετάξει. Είναι σημαντική η παρουσία του Ελαμπντελαουί, τα "ανεβάσματα" του οποίου έλειψαν πολύ στις Βρυξέλλες, ενώ λογικά ο τεχνικός του Ολυμπιακού θα στηριχθεί ξανά στον Ιντέγε για την κορυφή της επίθεσης. Ο Πουλίδο "φωνάζει", πάντως, πως αξίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Μακάρι ο Νιγηριανός να σπάσει την γκίνια και να σκοράρει. Είναι από τις λίγες φορές τη φετινή σεζόν που η εντεκάδα δεν μοιάζει δεδομένη, αλλά με γρίφο. Προφανώς και ο Πορτογάλος τεχνικός έχει κατασταλάξει, αλλά στην τελευταία προπόνηση πριν από τον επαναληπτικό δεν φανέρωσε τις σκέψεις του για τον καταρτισμό της αρχικής εντεκάδας. Το θέμα είναι να παίξουν οι καλύτεροι και πιο φορμαρισμένοι...

Ο λαός των νταμπλούχων Ελλάδας κάνει για μία ακόμα φορά το καθήκον του και γεμίζει το "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Επιμένω πολύ στον ποδοσφαιρικό εγωισμό και το πείσμα που πρέπει να βγάλουν οι ερυθρόλευκοι εντός αγωνιστικού χώρου. Να μη χαθεί ούτε μία προσωπική μονομαχία. Η Άντερλεχτ δεν είναι ανώτερη αγωνιστικά και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αξίζουν αυτήν τη χαρά της πρόκρισης. Ευρωπαϊκή διοργάνωση είναι το Europa League και η ομάδα του Πειραιά οφείλει επιτέλους να τη σεβαστεί και να κυνηγήσει μέχρι τέλους τη διάκριση. Ο αποκλεισμός, ξανά σε αυτήν τη φάση του θεσμού, θα είναι ξεκάθαρη αποτυχία.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Αλλάζει ο καιρός, ο ΑΕΚτσής ποτέ

Και κάπως έτσι "ενώθηκε" ξανά η μισή Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει, άλλωστε, όταν χάνει σε κάποιο άθλημα (και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο) ο Ολυμπιακός. Όλοι της Ελλάδας οι "φαπακωμένοι" (Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτσήδες, ΠΑΟΚτσήδες και λοιποί), πανηγυρίζουν επειδή ο Ολυμπιακός δεν θα κατακτήσει αήττητος το 43ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του. Έχουν φτάσει πια τόσο χαμηλά, βλέποντας τις ομάδες τους να βολοδέρνουν μέσα στη μιζέρια, που η μοναδική χαρά τους, πραγματικά, είναι όταν μία στο τόσο ηττάται ο Θρύλος. Και χαίρονται όλοι μαζί, σαν μία οικογένεια. Η διαφορά στη βαθμολογία και την ιστορία είναι χαοτική: 43 Πρωταθλήματα Ελλάδας εμείς, 37 όλοι τους. Σκασμός.

Είναι από τις στιγμές που η "αντικειμενική" και η "αμερόληπτη" δημοσιογραφία περιμένει πώς και πώς. Ζει για αυτές. Χτυπάει υπερωρίες. Για να κάνει το άσπρο-μαύρο στα πρωτοσέλιδα (μην περιμένετε το πρωί να διαβάσετε από τον "αντικειμενικό" Τύπο για τη "σφαγή" στο ΟΑΚΑ) και να βγάλει το άχτι της στις ιστοσελίδες που ζουν από την προπαγάνδα εις βάρος του αιώνιου δυνάστη τους. "Βαφτίζουν" τη διαιτησία 50%-50% επειδή ισοπέδωσε αγωνιστικά τον Ολυμπιακό, ενώ οι απειλές και τα "ντου" του Μελισσανίδη προς τον παρατηρητή διαιτησίας, Δημήτρη Κύρκο, είναι νταηλίκι και "επίσκεψη" διαμαρτυρίας (λίγο πριν από τέλος του πρώτου μέρους και κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας). Βλέπετε, δεν υπάρχει στην υπόθεση ο "κακός" Μαρινάκης για να πάρουν τα πληκτρολόγια φωτιά και να αρχίσουν τα αναθέματα. Το σοκαριστικό φύλλο αγώνα αποτελεί μνημείο αλητείας και ο "απλός φίλαθλος" (όπως δηλώνει) Μελισσανίδης καλείται (και πρέπει) να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη. Και να τιμωρηθεί τόσο αυτός όσο και η ομάδα του βάσει των νόμων και των κανονισμών. Φανταστείτε, απλά, το ξεσάλωμα του Τύπου σε περίπτωση που είχε διαδραματιστεί κάτι ανάλογο στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".

Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να σπάσει το αήττητο. Μόνο με την κλοπή του αιώνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με έναν διαιτητή-καμικάζι και τον Ολυμπιακό να τελειώνει το ματς στο ΟΑΚΑ με εννέα παίκτες. Με δύο ανύπαρκτες κόκκινες κάρτες, ένα ανύπαρκτο πέναλτι και ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει. Όλα εις βάρος του Ολυμπιακού. Αυτή είναι η εξυγίανση που ονειρεύονται οι Αλαφούζος, Μελισσανίδης και Σαββίδης, που μπορεί τώρα να γλείφονται όλη την ώρα ον κάμερα, αλλά όταν φτάσει η ώρα για τη 2η θέση και την προοπτική του Champions League θα... σφαχθούν με το βαμβάκι. Αυτή είναι η πραγματική εγκληματική οργάνωση από την τρόικα της συμφοράς. Δεν... γεννηθήκαμε τώρα. Ποδόσφαιρο υπήρχε και πριν από το 1996.

Η ΑΕΚ απέδειξε για πολλοστή φορά πόσο μικρή ομάδα είναι. Και το βράδυ του Σαββάτου αγωνίστηκε ως νεοφώτιστη, που είναι, στη Super League. Μηδέν ολόκληρες τελικές προσπάθειες στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό που ξέρω, είναι πως τον πρώτο, τον καλύτερο και τον αήττητο όλοι θέλουν να τον κερδίσουν. Και για να αμφισβητήσουν τον πρώτο, τον καλύτερο και τον αήττητο, πρέπει πρώτα να πατήσουν μία φορά την γαμημένη περιοχή. Αλλιώς, μόνο με κλεφτοπόλεμο, γκολ δεν έχει. Στα λόγια, όλοι είναι μάγκες. Στην πράξη, είδαμε πως η ΑΕΚ έπρεπε να μείνει με παίκτη περισσότερο μέσα στο γήπεδο για να κάνει την πρώτη τελική της προσπάθεια στο 48'. Λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα, ο προκλητικός Αραβίδης είχε "ανατραπεί" από το χορτάρι και ο καμικάζι Καλογερόπουλος παρατήρησε με απευθείας κόκκινη κάρτα τον Μποτία. Και με 10 παίκτες, όμως, ο Ολυμπιακός ήταν πιο ομάδα εντός αγωνιστικού χώρου και δεν απειλήθηκε. Έπρεπε να μείνει με 9, για να δεχθεί γκολ. Η μπάλα βρήκε καθαρά στο σώμα του Μιλιβόγιεβιτς, αλλά ο καμικάζι Καλογερόπουλος "είδε" χέρι. Υπέδειξε το σημείο του πέναλτι και με δεύτερη κίτρινη κάρτα απέβαλε στο 76' και δεύτερο ποδοσφαιριστή των νταμπλούχων Ελλάδας. Και στο πέναλτι, όμως, ο καμικάζι Καλογερόπουλος τα έκανε μούσκεμα. Ο γίγαντας Ρομπέρτο έστειλε την μπάλα στο δοκάρι στο χτύπημα του Μπουονανότε και τρεις παίκτες της ΑΕΚ είχαν μπει νωρίτερα στην περιοχή. Ο κανονισμός στα πέναλτι είναι ξεκάθαρος: όταν χτυπήσει η μπάλα στο δοκάρι και πάει σε παίκτη που έχει εισέλθει παράνομα στη περιοχή, στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Βάργκας, τότε έχουμε ελεύθερο λάκτισμα από την αμυνόμενη ομάδα. Αν είχαν συμβεί όλα αυτά υπέρ του Ολυμπιακού, απόψε θα είχε πέσει η Κυβέρνηση.

Ακόμα, όμως, και στο 11 με 9 ο φόβος της ΑΕΚ ήταν ΕΚΕΙ. Τους έχουμε γλεντήσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους (ακόμα και με 9 παίκτες στον αξέχαστο τελικό Κυπέλλου το 2009), που έμειναν όλοι πίσω από τη σέντρα μετά το 1-0 και μετέφεραν γύρω-γύρω την μπάλα. Το σκατό είχε φτάσει μέχρι την κάλτσα. Στο 10 εναντίον 9 άρχισαν τα γνωστά. Έπεσαν κάτω και έκαναν καθυστερήσεις. Αλλάζει ο καιρός, ο ΑΕΚτσής ποτέ. Θα πέσει, θα ξαναπέσει, θα ξαναπέσει... Θα κάνει καθυστερήσεις, θα ξανακάνει καθυστερήσεις, θα ξανακάνει καθυστερήσεις. Και στο τέλος της βραδιάς θα πανηγυρίσει έξαλλα επειδή βρίσκεται 16 βαθμούς μακριά από την κορυφή και τον κατακτητή αυτής, Ολυμπιακό.

Αποτελεί ιερό καθήκον όλων μας να προστατέψουμε τον Ολυμπιακό από τους συκοφάντες του. Και ιδιαίτερα η νέα γενιά, που επηρεάζεται εύκολα από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, τα βοθροσάιτ και τις σαπιοεφημερίδες. Για όσους φίλους της ομάδας έλεγαν ότι είχαν ντραπεί για τον τελικό Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης, αυτό είναι το "50%-50%" που οραματίζονται οι "εξυγιάντες" για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με διαιτησίες τύπου Καλογερόπουλου. Ας ξαναδούν, λοιπόν, ορισμένοι το παιχνίδι με την ΑΕΚ, ώστε να καταλάβουν πως αντιλαμβάνονται οι άλλοι το 50%-50%. Επαναλαμβάνω: ποδόσφαιρο υπήρχε και πριν από το 1996. Τα 18 Πρωταθλήματα Ελλάδας, τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν πονέσει πολύ. Μα πάρα πολύ.

ΥΓ1: Ποδοσφαιρικά, λίγα πράγματα μπορούν να ειπωθούν για τον Ολυμπιακό. Έβγαλε ψυχή η ομάδα μετά τις δύο άδικες αποβολές, αλλά υστέρησε δημιουργικά και εκτελεστικά, αν και από το πρώτο λεπτό έλεγξε απόλυτα το ρυθμό του αγώνα. Ο Σίλβα προχώρησε σε δύο αναγκαστικές αλλαγές, ενώ το δεύτερο ημίχρονο στράβωσε για τα καλά και ανέτρεψε όποιες διορθωτικές κινήσεις μπορούσαν να γίνουν από τον πάγκο. Έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου για τον Πορτογάλο. Κάποια στιγμή ίσως τα γράψω. Είναι ένας πολύ καλός προπονητής, που έχει ένα πολύ λαμπρό μέλλον μπροστά του. Σαφέστατα και έχει κολλήματα (με κυριότερο τη διαχείριση από την αρχή της σεζόν στο κομμάτι επίθεση), όπως κάθε προπονητής, αλλά το ζητούμενο είναι να μείνει και δεύτερη χρονιά ώστε να δούμε πώς θα διαχειριστεί το ρόστερ ενόψει της νέας σεζόν, αλλά και τι άλλο μπορεί να δώσει στην ομάδα. Θα είναι ένα περίεργο καλοκαίρι, καθώς θεωρώ ως δεδομένο ότι θα έχει ξανά προτάσεις, όπως είχε πρόσφατα από την Πόρτο.

ΥΓ2: Ο πρώην πρασινοφρουρός, που τώρα τα παίρνει από τον Σαββίδη και τους άλλους δύο της ξεφτιλισμένης "τρόικας" για να ρίχνει λάσπη στον Ολυμπιακό, έγραψε για 50%-50% διαιτησία. Κάποτε ήμουν μπροστά όταν έτρωγε τα νύχια του σε αγώνα Κυπέλλου ΑΕΚ-Ολυμπιακός "επειδή είχε αγωνία το παιχνίδι" όπως μου είχε πει (ναι, είχαμε συνεργαστεί, τρόπος του λέγειν, για ένα φεγγάρι στο sportime.gr). Σε εκείνον τον ημιτελικό του 2005 με την γκολάρα του... δήμιου τους, "Τζόλε", όπου η ΑΕΚ είχε πέντε δοκάρια, μένοντας πιστή στον ύμνο της. Όλη την εβδομάδα, το σάιτ που διευθύνει, ξέσκισε τον Καλογερόπουλο με "ειδικά αφιερώματα", θέλοντας να επηρεάσει και να κάνει πλύση εγκεφάλου στο φίλαθλο κοινό. Όπως είχε κάνει και την προηγούμενη εβδομάδα με τον Δημητρόπουλο, πριν από τον αγώνα του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ. Τώρα, φυσικά, ο πρώην πρασινοφρουρός αποθεώνει τον Καλογερόπουλο. Για να ξέρετε ορισμένοι ποιους "διαβάζετε" και σε ποια σάιτ "μπαίνετε".

ΥΓ3: Το έπιασες και αυτό ρε θηρίο Ρομπέρτο. Συγκινητικός.

ΥΓ4: Σιόβα, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα. Συγκλονιστική εμφάνιση. Έπαιξε μέχρι και σέντερ φορ στο τέλος. Τα τέσσερα δάχτυλα που έδειξε στους πονεμένους, ήταν η κορύφωση. Για μένα, πρέπει να είναι ο πρώτος αρχηγός της ομάδας.

ΥΓ5: Κασάμι, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα. Ο Παϊτίμ τόνισε στις δηλώσεις του όσα θα λέγαμε όλοι μας. Μίλησε στην καρδιά μας. Και ματσάρα έκανε και τα είπε όπως πρέπει. Ένας από εμάς.

ΥΓ6: Μακάρι να τους ανταμώσουμε στα ημιτελικά ή τον τελικό Κυπέλλου. Νταμπλ, για 1925 λόγους. Τίποτα άλλο.

ΥΓ7: Βαγγέλη Μαρινάκη, μη σταματάς. Συνέχισε να τους γλεντάς, φτιάχνοντας κάθε χρόνο την καλύτερη ομάδα και εξελίσσοντας κάθε σεζόν το σύλλογο. Χωρίς οίκτο.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης