Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό...

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Κόντρα σε όλους και όλα, να παίρνει αυτό που θέλει. Να φτύνει αίμα, αλλά να το κατακτά. Να τους χαλάει τους έτοιμους τίτλους και τα στημένα σχόλια, σε περίπτωση αποκλεισμού. "Έκτρωμα", είναι τα μούτρα και η υποκρισία τους. Η ελεεινή προπαγάνδα τους, κάποια στιγμή θα γυρίσει μπούμερανγκ.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Με έναν προπονητή στον πάγκο που κουβαλάει μπόλικη τρέλα πάνω του και ετοιμάζει μαεστρικά τα παιχνίδια μαζί με τους τέσσερις συνεργάτες του. Ο Πάουλο Μπέντο έχει τη γνώση, τη μαγκιά και την τρέλα για να μακροημερεύσει στον Ολυμπιακό. Πήρε το παιχνίδι με τις τρεις αλλαγές του, τις δύο στην ημίωρη παράταση. Τόλμησε ό,τι δεν έκαναν προκάτοχοί του στο παρελθόν. Να βάλει σε δύο κομβικά (ευρωπαϊκά) ματς τρεις παίκτες από την Ακαδημία, αναλαμβάνοντας το ρίσκο. Μπορεί να βοήθησαν οι συγκυρίες με τιμωρίες και τραυματισμούς, αλλά και στο παρελθόν υπήρχαν ανάλογες περιστάσεις. Ο Μπέντο έκανε ό,τι φοβήθηκαν οι άλλοι.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Με βασικό έναν 18χρονο Έλληνα ποδοσφαιριστή από την Ακαδημία του συλλόγου, τον Παναγιώτη Ρέτσο. Που θα κάνει τα λάθη του σε μία θέση που δεν γνωρίζει, αλλά θα καταθέτει την ψυχή του πάνω στο χορτάρι.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Να κάνει αυτό που φαντάζει αδύνατο. Οι περισσότεροι πίστεψαν στην παράταση πως η ομάδα θα καταρρεύσει, έχοντας διαλυμένη ψυχολογία και τον δικό της κόσμο, εναντίον της. Η Αρούκα είχε καλύτερη φυσική κατάσταση, μετά την προετοιμασία-ανέκδοτο που έκανε ο Βίκτορ Σάντσεθ. Απορώ πώς δεν γράφτηκε τίποτα από τους απεσταλμένους του ελληνικού Τύπου σε Αυστρία και Βέλγιο.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Δύο γκολ στην παράταση κόντρα σε θεούς και δαίμονες και οι εν Ελλάδι οπαδοί της Αρούκα ξανά στη μιζέρια τους. Ρε, να γίνονται... Αρούκα; Πόση κατάντια ακόμα αντέχεις...

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Με τον μάγκα προπονητή του να ρίχνει στο ματς ως τρίτη αλλαγή έναν 19χρονο Έλληνα, που δεν έχει παίξει ποτέ ξανά στην Ευρώπη σε αυτό το επίπεδο. Ο Γιώργος Μανθάτης, με το σουλούπι που θυμίζει τον Βασιλομπίλαρο Καραπιάλη, τους πέρναγε σαν σταματημένους. Αυτός και ο Ρέτσος, δεν είναι δυνατόν να μην καθιερωθούν στον Ολυμπιακό.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Με τον Ντε Λα Μπέγια να έχει σκάρτο ενάμιση μήνα στο κλαμπ και να παίζει με θλάση για ένα εικοσάλεπτο. Απλά, για να μην έχει αριθμητικό μειονέκτημα η ομάδα. Με τον Καταλανό να περπατά στο κέντρο και να προσπαθεί να κόψει ό,τι μπορεί και τον Σεμπά αριστερό μπακ. Αυτή η φανέλα είναι Άγια και Δοξασμένη. Δεν γίνεται να τη φορέσεις και να μη θες να ματώσεις για αυτή. Κοιτάξτε μονάχα την έκφραση του προσώπου του Αλμπέρτο στο γκολ του Ντομίνγκες.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Να μπαίνει ο "Τσόρι", στα 35 προς 36, στην παράταση ως αλλαγή με το μαχαίρι στα δόντια και να δείχνει πεισμωμένος όσο ποτέ επειδή στο πρώτο ματς με την Αρούκα στην Πορτογαλία δεν είχε καλή απόδοση, με αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του στην εντεκάδα του επαναληπτικού.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Ακόμα και σε "εχθρικό" περιβάλλον, όπως ήταν το "Γεώργιος Καραϊσκάκης" κόντρα στην Αρούκα (αλλά και κόντρα στη Χάποελ στο προκριματικό ματς του Champions League), να βλέπω το στόχο να επιτυγχάνεται. Δεν με εκφράζουν όσοι αποδοκίμασαν μία ομάδα που νοσεί. Με χαλάει η συμπεριφορά τους. Όταν ένας δικός μας άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια και φροντίδα, είμαστε δίπλα του και του απλώνουμε το χέρι μας. Όχι απέναντί του και δεν τον σπρώχνουμε για να πέσει ακόμα πιο κάτω.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Βασικά, έτσι έμαθα και αγάπησα τον Ολυμπιακό. Να παλεύει για να κατακτήσει τους στόχους του. Να του στερούν τίτλους, αλλά να μην τα παρατάει. Να μην έχει τίποτα σίγουρο και δεδομένο. Να μην του χαρίζεται τίποτα και από κανέναν. Πόνεσε πολύ κόσμο η πρόκριση επί της Αρούκα. Ειδικά, με τον τρόπο που ήρθε. Γιατί όλοι περίμεναν μία ομάδα "καμμένη" και χωρίς ψυχολογία, να τη δουν ακόμα πιο κάτω. Δεν τους πέρασε.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Να αρχίζει τη σεζόν 2016-2017 στην Ευρώπη, όντας στην 24η θέση, στην ειδική βαθμολογία της UEFA. Να είναι στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση της Παρασκευής (26/8) για τους ομίλους του Europa League, ούσα η 6η ομάδα με την καλύτερα βαθμολογία (με 70.940 βαθμούς), σε σύνολο 48. ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός, ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν πού βρίσκονται. Για 6η συνεχόμενη σεζόν, ο Ολυμπιακός θα παίζει σε όμιλο ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

Έτσι ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό... Να φεύγει ο Ρομπέρτο και να δίνει θέση βασικού σε έναν 22χρονο Έλληνα. Όλοι γνωρίζουμε τις απαιτήσεις της ομάδας, αλλά και πόσο απαιτητική είναι η θέση του τερματοφύλακα. Ο Στέφανος Καπίνο μπορεί να φέρει μερίδιο ευθύνης στο γκολ της Αρούκα, καθώς το δέχθηκε στη γωνία που έπρεπε να φυλάει, αλλά έχει κάνει ξανά σημαντικές αποκρούσεις και στη ρεβάνς με την πορτογαλική ομάδα. Ήταν ο μοναδικός που "διασώθηκε" από τα δύο ματς με τη Χάποελ. Στο πρώτο παιχνίδι, στην έδρα τους Αρούκα, πραγματοποίησε τέσσερις καθοριστικές αποκρούσεις, ενώ και στον επαναληπτικό, σε δύο περιπτώσεις, προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες.

Όσοι περίμεναν να δουν μπάλα, γκολ και θέαμα σε αυτά τα δύο παιχνίδια με την Αρούκα ή στα δύο προηγούμενα με τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, μάλλον ζουν σε άλλο κόσμο. Το ζητούμενο ήταν η πρόκριση με κάθε τρόπο και αγωνιστικό κόστος. Δεν ξέρω ακόμα για πόσο θα πληρώνει ο Ολυμπιακός τη "λαίλαπα" Βίκτορ Σάντσεθ, αλλά η ομάδα έχει κάνει προβληματική προετοιμασία (τρέχοντας στα βουνά, στα λαγκάδια και τα ποτάμια, χωρίς κανένα επιθετικό πλάνο στο παιχνίδι της) και ο κίνδυνος να "καούν" βασικοί παίκτες είναι ορατός (βλέπε Φορτούνη και Ιντέγε). Ποντάρω στον Μπέντο και τη δουλειά που θα κάνει μαζί με τους τέσσερις συνεργάτες του για να διορθωθεί η καταστροφική απόφαση που πάρθηκε από τη διοίκηση με την επιλογή της προηγούμενης τεχνικής ηγεσίας.

Επειδή όλοι θέλουμε το καλό της ομάδας και μόνο αυτό, τα κενά στο έμψυχο δυναμικό "βγάζουν μάτι". Σώθηκε, όμως, η ευρωπαϊκή σεζόν, έστω και στο φινάλε, μετά το σοκ του αποκλεισμού από το Champions League, για τον οποί ευθύνεται κατά 80% ο Βίκτορ και κατά 20% ο Μαρινάκης και η διοίκηση. Ο Ολυμπιακός έχει άμεση ανάγκη για "μετάγγιση" ποιότητας, ταχύτητας και κλάσης σε όλες τις γραμμές του. Κάποιοι παίκτες δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες και δεν μπορούν άλλο να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Για αυτό και θα αποχωρήσουν. Έρχονται σημαντικές προσθαφαιρέσεις μέχρι το τέλος της θερινής μεταγραφικής περιόδου και η σούμα θα γίνει τότε. Η ομάδα κέρδισε χρόνο και ηρεμία. Ο νέος, κανονικός, προπονητής του Ολυμπιακού καλείται να δώσει αγωνιστική ταυτότητα και να "μοντάρει" ένα νέο σύνολο, αφού οι αλλαγές στο ρόστερ βρίσκονται προ των πυλών και θα είναι σαρωτικές.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Έργα και ημέρες του Βίκτορ...

Το Sportotal.gr καταγράφει τις 48 ημέρες του Βίκτορ Σάντσεθ στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού και αναλύει τα πεπραγμένα του Ισπανού, ο οποίος θα μπορούσε να φύγει χωρίς να έχει κανέναν να του προσάψει το παραμικρό, αλλά αντ' αυτού αποχωρεί ως αποτυχημένος.

Στην πρώτη συνέντευξή του στο Λάνγκενφελντ της Αυστρίας, στις 28 Ιουνίου, ο Βίκτορ Σάντσεθ είχε εκφράσει την επιθυμία του να μείνει για πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό. Έβλεπε το προπονητικό του μέλλον στον Πειραιά και όχι μόνο ως ένα σκαλοπάτι για το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Μόλις 48 ημέρες μετά την πρόσληψή του, ο Ισπανός προπονητής παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα του. Στις 23 Ιουνίου ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, στις 9 Αυγούστου απολύθηκε. Η μοίρα των προπονητών είναι αδυσώπητη.

Στο άρθρο αυτό θα αναλυθούν τα πεπραγμένα του Ίβηρα τεχνικού στον Ολυμπιακό. Οι κύριες ευθύνες βαραίνουν τη διοίκηση και προσωπικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη για το μπερδεμένο φετινό καλοκαίρι που βιώνει η ομάδα, αλλά ο Βίκτορ Σάντεθ ντελ Άμο ήξερε σε ποια ομάδα ερχόταν και ποιος ήταν ο πρώτος άμεσος στόχος που έπρεπε πάση θυσία να επιτευχθεί. Η πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League. Κανένας προπονητής και γενικότερα κανένας επαγγελματίας δεν είναι δυνατόν να κριθεί ύστερα από 48 ημέρες δουλειάς. Αποδείχθηκε, όμως, πως ο Ισπανός δεν ήταν έτοιμος να αναλάβει τον Ολυμπιακό και να σηκώσει αυτό το βαρύ φορτίο. Ιδιαίτερα οι τελευταίες επτά ημέρες ήταν πολύ δύσκολες για τον ίδιο. Ήξερε τι τον περιμένει μετά τη νύχτα του αποκλεισμού στο Ισραήλ από τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, στις 3 Αυγούστου. Στο διάστημα που ακολούθησε την ήττα με 1-0 και το "αντίο" στον τρίτο προκριματικό γύρο, προπόνησε δύο φορές την ομάδα και την καθοδήγησε σε ένα φιλικό παιχνίδι που έπρεπε απλά να γίνει, όντας ψυχολογικά ράκος και ευρισκόμενος σε έναν άχαρο ρόλο, ταξιδεύοντας στην ίδια πτήση μαζί με τον πρόεδρο της ομάδας! Φέρθηκε απολύτως επαγγελματικά, προφανώς και γιατί δεν ήθελε να παραιτηθεί προκειμένου να λάβει κάποια αποζημίωση για το διετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει στις 23 Ιουνίου.

Η ουσία είναι πως ο Βίκτορ Σάντσεθ θα μπορούσε να είναι καβάλα στο άλογο, αλλά φεύγει από τη χώρα μας με τη στάμπα του αποτυχημένου και του ανθρώπου που παρουσίασε τον πιο "χύμα" Ολυμπιακό της τελευταίας εξαετίας. Μπερδεμένος στις σκέψεις του, συμβιβασμένος με πρόσωπα και καταστάσεις, προκάλεσε ακόμα περισσότερη σύγχυση σε μία, ήδη, συγχυσμένη ομάδα. Αποδείχθηκε, επίσης, πως είναι διαφορετικό να είσαι βοηθός προπονητή στον Ολυμπιακό και τελείως άλλη υπόθεση ο πρώτος προπονητής και ο τιμονιέρης του πιο δύσκολου καραβιού στην Ελλάδα. Ο 40χρονος (23/2/1976) ανέλαβε την τρίτη ημέρα κατά τη διάρκεια της παραμονής των ερυθρόλευκων στο Λάνγκενφελντ της Αυστρίας. Το πρωί της 23ης Ιουνίου η ομάδα έκανε προπόνηση με τον Μάρκο Σίλβα και το απόγευμα της ίδιας ημέρας με τον Βίκτορ Σάντσεθ. Δεν γίνονται αυτά! Ο Ισπανός γνώριζε πως ο Ολυμπιακός παίζει όλη την ευρωπαϊκή του χρονιά στα προκριματικά του Champions League, αλλά δούλεψε στην προετοιμασία για ολόκληρη τη σεζόν και όχι για ένα κομμάτι αυτής. Ρίχνοντας το βάρος στη φυσική κατάσταση, με τους παίκτες να καταγράφουν χιλιόμετρα στα δάση και τα βουνά, χωρίς να έχει ξεχωρίσει ένα βασικό γκρουπ παικτών με το οποίο θα δούλευε για τέσσερις συγκεκριμένους αγώνες. Γνώριζε την (εντελώς λανθασμένη όπως αποδείχθηκε) απόφαση της διοίκησης να πορευτεί σε αυτά τα προκριματικά με το ρόστερ της περυσινής σεζόν. Χωρίς προσθήκες, πλην των απαραίτητων κινήσεων (Φιγκέιρας αντί Σαλίνο, Λεάλι αντί Ρομπέρτο, Ντε Λα Μπέγια αντί Μαζουακού, που ήταν ξένο σώμα στην ομάδα από πέρυσι). Έδειξε μία σιγουριά πως και χωρίς μεταγραφές θα καταφέρει να κάνει τη δουλειά του, πιστεύοντας στις ικανότητές του. Μία απόφαση της διοίκησης, που πόνταρε στην ομοιογένεια, αλλά δεν είχε βάση, καθώς η περυσινή ομάδα είχε μάθει να δουλεύει με τον Σίλβα, ενώ το ίδιο σύνολο παικτών κλήθηκε από την τρίτη ημέρα προετοιμασίας να δουλέψει με έναν άλλον προπονητή, με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.

Ο Βίκτορ δούλεψε στην Αυστρία σύστημα 4-4-2, όπως ο ίδιος το έλεγε, με τον Φορτούνη (ή τον Ντομίνγκες) να παίζουν πολύ κοντά στον κεντρικό επιθετικό (Ιντέγε ή Πουλίδο). Αυτά στο πρώτο στάδιο. Στο δεύτερο στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας, ο Ισπανός αποφάσισε να δουλέψει σύστημα 4-3-3 με τον Φορτούνη έξω αριστερά. Ένα σύστημα που μεταφράζεται και σε διάταξη 4-1-4-1, καθώς ο Φορτούνης σπάνια έμενε στη θέση του αριστερού εξτρέμ, αλλά έπαιζε προς τα μέσα. Ήρθε και το φιλικό με τον Ατρόμητο, στις 20 Ιουλίου, μία εβδομάδα πριν από τον πρώτο αγώνα με τη Χάποελ Μπέερ Σεβά. Ο Φορτούνης παίζει ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο στα αριστερά, στο 4-3-3 του Βίκτορ. Ο Ολυμπιακός χάνει τελικά με 3-1, σε ένα απλό φιλικό ματς, και ξεσηκώνεται ο κόσμος και ο Τύπος για το σύστημα που ταιριάζει στον Φορτούνη, την ώρα που ο προπονητής οφείλει να ταιριάξει τον Φορτούνη στον Ολυμπιακό. Κάπου εδώ, ο Βίκτορ αρχίζει να συμβιβάζεται. Και ενόψει του πρώτου επίσημου αγώνα ο Φορτούνης επιστρέφει στη φυσική του θέση, πίσω από τον επιθετικό, με την ομάδα να επιστρέφει στο 4-4-2 (ή 4-2-3-1 αν προτιμάτε). Αποτέλεσμα; Ο Ολυμπιακός να έχει μία ευκαιρία στον πρώτο αγώνα με τη Χάποελ στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Και αυτή στο 89', με τον Ισπανό να παρουσιάζει μία ομάδα ασύνδετη πάνω στο χορτάρι. Ενόψει του επαναληπτικού αγώνα στο Ισραήλ, ο Βίκτορ αποφάσισε να αλλάξει άρδην τα πλάνα του, ποντάροντας στην εμπειρία των Καμπιάσο και Ντομίνγκες, αλλάζοντας ξανά τη διάταξη 4-3-2-1. Με δύο δημιουργικούς παίκτες μπροστά από τους τρεις κεντρικούς χαφ και χωρίς εξτρέμ. Αποτέλεσμα; Ο Ολυμπιακός δεν έκανε ευκαιρία στο Ισραήλ και δεν... υπήρχε στο γήπεδο μόλις "έσκασε" ο Καμπιάσο στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς ο Αργεντινός δεν ήταν έτοιμος για να βγάλει ολόκληρο παιχνίδι. Ο μπερδεμένος Βίκτορ τα έκανε όλα λάθος και παρουσίασε στους δύο αγώνες με τους Ισραηλινούς τον χειρότερο Ολυμπιακό επί εποχής Μαρινάκη. Δήλωσε στην ευρωπαϊκή λίστα τον Νίκο Βέργο, ο οποίος δεν έκανε καν προετοιμασία με την ομάδα, ενώ ούτε προπονείται με αυτήν. Απέκλεισε από τη ρεβάνς στο Μπέερ Σεβά τον καλύτερο εξτρέμ του στην κόντρα επίθεση, τον Φελίπε Πάρντο, την ώρα που είχε μείνει στην Αθήνα ο τραυματίας Ντουρμάζ. Το αποκορύφωμα ήταν η συμμετοχή ως αλλαγή του, αλλού για αλλού, Μαζουακού, σε θέση αριστερού χαφ και τη μετατόπιση του Μπουχαλάκη σε θέση δεξιού εξτρέμ στη ρεβάνς με τη Χάποελ! Ο Ισπανός παρουσίασε μία κακή ομάδα, χωρίς ταυτότητα και με αλχημείες που θα μείνουν στην ιστορία.

Πώς θα ήταν καβάλα στο άλογο ο Βίκτορ τη δεδομένη χρονική στιγμή; Αν έκανε αυτά που πίστευε εξ αρχής, χωρίς να λάβει υπόψιν του την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τις ενστάσεις των φιλάθλων και του Τύπου. Αν, επίσης, είχε βάλει τους καλύτερους στην προετοιμασία, στην εντεκάδα των επίσημων αγώνων. Ο Ρέτσος μπορεί να είναι μόλις 18 ετών, αλλά με τέτοιο ταλέντο θα έπαιζε βασικός σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Ο Ντα Κόστα, που άνοιξε υβριστικό διάλογο με την κερκίδα στο πρώτο ματς, τί παραπάνω έδωσε; Ο Μανθάτης είναι ο μοναδικός εξτρέμ του υπάρχοντος ρόστερ που έχει την ντρίμπλα και το ένας με έναν, αλλά ούτε αυτός χρησιμοποιήθηκε. Τι παραπάνω έδειξε ο Φιγκέιρας από τον Βούρο στο δεξί άκρο της άμυνας; Αν ο Ισπανός έδινε την ευκαιρία σε αυτά τα παιδιά, κανένας δεν θα είχε να του προσάψει το παραμικρό. Και ας ερχόταν το ίδιο αποτέλεσμα. Τα βέλη θα στρέφονταν εξ ολοκλήρου στη διοίκηση, που άφησε την ομάδα αγωνιστικά γυμνή για να διεκδικήσει την πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League. Επαναλαμβάνουμε πως κανένας εργαζόμενος δεν είναι τίμιο να κριθεί ύστερα από μόλις 48 ημέρες, αλλά ο Ισπανός από ένα σημείο και μετά έχασε κυριολεκτικά την μπάλα. Μπέρδεψε την ομάδα, μπερδεύτηκε και ο ίδιος, κάνοντας αλλοπρόσαλλα πράγματα (σε πρόσωπα, συστήματα και γενικά επιλογές και αποφάσεις) και ανακατεύοντας την τράπουλα, σε μία παρτίδα χωρίς επιστροφή.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Γκαραγκάνης

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Sportotal.gr, την Τρίτη 9 Αυγούστου 2016.

Πάουλο Μπέντο, είσαι μεγάλος μάγκας...

Έχουν γίνει πολλά στην ποδοσφαιρική ομάδα από τη νύχτα της 3ης Αυγούστου και τον σοκαριστικό, αλλά δίκαιο αποκλεισμό από τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League. Είναι ένα μη φυσιολογικό, αλλοπρόσαλλο και παρανοϊκό καλοκαίρι, αυτό που βιώνει ο Ολυμπιακός. Και είμαστε ακόμα στις 9 Αυγούστου... Όταν καθίσει η σκόνη (να καθαρίσει και το μυαλό ύστερα από όλα όσα συνέβησαν σε αυτό το διάστημα), θα αναλύσουμε κάποια πράγματα, γιατί αυτό που ζούμε το φετινό καλοκαίρι είναι τρελό και περίεργο από όλες τις απόψεις.

Μετά τις ακατανόητες επιλογές των Ουζουνίδη ("κάηκε" από την πλειοψηφία του ερυθρόλευκου λαού) και Λεονάρντο (το τρέναρε και ο ίδιος, αλλά ο Ολυμπιακός "καιγόταν"), φτάσαμε στον Πάουλο Μπέντο για τη διάδοχη κατάσταση στον ερυθρόλευκο πάγκο, μετά την αποπομπή του Βίκτορ Σάντσεθ, ο οποίος λύγισε από το άγχος και με τις παράξενες αποφάσεις του αντικρίζει την πόρτα της εξόδου. Ο Πορτογάλος ήρθε μυστικά στην Ελλάδα τη Δευτέρα (8/8), συμφώνησε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, και από την Τετάρτη (10/8) αναλαμβάνει και επίσημα. Παρακολουθώντας στενά την πορτογαλική προπονητική σχολή, ο συγκεκριμένος είναι από τους κύριους εκφραστές της. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο γήπεδο.

Αυτό που με ενθουσιάζει στον 47χρονο τεχνικό, είναι η κάψα του να έρθει στον Ολυμπιακό, χωρίς να λογαριάσει τίποτα. Από τις 23 Ιουνίου μέχρι σήμερα, η ομάδα έχει αλλάξει δύο προπονητές (!) και μετράει έναν ευρωπαϊκό αποκλεισμό από το μεγάλο της στόχο, που ήταν η πρόκριση στους ομίλους του Champions League. Ο Μπέντο αναλαμβάνει σε μία περίοδο, που πρέπει άμεσα να αξιολογήσει το υπάρχον ρόστερ, να εισηγηθεί τις θέσεις για τη μεταγραφική ενίσχυση (αν και μεταξύ μας είναι πασιφανές που έχει ανάγκη από παίκτες η ομάδα) και να περάσει πάση θυσία την άσημη Αρούκα στα πλέι-οφ του Europa League για να παίξει στους ομίλους, με το πρώτο παιχνίδι να είναι προγραμματισμένο στις 18 Αυγούστου! Αν αυτό δεν μοιάζει με αποστολή "αυτοκτονίας"...

Ο Πορτογάλος έχει τσαγανό, τσαμπουκά και δεν φοβάται. Έτσι ήταν και ως ποδοσφαιριστής για όσους τον θυμούνται. Και εκπροσωπώντας την πιο παθιασμένη και αποτελεσματική προπονητική σχολή του πλανήτη, έρχεται σε ένα κλαμπ, έτοιμος να αφιερωθεί σώμα και ψυχή. Στα δικά μου μάτια, ο Μπέντο είναι μεγάλος μάγκας πριν καν αρχίσει η εποχή του στην ομάδα. Πολεμιστής, σίγουρος για τον εαυτό του και τη δουλειά του. Είναι ένας κανονικός προπονητής, που μπορεί να μην "έπιασε" στην Κρουζέιρο, αλλά δεν το βάζει κάτω γιατί έτσι είναι η ζωή και το ποδόσφαιρο. Δεν έχεις μόνο επιτυχίες και δεν "κολλάς" σε όλες τις ομάδες. Στις 25 Ιουλίου αποχώρησε από τη Βραζιλία και στις 8 Αυγούστου ήταν, ήδη, έτοιμος για την επόμενη πρόκληση στην προπονητική του καριέρα.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Κώστα, η ώρα σου...

Μπορεί ο προπονητής να έχει μπερδέψει την ομάδα (ακόμα και τον εαυτό του), καθώς από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία του Ολυμπιακού, στις 23 Ιουνίου, έχει δοκιμάσει διάφορα συστήματα και διάφορες τακτικές προσεγγίσεις, αλλά σε αυτό το παιχνίδι που θα κρίνει την πρόκριση στα πλέι-οφ του Champions League χρειάζονται και άλλα πράγματα. Ο Βίκτορ Σάντσεθ είναι άδικο να κριθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά γνώριζε και ο ίδιος πού ερχόταν, παίρνοντας το ανάλογο ρίσκο. Όλα δείχνουν πως στον επαναληπτικό της Τετάρτης (3/8, 21:00) με τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, ο Ισπανός θα στηριχθεί σε ένα συμπαγές κέντρο και την εμπειρία των Καμπιάσο και Ντομίνγκες, παρατάσσοντας την ομάδα χωρίς εξτρέμ. Ειδικά ο "Κούτσου" μπορεί να κάνει τη διαφορά μόνο και μόνο με την παρουσία του απέναντι στους άπειρους, αλλά διψασμένους παίκτες του Μπαράκ Μπακχάρ. Ίσως να ακούγεται τετριμμένο σε τέτοιες περιστάσεις, αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να μπει με το μαχαίρι στα δόντια. Με ψυχή, πάθος, αποφασιστικότητα, ενέργεια, τσαμπουκά και ποδοσφαιρικό εγωισμό (ό,τι ακριβώς δεν είδαμε στο 0-0 του "Γεώργιος Καραϊσκάκης") και τους ποδοσφαιριστές του διατεθειμένους να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά με κάθε κόστος. Σε μία κολασμένη ατμόσφαιρα, σε ένα γήπεδο-κλουβί, όπου από τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν και άνοιξε τις πύλες του, η Χάποελ Μπέερ Σεβά δεν έχει χάσει, μετρώντας 14 νίκες και 5 ισοπαλίες σε όλες τις διοργανώσεις.

Το έγραψα και μετά το πρώτο παιχνίδι στο Sportotal.gr: δεν είμαι σίγουρος ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο το "χώσιμο" του Βαγγέλη Μαρινάκη στην ομάδα, στα αποδυτήρια. Ο πρόεδρος έθεσε τους πάντες προ των ευθυνών τους, αλλά κάθε προσωπικότητα δρα διαφορετικά και βιώνει με το δικό της τρόπο την πίεση και την απειλή. Δεν είναι και εύκολο για έναν εργαζόμενο να ακούει πως σε περίπτωση μη επιθυμητού αποτελέσματος δεν υπάρχει επιστροφή. Αν βγάλουμε από την εξίσωση τη λέξη "απειλή", που όντως ακούγεται κάπως, η πίεση ακολουθεί πάντα κάθε άνθρωπο που επιζητά τη βελτίωση και την εξέλιξη. Σου δίνει το ερέθισμα να δοκιμάσεις τα όρια και τις αντοχές σου. Ύστερα από ένα σημείο, μαθαίνεις να ζεις με αυτήν. Η πίεση σε κάνει καλύτερο, αλλά και να θες να είσαι ο καλύτερος. Στις δύσκολες στιγμές, άλλωστε, οι ηγέτες είναι αυτοί που βγαίνουν μπροστά και συμπαρασύρουν τους υπόλοιπους. Κώστα Φορτούνη, περιμένω να βγεις μπροστά και να κάνεις ένα μεγάλο ματς. Έφτασε η ώρα σου και η κρίσιμη στιγμή, που πρέπει να βγάλεις το κάρο από τη λάσπη. Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός έχει φτάσει σε ένα σημείο της καριέρας του, όπου είναι υποχρεωμένος να περάσει στο επόμενο επίπεδο και να γίνει περισσότερο καθοριστικός σε τόσο σημαντικά παιχνίδια. Η περυσινή εκπληκτική σεζόν, κυρίως στην Ελλάδα και σε μικρότερο βαθμό στην Ευρώπη, εξαργυρώθηκε με ένα νέο συμβόλαιο και διπλασιασμό των ετήσιων αποδοχών του, όντας πλέον ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας παίκτης του ρόστερ. Περιμένω από τον Κωστή να τους πάρει αμπάριζα μέσα στο Ισραήλ και να δώσει το έναυσμα της αντεπίθεσης. Όπως και να έχει, είναι ένας αγώνας για άντρες αυτός που έρχεται.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης