Το Sportotal.gr καταγράφει τις 48 ημέρες του Βίκτορ Σάντσεθ στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού και αναλύει τα πεπραγμένα του Ισπανού, ο οποίος θα μπορούσε να φύγει χωρίς να έχει κανέναν να του προσάψει το παραμικρό, αλλά αντ' αυτού αποχωρεί ως αποτυχημένος.
Στην πρώτη συνέντευξή του στο Λάνγκενφελντ της Αυστρίας, στις 28 Ιουνίου, ο Βίκτορ Σάντσεθ είχε εκφράσει την επιθυμία του να μείνει για πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό. Έβλεπε το προπονητικό του μέλλον στον Πειραιά και όχι μόνο ως ένα σκαλοπάτι για το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Μόλις 48 ημέρες μετά την πρόσληψή του, ο Ισπανός προπονητής παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα του. Στις 23 Ιουνίου ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, στις 9 Αυγούστου απολύθηκε. Η μοίρα των προπονητών είναι αδυσώπητη.
Στο άρθρο αυτό θα αναλυθούν τα πεπραγμένα του Ίβηρα τεχνικού στον Ολυμπιακό. Οι κύριες ευθύνες βαραίνουν τη διοίκηση και προσωπικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη για το μπερδεμένο φετινό καλοκαίρι που βιώνει η ομάδα, αλλά ο Βίκτορ Σάντεθ ντελ Άμο ήξερε σε ποια ομάδα ερχόταν και ποιος ήταν ο πρώτος άμεσος στόχος που έπρεπε πάση θυσία να επιτευχθεί. Η πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League. Κανένας προπονητής και γενικότερα κανένας επαγγελματίας δεν είναι δυνατόν να κριθεί ύστερα από 48 ημέρες δουλειάς. Αποδείχθηκε, όμως, πως ο Ισπανός δεν ήταν έτοιμος να αναλάβει τον Ολυμπιακό και να σηκώσει αυτό το βαρύ φορτίο. Ιδιαίτερα οι τελευταίες επτά ημέρες ήταν πολύ δύσκολες για τον ίδιο. Ήξερε τι τον περιμένει μετά τη νύχτα του αποκλεισμού στο Ισραήλ από τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, στις 3 Αυγούστου. Στο διάστημα που ακολούθησε την ήττα με 1-0 και το "αντίο" στον τρίτο προκριματικό γύρο, προπόνησε δύο φορές την ομάδα και την καθοδήγησε σε ένα φιλικό παιχνίδι που έπρεπε απλά να γίνει, όντας ψυχολογικά ράκος και ευρισκόμενος σε έναν άχαρο ρόλο, ταξιδεύοντας στην ίδια πτήση μαζί με τον πρόεδρο της ομάδας! Φέρθηκε απολύτως επαγγελματικά, προφανώς και γιατί δεν ήθελε να παραιτηθεί προκειμένου να λάβει κάποια αποζημίωση για το διετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει στις 23 Ιουνίου.
Η ουσία είναι πως ο Βίκτορ Σάντσεθ θα μπορούσε να είναι καβάλα στο άλογο, αλλά φεύγει από τη χώρα μας με τη στάμπα του αποτυχημένου και του ανθρώπου που παρουσίασε τον πιο "χύμα" Ολυμπιακό της τελευταίας εξαετίας. Μπερδεμένος στις σκέψεις του, συμβιβασμένος με πρόσωπα και καταστάσεις, προκάλεσε ακόμα περισσότερη σύγχυση σε μία, ήδη, συγχυσμένη ομάδα. Αποδείχθηκε, επίσης, πως είναι διαφορετικό να είσαι βοηθός προπονητή στον Ολυμπιακό και τελείως άλλη υπόθεση ο πρώτος προπονητής και ο τιμονιέρης του πιο δύσκολου καραβιού στην Ελλάδα. Ο 40χρονος (23/2/1976) ανέλαβε την τρίτη ημέρα κατά τη διάρκεια της παραμονής των ερυθρόλευκων στο Λάνγκενφελντ της Αυστρίας. Το πρωί της 23ης Ιουνίου η ομάδα έκανε προπόνηση με τον Μάρκο Σίλβα και το απόγευμα της ίδιας ημέρας με τον Βίκτορ Σάντσεθ. Δεν γίνονται αυτά! Ο Ισπανός γνώριζε πως ο Ολυμπιακός παίζει όλη την ευρωπαϊκή του χρονιά στα προκριματικά του Champions League, αλλά δούλεψε στην προετοιμασία για ολόκληρη τη σεζόν και όχι για ένα κομμάτι αυτής. Ρίχνοντας το βάρος στη φυσική κατάσταση, με τους παίκτες να καταγράφουν χιλιόμετρα στα δάση και τα βουνά, χωρίς να έχει ξεχωρίσει ένα βασικό γκρουπ παικτών με το οποίο θα δούλευε για τέσσερις συγκεκριμένους αγώνες. Γνώριζε την (εντελώς λανθασμένη όπως αποδείχθηκε) απόφαση της διοίκησης να πορευτεί σε αυτά τα προκριματικά με το ρόστερ της περυσινής σεζόν. Χωρίς προσθήκες, πλην των απαραίτητων κινήσεων (Φιγκέιρας αντί Σαλίνο, Λεάλι αντί Ρομπέρτο, Ντε Λα Μπέγια αντί Μαζουακού, που ήταν ξένο σώμα στην ομάδα από πέρυσι). Έδειξε μία σιγουριά πως και χωρίς μεταγραφές θα καταφέρει να κάνει τη δουλειά του, πιστεύοντας στις ικανότητές του. Μία απόφαση της διοίκησης, που πόνταρε στην ομοιογένεια, αλλά δεν είχε βάση, καθώς η περυσινή ομάδα είχε μάθει να δουλεύει με τον Σίλβα, ενώ το ίδιο σύνολο παικτών κλήθηκε από την τρίτη ημέρα προετοιμασίας να δουλέψει με έναν άλλον προπονητή, με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.
Ο Βίκτορ δούλεψε στην Αυστρία σύστημα 4-4-2, όπως ο ίδιος το έλεγε, με τον Φορτούνη (ή τον Ντομίνγκες) να παίζουν πολύ κοντά στον κεντρικό επιθετικό (Ιντέγε ή Πουλίδο). Αυτά στο πρώτο στάδιο. Στο δεύτερο στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας, ο Ισπανός αποφάσισε να δουλέψει σύστημα 4-3-3 με τον Φορτούνη έξω αριστερά. Ένα σύστημα που μεταφράζεται και σε διάταξη 4-1-4-1, καθώς ο Φορτούνης σπάνια έμενε στη θέση του αριστερού εξτρέμ, αλλά έπαιζε προς τα μέσα. Ήρθε και το φιλικό με τον Ατρόμητο, στις 20 Ιουλίου, μία εβδομάδα πριν από τον πρώτο αγώνα με τη Χάποελ Μπέερ Σεβά. Ο Φορτούνης παίζει ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο στα αριστερά, στο 4-3-3 του Βίκτορ. Ο Ολυμπιακός χάνει τελικά με 3-1, σε ένα απλό φιλικό ματς, και ξεσηκώνεται ο κόσμος και ο Τύπος για το σύστημα που ταιριάζει στον Φορτούνη, την ώρα που ο προπονητής οφείλει να ταιριάξει τον Φορτούνη στον Ολυμπιακό. Κάπου εδώ, ο Βίκτορ αρχίζει να συμβιβάζεται. Και ενόψει του πρώτου επίσημου αγώνα ο Φορτούνης επιστρέφει στη φυσική του θέση, πίσω από τον επιθετικό, με την ομάδα να επιστρέφει στο 4-4-2 (ή 4-2-3-1 αν προτιμάτε). Αποτέλεσμα; Ο Ολυμπιακός να έχει μία ευκαιρία στον πρώτο αγώνα με τη Χάποελ στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Και αυτή στο 89', με τον Ισπανό να παρουσιάζει μία ομάδα ασύνδετη πάνω στο χορτάρι. Ενόψει του επαναληπτικού αγώνα στο Ισραήλ, ο Βίκτορ αποφάσισε να αλλάξει άρδην τα πλάνα του, ποντάροντας στην εμπειρία των Καμπιάσο και Ντομίνγκες, αλλάζοντας ξανά τη διάταξη 4-3-2-1. Με δύο δημιουργικούς παίκτες μπροστά από τους τρεις κεντρικούς χαφ και χωρίς εξτρέμ. Αποτέλεσμα; Ο Ολυμπιακός δεν έκανε ευκαιρία στο Ισραήλ και δεν... υπήρχε στο γήπεδο μόλις "έσκασε" ο Καμπιάσο στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς ο Αργεντινός δεν ήταν έτοιμος για να βγάλει ολόκληρο παιχνίδι. Ο μπερδεμένος Βίκτορ τα έκανε όλα λάθος και παρουσίασε στους δύο αγώνες με τους Ισραηλινούς τον χειρότερο Ολυμπιακό επί εποχής Μαρινάκη. Δήλωσε στην ευρωπαϊκή λίστα τον Νίκο Βέργο, ο οποίος δεν έκανε καν προετοιμασία με την ομάδα, ενώ ούτε προπονείται με αυτήν. Απέκλεισε από τη ρεβάνς στο Μπέερ Σεβά τον καλύτερο εξτρέμ του στην κόντρα επίθεση, τον Φελίπε Πάρντο, την ώρα που είχε μείνει στην Αθήνα ο τραυματίας Ντουρμάζ. Το αποκορύφωμα ήταν η συμμετοχή ως αλλαγή του, αλλού για αλλού, Μαζουακού, σε θέση αριστερού χαφ και τη μετατόπιση του Μπουχαλάκη σε θέση δεξιού εξτρέμ στη ρεβάνς με τη Χάποελ! Ο Ισπανός παρουσίασε μία κακή ομάδα, χωρίς ταυτότητα και με αλχημείες που θα μείνουν στην ιστορία.
Πώς θα ήταν καβάλα στο άλογο ο Βίκτορ τη δεδομένη χρονική στιγμή; Αν έκανε αυτά που πίστευε εξ αρχής, χωρίς να λάβει υπόψιν του την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τις ενστάσεις των φιλάθλων και του Τύπου. Αν, επίσης, είχε βάλει τους καλύτερους στην προετοιμασία, στην εντεκάδα των επίσημων αγώνων. Ο Ρέτσος μπορεί να είναι μόλις 18 ετών, αλλά με τέτοιο ταλέντο θα έπαιζε βασικός σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Ο Ντα Κόστα, που άνοιξε υβριστικό διάλογο με την κερκίδα στο πρώτο ματς, τί παραπάνω έδωσε; Ο Μανθάτης είναι ο μοναδικός εξτρέμ του υπάρχοντος ρόστερ που έχει την ντρίμπλα και το ένας με έναν, αλλά ούτε αυτός χρησιμοποιήθηκε. Τι παραπάνω έδειξε ο Φιγκέιρας από τον Βούρο στο δεξί άκρο της άμυνας; Αν ο Ισπανός έδινε την ευκαιρία σε αυτά τα παιδιά, κανένας δεν θα είχε να του προσάψει το παραμικρό. Και ας ερχόταν το ίδιο αποτέλεσμα. Τα βέλη θα στρέφονταν εξ ολοκλήρου στη διοίκηση, που άφησε την ομάδα αγωνιστικά γυμνή για να διεκδικήσει την πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League. Επαναλαμβάνουμε πως κανένας εργαζόμενος δεν είναι τίμιο να κριθεί ύστερα από μόλις 48 ημέρες, αλλά ο Ισπανός από ένα σημείο και μετά έχασε κυριολεκτικά την μπάλα. Μπέρδεψε την ομάδα, μπερδεύτηκε και ο ίδιος, κάνοντας αλλοπρόσαλλα πράγματα (σε πρόσωπα, συστήματα και γενικά επιλογές και αποφάσεις) και ανακατεύοντας την τράπουλα, σε μία παρτίδα χωρίς επιστροφή.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Γκαραγκάνης
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Sportotal.gr, την Τρίτη 9 Αυγούστου 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου