Πιο γλυκιά η πρόκριση με Ρέτσο, Ανδρούτσο και Μανθάτη

Η... κακή (σύμφωνα με την πλειοψηφία) μεσοαμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού πήρε πολύ καλό βαθμό, καθώς οι Πρωταθλητές Ελλάδας δεν δέχθηκαν γκολ σε δύο αγώνες με την Οσμάνλισπορ. Μία Οσμάνλισπορ, που είχε βγει πρώτη στον όμιλο του Europa League (αφήνοντας στη δεύτερη θέση τη Βιγιαρεάλ) και είχε σκοράρει σε όλους τους αγώνες της μέχρι τώρα στη διοργάνωση. Η... προβληματική (πάλι σύμφωνα με την πλειοψηφία) μεσοεπιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού παρουσιάστηκε αποτελεσματική. Οι Πειραιώτες έκρυψαν την μπάλα για 45 λεπτά και πέτυχαν με εμφατικό τρόπο τρία γκολ σε ένα ημίχρονο στην κολασμένη Άγκυρα. Η πρόκριση στη φάση των "16" του Europa League είναι κατόρθωμα αν αναλογιστούμε τι έχει συμβεί στην ομάδα από το περυσινό καλοκαίρι, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν στη συγκεκριμένη διοργάνωση, όπου ο Ολυμπιακός μετρούσε τρεις διαδοχικούς αποκλεισμούς στο γύρο των "32" από θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους (Λεβάντε, Ντνίπρο, Άντερλεχτ). Προφανώς και η ομάδα δεν πέταξε έξω κάποιο μεγαθήριο, αλλά φανταστείτε την κριτική που θα γινόταν από κάθε πικραμένο σε περίπτωση αποκλεισμού. Οπότε, το πρόσημο είναι θετικό. Και πάνω από όλα, το ερυθρόλευκο σύνολο κέρδισε την ηρεμία του για να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί σε μία σεζόν, η οποία πρέπει να εκληφθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή για την επόμενη.

Ο Πάουλο Μπέντο έχει τόσο μεγάλο... πρόβλημα με τον Καρίμ Ανσαριφάρντ, για αυτό και τον έβαλε βασικό στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν. Μία πρόκριση στον επόμενο γύρο του Europa League θα άλλαζε την ψυχολογία της ομάδας. Ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός θα έφερνε ακόμα μεγαλύτερο προβληματισμό και ο Πορτογάλος προπονητής θα ήταν το εύκολο θύμα στην προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης. Σε ένα κρίσιμο παιχνίδι από όλες τις απόψεις, κοίταξε το καλό της ομάδας και έκρινε πως ο Ιρανός είναι έτοιμος πια για να σηκώσει το βάρος στην επίθεση. Σε μία οικογένεια, σε ένα σύνολο που λειτουργεί με κανόνες, η ιεραρχία και ο σεβασμός είναι σημαντικά στοιχεία για την ομαλή συμβίωση όλων. Ο Μπέντο έδειξε σεβασμό στον Όσκαρ Καρντόσο και προσπάθησε να τον στηρίξει μέχρι τέλους. Όχι γιατί θέλει να φράξει το δρόμο στον Ανσαριφάρντ (μπορεί να μην ήταν δική του επιλογή, αλλά δεν έχει κάτι μαζί του), αλλά διότι έπρεπε να εξαντλήσει τα περιθώρια με τον Καρντόσο. Ο Παραγουανός δεν είναι σε καμία περίπτωση αδιάφορος, αλλά δεν τον "πάνε" και τα ματς. Έτσι, κάτι έπρεπε να αλλάξει. Με την αποχώρηση του Μπράουν Ιντέγε για την Κίνα, έμειναν οι δυο τους. Σε μία ρεβάνς όπου ο Ολυμπιακός θα έβρισκε περισσότερους χώρους σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, προτιμήθηκε ο Καρίμ και το αποτέλεσμα είναι αυτό που είδαμε όλοι μας. Η Οσμάνλισπορ είχε πιο επιθετική σύνθεση σε σχέση με το 0-0 στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Έπαιξε με έναν κεντρικό αμυντικό μέσο και ένα "οκτάρι", ενώ στο Φάληρο είχε αγωνιστεί με δύο καθαρόαιμους κεντρικούς αμυντικούς μέσους. Ύστερα από ένα κακό πρώτο ημίχρονο (σημαντικές για την έκβαση του αγώνα οι δύο σωτήριες επεμβάσεις του Μποτία σε τάκλιν εντός περιοχής), σε έναν κάκιστο αγωνιστικό χώρο, το γρήγορο γκολ στο 47' απλούστευσε τα πράγματα. Οι Τούρκοι ανέβασαν τις γραμμές τους και δεν είχαν άλλο τρόπο εκτός από το να ρισκάρουν, ο Ολυμπιακός βρήκε περισσότερους διαδρόμους και έφτασε σε αυτό το εμφατικό 0-3. Δεν υπάρχει ομάδα σε αυτό το επίπεδο που να μη γουστάρει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και η ισορροπία μεταξύ αμυντικού και επιθετικού τρανζίσιον είναι το κλειδί της επιτυχίας.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού για μία ακόμα φορά έδειξε εμπιστοσύνη στο νέο αίμα της ομάδας (και με την μπάλα να... καίει αποκτά ξεχωριστή σημασία), το οποίο δεν σταματά να τον δικαιώνει. Βασικός ο Παναγιώτης Ρέτσος ως αμυντικός μέσος, πρώτη αλλαγή ο Θανάσης Ανδρούτσος, δεύτερη ο Γιώργος Μανθάτης. Με το σκορ στο 0-1 και μετά τον τραυματισμό του Μάρτινς, οποιοσδήποτε άλλος προπονητής θα επέλεγε την εμπειρία του Αλεξί Ρομαό. Ο Μπέντο, όμως, ψήφισε ξανά τα ερυθρόλευκα νιάτα, δίνοντας τη δυνατότητα στον Ανδρούτσο να πατήσει χορτάρι σε μία κρίσιμη καμπή και να κάνει τη διαφορά. Η ντρίμπλα και η προσποίηση στη φάση του 0-2 είναι εκπληκτικές, όπως και η ψυχραιμία που επέδειξε απέναντι από την εστία και τον τερματοφύλακα, δίνοντας την πάσα στον Ελιουνούσι για να σιγουρέψει το γκολ. Δεν προτίμησε ένα ατομικό τελείωμα, αλλά το καλό της ομάδας. Αυτούς τους παίκτες, τους αγαπούν όλοι οι προπονητές. Ο Ανσαριφάρντ ολοκλήρωσε το θρίαμβο και έβαλε την υπογραφή του σε αυτό το σπουδαίο "διπλό". Η πρόκριση κατακτήθηκε πανάξια από την ενδοξότερη και πιο υπερήφανη ομάδα της Ελλάδας. Και είναι πιο γλυκιά, όταν βλέπεις πως σε αυτή συνέβαλλαν τα μέγιστα τρία παιδιά από τα τμήματα υποδομής του μεγαλύτερου αθλητικού οργανισμού της χώρας. Είναι υπέροχο να βλέπεις ως φίλαθλος και παρατηρητής δύο 19χρονους και ένα 18χρονο να μεγαλώνουν ποδοσφαιρικά στον Ολυμπιακό, μέσα από τέτοιες επιτυχίες. Και τους περιμένουν ακόμα πολλές τέτοιες με την ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα.

ΥΓ1: Το γκολ στην Άγκυρα θα μπορούσε να έχει έρθει από το πρώτο ημίχρονο. Αν ο Φιγκέιρας γυρνούσε την μπάλα προς τα πίσω και όχι παράλληλα από το ύψος της μικρής περιοχής ή ο Ανσαριφάρντ πάσαρε στον αμαρκάριστο Ελιουνούσι, που ήταν έτοιμος να πατήσει περιοχή, αντί να σουτάρει εκτός περιοχής.

ΥΓ2: Η Οσμάνλισπορ έκανε τρεις-τέσσερις φάσεις, αλλά κυρίως μετά το 0-1. Εκεί, χρειάστηκε ο Λεάλι και τα πήγε περίφημα. Καθοριστική η απόκρουση του Ιταλού στο 54', μόλις 7 λεπτά μετά το ερυθρόλευκο γκολ. Κράτησε το μηδέν και τις ισορροπίες στην αναμέτρηση.

ΥΓ3: Δεν διάβασα σχόλια τις τελευταίες ώρες για την... άθλια κομπίνα του Μπέντο, που βάζει σχεδόν πάντα δύο παίκτες στις στατικές φάσεις (κόρνερ και φάουλ, αλλά ειδικά στα κόρνερ). Από μία τέτοια σημειώθηκε το 0-1 και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Καλό χτύπημα από τον Σεμπά, πρώτη κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι (δημιουργώντας ανισορροπία στην άμυνα) από τον Μποτία και... Καρίμ!

ΥΓ4: Σεβασμός στον προπονητή του Ολυμπιακού, που είναι κιόλας απόλυτα επιτυχημένος βάσει του χάους που παρέλαβε τον περασμένο Αύγουστο. Το Πρωτάθλημα κατακτάται, η ομάδα προκρίθηκε στη φάση των "16" του Europa League για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2011-2012, ενώ υπάρχει και ο επαναληπτικός με τον Ατρόμητο, στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Αναφέρομαι στη λέξη "σεβασμός", που αξίζει κάθε άνθρωπος. Μόνο στην Ελλάδα μπορούμε να βγάλουμε άχρηστο και να λοιδορούμε έναν παίκτη που διέπρεψε σε Μπενφίκα, Οβιέδο, Σπόρτινγκ Λισαβόνας και Εθνική Πορτογαλίας, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε καριέρα προπονητή, με έργο σε Σπόρτινγκ Λισαβόνας και Εθνική Πορτογαλίας.

ΥΓ5: Ο Μπέντο έχει δεχθεί ύπουλα χτυπήματα, πολλά εκ των οποίων και κάτω από τη ζώνη. Άλλος στη θέση του μπορεί να έκραζε δημόσια τη διοίκηση για τις πωλήσεις των Μιλιβόγιεβιτς (τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου) και Ιντέγε (παραμονές της ρεβάνς με τους Τούρκους) χωρίς να έχει τη δυνατότητα και την επιλογή αντικατάστασης μέσω μιας μεταγραφής, αλλά αυτός προτίμησε να το ρίξει στη δουλειά και τα μπαλώματα. Ο Μιλιβόγιεβιτς έφυγε και δεν παίζει ο Καμπιάσο, αλλά ο Ρέτσος, στην τέταρτη θέση που αγωνίζεται την τρέχουσα σεζόν. Ο Ντομίνγκες έχει παροπλιστεί για να πάρει χρόνο συμμετοχής ο Ανδρούτσος, ο οποίος επίσης έχει χρησιμοποιηθεί σε τρεις διαφορετικές θέσεις, ενώ ο Μάριν παίζει που και που, καθώς προτιμάται ο Μανθάτης. Έχουμε και λέμε: 24 παιχνίδια έχει παίξει ο Ρέτσος, 21 οι Ανδρούτσος και Μανθάτης, 4 ο (πιο μικρός από όλους) Νικολάου. Ποιος άλλος προπονητής θα έδινε, ταυτόχρονα, μαζεμένες τόσες πολλές ευκαιρίες σε τόσους νεαρούς ποδοσφαιριστές που προέρχονται από τα "σπλάχνα" του συλλόγου. ΚΑΝΕΝΑΣ.  

ΥΓ6: Ο Ολυμπιακός αν θέλει να στηρίξει τη νέα αυτή φουρνιά των Ακαδημιών του, πρέπει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Μπέντο. Αυτός τους έδωσε την ευκαιρία να παίξουν στην πρώτη ομάδα, με ξεκάθαρο ρόλο και χώρο, βάζοντας στον ντορβά το κεφάλι του. Με πέντε-έξι βαρβάτες μεταγραφές εντεκάδας το προσεχές καλοκαίρι, συν την πιτσιρικαρία που ο Πορτογάλος ΑΝΕΔΕΙΞΕ, μπορεί να χτιστεί κάτι πολύ καλό και... Ολυμπιακό για τα επόμενα χρόνια.

ΥΓ7: Εκτός συνέχειας σε αυτήν τη φάση έμειναν ομάδες όπως οι Τότεναμ, Ζενίτ, Σαχτάρ, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Βιγιαρεάλ, Φενέρμπαχτσε, Φιορεντίνα. Ας σεβαστούμε τη διοργάνωση, την ομάδα μας, και ας τα δώσουμε όλα από εδώ και πέρα. Οι φίλαθλοι στις εξέδρες και οι πρωταγωνιστές εντός αγωνιστικού χώρου. Και ποιος ξέρει... Ο Μπέντο και οι μαχητές του είναι απρόβλεπτοι.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το καρυδάτο 16-6 και η οικονομία στις λέξεις

*Κάθε νίκη στην Ευρωλίγκα, στο νέο αυτό φορμάτ, είναι σημαντική. Ο Ολυμπιακός διπλασίασε τις επιτυχίες του και επί της Ζάλγκιρις, ανέβασε το ρεκόρ του στο 16-6 και έκανε ένα ακόμα βήμα για την εξασφάλιση του πλεονεκτήματος έδρας στα προημιτελικά της διοργάνωσης.

*O Ολυμπιακός είναι με διαφορά η πιο σταθερή και συνεπής ομάδα της φετινής σεζόν στην Ευρώπη, συνυπολογίζοντας το μπάτζετ που έχει αυτός σε αντιστοιχία με αυτά των Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Φενέρμπαχτσε, που είναι μέχρι και τέσσερις φορές πάνω. Γράφω για τις ομάδες της πρώτης τετράδας, γιατί υπάρχουν ομάδες και στα χαμηλότερα στρώματα της κατάταξης που έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό, αλλά βλέπουν τη σκόνη του. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας μετρούν 11 νίκες στα 13 τελευταία ματς της Ευρωλίγκας και την καρυδάτη επίδοση 16-6. Είναι η πιο καυτή ομάδα στο θεσμό.

*Σίγουρα, το πρώτο ημίχρονο που έκανε ο Ολυμπιακός στο Καζάν πριν από λίγες ημέρες είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων του. Ωστόσο, δεν μπορούμε να βλέπουμε αυτό το απόλυτο μπάσκετ σε όλους τους αγώνες. Ο Ολυμπιακός κόντρα στη Ζάλγκιρις έπαιξε όσο χρειάστηκε στο ΣΕΦ και πήρε μία "σβηστή", αλλά πολύτιμη, νίκη. Σε ένα κλειστό παιχνίδι, δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα στο τέταρτο και καθοριστικό δεκάλεπτο. Και μην ξεχνάμε πως για ένα ακόμα ματς, ο Ολυμπιακός δεν συμπλήρωσε καν 12άδα λόγω των τραυματισμών και είχε 11 ετοιμοπόλεμους παίκτες.

*Το θέμα μου, όμως, είναι η αντιμετώπιση που έχει ο Ολυμπιακός από τον ελληνικό Τύπο. Η ομάδα βρίσκεται δεύτερη στη βαθμολογία μόνο πίσω από τη Ρεάλ. Είναι ισόβαθμη με την ΤΣΣΚΑ, απέχει δύο νίκες από τη Φενέρ και ουσιαστικά τέσσερις από τον Παναθηναϊκό (λόγω της υπεροχής στην ισοβαθμία). Φανταστείτε, μονάχα, να ήταν άλλη ελληνική ομάδα στη θέση ισχύος που βρίσκεται ο Ολυμπιακός.

*Πάντως, ακόμα και τώρα η προπαγάνδα καλά κρατεί. Ο Παναθηναϊκός νίκησε την Μπάμπεργκ (που όταν κέρδισε πέρυσι δύο φορές και φέτος μία φορά τον Ολυμπιακό ήταν... καφενείο) και ξαφνικά έγινε... φαβορί για το πλεονέκτημα έδρας και την πρόκριση στην Πόλη! Μιλάμε για κανονικό βέλασμα.

*Ακόμα και τώρα, πάντως, φαίνεται ξεκάθαρα η διαφορά φιλοσοφίας ανάμεσα στις δύο ομάδες. Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός έχει μάθει να κρατάει χαμηλά την μπάλα και να κοιτάει απλά αγώνα με τον αγώνα. Έτσι, ήρθαν οι μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων ετών. Τίποτα δεν θεωρούμε δεδομένο και ό,τι έχει κατακτηθεί, έχει γίνει με πραγματικά πολύ μεγάλη προσπάθεια και κατάθεση ψυχής. Για αυτό και όλοι στην ομάδα παραμένουν σεμνοί και ταπεινοί. Αντίθετα, στο άλλο στρατόπεδο για μία ακόμα φορά βλέπουμε πόσο αλαζονικά έχουν μάθει να φέρονται και νομίζουν πως όλος ο κόσμος τους ανήκει.

*Η ομάδα που έχει τις ίδιες εκτός έδρας νίκες με την 13η της βαθμολογίας, Μακάμπι Τελ Αβίβ (3), πρέπει να κάνει τέσσερις περισσότερες νίκες από τον Ολυμπιακό και δύο από τη Φενέρ, στις 8 τελευταίες αγωνιστικές. Και όμως: αντί να το πάνε λάου-λάου, μήπως και, αυτοί μιλάνε για πλεονέκτημα έδρας και Final-4! Εδώ και πέντε χρόνια, άλλωστε, "ράβουν το 7ο". Άσχετα αν δεν προκρίνονται καν στην τελική τετράδα.

*Απομένουν 8 αγωνιστικές και ο Ολυμπιακός χρειάζεται τέσσερις νίκες για να είναι σίγουρος σε ό,τι αφορά το πλεονέκτημα. Οι Πειραιώτες έχουν μοχθήσει όλη τη σεζόν και δικαιούνται ξεκάθαρα μία από τις τέσσερις πρώτες θέσεις της κατάταξης. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μας θέλουν στα προημιτελικά. Υπενθυμίζω πως στην Ευρώπη δεν μπορούν να σφυρίξουν Μάνοι και Καρακατσούνηδες. Εκεί, το κοντέρ "γράφει" 8-3 υπέρ του Θρύλου.

*Με ενοχλεί κάτι και θέλω να το γράψω: γενικότερα οι μπασκετικοί ρεπόρτερ γράφουν σπάνια σε άρθρα για τον Ολυμπιακό "ο τρεις φορές Πρωταθλητής Ευρώπης" ή οι "Πρωταθλητές Ελλάδας" την τελευταία διετία. Έπεσε στην αντίληψή μου ένα κείμενο την Παρασκευή (10/2) για τον Παναθηναϊκό (και τα... λιγοστά που χρειάζεται για το πλεονέκτημα) και μέσα σε λίγες παραγράφους είδα τρεις φορές τη φράση "οι εξάκις Πρωταθλητές Ευρώπης", την ώρα που το "εξάστερος" δίνει και παίρνει. Γιατί τέτοια οικονομία στη διατύπωση και τις λέξεις, ρε παιδιά;

*Το έκανε το... θαύμα του πάλι ο ΕΣΑΚΕ. Ο Ολυμπιακός παίζει με τον Κολοσσό στη Ρόδο (Δευτέρα 13/2 στις 16:00) και στο καπάκι αγωνίζεται με τον Άρη στο ΣΕΦ (Τετάρτη 15/2 στις 18:30). Μας την έχουν "στημένη" και η ομάδα πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένη για να μην την πατήσει και χάσει το πλεονέκτημα έδρας στην Α1. Βέβαια, οι ερυθρόλευκοι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κερδίσουν στην έδρα του Παναθηναϊκού, αλλά είναι καλύτεροι, πιο σταθεροί, και αξίζουν να έχουν τον Μάιο αυτό το αβάτζο.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Τι δείχνει η πώληση Μιλιβόγιεβιτς

Προσπερνάω τον τρόπο που είχαν υποδεχθεί οι περισσότεροι (από τον ελληνικό Τύπο μέχρι και φιλάθλους των Πειραιωτών) τη μεταγραφή του Λούκα Μιλιβόγιεβιτς στον Ολυμπιακό, την 1η Σεπτεμβρίου 2014. Αρχικά, με τη μορφή δανεισμού από την Άντερλεχτ. Το καλοκαίρι του 2015, ο Ολυμπιακός έδωσε 2.300.000 ευρώ στη βελγική ομάδα, αποκτώντας τα ποδοσφαιρικά δικαιώματα του Σέρβου κεντρικού αμυντικού μέσου και ενάμιση χρόνο αργότερα παραχώρησε τον παίκτη στην Κρίσταλ Πάλας (που δίνει μάχη στην Premier League για την αποφυγή του υποβιβασμού) έναντι περίπου 15.000.000 ευρώ. Τα χρήματα είναι πραγματικά πάρα πολλά. Άραγε, πώς να αισθάνονται αυτές τις ημέρες οι ιθύνοντες της Άντερλεχτ...

Παίκτες όπως ο βιονικός Λούκα είναι δυσεύρετοι στο διεθνές ποδόσφαιρο. Καθαρόαιμοι αμυντικοί μέσοι με το ύψος και την ποιότητα του Σέρβου είναι μετρημένοι και πληρώνονται αδρά. Δεν είναι τυχαίο πως πέντε προπονητές του Ολυμπιακού (Μίτσελ, Περέιρα, Σίλβα, Σάντσεθ και Μπέντο) έβγαζαν από την εντεκάδα τον Μιλιβόγιεβιτς μόνο όταν τραυματίας ή τιμωρημένος. Δηλαδή, σπάνια. Παρά τα όποια λάθη του (κυρίως την πρώτη σεζόν), τα οποία ήταν κυρίως λόγω συγκέντρωσης και επιπολαιότητας, ο "Μίλι" έδειξε σπουδαία βελτίωση (εξέλιξε πολύ το παιχνίδι του σε όλους τους τομείς, ακόμα και στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ) και μέσα από το περιβάλλον του Ολυμπιακού δεν έγινε μόνο καλύτερος ποδοσφαιριστής, αλλά ανέπτυξε και χαρακτηριστικά ηγέτη στον τρόπο παιχνιδιού του, ενώ έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην Εθνική Σερβίας. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας χάνουν έναν παίκτη που έδινε ισορροπία στις γραμμές τους και το κενό του, σε καμία περίπτωση, δεν αναπληρώνεται με το υπάρχον ρόστερ και κάποια λύση εκ των έσω. Είναι σαν να αφαιρούνται από το ανθρώπινο σώμα οι δύο πνεύμονες.

Ο Μιλιβόγιεβιτς όχι μόνο έκανε τα πράγματα που απαιτούσε η θέση του (σίγουρη πρώτη πάσα από την άμυνα, σωστή μεταφορά της μπάλας προς τα μπροστά και τα άκρα, ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι και στις δύο πλευρές του γηπέδου, δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες, τρεξίματα, αντοχή, κίνηση με ή χωρίς την μπάλα), αλλά στους ερυθρόλευκους δούλεψε σκληρά και παρουσίασε αισθητή βελτίωση, σε δημιουργικό και εκτελεστικό επίπεδο, ενώ έφτασε στο σημείο να γίνει και αρχηγός της ομάδας του Πειραιά. Μόνο κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν μέτρησε 6 γκολ και 2 ασίστ σε 26 ματς (σε όλες τις διοργανώσεις). Οι ασίστ μπορεί να φαίνονται λίγες, αλλά θυμηθείτε πόσες φορές ο δεξιοπόδαρος Λούκα "άνοιξε" το παιχνίδι προς τα άκρα, κυρίως στα δεξιά και τον Φιγκέιρας, ο οποίος στη συνέχεια έκανε επιτυχημένα το γέμισμα στην περιοχή. Συνολικά, ο 26χρονος ποδοσφαιριστής έπαιξε σε 94 επίσημους αγώνες με τον Ολυμπιακό, έχοντας 15 γκολ και 7 ασίστ στο ενεργητικό του.

Προφανώς, ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει δυναμική και πουλάει όταν θέλει και στην τιμή που επιθυμεί. Τα χρήματα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πάρα πολλά και δεν περνούν απαρατήρητα. Όταν, όμως, αποχωρεί ένας παίκτης στην τελευταία ημέρα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου και δεν υπάρχει διάθεση ισάξιας αντικατάστασης, αυτό κάτι δείχνει για το υπόλοιπο της φετινής σεζόν. Το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο μπορούν να κατακτηθούν και χωρίς τον Λούκα, αλλά η διάκριση στην Ευρώπη απομακρύνεται. Και η πώληση του Μιλιβόγιεβιτς, την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου, αποδεικνύει πως δεν υπάρχει φιλοδοξία στο Europa League. Επί της ουσίας, με τη διαφορά στο +13 από Πανιώνιο και Ξάνθη, στο +14 από τον Παναθηναϊκό, στο +16 από τον ΠΑΟΚ, στο +19 από την ΑΕΚ, ο τίτλος είναι καπαρωμένος. Πρέπει να γίνουν τρελά πράγματα για να χαθεί το 44ο Πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου. Το Κύπελλο παραμένει ανοιχτό, αλλά το Europa League για μία ακόμα φορά δείχνει να μην ενδιαφέρει τους ερυθρόλευκους.

Αγωνιστικά, το κενό είναι τεράστιο. Ο Ολυμπιακός μένει με έναν καθαρόαιμο κεντρικό αμυντικό μέσο, τον Ρομαό. O Τογκολέζος είναι παίκτης με παραστάσεις από το Championnat, αλλά μετράει όλες και όλες 6 συμμετοχές (1 στο Πρωτάθλημα, 2 στο Κύπελλο, 3 στο Europa League) και 268 λεπτά συμμετοχής. Ο 33χρονος χαφ είναι μία λύση ανάγκης μέχρι το καλοκαίρι και τίποτα περισσότερο. Επειδή θα τρελαθώ με αυτά που ακούω και διαβάζω, η ομάδα δεν έχει άλλο "εξάρι" στη σύνθεσή της. Ότι ο Καμπιάσο θα παίξει στα 37 του ως "κόφτης" (σε μία θέση που εκτός των τρεξιμάτων απαιτείται πάνω από όλα αντοχή), ειλικρινά με ξεπερνάει, οι Μπουχαλάκης και Μάρτινς είναι εσωτερικοί κεντρικοί μέσοι ("οκτάρια"), ενώ ο Ανδρούτσος είναι μεσοεπιθετικός, αλλά τελευταία χρησιμοποιήθηκε δίπλα στον Μιλιβόγιεβιτς. Ο Σέρβος ήταν ο συνδετικός κρίκος άμυνας και επίθεσης. Επιμένω πως εφόσον ο σύλλογος δεν προνόησε και δεν απέκτησε τώρα αντικαταστάτη (άρα η μεταγραφή "εξαριού" πάει λογικά για το καλοκαίρι), η ομάδα θα έχει εμφανές πρόβλημα από εδώ και πέρα στο χώρο του κέντρου.

Ξέχωρα από το αγωνιστικό κομμάτι όπου δίχως αμφιβολία θα επηρεαστεί η συνολική λειτουργία της ομάδας πάνω στο χορτάρι, τέτοιου είδους πωλήσεις είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες μετά τον περυσινό αποκλεισμό από τη φάση των ομίλων του Champions League. Έχουν γίνει, άλλωστε, αρκετές τα τελευταία χρόνια. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης κάλυψε την... τρύπα που δημιουργήθηκε στο ταμείο της ΠΑΕ, αλλά είναι δεδομένο πως για να παραμείνει ο σύλλογος οικονομικά αυτάρκης αυτές οι κινήσεις θεωρούνται μείζονος σημασίας για το κλαμπ. Για το υπόλοιπο της τρέχουσας σεζόν, πάντως, κανένας Μπέντο δεν θα ευθύνεται αν αποκλειστεί ο Ολυμπιακός από την Οσμάνλισπορ (ή σε κάποια επόμενη φάση του Europa League, γιατί το εμπόδιο της τουρκικής ομάδας δεν το λες και απροσπέλαστο), ή δεν κερδίσει και τα τρία εκτός έδρας ντέρμπι Πρωταθλήματος, ή αν δεν καταφέρει να κατακτήσει το Κύπελλο. Η διοίκηση χαμήλωσε τον πήχη των φιλοδοξιών, όχι ο Πορτογάλος. Η ουσία είναι πως η ομάδα αποδυναμώθηκε σε σημαντικό βαθμό και είναι στο χέρι των ανθρώπων του Ολυμπιακού να την επαναφέρουν σε τροχιά "συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε".

ΥΓ1: Οι αγωνιστικές απώλειες των Μήτρογλου και Μανωλά δεν έχουν αναπληρωθεί επάξια μέχρι στιγμής. Και έχει περάσει καιρός. Μακάρι να μη συμβεί το ίδιο και ενόψει της νέας σεζόν μετά την αποχώρηση ενός τόσο κομβικού ποδοσφαιριστή όπως ο Μιλιβόγιεβιτς.

ΥΓ2: Ο Ολυμπιακός έκανε τρεις μεταγραφές τον Γενάρη: Ανσαριφάρντ (αντί Πασιένσια), Σισοκό (αντί Τσιμίκα) και Παρέδες (αντί Ελαμπντελαουί). Ούτε κρύο, ούτε ζέστη.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης