Τι δείχνει η πώληση Μιλιβόγιεβιτς

Προσπερνάω τον τρόπο που είχαν υποδεχθεί οι περισσότεροι (από τον ελληνικό Τύπο μέχρι και φιλάθλους των Πειραιωτών) τη μεταγραφή του Λούκα Μιλιβόγιεβιτς στον Ολυμπιακό, την 1η Σεπτεμβρίου 2014. Αρχικά, με τη μορφή δανεισμού από την Άντερλεχτ. Το καλοκαίρι του 2015, ο Ολυμπιακός έδωσε 2.300.000 ευρώ στη βελγική ομάδα, αποκτώντας τα ποδοσφαιρικά δικαιώματα του Σέρβου κεντρικού αμυντικού μέσου και ενάμιση χρόνο αργότερα παραχώρησε τον παίκτη στην Κρίσταλ Πάλας (που δίνει μάχη στην Premier League για την αποφυγή του υποβιβασμού) έναντι περίπου 15.000.000 ευρώ. Τα χρήματα είναι πραγματικά πάρα πολλά. Άραγε, πώς να αισθάνονται αυτές τις ημέρες οι ιθύνοντες της Άντερλεχτ...

Παίκτες όπως ο βιονικός Λούκα είναι δυσεύρετοι στο διεθνές ποδόσφαιρο. Καθαρόαιμοι αμυντικοί μέσοι με το ύψος και την ποιότητα του Σέρβου είναι μετρημένοι και πληρώνονται αδρά. Δεν είναι τυχαίο πως πέντε προπονητές του Ολυμπιακού (Μίτσελ, Περέιρα, Σίλβα, Σάντσεθ και Μπέντο) έβγαζαν από την εντεκάδα τον Μιλιβόγιεβιτς μόνο όταν τραυματίας ή τιμωρημένος. Δηλαδή, σπάνια. Παρά τα όποια λάθη του (κυρίως την πρώτη σεζόν), τα οποία ήταν κυρίως λόγω συγκέντρωσης και επιπολαιότητας, ο "Μίλι" έδειξε σπουδαία βελτίωση (εξέλιξε πολύ το παιχνίδι του σε όλους τους τομείς, ακόμα και στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ) και μέσα από το περιβάλλον του Ολυμπιακού δεν έγινε μόνο καλύτερος ποδοσφαιριστής, αλλά ανέπτυξε και χαρακτηριστικά ηγέτη στον τρόπο παιχνιδιού του, ενώ έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην Εθνική Σερβίας. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας χάνουν έναν παίκτη που έδινε ισορροπία στις γραμμές τους και το κενό του, σε καμία περίπτωση, δεν αναπληρώνεται με το υπάρχον ρόστερ και κάποια λύση εκ των έσω. Είναι σαν να αφαιρούνται από το ανθρώπινο σώμα οι δύο πνεύμονες.

Ο Μιλιβόγιεβιτς όχι μόνο έκανε τα πράγματα που απαιτούσε η θέση του (σίγουρη πρώτη πάσα από την άμυνα, σωστή μεταφορά της μπάλας προς τα μπροστά και τα άκρα, ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι και στις δύο πλευρές του γηπέδου, δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες, τρεξίματα, αντοχή, κίνηση με ή χωρίς την μπάλα), αλλά στους ερυθρόλευκους δούλεψε σκληρά και παρουσίασε αισθητή βελτίωση, σε δημιουργικό και εκτελεστικό επίπεδο, ενώ έφτασε στο σημείο να γίνει και αρχηγός της ομάδας του Πειραιά. Μόνο κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν μέτρησε 6 γκολ και 2 ασίστ σε 26 ματς (σε όλες τις διοργανώσεις). Οι ασίστ μπορεί να φαίνονται λίγες, αλλά θυμηθείτε πόσες φορές ο δεξιοπόδαρος Λούκα "άνοιξε" το παιχνίδι προς τα άκρα, κυρίως στα δεξιά και τον Φιγκέιρας, ο οποίος στη συνέχεια έκανε επιτυχημένα το γέμισμα στην περιοχή. Συνολικά, ο 26χρονος ποδοσφαιριστής έπαιξε σε 94 επίσημους αγώνες με τον Ολυμπιακό, έχοντας 15 γκολ και 7 ασίστ στο ενεργητικό του.

Προφανώς, ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει δυναμική και πουλάει όταν θέλει και στην τιμή που επιθυμεί. Τα χρήματα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πάρα πολλά και δεν περνούν απαρατήρητα. Όταν, όμως, αποχωρεί ένας παίκτης στην τελευταία ημέρα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου και δεν υπάρχει διάθεση ισάξιας αντικατάστασης, αυτό κάτι δείχνει για το υπόλοιπο της φετινής σεζόν. Το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο μπορούν να κατακτηθούν και χωρίς τον Λούκα, αλλά η διάκριση στην Ευρώπη απομακρύνεται. Και η πώληση του Μιλιβόγιεβιτς, την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου, αποδεικνύει πως δεν υπάρχει φιλοδοξία στο Europa League. Επί της ουσίας, με τη διαφορά στο +13 από Πανιώνιο και Ξάνθη, στο +14 από τον Παναθηναϊκό, στο +16 από τον ΠΑΟΚ, στο +19 από την ΑΕΚ, ο τίτλος είναι καπαρωμένος. Πρέπει να γίνουν τρελά πράγματα για να χαθεί το 44ο Πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου. Το Κύπελλο παραμένει ανοιχτό, αλλά το Europa League για μία ακόμα φορά δείχνει να μην ενδιαφέρει τους ερυθρόλευκους.

Αγωνιστικά, το κενό είναι τεράστιο. Ο Ολυμπιακός μένει με έναν καθαρόαιμο κεντρικό αμυντικό μέσο, τον Ρομαό. O Τογκολέζος είναι παίκτης με παραστάσεις από το Championnat, αλλά μετράει όλες και όλες 6 συμμετοχές (1 στο Πρωτάθλημα, 2 στο Κύπελλο, 3 στο Europa League) και 268 λεπτά συμμετοχής. Ο 33χρονος χαφ είναι μία λύση ανάγκης μέχρι το καλοκαίρι και τίποτα περισσότερο. Επειδή θα τρελαθώ με αυτά που ακούω και διαβάζω, η ομάδα δεν έχει άλλο "εξάρι" στη σύνθεσή της. Ότι ο Καμπιάσο θα παίξει στα 37 του ως "κόφτης" (σε μία θέση που εκτός των τρεξιμάτων απαιτείται πάνω από όλα αντοχή), ειλικρινά με ξεπερνάει, οι Μπουχαλάκης και Μάρτινς είναι εσωτερικοί κεντρικοί μέσοι ("οκτάρια"), ενώ ο Ανδρούτσος είναι μεσοεπιθετικός, αλλά τελευταία χρησιμοποιήθηκε δίπλα στον Μιλιβόγιεβιτς. Ο Σέρβος ήταν ο συνδετικός κρίκος άμυνας και επίθεσης. Επιμένω πως εφόσον ο σύλλογος δεν προνόησε και δεν απέκτησε τώρα αντικαταστάτη (άρα η μεταγραφή "εξαριού" πάει λογικά για το καλοκαίρι), η ομάδα θα έχει εμφανές πρόβλημα από εδώ και πέρα στο χώρο του κέντρου.

Ξέχωρα από το αγωνιστικό κομμάτι όπου δίχως αμφιβολία θα επηρεαστεί η συνολική λειτουργία της ομάδας πάνω στο χορτάρι, τέτοιου είδους πωλήσεις είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες μετά τον περυσινό αποκλεισμό από τη φάση των ομίλων του Champions League. Έχουν γίνει, άλλωστε, αρκετές τα τελευταία χρόνια. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης κάλυψε την... τρύπα που δημιουργήθηκε στο ταμείο της ΠΑΕ, αλλά είναι δεδομένο πως για να παραμείνει ο σύλλογος οικονομικά αυτάρκης αυτές οι κινήσεις θεωρούνται μείζονος σημασίας για το κλαμπ. Για το υπόλοιπο της τρέχουσας σεζόν, πάντως, κανένας Μπέντο δεν θα ευθύνεται αν αποκλειστεί ο Ολυμπιακός από την Οσμάνλισπορ (ή σε κάποια επόμενη φάση του Europa League, γιατί το εμπόδιο της τουρκικής ομάδας δεν το λες και απροσπέλαστο), ή δεν κερδίσει και τα τρία εκτός έδρας ντέρμπι Πρωταθλήματος, ή αν δεν καταφέρει να κατακτήσει το Κύπελλο. Η διοίκηση χαμήλωσε τον πήχη των φιλοδοξιών, όχι ο Πορτογάλος. Η ουσία είναι πως η ομάδα αποδυναμώθηκε σε σημαντικό βαθμό και είναι στο χέρι των ανθρώπων του Ολυμπιακού να την επαναφέρουν σε τροχιά "συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε".

ΥΓ1: Οι αγωνιστικές απώλειες των Μήτρογλου και Μανωλά δεν έχουν αναπληρωθεί επάξια μέχρι στιγμής. Και έχει περάσει καιρός. Μακάρι να μη συμβεί το ίδιο και ενόψει της νέας σεζόν μετά την αποχώρηση ενός τόσο κομβικού ποδοσφαιριστή όπως ο Μιλιβόγιεβιτς.

ΥΓ2: Ο Ολυμπιακός έκανε τρεις μεταγραφές τον Γενάρη: Ανσαριφάρντ (αντί Πασιένσια), Σισοκό (αντί Τσιμίκα) και Παρέδες (αντί Ελαμπντελαουί). Ούτε κρύο, ούτε ζέστη.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης