Λίγο μεγάλος ο τίτλος, ε; Νομίζω, όμως, ότι περιγράφει απόλυτα την πραγματικότητα στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό για την αγωνιστική περίοδο 2016-2017. Αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει πουθενά αλλού, αν και εδώ που τα λέμε οι ερυθρόλευκοι είναι υποχρεωμένοι να νικούν σε κάθε παιχνίδι βάσει ιστορίας, δυναμικής και μοναδικότητας. Πάει και ο Πάουλο Μπέντο, λοιπόν. Ο τέταρτος προπονητής σε μία τρελή σεζόν, όπου παραδόξως (ποδοσφαιρικά) η ομάδα εξακολουθεί να διατηρείται "ζωντανή" μέσα σε όλους τους στόχους της. Και έχει μπει ο Μάρτιος. Μόνο το Παλέρμο (που ετοιμάζεται να αφήσει ξανά τη Serie A) έχει αλλάξει τον ίδιο αριθμό προπονητών κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, αν δεν κάνω κάποιο λάθος. Η ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αλλά κυρίως οι δηλώσεις του Μπέντο στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του αγώνα, επίσπευσαν τις διαδικασίες του διαζυγίου. Το είχα γράψει εδώ από τον Νοέμβριο: δύσκολα ο Πορτογάλος θα έβγαζε αλώβητος τη σεζόν, κρατώντας τη θέση του. Με τόση γκρίνια από εξέδρα και Τύπο, ήταν θεωρητικά και πρακτικά αδύνατον. Ακολουθούν κάποιες σκόρπιες σκέψεις για την απομάκρυνση του 48χρονου τεχνικού. Προ των πυλών, άλλωστε, βρίσκεται το πρώτο παιχνίδι με την Μπεσίκτας για τη φάση των "16" του Europa League. Ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός έχει τις πιθανότητές του παρά το γεγονός πως πηγαίνει κόντρα στο ίδιο το ποδόσφαιρο. Τη Δευτέρα (7/3) αποχωρεί ο Μπέντο και την Πέμπτη (9/3) η ομάδα δίνει τον κρισιμότερο ευρωπαϊκό αγώνα της τελευταίας πενταετίας.
*Μεγαλώσαμε πια. Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που για όλα φταίει πάντα και μόνο, ο κακός, ο προπονητής του Ολυμπιακού και οι καλοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές είναι άμοιροι ευθυνών. Όταν αποχωρεί ένας προπονητής είναι ο χειρότερος στον κόσμο. Αμφισβητείται για το επάγγελμα που διάλεξε μέχρι και την οντότητά του ως άνθρωπος. Όλα τα κουσούρια βγαίνουν στη φόρα, λες και υπάρχει κάποιος αλάνθαστος στη ζωή και τη δουλειά του. Ο Μπέντο δεν είδε φως και μπήκε. Κάποιοι τον επέλεξαν μετά τον Βίκτορ Σάντσεθ, αφού είδαν πως η λύση που είχε προκριθεί (Ουζουνίδης) δεν έπειθε κανέναν.
*Βάσει αποτελεσμάτων, η απόλυση του Μπέντο είναι ένα κακόγουστο ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Ο Μπέντο δικαιούταν να καθοδηγήσει την ομάδα στα δύο ευρωπαϊκά ματς με την Μπεσίκτας. Ο Ολυμπιακός είναι πρώτος στο Πρωτάθλημα και παρά τις τρεις διαδοχικές ήττες (για πρώτη φορά ύστερα από 21 χρόνια) η διαφορά κρίνεται ικανοποιητική 7 αγωνιστικές πριν από το τέλος (+6 από τον Πανιώνιο, +8 από τον ΠΑΟΚ, +10 από τον Παναθηναϊκό, +12 από την Ξάνθη, +14 από την ΑΕΚ), ενώ έχει εξασφαλίσει την πρόκριση και στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας.
*Στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου ως προπονητής του Ολυμπιακού, ο Μπέντο είπε την αλήθεια. Λίγο ωμά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Το είχα γράψει και στο blog πως το κενό του Μιλιβόγιεβιτς δεν αναπληρώνεται μεσούσης της σεζόν, ενώ λίγο πριν από τον επαναληπτικό με την Οσμάνλισπορ πωλήθηκε και ο Ιντέγε.
*Τι πιστεύω; Ο Μπέντο δεν άντεξε άλλο την αφόρητη πίεση που υπάρχει στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο και επέλεξε ο ίδιος το τέλος του από τον Ολυμπιακό. Περίμενε την απόλυσή του αγώνα με τον αγώνα. Αν και έχει βιώσει στο πετσί του τον πρωταθλητισμό τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής, έχασε το μυαλό του και ομολογώ πως δεν το περίμενα. Έφυγε, πάντως, με τον δικό του τρόπο. Ότι δεν σεβάστηκε τη δημόσια στήριξη προς το πρόσωπό του από τον Βαγγέλη Μαρινάκη μετά την εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι πως ιδιαίτερα μετά από αυτήν την προεδρική δήλωση είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της απομάκρυνσης στο επόμενο αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν έκατσε η φάση στο Περιστέρι για το Κύπελλο, η ήττα στην Τούμπα και οι δηλώσεις που ακολούθησαν, αποτέλεσαν την τέλεια αφορμή.
*Προφανώς και ο Μπέντο δεν είναι ο καλύτερος προπονητής παγκοσμίως, αλλά τη δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω. Παρέλαβε το απόλυτο χάος τον περασμένο Αύγουστο. Μία ομάδα διαλυμένη ψυχολογικά και αγωνιστικά μετά τον αποκλεισμό από το Champions League. Καλό ποδόσφαιρο και μπαλάρα δεν είδαμε και ούτε θα βλέπαμε τη φετινή σεζόν, αλλά επανέφερε το τρένο στις ράγες και αφήνει την ομάδα στη διεκδίκηση όλων των στόχων της. Με προίκα τέσσερις ποδοσφαιριστές από την ομάδα Νέων που έπαιξαν πολλά παιχνίδια, δείχνοντας έτοιμοι να καθιερωθούν.
*Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος σύλλογος για να διώχνει έναν υπάλληλό του μέσω δύο κόκκινων πρωτοσέλιδων και μιας δήλωσης του αρχηγού του. Ότι δεν θέλησε να χαιρετήσει τους ποδοσφαιριστές του, είναι δικαίωμά του. Το φέρσιμο προς τον Πορτογάλο από όλες τις πλευρές (διοίκηση και ποδοσφαιριστές) δεν ήταν ευγενές (το αποδεικνύει και η ανακοίνωση της ΠΑΕ για το διαζύγιο, όπου δεν υπάρχει πουθενά η λέξη "ευχαριστούμε"). Αλήθεια, πώς ο Ντομίνγκες θα έδινε το χέρι στον προπονητή που έβγαλε ο ίδιος στη... σέντρα;
*Μετά την αυθόρμητη τοποθέτηση του "Τσόρι", περιμένω και τις εξίσου αυθόρμητες δηλώσεις των Ρέτσου, Ανδρούτσου, Μανθάτη και Νικολάου, που αν παίζουν τώρα στον Ολυμπιακό το οφείλουν μόνο σε έναν άνθρωπο: τον πρώην προπονητή τους. Αλεχάντρο, με απογοήτευσες.
*Ο Μπέντο έχασε τη δουλειά του επειδή απώλεσε τη θέση του στην ομάδα ένας 37χρονος (Καμπιάσο), που και ο Σίλβα δεν ήθελε (αλλά επιστρατεύτηκε μετά την αποχώρηση του Πορτογάλου και τον ερχομό του Βίκτορ), ένας 36χρονος (Ντομίνγκες), τον οποίο επίσης δεν ήθελε ο Σίλβα, και ένας παίκτης που όσες φορές αγωνίστηκε δεν κατάφερε να βγάλει ενενηντάλεπτο (Μάριν), ούτε καν ένα ημίχρονο σε υψηλή ένταση), λόγω ανεπάρκειας στη φυσική κατάσταση.
*Ο Μπέντο θα κρινόταν με ασφάλεια αν είχε κάνει ο ίδιος προετοιμασία το καλοκαίρι και είχε επιλέξει το ρόστερ με το οποίο θα πορευόταν στη σεζόν. Ήρθε στην ομάδα στο δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου και δεν ήταν εφικτό να αποφασίσει με ακρίβεια ποιος του κάνει και ποιος όχι. Όλα τα αντιλήφθηκε στην πορεία.
*Δεν υπάρχει προπονητής σε οποιοδήποτε ομαδικό σπορ, που να μην έχει κολλήματα. Ο Πορτογάλος μπορεί να έδειξε προβληματικός στη διαχείριση του υπάρχοντος έμψυχου δυναμικού, αλλά διάλεξε να "ζήσει ή να πεθάνει" με έναν αριθμό 18 παικτών. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η ομάδα έπαιρνε αυτό που ήθελε και σήμερα 7 Μαρτίου παραμένει σε όλους τους στόχους της. Θέλετε ένα παράδειγμα: ο Αντόνιο Κόντε μετά την ήττα από την Άρσεναλ με 3-0 στις 24/9/16 άλλαξε το σχηματισμό της Τσέλσι σε 3-4-3 και διαφοροποιεί τα έντεκα πρόσωπα που απαρτίζουν το βασικό σχήμα μόνο σε περίπτωση τραυματισμού ή τιμωρίας. Με μία Τσέλσι χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, κάνει παρέλαση στην Premier League. Πού θέλω να καταλήξω: δεν υπάρχει προπονητής στον κόσμο που να αλλάζει τη συνταγή της επιτυχίας όταν φυσικά τη βρει.
*Η ομάδα πηγαίνει πια με προσωρινή λύση στον πάγκο τον Βασίλη Βούζα και τους Ιμπαγάσα, Πάντο, Ράντο και Μουρίκη. Μπορεί άπαντες να γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις στην ομάδα, αλλά από εδώ και πέρα ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να πορεύεται με αυτόματο πιλότο. Εκτός και αν συμφωνήσει με έναν ξένο τεχνικό εγνωσμένης αξίας και κοινής αποδοχής, ο οποίος θα έρθει από τώρα στην ομάδα. Θα αξιολογήσει το υλικό και θα χτίσει την ομάδα της σεζόν 2017-2018. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας χρειάζονται πέντε με έξι μεταγραφές εντεκάδας από την ξένη αγορά δίχως δεύτερη κουβέντα, αν θέλουν να επιστρέψουν στη φάση των ομίλων του Champions League.
*Βέβαια, δεν είναι ένα εύκολο να πειστεί ένας ξένος προπονητής να έρθει στον Ολυμπιακό, όταν η ομάδα μέσα σε μία σεζόν έχει αλλάξει τέσσερις προπονητές (που θα γίνουν πέντε αν προσληφθεί τώρα ένας τεχνικός από το εξωτερικό). Οι τρεις εξ αυτών, αν και δεν ήταν αποκλειστικά ευθύνης της διοίκησης (στην περίπτωση Σίλβα αναφέρομαι), άλλαξαν μέσα σε διάστημα δύο μηνών. Αν ο επόμενος προπονητής δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του και δεν έχει μπόλικη "καλή" τρέλα πάνω του, τότε δύσκολα θα αποδεχθεί αυτήν την πρόκληση, γνωρίζοντας ότι στην πρώτη στραβή θα είναι αυτός που θα πληρώσει το μάρμαρο. Παράλληλα, πρέπει να στηριχθεί από τη διοίκηση με πράξεις, γιατί ειδάλλως πάλι θα έχουμε πρόβλημα.
*Διάβασα την είδηση της απόλυσης του Μπέντο στο κορυφαίο δίκτυο BBC, όπου στο δημοσίευμα ο συντάκτης αναρωτιέται αν αυτή η απόλυση είναι η πιο σκληρή κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός πηγαίνει για μία ακόμα φορά κόντρα στο ποδόσφαιρο. Όπως το 2013 με την, κακήν κακώς, απομάκρυνση του Λεονάρντο Ζαρντίμ. Ο "αμυντικογενής" Ζαρντίμ που έχει χτίσει στη Μονακό το απόλυτο ποδοσφαιρικό πρότζεκτ, με τους Μονεγάσκους να έχουν πετύχει "μόλις" 121 γκολ μέχρι στιγμής σε όλες τις διοργανώσεις και να βρίσκονται μέσα και στους τέσσερις στόχους που έχουν θέσει (Championnat, Champions League, Κύπελλο και Λιγκ Καπ Γαλλίας).
*Δεν συμμετείχα στον κανιβαλισμό που επικράτησε στα social media από τη στιγμή που έγινε γνωστή η λύση της συνεργασίας με τον Πάουλο Μπέντο. Όχι επειδή είδα "κάτι" σε αυτόν τον προπονητή και τον στήριξα όλους αυτούς τους μήνες. Πάνω από όλους και όλα είναι πάντα το καλό του Ολυμπιακού. Δεν μπορώ, όμως, να φορτώσω όλες τις ευθύνες και τις ανορθογραφίες σε έναν άνθρωπο που είχε το πλάνο και τη δική του φιλοσοφία, επαναφέροντας την ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών και προσφέροντας σημαντικό έργο με την ανάδειξη παικτών από την ερυθρόλευκη Ακαδημία. Μία παρακαταθήκη που καλείται ο σύλλογος και ο επόμενος προπονητής να διαχειριστούν.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου