Να σε... στήνουν δύο σερί σεζόν πάει πολύ, δε νομίζετε;

"Κύπελλα έχουμε πολλά, μπορούμε να τους χαρίσουμε ένα" είπε εύστοχα ο Σάββας Θεοδωρίδης. Ο Ολυμπιακός, με τα 44 Πρωταθλήματα και τα 27 Κύπελλα Ελλάδας (και τους 146 συνολικά τίτλους στην ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος), δεν έχει ανάγκη από ένα ακόμα Κύπελλο. Θα το κατακτήσει την επόμενη φορά, αρκεί να τον αφήσουν να το πράξει. Αυτό που έχουν ανάγκη τα εκατομμύρια των οπαδών της ομάδας, είναι να μην δουν ξανά τον Ολυμπιακό απροστάτευτο και παρατημένο εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων από τη διοίκηση, όπως συνέβη κυρίως τη φετινή σεζόν, έρμαιο στις διαθέσεις της... εξυγίανσης και του κάθε Σιδηρόπουλου.

Για δεύτερη διαδοχική σεζόν, οι ερυθρόλευκοι βλέπουν το "στήσιμο" να έρχεται, αλλά απλά να το παρατηρούν και να μην κάνουν κάτι για να το αποτρέψουν. Πέρυσι, ήταν ο "τελικός της ντροπής", του Κυπέλλου, τον οποίο ανέβαλε και όριζε όποτε ήθελε ο Κοντονής, συν την "αποστολή" Καλογερόπουλου για να σταματήσει το αήττητο σερί του Ολυμπιακού στο Πρωτάθλημα (στην σκανδαλώδη ήττα από την ΑΕΚ με 1-0 στο ΟΑΚΑ), φέτος οι δύο ημιτελικοί Κυπέλλου. Σύμπτωση; Πάλι με αντίπαλο την ΑΕΚ του Μελισσανίδη. Πέρυσι, οι Πρωταθλητές Ελλάδας έπαιξαν τελευταίο αγώνα στη Super League, στις 17 Απριλίου, και αγωνίστηκαν στον τελικό του Κυπέλλου ένα μήνα αργότερα. Σε άδειο γήπεδο, με αγωνιστική απραξία 30 ημερών, χωρίς να ξέρουν το αν και το πότε θα διεξαχθεί το ματς. Με τις βαλίτσες στο χέρι για τις σύντομες διακοπές ενόψει της σεζόν που θα ακολουθούσε. Και όλα αυτά, για να οριστεί "το επιτελείο του κορυφαίου διαιτητή Σιδηρόπουλου". Σε λίγο θα το πιστέψει και ο ίδιος ότι είναι ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής. Φέτος, στους δύο ημιτελικούς (1-2 στο Φάληρο και 0-1 στο Μαρούσι), η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα και στις δύο αναμετρήσεις, ενώ η προβοκάτσια στο πρώτο παιχνίδι, στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (με τα επεισόδια που δεν είδε κανείς και η ομάδα τιμωρήθηκε με τέσσερις αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών, συν το βαρύ πρόστιμο), λίγο έλειψε να στοιχίσει στον Ολυμπιακό ένα Πρωτάθλημα που κατέκτησε δικαιότατα μέσα στα γήπεδα.

Η πρόκριση στον τελικό του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας χάθηκε για το κοντρόλ με το χέρι που έκανε ο Ροντρίγκες στο πρώτο ματς (με το σκορ στο 1-1) πριν στείλει στη συνέχεια την μπάλα στα δίχτυα του Καπίνο (το οποίο δεν είδαν ο διαιτητής Παπαπέτρου, ο πρώτος βοηθός Δημητριάδης και ο επόπτης γραμμής Κύζας) και τη μη αποβολή του προκλητικού εντός και εκτός γηπέδων, Βράνιες, στον επαναληπτικό, μόλις στο 22ο λεπτό, για το αντιαθλητικό και ύπουλο πάτημα εκτός φάσης πάνω στον Μάριν. Ο "κορυφαίος" Σιδηρόπουλος δίστασε και έδειξε μόνο την κίτρινη κάρτα, αν και είδε ακριβώς τι συνέβη... Είδαμε όλοι τη φοβισμένη ΑΕΚ στη ρεβάνς, να προσπαθεί από το πρώτο λεπτό για να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, χωρίς να την ενδιαφέρει να κάνει κάτι μπροστά. Οι καθυστερήσεις τη βόλευαν και μας έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι έχει μεγάλο ταλέντο σε αυτές. Μετά το γκολ του Ρομαό στο 82', μία περίεργη μυρωδιά έκανε την εμφάνισή της στην ατμόσφαιρα, στο ΟΑΚΑ, αλλά το δοκάρι του Καρντόσο στο 90' (μπες μωρή κωλόμπαλα) προκάλεσε εντέλει ανακούφιση στις τάξεις των κιτρινόμαυρων οπαδών. Φανταστείτε, όμως, τα πράγματα να ήταν από την ανάποδη. Ο Ολυμπιακός να κέρδιζε την ΑΕΚ με 2-1 στο ΟΑΚΑ, με γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει, και στον επαναληπτικό του "Γεώργιος Καραϊσκάκης" να έπρεπε να μείνει με παίκτη λιγότερο από το 22'! Βάζω μόνο αυτές τις δύο φάσεις και όχι όλες στις οποίες αδικήθηκε ο Ολυμπιακός και στα δύο παιχνίδια. Θα είχε γίνει της μουρλής σε αντίστοιχη περίπτωση; Ναι, θα είχε γίνει.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε ως Πρωταθλητής σε αυτόν τον επαναληπτικό. Πήγε στο Ολυμπιακό Στάδιο για να κερδίσει, αλλά εξωγενείς παράγοντες δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει μία επική ανατροπή, την οποία προσπάθησε πολύ για να πραγματοποιήσει, αν και πέτυχε τα ίδια γκολ με τους αντιπάλους του. Είναι προφανές, όμως, πως οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να κατακτήσουν άλλους τίτλους. Σε λίγο θα... διώκονται ποινικά. Από τη νέα σεζόν, έχουν να δουν πολύ χειρότερα πράγματα τα μάτια μας. Για αυτό και πρέπει να δημιουργηθεί μία ομάδα που θα τα σαρώσει όλα στα διάβα της και δεν θα χαμπαριάζει από τίποτα. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, όλοι είναι εναντίον της κορυφαίας ελληνικής ομάδας. Το κράτος, οι αθλητικοί θεσμοί, η "εξυγίανση", η "εξομάλυνση", η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία, η "συμμαχία της συμφοράς", ο Τύπος (σε ποσοστό 80%), τα πάντα. Άνθρωποι επιβιώνουν, πετώντας λάσπη και βγάζοντας χρήματα στην πλάτη του Ολυμπιακού.

Για τον Τάκη Λεμονή θα αναφερθώ σε ξεχωριστό άρθρο. Δεν του αξίζει όλο αυτό που γίνεται, αλλά η ιστορία επαληθεύτηκε: ο άνθρωπος ζει για τον Ολυμπιακό και είναι απόλυτα ταυτισμένος με την ερυθρόλευκη ιδέα. Έτσι θα μείνει για πάντα χαραγμένο το όνομά του στη συνείδηση των οπαδών της ομάδας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν πιστό στρατιώτη του μεγαλύτερου πολυαθλητικού οργανισμού της χώρας.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Πρωτάθλημά μου, κάθε χρόνο σε εκτιμώ και περισσότερο!

Παρά τον... ευφάνταστο μηχανισμό λάσπης και προπαγάνδας, ο Ολυμπιακός κατέκτησε μαθηματικά, και πανάξια μέσα στα γήπεδα, το Πρωτάθλημα Ελλάδας, το βράδυ της Κυριακής (23/4), με την εντός έδρας νίκη του επί του ΠΑΣ Γιάννινα (5-0). Μία αγωνιστική πριν από το τέλος της κανονικής διάρκειας, κόντρα σε όλους και όλα, και μία διαιτησία-ανέκδοτο σε όλη την αγωνιστική περίοδο. Για δεύτερη φορά στην ιστορία του, ο σύλλογος επιτυγχάνει κατάκτηση επτά συνεχόμενων Πρωταθλημάτων (μετά τη χρυσή επταετία 1996-2003). Είναι το 44ο Πρωτάθλημα και 19ο τα τελευταία 21 χρόνια. Δέος για τον μεγαλύτερο πολυαθλητικό οργανισμό του πλανήτη, που έφτασε αισίως τα 146 τρόπαια στην ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Αυτό που έχω μάθει με το πέρας των ετών, είναι να εκτιμώ κάθε χρόνο και περισσότερο την κατάκτηση του ελληνικού Πρωταθλήματος. Μετά τα δύσκολα εννέα χρόνια που πέρασε ο σύλλογος (από το 1987 μέχρι το 1996, πάλι έχοντας να αντιμετωπίσει ένα ολόκληρο σύστημα εις βάρος του), ο Ολυμπιακός συνηθίζει να κόβει πρώτος το νήμα στο τέλος κάθε σεζόν. Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, που όμοιό του δεν συναντάς στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Και αυτός ο τίτλος, ο έβδομος συνεχόμενος στη Super League, ήρθε σε μία, πραγματικά, περίεργη σεζόν. Με πέντε προπονητές και ένα σύστημα να "ζει και να αναπνέει" για να στερήσει από τους ερυθρόλευκους αυτό που δικαιούνται. Για πρώτη φορά στην ιστορία, μία ομάδα με 43 Πρωταθλήματα Ελλάδας άρχισε την ποδοσφαιρική χρονιά ως το τέταρτο (!) φαβορί για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ "κατέκτησαν" το Πρωτάθλημα του καλοκαιριού, του μήνα, της εβδομάδας, της ημέρας... Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Ο Ολυμπιακός είχε να διαχειριστεί τον αποκλεισμό στα προκριματικά του Champions League και τα δικά του αγωνιστικά προβλήματα, αλλά στο τέλος της σεζόν απέδειξε πως παραμένει η κορυφαία ελληνική ομάδα. Απλά, καθαρά, Ολυμπιακά.

Ναι, κάθε χρόνο, εκτιμώ το Πρωτάθλημα και περισσότερο. Και κανένας δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα να χαίρομαι για την κατάκτησή του. Για παράδειγμα, από τα 13 μου μέχρι τα 34 μου, έχω ζήσει 19 Πρωταθλήματα Ελλάδας. Στα 21 που έχουν παιχθεί. Γιατί να μη χαίρομαι; Ρίχνοντας και μία ματιά για το τι συμβαίνει στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, η χαρά μου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Ομάδες με ιστορία κινούνται στη μετριότητα και προσπαθούν να επιστρέψουν στην κορυφή, χωρίς αποτέλεσμα.

-Η Ρεάλ Μαδρίτης, των 11 Κυπέλλων Πρωταθλητριών, μπορεί να μετράει 32 Πρωταθλήματα Ισπανίας, αλλά έχει... σκυλιάσει για τον φετινό τίτλο στην Primera Division. Βλέπετε, από το 2008 έχει κατακτήσει μόλις δύο τίτλους (το 2008 και το 2012) και δεν την "παίρνει" να το χάσει και φέτος. Έχει ακόμα έξι παιχνίδια και προς το παρόν είναι η ισόβαθμη με την Μπαρτσελόνα. Μία κατάκτηση Primera Division σε 9 χρόνια, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή επίδοση για το μέγεθός της.

-Η Λίβερπουλ των 5 Κυπέλλων Πρωταθλητριών έχει να κατακτήσει το αγγλικό Πρωτάθλημα, εδώ και 27 ολόκληρα χρόνια. Τελευταία φορά ήταν το μακρινό 1990 και ούτε φέτος θα τα καταφέρει.

-Η Άρσεναλ παραμένει χωρίς τίτλο στην Premier League από το 2004 μέχρι σήμερα.

-Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προσπαθεί να βρει την άκρη μετά την αποχώρηση του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον το 2013 και κλείνει κιόλας τέσσερα χρόνια χωρίς πρωτιά στην Premiership. Ούτε ο Ζοσέ Μουρίνιο κατάφερε να αλλάξει δεδομένα στην πρώτη του σεζόν στο "Ολντ Τράφορντ".

-Η μεγάλη Μίλαν, με τα 7 Κύπελλα Πρωταθλητριών, μετράει μόλις 2 Πρωταθλήματα Ιταλίας στον 21ο αιώνα: ένα πήρε το 2004 και άλλο ένα το 2011. Εδώ και χρόνια δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει και μην ξεχνάμε πως τη φετινή σεζόν δεν αγωνίστηκε καν στα Κύπελλα Ευρώπης. Με την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και την είσοδο Κινέζων στο κλαμπ, ευελπιστεί σε ένα καλύτερο μέλλον. Φέτος, όμως, παλεύει απλά για την έξοδο στο Europa League.

-Ο μεγάλος αντίπαλος των "ροσονέρι", η Ίντερ, βράζει στο ίδιο καζάνι και από το 2010, όταν αποχώρησε ο Μουρίνιο (ως νταμπλούχος Ιταλίας και Πρωταθλητής Ευρώπης), επιχειρεί να επανέλθει στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης. Από το 2013 βρίσκεται στα χέρια του Ινδονήσιου, Τοχίρ, αλλά προς το παρόν παραμένει σε ρηχά νερά και δίνει αγώνα για να βγει φέτος στην Ευρώπη.

-Η Ρόμα δεν έχει την ιστορία και το βάρος της φανέλας των Μίλαν και Ίντερ, αλλά παραμένει χωρίς Πρωτάθλημα από το 2001. Έχει μόλις 3 συνολικά.

-Στη Γερμανία, η Μπορούσια Ντόρτμουντ βλέπει την Μπάγερν Μονάχου να σαρώνει τους τίτλους και έχει να γευτεί τη χαρά ενός Πρωταθλήματος από το 2012.

-Στη Γαλλία, η Μαρσέιγ (του ενός Κυπέλλου Πρωταθλητριών και των 9 Πρωταθλημάτων Γαλλίας) έχει να κατακτήσει το Πρωτάθλημα από το 2010, ο οποίος είναι και ο μοναδικός τίτλος Πρωταθλήτριας που έχει από το 1992. Εδώ και 25 χρόνια, δηλαδή.

-Η Λιόν μπορεί να μην έχει την τεράστια παράδοση ως σύλλογος, αλλά στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας έκανε... πλάκα στη Γαλλία, κατακτώντας επτά συνεχόμενα Πρωταθλήματα Γαλλίας (από το 2002 μέχρι το 2008), τα μοναδικά της στο Championnat.

-Ξέρετε ότι η Σεντ Ετιέν παραμένει η κορυφαία ομάδα της Γαλλίας σε κατακτήσεις Πρωταθλημάτων; Είναι η μοναδική με διψήφιο αριθμό (10), αλλά έχει να τερματίσει στην πρώτη θέση από το 1981! Η ζάμπλουτη Παρί Σεν-Ζερμέν έχει όλα και όλα, 6!

-Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας μπορεί να βρίσκεται στη σκιά των Μπενφίκα και Πόρτο, αλλά έχει 18 Πρωταθλήματα Πορτογαλίας. Μόλις 2, όμως, τα τελευταία 35 χρόνια! Το τελευταίο ήταν το 2002.

Για όλα αυτά, λοιπόν, το Πρωτάθλημα Ελλάδας θα αποτελεί πάντα μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Ας στήσουν όσα... δικαστήρια θέλουν. Ας βγάλουν όσες στημένες ιστορίες θέλουν. Κάποια στιγμή η λάσπη που εκτοξεύουν θα γυρίσει στα μούτρα τους. Η ιστορία δεν αλλάζει και δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο Ολυμπιακός θα παραμείνει ο μεγάλος και παντοτινός εφιάλτης τους. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ισοφάρισε το ρεκόρ του Σωκράτη Κόκκαλη, με την κατάκτηση επτά συνεχόμενων Πρωταθλημάτων, και ετοιμάζεται να γράψει ιστορία, βάζοντας πλώρη για το όγδοο σερί!

ΥΓ: 44 μόνοι μας, 37 όλοι τους! Αυτό είναι σωστό. Απόλαυση. Θρύλος.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: 121 νίκες και ΜΗΔΕΝ ήττες, σε 121 αγώνες στο ΣΕΦ εδώ και 9 χρόνια, αλλά μόλις 3 Πρωταθλήματα (πάμε για το 4ο)

Ολοκληρώθηκε η κανονική περίοδος στο Πρωτάθλημα μπάσκετ και ο Ολυμπιακός για μία ακόμα φορά εξασφάλισε με άνεση το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ, έχοντας 25 νίκες (με μία 25άρα στο κεφάλι κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο) και 1 ανώδυνη ήττα. Είναι, όμως, αυτό αρκετό; Όχι, δεν είναι. Οι ερυθρόλευκοι μπορεί να μετρούν δύο σερί τίτλους κόντρα σε όλους και όλα, αλλά η παράγκα "ζει και βασιλεύει". Και όταν έρθουν τα κρίσιμα, οι τελικοί δηλαδή, θα είναι και πάλι εκεί για να φράξει το δρόμο στην ομάδα του Πειραιά προς το τρίτο συνεχόμενο Πρωτάθλημα. Άλλωστε, έχουμε πάρει το μήνυμα από το νοκ-άουτ ημιτελικό Κυπέλλου στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός δεν είχε βρεθεί σε καλή ημέρα, αλλά οι Σχινάς, Καρακατσούνης και Μάνος έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προκριθεί ο Παναθηναϊκός, στερώντας από τους Πειραιώτες κάθε πιθανότητα νίκης.

Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε αήττητος τα εντός έδρας παιχνίδια του, στην κανονική διάρκεια του Πρωταθλήματος, για ένατη συνεχόμενη σεζόν. Κόντρα στην Κύμη (13/4), οι Πρωταθλητές Ελλάδας πέτυχαν την 121η (!) διαδοχική νίκη τους στο ΣΕΦ για την κανονική διάρκεια της Λίγκας. Η τελευταία ήττα σημειώθηκε από τον Παναθηναϊκό στις 17 Φεβρουαρίου του 2008! Όταν η Αθήνα είχε... ντυθεί στα λευκά λόγω χιονιά! Είναι ένα απίστευτο ρεκόρ που έχει περάσει στο... ντούκου και το οποίο δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση το γεγονός πως ο σύλλογος έχει μόνο τρία Πρωταθλήματα, στοχεύοντας στο τέταρτο σε αυτό το διάστημα των εννέα ετών. Δεν είναι φυσιολογικός απολογισμός, πώς να το κάνουμε. Σε 121 αγώνες, ο απολογισμός είναι ΜΗΔΕΝ ήττες και 121 νίκες. Ασύλληπτο επίτευγμα. Είναι η τρίτη σερί σεζόν και έβδομη τα τελευταία εννέα χρόνια (από το 2009 μέχρι σήμερα) που οι ερυθρόλευκοι καταφέρνουν να βγουν πρώτοι στην κανονική περίοδο.

Τα ερωτήματα που γεννούνται είναι απλά και κατανοητά. Τι συμβαίνει στα πλέι-οφ; Τι γίνεται στα do or die παιχνίδια, που κρίνονται οι τίτλοι; Γιατί συγκεκριμένοι διαιτητές προετοιμάζονται όλη τη σεζόν για συγκεκριμένα παιχνίδια; Γιατί ο Ολυμπιακός δεν έχει το δικαίωμα να κερδίσει τον Παναθηναϊκό, όταν απλά είναι υποφερτά καλός; Γιατί πρέπει ο Ολυμπιακός να βρεθεί στο 100% της απόδοσής του για να πάρει το Πρωτάθλημα, όπως συνέβη τη σεζόν 2014-2015; Γιατί πρέπει ο Βασίλης Σπανούλης να κάνει τη σειρά τελικών της καριέρας του, όπως συνέβη την αγωνιστική περίοδο 2015-2016; Γιατί δεν ασχολείται ψυχή με όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ; Μέσα σε μία νύχτα άλλαξε τη φετινή σεζόν το καθεστώς για τους ξένους παίκτες (από 4 ξένους + 2 κοινοτικούς, ο κανονισμός άλλαξε σε 6 μη κοινοτικούς) προκειμένου να ευνοηθεί μία συγκεκριμένη ομάδα που δεν πιστεύει τους Έλληνες παίκτες και φέρνει... καραβιές Αμερικανών για να κοντράρει τον Ολυμπιακό. Βλέπουμε τον Σπανούλη να τιμωρείται με πρόστιμο επειδή πανηγύρισε, δείχνοντας τα αυτιά του στο ΟΑΚΑ, αλλά ο βοηθός του Πασκουάλ μπορεί να υψώνει το μεσαίο του δάχτυλο στο ΣΕΦ και να μένει ατιμώρητος, Και για να το προχωρήσω ακόμα περισσότερο: τον Ιούλιο αρχίζει η προετοιμασία για το Ευρωμπάσκετ και η Εθνική ομάδα δεν έχει ακόμα προπονητή! Αν γίνονταν αυτά στο ποδόσφαιρο, θα είχαμε... εμφύλιο. Τον Βασιλακόπουλο, την ΕΟΚ, την ΚΕΔ και τον ΕΣΑΚΕ, όμως, δεν τους αγγίζει κανείς. Αλλά, ξέχασα. Για όλα φταίει ο... Γκιρτζίκης. Φανταστείτε, απλά, να είχε στο ποδόσφαιρο μία ομάδα (εκτός του Ολυμπιακού) 121 διαδοχικές εντός έδρας νίκες και να μετρούσε 3/8 Πρωταθλήματα. Αντικειμενικοί και μη, θα είχαν ξεσαλώσει.

Τι έχουν να δουν τα μάτια μας και στους φετινούς τελικούς. Οπλιστείτε με υπομονή. Ο... φάρος είναι ικανός για όλα.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης