"Κύπελλα έχουμε πολλά, μπορούμε να τους χαρίσουμε ένα" είπε εύστοχα ο Σάββας Θεοδωρίδης. Ο Ολυμπιακός, με τα 44 Πρωταθλήματα και τα 27 Κύπελλα Ελλάδας (και τους 146 συνολικά τίτλους στην ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος), δεν έχει ανάγκη από ένα ακόμα Κύπελλο. Θα το κατακτήσει την επόμενη φορά, αρκεί να τον αφήσουν να το πράξει. Αυτό που έχουν ανάγκη τα εκατομμύρια των οπαδών της ομάδας, είναι να μην δουν ξανά τον Ολυμπιακό απροστάτευτο και παρατημένο εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων από τη διοίκηση, όπως συνέβη κυρίως τη φετινή σεζόν, έρμαιο στις διαθέσεις της... εξυγίανσης και του κάθε Σιδηρόπουλου.
Για δεύτερη διαδοχική σεζόν, οι ερυθρόλευκοι βλέπουν το "στήσιμο" να έρχεται, αλλά απλά να το παρατηρούν και να μην κάνουν κάτι για να το αποτρέψουν. Πέρυσι, ήταν ο "τελικός της ντροπής", του Κυπέλλου, τον οποίο ανέβαλε και όριζε όποτε ήθελε ο Κοντονής, συν την "αποστολή" Καλογερόπουλου για να σταματήσει το αήττητο σερί του Ολυμπιακού στο Πρωτάθλημα (στην σκανδαλώδη ήττα από την ΑΕΚ με 1-0 στο ΟΑΚΑ), φέτος οι δύο ημιτελικοί Κυπέλλου. Σύμπτωση; Πάλι με αντίπαλο την ΑΕΚ του Μελισσανίδη. Πέρυσι, οι Πρωταθλητές Ελλάδας έπαιξαν τελευταίο αγώνα στη Super League, στις 17 Απριλίου, και αγωνίστηκαν στον τελικό του Κυπέλλου ένα μήνα αργότερα. Σε άδειο γήπεδο, με αγωνιστική απραξία 30 ημερών, χωρίς να ξέρουν το αν και το πότε θα διεξαχθεί το ματς. Με τις βαλίτσες στο χέρι για τις σύντομες διακοπές ενόψει της σεζόν που θα ακολουθούσε. Και όλα αυτά, για να οριστεί "το επιτελείο του κορυφαίου διαιτητή Σιδηρόπουλου". Σε λίγο θα το πιστέψει και ο ίδιος ότι είναι ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής. Φέτος, στους δύο ημιτελικούς (1-2 στο Φάληρο και 0-1 στο Μαρούσι), η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα και στις δύο αναμετρήσεις, ενώ η προβοκάτσια στο πρώτο παιχνίδι, στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (με τα επεισόδια που δεν είδε κανείς και η ομάδα τιμωρήθηκε με τέσσερις αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών, συν το βαρύ πρόστιμο), λίγο έλειψε να στοιχίσει στον Ολυμπιακό ένα Πρωτάθλημα που κατέκτησε δικαιότατα μέσα στα γήπεδα.
Η πρόκριση στον τελικό του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας χάθηκε για το κοντρόλ με το χέρι που έκανε ο Ροντρίγκες στο πρώτο ματς (με το σκορ στο 1-1) πριν στείλει στη συνέχεια την μπάλα στα δίχτυα του Καπίνο (το οποίο δεν είδαν ο διαιτητής Παπαπέτρου, ο πρώτος βοηθός Δημητριάδης και ο επόπτης γραμμής Κύζας) και τη μη αποβολή του προκλητικού εντός και εκτός γηπέδων, Βράνιες, στον επαναληπτικό, μόλις στο 22ο λεπτό, για το αντιαθλητικό και ύπουλο πάτημα εκτός φάσης πάνω στον Μάριν. Ο "κορυφαίος" Σιδηρόπουλος δίστασε και έδειξε μόνο την κίτρινη κάρτα, αν και είδε ακριβώς τι συνέβη... Είδαμε όλοι τη φοβισμένη ΑΕΚ στη ρεβάνς, να προσπαθεί από το πρώτο λεπτό για να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, χωρίς να την ενδιαφέρει να κάνει κάτι μπροστά. Οι καθυστερήσεις τη βόλευαν και μας έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι έχει μεγάλο ταλέντο σε αυτές. Μετά το γκολ του Ρομαό στο 82', μία περίεργη μυρωδιά έκανε την εμφάνισή της στην ατμόσφαιρα, στο ΟΑΚΑ, αλλά το δοκάρι του Καρντόσο στο 90' (μπες μωρή κωλόμπαλα) προκάλεσε εντέλει ανακούφιση στις τάξεις των κιτρινόμαυρων οπαδών. Φανταστείτε, όμως, τα πράγματα να ήταν από την ανάποδη. Ο Ολυμπιακός να κέρδιζε την ΑΕΚ με 2-1 στο ΟΑΚΑ, με γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει, και στον επαναληπτικό του "Γεώργιος Καραϊσκάκης" να έπρεπε να μείνει με παίκτη λιγότερο από το 22'! Βάζω μόνο αυτές τις δύο φάσεις και όχι όλες στις οποίες αδικήθηκε ο Ολυμπιακός και στα δύο παιχνίδια. Θα είχε γίνει της μουρλής σε αντίστοιχη περίπτωση; Ναι, θα είχε γίνει.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε ως Πρωταθλητής σε αυτόν τον επαναληπτικό. Πήγε στο Ολυμπιακό Στάδιο για να κερδίσει, αλλά εξωγενείς παράγοντες δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει μία επική ανατροπή, την οποία προσπάθησε πολύ για να πραγματοποιήσει, αν και πέτυχε τα ίδια γκολ με τους αντιπάλους του. Είναι προφανές, όμως, πως οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να κατακτήσουν άλλους τίτλους. Σε λίγο θα... διώκονται ποινικά. Από τη νέα σεζόν, έχουν να δουν πολύ χειρότερα πράγματα τα μάτια μας. Για αυτό και πρέπει να δημιουργηθεί μία ομάδα που θα τα σαρώσει όλα στα διάβα της και δεν θα χαμπαριάζει από τίποτα. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, όλοι είναι εναντίον της κορυφαίας ελληνικής ομάδας. Το κράτος, οι αθλητικοί θεσμοί, η "εξυγίανση", η "εξομάλυνση", η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία, η "συμμαχία της συμφοράς", ο Τύπος (σε ποσοστό 80%), τα πάντα. Άνθρωποι επιβιώνουν, πετώντας λάσπη και βγάζοντας χρήματα στην πλάτη του Ολυμπιακού.
Για τον Τάκη Λεμονή θα αναφερθώ σε ξεχωριστό άρθρο. Δεν του αξίζει όλο αυτό που γίνεται, αλλά η ιστορία επαληθεύτηκε: ο άνθρωπος ζει για τον Ολυμπιακό και είναι απόλυτα ταυτισμένος με την ερυθρόλευκη ιδέα. Έτσι θα μείνει για πάντα χαραγμένο το όνομά του στη συνείδηση των οπαδών της ομάδας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν πιστό στρατιώτη του μεγαλύτερου πολυαθλητικού οργανισμού της χώρας.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου