Σε ένα παιχνίδι do or die, στο πέμπτο και τελευταίο μιας σειράς τελικών στην προκειμένη περίπτωση, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ο Ολυμπιακός έχει νικήσει πολλά "ματς της μιας βραδιάς" και έχει χάσει, επίσης, πολλά. Αυτός είναι ο αθλητισμός. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλύτερα σε αυτό το παιχνίδι και κέρδισε, αλλά η τελική σειρά έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί με 3-0 νίκες υπέρ των ερυθρόλευκων. Με λίγα λόγια, δεν έπρεπε ποτέ να φτάσει σε πέντε αγώνες.
Η εγκληματική οργάνωση του μπάσκετ δεν θα... άντεχε ένα τρίτο συνεχόμενο Πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό. Το έλλειμμα ενέργειας που παρουσίασε η ομάδα του Πειραιά σε αυτά τα παιχνίδια, αποτέλεσε την τέλεια αφορμή για να κάνουν τα δικά τους, για μία ακόμα σεζόν. Είδαμε νέα διαιτητικά "φυντάνια" (Μάνος, Δεσλής, Πουρσανίδης, Ανδρικόπουλος), τις "παλιοσειρές" να επιβεβαιώνουν τη στοργική σχέση που έχουν αναπτύξει με το "σύστημα" και την αγαπημένη ομάδα του (Αναστόπουλος, Πηλοΐδης, Καρακατσούνης, Ψαριανός, Παναγιώτου, Σώμος), και τον Ολυμπιακό να "παρακαλά" ουσιαστικά να τον διαιτητεύσει ο δηλωμένος πράσινος Σχινάς, ο οποίος στα τελειώματα της καριέρας του έχει αποφασίσει να παίζει πενηνταρίσια και τιμωρείται για αυτό!
Οι διαιτητικές "σφαγές" στο δεύτερο και τέταρτο τελικό καθόρισαν τη σειρά. Ο χρόνος δεν ήταν υπέρ του Ολυμπιακού και θα το εξηγήσω παρακάτω. Δεν τον συνέφερε ενεργειακά να πάει η σειρά σε πέντε αγώνες. Στο δεύτερο παιχνίδι χάθηκε μεγάλη ευκαιρία με τις βολές να είναι ουσιαστικά 32-13 υπέρ των πράσινων (32-16 ήταν συνολικά, αλλά οι τρεις του Γκριν ήταν στα τελευταία δευτερόλεπτα και ενώ ο νικητής είχε κριθεί). Σε εκείνο το ματς, ο Παππάς εκτέλεσε 9 βολές, την ώρα που στον Ολυμπιακό μόνο ο Σπανούλης και Μιλουτίνοβ έφτασαν τις 6 βολές σε έναν τελικό. Ήταν ένα παιχνίδι όπου ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ στο πρώτο ημίχρονο ένα ζον-πρες (με πίεση στο όλο γήπεδο), αλλά φάουλ υπέρ των ερυθρόλευκων δεν σφυριζόταν ούτε με... αίτηση!
Στη δεύτερη αναμέτρηση στο ΟΑΚΑ (τέταρτος τελικός) είδαμε στο πρώτο ημίχρονο μία διαιτησία, με κριτήρια "εφάμιλλα" του 2010 (τρίτος τελικός, πάλι στο ίδιο γήπεδο, αλλά σε εκείνο το παιχνίδι τα όργια είχαν σημειωθεί στο δεύτερο ημίχρονο). Ειδικά στην πρώτη περίοδο, όπου ο Παναθηναϊκός είχε "σπάσει" τα καλάθια με 3/13 σουτ, το σκορ ήταν 18-11 αντί 11-18! Πώς έγινε αυτό; Πολύ απλό: με 10/10 βολές! Έναντι μόλις τριών των Πειραιωτών. Με τους Μιλουτίνοβ, Πρίντεζη και Γιανγκ να έχουν δύο φάουλ από το πρώτο πεντάλεπτο (ο Σέρβος έκανε και τα δύο μέσα σε ένα λεπτό!) και τους διαιτητές να "καταπίνουν τη σφυρίχτρα τους" σε φάουλ, πάνω στο σουτ, σε Πρίντεζη (δύο φορές, μάλιστα!), Γιανγκ και Γκριν. Επίσης, Γκριν και Γιανγκ σκόραραν, αλλά δεν πήραν ποτέ τα γκολ-φάουλ που δικαιούνταν. Η πιο αισχρή στιγμή, πάντως, ήταν όταν η διαφορά είχε φτάσει τους 9 πόντους στις αρχές της τρίτης περιόδου (39-30). Ο Γκάμπριελ κρεμάστηκε από τη στεφάνη, ο Σίνγκλετον σκόραρε, και το δίποντο μέτρησε κανονικά. Νωρίτερα, σε μπάσιμο του Πρίντεζη δεν είχε δοθεί καθαρό φάουλ, ενώ μία φάση μετά το κρέμασμα του Γκάμπριελ δεν καταλογίστηκε φάουλ σε γκρέμισμα του Μιλουτίνοβ στο επιθετικό ριμπάουντ και ο Παναθηναϊκός έβγαλε αιφνιδιασμό για το 43-30. Τί είδαμε, επίσης, στο ΟΑΚΑ; Τους παίκτες του Παναθηναϊκού να χάνουν βολές και στους δύο τελικούς, αλλά να επαναλαμβάνονται (Παππάς και Σίνγκλετον). Τον Τζέιμς και τον Παππά να κερδίζουν φάουλ για βολές, σε φάσεις που είναι στο πρώτο βήμα και δεν έχουν συμπληρωθεί καν 5 φάουλ, και άλλα πολλά.
Για μία ακόμα χρονιά, οι διαιτητές δεν σεβάστηκαν τον Ολυμπιακό. Τον κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης, Βασίλη Σπανούλη. Τον κορυφαίο πάουερ-φόργουορντ στην Ευρώπη, Γιώργο Πρίντεζη. Θέλετε κάποια παραδείγματα; Ορίστε... Ο Σπανούλης έπαιξε σε τέσσερις τελικούς, αντιμετωπίζοντας ενδιάμεσα στη σειρά μία βαριά ίωση, που επηρέασε και το παιχνίδι του. Ο 35χρονος γκαρντ εκτέλεσε συνολικά 17 βολές, έχοντας 20 κερδισμένα φάουλ και κάνοντας 8. Αντίθετα, Τζέιμς και Παππάς, που έχουν την τάση να... τινάσσονται λες και τους χτυπάει το ηλεκτρικό ρεύμα, "διέπρεψαν" στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ο Αμερικανός γκαρντ, που κέρδισε 28 φάουλ και έκανε 12, εκτέλεσε συνολικά 25 βολές (10 στον τέταρτο τελικό!), ενώ ο Παππάς (κέρδισε 14 φάουλ και έκανε 5) σούταρε 13 βολές, 9 εκ των οποίων μόνο σε ένα ματς (το δεύτερο). Ακόμα και ο Καλάθης εκτέλεσε 10 βολές (κέρδισε 11 φάουλ και έκανε 18), την ώρα που οι ερυθρόλευκοι γκαρντ πήγαιναν στη γραμμή "σπανίως, σπάνια". Ο Μάντζαρης εκτέλεσε όλες και όλες 2 βολές σε ολόκληρη την τελική σειρά (κέρδισε 9 φάουλ και έκανε 16), ενώ ο Γκριν, ένας παίκτης που παίζει πολύ ένας εναντίον ενός και δημιουργεί σκορ ο ίδιος για τον εαυτό του, εκτέλεσε μόλις 8 βολές σε 5 τελικούς (κερδίζοντας 8 φάουλ και κάνοντας 14).
Μετά το Final-4 της Κωνσταντινούπολης, βγήκε όλη η κούραση της σεζόν στον Γιώργο Πρίντεζη, ο ο οποίος τράβηξε μεγάλο κουπί, χωρίς υποστήριξη σε μόνιμη βάση. Το είδαμε και στην Ευρωλίγκα, αλλά και στο ελληνικό Πρωτάθλημα. Ο Έλληνας πάουερ-φόργουορντ, μαζί με τον Μιλουτίνοβ, είναι οι μόνοι που είχαν ποστ-απ παιχνίδι από το συγκεκριμένο ρόστερ. Ο "Πριντ", λοιπόν, εκτέλεσε 9 βολές σε 5 παιχνίδια (κέρδισε 18 φάουλ και έκανε 5)! Απίστευτο και όμως αληθινό. Ένας παίκτης, που από την προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκας, μέχρι τους τελικούς της Basket League, έφαγε άπειρο ξύλο μέσα στη ρακέτα. Δεν πήρε τα φάουλ και τις βολές που έπρεπε. Είναι διαφορετικό να σφυρίζονται υπέρ του τα φάουλ, όταν η αντίπαλη ομάδα δεν έχει συμπληρώσει τα 5 ομαδικά και εντελώς άλλη περίπτωση να γίνονται φάουλ και να μη σφυρίζονται επειδή είναι πάνω στο σουτ ή όταν τα ομαδικά έχουν συμπληρωθεί και υπάρχει το μπόνους των βολών. Νομίζω πως καταλαβαινόμαστε. Ο Γιώργος κατανάλωσε μεγάλη ενέργεια στην άμυνα, κατεβάζοντας αρκετά τους αριθμούς του Σίνγκλετον, ο οποίος παίζει κυρίως εκτός ρακέτας, αλλά εκτέλεσε περισσότερες βολές από τον Πρίντεζη. Συγκεκριμένα, ο Αμερικανός σούταρε 12 βολές (κέρδισε 16 φάουλ και έκανε 15).
Η μεγαλύτερη, όμως, στοχοποίηση αυτής της τελικής σειράς σημειώθηκε στη θέση του σέντερ και τον Νίκολα Μιλουτίνοβ. Ο Σέρβος εμφανίστηκε βελτιωμένος τη φετινή σεζόν και ήταν η μεγάλη δύναμη του Ολυμπιακού σε αυτούς τους αγώνες. Για αυτό και στο ΟΑΚΑ συνέβη το εξής ανεπανάληπτο: σε δύο αγώνες, ο 22χρονος σέντερ δεν εκτέλεσε ούτε μία βολή! Για την ακρίβεια, δεν κέρδισε ούτε ένα φάουλ! Μηδέν! Εκτέλεσε συνολικά 11 βολές σε 5 ματς, όλες στο ΣΕΦ (σε πρώτο και τρίτο τελικό), κερδίζοντας 15 φάουλ (όλα στο ΣΕΦ) και κάνοντας 16! Στον αντίποδα, ο Γιάννης Μπουρούσης σούταρε 21 βολές, κέρδισε 19 φάουλ και έκανε 12! Μάλιστα, σε δύο τελικούς εκτέλεσε από 7 βολές. Λεπτομέρεια; Στον πρώτο και πέμπτο τελικό, στην έδρα του Ολυμπιακού. "Τα κριτήρια ήταν διαφορετικά" όπως συνήθιζε να λέει ο τεράστιος Ντούσαν Ίβκοβιτς, στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Ο Μιλουτίνοβ απαγορευόταν από κάποιον καινούργιο κανονισμό να κερδίσει φάουλ και να εκτελέσει βολές στο ΟΑΚΑ, αλλά για τον Μπουρούση όλα επιτρέπονταν και στα δύο γήπεδα.
Η κακή εμφάνιση του Ολυμπιακού στον πέμπτο τελικό επισκίασε όλα τα παραπάνω. Επαναλαμβάνω, όμως: η σειρά δεν έπρεπε ποτέ να κριθεί σε πέντε παιχνίδια, αλλά πολύ νωρίτερα. Ειλικρινά, είμαι σίγουρος πια πως η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ στο ελληνικό μπάσκετ. Ακόμα και τους καλύτερους παίκτες από το ΝΒΑ να αποκτήσει ο σύλλογος, πάντα σε αυτά τα ματς θα βλέπουμε τα ίδια και χειρότερα. Εδώ και 20 χρόνια, το σκηνικό παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο. Στον Παναθηναϊκό επιτρέπεται να παίζει άμυνα στο όριο του φάουλ και στον Ολυμπιακό απαγορεύεται. Για να κατακτήσει το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο ο Ολυμπιακός, είναι υποχρεωμένος να έχει πάντα καλύτερη ομάδα και να φτάνει στο πικ της απόδοσής του. Οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν το "προνόμιο" να εκτελέσουν 10 βολές σε μία περίοδο, όπου δεν έμπαινε τίποτα, όπως συνέβη αντίστοιχα στο πρώτο δεκάλεπτο του τέταρτου τελικού υπέρ των πράσινων. Σε αυτό το ματς, συγκεκριμένα, ο Παναθηναϊκός απέκτησε ψυχολογία, καθώς παρά το γεγονός ήταν άστοχος, όχι μόνο παρέμενε κοντά στο σκορ, αλλά ήταν και με 7 πόντους μπροστά. Ε, κάποια στιγμή, τα σουτ θα αρχίσουν να μπαίνουν. Σε καμία περίπτωση, οι πράσινοι δεν έπαιξαν συνολικά καλύτερο μπάσκετ από τους ερυθρόλευκους μέσα στη σεζόν και την τελική σειρά.
Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έφτασαν στον τελικό της Ευρωλίγκας, στην πιο δύσκολη και απαιτητική διοργάνωση όλων των εποχών, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση της κανονικής περιόδου. Έπαιξαν σε γενικές γραμμές καλό μπάσκετ, έχοντας ως σήμα κατατεθέν την άμυνα και τη σταθερότητα στο παιχνίδι τους μέσα στη σεζόν. Με σφιχτό μπάτζετ, πολλούς Έλληνες πρωταγωνιστές, αλλά και ξένους που δεν έκαναν τη διαφορά. Παράλληλα, η ομάδα έχασε τον καλύτερο αμυντικό της από τον Δεκέμβριο λόγω τραυματισμού (Χάκετ) και τον πιο αξιόπιστο σουτέρ της στην τελική ευθεία της αγωνιστικής χρονιάς (Λοτζέσκι). Από τις 19 Απριλίου μέχρι τις 11 Ιουνίου, ο Ολυμπιακός έπαιξε 12 παιχνίδια χωρίς αύριο. Πέντε με την Αναντολού Εφές, δύο στο Final-4, και άλλα πέντε με τον Παναθηναϊκό. Στην ουσία, μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα (από τις 28 Απριλίου έως τις 21 Μαΐου), έδωσε 5 do or die αγώνες και κέρδισε τους 4. Επέστρεψε από το 1-2 κόντρα στην Εφές και έκανε το 3-2 στην προημιτελική σειρά, ενώ νίκησε στον ημιτελικό του Final-4 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας). Ηττήθηκε μόνο στον τελικό της Ευρωλίγκας από τη Φενέρμπαχτσε, που είχε όλες τις συνθήκες με το μέρος της, παίζοντας ένα παιχνίδι τίτλου μπροστά στο φίλαθλο κοινό της.
Βάσει όλων αυτών των στοιχείων, η αγωνιστική καθίζηση των Πειραιωτών ήταν αναμενόμενη. Ο Παναθηναϊκός "σκουπίστηκε" με 3-0 από τη Φενέρ στα προημιτελικά και είχε όλο το χρόνο με το μέρος του για να προετοιμαστεί για τους τελικούς του Πρωταθλήματος. Η τρίτη ήττα από την τουρκική ομάδα σημειώθηκε στις 25 Απριλίου και ο Παναθηναϊκός έπαιξε ξανά στις 11 Μαΐου (πρώτος ημιτελικός με ΑΕΚ). Ο Ολυμπιακός μέχρι τις 21 Μαΐου και τον τελικό της Πόλης έδινε συνεχώς παιχνίδια χωρίς γυρισμό, έχοντας και σχεδόν 1.800.000 ευρώ "παρκαρισμένο" στον πάγκο λόγω τραυματισμών. Οι ερυθρόλευκοι επέστρεψαν από την Τουρκία στις 22 Μαΐου, στις 25 έδωσαν τον τρίτο ημιτελικό με τον Άρη, και στις 28 τον πρώτο τελικό με τον Παναθηναϊκό! Για ξεκούραση ούτε λόγος. Κανένας σεβασμός από τη διοργανώτρια αρχή του Πρωταθλήματος προς την ομάδα που κάνει την Ελλάδα υπερήφανη στο εξωτερικό. Ξέρετε πότε άρχισαν οι τελικοί στην Ισπανία (Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια) και την Τουρκία (Φενέρμπαχτσε-Μπεσίκτας); Στις 9 Ιουνίου! Τα συμπεράσματα δικά σας.
Κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον όρο δικαιοσύνη. Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορώ να δώσω "συγχαρητήρια" στον Παναθηναϊκό για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Απορώ με κάποιους που χάρηκαν με τη χαρά των οπαδών του αιωνίου αντιπάλου (ας ρίξουν μία ματιά στο λεξικό για το τι σημαίνει η λέξη "συγχαρητήρια"), αλλά προσωπικά δεν λειτουργώ έτσι. Το μπασκετικό τμήμα έχει γνωρίσει στο πετσί του τι σημαίνει αδικία. Με εννέα κλεμμένα Πρωταθλήματα, μόνο από το 2004 μέχρι σήμερα. Δεν θεωρώ δίκαιο αυτό που γίνεται. Για την ακρίβεια, θεωρώ πολύ λίγα τα 12 Πρωταθλήματα Ελλάδας που έχει ο Ολυμπιακός. Και αν έπαιρνε αυτά που άξιζε μέσα στα παρκέ τα τελευταία χρόνια, η διαφορά στους τίτλους θα ήταν πολύ μικρότερη. Συμμέτοχος στην παραχάραξη της ιστορίας, δεν θα γίνω. Ο Παναθηναϊκός δεν κατέκτησε δίκαια τον τίτλο και δεν έπαιξε συνολικά καλύτερα από τους ερυθρόλευκους. Η κοινή αντίληψη για το δίκαιο σε αυτήν τη χώρα, πάντα "πάσχει" και εξίσου πάντα λειτουργεί κατά το δοκούν.
Άφησα για το τέλος τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ο συγκεκριμένος τύπος έχει το ακαταλόγιστο και δεν... αγγίζεται από κανέναν σε αυτόν τον τόπο. Πιο πιθανό είναι να αυξηθούν οι μήνες στο έτος, παρά να ασκηθεί κριτική από αντικειμενικό και μη δημοσιογράφο στον επιφανή οπαδό της ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Οι δημοσιογράφοι είχαν "ξετινάξει" τον Βαγγέλη Μαρινάκη για μία δήλωσή του (για την προ ετών φράση "διδάξαμε ήθος"), την ώρα που ο Γιαννακόπουλος κάνει ό,τι γουστάρει και δεν κριτικάρεται από κανέναν. Βρίζει, απειλεί, τραμπουκάρει, σουλατσάρει, καταριέται αγέννητα παιδιά, συζύγους και αθλητές που δεν έχουν δώσει κανένα δικαίωμα, αλλά κριτική μηδέν! Σε αυτούς τους τελικούς, προχώρησε σε ρεσιτάλ προκλήσεων, κυρίως μέσω Instagram. Το Πρωτάθλημα έχει την "υπογραφή" του, αλλά με την αρνητική έννοια του όρου. Κατάφερε να αποσυντονίσει και να αποπροσανατολίσει την ομάδα του Ολυμπιακού. Για πρώτη φορά επί εποχής Σφαιρόπουλου είδαμε την ομάδα να είναι ευάλωτη πνευματικά. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η κούραση όλης της σεζόν και κυρίως του τελευταίου διμήνου, αλλά κάπου στην πορεία χάθηκε και το μυαλό των παικτών. Για παράδειγμα, ο Σπανούλης δεν ασχολιόταν με τις ύβρεις στις εξέδρες του ΟΑΚΑ και επί Σφαιρόπουλου έπαιζε απόλυτα ήρεμος στο συγκεκριμένο γήπεδο (με αποκορύφωμα τους περυσινούς τελικούς του Πρωταθλήματος), αλλά στον τέταρτο τελικό παρασύρθηκε και μπήκε στο παιχνίδι της κερκίδας και του τρας τόκινγκ από Παππά και Γκιστ.
Παράλληλα, με την παρουσία του στον πέμπτο τελικό του ΣΕΦ κατάφερε να "τσιτώσει" τους οπαδούς του Ολυμπιακού και να διχάσει στο τέλος τον κόσμο της ομάδας, με τα επεισόδια που διαδραματίστηκαν. Σουλάτσαρε όποτε ήθελε, τράβηξε όλη την πίεση πάνω του, και η ουσία είναι πως έβαλε σε αυτήν την "εξίσωση" τόσο τους παίκτες όσο και τον προπονητή του Ολυμπιακού. Η πλειοψηφία που βρέθηκε στο ΣΕΦ ασχολήθηκε πολύ περισσότερο με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τις αντιδράσεις του, παρά με το ίδιο παιχνίδι. Και η στιγμή που έκρινε τα πάντα για μένα, σημειώθηκε με το τέλος της πρώτης περιόδου. Ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει πολύ καλά τον αγώνα (11-3) και ολοκλήρωσε το πρώτο δεκάλεπτο προηγούμενος στο σκορ με 17-14. Τότε, έγινε το "ντου" προς τους διαιτητές. Ο Γιαννακόπουλος έφτασε μέχρι τη γραμματεία, χρησιμοποιώντας χυδαία φρασεολογία προς τους τρεις διαιτητές. Ο Σφαιρόπουλος κοίταζε αποσβολωμένος και οι παίκτες να επηρεάζονται από την ένταση και να χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους. Από εκεί και πέρα, τα κριτήρια των ρέφερι διαφοροποιήθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως σε ολόκληρο το δεύτερο δεκάλεπτο κάθε φορά που ένας από τους τρεις διαιτητές έφτανε στην τελική γραμμή αντιμετώπιζε τα "πυρά" του επιφανούς οπαδού (γιατί πρόεδρος και μεγαλομέτοχος δεν είναι σύμφωνα με τα "επίσημα" στοιχεία). Με χέρια-πόδια να τινάσσονται στον αέρα και βρισιές να δίνουν και να παίρνουν. Αυτά τα γράφω από όσα έβλεπα εκείνη τη στιγμή στο γήπεδο. Δεν χρειαζόμουν το βίντεο της ΚΑΕ Ολυμπιακός, το οποίο σωστά προβλήθηκε δημοσίως προκειμένου να καταλάβει και ο τελευταίος φίλαθλος ποιος ήταν ο σκοπός του συγκεκριμένου ανθρώπου στον πέμπτο τελικό. Φανταστείτε, λοιπόν, να "συμμετείχε" σε τέτοιο βίντεο ο Μαρινάκης, οι Αγγελόπουλοι, ή ο Μιχάλης Κουντούρης. Θα τους είχαν "ξεσκίσει" στην κριτική. Όχι όπως τώρα, που απλά δημοσιεύτηκε το βίντεο χωρίς τον παραμικρό σχολιασμό για τις "πράξεις" του Γιαννακόπουλου. Είναι, όντως, δύσκολοι καιροί για να σε ακολουθούν και να σε παρακολουθούν πότε βγαίνεις ή ποτέ μπαίνεις στο σπίτι σου. Δεν γίνεται, όμως, να εξισώνονται οι συμπεριφορές των αδερφών Αγγελόπουλων με αυτές του Γιαννακόπουλου.
Ο συγκεκριμένος πέτυχε αυτό που ήθελε: αποπροσανατόλισε τους παίκτες και έκανε τη δουλειά που νόμιζε πως θα του έφερνε το αποτέλεσμα. Όλα ήταν προσχεδιασμένα: η ιστορία με το πούλμαν, στην επιστροφή από την Κωνσταντινούπολη. Η ανταρσία των τεσσάρων και το "δεν τους θέλω" του Γιαννακόπουλου. Η ιντερνετική πρόκληση, η απουσία του από τους πρώτους τρεις τελικούς... Το πρωτοφανές πληρωμένο τηλεοπτικό μήνυμα που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ για τη διαιτησία του τρίτου τελικού. Η παρουσία του στον τέταρτο και πέμπτο τελικό. Η συνοδεία σε Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο στη διαδρομή προς στον πάγκο στο τέταρτο ματς της σειράς, η ανταπόδωση (στο πλαίσιο του φερ-πλέι) των Αγγελόπουλων στο ΣΕΦ και το "σας ευχαριστώ" στους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού. Το σουλάτσο στο ΣΕΦ και το "ντου" στη γραμματεία... Όλα, μα όλα. Αυτό που δεν δέχομαι ως Παναγιώτης είναι η χειραψία των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, ο οποίος λοιδορεί και απαξιώνει τον Ολυμπιακό επί μονίμου βάσεως και επί προσωπικού τα δύο αδέρφια. Χειραψία με αυτόν που σε προσβάλλει και σε κερδίζει με αθέμιτα μέσα, δεν κάνεις, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλε. Με τον τύπο που έλεγε ντοπαρισμένη την ομάδα του 2013, η οποία έπαιξε το απόλυτο μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση στο Final-4 του Λονδίνου, και εδώ και πέντε χρόνια θέλει όλους τους Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού (και όχι μόνο). Με πείραξε αυτή η χειραψία γιατί σε τέτοιες συμπεριφορές αντιδράς όπως σου συμπεριφέρονται. Άλλωστε, η ευγένεια πολλές φορές γυρίζει μπούμερανγκ σε αυτήν τη ζωή και το έχουμε διαπιστώσει όλοι στην καθημερινότητά μας.
ΥΓ1: Το έχω συνειδητοποιήσει, πλέον. Αγώνες διακόπτονταν, διακόπτονται, και θα συνεχίσουν να διακόπτονται, μόνο στο ΣΕΦ. Οι εξέδρες εκκενώνονταν, εκκενώνονται, και θα συνεχίσουν να εκκενώνονται, μόνο στο ΣΕΦ. Ξέρουμε όλοι τους ηθικούς αυτουργούς των πρόσφατων επεισοδίων. Ο λαός του Ολυμπιακού είναι αγανακτισμένος από όσα συμβαίνουν και κάποια στιγμή θα ξεσπούσε. Εννοείται πως είναι καταδικαστέα κάθε μορφή βίας στον αθλητισμό και γενικότερα στη ζωή.
ΥΓ2: Κάτι για την επόμενη ημέρα: καλοί οι Έλληνες παίκτες και ο γηγενής κορμός, αλλά πρέπει να γίνει πολύ καλύτερη επιλογή στις θέσεις των ξένων. Δε νοείται να αποκτάται ξένος παίκτης επειδή μόνο παίζει καλή άμυνα ή είναι καλός στα ριμπάουντ και τις τάπες. Οι ξένοι πρέπει να ξέρουν να βάζουν και την μπάλα στο καλάθι. Για να γίνει, λοιπόν, καλύτερη επιλογή στις θέσεις των ξένων, χρειάζεται και αύξηση του μπάτζετ. Δεν είναι δυνατόν να έχω εγώ στο μυαλό του 6-7 λύσεις παικτών για τη νέα σεζόν, που θα "εκτοξεύσουν" αγωνιστικά την ομάδα, και να μην κάνουν τις ίδιες σκέψεις οι αρμόδιοι. Προφανώς και δεν πληρώνω εγώ, αλλά οι ξένοι παίκτες-λαχεία δεν θα "βγαίνουν" κάθε χρόνο.
ΥΓ3: Έχετε καταλάβει ότι μας έχουν αναγκάσει να μισούμε το μπάσκετ με τα όσα γίνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα; Ευτυχώς, που το μπάσκετ παίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο και έχουμε την ευκαιρία να το παρακολουθούμε και να το χαιρόμαστε.
ΥΓ4: Γιάννης Μπουρούσης. Η περίπτωση ενός ανθρώπου που ξεφτιλίστηκε στα 34 για να πάρει ένα πέτσινο Πρωτάθλημα. Μέχρι και υβριστικό σύνθημα για το 1999 τραγούδησε, προκαλώντας δημόσια τα εκατομμύρια των οπαδών του Ολυμπιακού. Πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει ένας τιποτένιος για έναν τίτλο. Ξέχασε εύκολα πόσες φορές είχε φάει ξύλο στη φυσούνα του ΟΑΚΑ! Πήγε, τουλάχιστον, στην "κατάλληλη" ομάδα και έχει εργοδότη τον "κατάλληλο" πρόεδρο. Mε το ήθος και την κουλτούρα που του ταιριάζουν. Δεν σκέφτομαι καν τι θα γινόταν αν στη θέση του συγκεκριμένου παίκτη ήταν αθλητής του Ολυμπιακού. Εδώ, να μου πείτε, "έβγαλαν ρατσιστή" τον Σπανούλη στα 35. Άβυσσος, η αλητεία τους.
ΥΓ5: Παναγιώτης Αναστόπουλος. Ο μοναδικός διαιτητής σε ομαδικό άθλημα παγκοσμίως, που διαιτητεύει σε δύο συνεχόμενους τελικούς ενός Πρωταθλήματος.
ΥΓ6: Εννέα κλεμμένα Πρωταθλήματα τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Με διαδοχικές "σφαγές στο γόνατο", προσβολές και ύβρεις, εις βάρος του μεγαλύτερου και ενδοξότερου ελληνικού συλλόγου. Και όμως: ορισμένοι Ολυμπιακοί έδιναν... συγχαρητήρια στην πιο βρώμικη ομάδα που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
ΥΓ7: Κάθε ημέρα που περνάει, η ελληνική δημοσιογραφία εκτίθεται ολοένα και περισσότερο. Οι μάσκες πέφτουν και ο κόσμος βλέπει το ρόλο που παίζει ο καθένας. Δεν γίνεται στο ποδόσφαιρο ο Μαρινάκης να κριτικάρεται επειδή... αναπνέει και στο μπάσκετ να μην αγγίζεται καν ο εφευρέτης, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, της αλητείας. Υπάρχει μία άνευ προηγουμένου δικτατορία εις βάρος του Ολυμπιακού στα ελληνικά media.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
