Είναι παντελώς άδικο να κριθεί ο Μπέσνικ Χάσι βάσει της καταγωγής του και της μικρής προϋπηρεσίας που έχει ως πρώτος προπονητής (περίπου τρεισήμισι χρόνια), χωρίς πρώτα να δούμε δείγματα από τη δουλειά που θα κάνει στον Πρωταθλητή Ελλάδας. Προφανώς και δεν είναι ο τεχνικός ηγέτης που ονειρευόμαστε για τον Ολυμπιακό. Στα δικά μου μάτια, είναι μία λύση ανάγκης, απόρροια της πίεσης του χρόνου για την ανεύρεση της διάδοχης κατάστασης στον ερυθρόλευκο πάγκο, και η παραμονή του στην ομάδα θα εξαρτηθεί από τα αποτελέσματα. Και συγκεκριμένα, από τον πρώτο στόχο της σεζόν 2017-2018, που είναι η πρόκριση (και η επιστροφή των Πρωταθλητών Ελλάδας) στη φάση των ομίλων του Champions League.
Εδώ είναι και το πρώτο σκέλος που πρέπει να σταθούμε: τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να προσελκύσει προπονητή από το υψηλότερο επίπεδο. Εκτός και αν τον πληρώσει αδρά (2.000.000 ευρώ+), κάνοντάς τον παράλληλα να αισθανθεί ασφάλεια και πως δεν θα φύγει στην πρώτη αποτυχία, καθώς τα προκριματικά δεν είναι μία απλή διαδικασία. Το Champions League δεν είναι εγγυημένο και κανένας πρωτοκλασάτος ή δευτεροκλασάτος προπονητής δεν θα ρισκάρει το όνομά του στα ζόρικα προκριματικά του καλοκαιριού, προσθέτοντας μία κηλίδα αποτυχίας στο βιογραφικό του. Επίσης, μην ξεχνάμε το γεγονός πως ο Βίκτορ Σάντσεθ απολύθηκε ύστερα από δύο επίσημα παιχνίδια (και τον αποκλεισμό από τη Χάποελ Μπέερ Σεβά στα περυσινά προκριματικά του Champions League) και η ομάδα άλλαξε συνολικά πέντε προπονητές τη σεζόν που ολοκληρώθηκε. Όλα παίζουν ρόλο και κάθε προπονητής κάνει τη δική του έρευνα πριν πάρει την απόφαση να αναλάβει ένα νέο αγωνιστικό πρότζεκτ. Μένει να δούμε το πόσο ακόμα θα πληρώνει ο σύλλογος την όχι και τόσο κολακευτική ιστορία που ζήσαμε, με τους πέντε προπονητές σε μία ποδοσφαιρική χρονιά.
Οι ερυθρόλευκοι κοίταξαν περισσότερο τη γαλλική και την ισπανική αγορά, συναντώντας κλειστές πόρτες, ενώ κάποια στιγμή επέστρεψαν σε αυτήν την Πορτογαλίας. Η Γκιμαράες, όμως, δεν ήταν διατεθειμένη να αφήσει τον Πέδρο Μαρτίνς χωρίς να λάβει κάποια αποζημίωση, για αυτό και ο σύλλογος στράφηκε εν τέλει σε λύσεις που βρίσκονταν πιο χαμηλά στην τελική λίστα. Εφόσον, η περίπτωση παραμονής του Τάκη Λεμονή εξασθένησε (μακράν η πιο δοκιμασμένη επιλογή από όσες είδαν το φως της δημοσιότητας), στο δίλημμα Χάσι ή Λουτσέσκου, επικράτησε ο πρώτος. Ο Χάσι είναι πρόταση του μεγαλοατζέντη, Φάλι Ραμαντάνι, ο οποίος κάνει δουλειές τα τελευταία χρόνια με τον Ολυμπιακό και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Η λύση του Ραζβάν Λουτσέσκου θα ήταν ένα μεγάλο πισωγύρισμα, το οποίο ευτυχώς αποφεύχθηκε.
Ο πρόεδρος των Πρωταθλητών Ελλάδας είναι σίγουρος για την επιλογή του και θα κριθεί για αυτήν. Το ρίσκο είναι δεδομένο. Πέρυσι, είχε αφουγκραστεί πλήρως πως ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήταν ανεπιθύμητος στην πλειοψηφία των ερυθρόλευκων οπαδών και είχε κάνει πίσω. Φέτος, παίρνει 100% την ευθύνη πάνω του, αψηφώντας την τάση του κόσμου, και καλείται να στηρίξει την απόφασή του με πράξεις. Πώς θα γίνει αυτό; Με μεταγραφές εντεκάδας. Από τα ψηλά ράφια της μεταγραφικής αγοράς. Ήδη, ο Χάσι έχει ζητήσει πέντε έτοιμους ποδοσφαιριστές για το βασικό σχήμα. Και από τα ονόματα που έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας, βλέπουμε πως πράγματι η ομάδα στοχεύει σε παίκτες υψηλού επιπέδου για να ενισχύσει και τις τρεις γραμμές της.
Τα θετικά και τα αρνητικά της επιλογής Χάσι
Ας επιχειρήσουμε την καταγραφή των θετικών στοιχείων της πρόσληψης του Μπέσνικ Χάσι στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού.
Ο Αλβανοκοσοβάρος προπονητής δήλωσε πως επιλέχθηκε από τον Βαγγέλη Μαρινάκη για δύο λόγους: πρώτον επειδή έχει εμπειρία από προκριματικά Champions League και δεύτερον γιατί διαθέτει τον τρόπο για να αντέχει στην πίεση. Βρίσκεται σε καλή προπονητική ηλικία (στις 29 Δεκεμβρίου κλείνει τα 46 του χρόνια). Είναι φιλόδοξος και θέλει να πετύχει πολλά περισσότερα πράγματα στην καριέρα του. Τον Φεβρουάριο του 2016 είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό ως προπονητής της Άντερλεχτ στη φάση των "32" του Europa League. Σίγουρα, η βελγική ομάδα δεν είχε την ποιότητα προηγούμενων ετών, όμως όλοι θυμόμαστε μία ομάδα με εξαιρετική φυσική κατάσταση, που έτρεχε έως το 120' με τον ίδιο ρυθμό, την ώρα που οι ερυθρόλευκοι είχαν "κλατάρει" στην ημίωρη παράταση.
Με την Άντερλεχτ κατέκτησε ένα Πρωτάθλημα και ένα Σούπερ Καπ σε 26 μήνες παρουσίας ως πρώτος προπονητής (ήταν και η πρώτη του δουλειά ως head coach), ενώ νωρίτερα είχε προϋπηρεσία έξι ετών ως βοηθός στην ίδια ομάδα. Έχει επιθετική φιλοσοφία. Του αρέσει το παιχνίδι από τα άκρα και η γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, ενώ χρησιμοποιεί αρκετές διαφορές διατάξεις (4-2-3-1, 4-3-3, 4-4-2), ανάλογα πάντα και με το ρόστερ που καλείται να διαχειριστεί. Στην Άντερλεχτ δούλεψε με νέους σε ηλικία παίκτες, "θυσιάζοντας" το πρότζεκτ του Λούκα Μιλιβόγιεβιτς για τον σούπερ ταλαντούχο Γιούρι Τίλεμανς, ο οποίος σε ηλικία 20 ετών πήρε μεταγραφή στη Μονακό πριν από λίγες ημέρες έναντι του ποσού των 25.000.000 ευρώ.
Όσο για τη δεύτερη προπονητική του απόπειρα, δεν μπορεί να κριθεί ως αποτυχημένη εφόσον έμεινε μόλις για τρεισήμισι μήνες στην Πολωνία. Πρόλαβε, πάντως, να οδηγήσει τη Λέγκια Βαρσοβίας στη φάση των ομίλων του Champions League για πρώτη φορά ύστερα από 20 χρόνια, παίρνοντας την πρόκριση σε τρεις προκριματικούς γύρους κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους (αλλά και η Λέγκια δεν είναι κάποιο μεγαθήριο). Σε γενικότερο πλαίσιο, είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει 21 χρόνια στο Βέλγιο και ένα χρόνο στη Γερμανία. Γεννήθηκε και έμαθε ποδόσφαιρο στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, περνώντας ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής και προπονητικής του καριέρας στο Βέλγιο. Μιλάει τέσσερις γλώσσες, έχει τη δική του κουλτούρα, και το θετικό είναι πως δείχνει σίγουρος για τον εαυτό του. Και στην Άντερλεχτ έκανε πρωταθλητισμό, και στη Λέγκια κρίνεται επιτυχημένος από τη στιγμή που οδήγησε την ομάδα της Βαρσοβίας στη φάση των ομίλων της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, όπου είχε να παίξει 20 ολόκληρα χρόνια.
Πάμε τώρα στα αρνητικά της πρόσληψης Χάσι.
Μετά την προβληματική περυσινή σεζόν και το γεγονός πως δεν... στέριωσε κανείς προπονητής στον Ολυμπιακό, οι φίλαθλοι της ομάδας ήθελαν μία νέα αρχή αυτό το καλοκαίρι. Με έναν προπονητή που θα έχει δυνατό βιογραφικό και θα εμπνεύσει τον κόσμο. Με ηγετικά χαρακτηριστικά, ώστε να συσπειρώσει τους πάντες στην ομάδα. Η κουβέντα γύρω από την καταγωγή του Χάσι δεν εξυπηρετεί καμία πλευρά και ο 45χρονος τεχνικός μπαίνει κατευθείαν στα βαθιά, χωρίς την παραμικρή πίστωση χρόνου. Ευχή όλων είναι να προσφέρει και να κάνει τη δουλειά του όπως ο ίδιος ξέρει. Είναι μειωτικό για τον ίδιο και τον Ολυμπιακό να κριτικάρεται αυτή η επιλογή μόνο και μόνο από την καταγωγή του νέου τεχνικού της ομάδας.
Οι ερυθρόλευκοι θέλουν έναν προπονητή με ορίζοντα τουλάχιστον διετίας, αλλά τα αποτελέσματα θα είναι για μία ακόμα φορά αυτά που θα κρίνουν το μέλλον και αυτής της πρόσληψης. Αν ο Ολυμπιακός περάσει τον σκόπελο των προκριματικών του Champions League, τότε ο Χάσι θα κερδίσει χρόνο για να φτιάξει την ομάδα όπως την έχει στο μυαλό του. Σε αντίθετη περίπτωση, λογικά θα έχουμε τα περυσινά. Η βασική διαφορά, πάντως, είναι πως φέτος η διοίκηση δείχνει αποφασισμένη να θωρακίσει τη ρισκαδόρικη επιλογή που έκανε για τον πάγκο. Δεν υπάρχει και μέση λύση. Ή φέρνεις έναν καταξιωμένο προπονητή και τον περιστοιχίζεις με καλούς παίκτες (αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο), ή φέρνεις έναν προπονητή περιορισμένων δυνατοτήτων που βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία εξέλιξης και τον στηρίζεις με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο. Με κακό προπονητή και κακούς παίκτες (όχι για το επίπεδο του Ολυμπιακού, δηλαδή), η κατάσταση στραβώνει επικίνδυνα και οι όποιες απαιτήσεις για μία αξιόλογη σεζόν πάνε περίπατο.
Για μία ακόμα φορά, πάντως, ο προπονητής θα είναι ο εύκολος στόχος σε περίπτωση αποτυχίας. Ο Ολυμπιακός "τζογάρει" και ελπίζει να του βγει αυτό το νέο ρίσκο. Όπως ευελπιστεί και να κοπάσει ο θόρυβος από την πρόσληψη του Χάσι, ο οποίος καλείται να πείσει από νωρίς τον απαιτητικό λαό της ομάδας, που έχει αντιμετωπίσει με δυσπιστία την εν λόγω επιλογή. Γνώμη μου είναι πως αν η ομάδα επιστρέψει στη φάση των ομίλων του Champions League, θα γίνει ξανά ελκυστική για πιο βαρβάτα προπονητικά ονόματα, αν και τα προκριματικά πια έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και θα πρέπει να συνηθίσουμε σε αυτήν την ιδέα.
Το πιο κομβικό καλοκαίρι. Να παραμείνει προτεραιότητα ο Ολυμπιακός για τον Μαρινάκη
Ο Πάουλο Μπέντο απολύθηκε από τον Ολυμπιακό στις 6 Μαρτίου. Ο σύλλογος είχε ένα διάστημα τριών μηνών για να αποφασίσει την επόμενη κίνησή της για την τεχνική ηγεσία και φτάνουμε στις 8 Ιουνίου για να ανακοινωθεί ο νέος προπονητής, ο οποίος προέρχεται από τα... χαμηλά της ερυθρόλευκης ατζέντας. Κάτι δεν πήγε καλά στο σχεδιασμό. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Ρεμί Γκαρντ, για παράδειγμα, παρουσιαζόταν κλεισμένος επί δύο σχεδόν μήνες, αλλά τελικά η υπόθεση δεν τελεσφόρησε. Ο Φρανσουά Μοδέστο είχε αναλάβει την αποστολή να βρει προπονητή από τη γαλλική αγορά χωρίς αποτέλεσμα.
Στις 2 Ιουνίου, η ερυθρόλευκη ΠΑΕ ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά την πρόσληψη του Αρμάντο Μάριο Ουσίγιος στη θέση του αθλητικού διευθυντή και όπως γίνεται αντιληπτό ο ρόλος του Μοδέστο περιορίζεται. Ο Αργεντινός είναι ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου και αναλαμβάνει καθοριστικά καθήκοντα σχετικά με τη λειτουργία της ομάδας. Προφανώς και μίλησε με τον Χάσι, βρίσκοντας κοινό κώδικα επικοινωνίας, αλλά θα είναι άδικο να του χρεωθεί αυτή η επιλογή.
Η δική μου ανησυχία έχει να κάνει με το αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα καταφέρει να κρατήσει με επιτυχία τόσα καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Το "δέντρο" είναι η σύναψη συμφωνίας με τον Χάσνι, το "δάσος" είναι ο Ολυμπιακός και το σχέδιο που υπάρχει για τα επόμενα χρόνια. Πρόσφατα, μετά τη φιέστα για την κατάκτηση του 44ου Πρωταθλήματος Ελλάδας, ο κ. Μαρινάκης τόνισε πως και "... δέκα Νότιγχαμ να αγοράσω, ο Ολυμπιακός είναι πάνω από όλα". Τον εμπιστευόμαστε και μένει να το διαπιστώσουμε όλοι μας. Αυτό που θέλουν οι φίλαθλοι της ομάδας είναι σταράτες κουβέντες για το πλάνο που έχει σχετικά με τον Ολυμπιακό από εδώ και πέρα. Ποιος είναι ο στόχος, αγωνιστικά και μη. Τη νέα σεζόν έχουν να δουν πολύ χειρότερα πράγματα τα μάτια μας, καθώς ο "πόλεμος" του "συστήματος" εναντίον του συλλόγου θα κορυφωθεί. Μπορεί η "συμμαχία" να έχει σπάσει σε κομμάτια, αλλά αυτοί που θέλουν να δουν τον Ολυμπιακό να χάνει τα σκήπτρα του εξακολουθούν να προσπαθούν για αυτό. Και η ουσία είναι πως ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του προέδρου, αλλά για να δει ξανά την ομάδα του να παίζει το ποδόσφαιρο που έχει συνηθίσει να βλέπει από αυτή και όχι μόνο να είναι αποτελεσματική. Για όλα αυτά, το φετινό καλοκαίρι είναι το πιο κομβικό σε όλα τα επίπεδα.
Δεν χρήζει διαπραγμάτευσης πως χρειάζονται ξεκάθαροι ρόλοι και συγκεκριμένες αρμοδιότητες στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Για την ομαλή λειτουργία της ομάδας. Δεν γίνεται οι ίδιοι άνθρωποι να "τρέχουν" και τον Ολυμπιακό και τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Ο Ουσίγιος έφερε τρεις δικούς του συνεργάτες στο τμήμα σκάουτινγκ (το οποίο χτίζεται από την αρχή), ο Ντάρκο Κοβάτσεβιτς επιστρέφει ενεργά και έχει λόγο στις μεταγραφές (ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί ο ακριβής ρόλος του), ο Φρανσουά Μοδέστο έχει ένα χρόνο σε παραγοντική θέση και ακόμα δεν έχει κάνει τη διαφορά σε κάποιο κομμάτι, ο Κριστιάν Καρεμπέ αποτελεί κόσμημα για την εικόνα του συλλόγου στο εξωτερικό (αλλά δεν παίρνει πρωτοβουλίες στο γενικότερο σχεδιασμό), ενώ ο Γιάννης Βρέντζος παραιτήθηκε από τη διοίκηση πέρυσι, αλλά ασκούσε κανονικά τα καθήκοντά του κατά τη διάρκεια της χρονιάς και τώρα ετοιμάζεται να αποχωρήσει οριστικά για την Αγγλία. Ο Ουσίγιος αναμένεται να αναλάβει (και) αυτό το σκέλος, αλλά επαναλαμβάνω πως συγκεκριμένοι άνθρωποι πρέπει να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές. Και πάνω από όλα, να αποδειχθεί ότι προτεραιότητα συνεχίζει να αποτελεί ο Ολυμπιακός. Για αυτό και ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει την υποχρέωση να βγει και να μιλήσει ανοιχτά στον απλό φίλαθλο της ομάδας. Σε μία σεζόν όπου η πρόκριση στους ομίλους του Champions League είναι εξόχως σημαντική, αλλά υπάρχει και η μεγάλη πρόκληση για το 8ο συνεχόμενο Πρωτάθλημα Ελλάδας (σε 8 χρόνια διοικητική ηγεσίας), επίδοση-ρεκόρ από ποδοσφαιρική ομάδα στη χώρα μας. Το να ξεπεράσεις, πρόεδρε, τον μεγαλύτερο διοικητικό ηγέτη στην ιστορία του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη, δεν είναι και μικρό επίτευγμα. Κάθε άλλο.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου