Ρουτίνα και συνέπεια

• Δίχως αμφιβολία, το πρόσημο από την ευρωπαϊκή διαδρομή του Ολυμπιακού και την τρέχουσα σεζόν είναι θετικό. Η ομάδα δεν πήρε ό,τι άξιζε από τον όμιλο του Champions League, αλλά το ευρωπαϊκό ταξίδι συνεχίζεται τον Φεβρουάριο και επιτεύχθηκε ο ρεαλιστικός στόχος: η πρόκριση στη φάση των "32" του Europa League, μέσα από μία σκληρή δοκιμασία με τρεις προκριματικούς γύρους και έξι αγώνες (με πέντε νίκες και μία ισοπαλία) πριν το μεγάλο ραντεβού με τις κορυφαίες ομάδες, στη φάση των γκρουπ της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Αποδόθηκε εν μέρει δικαιοσύνη, τουλάχιστον για την κατάληψη της τρίτης θέσης, καθώς δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης μεταξύ του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα.
•  Όταν ορισμένοι αποκλείονται σχεδόν κάθε σεζόν από τον Αύγουστο και κάποιοι άλλοι έχουν ξεχάσει όχι μόνο πότε νίκησαν για τελευταία φορά στην Ευρώπη, αλλά και πότε έπαιξαν εκεί για τελευταία φορά (και είναι εξαιρετικά απροσδιόριστο το πόσο σύντομα θα... μυρίσουν ξανά Ευρώπη), ο Ολυμπιακός πετυχαίνει μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες και σπουδαίες ευρωπαϊκές προκρίσεις. Είναι ρουτίνα, πλέον, για τον σύλλογο να παίζει στην Ευρώπη και στο δεύτερο μισό κάθε σεζόν. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν σταθεροποιηθεί στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και απομένει απλά η απόλυτη υπέρβαση.
• Για να επανέλθω στην αρχή του άρθρου, ο Ολυμπιακός άξιζε την πρόκριση στη φάση των "16" του Champions League, αλλά οι λεπτομέρειες δεν ήταν με το μέρος του. Ακόμα και η νίκη-πρόκριση επί του Ερυθρού Αστέρα ήρθε με πολύ κόπο και στο φινάλε μιας αναμέτρησης, όπου η υπεροχή ήταν εμφανής, αλλά το γκολ ήρθε στο φινάλε από το σημείο του πέναλτι. Η ομάδα είχε 6-7 καθαρές ευκαιρίες για γκολ, κυρίως με Ποντένσε και Ελ Αραμπί, μέτρησε 27 τελικές προσπάθειες έναντι 7 του αντιπάλου (9 έναντι 2 στο στόχο), είχε υπέρ της την κατοχή με συντριπτικό ποσοστό (67%-33%), όμως αν ο Ερυθρός Αστέρας δεν αστοχούσε στο πέναλτι πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν ακόμα πιο ζόρικο. Ο Ελ Αραμπί ευστόχησε στο πέναλτι, στο φινάλε, και αποκατέστησε την τάξη.
• Σε προηγούμενο blog, είχα γράψει πως η φανέλα του Ολυμπιακού έχει "βαρύνει" στην Ευρώπη, αλλά ο Πέδρο Μαρτίνς και η πλειοψηφία των παικτών δεν έχουν την εμπειρία από το Champions League, κάτι που φάνηκε στα έξι παιχνίδια του ομίλου. Ο Πορτογάλος προπονητής είχε καλές και κακές (κυρίως στη διαχείριση του ρόστερ και των επιλογών του, ιδιαίτερα στο Βελιγράδι) στιγμές, ενώ για το βήμα παραπάνω σε αυτό το γκρουπ, στοίχισαν τα ατομικά λάθη και η έλλειψη συγκέντρωσης, σε καίρια σημεία μέσα στα παιχνίδια, με τον Γιασίν Μεριά να είναι ο αδύναμος κρίκος. Επιρρεπής στο αβίαστο λάθος με την μπάλα στα πόδια και την γκέλα, αν και με κάποια θετικά στοιχεία στο παιχνίδι του, όπως στις προσωπικές μονομαχίες τόσο στον αέρα όσο και χαμηλά. Ο Τυνήσιος στόπερ, καλώς ή κακώς, είχε συμμετοχή στα 7 από τα 14 γκολ που δέχθηκε η ομάδα στον όμιλο, με το "τσαφ" στο Λονδίνο κόντρα στην Τότεναμ (όταν το 0-2 έγινε 1-2 λίγο πριν από την εκπνοή του πρώτου μέρους) να σημαδεύει την παρουσία του στη φετινή φάση των ομίλων του Champions League. Από την πρώτη στιγμή, τον Ιούλιο του 2018, είχα εκφράσει τους ενδοιασμούς μου για αυτήν τη μεταγραφή και όλα δείχνουν πως ο διεθνής κεντρικός αμυντικός δεν έχει μέλλον στον Ολυμπιακό, καθώς και ο ίδιος φάνηκε επηρεασμένος ψυχολογικά στο τελευταίο παιχνίδι, κάνοντας ορισμένα λάθη χωρίς πίεση. Όταν οι εξέδρες στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" δυσφορούν για έναν ποδοσφαιριστή, όπως συνέβη με τον Μεριά απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, τότε η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
• Οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάζουν συνέπεια στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις και το σημαντικό στοιχείο είναι πως παρά τις αλλαγές σε πρόσωπα έχουν χτίσει χαρακτήρα. Προφανώς και σε μία γεμάτη και πολυετή ευρωπαϊκή διαδρομή θα προκύψουν ματς που θα στραβώσουν πολύ, αλλά σε γενικές γραμμές η ομάδα είναι ανταγωνιστική και κοιτάζει στα μάτια όλους τους αντιπάλους.
• Ο Ολυμπιακός έπαιξε στα ίσα τις Μπάγερν Μονάχου και Τότεναμ, που η χρηματιστηριακή αξία των ρόστερ τους «αγγίζει» τα 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Η Μπάγερν είναι σταθερά στην κορυφαία πεντάδα της Ευρώπης, ενώ η Τότεναμ παίζει κάθε εβδομάδα σε υψηλή ένταση στο καλύτερο Πρωτάθλημα του πλανήτη. Ήταν η φιναλίστ του Champions League, της περασμένης σεζόν, και έχει ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, ίσως το πιο φανταχτερό παγκοσμίως, με παίκτες, ιδιαίτερα από τη μέση και μπροστά, τρομερής ποιότητας, που είχαν θέση σε όλες τις ομάδες της διοργάνωσης.
• Ακόμα και στο χειρότερο του παιχνίδι στον όμιλο, ο Ολυμπιακός κράτησε στο μηδέν την Μπάγερν στο Μόναχο για 69 λεπτά και ενώ το τελικό 2-0 διαμορφώθηκε στο 89'. Για την ιστορία, οι Βαυαροί έριξαν 10 γκολ στην Τότεναμ, που προκρίθηκε ως δεύτερη από το γκρουπ. Οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να έχουν δύο νίκες με την Τότεναμ και μία ισοπαλία με την Μπάγερν στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", αλλά οι λεπτομέρειες (που ανέφερα παραπάνω) έκαναν τη διαφορά. Ο Μαρτίνς είχε πραγματικά ένα κακό βράδυ στο Βελιγράδι, όταν και δεν διαχειρίστηκε σωστά το πρώτο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, κάνοντας εκτενές rotation. Πάντως, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός πλήρωσε και τη γιορτινή ατμόσφαιρα που το συνόδευε λόγω των εξαιρετικών σχέσεων που έχουν οι οπαδοί των δύο ομάδων, κάτι που παραλίγο να γίνει και στο δεύτερο ματς του Καραϊσκάκης. Η ομάδα επηρεάστηκε, βέβαια, από το εύφορο κλίμα, αλλά ευτυχώς δεν της στοίχισε στο τέλος.
•  Ο Πέδρο Μαρτίνς αξίζει τα εύσημα γιατί, σε συνεργασία με τη διοίκηση, έχτισαν μία ομάδα από την αρχή. Ο Πορτογάλος προπονητής κατέστησε άμεσα ανταγωνιστικό τον Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πέντε προκρίσεις σε ισάριθμους προκριματικούς γύρους και εξασφάλιση εισόδου σε όμιλο του Europa και του Champions League, πρόκριση από γκρουπ του Europa League στη φάση των "32", τρίτη θέση σε όμιλο του Champions League και πρόκριση ξανά στη φάση των "32" του Europa League, με 12 νίκες σε 24 ευρωπαϊκά παιχνίδια στον πάγκο του Ολυμπιακού (12 νίκες-5 ισοπαλίες-7 ήττες). Και στην τρέχουσα σεζόν, ο 49χρονος προπονητής είδε τους πολύτιμους Φορτούνη και Χριστοδουλόπουλο να τίθενται εκτός δράσης λόγω τραυματισμών, τον Σισέ να ταλαιπωρείται με ένα πρόβλημα υγείας, και τον Βαλμπουενά να βγάζει τραυματισμούς λόγω ηλικίας και να παίζει ως βασικός μόλις στο ένα από τα έξι παιχνίδια της ομάδας στον ευρωπαϊκό όμιλο (ο Γάλλος μέτρησε συνολικά τρεις συμμετοχές στο γκρουπ). 
• Επειδή γίνεται πολλή κουβέντα για τον τεχνικό ηγέτη του Ολυμπιακού, ας ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Μετά το τέλος της πρώτης του σεζόν, είχα εκφράσει τις αμφιβολίες μου για το αν έχει το μέταλλο και την προσωπικότητα να οδηγήσει την ομάδα ξανά στους τίτλους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως δουλεύει πολύ   
• Το σίγουρο είναι πως, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Ολυμπιακός δύσκολα θα βρει ισάξιο προπονητή στην αγορά και θα είναι "αυτοχειρία" να προβεί σε αλλαγή σκυτάλης μέχρι το τέλος της σεζόν. Από εκεί και πέρα, όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα παρθεί και η απόφαση ανάλογα με την κατάληξη της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ο Μαρτίνς, βέβαια, δεν πρόκειται να πάει χαμένος. Προτάσεις έχει και θα έχει, διπλασιάζοντας τουλάχιστον τις τωρινές απολαβές του, και όπως γίνεται αντιληπτό η διαπραγμάτευση με τον Ολυμπιακό, σε περίπτωση που γίνουν συζητήσεις για ανανέωση κάποια στιγμή, μόνο εύκολη δεν θα είναι.
• Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας πολύ καλός προπονητής και έχει αποδείξει την αξία του, δημιουργώντας ένα καινούργιο σύνολο, που παράγει ποδόσφαιρο και προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι του, ανεξαρτήτως έδρας και συνθηκών. Τρανό παράδειγμα, το εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο στην έδρα της Τότεναμ. Με τα θετικά και τα αρνητικά του, όπως όλοι οι συνάδελφοί του. Τα λόγια του στη συνέντευξη Τύπου ("... ο Ολυμπιακός, είναι αλήθεια πως, μού στερεί χρόνια"), μετά το εντός έδρας ματς, καταδεικνύουν την έντονη πίεση που έχει αυτός ο πάγκος και αυτός ο σύλλογος. Αυτή η πίεση, τον έχει επηρεάσει, καθώς γνωρίζει πως ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να μείνει για τρίτη συνεχόμενη σεζόν χωρίς Πρωτάθλημα. Η διαχείριση του ρόστερ γίνεται με γνώμονα τον τίτλο στην Ελλάδα, για αυτό και κάποια κακώς κείμενα. Έχει αντιληφθεί πλήρως την ψύχωση για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και λειτουργεί βάσει αυτής!
• Θέμα υπάρχει και στη διαχείριση των αγώνων, κατά τη διάρκειά τους, καθώς παρεμβάσεις σε πρόσωπα γίνονται μόνο όταν ένα παιχνίδι δεν κυλάει με τον επιθυμητό τρόπο και χρειάζονται διαφοροποιήσεις. Οι αλλαγές καθυστερούν και πραγματοποιούνται βάσει της εξέλιξης των παιχνιδιών, αλλά αυτό που με έχει ενοχλήσει κάπως είναι η έλλειψη σημείου αναφοράς στην επίθεση, αν και αυτό υφίσταται! 
• Και εξηγούμαι: Δεν υπάρχει ομάδα σε αυτό το υψηλό επίπεδο, που να μην έχει ξεκάθαρη ιεραρχία στη γραμμή κρούσης. Για παράδειγμα, ποιος είναι ο αναπληρωματικός του Λεβαντόβσκι και του Κέιν; Ο Ελ Αραμπί πρέπει να είναι ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού, δίχως την παραμικρή ένσταση. Ο Μαροκινός κυνηγός θυμίζει πολύ τον Κώστα Μήτρογλου σε εκτελεστική δεινότητα και έχει το γκολ στο... αίμα του. Ελ Αραμπί και Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο έχουν παίξει στον ίδιο αριθμό αγώνων (από 21), ενώ ο πρώτος μετράει μόλις 58 λεπτά περισσότερα σε χρόνο συμμετοχής. Ο Μαροκινός έχει 11 γκολ και 3 ασίστ (από τα 21 παιχνίδια, έχει αγωνιστεί στα 14 ως βασικός), ενώ ο Ισπανός επιθετικός μετράει 4 γκολ και 2 ασίστ (από τα 21 ματς, έχει παίξει στα 11 ως βασικός). 
• Ο χρόνος στην κορυφή της επίθεσης, δεν πρέπει να μοιράζεται. Χτυπάει άσχημα ότι στις δύο από τις τέσσερις ισοπαλίες του Ολυμπιακού στη Super League 1, κόντρα σε Παναθηναϊκό και Πανιωνιο, ο Ελ Αραμπί μπήκε στο ματς όταν η ομάδα δέχθηκε την ισοφάριση και έπρεπε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στις καθυστερήσεις. Επίσης, ο 33χρονος Μαροκινός έπαιξε ως βασικός στα τρία από τα έξι παιχνίδια της φάσης των ομίλων του Champions League, σκοράροντας συνολικά τρία γκολ. Στα υπόλοιπα τρία ματς του γκρουπ, αγωνίστηκε συνολικά 12 λεπτά ως αλλαγή! 
• Πάντως, η ουσία δεν αλλάζει: ο Μαρτίνς είναι κάτι παραπάνω από ένας κανονικός προπονητής και ο Ολυμπιακός καλείται άμεσα να αποφασίσει αν βλέπει το μέλλον να είναι κοινό ή τη συνεργασία τους να εξαρτάται μόνο από τα αποτελέσματα. Γιατί αν το πράγμα φτάσει μέχρι το καλοκαίρι, η υπόθεση παραμονής θα δυσκολέψει, καθώς, ήδη, ο Μαρτίνς βρίσκεται στη λίστα πολλών ομάδων και έχει εξασφαλισμένο συμβόλαιο κάπου αλλού.
• Και κάτι για το τέλος... Να είσαι ανύπαρκτος, εντός και εκτός συνόρων, και να μην μπορείς να σταυρώσεις δεύτερη συνεχόμενη νίκη στο Πρωτάθλημα, αλλά να βγάζεις μία γλώσσα μέχρι το πάτωμα, αλλάζοντας κάθε εβδομάδα ομάδα και έχοντας λιώσει στους καναπέδες. Το μεγαλύτερο λάθος στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, είναι ότι δεν τελείωσε τον αιώνιο αντίπαλό του, βυθίζοντας και στέλνοντάς τον στην απόλυτη αφάνεια. Μπορούσε και δεν το έκανε.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης