Σε τέσσερις θέσεις θα ήθελα κάτι διαφορετικό (και καλύτερο) σε ό,τι αφορά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Για να έχουμε και καλύτερη τύχη στο Champions League και γενικότερα για διάκριση στην Ευρώπη. Ένα γρήγορο στόπερ τύπου Μανωλά ή Ρέτσου, ένα εξάρι στυλ Μιλιβόγιεβιτς, έναν winger όπως ο Γκαλέτι και ο Μιραλάς (αν και ο Βέλγος παίζει για πλάκα σε όλες τις θέσεις της μεσοεπιθετικής γραμμής), και έναν σέντερ φορ-γκολτζή όπως ο Μήτρογλου (πόσο λείπεις, ρε Κώστα).
Ωστόσο, το έμψυχο δυναμικό του Ολυμπιακού είναι ποιοτικό και παραμένει το καλύτερο στην Ελλάδα. Πάρτε ως παράδειγμα την εντεκάδα στον αγώνα Κυπέλλου με τον Αχαρναϊκό στο γήπεδο της Νεάπολης (οι ερυθρόλευκοια εξασφάλισαν την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης). Μία εναλλακτική σύνθεση, καθώς κανένας από τους έντεκα αυτούς παίκτες (κάποιες πιθανότητες έχει μόνο ο Καρσελά) δεν προορίζεται για βασικός στο ντέρμπι του Σαββάτου (28/10) με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Αυτό το σχήμα διεκδικούσε για πλάκα τους τίτλους εντός συνόρων. Και το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Με τον Καπίνο στο τέρμα. Τους Φιγκέιρας και Μίλιτς στα δύο άκρα της άμυνας. Τους Νικολάου και Βούκοβιτς στο κέντρο της άμυνας (οκ, σπάνια παίζουν δύο αριστεροπόδαροι μαζί στην... καρδιά της οπισθοφυλάκης, αλλά αναφέρομαι στην ποιότητα που έχουν ως ποδοσφαιριστές). Οι Ταχτσίδης, Ζιλέ και Μαρτίνς στη μεσαία γραμμή και οι Καρσελά, Μάριν, Τζούρτζεβιτς μπροστά. Με τους Ζντιέλαρ, Εμενίκε, Βρουσάι να αγωνίζονται ως αλλαγή.
Η δυναμική του ρόστερ πρέπει να αναδειχθεί και σιγά-σιγά αυτό γίνεται από τον Τάκη Λεμονή. Η δουλειά του προπονητή είναι πολύπλευρη και ένα από τα κομμάτια που οφείλει να εστιάζει αφορά την αξιοποίηση του υλικού που έχει στα χέρια του. Είναι σημαντικό να κρύβονται ως ένα βαθμό οι αγωνιστικές αδυναμίες και να αναδύονται τα δυνατά στοιχεία και "χαρτιά" στο παιχνίδι των Πρωταθλητών Ελλάδας.
Η ομάδα βρίσκει το δρόμο της ύστερα από έναν "αυτοκαταστροφικό" Σεπτέμβριο. Συνεχίζουμε...
ΥΓ1: Ο Ταχτσίδης δεν λειτούργησε ομαδικά γενικότερα στη Νίκαια και ειδικότερα στη φάση που έπρεπε να "σπάσει" την μπάλα στον Τζούρτζεβιτς, ο οποίος βρισκόταν ολομόναχος και πρόσωπο με το τέρμα, στο ύψος της μικρής περιοχής. Ο Σέρβος δεν πατάει γερά, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά, αλλά δεν τον θεωρώ κακό επιθετικό. Αυτήν τη στιγμή είναι μπλοκαρισμένος και μόνο μέσα από τα γκολ θα βρει τον εαυτό του.
ΥΓ2: Ο Μαρτίνς ήταν το κορυφαίο "οκτάρι" στο πρώτο μισό του περσινού Πρωταθλήματος και τώρα βρίσκει σπάνια μία θέση στην αποστολή. Αυτό λέει πολλά για την ποιότητα του ρόστερ. Αρκεί να υπάρχει στην άκρη του πάγκου ο κατάλληλος άνθρωπος για να το διαχειριστεί.
ΥΓ3: Ο Καρσελά είχε διάθεση και επιτέλους έδωσε την πρώτη του ασίστ σε επίσημο αγώνα. Πρέπει να ανεβάσει στροφές γιατί δεν τον βλέπω καλά τον Μαροκινό εξτρέμ, ακόμα και ενόψει Γενάρη.
ΥΓ4: Ο αντίπαλος ήταν αδύναμος, ο Ολυμπιακός νίκησε άνετα τον Αχαρναϊκό με 3-0, αλλά κρατάω το δεύτερο διαδοχικό μηδέν στην άμυνα. Η ομάδα έχει "πονέσει" από την ευκολία με την οποία δέχεται γκολ. Ήταν μόλις η 4η φορά σε 17 επίσημα ματς, όπου οι ερυθρόλευκοι διατήρησαν ανέπαφη την εστία τους.
ΥΓ5: Δεν έχω τηρήσει μία υπόσχεση: να τα λέμε πιο συχνά μέσα από το blog. Όχι μόνο για τα αθλητικά, έτσι. Θα προσπαθήσω να φανώ πιο συνεπής από εδώ και πέρα.
*Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου