Ξεχωριστό κεφάλαιο, αλλά ο κύκλος έκλεισε

Λειτουργώντας στη ζωή μου σχεδόν αποκλειστικά με το συναίσθημα και το ένστικτο, τώρα, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Κρίνω πως το blog έκλεισε τον κύκλο του και νιώθω ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι άλλο. Γιατί όταν δεν είναι καλά ο Παναγιώτης, δεν μπορεί να είναι καλά και αυτό το διαδικτυακό σπίτι. Πάντα κάτι θα λείπει και δεν θα είναι ζεστό και φιλόξενο, όπως το επιθυμώ.

Μπορεί να μην ήμουν συνεπής για διάφορους λόγους, αλλά ό,τι γράφτηκε εδώ μέσα από τις 7 Δεκεμβρίου του 2015 μέχρι και σήμερα βγήκε, όπως συμβαίνει πάντα έτσι και αλλιώς, από την ψυχή μου. Αυτό το blog αποτελεί ένα ξεχωριστό προσωπικό κεφάλαιο, που μπορεί να βάδισε παράλληλα και να συνυπήρξε με το δυσκολότερο και πιο ψυχοφθόρο διάστημα που έχω περάσει ποτέ, αλλά είναι δικό μου. Αίμα μου. Κομμάτι της καρδιάς μου. Κομμάτι του Παναγιώτη. Το σέβομαι και το αγαπώ, ανεξάρτητα αν δεν το πρόσεξα και πολύ. Για την ακρίβεια, δεν το πρόσεξα καθόλου.

Αυτοί οι τελευταίοι πενήντα μήνες μού έχουν διδάξει πολλά και πάνω από όλα με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο (πάντα καλός ήμουν, βέβαια), παρά τις διαδοχικές και επίπονες δοκιμασίες σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Αισθάνομαι πολύ πιο δυνατός και ανθεκτικός. Και, ειλικρινά, ευχαριστώ όλους όσοι έμπαιναν καθημερινά σε αυτό το blog, περιμένοντας μήπως και δημοσιεύσω κάποιο άρθρο, παρά το γεγονός πως αυτή η σελίδα ανανεωνόταν σπάνια και επί της ουσίας υπολειτουργούσε.

Μέχρι κάποια ηλικία, λίγο-πολύ, όλοι αισθανόμαστε άτρωτοι και ότι τίποτα δεν μπορεί να μας καταβάλλει και να μας λυγίσει. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Η ίδια η ζωή δεν είναι έτσι. Από το 2015, το σύμπαν μού στέλνει αλλεπάλληλα μηνύματα. Να αισθάνεται και να είναι βέβαιο πως τα έχω αποκωδικοποιήσει απόλυτα. Η ζωή είναι ωραία, αλλά συνάμα σκληρή και πρέπει να συναντήσουμε στην πορεία και τις δύο όψεις. Δεν είμαι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, που είδε ανθρώπους να τον αδικούν και να τον προδίδουν. Δεν είμαι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, που μπροστά στα μάτια μου έλεγαν τα καλύτερα και πίσω από την πλάτη μου τα χειρότερα. Έχει αποδειχθεί πια στην πράξη πως αυτός ο κόσμος είναι κακός, άδικος, άκαρδος...

Όλη τη ζημιά την κάνει η στενοχώρια. Τα όσα ζόρικα και άδικα βίωσα επαγγελματικά το 2015, προκάλεσαν το μετέπειτα "ξέσπασμα" στον οργανισμό μου. Ήταν αναμενόμενο. Προέκυψε ένα πρόβλημα υγείας, αλλά σιγά-σιγά το ξεπερνάω και σωματικά είμαι πολύ καλύτερα. Ψυχολογικά, όμως, όχι. Η πληγή δεν έχει κλείσει και δεν προβλέπεται να κλείσει. Κάπως έτσι έφτασα και στην κορυφή του παγόβουνου. Για πρώτη φορά από το 2001 όταν και άρχισα αυτήν τη δουλειά, έχω μείνει εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο άνεργος (μετά την παραίτησή μου από το προηγούμενο ΜΜΕ που εργαζόμουν), και αυτό είναι κάτι που δεν παλεύεται. Έχω σιχαθεί τα πάντα, προφανώς και τη δημοσιογραφία, έτσι όπως έχει καταντήσει, αλλά δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Και δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο. Γεννήθηκα για να είμαι Ολυμπιακός και δημοσιογράφος. Αυτό ήταν το πεπρωμένο μου.

Αν δεν προσκυνήσεις, δουλειά δεν βρίσκεις. Αν δεν καταπιείς τα πιστεύω σου, δουλειά δεν βρίσκεις. Αν δεν γράφεις ό,τι σου πουν, δουλειά δεν βρίσκεις. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση. Κάποτε, σε ένα από τα ταξίδια μου για τον Ολυμπιακό, είχα μία κουβέντα με ένα συνάδελφο ανήμερα ενός αγώνα. Μέσες άκρες, μού έλεγε πως είμαι "πολύ Ολυμπιακός" και ότι δεν πρέπει να γράφουμε οπαδικά, αλλά να κάνουμε τη δουλειά μας ως δημοσιογράφοι και να ασχολούμαστε μόνο με το ποδόσφαιρο! Τα έλεγε αυτά σε έναν εκ των, μετρημένων στα δάχτυλα του ενός, δημοσιογράφων και ρεπόρτερ Ολυμπιακού, που καταγράφουν με ακρίβεια όλα όσα συμβαίνουν εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου και έχουν το... ελάττωμα να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Τα έλεγε αυτά σε έναν δημοσιογράφο, που είχε δηλώσει από την πρώτη στιγμή ποια ομάδα υποστηρίζει, αλλά είχε βρεθεί κάποια στιγμή στο στόχαστρο τόσο επί διοίκησης Κόκκαλη όσο και επί διοίκησης Μαρινάκη για την καλοπροαίρετη κριτική που ασκούσε στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Πλέον, αυτός ο συνάδελφος είναι από τις πιο "αυθόρμητες και βολεμένες πένες" που κυκλοφορούν στην πιάτσα. Και ο Παναγιώτης, άνεργος εδώ και ένα χρόνο.

Όλο αυτό το διάστημα εμπέδωσα σε απόλυτο βαθμό πως, στο συνάφι μας, η ζυγαριά ανάμεσα στις συμπάθειες και τις αντιπάθειες προς το πρόσωπό μου γέρνει απελπιστικά προς τις αντιπάθειες. Δεν με πειράζει γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους, αλλά και για το γεγονός πως έπεσαν οι μάσκες. Με περιτριγύριζαν κουμάσια, που κοίταγαν μόνο το συμφέρον τους και να επωφεληθούν από τη δυναμική μου. Η δική μου ανταμοιβή ήταν, είναι, και θα είναι η εκτίμηση των απλών ανθρώπων, που δεν με ξέρουν προσωπικά, αλλά μού σφίγγουν το χέρι όταν με δουν σε κάποιο γήπεδο που παίζει η ομάδα. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν με ξεχνούν, ποιος είμαι εγώ για να τους γυρίσω τώρα την πλάτη; Πρέπει να το παλέψω και να συνεχίσω.

Τους τελευταίους πενήντα μήνες, έχω σκεφτεί πάρα πολύ. Συνέχεια, σκέφτομαι. Για ατέλειωτες ώρες. Αναγνωρίζω τα λάθη μου, τι έχει φταίξει, τι έχει πάει στραβά. Το συναίσθημα δεν κάνει και πολύ καλό σε αυτήν τη ζωή (και σε αυτό το επάγγελμα), αλλά δεν μετανιώνω για κάτι, παρά μόνο για την περιπέτεια που είχα με τον ΠΣΑΤ προ τετραετίας και για την οποία ευθύνομαι 100% εγώ, καθώς είχα γράψει κάτι όντως εμετικό στο Facebook και ζητώ δημόσια συγγνώμη για αυτό. Εδώ και ένα χρόνο έχω αραιώσει την παρουσία μου στα social media και αισθάνομαι πως έχω πράξει σωστά. Πολλές φορές ξέφυγα σε αυτά και το αναγνωρίζω, αλλά η καρδιά μου ήταν, είναι, και θα παραμείνει αγνή και καθαρή.

Έχω πληρώσει τον αυθορμητισμό μου. Έχω πληρώσει ότι λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι. Έχω πληρώσει ότι κανένας δεν μπορεί να με ξεγελάσει σε αυτήν τη ζωή και σε αυτήν τη δουλειά. Έχω πληρώσει τη φιλοσοφία και τη στάση ζωής μου, αλλά αυτός είμαι και δεν πρόκειται να αλλάξω. Θα είμαι πάντα ο Παναγιώτης που είναι ανταγωνιστικός και διεκδικεί, και θέλει πάντα να είναι ελεύθερος.

Το Κόκκινο Βέλος κρεμάει τη φανέλα του και αποσύρεται από την αγωνιστική δράση. Άλλωστε, όπως έχει πει και ο Νίτσε "... η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή". Είναι κάτι που τηρώ απαρέγκλιτα. Δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα, αλλά ελπίζω και εύχομαι να τα ξαναπούμε.

Εις το επανιδείν, λοιπόν.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ρουτίνα και συνέπεια

• Δίχως αμφιβολία, το πρόσημο από την ευρωπαϊκή διαδρομή του Ολυμπιακού και την τρέχουσα σεζόν είναι θετικό. Η ομάδα δεν πήρε ό,τι άξιζε από τον όμιλο του Champions League, αλλά το ευρωπαϊκό ταξίδι συνεχίζεται τον Φεβρουάριο και επιτεύχθηκε ο ρεαλιστικός στόχος: η πρόκριση στη φάση των "32" του Europa League, μέσα από μία σκληρή δοκιμασία με τρεις προκριματικούς γύρους και έξι αγώνες (με πέντε νίκες και μία ισοπαλία) πριν το μεγάλο ραντεβού με τις κορυφαίες ομάδες, στη φάση των γκρουπ της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Αποδόθηκε εν μέρει δικαιοσύνη, τουλάχιστον για την κατάληψη της τρίτης θέσης, καθώς δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης μεταξύ του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα.
•  Όταν ορισμένοι αποκλείονται σχεδόν κάθε σεζόν από τον Αύγουστο και κάποιοι άλλοι έχουν ξεχάσει όχι μόνο πότε νίκησαν για τελευταία φορά στην Ευρώπη, αλλά και πότε έπαιξαν εκεί για τελευταία φορά (και είναι εξαιρετικά απροσδιόριστο το πόσο σύντομα θα... μυρίσουν ξανά Ευρώπη), ο Ολυμπιακός πετυχαίνει μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες και σπουδαίες ευρωπαϊκές προκρίσεις. Είναι ρουτίνα, πλέον, για τον σύλλογο να παίζει στην Ευρώπη και στο δεύτερο μισό κάθε σεζόν. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν σταθεροποιηθεί στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και απομένει απλά η απόλυτη υπέρβαση.
• Για να επανέλθω στην αρχή του άρθρου, ο Ολυμπιακός άξιζε την πρόκριση στη φάση των "16" του Champions League, αλλά οι λεπτομέρειες δεν ήταν με το μέρος του. Ακόμα και η νίκη-πρόκριση επί του Ερυθρού Αστέρα ήρθε με πολύ κόπο και στο φινάλε μιας αναμέτρησης, όπου η υπεροχή ήταν εμφανής, αλλά το γκολ ήρθε στο φινάλε από το σημείο του πέναλτι. Η ομάδα είχε 6-7 καθαρές ευκαιρίες για γκολ, κυρίως με Ποντένσε και Ελ Αραμπί, μέτρησε 27 τελικές προσπάθειες έναντι 7 του αντιπάλου (9 έναντι 2 στο στόχο), είχε υπέρ της την κατοχή με συντριπτικό ποσοστό (67%-33%), όμως αν ο Ερυθρός Αστέρας δεν αστοχούσε στο πέναλτι πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν ακόμα πιο ζόρικο. Ο Ελ Αραμπί ευστόχησε στο πέναλτι, στο φινάλε, και αποκατέστησε την τάξη.
• Σε προηγούμενο blog, είχα γράψει πως η φανέλα του Ολυμπιακού έχει "βαρύνει" στην Ευρώπη, αλλά ο Πέδρο Μαρτίνς και η πλειοψηφία των παικτών δεν έχουν την εμπειρία από το Champions League, κάτι που φάνηκε στα έξι παιχνίδια του ομίλου. Ο Πορτογάλος προπονητής είχε καλές και κακές (κυρίως στη διαχείριση του ρόστερ και των επιλογών του, ιδιαίτερα στο Βελιγράδι) στιγμές, ενώ για το βήμα παραπάνω σε αυτό το γκρουπ, στοίχισαν τα ατομικά λάθη και η έλλειψη συγκέντρωσης, σε καίρια σημεία μέσα στα παιχνίδια, με τον Γιασίν Μεριά να είναι ο αδύναμος κρίκος. Επιρρεπής στο αβίαστο λάθος με την μπάλα στα πόδια και την γκέλα, αν και με κάποια θετικά στοιχεία στο παιχνίδι του, όπως στις προσωπικές μονομαχίες τόσο στον αέρα όσο και χαμηλά. Ο Τυνήσιος στόπερ, καλώς ή κακώς, είχε συμμετοχή στα 7 από τα 14 γκολ που δέχθηκε η ομάδα στον όμιλο, με το "τσαφ" στο Λονδίνο κόντρα στην Τότεναμ (όταν το 0-2 έγινε 1-2 λίγο πριν από την εκπνοή του πρώτου μέρους) να σημαδεύει την παρουσία του στη φετινή φάση των ομίλων του Champions League. Από την πρώτη στιγμή, τον Ιούλιο του 2018, είχα εκφράσει τους ενδοιασμούς μου για αυτήν τη μεταγραφή και όλα δείχνουν πως ο διεθνής κεντρικός αμυντικός δεν έχει μέλλον στον Ολυμπιακό, καθώς και ο ίδιος φάνηκε επηρεασμένος ψυχολογικά στο τελευταίο παιχνίδι, κάνοντας ορισμένα λάθη χωρίς πίεση. Όταν οι εξέδρες στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" δυσφορούν για έναν ποδοσφαιριστή, όπως συνέβη με τον Μεριά απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, τότε η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
• Οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάζουν συνέπεια στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις και το σημαντικό στοιχείο είναι πως παρά τις αλλαγές σε πρόσωπα έχουν χτίσει χαρακτήρα. Προφανώς και σε μία γεμάτη και πολυετή ευρωπαϊκή διαδρομή θα προκύψουν ματς που θα στραβώσουν πολύ, αλλά σε γενικές γραμμές η ομάδα είναι ανταγωνιστική και κοιτάζει στα μάτια όλους τους αντιπάλους.
• Ο Ολυμπιακός έπαιξε στα ίσα τις Μπάγερν Μονάχου και Τότεναμ, που η χρηματιστηριακή αξία των ρόστερ τους «αγγίζει» τα 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Η Μπάγερν είναι σταθερά στην κορυφαία πεντάδα της Ευρώπης, ενώ η Τότεναμ παίζει κάθε εβδομάδα σε υψηλή ένταση στο καλύτερο Πρωτάθλημα του πλανήτη. Ήταν η φιναλίστ του Champions League, της περασμένης σεζόν, και έχει ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, ίσως το πιο φανταχτερό παγκοσμίως, με παίκτες, ιδιαίτερα από τη μέση και μπροστά, τρομερής ποιότητας, που είχαν θέση σε όλες τις ομάδες της διοργάνωσης.
• Ακόμα και στο χειρότερο του παιχνίδι στον όμιλο, ο Ολυμπιακός κράτησε στο μηδέν την Μπάγερν στο Μόναχο για 69 λεπτά και ενώ το τελικό 2-0 διαμορφώθηκε στο 89'. Για την ιστορία, οι Βαυαροί έριξαν 10 γκολ στην Τότεναμ, που προκρίθηκε ως δεύτερη από το γκρουπ. Οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να έχουν δύο νίκες με την Τότεναμ και μία ισοπαλία με την Μπάγερν στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", αλλά οι λεπτομέρειες (που ανέφερα παραπάνω) έκαναν τη διαφορά. Ο Μαρτίνς είχε πραγματικά ένα κακό βράδυ στο Βελιγράδι, όταν και δεν διαχειρίστηκε σωστά το πρώτο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, κάνοντας εκτενές rotation. Πάντως, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός πλήρωσε και τη γιορτινή ατμόσφαιρα που το συνόδευε λόγω των εξαιρετικών σχέσεων που έχουν οι οπαδοί των δύο ομάδων, κάτι που παραλίγο να γίνει και στο δεύτερο ματς του Καραϊσκάκης. Η ομάδα επηρεάστηκε, βέβαια, από το εύφορο κλίμα, αλλά ευτυχώς δεν της στοίχισε στο τέλος.
•  Ο Πέδρο Μαρτίνς αξίζει τα εύσημα γιατί, σε συνεργασία με τη διοίκηση, έχτισαν μία ομάδα από την αρχή. Ο Πορτογάλος προπονητής κατέστησε άμεσα ανταγωνιστικό τον Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πέντε προκρίσεις σε ισάριθμους προκριματικούς γύρους και εξασφάλιση εισόδου σε όμιλο του Europa και του Champions League, πρόκριση από γκρουπ του Europa League στη φάση των "32", τρίτη θέση σε όμιλο του Champions League και πρόκριση ξανά στη φάση των "32" του Europa League, με 12 νίκες σε 24 ευρωπαϊκά παιχνίδια στον πάγκο του Ολυμπιακού (12 νίκες-5 ισοπαλίες-7 ήττες). Και στην τρέχουσα σεζόν, ο 49χρονος προπονητής είδε τους πολύτιμους Φορτούνη και Χριστοδουλόπουλο να τίθενται εκτός δράσης λόγω τραυματισμών, τον Σισέ να ταλαιπωρείται με ένα πρόβλημα υγείας, και τον Βαλμπουενά να βγάζει τραυματισμούς λόγω ηλικίας και να παίζει ως βασικός μόλις στο ένα από τα έξι παιχνίδια της ομάδας στον ευρωπαϊκό όμιλο (ο Γάλλος μέτρησε συνολικά τρεις συμμετοχές στο γκρουπ). 
• Επειδή γίνεται πολλή κουβέντα για τον τεχνικό ηγέτη του Ολυμπιακού, ας ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Μετά το τέλος της πρώτης του σεζόν, είχα εκφράσει τις αμφιβολίες μου για το αν έχει το μέταλλο και την προσωπικότητα να οδηγήσει την ομάδα ξανά στους τίτλους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως δουλεύει πολύ   
• Το σίγουρο είναι πως, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Ολυμπιακός δύσκολα θα βρει ισάξιο προπονητή στην αγορά και θα είναι "αυτοχειρία" να προβεί σε αλλαγή σκυτάλης μέχρι το τέλος της σεζόν. Από εκεί και πέρα, όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα παρθεί και η απόφαση ανάλογα με την κατάληξη της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ο Μαρτίνς, βέβαια, δεν πρόκειται να πάει χαμένος. Προτάσεις έχει και θα έχει, διπλασιάζοντας τουλάχιστον τις τωρινές απολαβές του, και όπως γίνεται αντιληπτό η διαπραγμάτευση με τον Ολυμπιακό, σε περίπτωση που γίνουν συζητήσεις για ανανέωση κάποια στιγμή, μόνο εύκολη δεν θα είναι.
• Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας πολύ καλός προπονητής και έχει αποδείξει την αξία του, δημιουργώντας ένα καινούργιο σύνολο, που παράγει ποδόσφαιρο και προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι του, ανεξαρτήτως έδρας και συνθηκών. Τρανό παράδειγμα, το εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο στην έδρα της Τότεναμ. Με τα θετικά και τα αρνητικά του, όπως όλοι οι συνάδελφοί του. Τα λόγια του στη συνέντευξη Τύπου ("... ο Ολυμπιακός, είναι αλήθεια πως, μού στερεί χρόνια"), μετά το εντός έδρας ματς, καταδεικνύουν την έντονη πίεση που έχει αυτός ο πάγκος και αυτός ο σύλλογος. Αυτή η πίεση, τον έχει επηρεάσει, καθώς γνωρίζει πως ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να μείνει για τρίτη συνεχόμενη σεζόν χωρίς Πρωτάθλημα. Η διαχείριση του ρόστερ γίνεται με γνώμονα τον τίτλο στην Ελλάδα, για αυτό και κάποια κακώς κείμενα. Έχει αντιληφθεί πλήρως την ψύχωση για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και λειτουργεί βάσει αυτής!
• Θέμα υπάρχει και στη διαχείριση των αγώνων, κατά τη διάρκειά τους, καθώς παρεμβάσεις σε πρόσωπα γίνονται μόνο όταν ένα παιχνίδι δεν κυλάει με τον επιθυμητό τρόπο και χρειάζονται διαφοροποιήσεις. Οι αλλαγές καθυστερούν και πραγματοποιούνται βάσει της εξέλιξης των παιχνιδιών, αλλά αυτό που με έχει ενοχλήσει κάπως είναι η έλλειψη σημείου αναφοράς στην επίθεση, αν και αυτό υφίσταται! 
• Και εξηγούμαι: Δεν υπάρχει ομάδα σε αυτό το υψηλό επίπεδο, που να μην έχει ξεκάθαρη ιεραρχία στη γραμμή κρούσης. Για παράδειγμα, ποιος είναι ο αναπληρωματικός του Λεβαντόβσκι και του Κέιν; Ο Ελ Αραμπί πρέπει να είναι ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού, δίχως την παραμικρή ένσταση. Ο Μαροκινός κυνηγός θυμίζει πολύ τον Κώστα Μήτρογλου σε εκτελεστική δεινότητα και έχει το γκολ στο... αίμα του. Ελ Αραμπί και Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο έχουν παίξει στον ίδιο αριθμό αγώνων (από 21), ενώ ο πρώτος μετράει μόλις 58 λεπτά περισσότερα σε χρόνο συμμετοχής. Ο Μαροκινός έχει 11 γκολ και 3 ασίστ (από τα 21 παιχνίδια, έχει αγωνιστεί στα 14 ως βασικός), ενώ ο Ισπανός επιθετικός μετράει 4 γκολ και 2 ασίστ (από τα 21 ματς, έχει παίξει στα 11 ως βασικός). 
• Ο χρόνος στην κορυφή της επίθεσης, δεν πρέπει να μοιράζεται. Χτυπάει άσχημα ότι στις δύο από τις τέσσερις ισοπαλίες του Ολυμπιακού στη Super League 1, κόντρα σε Παναθηναϊκό και Πανιωνιο, ο Ελ Αραμπί μπήκε στο ματς όταν η ομάδα δέχθηκε την ισοφάριση και έπρεπε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στις καθυστερήσεις. Επίσης, ο 33χρονος Μαροκινός έπαιξε ως βασικός στα τρία από τα έξι παιχνίδια της φάσης των ομίλων του Champions League, σκοράροντας συνολικά τρία γκολ. Στα υπόλοιπα τρία ματς του γκρουπ, αγωνίστηκε συνολικά 12 λεπτά ως αλλαγή! 
• Πάντως, η ουσία δεν αλλάζει: ο Μαρτίνς είναι κάτι παραπάνω από ένας κανονικός προπονητής και ο Ολυμπιακός καλείται άμεσα να αποφασίσει αν βλέπει το μέλλον να είναι κοινό ή τη συνεργασία τους να εξαρτάται μόνο από τα αποτελέσματα. Γιατί αν το πράγμα φτάσει μέχρι το καλοκαίρι, η υπόθεση παραμονής θα δυσκολέψει, καθώς, ήδη, ο Μαρτίνς βρίσκεται στη λίστα πολλών ομάδων και έχει εξασφαλισμένο συμβόλαιο κάπου αλλού.
• Και κάτι για το τέλος... Να είσαι ανύπαρκτος, εντός και εκτός συνόρων, και να μην μπορείς να σταυρώσεις δεύτερη συνεχόμενη νίκη στο Πρωτάθλημα, αλλά να βγάζεις μία γλώσσα μέχρι το πάτωμα, αλλάζοντας κάθε εβδομάδα ομάδα και έχοντας λιώσει στους καναπέδες. Το μεγαλύτερο λάθος στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, είναι ότι δεν τελείωσε τον αιώνιο αντίπαλό του, βυθίζοντας και στέλνοντάς τον στην απόλυτη αφάνεια. Μπορούσε και δεν το έκανε.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Λοιπόν, για να τελειώνουμε...

Αμφιταλαντεύτηκα πάρα πολύ, εδώ και πολύ καιρό, για το αν πρέπει να γράψω αυτό το άρθρο. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν, αλλά πάντα θα υπάρχουν οι λεγόμενοι "βαλτοί" και "περίεργοι". Για αυτό και πρέπει η πραγματικότητα να καταγράφεται και πολλές φορές να υπενθυμίζεται.

Κοιτάζω καμιά φορά το inbox μου στο Facebook, διαβάζοντας (ξανά) τα υβριστικά σχόλια εναντίον μου από οπαδούς άλλων ομάδων, που μέσα στην ανωνυμία τους έστελναν προς εμένα ό,τι αισχρό κατέβαινε στο κεφάλι τους. Από fake προφίλ τα περισσότερα, έτσι, χωρίς να είμαστε καν "διαδικτυακοί φίλοι". Θυμάμαι, όλα αυτά τα χρόνια, κάποια αρνητικά σχόλια στα social media, στα ΜΜΕ που δούλευα, κάτω από τα ανεβασμένα άρθρα μου. Προφανώς, θυμάμαι και όλα τα θετικά σχόλια, αλλά συνήθως το αρνητικό είναι αυτό που σε ιντριγκάρει περισσότερο και σε προτρέπει να γίνεσαι καλύτερος.

Δεν φοβήθηκα ποτέ να γράψω τη γνώμη μου, πάντα σε συνάρτηση με τη γνώση και την αντίληψη που έχω για τα πράγματα. Συμπληρώνοντας οκτώ μήνες άνεργος, αναρωτιέμαι τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι θρασύδειλοι, που με έβριζαν χυδαία και με αποκαλούσαν "υπάλληλο του Μαρινάκη" και με "στόλιζαν" με ένα σωρό τρισάθλια κοσμητικά επίθετα. Αν ήμουν υπάλληλος του Βαγγέλη Μαρινάκη, θα βρισκόμουν τόσο διάστημα χωρίς δουλειά; Θα ταλαιπωριόμουν (και θα δοκιμαζόμουν) τόσο πολύ επαγγελματικά, όσο έχω ταλαιπωρηθεί (και δοκιμαστεί) και συνεχίζω να ταλαιπωρούμαι (και να δοκιμάζομαι) την τελευταία τετραετία; Θα με έβριζαν εν χορώ στα social media, Παναθηναϊκοί, ΑΕΚκτσήδες, ΠΑΟΚκτσήδες; Για να έχω "ενοχλήσει" ακόμα και κάποιους Ολυμπιακούς (εντός και εκτός ομάδας), σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια κάνω καλά τη δουλειά μου, γράφοντας και λέγοντας πάντα αυτά που πιστεύω και γνωρίζω. 

Πάντως, το προσωπικό κόστος είναι τεράστιο και το πληρώνω την τελευταία διετία και στην υγεία μου, πνευματικά και σωματικά. Βλέπω ανθρώπους να έχουν από δύο και τρεις δουλειές, και να περνούν παντελώς απαρατήρητοι στο αναγνωστικό κοινό. Φέτος, συμπλήρωσα 18 χρόνια στη δημοσιογραφία. Ακριβώς τη μισή μου ζωή. Με πολλή δουλειά (χωρίς ωράρια), απόλυτη αφοσίωση, αμέτρητα ξενύχτια... Έχω δει απίστευτα πράγματα από το 2001 μέχρι σήμερα. Ανθρώπους να δουλεύουν με το ρολόι σαν δημόσιοι υπάλληλοι, περιμένοντας καρτερικά την ώρα που θα σχολάσουν, αλλά να τα έχουν καλά με όλους και να μην τους ενοχλεί κανείς. Δημοσιογραφία με χτύπημα κάρτας ανά οκτάωρο (υπάρχουν και αυτοί που πάνε και φεύγουν όποτε θέλουν, έχοντας το δικό τους εργασιακό ωράριο), δεν έχω κάνει ποτέ. Και ούτε πρόκειται.

Από την τελευταία μου δουλειά, δεν απολύθηκα. Παραιτήθηκα. Δεν κολλήσαμε. Δεν πήγαινε άλλο και δεν ένιωθα άνετα, συναντώντας ένα σωρό τρικλοποδιές επί ενάμιση χρόνο. Ήταν μία συνειδητή απόφαση, για την οποία εννοείται πως δεν έχω μετανιώσει. Έχω μάθει να αγαπώ τα σωστά και τα λάθη μου. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι δικά μου και μπορώ να ζήσω με αυτά και τις συνέπειές τους. Η ελευθερία, μετά την υγεία, είναι το δεύτερο πιο σημαντικό αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν την διαπραγματεύομαι με τίποτα. Θα παραθέσω, λοιπόν, ορισμένα ενδεικτικά άρθρα από την τελευταία επαγγελματική στέγη μου. Κείμενα, που δεν έχουν τολμήσει καν να γράψουν επώνυμα, ακόμα και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Αν με τιμήσει κάποια στιγμή ο διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού και εργαστώ σε αυτά, θα είναι τιμή μου και καμάρι μου. Και για να προλάβω τους πονηρούς: το τηλέφωνο, δυστυχώς, δεν χτυπάει για δουλειά. Αυτούς τους οκτώ μήνες έχω στείλει το βιογραφικό μου σε δύο ΜΜΕ, χωρίς να λάβω καν μία τυπική απάντηση (!), ενώ δέχθηκα και μία... συγκλονιστική προσφορά να δουλεύω τσάμπα, λες και είμαι κάνας 18χρονος, που ξεκινάει τώρα. Μάλλον, δεν βρίσκομαι και στα ντουζένια μου, ενώ το σίγουρο είναι πως δεν είμαι δημοσιοσχετίστας και δεν ξέρω να "πουλάω" τον εαυτό μου στην αγορά εργασίας. Όπως και να έχει...

Το τέλος, γενικότερα και ειδικότερα, θα το δώσω και θα το υπογράψω μόνο εγώ. Το μήνυμα στη φωτογραφία είναι αφοπλιστικό και αποτελεί στάση ζωής.

Τι τους έχεις κάνει, Ολυμπιακέ...

Το μεγάλο λάθος της «εξυγίανσης»

Η απόλυτη ξεφτίλα για να «πάει» ένα Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη

Το ελληνικό ποδόσφαιρο ζέχνει από παντού

Πήξαμε στην «εξυγίανση»

Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά...

ΑΣΠΙΔΑ

Μία φoρά σύμμαχοι, για πάντα «σύμμαχοι»

ΥΓ: "Ο δυνατός είναι πιο δυνατός όταν είναι μόνος". Φρίντριχ Σίλερ.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Βαλμπουενά, όπως Σπανούλης!

Το αποτέλεσμα να είναι ρευστό και να κρέμεται σε μία κλωστή, αλλά να μη θέλεις να τελειώσει ο αγώνας! Να ξέρεις ότι είναι η πρεμιέρα στον όμιλο του Champions League, όπου κάθε βαθμός είναι πολύτιμος και στην πορεία των αναμετρήσεων ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστικός, αλλά να σε γεμίζει τόσο πολύ αυτό που βλέπεις μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και να μην έχεις το μυαλό σου αποκλειστικά στο βαθμολογικό όφελος. Να βλέπεις το κατάμεστο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" να σείεται από τις ιαχές ενός εκστασιασμένου και πιστού κοινού, και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που σου προσφέρει αυτή η ομάδα. Να φεύγεις γεμάτος και υπερήφανος από το Ναό στο τέλος του ματς, αλλά να είσαι και λίγο τσαντισμένος επειδή ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε την Τότεναμ και ήρθε ισόπαλος 2-2 με τους "πετεινούς", παρότι βρέθηκε να χάνει με 2-0, από το πουθενά, από τη φιναλίστ της περασμένης σεζόν και μία ομάδα με τεράστια χρηματιστηριακή αξία.

Ο Προφεσόρ εκπόνησε ένα εξαιρετικό τακτικό σχέδιο και οι Μαθητές του προσπάθησαν να το εφαρμόσουν στο έπακρο. Ο Ολυμπιακός έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο, υψηλού επιπέδου, όπως συνηθίζει. Έκανε το παιχνίδι του και δεν πανικοβλήθηκε ό,τι και αν έγινε, παίζοντας στα... κόκκινα. Δεν στέκομαι τόσο στη σημαντική διαφορά στις τελικές προσπάθειες (18 έναντι 10). Η ουσία είναι πως οι Πειραιώτες έπαιξαν ποδόσφαιρο σε υψηλή ταχύτητα και ένταση, σε ρυθμούς που έχει συνηθίσει να αγωνίζεται η Τότεναμ σε κάθε της αγώνα. Δίχως ταμπούρι και γιόμες. Σε ολόκληρη τη διάρκεια ενός ματς, λίγες ομάδες μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο ζόρικο τέμπο, αλλά ο Ολυμπιακός το έκανε σε μεγάλα διαστήματα. Το εντυπωσιακό είναι πως δεν επεδίωξε να... κλέψει το ματς, αλλά έπαιξε στα ίσα και επιτέθηκε στην Τότεναμ με όλους τους τρόπους! Σε κανονική ροή αγώνα, με κατοχή μπάλας και υποδειγματική κυκλοφορία. Σε επιθετικό τρανζίσιον, με την μπάλα να αλλάζει με κινηματογραφική ταχύτητα. Τόσο από τον άξονα όσο και από τα άκρα. Μέσα από τις στατικές φάσεις, που μπορούν να κρίνουν ολόκληρα παιχνίδια. Αυτό, όμως, είναι το ποδόσφαιρο.

Οι "ερυθρόλευκοι" δέχθηκαν δύο γκολ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης, μέσα σε ένα τετράλεπτο. Στην πρώτη ουσιαστική απειλή που επιχείρησαν να δημιουργήσουν οι φιλοξενούμενοι και στο πρώτο σουτ της ομάδας του Ποτσετίνο. Μπορεί μία επική ανατροπή να μην ολοκληρώθηκε, αλλά ο Μαρτίνς και οι παίκτες του γύρισαν από μία πολύ δύσκολη κατάσταση και κοίταξαν στα μάτια μία πανάκριβη ομάδα, αποδεικνύοντας πως έχουν τσαγανό, χαρακτήρα, και προσωπικότητα. Επηρεάστηκαν φυσιολογικά για ένα πεντάλεπτο (από το 30' μέχρι το 35'), αλλά δεν παραδόθηκαν. Κάθε άλλο. Όσοι περίμεναν "συντριβή" μετά το 0-2, αναθεώρησαν άμεσα. Το έξοχο γκολ του Ποντένσε, μετά την αψεγάδιαστη συνεργασία του με τον Βαλμπουενά, σημειώθηκε σε ένα κομβικό σημείο: λίγο πριν από το τέλος του πρώτου μέρους, σε ένα ημίχρονο-μαγική εικόνα, καθώς οι Πειραιώτες ήταν ισοπεδωτικοί και άξιζαν να έχουν αυτοί το προβάδισμα στο σκορ. Το ηθικό, όμως, αναπτερώθηκε όταν έπρεπε χάρη στο γκολ του Πορτογάλου παικταρά.

Ο Ολυμπιακός κινείται ξανά ποδοσφαιρικά εδώ και 17 μήνες (από την πρόσληψη του Πέδρο Μαρτίνς, τον Απρίλιο του 2018, και έπειτα), δημιουργώντας και κρατώντας έναν βασικό κορμό, ενώ το καλοκαίρι ενισχύθηκε ουσιαστικά, αποκτώντας παίκτες που κάνουν τη διαφορά, σε θέσεις όπου αποδεδειγμένα χώλαινε. Όταν σέβεσαι το ποδόσφαιρο, σε σέβεται και εκείνο. Και αν την περυσινή αγωνιστική περίοδο έλειψαν η ομοιογένεια και η αποτελεσματικότητα (στο πρώτο μισό της σεζόν, για την ακρίβεια), στην τρέχουσα ποδοσφαιρική χρονιά η ομάδα βγάζει μία σιγουριά και ένα χαρακτήρα στο παιχνίδι της. Σκοράρει πιο άνετα και είναι αποτελεσματική στις άλλοτε πολλές και άλλοτε λίγες ευκαιρίες που δημιουργεί, ενώ δέχεται δύσκολα γκολ (1 τέρμα παθητικό στα πρώτα 9 επίσημα ματς). Μετά το 0-2 της Τότεναμ, ο Ολυμπιακός δεν κατέρρευσε αγωνιστικά. Έβγαλε αντίδραση παρά το γεγονός πως δέχθηκε δύο γκολ στο διάστημα του αγώνα που ήταν συντριπτικά ανώτερος από την αντίπαλό του. Αυτό είναι αποτέλεσμα της πολύ καλής δουλειάς που γίνεται από τον Μαρτίνς και τους συνεργάτες του. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν αποκτήσει "χημεία" και οι νέοι παίκτες έχουν ενσωματωθεί απόλυτα στο νέο τους περιβάλλον. 

Λάθη γίνονταν, γίνονται, και θα γίνουν στο ποδόσφαιρο. Κάποια αβίαστα λάθη και εύκολα πουλήματα της μπάλας πρέπει να περιοριστούν, καθώς στο Champions League σπανίως συγχωρούνται. Ο Μεριά έκανε ένα αχρείαστο πέναλτι πάνω στον Κέιν (δύσκολα θα απειλούσε άμεσα από εκείνο το σημείο), ενώ παρουσιάστηκε ιδιαίτερα αγχωμένος και επιπόλαιος στο ντεμπούτο του στη διοργάνωση, κυρίως με την μπάλα στα πόδια. Ο Γκιλιέρμε δέχθηκε νωρίς μία κίτρινη κάρτα, διορθώνοντας δική του λανθασμένη μεταβίβαση στο χώρο του κέντρου, με συνέπεια στη φάση του δεύτερου γκολ της αγγλικής ομάδας (ένα τέρμα που προήλθε από μία λανθασμένη πάσα του Ποντένσε) να μην πηγαίνει δυνατά πάνω στον Μόουρα, στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Αν δεν είχε την πρώτη κάρτα, θα μπορούσε να ρισκάρει μία κίτρινη και να δώσει ένα φάουλ στον αντίπαλο, γλιτώνοντας την αρνητική εξέλιξη. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σημειώσω πως από τους 14 παίκτες του Ολυμπιακού, που αγωνίστηκαν κόντρα στην Τότεναμ, εμπειρία από φάση ομίλων Champions League είχαν προηγουμένως μόλις οι 5! Η πείρα έρχεται με τα χρόνια και τις παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο, οπότε η "προϋπηρεσία" κρίνεται ως μικρή. Ο Σα έπαιξε το 6ο παιχνίδι του, ο Ελαμπντελαουί το 17ο, Σεμέντο το 7ο, ο Μπουχαλάκης το 2ο (1ο ως βασικός), και ο σπουδαίος Βαλμπουενά το 46ο. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπορεί να έχει μεγάλη εμπειρία από τη διοργάνωση και να έχει μεγαλώσει ως ομάδα και φανέλα, αλλάζοντας επίπεδο, αλλά ο προπονητής και η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του καταγράφουν τα πρώτα τους χιλιόμετρα στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

ΥΓ1: Από την 11άδα που αγωνίστηκε απέναντι στην Τότεναμ. Οι Σα, Σεμέντο, Γκιλιέρμε και Ποντένσε μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε οποιαδήποτε ομάδα της Ευρώπης. Βγάζω από την εξίσωση τον Βαλμπουενά λόγω ηλικίας.

ΥΓ2: Αυτά που κάνει ο 35χρονος Ματιέ δεν γίνονται τυχαία. Δεν είναι μόνο τα 4 γκολ και οι 7 ασίστ του σε 10 έως τώρα αγώνες! Ο Γάλλος μπαλαδόρος μού θυμίζει έντονα ως προσωπικότητα, νοοτροπία, και φυσιογνωμία, τον Βασίλη Σπανούλη! Βλέπω στο πρόσωπο και το βλέμμα του την αγάπη, την προσήλωση, και το πάθος για το άθλημα που υπηρετεί, όπως πράττει όλα αυτά τα χρόνια ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αμφότεροι δείχνουν απόλυτο επαγγελματισμό και σεβασμό, σε κάθε τους βήμα. Έχουν προσέξει πολύ το σώμα τους και ξέρουν πότε πρέπει να το πιέσουν και πότε όχι. Αν μπορούσε να συμβεί βιολογικά, προσυπογράφω πως θα έπαιζαν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα! Είναι ηγέτες και έχουν το χάρισμα να συμπαρασύρουν και τους συμπαίκτες τους, δίνοντας το σωστό παράδειγμα. Ο Βαλμπουενά δεν απέφυγε ένα τάκλιν αυτοθυσίας για να διώξει την μπάλα σε ένα πλάγιο άουτ, με το σκορ στο 2-2, σε μία φάση ρουτίνας στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Έβαλε τα πόδια του στη φωτιά για να αποτρέψει τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης αντεπίθεσης. Σε τέτοιους αθλητές, μπορείς μόνο να υποκλιθείς και να απολαύσεις κάθε στιγμή τους με τα ερυθρόλευκα.

ΥΓ3: Ελλάς, Ευρώπη, Ολυμπιακός. Ας το χωνέψουν πια αυτοί που αλλάζουν ομάδα κάθε τρεις ημέρες.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το νου σου, φίλε Ολυμπιακέ...

Τον προηγούμενο αιώνα, ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Ζαν-Ζακ Σεβαλιέ είχε υποστηρίξει κάτι πολύ εύστοχο για την προπαγάνδα και τις επιπτώσεις της: "Η προπαγάνδα βασιλεύει, η προπαγάνδα θριαμβεύει. Τα διαποτίζει όλα, τα παραμορφώνει όλα, όλα είναι προπαγάνδα. Από εδώ και εμπρός, αυτή κανονίζει τη σκέψη, τις αντιδράσεις, τη δραστηριότητά μας".

Το μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στο παρελθόν και αντιμετωπίζεται ιστορικά με σκληρό (και άδικο) τρόπο (ακόμα και από οπαδούς της ομάδας), κυρίως επειδή υστερεί σε τίτλους εντός συνόρων. Άλλωστε, έχει διαπραχθεί μία άνευ προηγούμενου παραχάραξη της ιστορίας από εξωγενείς παράγοντες και οι Πειραιώτες δεν έχουν στην τροπαιοθήκη τους τα τρόπαια που έπρεπε και μπορούσαν να έχουν. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, λοιπόν, η ομάδα χρειάζεται τη στήριξη του λαού της, περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Συνιστώ ψυχραιμία και να μην μπει κανείς στο τρυπάκι να παίξει το παιχνίδι όλων εκείνων που θέλουν να δουν διαλυμένο τον Ολυμπιακό, ταλανισμένο από σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Το νου μας...

Η με κάθε τρόπο και μέσο συστηματική προσπάθεια μονόπλευρου επηρεασμού της κοινής γνώμης, από τον επώνυμο οπαδό και τον "στρατό" του, είναι φυσικό επακόλουθο να έχει επηρεάσει σημαντική μάζα των οπαδών του Ολυμπιακού. Κάποιοι, που δεν ασχολούνται και πολύ με το μπάσκετ, είναι αναμενόμενο να ισχυριστούν "πού πάμε με τον Τσέρι...", την ώρα που "ο αιώνιος αντίπαλος φέρνει από το ΝΒΑ τον Φριντέτ και τον Τζόνσον, ο οποίος μετράει δεκαετή παρουσία στο κορυφαίο Πρωτάθλημα του πλανήτη". Αυτή η άποψη καταγράφεται και μπολιάζει με αρνητικότητα το "ερυθρόλευκο" κοινό. Λεπτομέρεια; Ο Φριντέτ, με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα δύο εβδομάδων φέτος, έπαιζε στην Κίνα την τελευταία τριετία. Ο Τζόνσον έχει αγωνιστεί εννέα σεζόν στο ΝΒΑ. Προπαγάνδα, ακόμα και στην προϋπηρεσία ενός αθλητή, την οποία μπορεί να μάθει κάποιος με μία απλή αναζήτηση στο ίντερνετ.

Το τελευταίο αφήγημα της προπαγάνδας και της πράσινης παράγκας έχει να κάνει με τη... λάμψη της νέας Basket League! Έγινε και η κλήρωση με την ομάδα Χ να... ξεχωρίζει. Οι δύο ομάδες που υποβιβάστηκαν αγόρασαν ΑΦΜ και παρέμειναν στο χειρότερο Πρωτάθλημα της Ευρώπης, ενώ άλλες τέσσερις-πέντε ομάδες φυτοζωούν και, προς το παρόν, έχουν μόνο προπονητή! Τι και αν ο βασικός χορηγός του περασμένου Πρωταθλήματος την... έκανε με ελαφρά πηδηματάκια; Τι και αν η Cosmote έκοψε τη χορηγία της για το προϊόν; Όλα καλά! Η Basket League της καινούργιας σεζόν θα είναι... καλύτερη χωρίς την παρουσία του Ολυμπιακού! Αυτά γράφουν και δεν ντρέπονται καθόλου. Και κάποιοι δικοί μας, δυστυχώς, "τσιμπάνε", την ώρα που το ελληνικό μπάσκετ οδεύει προς την πλήρη διάλυση και ανυπαρξία με μαθηματική ακρίβεια.

Και εγώ θέλω την κατάκτηση και άλλων ευρωπαϊκών τίτλων, αλλά πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως η διοικητική ηγεσία του μπασκετικού τμήματος πήρε μία γενναία απόφαση: να γκρεμίσει επιτέλους (και με κάθε κόστος) την παράγκα στο ελληνικό μπάσκετ. Κυριολεκτικά, κόντρα σε όλους και όλα. Και ο αγώνας είναι μακρύς και επίπονος. Στα δικά μου μάτια, η σπουδαιότερη είδηση του φετινού καλοκαιριού είναι ο στόχος της κατασκευής γηπέδου στο Ελληνικό, που θα γίνει το απόλυτο μπασκετικό γήπεδο της Ευρώπης. Προς το παρόν, πάντως, το ζητούμενο είναι να επιστρέψει η ομάδα στην κανονικότητα και να αποκαταστήσει το γόητρο και τη φήμη της, που επλήγησαν μετά τη διαρροή του παράνομου ηχητικού, μέσω του οποίου γιγαντώθηκε ένα πρόβλημα με τις καθυστερήσεις πληρωμών, που αντιμετωπίζει το 90% των ευρωπαϊκών συλλόγων. Από τον Ολυμπιακό κανένας δεν έχει χάσει τα χρήματά του. Λόγω μιας οικογενειακής διαμάχης προέκυψε ένα θέμα ρευστότητας, αλλά, πλέον, το ζήτημα επιλύεται και σύντομα θα αποτελεί οριστικά παρελθόν.

Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό. Ξέχωρα από τα οικονομικά δεδομένα, που έχουν ξεφύγει σε κάποιες χώρες με πολύ μικρότερο φορολογικό συντελεστή, η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Φενέρμπαχτσε, η Αναντολού Εφές, παίζουν σε υγιείς Λίγκες, όπου γνωρίζουν ότι η τράπουλα δεν είναι σημαδεμένη και ότι έχουν ίσες πιθανότητες για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου. Ο Ολυμπιακός ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να φτάσει ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ. Εδώ και πόσα χρόνια λέγαμε ότι πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο; Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο. Ο Δ. Γιαννακόπουλος μπορεί να πανηγυρίζει ότι... έριξε μόνος του τον Ολυμπιακό (ούτε στον αιώνα τον άπαντα δεν μπορεί να γίνει αυτό), αλλά η πραγματικότητα είναι πως ο Ολυμπιακός και η διοικητική ηγεσία του τήρησαν απόλυτα τις δεσμεύσεις τους και δεν υποχώρησαν. Αν το ελληνικό μπάσκετ δεν αλλάξει και δεν μετατραπεί σε ένα αξιόπιστο και υγιές προϊόν, τότε οι "πράσινοι" θα συνεχίσουν να παίζουν μόνοι τους.

Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα αν ήμουν στη θέση των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου. Με δαπάνη ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ (ΠΑΝΩ ΑΠΟ 300.000.000), σε δεκαπέντε χρόνια, έχουν δει την αγαπημένη τους ομάδα να κατακτά 3 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ελλάδας. Εσείς θα ήσασταν ακόμα στον Ολυμπιακό; Θα πετάγατε τα χρήματά σας σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο; Πολύ αμφιβάλλω. Προσωπικά, μετά το δεύτερο ή τρίτο χρόνο αδικίας, θα διέλυα το σύμπαν. Η ηθική επιβράβευση αυτών των δύο ανθρώπων ήρθε στην Ευρώπη με τα δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Δύο σερί κατακτήσεις, με την ανατροπή του αιώνα στον τελικό της Πόλης και το απόλυτο μπάσκετ όλων των εποχών σε Final-4 Ευρωλίγκας. Δημιούργησαν μία ομάδα που κέρδισε τον σεβασμό όλων και χειροκροτήθηκε σε όποιο γήπεδο και αν έπαιξε, παρά το γεγονός πως το μπάτζετ μειώθηκε αισθητά. Έφτιαξαν ία ομάδα, που συμμετείχε για τελευταία φορά σε ευρωπαϊκό τελικό πριν από μόλις δύο χρόνια (συνολικά 6 Final-4, 4 τελικοί Ευρωλίγκας και 2 κατακτήσεις, την τελευταία δεκαετία), σε μία Ελλάδα που δεν έχει καταρρεύσει μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως ηθικά. Ο Θρύλος βρίσκεται στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και εκεί θα παραμείνει.

Η προπαγάνδα, λοιπόν, το μόνο που ξέρει να κάνει, είναι να απαξιώνει, να απαξιώνει, να απαξιώνει... Όταν, όμως, τελειώνει κάποιο συμβόλαιο παίκτη του Ολυμπιακού, τρέχει να τον αποκτήσει. Φέτος, ήταν ο Στρέλνιεκς και ο Τουπάν, αλλά έμεινε με την όρεξη. Ήδη, έχει αρχίσει να αιωρείται μία φημολογία ακόμα και για τον Μιλουτίνοβ, ένα χρόνο πριν από τη λήξη του συμβολαίου του. Πώς γίνεται οι... λούζερς και οι... καρπαζίερς να έχουν για μία ακόμα φορά τέτοια ζήτηση; Αφού είναι... χειρότεροι από αυτούς του Παναθηναϊκού. Οι "απαξιωμένοι" είναι περιζήτητοι, αλλά οι "Πρωταθλητές" ψάχνουν ακόμα για ομάδα... Μόνο το φετινό καλοκαίρι, έχουν συμβεί μέχρι στιγμής τα εξής: ο ΛεΝτέι βρήκε το διπλάσιο συμβόλαιο στη Ζαλγκίρις. Η Γιούτα πλήρωσε το NBA out και υπέγραψε τον Γκος. Ο Στρέλνιεκς συνεχίζει στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που εξακολουθεί να θαυμάζει το έργο που συντελείται στον Ολυμπιακό. Ο Τίμα έκλεισε με σούπερ χρήματα στη Χίμκι. Ο Μάντζαρης βρήκε ένα πολύ καλό συμβόλαιο στην Ούνικς, προερχόμενος από δύο άθλιες σεζόν.

Να δούμε τι έχει γίνει και στον Παναθηναϊκό; Οι "νταμπλούχοι" Λοτζέσκι, Λάνγκφορντ και Κιλπάτρικ, δεν έχουν βρει ακόμα ομάδα! Ο Λεκαβίτσιους γύρισε σαν βρεγμένη γάτα στη Ζαλγκίρις και ο Γκιστ βρήκε συμβόλαιο στον Ερυθρό Αστέρα. Γιατί καμία σοβαρή ευρωλιγκάτη ομάδα δεν έχει ενδιαφερθεί όλα αυτά τα χρόνια για παίκτη του Παναθηναϊκού; Γιατί καμία σοβαρή ευρωλιγκάτη ομάδα δεν χτύπησε την πόρτα του Παναθηναϊκού για τον Καλάθη αυτό το καλοκαίρι, όπως έκανε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην περίπτωση του Μιλουτίνοβ, για τον οποίο μόνο την... Κόκκινη Πλατεία δεν προσέφερε για να τον αποκτήσει. Από το 2012 και μετά, που ανέλαβε ο επιφανής οπαδός, αγνοεί το Final-4 και καταποντίζεται κάθε χρόνο στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα κάνει επίδειξη δύναμης. Τα έχω γράψει τόσες φορές. Κουράστηκα. Τι έχουν κάνει στην καριέρα τους αθλητές που αποχώρησαν από τον Ολυμπιακό και τι οι συνάδελφοί τους μόλις έφυγαν από τον Παναθηναϊκό. Άλλοι συνέχισαν να κατακτούν και την Ευρωλίγκα και άλλοι να σταματάνε το μπάσκετ λίγους μήνες μετά...

Το "τροπάριο" της προπαγάνδας αλλάζει κατά το δοκούν

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο Ολυμπιακός έχει ολοκληρώσει το ρόστερ του για τη νέα σεζόν. Ο Ντέιβιντ Μπλατ έλαβε όλες τις αποφάσεις για τις μεταγραφές και τις αποχωρήσεις στο έμψυχο δυναμικό. Ουσιαστικά, δεν έχει ούτε ένα ελαφρυντικό, ούτε μία δικαιολογία. Γνώριζε το μπάτζετ, που είναι σχεδόν ίδιο με το περυσινό, οπότε έφτιαξε την ομάδα στα δικά του μέτρα. Για εμένα, το υλικό του Ολυμπιακού είναι για μία ακόμα αφορά ανώτερο από εκείνο του Παναθηναϊκού. Αυτό που με προβληματίζει στον Αμερικανοϊσραηλινό προπονητή είναι η διαχείριση του ρόστερ και των παικτών. Για παράδειγμα, ο Τίμα απέδειξε στη Χίμκι, στο δεύτερο μισό της περασμένης σεζόν, ότι δεν αξιοποιήθηκε σωστά. Σίγουρα, ο Μπλατ πήρε ρίσκο στη θέση του πόιντ γκαρντ, από τη στιγμή που ο Σλούκας προτίμησε ξανά τον Ομπράντοβιτς και τα περισσότερα χρήματα της καταχρεωμένης Φενέρ (ως σύλλογος χρωστάει 530.000.000 ευρώ). Ο Μπόλντγουϊν είναι το μεγάλο στοίχημα και αν δεν βγει η συγκεκριμένη περίπτωση στη θέση του βασικού πλέι-μέικερ για την οποία προορίζεται, τότε το αγωνιστικό πρόβλημα θα είναι μεγάλο. Είναι λυπηρό, πάντως, να κρίνεται σκληρά μία νέα ομάδα χωρίς να την έχουμε στο παρκέ (βασικά, ακόμα δεν έχει αρχίσει καν η προετοιμασία). Και από τους εχθρούς, περιμένουμε κάτι τέτοιο. Όχι, όμως, και από ανθρώπους που δηλώνουν Ολυμπιακοί.

Από εκεί και πέρα, η αντιμετώπιση που είχαν οι μεταγραφές των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού προκαλεί αίσθηση και την κοινή γνώμη. Στοιχεία και γεγονότα αλλοιώνονται. Κόσμος επηρεάζεται και τα βλέπει όλα μαύρα. Ο Ολυμπιακός απέκτησε "άχρηστους" και ο αντίπαλος "χρήσιμους" και "βόμβες". Κάπως πρέπει και να... τσουλήσουν τα εισιτήρια διαρκείας για τη νέα σεζόν, χωρίς να υπάρχουν αγώνες με τους Πειραιώτες για το Πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός ψώνισε προπονητή και παίκτη από το Περιστέρι. Παίκτη από τον Προμηθέα και τους... καρχαρίες της Σανγκάης. Από τον "Hall of Famer" Πιτίνο οδηγήθηκε στον Αργύρη. Όσα θα πάρουν οι Μπέντιλ και Μπράουν, θα πάρει μόνος του ο Πάντερ. Το έχετε δει κάπου γραμμένο αυτό; Πώς γίνεται να είναι "οικονομική υπέρβαση" ο Τζόνσον, που έχει το συμβόλαιο του Παπανικολάου, του Πολ και (σχεδόν) του Κουζμίνσκας. Πόσο να έπεσε στο κασέ ο Λιθουανός με ετήσιο συμβόλαιο στην Αρμάνι Μιλάνο ύψους 1,5 εκατ. ευρώ; Ο Πρίντεζης έχει συμβόλαιο 1,2-1,3 εκατ. ευρώ, ενώ ο Μιλουτίνοβ πάνω από ένα εκατ. ευρώ. Στην εξίσωση δεν... μπαίνει από τους ειδικούς το συμβόλαιο του Μπλατ, που είναι τουλάχιστον τριπλάσιο από αυτό του Πεδουλάκη. Για τον Φριντέτ λένε κάτι για 1.750.000 ευρώ και "γελάει" μέχρι και το ρύζι στην Κίνα. Τι συμβόλαιο έχει ο Πεδουλάκης και τι ο Μπλατ; Τι θα έγραφαν οι προπαγανδιστές αν ο Ολυμπιακός αντικαθιστούσε τον Μπλατ με τον Καλαφατάκη; Ρητορικό ερώτημα.

Μέχρι τη μεταγραφή του Κουζμίνσκας, την οποία θεωρώ ως τη μεγαλύτερη του καλοκαιριού εντός συνόρων, ξέρετε τι έγραφαν; Γνωρίζετε ποιο ήταν το αφήγημα της προπαγάνδας; Ότι ο Ολυμπιακός δεν αποκτούσε "παίκτες Ευρωλίγκας"! Με την έλευση του Λιθουανού γράφτηκε το εξής: "Μεταγραφική ενίσχυση για τον Ολυμπιακό με παίκτη προερχόμενο από την Ευρωλίγκα καθώς η ερυθρόλευκη ΚΑΕ ολοκληρώνει την απόκτηση του Μιντάουγκας Κουζμίνσκας που έμεινε ελεύθερος από το Μιλάνο. Οι «ερυθρόλευκοι» ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν μια σπουδαία κίνηση με μια νέα απόκτηση ξένου, που δημιουργεί αίσθηση συγκριτικά με τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν αποκτήσει προς το παρόν". Το θέμα ξέρετε ποιο είναι; Ότι ο μοναδικός παίκτης που απέκτησε ο Παναθηναϊκός, έχοντας κάποια εμπειρία στην Ευρωλίγκα (με τα 10 ματς στην Γκραν Κανάρια, τον Γουάιλι δεν τον λες και μπαρουτοκαπνισμένο στην Ευρωλίγκα), ήταν ο Ράις! Ο Αμερικανός συμφώνησε με τετρακόσια χιλιάρικα, ένα ποσό που περίπου θα λάβει και ο Ρούμπιτ. Ο 32χρονος γκαρντ, βέβαια, έχει παίξει μόλις τρεις σεζόν στην Ευρωλίγκα (84 αγώνες), μετρώντας την κατάκτηση του τίτλου ως παίκτης της Μακάμπι.

Ο Κουζμίνσκας μετράει επτάμιση σεζόν στην Ευρωλίγκα (158 αγώνες), ο Ρούμπιτ μία γεμάτη σεζόν και 30 παιχνίδια με την Μπάμπεργκ, ενώ ο Πολ έχει παίξει 23 ματς με την Αναντολού Εφές. Οι Κουζμίνσκας, Ράμπιτ και Πολ μετρούν 211 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα και οι Ράις-Γουάιλι, 94! Η διαφορά είναι 117 αγώνες! Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι αυτός που δεν απέκτησε φέτος "παίκτες Ευρωλίγκας"! Στην πορεία, το "τροπάριο" διαφοροποιήθηκε και οι συμπληρωματικοί Αμερικανοί "βαφτίστηκαν" παικταράδες. Το... 45% στο τρίποντο που έψαχνε ο Πεδουλάκης στην περιφέρεια περιορίστηκε σε 33,7% (Τζόνσον) και 37,2% (Φριντέτ). Ούτε διαφορά 10 ποσοστιαίων μονάδων, δηλαδή! Ό,τι συμφέρει την προπαγάνδα, πλασάρεται και αναλογώς. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος δεν ελέγχουν τον Τύπο, ούτε έχουν δικά τους ΜΜΕ να παρουσιάζονται σαν Άγιοι και σωτήρες, όπως ο Δημήτρης. Α, και για την ιστορία, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που απέκτησε παίκτη (Κουζμίνσκας) με 46,9% στο τρίποντο την περασμένη σεζόν!

"Βόμβες" από το ΝΒΑ οι Φριντέτ (6 πόντους μ.ο.) και Τζόνσον (7 πόντους μ.ο.) - Δεν είναι "βόμβα" ο Κουζμίνσκας με 6.2 πόντους μ.ο στο ΝΒΑ

Τη σεζόν 2018-2019, ο Γουέσλι Τζόνσον έπαιξε μόλις σε 38 αγώνες του ΝΒΑ με τους Πέλικανς και τους Γουίζαρντς, έχοντας κατά μέσο όρο 3.7 πόντους και 2.8 πόντους, αντίστοιχα, με 32,9% στο τρίποντο. Ο Τζίμερ Φριντέτ αγωνίστηκε προς το τέλος σε 6 παιχνίδια με τη χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ (Σανς), έχοντας 3.7 πόντους και... 0% στο τρίποντο (είχε 0/13 τρίποντα)! Πριν, για μία τετραετία, έπαιξε στην μπασκετομάνα Κίνα. Γενικότερα, ο 32χρονος Τζόνσον μέτρησε 7 πόντους μέσο όρο σε εννέα σεζόν στο ΝΒΑ και συνολικά 609 παιχνίδια, με ρεκόρ καριέρας 33,7% στο τρίποντο. Δεν τον λες και... φονιά, όπως παρουσιάζεται. Παράλληλα, ο 30χρονος Φριντέτ ουδέποτε βρέθηκε με ρόλο σε ομάδα του ΝΒΑ και αν εξαιρεθεί το διάστημα 23/3/19-9/4/19 έχει περάσει τις τρεις τελευταίες σεζόν στην Κίνα. Στο ΝΒΑ, μετράει 241 αγώνες με 6 πόντους μέσο όρο και 37,2% ποσοστό καριέρας από το τρίποντο.

Οι Τζόνσον και Φριντέτ έχουν τέσσερις και τρεις πόντους περισσότερους αντίστοιχα κατά μέσο όρο στο ΝΒΑ από τον 23χρονο Γουέιντ Μπόλντγουιν, ο οποίος σε 56 αγώνες έχει 3.1 πόντους μέσο όρο, ενώ την περασμένη σεζόν συμμετείχε σε 16 ματς των Μπλέιζερς (1.9 πόντους μέσο όρο). Να βάλω στην εξίσωση και τον Κουζμίνσκας; Ο Λιθουανός φόργουορντ έπαιξε ένα χρόνο και κάτι στους Νικς. Σε 69 παιχνίδια, μέτρησε κατά μέσο όρο 6.2 πόντους, με 32.1% στο τρίποντο. Πώς γίνεται να είναι "βόμβες" (όπως γράφουν) οι βοηθητικοί στο ΝΒΑ, Φριντέτ και Τζόνσον, και ο Κουζμίνσκας να χαρακτηρίζει... soft και αποτυχημένος στο κορυφαίο Πρωτάθλημα του πλανήτη; Ο 30χρονος, με το "γλυκό" σουτ, προέρχεται από μία πολύ καλή μιάμιση σεζόν με την Αρμάνι. Στο δεύτερο μισό της αγωνιστικής περιόδου 2017-2018 είχε 10.9 πόντους κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα, με 43.2% στο τρίποντο. Στη σεζόν 2018-2019, είχε 8.5 πόντους μέσο όρο και το εκπληκτικό 46.9% στο τρίποντο. Γενικότερα στην Ευρωλίγκα έχει ποσοστό καριέρας 35.9% στο τρίποντο.

Ένα... δάκρυ κύλησε στα μάγουλα των προπαγανδιστών για τον λοιδορημένο ελληνικό κορμό του Ολυμπιακού

Γράφω πιο πάνω για το "τροπάριο" της παράγκας, το οποίο αλλάζει κατά το δοκούν. Ένα ακόμα αφήγημα αυτού του καλοκαιριού αφορά τον περιβόητο ελληνικό κορμό και ότι ο Ολυμπιακός έχει γεμίσει ξένους. Στην ουσία, βέβαια, έχει μόλις έναν ξένο περισσότερο από τον Παναθηναϊκό! Οκτώ έναντι επτά! Πιστεύω πως αν ο Γκέμπελς ζούσε στην εποχή μας, θα αισθανόταν το λιγότερο μαλάκας. Οι Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Κόνιαρης, Βεζένκοβ δεν είναι μικρός αριθμός για την Ευρωλίγκα. Κάθε άλλο... Ποιοι είναι οι Ισπανοί της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα; Ποιοι είναι οι Ρώσοι της ΤΣΣΚΑ; Ποιοι είναι οι Τούρκοι της Φενέρ και της Εφές; Η Αναντολού έφτασε φέτος στον τελικό της Ευρωλίγκας και στην κατάκτηση του τουρκικού Πρωταθλήματος, παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ, με... μισό Τούρκο παίκτη (Μπαλμπάι). Ποιον ελληνικό κορμό έχει ο Παναθηναϊκός. Τον Καλάθη, τον Γιάννη Πάπι (έφεραν Αμερικανό στη θέση του, αλλά δεν ασχολείται κανείς...), τον Παππά, τον Παπαγιάννη, και τον Μήτογλου.

Για όσους ανησυχούν, πάντως, ο Ολυμπιακός έχει μία πολύ καλή φουρνιά Ελλήνων στην εφηβική του ομάδα και το τεράστιο ταλέντο που ακούει στο όνομα Αρσενόπουλος. Ο Ποκουσέβσκι λογίζεται ως ξένος, αλλά προέρχεται και αυτός από την παραγωγική διαδικασία του μπασκετικού τμήματος. Διαφωνώ μόνο με την αποχώρηση του Αγραβάνη, ο οποίος μέχρι τα 23 του είχε βοηθήσει στην κατάκτηση δύο Πρωταθλημάτων και στη συμμετοχή σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς. Την τελευταία διετία ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και ο Μπλατ δεν τον ήθελε. Ακόμα, όμως, είναι στα 25. Ίσως, η διοίκηση θα έπρεπε να τον κρατήσει (σε καμία ομάδα δεν γίνονται όλα τα χατήρια σε έναν προπονητή), αλλά το συμβόλαιό του ήταν υψηλό για παίκτη που δεν υπολογίζεται στο rotation.

Και για να το τελειώνουμε, αναφορικά με τον ελληνικό κορμό. Ο Ολυμπιακός είχε επιτυχίες στην Ευρώπη, αλλά όχι και εντός συνόρων, όπου το υλικό του και οι προπονητές του απαξιώθηκαν. Ύστερα από ένα σημείο, κάποιοι Έλληνες βολεύτηκαν και επαναπαύτηκαν στα κεκτημένα και δεν παρουσίασαν την ανάλογη εξέλιξη. Ορισμένοι ό,τι είχαν να δώσουν στην ομάδα, το έδωσαν, και ορθώς αποχώρησαν. Κάτι που με έχει πειράξει όλα αυτά τα χρόνια και το έχω καταγράψει αρκετές φορές, είναι πως σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί δημόσια στη "βρωμιά του συστήματος". Στο κάτω-κάτω, αν το δούμε εντελώς ψυχρά, τον δικό τους αγώνα και ιδρώτα έκλεβαν. Απροκάλυπτα και με το έτσι θέλω. Οι ίδιοι, στο τέλος της καριέρας τους, δεν θα έχουν τους τίτλους που άξιζαν και τους αναλογούσαν.

Επιτρέπεται, ολόκληρος Ολυμπιακός, να έχει κατακτήσει ένα Κύπελλο Ελλάδας τα τελευταία οκτώ χρόνια; Επιτρέπεται, μετά σχεδόν έξι μήνες από τη γενναία (και αναγκαία) απόφαση των ιδιοκτητών της ΚΑΕ, να μην έχει βγει ένας Έλληνας παίκτης δημόσια να σταθεί δίπλα όχι μόνο στην ομάδα που τους ανέδειξε (εξαιρείται ο Σπανούλης, που ήρθε στην ομάδα σε ηλικία 28 ετών), αλλά και στους δύο ανθρώπους, που έλυσαν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους; Το θέμα είναι ο Ολυμπιακός να έχει πάντα καλή ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες και τον συσχετισμό Ελλήνων και ξένων που απαιτείται για τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει. Φέτος, τους έπιασε ο πόνος για τον ελληνικό κορμό των Πειραιωτών. "Συγκινήθηκε" η έρμη η παράγκα και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. "Τυχαία", βέβαια, επειδή οι Αγγελόπουλοι "απασφάλισαν" και υλοποίησαν την επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού της ομάδας. Χωρίς να έχουν κάνει βήμα πίσω στις εξαγγελίες τους, τα έβαλαν με ένα ολόκληρο "σύστημα".

Κακοί σύμβουλοι ο πανικός και το ξεβόλεμα

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κάτι που έγινε απολύτως αντιληπτό στη σημερινή (25/7) συνάντηση του Αυγενάκη με τον Βασιλακόπουλο και στα λόγια του τελευταίου έπειτα από το τέλος της σύσκεψης. Προσοχή, όμως. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα. Επιστροφή μόνο με τους δικούς μας όρους και κανόνες. Μόνο με ΙΣΟΝΟΜΙΑ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. Μόνο με ΚΑΘΑΡΣΗ. Μόνο με αυστηρό 50%-50% και Δικαιοσύνη. Ο Βασιλακόπουλος ήταν, είναι, και θα είναι εχθρός του Ολυμπιακού. Ένας από τους μεγαλύτερους αντί-Ολυμπιακούς αυτής της χώρας. Στα γεράματα κάνει τον... φίλο και παίζει τον... σωτήρα; Ούτε παραμύθι για μικρά παιδιά. Αν γκρεμιστεί το σαθρό οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ και χτιστεί από την αρχή. Αν αλλάξουν η ΚΕΔ, ο ΕΣΑΚΕ, η ΕΟΚ. Αν διαιτητεύουν ξένοι διαιτητές τα ντέρμπι. Αν σε πρώτη φάση οι Αναστόπουλος, Μάνος και Παναγιώτου πάνε οριστικά σπίτια τους... Τότε, το συζητάμε. Μόνο αν ικανοποιηθούν όλα τα "ερυθρόλευκα" αιτήματα για την εξυγίανση του ελληνικού μπάσκετ.

A, και τα url δεν τα αλλάζουμε ποτέ. Ο αρχικός τίτλος "Συνάντηση Αυγενάκη - Βασιλακόπουλου και κοινή επιθυμία για παραμονή Ολυμπιακού" μετατράπηκε στη συνέχεια σε "Συνάντηση Αυγενάκη - Βασιλακόπουλου με τον Ολυμπιακό στο... πολύ βάθος". Είναι τέτοιος ο πανικός της "συμμορίας" εδώ και περίπου έξι μήνες και εντός του κειμένου το περιεχόμενο άλλαξε καμιά δεκαριά φορές στην καταγραφή της είδησης (που μόνο τέτοια δεν ήταν) προκειμένου να το φέρουν στα μέτρα τους! Από την "κοινή επιθυμία" φτάσαμε στην "επιδερμική αναφορά στο θέμα του Ολυμπιακού" και σε εκφράσεις του στυλ "... δεν επεκτάθηκαν καθόλου στο θέμα", "... στη συνάντηση των δύο ανδρών υπήρξε και μια επικριτική στάση για τον τρόπο που επέλεξε ο Ολυμπιακός να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα", "... στην κουβέντα που έγινε δεν υπήρξε καμία συζήτηση που υπεραναλύθηκε, ώστε να βρεθεί λύση, καθώς ο ίδιος ο Ολυμπιακός δεν επιθυμεί να βρεθεί λύση, κάτι το οποίο έγινε σαφές και κατά τη διάρκεια της κουβέντας". Πολλές ίδιες λέξεις, ρε παιδάκι μου. Κακός σύμβουλος ο πανικός. Το ξεβόλεμα από όλα όσα είχε συνηθίσει, όπως και να το κάνουμε, μπορεί και να αγχώσει κάποιον...

ΥΓ: Κανένας Παναθηναϊκός δεν θα ξεπεράσει ποτέ την ιστορική και γενναία απόφαση του κορυφαίου Βασίλη Σπανούλη να αφήσει τα πράσινα για να φορέσει την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα. Αποδείχθηκε, για μία ακόμα φορά, περίτρανα, στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε η καρικατούρα που παριστάνει τον πρόεδρο.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το παντελονάτο #mexritelous και η επίδειξη δύναμης με Μιλουτίνοβ

Από τις 13 Φεβρουαρίου 2019 και τον ημιτελικό της ντροπής για το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας, το σάπιο σύστημα που λυμαίνεται το ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται κυριολεκτικά σε πανικό. Στα σχοινιά. Η εγκληματική οργάνωση δεν περίμενε ποτέ ότι ο Ολυμπιακός θα βγάλει μία αντίδραση με τόσο κρότο και που θα προκαλέσει αίσθηση. Η εγκληματική οργάνωση δεν περίμενε ποτέ ότι οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος είναι αποφασισμένοι να κάνουν πράξη το hashtag της καρδιάς μας, #mexritelous, έχοντας την καθολική υποστήριξη των οπαδών της ομάδας, που από την πρώτη στιγμή τάχθηκαν στο πλευρό τους. Ήταν η σεζόν της θυσίας και ο καθαρός αγώνας για τη νομιμότητα και την αξιοπιστία, ενάντια στο βρώμικο κατεστημένο, συνεχίζεται. Το ελληνικό μπάσκετ οδηγείται ολοένα και περισσότερο προς τα βράχια και την καταστροφή, αλλά ουδείς ασχολείται. Το πιο ανυπόληπτο Πρωτάθλημα και Κύπελλο να κερδίζει μία ομάδα και όλοι οι άλλοι να πάνε να...

Όπως αναμενόταν, η χθεσινή (19/7) ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός για το πλάνο μιας ενδεχόμενης συμμετοχής στην Α2 (η δήλωση συμμετοχής έγινε καθαρά για νομικούς λόγους) αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και λοιδορία από την παράγκα και τον κατευθυνόμενο Τύπο της. Κάτι που συμβαίνει και με τους παίκτες της ομάδας του Πειραιά, οι οποίοι, βέβαια, κάθε καλοκαίρι απασχολούν μεταγραφικά τον Παναθηναϊκό. Ακόμα, πάντως, και να παίξει ο Ολυμπιακός σε αυτήν την κατηγορία, αυτό θα γίνει με τον δικό του τρόπο. Στα Δ.Σ. και τις Γ.Σ. του ΕΣΑΚΕ μπορεί να κάνουν το άσπρο-μαύρο (αυτή είναι η δουλειά τους, έτσι και αλλιώς) και να χλευάζουν τον ενδοξότερο σύλλογο της Ελλάδας, αλλά Πρωτάθλημα και μπάσκετ χωρίς Ολυμπιακό δεν υφίστανται και θα το νιώσουν στο πετσί τους. Η ανύπαρκτη Basket League και το ακόμα πιο... ανύπαρκτο Κύπελλο Ελλάδας, θα κατρακυλήσουν τη νέα σεζόν στα... τάρταρα, με τα τηλεοπτικά και χορηγικά έσοδα να μειώνονται αισθητά. Είμαι σίγουρος, μάλιστα, πως θα... προκύψει ζευγάρωμα στο Κύπελλο Ελλάδας για να βγάλουν το άχτι τους (προφανώς και θα μείνουν με την όρεξη, παίρνοντας ένα ακόμα παιχνίδι στα χαρτιά), ενώ δεν αποκλείω μέχρι και ορισμό των τριών ανεπιθύμητων διαιτητών (Αναστόπουλου, Μάνου, Παναγιώτου) ακόμα και σε αγώνα Α2. Η σαπίλα είναι ικανή για όλα.

Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι, και θα είναι πάντα πιστός στις ηθικές αρχές και αξίες του. Και στην προκειμένη περίπτωση, παρέμεινε πιστός στις εξαγγελίες του. Το σύνθημα #mexritelous άργησε τουλάχιστον εννέα χρόνια να υλοποιηθεί, αλλά αποδείχθηκε περίτρανα πως δεν ήταν μία φούσκα όπως νόμιζαν οι ασεβείς και οι είρωνες παραγκάρχες. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο, καθώς εξελίσσεται πια σε μία στάση ζωής. Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν έχουν κάνει βήμα πίσω και όσοι περίμεναν την κωλοτούμπα πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσουν να συνηθίζουν στην ιδέα πως από εδώ και πέρα το... μεροκάματο κινδυνεύει. Θα πέσει... πείνα. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος τίμησαν στο ακέραιο τον όρκο τους για κάθαρση στο ελληνικό μπάσκετ και αν αυτή δεν επέλθει, τότε οι απέναντι θα συνεχίσουν να παίζουν και να τη βρίσκουν μόνοι τους. Κάθε επανάσταση και κάθε πόλεμος έχουν απώλειες και συνέπειες. Η επιλογή και η απόφαση των Πειραιωτών είναι συνειδητές. Οι ίδιοι επέλεξαν το μέλλον τους και αποφάσισαν για αυτό. Η επανάσταση κόντρα στον μασονικό ζυγό θα επιφέρει τέτοιες, αλλά η κατακλείδα της ντόμπρας ανακοίνωσης του Ολυμπιακού, με αντιπροσωπεύει απόλυτα:

"Όσοι νομίζουν ή έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να "παίζουν" με το ένδοξο όνομα, την ιστορία και τον κόσμο του Ολυμπιακού, θα μας έχουν απέναντί τους σε όλα τα επίπεδα".

Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτήν την ιστορία και βοήθησαν με άνομο και απροκάλυπτο τρόπο τον επιφανή οπαδό να... εκπληρώσει το όνειρό του (γιατί αυτό της συμμετοχής σε ένα Final-4 Ευρωλίγκας παραμένει όνειρο). Για όποιον δεν τον έχει συνειδητοποιήσει, σε αυτό το... απίθανο Πρωτάθλημα της Basket League και με τα ΑΦΜ να εξαγοράζονται σαν τσίχλες από τα περίπτερα, η μόνη ομάδα που... υποβιβάστηκε τη σεζόν 2018-2019 ήταν ο Ολυμπιακός. Ένας υποβιβασμός που προέκυψε παράνομα και δεν επήλθε αγωνιστικά ή λόγω χρεών, όπως συνέβη σε περιπτώσεις άλλων ελληνικών συλλόγων σε διάφορα αθλήματα.

Η ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΒ

Τους τελευταίους μήνες έχουν γραφτεί απίθανα πράγματα για τους Αγγελόπουλους σε ΜΜΕ και social media. Από το ότι δεν έχουν χρήματα (!), μέχρι το ότι παίζουν με την ιστορία του Ολυμπιακού. "Ξαφνικά", έπιασε ο πόνος τους απέναντι για το μέλλον του μπασκετικού τμήματος των "ερυθρόλευκων". Ο λόγος είναι προφανής: οι διοικητικοί ηγέτες των Πειραιωτών τα έβαλαν για πρώτη φορά στα ίσα, με τόση αποφασιστικότητα και αφοσίωση, με ένα ολόκληρο σύστημα. Εξ αρχής, ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν αυτήν τη φορά μέχρι τα άκρα. Τα αδέρφια χάλασαν τη "μαγιά" και τη "συνήθεια" με συνέπεια το σύστημα να... τρελαθεί.

Το ηχητικό που διέρρευσε παράνομα με αρνητικό πρωταγωνιστή τον Γιώργο Πρίντεζη, έκανε κακό στον Ολυμπιακό και την εικόνα του προς τα έξω. Ένα πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο προήλθε από μία οικογενειακή διαμάχη και επιλύεται, έγινε αντικείμενο χλευασμού στα social media και όχι μόνο από ανθρώπους που βλέπουν να διενεργείται έρανος από τον "κουβαρντά" επιφανή οπαδό (που θέλει να γίνει... μάγκας με τα χρήματα του απλού κοσμάκη) για να σωθεί η ποδοσφαιρική ομάδα τους από το χείλος της οικονομικής καταστροφής και να φτιάξει γήπεδα στο τσάμπα, με απροκάλυπτο τρόπο!

Ο Ολυμπιακός χτίζει μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα για τη Euroleague. Πλέον, τα χρήματα που ξοδεύονται στη διοργάνωση είναι αλόγιστα (κυρίως από Ισπανία, Τουρκία, Ρωσία), αλλά οι Πειραιώτες έχουν την τεχνογνωσία για να διατηρηθούν στην ελίτ. Οι παίκτες του παραμένουν περιζήτητοι σε Ευρώπη και Αμερική. Μεταγραφικά, η είδηση του καλοκαιριού είναι η άρνηση των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας για την παραχώρηση του Νίκολα Μιλουτίνοβ. Τεράστια μαγκιά. Η ρωσική ομάδα άσκησε ασφυκτική πίεση, αλλά οι ιδιοκτήτες της "ερυθρόλευκης" KΑΕ έτριψαν στη μούρη της επίμονης ΤΣΣΚΑ τα δύο εκατομμύρια ευρώ που προσέφερε για την απόκτηση του Σέρβου σέντερ. Μα, δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα ο Ολυμπιακός και οι Αγγελόπουλοι; Μα, δεν θα λυγίσουν από την πίεση σε μία τέτοια μεγάλη πρόταση για να μπαλώσουν τρύπες που υπάρχουν και να μη χάσουν τον παίκτη ως ελεύθερο το επόμενο καλοκαίρι; Μιλάμε για κανονικό βούλωμα στομάτων εντός και εκτός συνόρων.

Δεν ξέρω αν ο Νίκολα μετά το τέλος του συμβολαίου του θα παραμείνει στον Ολυμπιακό ή θα αναζητήσει αλλού την τύχη του. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάποια προσπάθεια να ανανεώσει από τώρα με αυξημένες απολαβές. Ο Μιλουτίνοβ οφείλει να σεβαστεί την υπογραφή του και να τιμήσει την ομάδα που τον πήρε αμούστακο παιδάκι από την Παρτιζάν και τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο σέντερ στην Ευρώπη, βάζοντάς τον στον μπασκετικό χάρτη. Μάλιστα, ο σύλλογος έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει και απέδειξε πόσο πολύ επιθυμούσε την παραμονή του στο μεγάλο λιμάνι. Στα δικά μου μάτια, οι Αγγελόπουλοι κατέστησαν σαφές, διεθνώς, πως ο Ολυμπιακός δεν ξεπουλάει την περιουσία του. Είναι ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. "Αν θες παίκτη μου, μάτωσε οικονομικά και παρ' τον". Ο Ολυμπιακός είναι εδώ και δυνατός. Έχει σταθερή διοίκηση. Δεν έχει ανάγκη τα χρήματα των άλλων για να επιβιώσει. Αν η ΤΣΣΚΑ έδινε πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ, ίσως ο Μιλουτίνοβ να έπαιρνε αυτήν τη μεταγραφή. Αυτό, όμως, θα γινόταν με τους όρους του συλλόγου και κανενός άλλου. Ο Ολυμπιακός έκανε επίδειξη δύναμης σε όλη την Ευρώπη. Και ο κορυφαίος σέντερ στη Euroleague παρέμεινε στον Θρύλο.

Τόσες ομάδες είδαν χαρά στα σκέλια τους όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας στη σύνθεσή τους παίκτες που αναδείχθηκαν στον Ολυμπιακό. Ειδικά, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας πιστεύει πως με τα χρήματα μπορεί να εξαγοράσει τους πάντες και τα πάντα. Η ουσία, την οποία διαβάζετε μόνο εδώ, είναι πως ο Ολυμπιακός ανάγκασε και υποχρέωσε τη ρωσική ομάδα να δώσει στον Κώστα Κουφό το συμβόλαιο που προσέφερε στον Νίκολα Μιλουτίνοβ. Τρία εκατομμύρια ευρώ σε έναν παίκτη που είναι και πέντε χρόνια μεγαλύτερος. Προφανώς και ο Σέρβος σέντερ είναι πιο ολοκληρωμένος μπασκετμπολίστας από τον ομογενή σέντερ. Οι αριθμοί, άλλωστε, τα λένε όλα. Τη σεζόν 2018-2019, στους Σακραμέντο Κινγκς, ο Κουφός είχε μέσο όρο 3.7 πόντους, 4.2 ριμπάουντ και 0.9 ασίστ, με 47.7% στα δίποντα και 41.7 στις βολές. Στο ίδιο διάστημα, ο Μιλουτίνοβ είχε κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό, 11.7 πόντους, 7.9 ριμπάουντ και 1.5 ασίστ, με 66.1% στα δίποντα και 74% στις βολές! Η τεράστια μαγκιά των Αγγελόπουλων οδήγησε την ΤΣΣΚΑ σε μία κίνηση αγωνιστικής απελπισίας, με την απόκτηση ενός λιγότερο ποιοτικού σέντερ. Φανταστείτε, λοιπόν, να είχε συμβεί κάτι ανάλογο με τον Παναθηναϊκό και τον επιφανή οπαδό. Ο δημοσιογραφικός στρατός που έχουν υπό τη δούλεψή τους, θα χτυπούσε "υπερωρίες" για τη δημόσια εικόνα του αφεντικού.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Θρυλικά και κατακόκκινα (10-6-2019)

*Η σεζόν 2019-2020 άρχισε επίσημα για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, το πρωί της Δευτέρας (10/6), με την πρώτη συγκέντρωση στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη. Σιγά-σιγά, θα ξεκινήσουν οι προπονήσεις και το ρόστερ θα διαμορφώνεται σταδιακά, καθώς τη δεδομένη χρονική στιγμή απουσιάζουν οι 12 διεθνείς και κάποιοι παίκτες (Βαλμπουενά, Μπα) που έχουν περισσότερο χρόνο ξεκούρασης επειδή αγωνίζονταν μέχρι πρόσφατα με τις προηγούμενες ομάδες τους.

*Είναι μία κομβική αγωνιστική χρονιά για τους Πειραιώτες και ο στόχος, επίσης, ξεκάθαρος: η επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού Πρωταθλήματος ύστερα από δύο σεζόν. Κανένας δεν θέλει να σκέφτεται καν πως τα δύο χρόνια χωρίς τίτλο (Πρωτάθλημα και Κύπελλο) θα αυξηθούν σε τρία.

*Όπως έγραψα πρόσφατα, το δύσκολο έγινε και το περασμένο καλοκαίρι ο Ολυμπιακός έχτισε μία ομάδα από την αρχή. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να διατηρηθεί αυτός ο βασικός κορμός. Προφανώς και είναι ανέφικτο να παραμείνουν όλοι οι "εντεκαδάτοι" παίκτες της περασμένης σεζόν, καθώς ο νόμος της ποδοσφαιρικής αγοράς είναι αμείλικτος. Τα βασικά κομμάτια του παζλ που θα παραχωρηθούν, είναι δεδομένο πως θα αντικατασταθούν. Έτσι, μας περιμένει ένα ακόμα καλοκαίρι, όπου μέχρι την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου θα γίνονται "πραγματάκια" και προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ.

*Ο Ολυμπιακός αρχίζει τη σεζόν με τον ίδιο προπονητή και η μετάβαση στην επόμενη ποδοσφαιρική χρονιά δείχνει πιο σταθερή και σίγουρη. Ο Πέδρο Μαρτίνς γνωρίζει τι πρέπει να μεταδώσει στην ομάδα για να γίνει ακόμα καλύτερη και τις θέσεις που χρειάζονται ενίσχυση. Μέχρι να αναχωρήσει η αποστολή για την Πολωνία, στις 24 Ιουνίου, ζητούμενο είναι η απόκτηση ενός στόπερ και ενός επιθετικού.

*Η προσθήκη του 35χρονου Ματιέ Βαλμπουενά και τα ονόματα που βρίσκονται στη μεταγραφική λίστα για την ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας και την κορυφή της επίθεσης, δείχνουν τη στόχευση στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο. Ο προπονητής του Ολυμπιακού θέλει περισσότερη εμπειρία στο έμψυχο δυναμικό και παίκτες με προσωπικότητα και παραστάσεις, που θα εμπνεύσουν και θα συμπαρασύρουν και τους υπόλοιπους.

*Δεν είναι τυχαίο πως την περυσινή σεζόν ο Ολυμπιακός είχε μόλις τέσσερις παίκτες άνω των 30 ετών από τη στιγμή που ο Γιάγια Τουρέ δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και να προσφέρει τα αναμενόμενα, με συνέπεια να λυθεί η συνεργασία μαζί του. Τον Βασίλη Τοροσίδη, τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, τον Γιάγκος Βούκοβιτς και τον Μπίμπαρς Νάτχο. Στο δεύτερο μισό της ποδοσφαιρικής χρονιάς προστέθηκε και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Οι Βούκοβιτς και Νάτχο αναμένεται να αποχωρήσουν μέχρι το τέλος του Αυγούστου, οπότε η τόνωση της εμπειρίας στο έμψυχο δυναμικό κρίνεται απαραίτητη.

*Κάποιοι ξένοι, λοιπόν, θα αποκτηθούν με ημερομηνία λήξης, έχοντας το κίνητρο να οδηγήσουν άμεσα τον Ολυμπιακό ξανά στην πρώτη θέση της ανανεωμένης Super League. Μάλιστα, από τη στιγμή που άλλαξε ο τρόπος διεξαγωγής του Πρωταθλήματος και ο πρωταθλητής θα κριθεί μέσα από τα πλέι οφ, το μεγάλο ρόστερ είναι επιβεβλημένο. Πιστεύω πως 28 παίκτες, μαζί με τους τρεις τερματοφύλακες, αρκούν.

*Αγωνιστικά, ο πρώτος στόχος της σεζόν είναι η πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League, μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Ή τουλάχιστον η πρόκριση στα γκρουπ του Europa League προκειμένου η ομάδα να έχει τη δυνατότητα διάκρισης μέσα στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Είναι αναμενόμενο πως ο Μαρτίνς θα κινηθεί όπως και πριν από ένα χρόνο. Θα ετοιμάσει τον Ολυμπιακό για τα απαιτητικά παιχνίδια του Ιουλίου και του Αυγούστου και στην πορεία θα ενσωματώνει σταδιακά τα νέα πρόσωπα στο υπόλοιπο σύνολο.

*Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν χάσει πολύτιμο χρόνο στην περίπτωση του 33χρονου Μάρκους Μπεργκ, σαν να στέρεψαν οι επιθετικοί στον πλανήτη. Υπάρχουν εκατοντάδες σέντερ φορ που είναι κατάλληλοι για τη δουλειά και από τη στιγμή που ο Σουηδός επιθετικός δεν φαίνεται πρόθυμος να ντυθεί στα ερυθρόλευκα, θα έπρεπε, ήδη, το όνομά του να έχει σβηστεί από τη λίστα. Δεν τελειώνει ο κόσμος στον Μπεργκ, ο οποίος προέρχεται και από μία διετία στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου το ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι χαμηλό.

*Ο Βαλμπουενά θα προσδώσει ποιότητα και δυναμική σε δημιουργία και εκτέλεση, αλλά αμφιβάλλω αν μπορεί να προσφέρει, παίζοντας πια στα δύο "φτερά". Σε επιτελικό ρόλο, θα φανεί περισσότερο από τη στιγμή που είναι μεσοεπιθετικός με έφεση στο κράτημα της μπάλας και τη μετάβαση του παιχνιδιού από τη μέση προς τα εμπρός. Οπότε, η ομάδα χρειάζεται έναν ακόμα ξένο εξτρέμ, που θα "έχει" κυρίως το γκολ.

*Και κάτι επί προσωπικού: αρνούμαι να αποδεχθώ πως είμαι εκτός δουλειάς. Θέλω και περιμένω όσο τίποτα μία ευκαιρία για να επιστρέψω στην κανονικότητα.

*"Ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης. Με τα χέρια και το μυαλό, τεχνίτης. Με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά, καλλιτέχνης". Φρανσουά Μοριάκ.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης