Η ψυχή δεν μετριέται με μπάτζετ

Τον Ολυμπιακό, θα τον σέβεστε. Και με... έναν παίκτη να έχει απομείνει στο παρκέ, ο φόβος από τα μάτια των αντιπάλων δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Οι ψυχωμένοι μάγκες του προπονηταρά και μάγκα Σφαιρόπουλου, έκαναν και πάλι την υπέρβαση. Καταθέτοντας την ψυχή τους στο παρκέ για το ερυθρόλευκο μεγαλείο και παίζοντας εκπληκτική άμυνα για σχεδόν τρία δεκάλεπτα. Η Φενέρμπαχτσε ταπεινώθηκε στο κατάμεστο (για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν) ΣΕΦ. Η διαφορά εκτοξεύτηκε μέχρι τους 23 πόντους (46-23 στο 22' και 54-31 στο 28'), ενώ στο 27' οι νεόπλουτοι Τούρκοι είχαν πετύχει 30 πόντους (52-30), φτάνοντας με το ζόρι τους 40, στο τέλος της τρίτης περιόδου (58-40). Κάποια στιγμή θα αντιδρούσαν και η κούραση θα έκανε την εμφάνισή της στους Πρωταθλητές Ελλάδας. Το ροτέισον ήταν περιορισμένο (οκτώ παίκτες αγωνίστηκαν) και ας μη γελιόμαστε: η ομάδα έπαιξε χωρίς τους Πρίντεζη, Χάκετ και Αγραβάνη. Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο για τον Ολυμπιακό να έχει τον ίδιο αγωνιστικό ρυθμό επί 40 λεπτά.

Ο Ομπράντοβιτς είχε ως στόχο να μην τον... ξεφτιλίσει ξανά ο Βασίλης Σπανούλης με καμιά ξεγυρισμένη 20άρα. Να μη χάσει από τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης. Και όμως αυτό συνέβη στο τέλος! Έχασε από τον Σπανούλη! Όλη η άμυνα ήταν προσαρμοσμένη πάνω του, με δύο και τρεις παίκτες. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν μπήκε σε αυτό το "τρυπάκι" και ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος για το καλό της ομάδας. Πάσαρε όταν έπρεπε και μοίρασε υποδειγματικά το παιχνίδι (έχοντας συνολικά 7 ασίστ στο ενεργητικό του), ενώ πέτυχε το κρίσιμο καλάθι στο 67-61 (το πρώτο του εντός πεδιάς, αλλά απίστευτα κομβικό στην εξέλιξη του ματς και ένα λεπτό πριν από τη λήξη του), σπάζοντας τα άλατα των Βέσελι και Κάλινιτς. Το τελικό +9 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα της αναμέτρησης, αλλά βάσει των συνθήκων το ζητούμενο εξ αρχής ήταν η νίκη και μόνο. Η τελική διαφορά βρισκόταν σε δεύτερη μοίρα. Οι ερυθρόλευκοι ολοκλήρωσαν τον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας με την άκρως ικανοποιητική επίδοση (δεύτερη καλύτερη έως τώρα της διοργάνωσης) των 10 νικών σε 15 παιχνίδια. Δεν έχει νόημα να κοιτάξουμε πίσω και να αναφέρουμε για παράδειγμα πως η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη αν η ομάδα δεν είχε ηττηθεί από Γαλατασαράι και Μακάμπι Τελ Αβίβ. Η "στραβή" ενδεχομένως να είχε γίνει σε κάποιο άλλο ματς, όπου ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη. Υπάρχουν ακόμα 15 αγώνες για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας και ευχή όλων είναι να μην αντιμετωπίσουν οι ερυθρόλευκοι άλλα αγωνιστικά προβλήματα.

Πολλά γράφονται και ακούγονται για την αντιμετώπιση που είχε ο Κώστας Σλούκας από την πλειοψηφία των φιλάθλων του Ολυμπιακού, στην επιστροφή του στο ΣΕΦ για πρώτη φορά ως αντίπαλος. Σε αντιδιαστολή και με την αποθέωση που γνώρισε ο Πέρο Άντιτς. Και οι δύο ήταν μέλη της ομάδας στην back to back κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Ο Σλούκας, βέβαια, ήταν για επτά χρόνια μέλος του Ολυμπιακού και ο Σκοπιανός μόλις δύο. Ο καθένας ενεργεί όπως αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Ήμουν στο ΣΕΦ. Δεν χειροκρότησα τον Σλούκα, αλλά δεν αποδοκίμασα τον Σλούκα. Χειροκρότησα τον Άντιτς, αλλά δεν αποθέωσα τον Άντιτς. Πάνω από όλους και όλα είναι ο Ολυμπιακός. Για μένα, έτσι. Οι φίλαθλοι στις κεντρικές θύρες χειροκρότησαν και τους δύο παίκτες. Από τους οργανωμένους αποδοκιμάστηκε έντονα ο Σλούκας και ακολούθησαν αρκετοί ακόμα από τις άλλες θύρες του ΣΕΦ. Ως Παναγιώτης και μέσα από προσωπικά βιώματα, έχω πάψει πλέον να συγχωρώ συμπεριφορές ανθρώπων και καθημερινές καταστάσεις. Μου φέρθηκες πούστικα, τελείωσες. Αναφέρομαι γενικά στη ζωή. Ο Θεός έχει τη δύναμη για να συγχωρεί. Εγώ, sorry, δεν την έχω.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Σλούκας φέρθηκε ύπουλα και σκάρτα. Τόσο στην ομάδα που τον καθιέρωσε και τον έκανε μπασκετικά γνωστό όσο και στους αδερφούς Αγγελόπουλους που τον στήριξαν όσο κανείς άλλος. Ο Παναγιώτης και ο Γιώργος ήταν αυτοί που προστάτεψαν την επένδυσή τους όταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν υπολόγιζε τον Κώστα Σλούκα και ήθελε να τον στέλνει από εδώ και από εκεί δανεικό. Η πλειοψηφία των φιλάθλων αισθάνθηκε προδομένη από τη συμπεριφορά του Έλληνα γκαρντ (τον οποίο περιέβαλε με εμπιστοσύνη και αγάπη) και το έδειξε στο γήπεδο. Με αυθόρμητες αποδοκιμασίες και όχι με προσχεδιασμένες ύβρεις. Ο Σλούκας δεν έφυγε λόγω χρημάτων, απλά αυτή ήταν η επιθυμία του για αγωνιστικούς λόγους. Και θα ήταν σωστός, στα δικά μου μάτια, αν έβγαινε ντόμπρα και έλεγε "... θέλω να φύγω, κουράστηκα τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό και ψάχνω την επόμενη πρόκληση για την καριέρα μου". Μεταξύ μας, πάντως, δεν υπήρχε μεγαλύτερη πρόκληση για τον ίδιο από το να αποτελέσει τον διάδοχο του Βασίλη Σπανούλη. Η ουσία είναι πως οι φίλαθλοι της ομάδας δεν τα έχουν με τον Σλούκα για την απόφασή του να αποχωρήσει, αλλά για τον τρόπο που αποχώρησε και τον οποίο ο ίδιος επέλεξε.

Το παιχνιδάκι που σκάρωσε ο Σλούκας και το κρυφτούλι που έπαιξε το καλοκαίρι του 2015 (λέγοντας άλλα και κάνοντας άλλα), δεν τον τιμά. Να λες, για παράδειγμα, ότι είσαι στη Θεσσαλονίκη με τους δικούς σου, ενώ ήσουν στην Αθήνα με τον Ομπράντοβιτς. Προσέφερε πολλά στον Ολυμπιακό, εννοείται αυτό, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που τον έκανε παίκτη του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Αρκετοί οπαδοί, όπως και εγώ, έχουν χαλαστεί επίσης και από τις συνεχείς εξυμνητικές δηλώσεις του Σλούκα για τον Ομπράντοβιτς. Πόσο.... κορυφαίος προπονητής είναι, πόσο ήθελε να συνεργαστεί μαζί του (αποτελούσε παιδικό όνειρο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του)... Όταν του έκλεβαν τον ιδρώτα μέσα στο παρκέ και ο Ολυμπιακός δεν κατακτούσε τους τίτλους που άξιζε εντός συνόρων, δεν ήταν τόσο λαλίστατος ο Κωστάκης. Όσο είναι ο Σφαιρόπουλος στον Ολυμπιακό, θέμα επιστροφής του Σλούκα δεν υπάρχει. Ο κόουτς είχε ξεκαθαρίσει στον παίκτη πως θα συνεχίσει να έχει τον ίδιο ρόλο στην ομάδα και ακόμα μεγαλύτερο, κάτι που θα ήταν στο χέρι του. Και αυτός, όμως, προδόθηκε από τη συμπεριφορά του. Μετά τα όσα έζησε ο Σλούκας στην πρώτη επιστροφή του στο ΣΕΦ, δεν αποκλείω να βάλει κάποια στιγμή και τα πράσινα. Άλλωστε, ο Δ. Γιαννακόπουλος έχει... ψύχωση με όλους τους Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού και θα συνεχίσει να τους διεκδικεί. Και για να το τελειώνουμε επειδή πάντα υπάρχει υπερευαισθησία και έξαρση της ηθικής για τις αντιδράσεις του ερυθρόλευκου λαού σε τέτοια ζητήματα: όλες οι απόψεις είναι δεκτές. Το πώς αντιδρά, όμως, ο καθένας εξ ημών είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του φιλοσοφία και στάση ζωής. Προσωπικά, με έχει χαλάσει η συμπεριφορά του Σλούκα εντός (την τελευταία διετία είναι πιο εκδηλωτικός στους πανηγυρισμούς του, όσο δεν ήταν ποτέ άλλοτε) και εκτός γηπέδων (με όσα προανέφερα). Δεν τον χειροκρότησα, ούτε τον αποδοκίμασα. Ήθελα μόνο τη νίκη της ομάδας μου, έστω και με ένα πόντο.

ΥΓ1: Ο Γιανγκ έκανε με διαφορά την καλύτερη εμφάνιση της σεζόν, σε άμυνα και επίθεση. Μακάρι να συνεχίσει έτσι ο Αμερικανός σέντερ, ο οποίος για πρώτη φορά έδειξε τόσο σίγουρος πάνω στο παρκέ μετά τον τραυματισμό του. Πάνω από όλους και όλα είναι το καλό της ομάδας, αλλά ο Πάτρικ χρωστάει πολλά και στον Σφαιρόπουλο, ο οποίος ύψωσε ασπίδα όταν η συντριπτική πλειοψηφία ζητούσε την αντικατάσταση του παίκτη. Ήρθε η ώρα για τον Γιανγκ να ανταποδώσει με τόσο γεμάτες παρουσίες.

ΥΓ2: Συγκινητικός Κεμ Μπιρτς, στρατιώτης Ιωάννης Παπαπέτρου. Δεν υστέρησε κανείς από τους οκτώ που αγωνίστηκαν κόντρα στη Φενέρμπαχτσε.

ΥΓ3: Η ψυχή δεν έχει... μπάτζετ και δεν μετριέται με αυτό. Όσους ακριβοπληρωμένους παίκτες και να έχει ένας προπονητής στη διάθεσή του, όσες ανέσεις και αν απολαμβάνει ένα σύνολο (δεν είναι λίγο πράγμα για μία ομάδα να διαθέτει δικό της αεροπλάνο για τις μετακινήσεις σε αυτόν τον καταιγιστικό ρυθμό ταξιδιών και αγώνων), δεν συγκρίνεται με τη δημιουργικότητα και τη διαδικασία της παραγωγής και του χτισίματος. Είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση της αγοράς (λόγω ενός γεμάτου πορτοφολιού) και της χρησιμοποίησης ενός έτοιμου παίκτη από τη μέθοδο της "γέννησης", της εξέλιξης και της ανάδειξης νέων αθλητών. Μέσα από την αγωνιστική και πνευματική ετοιμότητα και προσήλωση στο στόχο, αναδύονται χαρίσματα όπως η μαχητικότητα, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση, η κατάθεση ψυχής, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν και χρειάζεται να παλέψεις για να πετύχεις τους στόχους σου. Κάποια χαρακτηριστικά, λοιπόν, δεν αγοράζονται. Από το 2011, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει το δικό του ξεχωριστό πρότζεκτ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, το οποίο ζηλεύουν φίλοι και εχθροί. Και για να μην ξεχνιόμαστε: ο Ολυμπιακός δοκίμασε και τις δύο συνταγές. Κάποτε αποκτούσε ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά, πλέον παράγει σχεδόν από το μηδέν παίκτες που στον Πειραιά βλέπουν τις μπασκετικές μετοχές τους να παρουσιάζουν... limit up και τις καριέρες τους να εκτινάσσονται απλά με μία καλή σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο.

ΥΓ4: Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ηθική επιβράβευση για έναν προπονητή από το να βλέπει τους παίκτες του να τα δίνουν όλα στο παρκέ, παίζοντας και για αυτόν. Θα προκύψουν καλές και κακές στιγμές, καλές και κακές ήττες, αλλά ο Ολυμπιακός αποτελείται από ένα σύνολο μαχητών, το οποίο συνηθίζει να μην τα παρατάει ποτέ. Αυτό είναι έργο και προπονητή. Άπαντες "θυσιάζουν" το "εγώ" τους για το "εμείς". Κανείς δεν κοιτάει τα στατιστικά του, όλοι αναδεικνύονται μέσα από την ομαδική δουλειά και προσπάθεια. Είναι και ορισμένες ενέργειες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα που δεν αποτυπώνονται στα χαρτιά.

ΥΓ5: Έχω "κυκλώσει" από την ημέρα της κλήρωσης τον αγώνα της 16ης Ιανουαρίου. Ο νοκ-άουτ ημιτελικός Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ είναι πιο σημαντικός από το ματς που έρχεται στην Ευρωλίγκα, στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο αντίπαλο, στις 6 του Γενάρη. Πρέπει να επιστρέψουμε στις κατακτήσεις της συγκεκριμένης διοργάνωσης.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Καμία δικαιολογία. Το ΣΕΦ κόντρα στη Φενέρ πρέπει να κοχλάζει...

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας και ακόμα ίσως δεν το έχουμε αντιληφθεί στο μέγιστο βαθμό, είναι πως στη φετινή Ευρωλίγκα, με αυτό το νέο σύστημα διεξαγωγής, δεν υπάρχει ήττα εντός και εκτός προγράμματος. Όλες οι ομάδες μπορούν να κερδίσουν τους πάντες, εκτός από την ΤΣΣΚΑ, η οποία προστατεύεται με προκλητικό τρόπο από τους διαιτητές και τη διοργάνωση, για αυτό και έχει προς το παρόν μόλις μία ήττα.

Σίγουρα, αυτό που ενόχλησε περισσότερο τους φιλάθλους του Ολυμπιακού δεν ήταν τόσο η ήττα από την Μπάμπεργκ, αλλά η παράδοση άνευ αντίστασης στη Βαμβέργη (82-68). Μία Μπάμπεργκ που αδικείται από το ρεκόρ της (5-9), έχοντας χάσει 7 ματς στο τέλος, στις 14 πρώτες αγωνιστικές. Το περίμενα πως στο μεταξύ μας παιχνίδι θα βλέπουν το καλάθι, λες και πετούν βότσαλο στον ωκεανό. Το ενοχλητικό φαινόμενο είναι πως για μία ακόμα φορά (κάτι που συμβαίνει συχνά από την περυσινή σεζόν) αντίπαλοι παίκτες κάνουν παιχνιδάρα απέναντι στον Ολυμπιακό, διπλασιάζοντας τους μέσους όρους τους. Παραδείγματος χάρη, ο Κοζέρ είχε μέσο όρο 9,9 πόντους στη φετινή διοργάνωση και πέτυχε 17 σε ένα ημίχρονο. Ο Μίλερ στο προηγούμενο παιχνίδι κόντρα στη Ρεάλ έμεινε άποντος και εναντίον των Πρωταθλητών Ελλάδας σημείωσε 20, πραγματοποιώντας εκπληκτικό τέταρτο δεκάλεπτο, όπου και σημείωσε τους 15 εξ αυτών.

Προφανώς, οι απουσίες παίζουν ρόλο και κάποια στιγμή θα στοιχίσουν. Χωρίς τους Πρίντεζη και Χάκετ κόντρα σε μία πολύ καλή ομάδα, που παίζει σωστό και καλό μπάσκετ, ήταν εξ αρχής δύσκολα τα πράγματα για την επίτευξη της πέμπτης συνεχόμενης νίκης στο θεσμό. Το πρόσημο, όμως, είναι θετικό για τους ερυθρόλευκους (ρεκόρ 9-5), που δίνουν το πιο σημαντικό ματς μέχρι στιγμής την προσεχή Πέμπτη (29/12). Πλέον, δεν υπάρχει δικαιολογία. Καμία. Το ΣΕΦ πρέπει να κοχλάζει και να είναι κατάμεστο κόντρα στην αχώνευτη Φενέρμπαχτσε, του εξίσου αχώνευτου και μιντιακού κατασκευάσματος Ομπράντοβιτς. Ολόκληρος Ολυμπιακός, δεν γίνεται να μην έχει ακόμα έστω ένα sold out στη σεζόν που διανύουμε. Η καλοπροαίρετη κριτική είναι καλοδεχούμενη, αλλά υπάρχουν κάποια δεδομένα. Η ομάδα έχασε, ευτυχώς, για λίγες ημέρες τον καλύτερο πάουερ φόργουορντ της Ευρώπης και για όλη τη σεζόν τη βάση του αμυντικού πλάνου της μέσα στο παρκέ. Ο πρώτος γύρος της Ευρωλίγκας ολοκληρώνεται με ένα κομβικό παιχνίδι και η 10η νίκη σε 15 αγώνες κρίνεται επιτακτική. Αυτή η ομάδα αξίζει να παίζει μπροστά σε ένα γεμάτο ΣΕΦ, όσο και αν το γήπεδο είναι "αντι-μπασκετικό" και δεν εμπνέει.

ΥΓ1: Μέτρησα τουλάχιστον τέσσερις φορές κόντρα στην Μπάμπεργκ τον Σπανούλη να προσπαθεί να παίξει το πικ εντ ρολ με τον Γιανγκ, αλλά ο τελευταίος τα έκανε μούσκεμα. Χρειαζόταν απλά ένα καλό άλμα για να πιάσει την μπάλα και να τη βάλει στο καλάθι, με τον Αμερικανό να μπερδεύεται και να πηδάει πάντα σε λάθος χρόνο. Του λείπει ο συγχρονισμός σε άμυνα και επίθεση. Έχουμε ως ομάδα την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένουμε και άλλο;

ΥΓ2: Παίκτης με την επιρροή που είχε ο Χάκετ στον Ολυμπιακό (και ας μην φαινόταν στα στατιστικά του), δεν βρίσκεται στα μέσα της αγωνιστικής χρονιάς. Η ατυχία χτύπησε για μία ακόμα φορά την πόρτα των Πειραιωτών. Η επιλογή που θα γίνει από τους αρμόδιους, θα παίξει καταλυτικό ρόλο για το υπόλοιπο της σεζόν.

ΥΓ3: Η ΚΑΕ Ολυμπιακός κάνει το... λάθος να λειτουργεί νομότυπα. Ως εταιρεία δεν είναι κερδοφόρα κάθε χρόνο, όπως συμβαίνει όλως περιέργως με κάποιον άλλον ελληνικό σύλλογο. Ας πάρουν όσους ξένους θέλουν (ήδη, έχουν φτάσει τους 8). Ας συμπληρώσουν όλη τη 12άδα τους με ξένους παίκτες για να μας κερδίσουν. Τον ελληνικό, βαρβάτο, κορμό που έχει ο Ολυμπιακός, τον ζηλεύουν αρρωστημένα και δεν θα τον φτάσουν ποτέ.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ο Μπέντο χαλάει την πιάτσα, αλλά είναι μάγκαρος

Υποθετικό σενάριο: οποιοσδήποτε άλλος προπονητής βρισκόταν τόσο καιρό με την πλάτη στον τοίχο (χωρίς προφανή λόγο) και έβλεπε να στραβώνει ένα εντός έδρας ματς (όπως αυτό με τον Παναιτωλικό), ποιες διορθωτικές κινήσεις θα έκανε από τον πάγκο; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ό,τι πιο έμπειρο, μπαρουτοκαπνισμένο και ποιοτικό είχε στη 18άδα, μήπως και σώσει την παρτίδα (στον αγώνα) και τη θέση του.

Πραγματικότητα: Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016. Ο Κούσας έκανε το 0-1 για τον Παναιτωλικό στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Ας είμαστε ειλικρινείς. Ακόμα και με ισοπαλία, ο Πάουλο Μπέντο δύσκολα θα ήταν και το 2017 στον Ολυμπιακό. Ο Πορτογάλος τεχνικός για μία ακόμα φορά έδειξε ότι είναι προπονητής με τσαγανό. Για πολλούς, είναι ξεροκέφαλος, αλλά έχει ψυχή και πίστη στις αρχές του. Δεν παρεκκλίνει των επιλογών του, δεν συμβιβάζεται. Για να το πω όσο πιο ελληνικά γίνεται: ο άνθρωπος δεν παίρνει... χαρτάκι.

Τι έκανε, λοιπόν, ο 48χρονος κόουτς; Είχε τα κότσια να αφήσει τον προκλητικά αδιάφορο Φορτούνη στα αποδυτήρια, στην ανάπαυλα, βάζοντας με την έναρξη του δεύτερου μέρους στη θέση του τον 19χρονο Ανδρούτσο. Η λογική απόφαση θα ήταν να μπει ο έμπειρος Ντομίνγκες. Μετά το 0-1 του Παναιτωλικού (52ο λεπτό), ο "Τσόρι" δεν ήταν καν η δεύτερη σκέψη του Μπέντο για να αλλάξει το σκηνικό. Ο Μανθάτης πάτησε στο χορτάρι, στο 57', αντί του επίσης αρνητικού Πάρντο. Ο Ντομίνγκες μπήκε στο ματς λίγα λεπτά μετά (72'), με το σκορ στο 1-1, και σίγουρα βοήθησε. Μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός είχε σημαντικές απουσίες σε αυτό το παιχνίδι (Ελαμπντελαουί, Μποτία, Ελιουνούσι, Ιντέγε), με τον Μάριν να παραμένει στην εξέδρα, και οι επιλογές ήταν μετρημένες. Ο Μπέντο τόλμησε ξανά, εμπιστεύτηκε πάλι δύο 19χρονους από την Ακαδημία και είδε τον Ολυμπιακό να... γυρίζει ένα ματς-ροντέο και την ομάδα του να επικρατεί με σκορ 3-1. Στο τέλος της ημέρας και με το +7 από τους διώκτες των Πειραιωτών να απειλείται κατά τη διάρκεια αυτής, βρίσκει τους ερυθρόλευκους με διευρυμένο το βαθμολογικό προβάδισμα στους 9 βαθμούς, ύστερα από την ισοπαλία του Παναθηναϊκού στη Λάρισα και 12 παιγμένες αγωνιστικές.

Οι Ανδρούτσος και Μανθάτης έδωσαν ενέργεια, ταχύτητα και πολλά τρεξίματα στην ομάδα. Ο πρώτος είχε συμμετοχή στη φάση της ισοφάρισης, καθώς από δικό του "άνοιγμα" του παιχνιδιού στην αντεπίθεση η μπάλα πέρασε στον Καρντόσο, ο οποίος στη συνέχεια έστρωσε έτοιμο γκολ στον εκπληκτικό Σεμπά που εφορμούσε προς το δεύτερο δοκάρι. Ο Μανθάτης έχει ένα εκπληκτικό χάρισμα, πέρα από την ταχύτητα και τις τεχνικές του αρετές, ειδικά στο ένας εναντίον ένας. Με το που εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο, τον αισθάνεται αμέσως η αντίπαλη ομάδα. Είτε με μία ντρίμπλα, είτε με ένα σουτ εκτός περιοχής (όπως αυτό που προσέκρουσε στο οριζόντιο δοκάρι), κάνει αισθητή την παρουσία του. Δεν αφήνει λεπτό συμμετοχής να πέσει κάτω και είναι μεγάλος μαχητής. Ήταν ένα ματς, όπου και οι δύο ομάδες είχαν κλασικές ευκαιρίες (ο Ολυμπιακός μέτρησε τις περισσότερες και τις πιο καθαρές, έχοντας και δύο δοκάρια), αλλά είναι, πλέον, εκνευριστικό το γεγονός πως οι αντίπαλοι βγαίνουν για πλάκα στην πλάτη της ερυθρόλευκης άμυνας λόγω του ανεπαρκέστατου αμυντικού τρανζίσιον που έχει ο Ολυμπιακός (και το έχω εξηγήσει επανειλημμένα μέσα από το blog). Υπάρχει, βέβαια, και μία δεύτερη ερμηνεία, την οποία επίσης έχω αναφέρει, πως οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές κάτι παθαίνουν μόλις βρεθούν απέναντι στην εστία των Πρωταθλητών Ελλάδας και χάνουν ανεπανάληπτα τετ α τετ. Την πρώτη φορά ο Λέτο, τη δεύτερη ο Τουράμ, την τρίτη ο Μάντζιος, την τέταρτη ο Γιακουμάκης, την πέμπτη ο Μαμπουλού, την έκτη ο Ρόσα, την έβδομη ο Μάρκος Πάουλο, την όγδοη πάλι ο Ρόσα. Ε, πια, δεν είναι σύμπτωση! Το δέος που νιώθουν απέναντι στον Θρύλο και η δίψα που έχουν για να διακριθούν στους αγώνες εναντίον της κορυφαίας ελληνικής ομάδας, τους καταβάλλει. Είναι ολοφάνερο.

ΥΓ1: Μετά την ανώδυνη ευρωπαϊκή ήττα από τον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο, αναζητείται κάθε πιθανή και απίθανη αφορμή (επιμένω πως δεν υπάρχει προφανής αιτία αντικατάστασης) για να αλλάξει ο Ολυμπιακός και τέταρτο προπονητή μέσα σε διάστημα επτά μηνών. Δεν το κατανοώ και δεν μπορώ να συμμετέχω σοβαρά σε μία τέτοια συζήτηση, τη στιγμή που η ομάδα είναι μέσα και στους τρεις στόχους της. Η ιστορία αυτή εξακολουθεί να συντηρείται, ο επίσημος Ολυμπιακός έχει διαψεύσει μόλις μία φορά όλα όσα ακούγονται για τον Πορτογάλο, αλλά πρώτες και δεύτερες σκέψεις έχουν γίνει (και εξακολουθούν να γίνονται) από τους ανθρώπους της διοίκησης. Θέμα υφίσταται, οπότε πηγαίνουμε ημέρα με την ημέρα και παιχνίδι με το παιχνίδι για να διαπιστώσουμε αν η ομάδα μπει σε μία ακόμα περίεργη κατάσταση κατά τη διάρκεια της ίδιας σεζόν.

ΥΓ2: Ο Μπέντο είναι προσωπικότητα. "Ζει" και "πεθαίνει" με τη δική του φιλοσοφία. Στα δικά μου μάτια, είναι ένας μεγάλος μάγκας. Μάγκαρος. Μπορεί να χαλάει την πιάτσα, αλλά είναι κανονικός προπονητής και οι αποφάσεις παίρνονται για το καλό της ομάδας βάσει του δικού του σκεπτικού για το ποδόσφαιρο. Δεν επηρεάζεται από τον περίγυρο και αυτό είναι προς τιμήν του. Παράγει έργο και θα αφήσει μεγάλη κληρονομιά στον επόμενο, που θα κληθεί να διαχειριστεί το νέο ερυθρόλευκο "αίμα" (μαζί, φυσικά, με το κλαμπ), το οποίο ανέδειξε ο Μπέντο. Καθαρά και ξάστερα, ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που τα... σέρνει από το 1925 μέχρι σήμερα και διαθέτει έναν προπονητή που πράττει ανάλογα. Τα... σέρνει και αυτός.

ΥΓ3: Σε ποιον πιστώνεται η αγωνιστική μεταμόρφωση του Σεμπά; Βολικό το επιχείρημα της δεύτερης σεζόν στην ομάδα και κατ' επέκταση της καλύτερης προσαρμογής στην ομάδα, αλλά κάπου έχει συμβάλλει σε αυτό και ο Μπέντο. Την περυσινή ποδοσφαιρική χρονιά, ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός (τον οποίο όλοι μας έστω μία φορά έχουμε σιχτιρίσει) μέτρησε 4 γκολ και 5 ασίστ σε 33 συμμετοχές. Στη φετινή, ο Σεμπά έχει προσφέρει, ήδη, 7 γκολ και 5 ασίστ σε 21 αγώνες, ενώ κόντρα στον Παναιτωλικό ήταν με διαφορά ο πρωταγωνιστής της αναμέτρησης, κάνοντας απίστευτα ζογκλερικά με την μπάλα. Ο Μπέντο πιστεύει πολύ περισσότερο τον Σεμπά από τον Σίλβα (που εισηγήθηκε και την απόκτησή του). Ο 25χρονος εξτρέμ αισθάνεται ξεχωριστός και από φευγάτος το περασμένο καλοκαίρι έχει εξελιχθεί μέχρι στιγμής στον MVP της σεζόν για τους ερυθρόλευκους.

ΥΓ4: Είναι καλός τώρα ο Φιγκέιρας; Ούτε αυτόν πιστώνεται ο Μπέντο; Το περασμένο καλοκαίρι, αυτό της τρέλας και του απόλυτου παραλογισμού, ορισμένοι έβγαλαν... άχρηστο έναν παίκτη που έπαιζε στην κάτοχο του Europa League, Σεβίλλη, ύστερα από ΔΥΟ επίσημα ματς με τον Ολυμπιακό. Ο Μπέντο στήριξε την επιλογή του Σίλβα και δεν ζήτησε το... κεφάλι του συμπατριώτη του. Ο Φιγκέιρας πηγαίνει εξαιρετικά και ανεβάζει διαρκώς την απόδοσή του, σε μία θέση όπου υπάρχει και ο εξαιρετικός Ελαμπντελαουί, που πέρασε ένα δύσκολο τραυματισμό και ακόμα δεν έχει επανέλθει στο 100%. Και ασίστ και γκολάκι (το πρώτο του με την ομάδα) ο Ντιόγκο κόντρα στους Αγρινιώτες.

ΥΓ5: Σίγουρα, η επιλογή που έκανε ο Μπέντο με τον άβγαλτο ποδοσφαιρικά Βιάνα για το κέντρο της άμυνας ήταν ρισκαδόρικη, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Ευθύνεται ο Πορτογάλος για το γεγονός πως ο Ολυμπιακός ως σύλλογος έχει αποτύχει να φέρει έναν κεντρικό αμυντικό-ηγέτη (μετά την πώληση του Μανωλά στη Ρόμα), που θα κάνει καλύτερους και τους υπόλοιπους του ρόστερ; Τρεις μήνες έψαχνε έναν στόπερ η ομάδα και απέκτησε τον άπειρο Βραζιλιάνο την τελευταία ημέρα της θερινής μεταγραφικής περιόδου κατόπιν εισήγησης του τρίτου προπονητή μέσα σε τρεις μήνες (για να μην ξεχνιόμαστε). Ο Μπέντο επέλεξε έναν κεντρικό αμυντικό που είχε συνεργαστεί λίγους μήνες μαζί του και ήξερε πως θέλει ακόμα πολλή δουλειά για να σταθεί στο κορυφαίο επίπεδο της διοίκησης.

ΥΓ6: Θα πρόκειται για κακόγουστο ανέκδοτο να αγωνιστούν ξανά μαζί στο κέντρο της άμυνας οι Βιάνα και Ντα Κόστα. Είναι αταίριαστοι. Ευτυχώς, υπάρχει μπροστά μας το Κόπα Άφρικα για τον δεύτερο. Μακάρι και ο δανεισμός για τον πρώτο.

ΥΓ7: Πολλά ακούγονται για το μέλλον του Καρντόσο στην ομάδα. Ο Παραγουανός επιθετικός βρήκε για δεύτερη φορά το δρόμο προς τα δίχτυα (τα 2 πρώτα γκολ του Παραγουανού έφεραν και 6 βαθμούς στον Ολυμπιακό) και για πρώτη φορά σε αγώνα ήταν τόσο πολύ μέσα στις φάσεις. Είχε 8 τελικές προσπάθειες, μία ασίστ, ένα γκολ, ένα δοκάρι.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Όχι και να τους κάνουμε τη χάρη...

Δεν μου αρέσει να ωραιοποιώ πρόσωπα και καταστάσεις. Προφανώς και αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό. Όχι να χάνει δύο φορές από τον μικρομεσαίο ΑΠΟΕΛ, χωρίς μάλιστα να σκοράρει. Πρέπει, όμως, να έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας, των συνθηκών και των ιδιαιτεροτήτων κάθε σεζόν. Και να προσαρμοζόμαστε σε αυτά που έχουμε και σε αυτά που μας τυχαίνουν, γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να τα υπολογίσουμε. Ο Πάουλο Μπέντο παρέλαβε το απόλυτο χάος, σουλούπωσε την ομάδα (συμμαζεύοντας τα ασυμμάζευτα), την οποία και έχει μέσα σε όλους τους στόχους της. Το έγραψα τις προηγούμενες ημέρες, ύστερα από τη μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", πως βλέπω πολύ δύσκολο να βγάλει όλη τη σεζόν και ότι θεωρώ αδύνατο να βρίσκεται στον ερυθρόλευκο πάγκο την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Αν ο Μπέντο είναι το μοναδικό πρόβλημα του Ολυμπιακού, αργά ή γρήγορα θα φύγει, καθώς πρόκειται για το εύκολο θύμα. Το θέμα είναι πως αυτή η θέση (του προπονητή) τείνει να γίνει τρομακτική και σε λίγο δεν θα μας πλησιάζει σοβαρός επαγγελματίας ούτε καν για να καθίσει στο ίδιο τραπέζι διαπραγμάτευσης μαζί μας.

Στην Κύπρο, ο Ολυμπιακός, χωρίς να δεχθεί μεγάλη πίεση και τις πολλές φάσεις από τον ΑΠΟΕΛ, εμφάνισε σχεδόν όλες τις αμυντικές αδυναμίες που έχει ως ομάδα. Το γεγονός πως χάθηκε η πρωτιά στον όμιλο του Europa League, προσωπικά δεν μου λέει κάτι. Στενοχωριέμαι πάντα και πολύ σε κάθε ήττα, κάθε τμήματος του Ολυμπιακού. Όσοι με ξέρουν καλά, το γνωρίζουν σε απόλυτο βαθμό. Δεν μπορώ να απαξιώσω κάτι που αγαπώ, ούτε να δώσω πάτημα στους αισχρούς προπαγανδιστές για να εξαπολύσουν την αγαπημένη τους λάσπη. Δείτε για παράδειγμα πως παρουσίασαν οι κοινοί αλήτες την ήττα των Πρωταθλητών Ελλάδας από τον ΑΠΟΕΛ: "Ο ΑΠΟΕΛ ξεγύμνωσε ξανά την έλλειψη ποιοτικών λύσεων του Ολυμπιακού (2-0). Παρά τα μυθικά έσοδα των προηγούμενων ετών δημιούργησε ρόστερ που στον πιο βατό όμιλο της ιστορίας του προκρίθηκε στην... ισοβαθμία με τη Γιουνγκ Μπόις". Την περυσινή σεζόν, κοπρίτες, ο Ολυμπιακός έχασε την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του Champions League, στην ισοβαθμία με την Άρσεναλ (σε όμιλο μαζί με την Μπάγερν Μονάχου). Τότε, ήταν μάγκισσα η Άρσεναλ, που νίκησε με 3-0 μέσα στο Φάληρο. Στην... ισοβαθμία με τη Γιουνγκ Μπόις, ο Ολυμπιακός μέτρησε τέσσερις βαθμούς. Μία νίκη (στην έδρα των Ελβετών) και μία ισοπαλία, οπότε η πρόκριση είναι δικαιότατη. Όχι και να τους κάνουμε τη χάρη και να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας, όταν μέσα στο γήπεδο τους έχουμε ξεφτιλίσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν... κλαίει που τερμάτισε 2η σε όμιλο με Φενέρμπαχτσε, Φέγενορντ και Ζόρια. Γιατί είναι μεγάλη ομάδα και δεν φοβάται κανέναν. Δεν συνεχίζουν στη διοργάνωση ομάδες όπως η Φέγενορντ (με ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών και δύο Κύπελλα UEFA), η Ίντερ (τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, τρία Κύπελλα UEFA), η Μπράγκα (η φιναλίστ του θεσμού το 2011). Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σε θέση να γνωρίζεις τι σου επιφυλάσσει μία ευρωπαϊκή κλήρωση. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως με αυτήν την εικόνα, ιδιαίτερα στο κέντρο της άμυνας, η ομάδα δεν μπορεί να μακροημερεύσει στο φετινό Europa League. Ο Ολυμπιακός δέχθηκε για πρώτη φορά πάνω από ένα γκολ κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν, ενώ στο 1-0 του ΑΠΟΕΛ όλα λειτούργησαν στραβά και οι Πρωταθλητές Ελλάδας δέχθηκαν ένα αστείο γκολ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Είναι απαράδεκτο με μία βαθιά μπαλιά από την αντίπαλη άμυνα να "παραλύει" ολόκληρη η οπισθοφυλακή και οι δύο στόπερ μαζί με τον τερματοφύλακα να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον και να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα με έναν επιτιθέμενο (τον Σωτηρίου στην προκειμένη περίπτωση), ο οποίος πετάχτηκε στην πλάτη της άμυνας και έκανε τη ζημιά.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει τον στόπερ-ηγέτη στο ρόστερ του (πόσο θα κρατήσει ακόμα αυτή η αναζήτηση...), ούτε τον πολύ γρήγορο και τσαμπουκαλή κεντρικό αμυντικό, στυλ Μανωλά, που θα βγει πρώτος στην μπάλα και θα καθαρίσει με συνοπτικές διαδικασίες τη φάση, ρίχνοντας και καμιά ψιλή στον αντίπαλο. Η άμυνα εκτέθηκε για έναν πολύ απλό ποδοσφαιρικό λόγο. Όταν οι ερυθρόλευκοι έχουν τις γραμμές τους ψηλά και η τετράδα της άμυνας βρίσκεται κοντά στο κέντρο του γηπέδου για το built up, εμφανίζονται ευάλωτοι όταν γίνεται το λάθος και χάνεται η μπάλα, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι να βγαίνουν γρήγορα στην κόντρα επίθεση και να εκμεταλλεύονται το ανύπαρκτο αμυντικό τρανζίσιον που έχει ο Ολυμπιακός. Σίγουρα, ρόλο έπαιξε και η απουσία του Μιλιβόγιεβιτς, ο οποίος είναι ο στυλοβάτης ολόκληρης της μεσοαμυντικής λειτουργίας μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ο παίκτης που συνδέει την άμυνα με την επίθεση. Ο Μπέντο προτίμησε να ξεκουράσει και να προφυλάξει από ενδεχόμενη τιμωρία τον Σέρβο (αν έπαιζε και αντίκριζε κίτρινη κάρτα θα έχανε το πρώτο ματς της νοκ-άουτ φάσης), κάτι που αποδείχθηκε καθοριστικό στο συγκεκριμένο ματς.

Σημαντική ήταν, επίσης, η απουσία του Μποτία λόγω τιμωρίας. Οι Ντα Κόστα και Βιάνα δεν πρέπει ποτέ ξανά να παίξουν μαζί στην Ευρώπη (στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν γίνεται τόσο φανερό λόγω της ποιοτικής διαφοράς του Ολυμπιακού με τους αντιπάλους του). Ο Μπέντο φταίει που εμμένει στον Ντα Κόστα, αλλά ο Πορτογάλος προπονητής δεν ευθύνεται που βρήκε τον παίκτη στην ομάδα. Ένας Ντα Κόστα, ο οποίος είχε αλλάξει 8 ομάδες σε 9 χρόνια πριν από τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Σε παιχνίδια που είναι απόλυτα συγκεντρωμένος και η ομάδα έχει πιο μαζεμένες τις γραμμές της, έχει αποδώσει καλά. Όταν χαλάσει το μυαλό του και η ομάδα παίζει τόσο ψηλά πάνω στο χορτάρι, μετατρέπεται στον καλύτερο παίκτη των αντιπάλων, καθώς είναι επιρρεπής στις γκέλες και πολλές φορές κολλάει και δεν ξέρει τι θέλει να κάνει. Τόσο όταν έχει την μπάλα στα πόδια του όσο και όταν καλείται να κόψει και να καθαρίσει μία φάση. Ο πιο γρήγορος στόπερ του Ολυμπιακού είναι ο Ρέτσος, αλλά μέχρι στιγμής έχει παίξει κυρίως στο αριστερό άκρο της άμυνας. Όλοι οι υπόλοιποι κεντρικοί αμυντικοί της ομάδας είναι κακοί στο αμυντικό τρανζίσιον και εκτίθενται (μέχρι και ανεπανόρθωτα στα μάτια του κόσμου) όταν οι ερυθρόλευκοι παίζουν με την τετράδα της άμυνας να είναι ανεβασμένη στο χώρο του κέντρου. Και για να λυθούν μία και καλή οι απορίες όλων, η ΠΑΕ Ολυμπιακός πρέπει να ενημερώσει επίσημα τα εκατομμύρια των φιλάθλων της αν οι λόγοι που δεν αγωνίζεται ο Σιόβας είναι καθαρά αγωνιστικοί και ευθύνεται ο κακός ο Μπέντο, ο οποίος χρεώνεται τη μη αξιοποίηση και την κακή διαχείριση του ρόστερ. Γιατί ο αριστεροπόδαρος στόπερ είναι με διαφορά ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός που διαθέτει αυτήν τη στιγμή η ομάδα και είναι ποδοσφαιρικά ανεξήγητο πως ο αυτός ο παίκτης δεν έχει θέση σε αυτόν τον Ολυμπιακό.

ΥΓ1: Ο Ολυμπιακός είχε πέντε παίκτες στη 18άδα από την Ακαδημία του. Σε ένα ακόμα παιχνίδι εντός ή εκτός συνόρων. Δύο εξ αυτών αγωνίστηκαν ως αλλαγή (Ανδρούτσος, Μανθάτης), στην προσπάθεια της ομάδας για να γυρίσει το παιχνίδι. Ας αποφασίσουμε κάποια στιγμή όλοι μας τι θέλουμε. Είναι αναπόφευκτο πως για να ωριμάσουν ποδοσφαιρικά, αυτό θα γίνει και εις βάρος της ομάδας και κάποιων αποτελεσμάτων.

ΥΓ2: Ο Ντε Λα Μπέγια είχε να παίξει δύο μήνες για πρόβλημα στο δάχτυλο του ποδιού και επέστρεψε στην αγωνιστική δράση πιο βαρύς και ράθυμος από ό,τι είχε έρθει.

ΥΓ3: Υπάρχει πρόβλημα αποτελεσματικότητας. Η ομάδα δεν σκοράρει εύκολα. Σίγουρα, όταν βρει ρυθμό και χώρους μπορεί να πετύχει μαζεμένα τα γκολ, αλλά είναι αρκετά τα φετινά ματς όπου έχει εμφανιστεί δυστοκία στην τελική πάσα και εκτέλεση. Ευτυχώς, ο Γενάρης είναι κοντά.

ΥΓ4: Επιμένω. Όχι στην απαξίωση και την καταστροφολογία. Δεν οδηγούν πουθενά.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Κανένας "τελικός" δεν διεξάγεται στην Κύπρο...

Είναι γνωστό, πλέον, πως ορισμένοι για λίγα παραπάνω "κλικ" και "φύλλα" δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα "πόνημα" τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο με τίτλο "κωμικοτραγικά πράγματα κι απίθανοι ερασιτεχνισμοί Μπέντο - Δείτε τι έκανε και θα τραβάτε τα μαλλιά σας!". Το... Πούλιτζερ για το συγκεκριμένο ανυπόγραφο αποκρουστικό δημοσίευμα είναι λίγο.

Ο Πάουλο Μπέντο βρίσκεται στο στόχαστρο, σχεδόν από την ημέρα που ανέλαβε. Η μοναδική κακή παρένθεση είναι η ήττα στη Λάρισα, όμως, τα αποτελέσματα του Πορτογάλου στην τεχνική ηγεσία της ομάδας είναι πολύ καλά και χαλάνε τη μαγιά για την απόλυσή του. Δεν γίνεται ολόκληρος Ολυμπιακός να αλλάζει τους προπονητές σαν τα πουκάμισα και ο συγκεκριμένος δείχνει αν μη τι άλλο να είναι απόλυτα σοβαρός, 100% επαγγελματίας (και τεχνοκράτης) και παράγει έργο. Έχω κουραστεί να γράφω συνέχεια τους λόγους που δεν... αρέσει ο συγκεκριμένος τεχνικός ηγέτης στην πλειοψηφία. Ορισμένοι καταπιάνονται από τη διάρκεια και την ένταση των προπονήσεων, άλλοι από τους ποδοσφαιριστές που συστηματικά δεν αγωνίζονται. Άλλωστε, πάντα αυτοί που δεν παίζουν, είναι οι καλύτεροι. Και εγώ έχω τις ενστάσεις μου για δύο παίκτες (Σιόβα και Μάριν), αλλά πρόκειται για δύο ιδιάζουσες περιπτώσεις, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το μεγαλύτερο μέρος του ρόστερ το βρήκε στην ομάδα και δεν το επέλεξε ο ίδιος. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως όταν φτάσει η στιγμή του αποχωρισμού, ο Μπέντο θα έχει αφήσει μεγάλη κληρονομιά στον Ολυμπιακό, την οποία οι ιθύνοντες θα κληθούν να διαχειριστούν.

Η πίστη που δείχνει ο προπονητής στο νέο αίμα της ομάδας και την Ακαδημία του συλλόγου, είναι πρωτοφανής. Δείτε από την αρχή της σεζόν πόσοι παίκτες από τα σπλάχνα του Ολυμπιακού έχουν πάρει... μυρωδιά από αποστολές της πρώτης ομάδας και έχουν αγωνιστεί σε σημαντικά παιχνίδια, εντός και εκτός συνόρων. Στο Καζακστάν για παράδειγμα (κόντρα στην Αστάνα), έπαιξαν βασικοί οι Ρέτσος και Μανθάτης, ενώ η αποστολή είχε έξι παίκτες από την ομάδα Νέων (Ανδρούτσος, Χουτεσιώτης, Μανθάτης, Ρέτσος, Τσιμίκας, Βούρος). Στο τελευταίο ματς του ομίλου, αυτό με τον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο, βρίσκονται πάλι στην αποστολή έξι ποδοσφαιριστές από την ερυθρόλευκη Ακαδημία (Ανδρούτσος, Χουτεσιώτης, Μανθάτης, Νικολάου, Σκαφίδας, Τσιμίκας). Αντί να προστατευτεί αυτή η προσπάθεια (ακόμα και από το ίδιο το κλαμπ), του πρωταθλητισμού και της καθιέρωσης ελληνόπουλων από τα φυτώρια του συλλόγου (που αποτελεί καημό όλων), βλέπουμε τον 47χρονο Πορτογάλο να δίνει κάθε αγώνα στον πάγκο υπό το καθεστώς πίεσης. Χωρίς να υπάρχουν αιτίες, παρά μόνο αφορμές.

Για να μην τρελαθούμε, στην Κύπρο δεν διεξάγεται κανένας "τελικός" για τον Ολυμπιακό. Σίγουρα, η πρωτιά στο γκρουπ του Europa League είναι καλοδεχούμενη και η ομάδα αγωνίζεται σε κάθε γήπεδο για να κερδίσει. Ωστόσο, το ζητούμενο μετά τα όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι ήταν η πρόκριση και αυτή κατακτήθηκε μία αγωνιστική πριν από το τέλος της φάσης των ομίλων. Στη θεωρία, σε ενδεχόμενη πρωτιά, μπορεί η κλήρωση να είναι ευνοϊκότερη στη φάση των "32", αλλά επειδή έχουμε διαπιστώσει τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια όταν η ομάδα αποχωρεί από το Champions League για να συνεχίσει στο Europa (Λεβάντε, Ντνίπρο, Άντερλεχτ), καλό είναι κρατάμε μικρό καλάθι. Από τον επόμενο γύρο, όλα είναι στο μυαλό των μελών του συλλόγου. Υπάρχει, πραγματικά, θέληση και δίψα για διάκριση σε ένα θεσμό όπως είναι το Europa League; Τότε, δεν σε νοιάζει όποιος και αν είναι ο αντίπαλος. Αρκεί, η ομάδα να είναι σοβαρή, συγκεντρωμένη και πειθαρχημένη τον Φεβρουάριο.

Επαναλαμβάνω: ο Ολυμπιακός είναι μέσα σε ΟΛΟΥΣ τους στόχους και δεν δίνει κανέναν "τελικό" στη Λευκωσία. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας θα παίξουν για την ιστορία, το γόητρο και τη βαθμολογία τους στην Ευρώπη.

ΥΓ: Το blog συμπληρώνει σήμερα ένα χρόνο λειτουργίας. Δεν έχω δώσει αυτά που επιθυμώ, αλλά επαγγελματικά έχω περάσει πολλά ζόρια την τελευταία διετία και προσπαθώ να επανέλθω σε μία κανονικότητα. Υπόσχομαι πως θα τα λέμε συχνότερα από εδώ και πέρα. Μου λείπει το γράψιμο και το "μικρόβιο" δεν αποβάλλεται εύκολα από τον οργανισμό στα 34.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Άλλοι πρώτοι μέσα στα γήπεδα, άλλοι πρώτοι στην προπαγάνδα (και μόνο εκεί)...

*Υπάρχει καλύτερη απάντηση στην προπαγάνδα και τη συστηματική λασπολογία εις βάρος του Ολυμπιακού, από το να τους νικάς, κυριολεκτικά, όπου τους πετυχαίνεις; Ευτυχώς για αυτούς το 2016 φεύγει σε λίγες ημέρες, έχοντας τον... συγκλονιστικό απολογισμό της μιας νίκης κόντρα στον Ολυμπιακό, σε σύνολο 365 ημερών! Αυτή στον πρώτο τελικό του Πρωταθλήματος μπάσκετ για τη σεζόν 2015-2016 (που αποδείχθηκε ανώδυνη για τους ερυθρόλευκους). Μόνο μέσα στο 2016 το κοντέρ γράφει 21 νίκες υπέρ του Ολυμπιακού και μόλις 1 υπέρ του Παναθηναϊκού. Σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ αντρών-γυναικών, βόλεϊ αντρών-γυναικών, πόλο αντρών. Στη σεζόν που διανύουμε (2016-2017), ο Ολυμπιακός μετράει 7 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια κόντρα στον Παναθηναϊκό. Σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ αντρών-γυναικών, βόλεϊ αντρών-γυναικών, πόλο αντρών. Πλέον, η πελατειακή σχέση μαζί τους έχει εισέλθει σε άλλο επίπεδο. Ο Ολυμπιακός είναι για μία ακόμα φορά πρώτος παντού, σε όλα τα βασικά ομαδικά αθλήματα. Φανταστείτε το 21-1 μέσα στο 2016 να ήταν υπέρ του Παναθηναϊκού. Θα είχαν... ξεσαλώσει οι προπαγανδιστές και θα δημοσίευαν το ένα άρθρο μετά το άλλο. Τώρα, μούγκα. Ούτε καν απλή αναφορά! Πονάει πολύ, τι άρθρο να γράψουν τα αποβράσματα.

*Η τελευταία κατακόκκινη νίκη σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας (5/12) στο κλειστό του Ρέντη για το βόλεϊ αντρών, με 3-1 σετ. Ο Λίμπερμαν Αγκάμες ηγήθηκε της ερυθρόλευκης επικράτησης και τα "αντικειμενικά" ΜΜΕ στάθηκαν μόνο στον Κολομβιανό. Προφανώς και έκανε τη διαφορά στην αναμέτρηση, αλλά ο Ολυμπιακός έχασε τα δύο τελευταία Πρωταθλήματα επειδή δεν είχε τον παίκτη-ηγέτη στη θέση του διαγώνιου, που θα πάρει και θα τελειώσει τις κρίσιμες μπάλες. Ε, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε "δώρο" το καλοκαίρι στο τμήμα βόλεϊ τον πανάκριβο Αγκάμες για να ενισχύσει την ομάδα, στην προσπάθεια επιστροφής στην κορυφή. Απλά είναι τα πράγματα. Όποιος επενδύει συστηματικά σε παίκτες, προπονητές και ομάδες, στο τέλος ανταμείβεται. Άλλοι "επενδύουν" σε sites, ραδιόφωνα και "στρατιές δημοσιογράφων". Τι να κάνουμε... Άλλοι είναι πρώτοι μέσα στα γήπεδα και τους αγωνιστικούς χώρους, ενώ άλλοι "κατακτούν πρωτιές" στην προπαγάνδα (κάνοντας διαρκώς το άσπρο-μαύρο) και την αλλοίωση της πραγματικότητας. Μόνο εκεί, όμως...

*Οι γνωστοί προπαγανδιστές "έκαναν σημαία" ένα εντυπωσιακό γκολ του Ιντέγε, το οποίο πράγματι ήταν οφσάιντ, σε ένα ματς που έληξε με σκορ 4-0. Με ξεχωριστά, παραπλανητικά, άρθρα. Είδατε από τον μηχανισμό προπαγάνδας να δημοσιεύει άρθρα για το πέναλτι-μαρς που έκανε ο Μουλόπουλος του Λεβαδειακού πάνω στον Νιγηριανό επιθετικό, με το σκορ στο 1-0; Όταν ευνοείται ο Ολυμπιακός, είναι αποτέλεσμα της εγκληματικής οργάνωσης. Όταν αδικείται ο Ολυμπιακός, είναι ανθρώπινο λάθος και δεν αναφέρεται πουθενά με πομπώδεις τίτλους και χαρακτηρισμούς. Το έχουμε μάθει πια το παραμυθάκι.

*Αυτό που ξέρω, είναι πως στα δύο τελευταία παιχνίδια Πρωταθλήματος, τόσο η Κέρκυρα (έφυγε από το Φάληρο με την ισοπαλία) όσο και ο Λεβαδειακός (ηττήθηκε με το ευρύ 4-0) είχαν την ευκαιρία να πάρουν καλύτερο αποτέλεσμα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Δεν ευθύνεται ο Ολυμπιακός για το γεγονός πως όταν οι αντίπαλοι βγαίνουν σε ανεπανάληπτα τετ α τετ απέναντι στον τερματοφύλακά του, χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Και ο Τουράμ θα μπορούσε να είχε σκοράρει με το αποτέλεσμα στο 0-0 (απέκρουσε ο Λεάλι) και οι Μάντζιος και Γιακουμάκης, με το σκορ στο 1-0, θα μπορούσαν να είχαν στείλει την μπάλα στα δίχτυα, αν δεν... ζαλίζονταν την κρίσιμη στιγμή, μπροστά στη θέα του ερυθρόλευκου τέρματος. Απλό είναι το ποδόσφαιρο. Όποια ομάδα εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες της και τα λάθη των αντιπάλων, σκοράρει και κερδίζει.

*Όταν οι ερυθρόλευκοι βρουν αγωνιστικό ρυθμό και χώρους σε τρανζίσιον καταστάσεις ή μη (ύστερα από δικές τους συνεργασίες ή εκμεταλλευόμενοι λάθη του αντιπάλου), είναι από τις λίγες ομάδες στην Ευρώπη που μπορούν να τελειώσουν έναν αντίπαλο μέσα σε λίγα λεπτά. Κόντρα στον Λεβαδειακό, οι Πρωταθλητές Ελλάδας σημείωσαν τρία γκολ μέσα σε πέντε λεπτά. Με την Αστάνα, είχαν πετύχει τρία γκολ σε διάστημα εννέα λεπτών. Με τον Παναθηναϊκό, τρία γκολ σε εικοσιένα λεπτά. Παραδοσιακά συμβαίνει αυτό, ιδιαίτερα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".

*Το μπασκετικό τμήμα έχει μία τεράστια ευκαιρία μπροστά του στην Ευρωλίγκα και είναι σε θέση να νικήσει και τα πέντε ματς που έχει να δώσει μέχρι το τέλος του 2016. Με Ούνικς Καζάν (μέσα), Ζαλγκίρις Κάουνας (έξω), Ερυθρό Αστέρα (μέσα), Μπάμπεργκ (έξω) και Φενέρμπαχτσε (μέσα). Κάθε παιχνίδι είναι ξεχωριστό και έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, αλλά το ρεκόρ 6-4 μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε 11-4 με τη λήξη του πρώτου γύρου της κανονικής διάρκειας. Όλοι στο ΣΕΦ την Παρασκευή (9/12).

Παναγιώτης Γκαραγκάνης