Τον Ολυμπιακό, θα τον σέβεστε. Και με... έναν παίκτη να έχει απομείνει στο παρκέ, ο φόβος από τα μάτια των αντιπάλων δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Οι ψυχωμένοι μάγκες του προπονηταρά και μάγκα Σφαιρόπουλου, έκαναν και πάλι την υπέρβαση. Καταθέτοντας την ψυχή τους στο παρκέ για το ερυθρόλευκο μεγαλείο και παίζοντας εκπληκτική άμυνα για σχεδόν τρία δεκάλεπτα. Η Φενέρμπαχτσε ταπεινώθηκε στο κατάμεστο (για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν) ΣΕΦ. Η διαφορά εκτοξεύτηκε μέχρι τους 23 πόντους (46-23 στο 22' και 54-31 στο 28'), ενώ στο 27' οι νεόπλουτοι Τούρκοι είχαν πετύχει 30 πόντους (52-30), φτάνοντας με το ζόρι τους 40, στο τέλος της τρίτης περιόδου (58-40). Κάποια στιγμή θα αντιδρούσαν και η κούραση θα έκανε την εμφάνισή της στους Πρωταθλητές Ελλάδας. Το ροτέισον ήταν περιορισμένο (οκτώ παίκτες αγωνίστηκαν) και ας μη γελιόμαστε: η ομάδα έπαιξε χωρίς τους Πρίντεζη, Χάκετ και Αγραβάνη. Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο για τον Ολυμπιακό να έχει τον ίδιο αγωνιστικό ρυθμό επί 40 λεπτά.
Ο Ομπράντοβιτς είχε ως στόχο να μην τον... ξεφτιλίσει ξανά ο Βασίλης Σπανούλης με καμιά ξεγυρισμένη 20άρα. Να μη χάσει από τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης. Και όμως αυτό συνέβη στο τέλος! Έχασε από τον Σπανούλη! Όλη η άμυνα ήταν προσαρμοσμένη πάνω του, με δύο και τρεις παίκτες. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν μπήκε σε αυτό το "τρυπάκι" και ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος για το καλό της ομάδας. Πάσαρε όταν έπρεπε και μοίρασε υποδειγματικά το παιχνίδι (έχοντας συνολικά 7 ασίστ στο ενεργητικό του), ενώ πέτυχε το κρίσιμο καλάθι στο 67-61 (το πρώτο του εντός πεδιάς, αλλά απίστευτα κομβικό στην εξέλιξη του ματς και ένα λεπτό πριν από τη λήξη του), σπάζοντας τα άλατα των Βέσελι και Κάλινιτς. Το τελικό +9 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα της αναμέτρησης, αλλά βάσει των συνθήκων το ζητούμενο εξ αρχής ήταν η νίκη και μόνο. Η τελική διαφορά βρισκόταν σε δεύτερη μοίρα. Οι ερυθρόλευκοι ολοκλήρωσαν τον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας με την άκρως ικανοποιητική επίδοση (δεύτερη καλύτερη έως τώρα της διοργάνωσης) των 10 νικών σε 15 παιχνίδια. Δεν έχει νόημα να κοιτάξουμε πίσω και να αναφέρουμε για παράδειγμα πως η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη αν η ομάδα δεν είχε ηττηθεί από Γαλατασαράι και Μακάμπι Τελ Αβίβ. Η "στραβή" ενδεχομένως να είχε γίνει σε κάποιο άλλο ματς, όπου ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη. Υπάρχουν ακόμα 15 αγώνες για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας και ευχή όλων είναι να μην αντιμετωπίσουν οι ερυθρόλευκοι άλλα αγωνιστικά προβλήματα.
Πολλά γράφονται και ακούγονται για την αντιμετώπιση που είχε ο Κώστας Σλούκας από την πλειοψηφία των φιλάθλων του Ολυμπιακού, στην επιστροφή του στο ΣΕΦ για πρώτη φορά ως αντίπαλος. Σε αντιδιαστολή και με την αποθέωση που γνώρισε ο Πέρο Άντιτς. Και οι δύο ήταν μέλη της ομάδας στην back to back κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Ο Σλούκας, βέβαια, ήταν για επτά χρόνια μέλος του Ολυμπιακού και ο Σκοπιανός μόλις δύο. Ο καθένας ενεργεί όπως αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Ήμουν στο ΣΕΦ. Δεν χειροκρότησα τον Σλούκα, αλλά δεν αποδοκίμασα τον Σλούκα. Χειροκρότησα τον Άντιτς, αλλά δεν αποθέωσα τον Άντιτς. Πάνω από όλους και όλα είναι ο Ολυμπιακός. Για μένα, έτσι. Οι φίλαθλοι στις κεντρικές θύρες χειροκρότησαν και τους δύο παίκτες. Από τους οργανωμένους αποδοκιμάστηκε έντονα ο Σλούκας και ακολούθησαν αρκετοί ακόμα από τις άλλες θύρες του ΣΕΦ. Ως Παναγιώτης και μέσα από προσωπικά βιώματα, έχω πάψει πλέον να συγχωρώ συμπεριφορές ανθρώπων και καθημερινές καταστάσεις. Μου φέρθηκες πούστικα, τελείωσες. Αναφέρομαι γενικά στη ζωή. Ο Θεός έχει τη δύναμη για να συγχωρεί. Εγώ, sorry, δεν την έχω.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Σλούκας φέρθηκε ύπουλα και σκάρτα. Τόσο στην ομάδα που τον καθιέρωσε και τον έκανε μπασκετικά γνωστό όσο και στους αδερφούς Αγγελόπουλους που τον στήριξαν όσο κανείς άλλος. Ο Παναγιώτης και ο Γιώργος ήταν αυτοί που προστάτεψαν την επένδυσή τους όταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν υπολόγιζε τον Κώστα Σλούκα και ήθελε να τον στέλνει από εδώ και από εκεί δανεικό. Η πλειοψηφία των φιλάθλων αισθάνθηκε προδομένη από τη συμπεριφορά του Έλληνα γκαρντ (τον οποίο περιέβαλε με εμπιστοσύνη και αγάπη) και το έδειξε στο γήπεδο. Με αυθόρμητες αποδοκιμασίες και όχι με προσχεδιασμένες ύβρεις. Ο Σλούκας δεν έφυγε λόγω χρημάτων, απλά αυτή ήταν η επιθυμία του για αγωνιστικούς λόγους. Και θα ήταν σωστός, στα δικά μου μάτια, αν έβγαινε ντόμπρα και έλεγε "... θέλω να φύγω, κουράστηκα τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό και ψάχνω την επόμενη πρόκληση για την καριέρα μου". Μεταξύ μας, πάντως, δεν υπήρχε μεγαλύτερη πρόκληση για τον ίδιο από το να αποτελέσει τον διάδοχο του Βασίλη Σπανούλη. Η ουσία είναι πως οι φίλαθλοι της ομάδας δεν τα έχουν με τον Σλούκα για την απόφασή του να αποχωρήσει, αλλά για τον τρόπο που αποχώρησε και τον οποίο ο ίδιος επέλεξε.
Το παιχνιδάκι που σκάρωσε ο Σλούκας και το κρυφτούλι που έπαιξε το καλοκαίρι του 2015 (λέγοντας άλλα και κάνοντας άλλα), δεν τον τιμά. Να λες, για παράδειγμα, ότι είσαι στη Θεσσαλονίκη με τους δικούς σου, ενώ ήσουν στην Αθήνα με τον Ομπράντοβιτς. Προσέφερε πολλά στον Ολυμπιακό, εννοείται αυτό, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που τον έκανε παίκτη του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Αρκετοί οπαδοί, όπως και εγώ, έχουν χαλαστεί επίσης και από τις συνεχείς εξυμνητικές δηλώσεις του Σλούκα για τον Ομπράντοβιτς. Πόσο.... κορυφαίος προπονητής είναι, πόσο ήθελε να συνεργαστεί μαζί του (αποτελούσε παιδικό όνειρο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του)... Όταν του έκλεβαν τον ιδρώτα μέσα στο παρκέ και ο Ολυμπιακός δεν κατακτούσε τους τίτλους που άξιζε εντός συνόρων, δεν ήταν τόσο λαλίστατος ο Κωστάκης. Όσο είναι ο Σφαιρόπουλος στον Ολυμπιακό, θέμα επιστροφής του Σλούκα δεν υπάρχει. Ο κόουτς είχε ξεκαθαρίσει στον παίκτη πως θα συνεχίσει να έχει τον ίδιο ρόλο στην ομάδα και ακόμα μεγαλύτερο, κάτι που θα ήταν στο χέρι του. Και αυτός, όμως, προδόθηκε από τη συμπεριφορά του. Μετά τα όσα έζησε ο Σλούκας στην πρώτη επιστροφή του στο ΣΕΦ, δεν αποκλείω να βάλει κάποια στιγμή και τα πράσινα. Άλλωστε, ο Δ. Γιαννακόπουλος έχει... ψύχωση με όλους τους Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού και θα συνεχίσει να τους διεκδικεί. Και για να το τελειώνουμε επειδή πάντα υπάρχει υπερευαισθησία και έξαρση της ηθικής για τις αντιδράσεις του ερυθρόλευκου λαού σε τέτοια ζητήματα: όλες οι απόψεις είναι δεκτές. Το πώς αντιδρά, όμως, ο καθένας εξ ημών είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του φιλοσοφία και στάση ζωής. Προσωπικά, με έχει χαλάσει η συμπεριφορά του Σλούκα εντός (την τελευταία διετία είναι πιο εκδηλωτικός στους πανηγυρισμούς του, όσο δεν ήταν ποτέ άλλοτε) και εκτός γηπέδων (με όσα προανέφερα). Δεν τον χειροκρότησα, ούτε τον αποδοκίμασα. Ήθελα μόνο τη νίκη της ομάδας μου, έστω και με ένα πόντο.
ΥΓ1: Ο Γιανγκ έκανε με διαφορά την καλύτερη εμφάνιση της σεζόν, σε άμυνα και επίθεση. Μακάρι να συνεχίσει έτσι ο Αμερικανός σέντερ, ο οποίος για πρώτη φορά έδειξε τόσο σίγουρος πάνω στο παρκέ μετά τον τραυματισμό του. Πάνω από όλους και όλα είναι το καλό της ομάδας, αλλά ο Πάτρικ χρωστάει πολλά και στον Σφαιρόπουλο, ο οποίος ύψωσε ασπίδα όταν η συντριπτική πλειοψηφία ζητούσε την αντικατάσταση του παίκτη. Ήρθε η ώρα για τον Γιανγκ να ανταποδώσει με τόσο γεμάτες παρουσίες.
ΥΓ2: Συγκινητικός Κεμ Μπιρτς, στρατιώτης Ιωάννης Παπαπέτρου. Δεν υστέρησε κανείς από τους οκτώ που αγωνίστηκαν κόντρα στη Φενέρμπαχτσε.
ΥΓ3: Η ψυχή δεν έχει... μπάτζετ και δεν μετριέται με αυτό. Όσους ακριβοπληρωμένους παίκτες και να έχει ένας προπονητής στη διάθεσή του, όσες ανέσεις και αν απολαμβάνει ένα σύνολο (δεν είναι λίγο πράγμα για μία ομάδα να διαθέτει δικό της αεροπλάνο για τις μετακινήσεις σε αυτόν τον καταιγιστικό ρυθμό ταξιδιών και αγώνων), δεν συγκρίνεται με τη δημιουργικότητα και τη διαδικασία της παραγωγής και του χτισίματος. Είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση της αγοράς (λόγω ενός γεμάτου πορτοφολιού) και της χρησιμοποίησης ενός έτοιμου παίκτη από τη μέθοδο της "γέννησης", της εξέλιξης και της ανάδειξης νέων αθλητών. Μέσα από την αγωνιστική και πνευματική ετοιμότητα και προσήλωση στο στόχο, αναδύονται χαρίσματα όπως η μαχητικότητα, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση, η κατάθεση ψυχής, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν και χρειάζεται να παλέψεις για να πετύχεις τους στόχους σου. Κάποια χαρακτηριστικά, λοιπόν, δεν αγοράζονται. Από το 2011, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει το δικό του ξεχωριστό πρότζεκτ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, το οποίο ζηλεύουν φίλοι και εχθροί. Και για να μην ξεχνιόμαστε: ο Ολυμπιακός δοκίμασε και τις δύο συνταγές. Κάποτε αποκτούσε ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά, πλέον παράγει σχεδόν από το μηδέν παίκτες που στον Πειραιά βλέπουν τις μπασκετικές μετοχές τους να παρουσιάζουν... limit up και τις καριέρες τους να εκτινάσσονται απλά με μία καλή σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο.
ΥΓ4: Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ηθική επιβράβευση για έναν προπονητή από το να βλέπει τους παίκτες του να τα δίνουν όλα στο παρκέ, παίζοντας και για αυτόν. Θα προκύψουν καλές και κακές στιγμές, καλές και κακές ήττες, αλλά ο Ολυμπιακός αποτελείται από ένα σύνολο μαχητών, το οποίο συνηθίζει να μην τα παρατάει ποτέ. Αυτό είναι έργο και προπονητή. Άπαντες "θυσιάζουν" το "εγώ" τους για το "εμείς". Κανείς δεν κοιτάει τα στατιστικά του, όλοι αναδεικνύονται μέσα από την ομαδική δουλειά και προσπάθεια. Είναι και ορισμένες ενέργειες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα που δεν αποτυπώνονται στα χαρτιά.
ΥΓ5: Έχω "κυκλώσει" από την ημέρα της κλήρωσης τον αγώνα της 16ης Ιανουαρίου. Ο νοκ-άουτ ημιτελικός Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ είναι πιο σημαντικός από το ματς που έρχεται στην Ευρωλίγκα, στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο αντίπαλο, στις 6 του Γενάρη. Πρέπει να επιστρέψουμε στις κατακτήσεις της συγκεκριμένης διοργάνωσης.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Συμφωνώ σε όσα γράφεις και καταθέτω την πλήρη ταύτισή μου μαζί σου στο θέμα Σλούκα. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μετά από 1,5 χρόνο διαβάζω από κάποιο δημοσιογράφο (ολυμπιακών φρονημάτων ή μη) την πλήρη αλήθεια! Και για το πώς αντιμετωπίστηκε ο Σλούκας από τους πρότερους προπονητές του Ολυμπιακού (ο σοφός ήθελε να τον στείλει, ο Μπαρτζώκας δεν πολυτρελαινόταν, αλλά αυτουνού του τη βίδωσε ο Σφαιρόπουλος!) και για το ανηλεές γλείψιμό του στον μελιτζάνα, αλλά και για το πώς σκίζεται για χάρη της τουρκικής ομάδας (πέρσι μετά τον τελικό της Ευρωλίγκας όρμησε στον ρέφερι Χριστοδούλου, αυτός που όταν ήταν στον Ολυμπιακό στόμα είχε και μιλιά δεν είχε). Ο Σλούκας είναι παικταράς, αυτό δεν αμφισβητείται, αλλά απέδειξε ότι ως άνθρωπος δεν ταυτίζεται με την ομάδα του Ολυμπιακού. Δεν έχει ούτε την ντομπροσύνη, αλλά ούτε και το ψυχικό σθένος να αναγνωρίσει με λόγια ή πράξεις όσους τον στήριξαν. Εσύ το ανέφερες ως ενδεχόμενο, εγώ είμαι σίγουρος όμως πως μετά την Τουρκία ο Σλούκας θα υπογράψει στον Παναθηναϊκό! Εκεί θα βρει και το περιβάλλον που του ταιριάζει και τους οπαδούς που του αξίζουν...Υ.Γ. Με χάλασες λίγο με το ΥΓ5. Για μένα, το σημαντικότερο ματς με τον βάζελο είναι το επόμενο! Το κάθε επόμενο! Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να δίνουμε λιγότερη ή περισσότερη βάση σε κάποιο απ' όλα. Είναι αγώνες ουσίας, αλλά και αθλητικού εγωισμού και πρεστίζ του συλλόγου και ψυχικής ανάτασης του κόσμου. Όλους πρέπει να τους χτυπάμε με ΟΛΕΣ μας τις δυνάμεις κι ΟΛΟΥΣ να θεωρούμε ότι αν παίξουμε όπως πρέπει θα τους κερδίσουμε! Πόσο μάλλον τώρα που τους "έχουμε" αγωνιστικά και ψυχολογικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή