Γωγώ, είπες μεγάλη αλήθεια...

Προσπαθώ να παρακολουθώ τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς, που εμπεριέχουν ισχυρές δόσεις ριάλιτι, διότι αργά ή γρήγορα κάθε άνθρωπος βγάζει τον πραγματικό εαυτό του. Και συνήθως αυτός ο εαυτός είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας. Κακός, ζηλιάρης, συμφεροντολόγος, δολοπλόκος, γλίτσας... Ένας εαυτός που πατάει επί πτωμάτων για να "ανελιχθεί", ανεξάρτητα αν το αξίζει ή όχι. Το έχει ζήσει στο πετσί μου. Σιχαίνομαι τους κακούς ανθρώπους, τους ρουφιάνους, τους κλικαδόρους... Τους έχω απομακρύνει από τη ζωή μου.

Βλέποντας κανείς το φετινό MasterChef, διαπιστώνει πόσοι σκατοχαρακτήρες υπάρχουν γύρω μας, στη διπλανή μας πόρτα. Και τέτοιοι δεν βρίσκονται μόνο στο δικό μου επάγγελμα (αμέτρητοι είναι), αλλά στα περισσότερα. Μπήκαν 22 επίδοξοι μάγειρες στο διαγωνισμό και μηδενός εξαιρουμένου την έχουν δει... Γκόρντον Ράμσεϊ και Κριστίνα Τόζι! Κλίκες "αποφασίζουν" ποιος πρέπει να φύγει και για ποιον δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του.

Μπορεί να μην το έχει πολύ με τη μαγειρική (έτσι έδειξε τουλάχιστον), αλλά αυτό που έγινε πρόσφατα με την διαγωνιζόμενη Γωγώ ξεπέρασε τα όρια της ηθικής. Στα επεισόδια της περασμένης Παρασκευής και του περασμένου Σαββάτου, σε διαδικασία ασυλίας και αποχώρησης αντίστοιχα, δέχθηκε απίστευτο μπούλινγκ στην κουζίνα, βάζοντας τα κλάματα, την ώρα που στον εξώστη οι "Ράμσεϊ" αυτού του τόπου είχαν λυθεί στα γέλια και ενώ κάποιοι εξ αυτών το... έπαιζαν φίλοι της (Τζώρτζης, Ηλέκτρα), αλλά για να "επιβιώσουν" στο διαγωνισμό επέλεξαν πλευρά και κλίκα. Η Γωγώ προσπάθησε να μαγειρέψει και λύγισε από το αίσθημα αδικίας που την διακατείχε, ξεσπώντας σε δάκρυα. Και ο "εξώστης" γελούσε με την ψυχή του, με τον Τζώρτζη σαν άλλη νυφίτσα να χρησιμοποιεί απαράδεκτους χαρακτηρισμούς. Οι σκατόψυχοι, δυστυχώς, εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσά μας.

Έχω γράψει άρθρα, κλαίγοντας, έχω αποχαιρετήσει το κοινό στο ραδιόφωνο, με δάκρυα στα μάτια, για τον ύπουλο τρόπο που μου φέρθηκαν συγκεκριμένα σιχάματα της κοινωνίας. Η ατάκα της Γωγούς, που με διέλυσε, ήταν αυτή την ώρα της αποχώρησης, ξέχωρα από το υβριστικό περιεχόμενο στο τέλος το οποίο και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα: "Έμαθα να πιστεύω στον εαυτό μου και να μην πιστεύω στους άλλους. Ο καθένας πρέπει να είναι για τον εαυτό του γιατί κανείς άλλος δεν θα σε βοηθήσει, αν δεν έχει κάτι να κερδίσει από σένα". Οι περισσότεροι έχουμε ζήσει τέτοιες καταστάσεις. Με λυκοφιλίες και συμπεριφορές, που επιχείρησαν να μας βλάψουν (αυτός ήταν εξ αρχής ο μοναδικό σκοπός τους) και τελικά τα κατάφεραν.

Εδώ και τέσσερα χρόνια και ύστερα από αυτό που μου συνέβη επαγγελματικά, βλέπω τη ζωή διαφορετικά. Έχω κλειστεί περισσότερο από ποτέ στον εαυτό μου (έτσι ήμουν πάντα, άλλωστε) και, ειλικρινά, μου αρέσει. Κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει, αλλά τουλάχιστον έχω διαχωρίσει την ήρα από το στάρι.

ΥΓ: Το μπλογκ δημιουργήθηκε για αυτόν ακριβώς το λόγο. Να γράφω ό,τι σκέφτομαι και ό,τι θέλω. Όχι μόνο αθλητικά, έτσι.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Η φράση που θα βασανίζει για πάντα τις ψυχές τους...

"Πήρα την ομάδα και έφυγα, γεια σας". Αυτή η φράση θα βασανίζει και θα στοιχειώνει τις "άτιτλες" ψυχές τους για πάντα. Τεράστιε Σάββα Θεοδωρίδη, στα 83 σου, με σοβαρό πρόβλημα υγείας, βρίσκεσαι πάντα στην πρώτη γραμμή, υπηρετώντας ανιδιοτελώς τη μεγάλη σου αγάπη. Αυτή η φράση ηχεί πια σαν προσευχή στα αυτιά μας.

Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Υπάρχει ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ από την περυσινή σεζόν και τον αγώνα Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ για τα πλέι-οφ του Πρωταθλήματος. Πριν από τη σέντρα της αναμέτρησης, χτυπήθηκε στο πρόσωπο ο προπονητής του Ολυμπιακού, Όσκαρ Γκαρθία, με ρολό ταμειακής μηχανής από σεσημασμένο οπαδό του ΠΑΟΚ. Τέλος. Αν η συγκεκριμένη ομάδα δεν τιμωρηθεί με την προβλεπόμενη ποινή βάσει των κανονισμών που υφίστανται, θα πρόκειται για το σκάνδαλο του αιώνα. Τέρμα οι "εκπτώσεις" και οι "χάρες". Όλα εδώ πληρώνονται. Karma is a Bitch. Η ζωή αργεί, αλλά κάποια στιγμή επιστρέφει συμπεριφορές. Τόσες και τόσες ψευτομαγκιές, αμέτρητοι τραμπουκισμοί. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν κάνει τα χειρότερα και δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Έφτασε η στιγμή να... λουστούν τη θλιβερή συμπεριφορά τους. Κατανοητή η στέρηση από τους τίτλους, αλλά υπάρχουν και όρια.

Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός έκανε χθες αυτό που έπρεπε να είχε πράξει τόσες φορές τα προηγούμενα χρόνια. Στο χειρότερο γήπεδο της Ελλάδας, σε κάθε αγώνα με τον Ολυμπιακό (και μόνο με τον Ολυμπιακό...) επικρατούν συνθήκες ζούγκλας. Κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει το αυτονόητο. Να διακοπεί ή να μην αρχίσει καν ένα παιχνίδι στην Τούμπα. Να βρεθεί ένας άνθρωπος των ερυθρόλευκων που θα πει και θα το εννοεί "... παίρνω την ομάδα και φεύγω". Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις πέτρες που έριχναν οπαδοί του ΠΑΟΚ; Τις μαλαματίνες; Τις στοχευμένες φωτοβολίδες; Το γυάλινο μπουκάλι στο μάτι του Μιραλάς; Τα πεταμένα ψάρια στον πάγκο; Τα αντικείμενα (κάθε λογής) και τις επιθέσεις σε παίκτες και μέλη του Ολυμπιακού (Γιαννακόπουλο, Τζόρτζεβιτς, Νικοπολίδης, Μιραλάς, Σαλίνο, Μανιάτης, Μανωλάς, Ντομίνγκες, Μάρκο Σίλβα, Σαβιόλα, Ισά); Τα αμέτρητα "ντου" και "σουλάτσα" στον αγωνιστικό χώρο, που μετατρεπόταν σε... αρένα; Τον Ελευθερόπουλο, το 2002, να υπερασπίζεται την εστία και πίσω του να υπάρχουν αστυνομικοί υπό τον φόβο επίθεσης από οπαδούς του ΠΑΟΚ; Στο συγκεκριμένο ματς για το Πρωτάθλημα, η λήξη είχε σημειωθεί στο λεπτό... 120! Μέχρι και μηχανάκι (!) πέρασαν χθες στο γήπεδο. Δεν ξεχνώ. Οι αγώνες πρέπει να παίζονται πάνω στο χορτάρι, αλλά με ίσους όρους για όλους.

Είναι τόσα πολλά τα περιστατικά που έχουν διαδραματιστεί στο συγκεκριμένο γήπεδο, σε αγώνες ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, που όλο και κάποιο θα ξεχάσω, για αυτό και δεν μπαίνω καν σε διαδικασία μιας ακριβούς καταγραφής της μεγάλης αυτής λίστας. "Κότα" είναι αυτός που δεν μπαίνει καν στο αεροπλάνο για να κατέβει να παίξει ένα ματς στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Όχι αυτός που ανεβαίνει κανονικά στη Θεσσαλονίκη για να αγωνιστεί, αλλά αντιδρά γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο. Πόσο ακόμα θα υποτιμούν τη νοημοσύνη μας; Μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, ε κάποια στιγμή έγινε αυτό που έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και πολλά χρόνια. Ανοχή και ατιμωρησία, τέλος.

ΥΓ1: Ποιος δεν χάρηκε χθες τον Σάββα, τον Μιχάλη, τον Κώστα. Απόλυτος σεβασμός σε αυτούς τους ανθρώπους. Αντιπροσωπεύουν πολλούς από εμάς, που δεν είχαμε τη δυνατότητα να βρεθούμε στο γήπεδο.

ΥΓ2: Ξέρουμε τι παικταράς είναι ο Κέβιν Μιραλάς και τι έχει προσφέρει στην ομάδα. Η ρήτρα για την απόκτησή του από την Έβερτον πρέπει να ενεργοποιηθεί άμεσα και από τη νέα σεζόν ο Βέλγος κυνηγός να φοράει στο μπράτσο το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

ΥΓ3: Χρειάζεται, ειλικρινά, τιτάνια προσπάθεια για να χάσεις το πιο στημένο Πρωτάθλημα (το οποίο έχεις δέσει από παντού) όλων των εποχών και στο κρισιμότερο ματς της ιστορίας σου να καταστρέφεις τα πάντα. ΠΑΟΚ είσαι, αφού. Αν εφαρμοστούν οι νόμοι, ο τίτλος θα κριθεί στο τέλος, και ο Ολυμπιακός βρίσκεται εντός διεκδίκησής του.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ο Ολυμπιακός έχει ηγέτη

Μία σεζόν με μαζεμένα λάθη και αστοχίες σε διοικητικές αρμοδιότητες, χτίσιμο ομάδας, μεταγραφικό σχεδιασμό, τεχνική ηγεσία, δεν μπορεί να... σβήσει τις επτά, επιτυχημένες, προηγούμενες. Ο Ολυμπιακός δέχεται έναν ανηλεή πόλεμο σε όλα τα επίπεδα και το σχέδιο εξόντωσης, με αιχμή του δόρατος την ίδια την κυβέρνηση, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Οσοι, όμως, ονειρεύονται μόνιμα πεσμένο τον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό της χώρας και εκτός Ολυμπιακού τον Βαγγέλη Μαρινάκη, θα μείνουν με την όρεξη.

Ανεξάρτητα με την κατάληξη της σεζόν στο Πρωτάθλημα (απομένουν εννέα αγώνες και το παιχνίδι παίζεται ακόμα, καθώς αυτή η φανέλα όλα τα μπορεί), το πείσμα θα μεγαλώσει. Η άμεση επιστροφή στην κατάκτηση των τίτλων, θα γίνει αυτοσκοπός. Τα εκατομμύρια των Ολυμπιακών έχουν αντιληφθεί τι γίνεται για να χαθεί το ιστορικό ρεκόρ και το όγδοο διαδοχικό Πρωτάθλημα. Σε λίγο, θα «μιλήσουν» και οι μουγκοί. Η τράπουλα είναι σημαδεμένη όσο ποτέ άλλοτε για να «εκθρονιστεί» ο Αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Παρά τα λάθη της τελευταίας διετίας, ο Μαρινάκης έχει αποδείξει ότι δεν χαμπαριάζει. Αν και στην τελευταία του δημόσια τοποθέτηση, μετά την ήττα από την ΑΕΚ στο Πρωτάθλημα, είχε μία πιο αμυντική συμπεριφορά, δεν σκοπεύει να κάνει βήμα πίσω. Θα παίξει για μία ακόμα φορά φουλ επίθεση. Ο Ολυμπιακός έχει ηγέτη και στα δύσκολα δυναμώνει.

Με ή χωρίς τα χρήματα του Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα θα χτιστεί ξανά σε στέρεες και υγιείς βάσεις. Με πιο ποδοσφαιρικές επιλογές και αποφάσεις, περισσότερο ελληνικό στοιχείο στο έμψυχο δυναμικό της, που χάθηκε ολοσχερώς ελέω Μπέσνικ Χάσι, με πιο μπαρουτοκαπνισμένους ξένους παίκτες, που θα κάνουν τη διαφορά σε γήπεδο και αποδυτήρια, μα πάνω από όλα θα γουστάρουν και θα τιμούν την «ερυθρόλευκη» ριγωτή. Τότε, το 50% εις βάρος του Ολυμπιακού και το 50% υπέρ του εκάστοτε αντιπάλου του, μπορεί να εξακολουθεί να είναι εκνευριστικό, αλλά δεν θα έχει πια κανένα νόημα.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sportime, την Παρασκευή 16/2/2018.

Η διαχείριση και τα απωθημένα

Η διαχείριση της διαφαινόμενης αποτυχίας εντός συνόρων, θα παίξει καταλυτικό ρόλο για τη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας στον Ολυμπιακό προκειμένου ο σύλλογος να επιστρέψει πιο δυνατός μετά τον πόλεμο που δέχεται σε όλα τα επίπεδα. Σε μία σεζόν, όπου η κυβέρνηση και οι θεσμοί του ποδοσφαίρου κάνουν με προκλητικό τρόπο επίδειξη δύναμης εις βάρος των ερυθρόλευκων, η ομάδα, μετά το τελειωτικό χτύπημα της διοίκησης και την... απίθανη αλλαγή στην τεχνική ηγεσία στις αρχές του 2018, παρουσιάζει εδώ και ενάμιση περίπου μήνα μία εικόνα διάλυσης στον αγωνιστικό χώρο, που δεν συνάδει με τη δυναμική της και λυπεί τα εκατομμύρια των οπαδών της.

Μόνο η ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα και ο δαφνοστεφανωμένος Έφηβος στο στήθος έχουν απομείνει για να θυμίζει Ολυμπιακό και αυτό το γεγονός χρεώνεται στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Όπως σωστά αποθεώνεται στις πολλές ευχάριστες στιγμές και τις διαδοχικές επιτυχίες από το 2010 (όταν και ανέλαβε), έτσι πρέπει να αναλαμβάνει και την ευθύνη όταν το πράγμα στραβώνει. Επειδή είναι ηγέτης πρώτης γραμμής, γνωρίζει και ο ίδιος πως έχει κάνει λάθη. Προφανώς και εμπιστεύτηκε τα άτομα που δεν έπρεπε το περασμένο καλοκαίρι. Όταν ως διοικητικός ηγέτης σπαταλάς κοντά στα 20 εκατομμύρια ευρώ μόνο για αγορές παικτών από ομάδες (ξέχωρα από το ετήσιο συμβόλαιο των ποδοσφαιριστών) και αρκετοί εξ αυτών έχουν, ήδη, αποχωρήσει πριν καν ολοκληρωθεί η σεζόν, αυτοί που αποφάσισαν για τις μεταγραφικές προσθήκες δεν έκαναν καλά το έργο που τους ανατέθηκε. Δεν είναι δουλειά του Μαρινάκη ποιοι παίκτες θα αποκτηθούν, αλλά είναι δική του υποχρέωση να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους στο επιτελείο για τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας. Δεν γίνεται ένας προπονητής με ημερομηνία λήξης όπως ο Μπέσνικ Χάσι, να παίρνει πάνω του εξ ολοκλήρου το κομμάτι της διαμόρφωσης του ρόστερ, όπως συνέβη το καλοκαίρι του 2017. Δεν γίνεται να προσλαμβάνεται αθλητικός διευθυντής και ο Αρμάντο Μάριο Ουσίγιος να έχει διακοσμητικό χαρακτήρα στην ομάδα, συμμετέχοντας μόνο σε μία καλοκαιρινή μεταγραφή (Εμενίκε), και να φεύγει με δική του πρωτοβουλία επειδή δεν μπορούσε να κάνει τη δουλειά του. Καλές οι συνεργασίες με κορυφαίους μάνατζερ, αλλά υπάρχει και ένα μέτρο. Κάτι δεν γίνεται σωστά... Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, έχοντας για μία ακόμα φορά το άλλοθι των διαδοχικών αλλαγών στην τεχνική ηγεσία. Μία καλή βάση υπάρχει, αλλά χρειάζεται ένα γερό ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ. Η ομάδα πρέπει να αποκτήσει ξανά ταυτότητα και να προσθέσει ελληνικό στοιχείο στο έμψυχο δυναμικό της.

Η συγκυρία είναι περίεργη, εξαιρετικά δύσκολη, επικίνδυνη. Προκύπτει ένας "αόρατος εχθρός" στο προσκήνιο για να δικαιολογηθούν ρίσκα και αποφάσεις, που όταν πάρθηκαν, άπαντες γνώριζαν πως διακυβεύονταν πολλά και στο τέλος της σεζόν θα είχαν το τίμημά τους. Δεν φταίει ο Σωκράτης Κόκκαλης για όσα έχουν γίνει αυτήν την αγωνιστική χρονιά. Για παράδειγμα, οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού γνωρίζουμε εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια πως ο Κόκκαλης είχε «δεσμεύσει» την ομάδα με μία συγκεκριμένη αθλητική εταιρία. Είχε προεισπράξει τα χρήματα και η εταιρεία είχε εμπλακεί στην πληρωμή της μεταγραφής του Ντιόγκο από την Πορτουγκέζα. Ποιος ο λόγος να βγει τώρα προς τα έξω; Επειδή χάνεται το ιστορικό ρεκόρ και το όγδοο σερί Πρωτάθλημα; Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση και την απαξίωση. Έχω πανηγυρίσει και τα 19 Πρωταθλήματα από τη σεζόν 1996-1997 μέχρι σήμερα και δεν θα βάλω... σκιές σε κρυστάλλινες κατακτήσεις τίτλων επειδή τυχαίνει ο Θωμάς Μητρόπουλος να είναι φίλος με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Τα αγαπώ και τα 19. Τα αγαπώ και τα 44 Πρωταθλήματα.

Η ουσία είναι πως από την 31η Δεκεμβρίου 2017 μέχρι την 11η Φεβρουαρίου 2018, η σεζόν τινάχτηκε στον αέρα. Αποκλεισμός από το Κύπελλο (από την ΑΕΚ), στο -9 από την κορυφή του Πρωταθλήματος, μέσα σε τρεις αγωνιστικές, μετά την αφαίρεση τριών βαθμών για επεισόδια στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, την ώρα που ο ΠΑΟΚ δεν καλείται καν σε απολογία για το "ντου" των οπαδών του στα Ιωάννινα. Όταν όλοι και όλα είναι εναντίον σου (κυβέρνηση, ΕΠΟ, ΚΕΔ, Αστυνομία, κρατικοί και ποδοσφαιρικοί φορείς), δεν κάνεις τα πράγματα χειρότερα.

ΥΓ: Προσπαθώ να διαχειριστώ τη διαφαινόμενη απώλεια του Πρωταθλήματος και είμαι ειλικρινής: δεν μου είναι καθόλου εύκολο. Πώς την παλεύουν οι άλλοι 33, 24 και 8 χρόνια, αντίστοιχα, μόνο αυτοί ξέρουν. Βγάζουν απωθημένα πολλών ετών (ο ακριβής αριθμός διαφέρει από τα χρόνια της ομαδικής στέρησης μέχρι τα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας του Ολυμπιακού μέσα στα γήπεδα), στο πιο σημαδεμένο Πρωτάθλημα όλων των εποχών.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Mόνο ο Ολυμπιακός τέτοια διπλά και τέτοιες νίκες

Ντεφορμάρισμα ήταν και πάει! Ο Ολυμπιακός έδειξε το μέταλλο και τον χαρακτήρα του, εκεί που παίζεται κανονικό μπάσκετ. Αν και η Γερμανίδα διαιτητής Αν Πάντερ, λίγο έλειψε στο τέλος να... τινάξει το ματς στον αέρα. Και με την επανάληψη της χαμένης βολής στον Ντόντσιτς στο 78-79 ("ανακάλυψη" η παράβαση μέσα-έξω στον Μάντζαρη) και με το φάουλ που έκανε ο Πρίντεζης στον Καμπάτσο, αλλά ήταν ξεκάθαρα εκτός χρόνου. Οι ερυθρόλευκοι ανέβηκαν στο 15-7 και ουσιαστικά το πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους. Με πέντε νίκες στο ΣΕΦ (κόντρα σε Βαλένθια, Μπάμπεργκ, Μπαρτσελόνα, Αναντολού Εφές, Ζαλγκίρις Κάουνας), στα οκτώ ματς που απομένουν, πολύ απλά δεν χάνεται το αβαντάζ στην επόμενη φάση. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για την ομάδα να κερδίζει τη Ρεάλ, μέσα στη Μαδρίτη, με τον Βασίλη Σπανούλη να τελειώνει το ματς χωρίς πόντο (αλλά με 5 ασίστ). Ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν συγκλονιστικός, ο Γιάνις Στρέλνιεκς καθοριστικός στο φινάλε, ενώ ο Νίκολα Μιλουτίνοβ κυριάρχησε στον αέρα και έπαιξε αμυνάρες στις αλλαγές, στα σκριν, πάνω στον σπουδαίο Ντόντσιτς. Τέτοιες νίκες και τέτοια διπλά, μόνο ο Θρύλος πετυχαίνει. Με πράξεις και όχι με λόγια. Στο 71-65, όταν ο αγώνας πήγε να... στραβώσει για τα καλά στο σερί 9-0 των Μαδριλένων, ο ψυχωμένος και παθιασμένος Ολυμπιακός γύρισε για μία ακόμα φορά τούμπα την κατάσταση.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του άφησαν πίσω τους τον σκληρό Ιανουάριο και με τις δύο διαδοχικές νίκες κόντρα σε Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ Μαδρίτης απέδειξαν για μία ακόμα φορά πως είναι γεννημένοι για τα δύσκολα. Η κριτική για τις βαριές ήττες στις έδρες των Μπασκόνια και Χίμκι, ξεπέρασε κάθε όριο. Ο Ολυμπιακός έχει το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στη φετινή Ευρωλίγκα, όντας πίσω μόνο από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (17-5). Αναλογικά με τον αριθμό των εντός έδρας αγώνων, ο Ολυμπιακός διαθέτει την καλύτερη έδρα στην Ευρώπη (ρεκόρ 9-1), ενώ μακριά από το ΣΕΦ έχει 6 διπλά σε 12 αγώνες, όταν οι πανάκριβες ΤΣΣΚΑ και Φενέρ έχουν από 7. Ο Ολυμπιακός έχει νικήσει στις έδρες των Μακάμπι Τελ Αβίβ, Φενέρμπαχτσε, Αρμάνι Μιλάνο, Βαλένθια, Αναντολού Εφές, Ρεάλ Μαδρίτης. Έχει 5-0 στη σεζόν κόντρα στις τρεις προηγούμενες Πρωταθλήτριες Ευρώπης (Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ) και απομένει η ματσάρα στη Μόσχα! Τις τρεις ομάδες που ήταν μαζί του στο περυσινό Final-4 της διοργάνωσης.

Αν ο Ολυμπιακός είναι προβληματικός στην επίθεση και εκτός έδρας, επειδή όντως προερχόταν από τέσσερις σερί ήττες (και δύο συντριβές), τι να πει ο Παναθηναϊκός, που έχει κερδίσει μόνο τον Ολυμπιακό, την Αναντολού Εφές, και τον Ερυθρό Αστέρα μακριά από το ΟΑΚΑ... Οι Τούρκοι βρίσκονται στην τελευταία θέση της κατάταξης και οι Σέρβοι έχουν ελάχιστες πιθανότητες πρόκρισης στην οκτάδα. Η κριτική, λοιπόν, που ασκείται από τον Τύπο στις δύο ελληνικές ομάδες είναι η ημέρα με τη νύχτα. Αν ο Ολυμπιακός έφτανε τους 9 ξένους (!), θα είχαμε χάσει το μέτρημα με τα άρθρα για τις ισορροπίες που δεν κρατιούνται στην ομάδα με την εισροή δύο ακόμα ξένων μισθοφόρων στους υπάρχοντες επτά, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος θα χρεώνονταν ότι προχωρούν σε κινήσεις πανικού, στην απέλπιδα προσπάθεια για τη συμμετοχή στο Final-4 της Ευρωλίγκας, ενώ θα είχαμε μπαράζ δημοσιευμάτων για το ποιοι παίκτες θα φύγουν, καθώς στην Ελλάδα (εκτός και αν αλλάξει πάλι σε μία νύχτα το καθεστώς των ξένων, όπως είχε συμβεί την περυσινή σεζόν) επιτρέπονται 6. Τώρα, είναι όλα καλά και ξημερώνει Σάββατο!

ΥΓ1: Τον Γουίλτζερ, τον κρατάς. Τέτοιο "χέρι", δεν το αφήνεις να φύγει. Όπως έγραψα και στο facebook, είναι ο Ράιαν Άντερσον των φτωχών! Stretch four από τα λίγα. Ο τύπος είναι δεινός σουτέρ και τα... στάζει από παντού. Έχει "βρωμόχερο", τέλος! Αν δυναμώσει και σωματικά, μπορεί να εξελιχθεί σε μία τεράστια μονάδα τα επόμενα χρόνια.

ΥΓ2: Δεν έχω αντιληφθεί πως υπάρχει πρόθεσης αντικατάστασης του Μπράιαν Ρόμπερτς. Έβαλε δύο σουτ στη Μαδρίτη, έδωσε και δύο ασίστ, αλλά δεν κάνει τη διαφορά και δεν έχει διάρκεια στην απόδοσή του. Η ομάδα μπορεί να πάρει περισσότερα πράγματα από τον Αμερικανό στη θέση "2", καθώς έχει συμπαθητικό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Σε αυτήν τη θέση, άλλωστε, έπαιζε στην Μπάμπεργκ, πριν αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Πιστεύω, πάντως, ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν αθλητικό παίκτη στην περιφέρεια, διεισδυτικό και σκόρερ, που θα... ξεκολλάει την ομάδα όταν αυτή δεν βρίσκει ρυθμό στην επίθεση.

ΥΓ3: "Ο Ολυμπιακός παίζει πάντα μέχρι το τέλος και πρέπει να τον συγχαρούμε" τόνισε στις δηλώσεις ο Πάμπλο Λάσο. Υπάρχει μεγαλύτερο παράσημο για την ταυτότητα, το τσαγανό, τον τσαμπουκά, την ψυχή, την αυταπάρνηση αυτής της υπέροχης ομάδας από την καθολική αναγνώριση των αντιπάλων της; Δεν υπάρχει.

ΥΓ4 Γιάννη Σφαιρόπουλε, μην περιμένεις να ακούσεις ένα μπράβο και έστω τα τυπικά συγχαρητήρια για μία ακόμα τεράστια νίκη στον ερυθρόλευκο πάγκο. Η Ρεάλ Μαδρίτης, μέσα στην έδρα της, έμεινε με την μπάλα στα χέρια στην τελευταία κρίσιμη επίθεση του ματς. Ο "Στρατηγός" αυτής της ομάδας ξέρει που βρίσκεται και ότι είναι πια σταμπαρισμένος στη μαύρη λίστα του "συστήματος", που ταλαιπωρεί εδώ και πολλά χρόνια το ελληνικό μπάσκετ. Αιτία; Ότι ηγείται του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας, δίνοντας πάντα τον καλύτερο εαυτό του, χωρίς να λογαριάζει το παραμικρό.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Αν υπήρχε «Αστυνομία προπονητών»

Ο Ολυμπιακός κάλπαζε από νίκη και νίκη. Και από το -5 του Οκτωβρίου, βρέθηκε στο +1 τον Δεκέμβριο. Δεν χρειαζόταν και τρίτο προπονητή στη σεζόν. Ηθελε μόνο αγωνιστική σταθερότητα και πραγματική συσπείρωση κόντρα στον λυσσαλέο, και δίχως προηγούμενο στα χρονικά, πόλεμο που δέχεται από την κυβέρνηση και την... εξυγίανση. Ο ΠΑΟΚ σκοράρει το ένα γκολ οφσάιντ μετά το άλλο, οι οπαδοί του πηγαίνουν παντού παρά τις απαγορεύσεις και οι αντίπαλοί του είναι επιεικώς μαλθακοί απέναντί του, και ο Παπαπέτρου ήρθε με συγκεκριμένη αποστολή στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», κλείνοντας τα μάτια σε πέναλτι του Βράνιες στον Μποτία και κατακυρώνοντας γκολ, που ήταν επιθετικό φάουλ, στο φινάλε. Μία διαιτησία, απολύτως στοχευμένη, με τον Μποτία να παρατηρείται με κίτρινη κάρτα στο πρώτο μαρκάρισμα και τον Βράνιες, που λιάνισε στο ξύλο τους «ερυθρόλευκους», να ολοκληρώνει το ματς «ατσαλάκωτος» και «ακιτρίνιστος».

Ενας Ισπανός μαθητευόμενος μάγος, που... κάποτε θα αναλάβει την Μπαρτσελόνα, πειραματίζεται στο πληγωμένο κορμί του Ολυμπιακού, με αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και επιλογές διατάξεων και προσώπων, σαν να βρίσκεται η ομάδα στην περίοδο της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Μόνο και μόνο που ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (Ανσαριφάρντ) πάτησε χορτάρι στο... 148ο λεπτό των δύο διαδοχικών αγώνων με την ΑΕΚ σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο (σε σύνολο 180 αγωνιστικών λεπτών), σε μία απόφαση που πηγαίνει κόντρα στο ίδιο το ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει γυρισμός. Ηρθε και η «δήλωση του 2018» στο τέλος του αγώνα από τον Γκαρθία, ο οποίος ανέφερε πως ο Ολυμπιακός δεν είχε την εμπειρία (!!!) να διαχειριστεί το υπέρ του προβάδισμα. Μία ομάδα που έχει 44 Πρωταθλήματα, 27 Κύπελλα, 17 νταμπλ. Χάνουν και τα λόγια το νόημά τους.

Οταν αναλάμβανε, γνώριζε πως δεν είχε την παραμικρή πίστωση χρόνου. Κανένας, όμως, δεν έχει καταλάβει τι προσπαθεί να παίξει: 4-4-2, 4-2-3-1, 4-3-3; Πού είναι η περιβόητη πίεση ψηλά; Πού είναι η ορμή του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα μέσα στο σπίτι του; Χάνονται ημίχρονα, η τριπλέτα Μάριν-Φορτούνη-Ανσαριφάρντ «έσπασε» χωρίς προφανή λόγο και ας έχει συμμετοχή στα περισσότερα γκολ της ομάδας, την τρέχουσα σεζόν. Αν υπήρχε... Αστυνομία των προπονητών, ο Οσκαρ Γκαρθία θα είχε περάσει τη νύχτα στο... κρατητήριο.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sportime, τη Δευτέρα 5/2/2018.