Ρουτίνα και συνέπεια

• Δίχως αμφιβολία, το πρόσημο από την ευρωπαϊκή διαδρομή του Ολυμπιακού και την τρέχουσα σεζόν είναι θετικό. Η ομάδα δεν πήρε ό,τι άξιζε από τον όμιλο του Champions League, αλλά το ευρωπαϊκό ταξίδι συνεχίζεται τον Φεβρουάριο και επιτεύχθηκε ο ρεαλιστικός στόχος: η πρόκριση στη φάση των "32" του Europa League, μέσα από μία σκληρή δοκιμασία με τρεις προκριματικούς γύρους και έξι αγώνες (με πέντε νίκες και μία ισοπαλία) πριν το μεγάλο ραντεβού με τις κορυφαίες ομάδες, στη φάση των γκρουπ της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Αποδόθηκε εν μέρει δικαιοσύνη, τουλάχιστον για την κατάληψη της τρίτης θέσης, καθώς δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης μεταξύ του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα.
•  Όταν ορισμένοι αποκλείονται σχεδόν κάθε σεζόν από τον Αύγουστο και κάποιοι άλλοι έχουν ξεχάσει όχι μόνο πότε νίκησαν για τελευταία φορά στην Ευρώπη, αλλά και πότε έπαιξαν εκεί για τελευταία φορά (και είναι εξαιρετικά απροσδιόριστο το πόσο σύντομα θα... μυρίσουν ξανά Ευρώπη), ο Ολυμπιακός πετυχαίνει μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες και σπουδαίες ευρωπαϊκές προκρίσεις. Είναι ρουτίνα, πλέον, για τον σύλλογο να παίζει στην Ευρώπη και στο δεύτερο μισό κάθε σεζόν. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν σταθεροποιηθεί στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και απομένει απλά η απόλυτη υπέρβαση.
• Για να επανέλθω στην αρχή του άρθρου, ο Ολυμπιακός άξιζε την πρόκριση στη φάση των "16" του Champions League, αλλά οι λεπτομέρειες δεν ήταν με το μέρος του. Ακόμα και η νίκη-πρόκριση επί του Ερυθρού Αστέρα ήρθε με πολύ κόπο και στο φινάλε μιας αναμέτρησης, όπου η υπεροχή ήταν εμφανής, αλλά το γκολ ήρθε στο φινάλε από το σημείο του πέναλτι. Η ομάδα είχε 6-7 καθαρές ευκαιρίες για γκολ, κυρίως με Ποντένσε και Ελ Αραμπί, μέτρησε 27 τελικές προσπάθειες έναντι 7 του αντιπάλου (9 έναντι 2 στο στόχο), είχε υπέρ της την κατοχή με συντριπτικό ποσοστό (67%-33%), όμως αν ο Ερυθρός Αστέρας δεν αστοχούσε στο πέναλτι πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν ακόμα πιο ζόρικο. Ο Ελ Αραμπί ευστόχησε στο πέναλτι, στο φινάλε, και αποκατέστησε την τάξη.
• Σε προηγούμενο blog, είχα γράψει πως η φανέλα του Ολυμπιακού έχει "βαρύνει" στην Ευρώπη, αλλά ο Πέδρο Μαρτίνς και η πλειοψηφία των παικτών δεν έχουν την εμπειρία από το Champions League, κάτι που φάνηκε στα έξι παιχνίδια του ομίλου. Ο Πορτογάλος προπονητής είχε καλές και κακές (κυρίως στη διαχείριση του ρόστερ και των επιλογών του, ιδιαίτερα στο Βελιγράδι) στιγμές, ενώ για το βήμα παραπάνω σε αυτό το γκρουπ, στοίχισαν τα ατομικά λάθη και η έλλειψη συγκέντρωσης, σε καίρια σημεία μέσα στα παιχνίδια, με τον Γιασίν Μεριά να είναι ο αδύναμος κρίκος. Επιρρεπής στο αβίαστο λάθος με την μπάλα στα πόδια και την γκέλα, αν και με κάποια θετικά στοιχεία στο παιχνίδι του, όπως στις προσωπικές μονομαχίες τόσο στον αέρα όσο και χαμηλά. Ο Τυνήσιος στόπερ, καλώς ή κακώς, είχε συμμετοχή στα 7 από τα 14 γκολ που δέχθηκε η ομάδα στον όμιλο, με το "τσαφ" στο Λονδίνο κόντρα στην Τότεναμ (όταν το 0-2 έγινε 1-2 λίγο πριν από την εκπνοή του πρώτου μέρους) να σημαδεύει την παρουσία του στη φετινή φάση των ομίλων του Champions League. Από την πρώτη στιγμή, τον Ιούλιο του 2018, είχα εκφράσει τους ενδοιασμούς μου για αυτήν τη μεταγραφή και όλα δείχνουν πως ο διεθνής κεντρικός αμυντικός δεν έχει μέλλον στον Ολυμπιακό, καθώς και ο ίδιος φάνηκε επηρεασμένος ψυχολογικά στο τελευταίο παιχνίδι, κάνοντας ορισμένα λάθη χωρίς πίεση. Όταν οι εξέδρες στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" δυσφορούν για έναν ποδοσφαιριστή, όπως συνέβη με τον Μεριά απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, τότε η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
• Οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάζουν συνέπεια στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις και το σημαντικό στοιχείο είναι πως παρά τις αλλαγές σε πρόσωπα έχουν χτίσει χαρακτήρα. Προφανώς και σε μία γεμάτη και πολυετή ευρωπαϊκή διαδρομή θα προκύψουν ματς που θα στραβώσουν πολύ, αλλά σε γενικές γραμμές η ομάδα είναι ανταγωνιστική και κοιτάζει στα μάτια όλους τους αντιπάλους.
• Ο Ολυμπιακός έπαιξε στα ίσα τις Μπάγερν Μονάχου και Τότεναμ, που η χρηματιστηριακή αξία των ρόστερ τους «αγγίζει» τα 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Η Μπάγερν είναι σταθερά στην κορυφαία πεντάδα της Ευρώπης, ενώ η Τότεναμ παίζει κάθε εβδομάδα σε υψηλή ένταση στο καλύτερο Πρωτάθλημα του πλανήτη. Ήταν η φιναλίστ του Champions League, της περασμένης σεζόν, και έχει ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, ίσως το πιο φανταχτερό παγκοσμίως, με παίκτες, ιδιαίτερα από τη μέση και μπροστά, τρομερής ποιότητας, που είχαν θέση σε όλες τις ομάδες της διοργάνωσης.
• Ακόμα και στο χειρότερο του παιχνίδι στον όμιλο, ο Ολυμπιακός κράτησε στο μηδέν την Μπάγερν στο Μόναχο για 69 λεπτά και ενώ το τελικό 2-0 διαμορφώθηκε στο 89'. Για την ιστορία, οι Βαυαροί έριξαν 10 γκολ στην Τότεναμ, που προκρίθηκε ως δεύτερη από το γκρουπ. Οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να έχουν δύο νίκες με την Τότεναμ και μία ισοπαλία με την Μπάγερν στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", αλλά οι λεπτομέρειες (που ανέφερα παραπάνω) έκαναν τη διαφορά. Ο Μαρτίνς είχε πραγματικά ένα κακό βράδυ στο Βελιγράδι, όταν και δεν διαχειρίστηκε σωστά το πρώτο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, κάνοντας εκτενές rotation. Πάντως, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός πλήρωσε και τη γιορτινή ατμόσφαιρα που το συνόδευε λόγω των εξαιρετικών σχέσεων που έχουν οι οπαδοί των δύο ομάδων, κάτι που παραλίγο να γίνει και στο δεύτερο ματς του Καραϊσκάκης. Η ομάδα επηρεάστηκε, βέβαια, από το εύφορο κλίμα, αλλά ευτυχώς δεν της στοίχισε στο τέλος.
•  Ο Πέδρο Μαρτίνς αξίζει τα εύσημα γιατί, σε συνεργασία με τη διοίκηση, έχτισαν μία ομάδα από την αρχή. Ο Πορτογάλος προπονητής κατέστησε άμεσα ανταγωνιστικό τον Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πέντε προκρίσεις σε ισάριθμους προκριματικούς γύρους και εξασφάλιση εισόδου σε όμιλο του Europa και του Champions League, πρόκριση από γκρουπ του Europa League στη φάση των "32", τρίτη θέση σε όμιλο του Champions League και πρόκριση ξανά στη φάση των "32" του Europa League, με 12 νίκες σε 24 ευρωπαϊκά παιχνίδια στον πάγκο του Ολυμπιακού (12 νίκες-5 ισοπαλίες-7 ήττες). Και στην τρέχουσα σεζόν, ο 49χρονος προπονητής είδε τους πολύτιμους Φορτούνη και Χριστοδουλόπουλο να τίθενται εκτός δράσης λόγω τραυματισμών, τον Σισέ να ταλαιπωρείται με ένα πρόβλημα υγείας, και τον Βαλμπουενά να βγάζει τραυματισμούς λόγω ηλικίας και να παίζει ως βασικός μόλις στο ένα από τα έξι παιχνίδια της ομάδας στον ευρωπαϊκό όμιλο (ο Γάλλος μέτρησε συνολικά τρεις συμμετοχές στο γκρουπ). 
• Επειδή γίνεται πολλή κουβέντα για τον τεχνικό ηγέτη του Ολυμπιακού, ας ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Μετά το τέλος της πρώτης του σεζόν, είχα εκφράσει τις αμφιβολίες μου για το αν έχει το μέταλλο και την προσωπικότητα να οδηγήσει την ομάδα ξανά στους τίτλους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως δουλεύει πολύ   
• Το σίγουρο είναι πως, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Ολυμπιακός δύσκολα θα βρει ισάξιο προπονητή στην αγορά και θα είναι "αυτοχειρία" να προβεί σε αλλαγή σκυτάλης μέχρι το τέλος της σεζόν. Από εκεί και πέρα, όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα παρθεί και η απόφαση ανάλογα με την κατάληξη της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ο Μαρτίνς, βέβαια, δεν πρόκειται να πάει χαμένος. Προτάσεις έχει και θα έχει, διπλασιάζοντας τουλάχιστον τις τωρινές απολαβές του, και όπως γίνεται αντιληπτό η διαπραγμάτευση με τον Ολυμπιακό, σε περίπτωση που γίνουν συζητήσεις για ανανέωση κάποια στιγμή, μόνο εύκολη δεν θα είναι.
• Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας πολύ καλός προπονητής και έχει αποδείξει την αξία του, δημιουργώντας ένα καινούργιο σύνολο, που παράγει ποδόσφαιρο και προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι του, ανεξαρτήτως έδρας και συνθηκών. Τρανό παράδειγμα, το εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο στην έδρα της Τότεναμ. Με τα θετικά και τα αρνητικά του, όπως όλοι οι συνάδελφοί του. Τα λόγια του στη συνέντευξη Τύπου ("... ο Ολυμπιακός, είναι αλήθεια πως, μού στερεί χρόνια"), μετά το εντός έδρας ματς, καταδεικνύουν την έντονη πίεση που έχει αυτός ο πάγκος και αυτός ο σύλλογος. Αυτή η πίεση, τον έχει επηρεάσει, καθώς γνωρίζει πως ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να μείνει για τρίτη συνεχόμενη σεζόν χωρίς Πρωτάθλημα. Η διαχείριση του ρόστερ γίνεται με γνώμονα τον τίτλο στην Ελλάδα, για αυτό και κάποια κακώς κείμενα. Έχει αντιληφθεί πλήρως την ψύχωση για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και λειτουργεί βάσει αυτής!
• Θέμα υπάρχει και στη διαχείριση των αγώνων, κατά τη διάρκειά τους, καθώς παρεμβάσεις σε πρόσωπα γίνονται μόνο όταν ένα παιχνίδι δεν κυλάει με τον επιθυμητό τρόπο και χρειάζονται διαφοροποιήσεις. Οι αλλαγές καθυστερούν και πραγματοποιούνται βάσει της εξέλιξης των παιχνιδιών, αλλά αυτό που με έχει ενοχλήσει κάπως είναι η έλλειψη σημείου αναφοράς στην επίθεση, αν και αυτό υφίσταται! 
• Και εξηγούμαι: Δεν υπάρχει ομάδα σε αυτό το υψηλό επίπεδο, που να μην έχει ξεκάθαρη ιεραρχία στη γραμμή κρούσης. Για παράδειγμα, ποιος είναι ο αναπληρωματικός του Λεβαντόβσκι και του Κέιν; Ο Ελ Αραμπί πρέπει να είναι ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού, δίχως την παραμικρή ένσταση. Ο Μαροκινός κυνηγός θυμίζει πολύ τον Κώστα Μήτρογλου σε εκτελεστική δεινότητα και έχει το γκολ στο... αίμα του. Ελ Αραμπί και Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο έχουν παίξει στον ίδιο αριθμό αγώνων (από 21), ενώ ο πρώτος μετράει μόλις 58 λεπτά περισσότερα σε χρόνο συμμετοχής. Ο Μαροκινός έχει 11 γκολ και 3 ασίστ (από τα 21 παιχνίδια, έχει αγωνιστεί στα 14 ως βασικός), ενώ ο Ισπανός επιθετικός μετράει 4 γκολ και 2 ασίστ (από τα 21 ματς, έχει παίξει στα 11 ως βασικός). 
• Ο χρόνος στην κορυφή της επίθεσης, δεν πρέπει να μοιράζεται. Χτυπάει άσχημα ότι στις δύο από τις τέσσερις ισοπαλίες του Ολυμπιακού στη Super League 1, κόντρα σε Παναθηναϊκό και Πανιωνιο, ο Ελ Αραμπί μπήκε στο ματς όταν η ομάδα δέχθηκε την ισοφάριση και έπρεπε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στις καθυστερήσεις. Επίσης, ο 33χρονος Μαροκινός έπαιξε ως βασικός στα τρία από τα έξι παιχνίδια της φάσης των ομίλων του Champions League, σκοράροντας συνολικά τρία γκολ. Στα υπόλοιπα τρία ματς του γκρουπ, αγωνίστηκε συνολικά 12 λεπτά ως αλλαγή! 
• Πάντως, η ουσία δεν αλλάζει: ο Μαρτίνς είναι κάτι παραπάνω από ένας κανονικός προπονητής και ο Ολυμπιακός καλείται άμεσα να αποφασίσει αν βλέπει το μέλλον να είναι κοινό ή τη συνεργασία τους να εξαρτάται μόνο από τα αποτελέσματα. Γιατί αν το πράγμα φτάσει μέχρι το καλοκαίρι, η υπόθεση παραμονής θα δυσκολέψει, καθώς, ήδη, ο Μαρτίνς βρίσκεται στη λίστα πολλών ομάδων και έχει εξασφαλισμένο συμβόλαιο κάπου αλλού.
• Και κάτι για το τέλος... Να είσαι ανύπαρκτος, εντός και εκτός συνόρων, και να μην μπορείς να σταυρώσεις δεύτερη συνεχόμενη νίκη στο Πρωτάθλημα, αλλά να βγάζεις μία γλώσσα μέχρι το πάτωμα, αλλάζοντας κάθε εβδομάδα ομάδα και έχοντας λιώσει στους καναπέδες. Το μεγαλύτερο λάθος στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, είναι ότι δεν τελείωσε τον αιώνιο αντίπαλό του, βυθίζοντας και στέλνοντάς τον στην απόλυτη αφάνεια. Μπορούσε και δεν το έκανε.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Λοιπόν, για να τελειώνουμε...

Αμφιταλαντεύτηκα πάρα πολύ, εδώ και πολύ καιρό, για το αν πρέπει να γράψω αυτό το άρθρο. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν, αλλά πάντα θα υπάρχουν οι λεγόμενοι "βαλτοί" και "περίεργοι". Για αυτό και πρέπει η πραγματικότητα να καταγράφεται και πολλές φορές να υπενθυμίζεται.

Κοιτάζω καμιά φορά το inbox μου στο Facebook, διαβάζοντας (ξανά) τα υβριστικά σχόλια εναντίον μου από οπαδούς άλλων ομάδων, που μέσα στην ανωνυμία τους έστελναν προς εμένα ό,τι αισχρό κατέβαινε στο κεφάλι τους. Από fake προφίλ τα περισσότερα, έτσι, χωρίς να είμαστε καν "διαδικτυακοί φίλοι". Θυμάμαι, όλα αυτά τα χρόνια, κάποια αρνητικά σχόλια στα social media, στα ΜΜΕ που δούλευα, κάτω από τα ανεβασμένα άρθρα μου. Προφανώς, θυμάμαι και όλα τα θετικά σχόλια, αλλά συνήθως το αρνητικό είναι αυτό που σε ιντριγκάρει περισσότερο και σε προτρέπει να γίνεσαι καλύτερος.

Δεν φοβήθηκα ποτέ να γράψω τη γνώμη μου, πάντα σε συνάρτηση με τη γνώση και την αντίληψη που έχω για τα πράγματα. Συμπληρώνοντας οκτώ μήνες άνεργος, αναρωτιέμαι τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι θρασύδειλοι, που με έβριζαν χυδαία και με αποκαλούσαν "υπάλληλο του Μαρινάκη" και με "στόλιζαν" με ένα σωρό τρισάθλια κοσμητικά επίθετα. Αν ήμουν υπάλληλος του Βαγγέλη Μαρινάκη, θα βρισκόμουν τόσο διάστημα χωρίς δουλειά; Θα ταλαιπωριόμουν (και θα δοκιμαζόμουν) τόσο πολύ επαγγελματικά, όσο έχω ταλαιπωρηθεί (και δοκιμαστεί) και συνεχίζω να ταλαιπωρούμαι (και να δοκιμάζομαι) την τελευταία τετραετία; Θα με έβριζαν εν χορώ στα social media, Παναθηναϊκοί, ΑΕΚκτσήδες, ΠΑΟΚκτσήδες; Για να έχω "ενοχλήσει" ακόμα και κάποιους Ολυμπιακούς (εντός και εκτός ομάδας), σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια κάνω καλά τη δουλειά μου, γράφοντας και λέγοντας πάντα αυτά που πιστεύω και γνωρίζω. 

Πάντως, το προσωπικό κόστος είναι τεράστιο και το πληρώνω την τελευταία διετία και στην υγεία μου, πνευματικά και σωματικά. Βλέπω ανθρώπους να έχουν από δύο και τρεις δουλειές, και να περνούν παντελώς απαρατήρητοι στο αναγνωστικό κοινό. Φέτος, συμπλήρωσα 18 χρόνια στη δημοσιογραφία. Ακριβώς τη μισή μου ζωή. Με πολλή δουλειά (χωρίς ωράρια), απόλυτη αφοσίωση, αμέτρητα ξενύχτια... Έχω δει απίστευτα πράγματα από το 2001 μέχρι σήμερα. Ανθρώπους να δουλεύουν με το ρολόι σαν δημόσιοι υπάλληλοι, περιμένοντας καρτερικά την ώρα που θα σχολάσουν, αλλά να τα έχουν καλά με όλους και να μην τους ενοχλεί κανείς. Δημοσιογραφία με χτύπημα κάρτας ανά οκτάωρο (υπάρχουν και αυτοί που πάνε και φεύγουν όποτε θέλουν, έχοντας το δικό τους εργασιακό ωράριο), δεν έχω κάνει ποτέ. Και ούτε πρόκειται.

Από την τελευταία μου δουλειά, δεν απολύθηκα. Παραιτήθηκα. Δεν κολλήσαμε. Δεν πήγαινε άλλο και δεν ένιωθα άνετα, συναντώντας ένα σωρό τρικλοποδιές επί ενάμιση χρόνο. Ήταν μία συνειδητή απόφαση, για την οποία εννοείται πως δεν έχω μετανιώσει. Έχω μάθει να αγαπώ τα σωστά και τα λάθη μου. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι δικά μου και μπορώ να ζήσω με αυτά και τις συνέπειές τους. Η ελευθερία, μετά την υγεία, είναι το δεύτερο πιο σημαντικό αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν την διαπραγματεύομαι με τίποτα. Θα παραθέσω, λοιπόν, ορισμένα ενδεικτικά άρθρα από την τελευταία επαγγελματική στέγη μου. Κείμενα, που δεν έχουν τολμήσει καν να γράψουν επώνυμα, ακόμα και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Αν με τιμήσει κάποια στιγμή ο διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού και εργαστώ σε αυτά, θα είναι τιμή μου και καμάρι μου. Και για να προλάβω τους πονηρούς: το τηλέφωνο, δυστυχώς, δεν χτυπάει για δουλειά. Αυτούς τους οκτώ μήνες έχω στείλει το βιογραφικό μου σε δύο ΜΜΕ, χωρίς να λάβω καν μία τυπική απάντηση (!), ενώ δέχθηκα και μία... συγκλονιστική προσφορά να δουλεύω τσάμπα, λες και είμαι κάνας 18χρονος, που ξεκινάει τώρα. Μάλλον, δεν βρίσκομαι και στα ντουζένια μου, ενώ το σίγουρο είναι πως δεν είμαι δημοσιοσχετίστας και δεν ξέρω να "πουλάω" τον εαυτό μου στην αγορά εργασίας. Όπως και να έχει...

Το τέλος, γενικότερα και ειδικότερα, θα το δώσω και θα το υπογράψω μόνο εγώ. Το μήνυμα στη φωτογραφία είναι αφοπλιστικό και αποτελεί στάση ζωής.

Τι τους έχεις κάνει, Ολυμπιακέ...

Το μεγάλο λάθος της «εξυγίανσης»

Η απόλυτη ξεφτίλα για να «πάει» ένα Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη

Το ελληνικό ποδόσφαιρο ζέχνει από παντού

Πήξαμε στην «εξυγίανση»

Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά...

ΑΣΠΙΔΑ

Μία φoρά σύμμαχοι, για πάντα «σύμμαχοι»

ΥΓ: "Ο δυνατός είναι πιο δυνατός όταν είναι μόνος". Φρίντριχ Σίλερ.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Βαλμπουενά, όπως Σπανούλης!

Το αποτέλεσμα να είναι ρευστό και να κρέμεται σε μία κλωστή, αλλά να μη θέλεις να τελειώσει ο αγώνας! Να ξέρεις ότι είναι η πρεμιέρα στον όμιλο του Champions League, όπου κάθε βαθμός είναι πολύτιμος και στην πορεία των αναμετρήσεων ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστικός, αλλά να σε γεμίζει τόσο πολύ αυτό που βλέπεις μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και να μην έχεις το μυαλό σου αποκλειστικά στο βαθμολογικό όφελος. Να βλέπεις το κατάμεστο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" να σείεται από τις ιαχές ενός εκστασιασμένου και πιστού κοινού, και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που σου προσφέρει αυτή η ομάδα. Να φεύγεις γεμάτος και υπερήφανος από το Ναό στο τέλος του ματς, αλλά να είσαι και λίγο τσαντισμένος επειδή ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε την Τότεναμ και ήρθε ισόπαλος 2-2 με τους "πετεινούς", παρότι βρέθηκε να χάνει με 2-0, από το πουθενά, από τη φιναλίστ της περασμένης σεζόν και μία ομάδα με τεράστια χρηματιστηριακή αξία.

Ο Προφεσόρ εκπόνησε ένα εξαιρετικό τακτικό σχέδιο και οι Μαθητές του προσπάθησαν να το εφαρμόσουν στο έπακρο. Ο Ολυμπιακός έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο, υψηλού επιπέδου, όπως συνηθίζει. Έκανε το παιχνίδι του και δεν πανικοβλήθηκε ό,τι και αν έγινε, παίζοντας στα... κόκκινα. Δεν στέκομαι τόσο στη σημαντική διαφορά στις τελικές προσπάθειες (18 έναντι 10). Η ουσία είναι πως οι Πειραιώτες έπαιξαν ποδόσφαιρο σε υψηλή ταχύτητα και ένταση, σε ρυθμούς που έχει συνηθίσει να αγωνίζεται η Τότεναμ σε κάθε της αγώνα. Δίχως ταμπούρι και γιόμες. Σε ολόκληρη τη διάρκεια ενός ματς, λίγες ομάδες μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο ζόρικο τέμπο, αλλά ο Ολυμπιακός το έκανε σε μεγάλα διαστήματα. Το εντυπωσιακό είναι πως δεν επεδίωξε να... κλέψει το ματς, αλλά έπαιξε στα ίσα και επιτέθηκε στην Τότεναμ με όλους τους τρόπους! Σε κανονική ροή αγώνα, με κατοχή μπάλας και υποδειγματική κυκλοφορία. Σε επιθετικό τρανζίσιον, με την μπάλα να αλλάζει με κινηματογραφική ταχύτητα. Τόσο από τον άξονα όσο και από τα άκρα. Μέσα από τις στατικές φάσεις, που μπορούν να κρίνουν ολόκληρα παιχνίδια. Αυτό, όμως, είναι το ποδόσφαιρο.

Οι "ερυθρόλευκοι" δέχθηκαν δύο γκολ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης, μέσα σε ένα τετράλεπτο. Στην πρώτη ουσιαστική απειλή που επιχείρησαν να δημιουργήσουν οι φιλοξενούμενοι και στο πρώτο σουτ της ομάδας του Ποτσετίνο. Μπορεί μία επική ανατροπή να μην ολοκληρώθηκε, αλλά ο Μαρτίνς και οι παίκτες του γύρισαν από μία πολύ δύσκολη κατάσταση και κοίταξαν στα μάτια μία πανάκριβη ομάδα, αποδεικνύοντας πως έχουν τσαγανό, χαρακτήρα, και προσωπικότητα. Επηρεάστηκαν φυσιολογικά για ένα πεντάλεπτο (από το 30' μέχρι το 35'), αλλά δεν παραδόθηκαν. Κάθε άλλο. Όσοι περίμεναν "συντριβή" μετά το 0-2, αναθεώρησαν άμεσα. Το έξοχο γκολ του Ποντένσε, μετά την αψεγάδιαστη συνεργασία του με τον Βαλμπουενά, σημειώθηκε σε ένα κομβικό σημείο: λίγο πριν από το τέλος του πρώτου μέρους, σε ένα ημίχρονο-μαγική εικόνα, καθώς οι Πειραιώτες ήταν ισοπεδωτικοί και άξιζαν να έχουν αυτοί το προβάδισμα στο σκορ. Το ηθικό, όμως, αναπτερώθηκε όταν έπρεπε χάρη στο γκολ του Πορτογάλου παικταρά.

Ο Ολυμπιακός κινείται ξανά ποδοσφαιρικά εδώ και 17 μήνες (από την πρόσληψη του Πέδρο Μαρτίνς, τον Απρίλιο του 2018, και έπειτα), δημιουργώντας και κρατώντας έναν βασικό κορμό, ενώ το καλοκαίρι ενισχύθηκε ουσιαστικά, αποκτώντας παίκτες που κάνουν τη διαφορά, σε θέσεις όπου αποδεδειγμένα χώλαινε. Όταν σέβεσαι το ποδόσφαιρο, σε σέβεται και εκείνο. Και αν την περυσινή αγωνιστική περίοδο έλειψαν η ομοιογένεια και η αποτελεσματικότητα (στο πρώτο μισό της σεζόν, για την ακρίβεια), στην τρέχουσα ποδοσφαιρική χρονιά η ομάδα βγάζει μία σιγουριά και ένα χαρακτήρα στο παιχνίδι της. Σκοράρει πιο άνετα και είναι αποτελεσματική στις άλλοτε πολλές και άλλοτε λίγες ευκαιρίες που δημιουργεί, ενώ δέχεται δύσκολα γκολ (1 τέρμα παθητικό στα πρώτα 9 επίσημα ματς). Μετά το 0-2 της Τότεναμ, ο Ολυμπιακός δεν κατέρρευσε αγωνιστικά. Έβγαλε αντίδραση παρά το γεγονός πως δέχθηκε δύο γκολ στο διάστημα του αγώνα που ήταν συντριπτικά ανώτερος από την αντίπαλό του. Αυτό είναι αποτέλεσμα της πολύ καλής δουλειάς που γίνεται από τον Μαρτίνς και τους συνεργάτες του. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν αποκτήσει "χημεία" και οι νέοι παίκτες έχουν ενσωματωθεί απόλυτα στο νέο τους περιβάλλον. 

Λάθη γίνονταν, γίνονται, και θα γίνουν στο ποδόσφαιρο. Κάποια αβίαστα λάθη και εύκολα πουλήματα της μπάλας πρέπει να περιοριστούν, καθώς στο Champions League σπανίως συγχωρούνται. Ο Μεριά έκανε ένα αχρείαστο πέναλτι πάνω στον Κέιν (δύσκολα θα απειλούσε άμεσα από εκείνο το σημείο), ενώ παρουσιάστηκε ιδιαίτερα αγχωμένος και επιπόλαιος στο ντεμπούτο του στη διοργάνωση, κυρίως με την μπάλα στα πόδια. Ο Γκιλιέρμε δέχθηκε νωρίς μία κίτρινη κάρτα, διορθώνοντας δική του λανθασμένη μεταβίβαση στο χώρο του κέντρου, με συνέπεια στη φάση του δεύτερου γκολ της αγγλικής ομάδας (ένα τέρμα που προήλθε από μία λανθασμένη πάσα του Ποντένσε) να μην πηγαίνει δυνατά πάνω στον Μόουρα, στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Αν δεν είχε την πρώτη κάρτα, θα μπορούσε να ρισκάρει μία κίτρινη και να δώσει ένα φάουλ στον αντίπαλο, γλιτώνοντας την αρνητική εξέλιξη. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σημειώσω πως από τους 14 παίκτες του Ολυμπιακού, που αγωνίστηκαν κόντρα στην Τότεναμ, εμπειρία από φάση ομίλων Champions League είχαν προηγουμένως μόλις οι 5! Η πείρα έρχεται με τα χρόνια και τις παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο, οπότε η "προϋπηρεσία" κρίνεται ως μικρή. Ο Σα έπαιξε το 6ο παιχνίδι του, ο Ελαμπντελαουί το 17ο, Σεμέντο το 7ο, ο Μπουχαλάκης το 2ο (1ο ως βασικός), και ο σπουδαίος Βαλμπουενά το 46ο. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπορεί να έχει μεγάλη εμπειρία από τη διοργάνωση και να έχει μεγαλώσει ως ομάδα και φανέλα, αλλάζοντας επίπεδο, αλλά ο προπονητής και η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του καταγράφουν τα πρώτα τους χιλιόμετρα στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

ΥΓ1: Από την 11άδα που αγωνίστηκε απέναντι στην Τότεναμ. Οι Σα, Σεμέντο, Γκιλιέρμε και Ποντένσε μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε οποιαδήποτε ομάδα της Ευρώπης. Βγάζω από την εξίσωση τον Βαλμπουενά λόγω ηλικίας.

ΥΓ2: Αυτά που κάνει ο 35χρονος Ματιέ δεν γίνονται τυχαία. Δεν είναι μόνο τα 4 γκολ και οι 7 ασίστ του σε 10 έως τώρα αγώνες! Ο Γάλλος μπαλαδόρος μού θυμίζει έντονα ως προσωπικότητα, νοοτροπία, και φυσιογνωμία, τον Βασίλη Σπανούλη! Βλέπω στο πρόσωπο και το βλέμμα του την αγάπη, την προσήλωση, και το πάθος για το άθλημα που υπηρετεί, όπως πράττει όλα αυτά τα χρόνια ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αμφότεροι δείχνουν απόλυτο επαγγελματισμό και σεβασμό, σε κάθε τους βήμα. Έχουν προσέξει πολύ το σώμα τους και ξέρουν πότε πρέπει να το πιέσουν και πότε όχι. Αν μπορούσε να συμβεί βιολογικά, προσυπογράφω πως θα έπαιζαν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα! Είναι ηγέτες και έχουν το χάρισμα να συμπαρασύρουν και τους συμπαίκτες τους, δίνοντας το σωστό παράδειγμα. Ο Βαλμπουενά δεν απέφυγε ένα τάκλιν αυτοθυσίας για να διώξει την μπάλα σε ένα πλάγιο άουτ, με το σκορ στο 2-2, σε μία φάση ρουτίνας στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Έβαλε τα πόδια του στη φωτιά για να αποτρέψει τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης αντεπίθεσης. Σε τέτοιους αθλητές, μπορείς μόνο να υποκλιθείς και να απολαύσεις κάθε στιγμή τους με τα ερυθρόλευκα.

ΥΓ3: Ελλάς, Ευρώπη, Ολυμπιακός. Ας το χωνέψουν πια αυτοί που αλλάζουν ομάδα κάθε τρεις ημέρες.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το νου σου, φίλε Ολυμπιακέ...

Τον προηγούμενο αιώνα, ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Ζαν-Ζακ Σεβαλιέ είχε υποστηρίξει κάτι πολύ εύστοχο για την προπαγάνδα και τις επιπτώσεις της: "Η προπαγάνδα βασιλεύει, η προπαγάνδα θριαμβεύει. Τα διαποτίζει όλα, τα παραμορφώνει όλα, όλα είναι προπαγάνδα. Από εδώ και εμπρός, αυτή κανονίζει τη σκέψη, τις αντιδράσεις, τη δραστηριότητά μας".

Το μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στο παρελθόν και αντιμετωπίζεται ιστορικά με σκληρό (και άδικο) τρόπο (ακόμα και από οπαδούς της ομάδας), κυρίως επειδή υστερεί σε τίτλους εντός συνόρων. Άλλωστε, έχει διαπραχθεί μία άνευ προηγούμενου παραχάραξη της ιστορίας από εξωγενείς παράγοντες και οι Πειραιώτες δεν έχουν στην τροπαιοθήκη τους τα τρόπαια που έπρεπε και μπορούσαν να έχουν. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, λοιπόν, η ομάδα χρειάζεται τη στήριξη του λαού της, περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Συνιστώ ψυχραιμία και να μην μπει κανείς στο τρυπάκι να παίξει το παιχνίδι όλων εκείνων που θέλουν να δουν διαλυμένο τον Ολυμπιακό, ταλανισμένο από σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Το νου μας...

Η με κάθε τρόπο και μέσο συστηματική προσπάθεια μονόπλευρου επηρεασμού της κοινής γνώμης, από τον επώνυμο οπαδό και τον "στρατό" του, είναι φυσικό επακόλουθο να έχει επηρεάσει σημαντική μάζα των οπαδών του Ολυμπιακού. Κάποιοι, που δεν ασχολούνται και πολύ με το μπάσκετ, είναι αναμενόμενο να ισχυριστούν "πού πάμε με τον Τσέρι...", την ώρα που "ο αιώνιος αντίπαλος φέρνει από το ΝΒΑ τον Φριντέτ και τον Τζόνσον, ο οποίος μετράει δεκαετή παρουσία στο κορυφαίο Πρωτάθλημα του πλανήτη". Αυτή η άποψη καταγράφεται και μπολιάζει με αρνητικότητα το "ερυθρόλευκο" κοινό. Λεπτομέρεια; Ο Φριντέτ, με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα δύο εβδομάδων φέτος, έπαιζε στην Κίνα την τελευταία τριετία. Ο Τζόνσον έχει αγωνιστεί εννέα σεζόν στο ΝΒΑ. Προπαγάνδα, ακόμα και στην προϋπηρεσία ενός αθλητή, την οποία μπορεί να μάθει κάποιος με μία απλή αναζήτηση στο ίντερνετ.

Το τελευταίο αφήγημα της προπαγάνδας και της πράσινης παράγκας έχει να κάνει με τη... λάμψη της νέας Basket League! Έγινε και η κλήρωση με την ομάδα Χ να... ξεχωρίζει. Οι δύο ομάδες που υποβιβάστηκαν αγόρασαν ΑΦΜ και παρέμειναν στο χειρότερο Πρωτάθλημα της Ευρώπης, ενώ άλλες τέσσερις-πέντε ομάδες φυτοζωούν και, προς το παρόν, έχουν μόνο προπονητή! Τι και αν ο βασικός χορηγός του περασμένου Πρωταθλήματος την... έκανε με ελαφρά πηδηματάκια; Τι και αν η Cosmote έκοψε τη χορηγία της για το προϊόν; Όλα καλά! Η Basket League της καινούργιας σεζόν θα είναι... καλύτερη χωρίς την παρουσία του Ολυμπιακού! Αυτά γράφουν και δεν ντρέπονται καθόλου. Και κάποιοι δικοί μας, δυστυχώς, "τσιμπάνε", την ώρα που το ελληνικό μπάσκετ οδεύει προς την πλήρη διάλυση και ανυπαρξία με μαθηματική ακρίβεια.

Και εγώ θέλω την κατάκτηση και άλλων ευρωπαϊκών τίτλων, αλλά πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως η διοικητική ηγεσία του μπασκετικού τμήματος πήρε μία γενναία απόφαση: να γκρεμίσει επιτέλους (και με κάθε κόστος) την παράγκα στο ελληνικό μπάσκετ. Κυριολεκτικά, κόντρα σε όλους και όλα. Και ο αγώνας είναι μακρύς και επίπονος. Στα δικά μου μάτια, η σπουδαιότερη είδηση του φετινού καλοκαιριού είναι ο στόχος της κατασκευής γηπέδου στο Ελληνικό, που θα γίνει το απόλυτο μπασκετικό γήπεδο της Ευρώπης. Προς το παρόν, πάντως, το ζητούμενο είναι να επιστρέψει η ομάδα στην κανονικότητα και να αποκαταστήσει το γόητρο και τη φήμη της, που επλήγησαν μετά τη διαρροή του παράνομου ηχητικού, μέσω του οποίου γιγαντώθηκε ένα πρόβλημα με τις καθυστερήσεις πληρωμών, που αντιμετωπίζει το 90% των ευρωπαϊκών συλλόγων. Από τον Ολυμπιακό κανένας δεν έχει χάσει τα χρήματά του. Λόγω μιας οικογενειακής διαμάχης προέκυψε ένα θέμα ρευστότητας, αλλά, πλέον, το ζήτημα επιλύεται και σύντομα θα αποτελεί οριστικά παρελθόν.

Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό. Ξέχωρα από τα οικονομικά δεδομένα, που έχουν ξεφύγει σε κάποιες χώρες με πολύ μικρότερο φορολογικό συντελεστή, η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Φενέρμπαχτσε, η Αναντολού Εφές, παίζουν σε υγιείς Λίγκες, όπου γνωρίζουν ότι η τράπουλα δεν είναι σημαδεμένη και ότι έχουν ίσες πιθανότητες για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου. Ο Ολυμπιακός ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να φτάσει ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ. Εδώ και πόσα χρόνια λέγαμε ότι πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο; Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο. Ο Δ. Γιαννακόπουλος μπορεί να πανηγυρίζει ότι... έριξε μόνος του τον Ολυμπιακό (ούτε στον αιώνα τον άπαντα δεν μπορεί να γίνει αυτό), αλλά η πραγματικότητα είναι πως ο Ολυμπιακός και η διοικητική ηγεσία του τήρησαν απόλυτα τις δεσμεύσεις τους και δεν υποχώρησαν. Αν το ελληνικό μπάσκετ δεν αλλάξει και δεν μετατραπεί σε ένα αξιόπιστο και υγιές προϊόν, τότε οι "πράσινοι" θα συνεχίσουν να παίζουν μόνοι τους.

Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα αν ήμουν στη θέση των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου. Με δαπάνη ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ (ΠΑΝΩ ΑΠΟ 300.000.000), σε δεκαπέντε χρόνια, έχουν δει την αγαπημένη τους ομάδα να κατακτά 3 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ελλάδας. Εσείς θα ήσασταν ακόμα στον Ολυμπιακό; Θα πετάγατε τα χρήματά σας σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο; Πολύ αμφιβάλλω. Προσωπικά, μετά το δεύτερο ή τρίτο χρόνο αδικίας, θα διέλυα το σύμπαν. Η ηθική επιβράβευση αυτών των δύο ανθρώπων ήρθε στην Ευρώπη με τα δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Δύο σερί κατακτήσεις, με την ανατροπή του αιώνα στον τελικό της Πόλης και το απόλυτο μπάσκετ όλων των εποχών σε Final-4 Ευρωλίγκας. Δημιούργησαν μία ομάδα που κέρδισε τον σεβασμό όλων και χειροκροτήθηκε σε όποιο γήπεδο και αν έπαιξε, παρά το γεγονός πως το μπάτζετ μειώθηκε αισθητά. Έφτιαξαν ία ομάδα, που συμμετείχε για τελευταία φορά σε ευρωπαϊκό τελικό πριν από μόλις δύο χρόνια (συνολικά 6 Final-4, 4 τελικοί Ευρωλίγκας και 2 κατακτήσεις, την τελευταία δεκαετία), σε μία Ελλάδα που δεν έχει καταρρεύσει μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως ηθικά. Ο Θρύλος βρίσκεται στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και εκεί θα παραμείνει.

Η προπαγάνδα, λοιπόν, το μόνο που ξέρει να κάνει, είναι να απαξιώνει, να απαξιώνει, να απαξιώνει... Όταν, όμως, τελειώνει κάποιο συμβόλαιο παίκτη του Ολυμπιακού, τρέχει να τον αποκτήσει. Φέτος, ήταν ο Στρέλνιεκς και ο Τουπάν, αλλά έμεινε με την όρεξη. Ήδη, έχει αρχίσει να αιωρείται μία φημολογία ακόμα και για τον Μιλουτίνοβ, ένα χρόνο πριν από τη λήξη του συμβολαίου του. Πώς γίνεται οι... λούζερς και οι... καρπαζίερς να έχουν για μία ακόμα φορά τέτοια ζήτηση; Αφού είναι... χειρότεροι από αυτούς του Παναθηναϊκού. Οι "απαξιωμένοι" είναι περιζήτητοι, αλλά οι "Πρωταθλητές" ψάχνουν ακόμα για ομάδα... Μόνο το φετινό καλοκαίρι, έχουν συμβεί μέχρι στιγμής τα εξής: ο ΛεΝτέι βρήκε το διπλάσιο συμβόλαιο στη Ζαλγκίρις. Η Γιούτα πλήρωσε το NBA out και υπέγραψε τον Γκος. Ο Στρέλνιεκς συνεχίζει στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που εξακολουθεί να θαυμάζει το έργο που συντελείται στον Ολυμπιακό. Ο Τίμα έκλεισε με σούπερ χρήματα στη Χίμκι. Ο Μάντζαρης βρήκε ένα πολύ καλό συμβόλαιο στην Ούνικς, προερχόμενος από δύο άθλιες σεζόν.

Να δούμε τι έχει γίνει και στον Παναθηναϊκό; Οι "νταμπλούχοι" Λοτζέσκι, Λάνγκφορντ και Κιλπάτρικ, δεν έχουν βρει ακόμα ομάδα! Ο Λεκαβίτσιους γύρισε σαν βρεγμένη γάτα στη Ζαλγκίρις και ο Γκιστ βρήκε συμβόλαιο στον Ερυθρό Αστέρα. Γιατί καμία σοβαρή ευρωλιγκάτη ομάδα δεν έχει ενδιαφερθεί όλα αυτά τα χρόνια για παίκτη του Παναθηναϊκού; Γιατί καμία σοβαρή ευρωλιγκάτη ομάδα δεν χτύπησε την πόρτα του Παναθηναϊκού για τον Καλάθη αυτό το καλοκαίρι, όπως έκανε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην περίπτωση του Μιλουτίνοβ, για τον οποίο μόνο την... Κόκκινη Πλατεία δεν προσέφερε για να τον αποκτήσει. Από το 2012 και μετά, που ανέλαβε ο επιφανής οπαδός, αγνοεί το Final-4 και καταποντίζεται κάθε χρόνο στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα κάνει επίδειξη δύναμης. Τα έχω γράψει τόσες φορές. Κουράστηκα. Τι έχουν κάνει στην καριέρα τους αθλητές που αποχώρησαν από τον Ολυμπιακό και τι οι συνάδελφοί τους μόλις έφυγαν από τον Παναθηναϊκό. Άλλοι συνέχισαν να κατακτούν και την Ευρωλίγκα και άλλοι να σταματάνε το μπάσκετ λίγους μήνες μετά...

Το "τροπάριο" της προπαγάνδας αλλάζει κατά το δοκούν

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο Ολυμπιακός έχει ολοκληρώσει το ρόστερ του για τη νέα σεζόν. Ο Ντέιβιντ Μπλατ έλαβε όλες τις αποφάσεις για τις μεταγραφές και τις αποχωρήσεις στο έμψυχο δυναμικό. Ουσιαστικά, δεν έχει ούτε ένα ελαφρυντικό, ούτε μία δικαιολογία. Γνώριζε το μπάτζετ, που είναι σχεδόν ίδιο με το περυσινό, οπότε έφτιαξε την ομάδα στα δικά του μέτρα. Για εμένα, το υλικό του Ολυμπιακού είναι για μία ακόμα αφορά ανώτερο από εκείνο του Παναθηναϊκού. Αυτό που με προβληματίζει στον Αμερικανοϊσραηλινό προπονητή είναι η διαχείριση του ρόστερ και των παικτών. Για παράδειγμα, ο Τίμα απέδειξε στη Χίμκι, στο δεύτερο μισό της περασμένης σεζόν, ότι δεν αξιοποιήθηκε σωστά. Σίγουρα, ο Μπλατ πήρε ρίσκο στη θέση του πόιντ γκαρντ, από τη στιγμή που ο Σλούκας προτίμησε ξανά τον Ομπράντοβιτς και τα περισσότερα χρήματα της καταχρεωμένης Φενέρ (ως σύλλογος χρωστάει 530.000.000 ευρώ). Ο Μπόλντγουϊν είναι το μεγάλο στοίχημα και αν δεν βγει η συγκεκριμένη περίπτωση στη θέση του βασικού πλέι-μέικερ για την οποία προορίζεται, τότε το αγωνιστικό πρόβλημα θα είναι μεγάλο. Είναι λυπηρό, πάντως, να κρίνεται σκληρά μία νέα ομάδα χωρίς να την έχουμε στο παρκέ (βασικά, ακόμα δεν έχει αρχίσει καν η προετοιμασία). Και από τους εχθρούς, περιμένουμε κάτι τέτοιο. Όχι, όμως, και από ανθρώπους που δηλώνουν Ολυμπιακοί.

Από εκεί και πέρα, η αντιμετώπιση που είχαν οι μεταγραφές των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού προκαλεί αίσθηση και την κοινή γνώμη. Στοιχεία και γεγονότα αλλοιώνονται. Κόσμος επηρεάζεται και τα βλέπει όλα μαύρα. Ο Ολυμπιακός απέκτησε "άχρηστους" και ο αντίπαλος "χρήσιμους" και "βόμβες". Κάπως πρέπει και να... τσουλήσουν τα εισιτήρια διαρκείας για τη νέα σεζόν, χωρίς να υπάρχουν αγώνες με τους Πειραιώτες για το Πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός ψώνισε προπονητή και παίκτη από το Περιστέρι. Παίκτη από τον Προμηθέα και τους... καρχαρίες της Σανγκάης. Από τον "Hall of Famer" Πιτίνο οδηγήθηκε στον Αργύρη. Όσα θα πάρουν οι Μπέντιλ και Μπράουν, θα πάρει μόνος του ο Πάντερ. Το έχετε δει κάπου γραμμένο αυτό; Πώς γίνεται να είναι "οικονομική υπέρβαση" ο Τζόνσον, που έχει το συμβόλαιο του Παπανικολάου, του Πολ και (σχεδόν) του Κουζμίνσκας. Πόσο να έπεσε στο κασέ ο Λιθουανός με ετήσιο συμβόλαιο στην Αρμάνι Μιλάνο ύψους 1,5 εκατ. ευρώ; Ο Πρίντεζης έχει συμβόλαιο 1,2-1,3 εκατ. ευρώ, ενώ ο Μιλουτίνοβ πάνω από ένα εκατ. ευρώ. Στην εξίσωση δεν... μπαίνει από τους ειδικούς το συμβόλαιο του Μπλατ, που είναι τουλάχιστον τριπλάσιο από αυτό του Πεδουλάκη. Για τον Φριντέτ λένε κάτι για 1.750.000 ευρώ και "γελάει" μέχρι και το ρύζι στην Κίνα. Τι συμβόλαιο έχει ο Πεδουλάκης και τι ο Μπλατ; Τι θα έγραφαν οι προπαγανδιστές αν ο Ολυμπιακός αντικαθιστούσε τον Μπλατ με τον Καλαφατάκη; Ρητορικό ερώτημα.

Μέχρι τη μεταγραφή του Κουζμίνσκας, την οποία θεωρώ ως τη μεγαλύτερη του καλοκαιριού εντός συνόρων, ξέρετε τι έγραφαν; Γνωρίζετε ποιο ήταν το αφήγημα της προπαγάνδας; Ότι ο Ολυμπιακός δεν αποκτούσε "παίκτες Ευρωλίγκας"! Με την έλευση του Λιθουανού γράφτηκε το εξής: "Μεταγραφική ενίσχυση για τον Ολυμπιακό με παίκτη προερχόμενο από την Ευρωλίγκα καθώς η ερυθρόλευκη ΚΑΕ ολοκληρώνει την απόκτηση του Μιντάουγκας Κουζμίνσκας που έμεινε ελεύθερος από το Μιλάνο. Οι «ερυθρόλευκοι» ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν μια σπουδαία κίνηση με μια νέα απόκτηση ξένου, που δημιουργεί αίσθηση συγκριτικά με τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν αποκτήσει προς το παρόν". Το θέμα ξέρετε ποιο είναι; Ότι ο μοναδικός παίκτης που απέκτησε ο Παναθηναϊκός, έχοντας κάποια εμπειρία στην Ευρωλίγκα (με τα 10 ματς στην Γκραν Κανάρια, τον Γουάιλι δεν τον λες και μπαρουτοκαπνισμένο στην Ευρωλίγκα), ήταν ο Ράις! Ο Αμερικανός συμφώνησε με τετρακόσια χιλιάρικα, ένα ποσό που περίπου θα λάβει και ο Ρούμπιτ. Ο 32χρονος γκαρντ, βέβαια, έχει παίξει μόλις τρεις σεζόν στην Ευρωλίγκα (84 αγώνες), μετρώντας την κατάκτηση του τίτλου ως παίκτης της Μακάμπι.

Ο Κουζμίνσκας μετράει επτάμιση σεζόν στην Ευρωλίγκα (158 αγώνες), ο Ρούμπιτ μία γεμάτη σεζόν και 30 παιχνίδια με την Μπάμπεργκ, ενώ ο Πολ έχει παίξει 23 ματς με την Αναντολού Εφές. Οι Κουζμίνσκας, Ράμπιτ και Πολ μετρούν 211 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα και οι Ράις-Γουάιλι, 94! Η διαφορά είναι 117 αγώνες! Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι αυτός που δεν απέκτησε φέτος "παίκτες Ευρωλίγκας"! Στην πορεία, το "τροπάριο" διαφοροποιήθηκε και οι συμπληρωματικοί Αμερικανοί "βαφτίστηκαν" παικταράδες. Το... 45% στο τρίποντο που έψαχνε ο Πεδουλάκης στην περιφέρεια περιορίστηκε σε 33,7% (Τζόνσον) και 37,2% (Φριντέτ). Ούτε διαφορά 10 ποσοστιαίων μονάδων, δηλαδή! Ό,τι συμφέρει την προπαγάνδα, πλασάρεται και αναλογώς. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος δεν ελέγχουν τον Τύπο, ούτε έχουν δικά τους ΜΜΕ να παρουσιάζονται σαν Άγιοι και σωτήρες, όπως ο Δημήτρης. Α, και για την ιστορία, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που απέκτησε παίκτη (Κουζμίνσκας) με 46,9% στο τρίποντο την περασμένη σεζόν!

"Βόμβες" από το ΝΒΑ οι Φριντέτ (6 πόντους μ.ο.) και Τζόνσον (7 πόντους μ.ο.) - Δεν είναι "βόμβα" ο Κουζμίνσκας με 6.2 πόντους μ.ο στο ΝΒΑ

Τη σεζόν 2018-2019, ο Γουέσλι Τζόνσον έπαιξε μόλις σε 38 αγώνες του ΝΒΑ με τους Πέλικανς και τους Γουίζαρντς, έχοντας κατά μέσο όρο 3.7 πόντους και 2.8 πόντους, αντίστοιχα, με 32,9% στο τρίποντο. Ο Τζίμερ Φριντέτ αγωνίστηκε προς το τέλος σε 6 παιχνίδια με τη χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ (Σανς), έχοντας 3.7 πόντους και... 0% στο τρίποντο (είχε 0/13 τρίποντα)! Πριν, για μία τετραετία, έπαιξε στην μπασκετομάνα Κίνα. Γενικότερα, ο 32χρονος Τζόνσον μέτρησε 7 πόντους μέσο όρο σε εννέα σεζόν στο ΝΒΑ και συνολικά 609 παιχνίδια, με ρεκόρ καριέρας 33,7% στο τρίποντο. Δεν τον λες και... φονιά, όπως παρουσιάζεται. Παράλληλα, ο 30χρονος Φριντέτ ουδέποτε βρέθηκε με ρόλο σε ομάδα του ΝΒΑ και αν εξαιρεθεί το διάστημα 23/3/19-9/4/19 έχει περάσει τις τρεις τελευταίες σεζόν στην Κίνα. Στο ΝΒΑ, μετράει 241 αγώνες με 6 πόντους μέσο όρο και 37,2% ποσοστό καριέρας από το τρίποντο.

Οι Τζόνσον και Φριντέτ έχουν τέσσερις και τρεις πόντους περισσότερους αντίστοιχα κατά μέσο όρο στο ΝΒΑ από τον 23χρονο Γουέιντ Μπόλντγουιν, ο οποίος σε 56 αγώνες έχει 3.1 πόντους μέσο όρο, ενώ την περασμένη σεζόν συμμετείχε σε 16 ματς των Μπλέιζερς (1.9 πόντους μέσο όρο). Να βάλω στην εξίσωση και τον Κουζμίνσκας; Ο Λιθουανός φόργουορντ έπαιξε ένα χρόνο και κάτι στους Νικς. Σε 69 παιχνίδια, μέτρησε κατά μέσο όρο 6.2 πόντους, με 32.1% στο τρίποντο. Πώς γίνεται να είναι "βόμβες" (όπως γράφουν) οι βοηθητικοί στο ΝΒΑ, Φριντέτ και Τζόνσον, και ο Κουζμίνσκας να χαρακτηρίζει... soft και αποτυχημένος στο κορυφαίο Πρωτάθλημα του πλανήτη; Ο 30χρονος, με το "γλυκό" σουτ, προέρχεται από μία πολύ καλή μιάμιση σεζόν με την Αρμάνι. Στο δεύτερο μισό της αγωνιστικής περιόδου 2017-2018 είχε 10.9 πόντους κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα, με 43.2% στο τρίποντο. Στη σεζόν 2018-2019, είχε 8.5 πόντους μέσο όρο και το εκπληκτικό 46.9% στο τρίποντο. Γενικότερα στην Ευρωλίγκα έχει ποσοστό καριέρας 35.9% στο τρίποντο.

Ένα... δάκρυ κύλησε στα μάγουλα των προπαγανδιστών για τον λοιδορημένο ελληνικό κορμό του Ολυμπιακού

Γράφω πιο πάνω για το "τροπάριο" της παράγκας, το οποίο αλλάζει κατά το δοκούν. Ένα ακόμα αφήγημα αυτού του καλοκαιριού αφορά τον περιβόητο ελληνικό κορμό και ότι ο Ολυμπιακός έχει γεμίσει ξένους. Στην ουσία, βέβαια, έχει μόλις έναν ξένο περισσότερο από τον Παναθηναϊκό! Οκτώ έναντι επτά! Πιστεύω πως αν ο Γκέμπελς ζούσε στην εποχή μας, θα αισθανόταν το λιγότερο μαλάκας. Οι Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Κόνιαρης, Βεζένκοβ δεν είναι μικρός αριθμός για την Ευρωλίγκα. Κάθε άλλο... Ποιοι είναι οι Ισπανοί της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα; Ποιοι είναι οι Ρώσοι της ΤΣΣΚΑ; Ποιοι είναι οι Τούρκοι της Φενέρ και της Εφές; Η Αναντολού έφτασε φέτος στον τελικό της Ευρωλίγκας και στην κατάκτηση του τουρκικού Πρωταθλήματος, παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ, με... μισό Τούρκο παίκτη (Μπαλμπάι). Ποιον ελληνικό κορμό έχει ο Παναθηναϊκός. Τον Καλάθη, τον Γιάννη Πάπι (έφεραν Αμερικανό στη θέση του, αλλά δεν ασχολείται κανείς...), τον Παππά, τον Παπαγιάννη, και τον Μήτογλου.

Για όσους ανησυχούν, πάντως, ο Ολυμπιακός έχει μία πολύ καλή φουρνιά Ελλήνων στην εφηβική του ομάδα και το τεράστιο ταλέντο που ακούει στο όνομα Αρσενόπουλος. Ο Ποκουσέβσκι λογίζεται ως ξένος, αλλά προέρχεται και αυτός από την παραγωγική διαδικασία του μπασκετικού τμήματος. Διαφωνώ μόνο με την αποχώρηση του Αγραβάνη, ο οποίος μέχρι τα 23 του είχε βοηθήσει στην κατάκτηση δύο Πρωταθλημάτων και στη συμμετοχή σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς. Την τελευταία διετία ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και ο Μπλατ δεν τον ήθελε. Ακόμα, όμως, είναι στα 25. Ίσως, η διοίκηση θα έπρεπε να τον κρατήσει (σε καμία ομάδα δεν γίνονται όλα τα χατήρια σε έναν προπονητή), αλλά το συμβόλαιό του ήταν υψηλό για παίκτη που δεν υπολογίζεται στο rotation.

Και για να το τελειώνουμε, αναφορικά με τον ελληνικό κορμό. Ο Ολυμπιακός είχε επιτυχίες στην Ευρώπη, αλλά όχι και εντός συνόρων, όπου το υλικό του και οι προπονητές του απαξιώθηκαν. Ύστερα από ένα σημείο, κάποιοι Έλληνες βολεύτηκαν και επαναπαύτηκαν στα κεκτημένα και δεν παρουσίασαν την ανάλογη εξέλιξη. Ορισμένοι ό,τι είχαν να δώσουν στην ομάδα, το έδωσαν, και ορθώς αποχώρησαν. Κάτι που με έχει πειράξει όλα αυτά τα χρόνια και το έχω καταγράψει αρκετές φορές, είναι πως σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί δημόσια στη "βρωμιά του συστήματος". Στο κάτω-κάτω, αν το δούμε εντελώς ψυχρά, τον δικό τους αγώνα και ιδρώτα έκλεβαν. Απροκάλυπτα και με το έτσι θέλω. Οι ίδιοι, στο τέλος της καριέρας τους, δεν θα έχουν τους τίτλους που άξιζαν και τους αναλογούσαν.

Επιτρέπεται, ολόκληρος Ολυμπιακός, να έχει κατακτήσει ένα Κύπελλο Ελλάδας τα τελευταία οκτώ χρόνια; Επιτρέπεται, μετά σχεδόν έξι μήνες από τη γενναία (και αναγκαία) απόφαση των ιδιοκτητών της ΚΑΕ, να μην έχει βγει ένας Έλληνας παίκτης δημόσια να σταθεί δίπλα όχι μόνο στην ομάδα που τους ανέδειξε (εξαιρείται ο Σπανούλης, που ήρθε στην ομάδα σε ηλικία 28 ετών), αλλά και στους δύο ανθρώπους, που έλυσαν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους; Το θέμα είναι ο Ολυμπιακός να έχει πάντα καλή ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες και τον συσχετισμό Ελλήνων και ξένων που απαιτείται για τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει. Φέτος, τους έπιασε ο πόνος για τον ελληνικό κορμό των Πειραιωτών. "Συγκινήθηκε" η έρμη η παράγκα και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. "Τυχαία", βέβαια, επειδή οι Αγγελόπουλοι "απασφάλισαν" και υλοποίησαν την επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού της ομάδας. Χωρίς να έχουν κάνει βήμα πίσω στις εξαγγελίες τους, τα έβαλαν με ένα ολόκληρο "σύστημα".

Κακοί σύμβουλοι ο πανικός και το ξεβόλεμα

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κάτι που έγινε απολύτως αντιληπτό στη σημερινή (25/7) συνάντηση του Αυγενάκη με τον Βασιλακόπουλο και στα λόγια του τελευταίου έπειτα από το τέλος της σύσκεψης. Προσοχή, όμως. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα. Επιστροφή μόνο με τους δικούς μας όρους και κανόνες. Μόνο με ΙΣΟΝΟΜΙΑ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. Μόνο με ΚΑΘΑΡΣΗ. Μόνο με αυστηρό 50%-50% και Δικαιοσύνη. Ο Βασιλακόπουλος ήταν, είναι, και θα είναι εχθρός του Ολυμπιακού. Ένας από τους μεγαλύτερους αντί-Ολυμπιακούς αυτής της χώρας. Στα γεράματα κάνει τον... φίλο και παίζει τον... σωτήρα; Ούτε παραμύθι για μικρά παιδιά. Αν γκρεμιστεί το σαθρό οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ και χτιστεί από την αρχή. Αν αλλάξουν η ΚΕΔ, ο ΕΣΑΚΕ, η ΕΟΚ. Αν διαιτητεύουν ξένοι διαιτητές τα ντέρμπι. Αν σε πρώτη φάση οι Αναστόπουλος, Μάνος και Παναγιώτου πάνε οριστικά σπίτια τους... Τότε, το συζητάμε. Μόνο αν ικανοποιηθούν όλα τα "ερυθρόλευκα" αιτήματα για την εξυγίανση του ελληνικού μπάσκετ.

A, και τα url δεν τα αλλάζουμε ποτέ. Ο αρχικός τίτλος "Συνάντηση Αυγενάκη - Βασιλακόπουλου και κοινή επιθυμία για παραμονή Ολυμπιακού" μετατράπηκε στη συνέχεια σε "Συνάντηση Αυγενάκη - Βασιλακόπουλου με τον Ολυμπιακό στο... πολύ βάθος". Είναι τέτοιος ο πανικός της "συμμορίας" εδώ και περίπου έξι μήνες και εντός του κειμένου το περιεχόμενο άλλαξε καμιά δεκαριά φορές στην καταγραφή της είδησης (που μόνο τέτοια δεν ήταν) προκειμένου να το φέρουν στα μέτρα τους! Από την "κοινή επιθυμία" φτάσαμε στην "επιδερμική αναφορά στο θέμα του Ολυμπιακού" και σε εκφράσεις του στυλ "... δεν επεκτάθηκαν καθόλου στο θέμα", "... στη συνάντηση των δύο ανδρών υπήρξε και μια επικριτική στάση για τον τρόπο που επέλεξε ο Ολυμπιακός να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα", "... στην κουβέντα που έγινε δεν υπήρξε καμία συζήτηση που υπεραναλύθηκε, ώστε να βρεθεί λύση, καθώς ο ίδιος ο Ολυμπιακός δεν επιθυμεί να βρεθεί λύση, κάτι το οποίο έγινε σαφές και κατά τη διάρκεια της κουβέντας". Πολλές ίδιες λέξεις, ρε παιδάκι μου. Κακός σύμβουλος ο πανικός. Το ξεβόλεμα από όλα όσα είχε συνηθίσει, όπως και να το κάνουμε, μπορεί και να αγχώσει κάποιον...

ΥΓ: Κανένας Παναθηναϊκός δεν θα ξεπεράσει ποτέ την ιστορική και γενναία απόφαση του κορυφαίου Βασίλη Σπανούλη να αφήσει τα πράσινα για να φορέσει την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα. Αποδείχθηκε, για μία ακόμα φορά, περίτρανα, στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε η καρικατούρα που παριστάνει τον πρόεδρο.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το παντελονάτο #mexritelous και η επίδειξη δύναμης με Μιλουτίνοβ

Από τις 13 Φεβρουαρίου 2019 και τον ημιτελικό της ντροπής για το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας, το σάπιο σύστημα που λυμαίνεται το ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται κυριολεκτικά σε πανικό. Στα σχοινιά. Η εγκληματική οργάνωση δεν περίμενε ποτέ ότι ο Ολυμπιακός θα βγάλει μία αντίδραση με τόσο κρότο και που θα προκαλέσει αίσθηση. Η εγκληματική οργάνωση δεν περίμενε ποτέ ότι οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος είναι αποφασισμένοι να κάνουν πράξη το hashtag της καρδιάς μας, #mexritelous, έχοντας την καθολική υποστήριξη των οπαδών της ομάδας, που από την πρώτη στιγμή τάχθηκαν στο πλευρό τους. Ήταν η σεζόν της θυσίας και ο καθαρός αγώνας για τη νομιμότητα και την αξιοπιστία, ενάντια στο βρώμικο κατεστημένο, συνεχίζεται. Το ελληνικό μπάσκετ οδηγείται ολοένα και περισσότερο προς τα βράχια και την καταστροφή, αλλά ουδείς ασχολείται. Το πιο ανυπόληπτο Πρωτάθλημα και Κύπελλο να κερδίζει μία ομάδα και όλοι οι άλλοι να πάνε να...

Όπως αναμενόταν, η χθεσινή (19/7) ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός για το πλάνο μιας ενδεχόμενης συμμετοχής στην Α2 (η δήλωση συμμετοχής έγινε καθαρά για νομικούς λόγους) αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και λοιδορία από την παράγκα και τον κατευθυνόμενο Τύπο της. Κάτι που συμβαίνει και με τους παίκτες της ομάδας του Πειραιά, οι οποίοι, βέβαια, κάθε καλοκαίρι απασχολούν μεταγραφικά τον Παναθηναϊκό. Ακόμα, πάντως, και να παίξει ο Ολυμπιακός σε αυτήν την κατηγορία, αυτό θα γίνει με τον δικό του τρόπο. Στα Δ.Σ. και τις Γ.Σ. του ΕΣΑΚΕ μπορεί να κάνουν το άσπρο-μαύρο (αυτή είναι η δουλειά τους, έτσι και αλλιώς) και να χλευάζουν τον ενδοξότερο σύλλογο της Ελλάδας, αλλά Πρωτάθλημα και μπάσκετ χωρίς Ολυμπιακό δεν υφίστανται και θα το νιώσουν στο πετσί τους. Η ανύπαρκτη Basket League και το ακόμα πιο... ανύπαρκτο Κύπελλο Ελλάδας, θα κατρακυλήσουν τη νέα σεζόν στα... τάρταρα, με τα τηλεοπτικά και χορηγικά έσοδα να μειώνονται αισθητά. Είμαι σίγουρος, μάλιστα, πως θα... προκύψει ζευγάρωμα στο Κύπελλο Ελλάδας για να βγάλουν το άχτι τους (προφανώς και θα μείνουν με την όρεξη, παίρνοντας ένα ακόμα παιχνίδι στα χαρτιά), ενώ δεν αποκλείω μέχρι και ορισμό των τριών ανεπιθύμητων διαιτητών (Αναστόπουλου, Μάνου, Παναγιώτου) ακόμα και σε αγώνα Α2. Η σαπίλα είναι ικανή για όλα.

Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι, και θα είναι πάντα πιστός στις ηθικές αρχές και αξίες του. Και στην προκειμένη περίπτωση, παρέμεινε πιστός στις εξαγγελίες του. Το σύνθημα #mexritelous άργησε τουλάχιστον εννέα χρόνια να υλοποιηθεί, αλλά αποδείχθηκε περίτρανα πως δεν ήταν μία φούσκα όπως νόμιζαν οι ασεβείς και οι είρωνες παραγκάρχες. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο, καθώς εξελίσσεται πια σε μία στάση ζωής. Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν έχουν κάνει βήμα πίσω και όσοι περίμεναν την κωλοτούμπα πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσουν να συνηθίζουν στην ιδέα πως από εδώ και πέρα το... μεροκάματο κινδυνεύει. Θα πέσει... πείνα. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος τίμησαν στο ακέραιο τον όρκο τους για κάθαρση στο ελληνικό μπάσκετ και αν αυτή δεν επέλθει, τότε οι απέναντι θα συνεχίσουν να παίζουν και να τη βρίσκουν μόνοι τους. Κάθε επανάσταση και κάθε πόλεμος έχουν απώλειες και συνέπειες. Η επιλογή και η απόφαση των Πειραιωτών είναι συνειδητές. Οι ίδιοι επέλεξαν το μέλλον τους και αποφάσισαν για αυτό. Η επανάσταση κόντρα στον μασονικό ζυγό θα επιφέρει τέτοιες, αλλά η κατακλείδα της ντόμπρας ανακοίνωσης του Ολυμπιακού, με αντιπροσωπεύει απόλυτα:

"Όσοι νομίζουν ή έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να "παίζουν" με το ένδοξο όνομα, την ιστορία και τον κόσμο του Ολυμπιακού, θα μας έχουν απέναντί τους σε όλα τα επίπεδα".

Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτήν την ιστορία και βοήθησαν με άνομο και απροκάλυπτο τρόπο τον επιφανή οπαδό να... εκπληρώσει το όνειρό του (γιατί αυτό της συμμετοχής σε ένα Final-4 Ευρωλίγκας παραμένει όνειρο). Για όποιον δεν τον έχει συνειδητοποιήσει, σε αυτό το... απίθανο Πρωτάθλημα της Basket League και με τα ΑΦΜ να εξαγοράζονται σαν τσίχλες από τα περίπτερα, η μόνη ομάδα που... υποβιβάστηκε τη σεζόν 2018-2019 ήταν ο Ολυμπιακός. Ένας υποβιβασμός που προέκυψε παράνομα και δεν επήλθε αγωνιστικά ή λόγω χρεών, όπως συνέβη σε περιπτώσεις άλλων ελληνικών συλλόγων σε διάφορα αθλήματα.

Η ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΒ

Τους τελευταίους μήνες έχουν γραφτεί απίθανα πράγματα για τους Αγγελόπουλους σε ΜΜΕ και social media. Από το ότι δεν έχουν χρήματα (!), μέχρι το ότι παίζουν με την ιστορία του Ολυμπιακού. "Ξαφνικά", έπιασε ο πόνος τους απέναντι για το μέλλον του μπασκετικού τμήματος των "ερυθρόλευκων". Ο λόγος είναι προφανής: οι διοικητικοί ηγέτες των Πειραιωτών τα έβαλαν για πρώτη φορά στα ίσα, με τόση αποφασιστικότητα και αφοσίωση, με ένα ολόκληρο σύστημα. Εξ αρχής, ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν αυτήν τη φορά μέχρι τα άκρα. Τα αδέρφια χάλασαν τη "μαγιά" και τη "συνήθεια" με συνέπεια το σύστημα να... τρελαθεί.

Το ηχητικό που διέρρευσε παράνομα με αρνητικό πρωταγωνιστή τον Γιώργο Πρίντεζη, έκανε κακό στον Ολυμπιακό και την εικόνα του προς τα έξω. Ένα πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο προήλθε από μία οικογενειακή διαμάχη και επιλύεται, έγινε αντικείμενο χλευασμού στα social media και όχι μόνο από ανθρώπους που βλέπουν να διενεργείται έρανος από τον "κουβαρντά" επιφανή οπαδό (που θέλει να γίνει... μάγκας με τα χρήματα του απλού κοσμάκη) για να σωθεί η ποδοσφαιρική ομάδα τους από το χείλος της οικονομικής καταστροφής και να φτιάξει γήπεδα στο τσάμπα, με απροκάλυπτο τρόπο!

Ο Ολυμπιακός χτίζει μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα για τη Euroleague. Πλέον, τα χρήματα που ξοδεύονται στη διοργάνωση είναι αλόγιστα (κυρίως από Ισπανία, Τουρκία, Ρωσία), αλλά οι Πειραιώτες έχουν την τεχνογνωσία για να διατηρηθούν στην ελίτ. Οι παίκτες του παραμένουν περιζήτητοι σε Ευρώπη και Αμερική. Μεταγραφικά, η είδηση του καλοκαιριού είναι η άρνηση των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας για την παραχώρηση του Νίκολα Μιλουτίνοβ. Τεράστια μαγκιά. Η ρωσική ομάδα άσκησε ασφυκτική πίεση, αλλά οι ιδιοκτήτες της "ερυθρόλευκης" KΑΕ έτριψαν στη μούρη της επίμονης ΤΣΣΚΑ τα δύο εκατομμύρια ευρώ που προσέφερε για την απόκτηση του Σέρβου σέντερ. Μα, δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα ο Ολυμπιακός και οι Αγγελόπουλοι; Μα, δεν θα λυγίσουν από την πίεση σε μία τέτοια μεγάλη πρόταση για να μπαλώσουν τρύπες που υπάρχουν και να μη χάσουν τον παίκτη ως ελεύθερο το επόμενο καλοκαίρι; Μιλάμε για κανονικό βούλωμα στομάτων εντός και εκτός συνόρων.

Δεν ξέρω αν ο Νίκολα μετά το τέλος του συμβολαίου του θα παραμείνει στον Ολυμπιακό ή θα αναζητήσει αλλού την τύχη του. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάποια προσπάθεια να ανανεώσει από τώρα με αυξημένες απολαβές. Ο Μιλουτίνοβ οφείλει να σεβαστεί την υπογραφή του και να τιμήσει την ομάδα που τον πήρε αμούστακο παιδάκι από την Παρτιζάν και τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο σέντερ στην Ευρώπη, βάζοντάς τον στον μπασκετικό χάρτη. Μάλιστα, ο σύλλογος έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει και απέδειξε πόσο πολύ επιθυμούσε την παραμονή του στο μεγάλο λιμάνι. Στα δικά μου μάτια, οι Αγγελόπουλοι κατέστησαν σαφές, διεθνώς, πως ο Ολυμπιακός δεν ξεπουλάει την περιουσία του. Είναι ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. "Αν θες παίκτη μου, μάτωσε οικονομικά και παρ' τον". Ο Ολυμπιακός είναι εδώ και δυνατός. Έχει σταθερή διοίκηση. Δεν έχει ανάγκη τα χρήματα των άλλων για να επιβιώσει. Αν η ΤΣΣΚΑ έδινε πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ, ίσως ο Μιλουτίνοβ να έπαιρνε αυτήν τη μεταγραφή. Αυτό, όμως, θα γινόταν με τους όρους του συλλόγου και κανενός άλλου. Ο Ολυμπιακός έκανε επίδειξη δύναμης σε όλη την Ευρώπη. Και ο κορυφαίος σέντερ στη Euroleague παρέμεινε στον Θρύλο.

Τόσες ομάδες είδαν χαρά στα σκέλια τους όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας στη σύνθεσή τους παίκτες που αναδείχθηκαν στον Ολυμπιακό. Ειδικά, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας πιστεύει πως με τα χρήματα μπορεί να εξαγοράσει τους πάντες και τα πάντα. Η ουσία, την οποία διαβάζετε μόνο εδώ, είναι πως ο Ολυμπιακός ανάγκασε και υποχρέωσε τη ρωσική ομάδα να δώσει στον Κώστα Κουφό το συμβόλαιο που προσέφερε στον Νίκολα Μιλουτίνοβ. Τρία εκατομμύρια ευρώ σε έναν παίκτη που είναι και πέντε χρόνια μεγαλύτερος. Προφανώς και ο Σέρβος σέντερ είναι πιο ολοκληρωμένος μπασκετμπολίστας από τον ομογενή σέντερ. Οι αριθμοί, άλλωστε, τα λένε όλα. Τη σεζόν 2018-2019, στους Σακραμέντο Κινγκς, ο Κουφός είχε μέσο όρο 3.7 πόντους, 4.2 ριμπάουντ και 0.9 ασίστ, με 47.7% στα δίποντα και 41.7 στις βολές. Στο ίδιο διάστημα, ο Μιλουτίνοβ είχε κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό, 11.7 πόντους, 7.9 ριμπάουντ και 1.5 ασίστ, με 66.1% στα δίποντα και 74% στις βολές! Η τεράστια μαγκιά των Αγγελόπουλων οδήγησε την ΤΣΣΚΑ σε μία κίνηση αγωνιστικής απελπισίας, με την απόκτηση ενός λιγότερο ποιοτικού σέντερ. Φανταστείτε, λοιπόν, να είχε συμβεί κάτι ανάλογο με τον Παναθηναϊκό και τον επιφανή οπαδό. Ο δημοσιογραφικός στρατός που έχουν υπό τη δούλεψή τους, θα χτυπούσε "υπερωρίες" για τη δημόσια εικόνα του αφεντικού.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Θρυλικά και κατακόκκινα (10-6-2019)

*Η σεζόν 2019-2020 άρχισε επίσημα για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, το πρωί της Δευτέρας (10/6), με την πρώτη συγκέντρωση στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη. Σιγά-σιγά, θα ξεκινήσουν οι προπονήσεις και το ρόστερ θα διαμορφώνεται σταδιακά, καθώς τη δεδομένη χρονική στιγμή απουσιάζουν οι 12 διεθνείς και κάποιοι παίκτες (Βαλμπουενά, Μπα) που έχουν περισσότερο χρόνο ξεκούρασης επειδή αγωνίζονταν μέχρι πρόσφατα με τις προηγούμενες ομάδες τους.

*Είναι μία κομβική αγωνιστική χρονιά για τους Πειραιώτες και ο στόχος, επίσης, ξεκάθαρος: η επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού Πρωταθλήματος ύστερα από δύο σεζόν. Κανένας δεν θέλει να σκέφτεται καν πως τα δύο χρόνια χωρίς τίτλο (Πρωτάθλημα και Κύπελλο) θα αυξηθούν σε τρία.

*Όπως έγραψα πρόσφατα, το δύσκολο έγινε και το περασμένο καλοκαίρι ο Ολυμπιακός έχτισε μία ομάδα από την αρχή. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να διατηρηθεί αυτός ο βασικός κορμός. Προφανώς και είναι ανέφικτο να παραμείνουν όλοι οι "εντεκαδάτοι" παίκτες της περασμένης σεζόν, καθώς ο νόμος της ποδοσφαιρικής αγοράς είναι αμείλικτος. Τα βασικά κομμάτια του παζλ που θα παραχωρηθούν, είναι δεδομένο πως θα αντικατασταθούν. Έτσι, μας περιμένει ένα ακόμα καλοκαίρι, όπου μέχρι την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου θα γίνονται "πραγματάκια" και προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ.

*Ο Ολυμπιακός αρχίζει τη σεζόν με τον ίδιο προπονητή και η μετάβαση στην επόμενη ποδοσφαιρική χρονιά δείχνει πιο σταθερή και σίγουρη. Ο Πέδρο Μαρτίνς γνωρίζει τι πρέπει να μεταδώσει στην ομάδα για να γίνει ακόμα καλύτερη και τις θέσεις που χρειάζονται ενίσχυση. Μέχρι να αναχωρήσει η αποστολή για την Πολωνία, στις 24 Ιουνίου, ζητούμενο είναι η απόκτηση ενός στόπερ και ενός επιθετικού.

*Η προσθήκη του 35χρονου Ματιέ Βαλμπουενά και τα ονόματα που βρίσκονται στη μεταγραφική λίστα για την ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας και την κορυφή της επίθεσης, δείχνουν τη στόχευση στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο. Ο προπονητής του Ολυμπιακού θέλει περισσότερη εμπειρία στο έμψυχο δυναμικό και παίκτες με προσωπικότητα και παραστάσεις, που θα εμπνεύσουν και θα συμπαρασύρουν και τους υπόλοιπους.

*Δεν είναι τυχαίο πως την περυσινή σεζόν ο Ολυμπιακός είχε μόλις τέσσερις παίκτες άνω των 30 ετών από τη στιγμή που ο Γιάγια Τουρέ δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και να προσφέρει τα αναμενόμενα, με συνέπεια να λυθεί η συνεργασία μαζί του. Τον Βασίλη Τοροσίδη, τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, τον Γιάγκος Βούκοβιτς και τον Μπίμπαρς Νάτχο. Στο δεύτερο μισό της ποδοσφαιρικής χρονιάς προστέθηκε και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Οι Βούκοβιτς και Νάτχο αναμένεται να αποχωρήσουν μέχρι το τέλος του Αυγούστου, οπότε η τόνωση της εμπειρίας στο έμψυχο δυναμικό κρίνεται απαραίτητη.

*Κάποιοι ξένοι, λοιπόν, θα αποκτηθούν με ημερομηνία λήξης, έχοντας το κίνητρο να οδηγήσουν άμεσα τον Ολυμπιακό ξανά στην πρώτη θέση της ανανεωμένης Super League. Μάλιστα, από τη στιγμή που άλλαξε ο τρόπος διεξαγωγής του Πρωταθλήματος και ο πρωταθλητής θα κριθεί μέσα από τα πλέι οφ, το μεγάλο ρόστερ είναι επιβεβλημένο. Πιστεύω πως 28 παίκτες, μαζί με τους τρεις τερματοφύλακες, αρκούν.

*Αγωνιστικά, ο πρώτος στόχος της σεζόν είναι η πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League, μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Ή τουλάχιστον η πρόκριση στα γκρουπ του Europa League προκειμένου η ομάδα να έχει τη δυνατότητα διάκρισης μέσα στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Είναι αναμενόμενο πως ο Μαρτίνς θα κινηθεί όπως και πριν από ένα χρόνο. Θα ετοιμάσει τον Ολυμπιακό για τα απαιτητικά παιχνίδια του Ιουλίου και του Αυγούστου και στην πορεία θα ενσωματώνει σταδιακά τα νέα πρόσωπα στο υπόλοιπο σύνολο.

*Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν χάσει πολύτιμο χρόνο στην περίπτωση του 33χρονου Μάρκους Μπεργκ, σαν να στέρεψαν οι επιθετικοί στον πλανήτη. Υπάρχουν εκατοντάδες σέντερ φορ που είναι κατάλληλοι για τη δουλειά και από τη στιγμή που ο Σουηδός επιθετικός δεν φαίνεται πρόθυμος να ντυθεί στα ερυθρόλευκα, θα έπρεπε, ήδη, το όνομά του να έχει σβηστεί από τη λίστα. Δεν τελειώνει ο κόσμος στον Μπεργκ, ο οποίος προέρχεται και από μία διετία στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου το ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι χαμηλό.

*Ο Βαλμπουενά θα προσδώσει ποιότητα και δυναμική σε δημιουργία και εκτέλεση, αλλά αμφιβάλλω αν μπορεί να προσφέρει, παίζοντας πια στα δύο "φτερά". Σε επιτελικό ρόλο, θα φανεί περισσότερο από τη στιγμή που είναι μεσοεπιθετικός με έφεση στο κράτημα της μπάλας και τη μετάβαση του παιχνιδιού από τη μέση προς τα εμπρός. Οπότε, η ομάδα χρειάζεται έναν ακόμα ξένο εξτρέμ, που θα "έχει" κυρίως το γκολ.

*Και κάτι επί προσωπικού: αρνούμαι να αποδεχθώ πως είμαι εκτός δουλειάς. Θέλω και περιμένω όσο τίποτα μία ευκαιρία για να επιστρέψω στην κανονικότητα.

*"Ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης. Με τα χέρια και το μυαλό, τεχνίτης. Με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά, καλλιτέχνης". Φρανσουά Μοριάκ.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Γιατί ο Ολυμπιακός να πάρει τέτοιο ρίσκο;

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην αναζήτηση ενός κεντρικού αμυντικού, που θα ηγηθεί και θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς στα μετόπισθεν εν όψει της νέας σεζόν. Λογικά, στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, θα αποκτηθούν δύο στόπερ από τη στιγμή που ο Παπ Αμπού Σισέ αναμένεται να παραχωρηθεί με μεταγραφή και πολλά εκατομμύρια ευρώ σε κάποια άλλη ομάδα. Ο ένας εξ αυτών θα είναι έμπειρος και με παραστάσεις. Το ιδανικό είναι να διαθέτει ως καλύτερο το αριστερό πόδι και να παίζει ως αριστερός κεντρικός αμυντικός. Προορίζεται, πάντως, για να έχει καθοριστικό ρόλο στην ομάδα και στόχος είναι να αποκτηθεί άμεσα προκειμένου να δώσει το "παρών" από την αρχή στα προκριματικά του Champions League και στην προσπάθεια των Πειραιωτών για την είσοδο στους ομίλους.

Ονόματα έχουν γραφτεί πολλά και το σίγουρο είναι πως οι "ερυθρόλευκοι" ψάχνουν έναν μπαρουτοκαπνισμένο παίκτη και δεν δίνουν βάση στην ηλικία, όσο ποδοσφαιρικά προχωρημένη και αν είναι. Ο 36χρονος Ζερεμί Ματιέ αποφάσισε τελικά να παραμείνει στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Ο 35χρονος Μάρτιν Σκρτελ αποτελεί την καλύτερη περίπτωση που έχει εμπλακεί με τους Πειραιώτες, αλλά έχει υψηλό κασέ και δεν φαίνεται διατεθειμένος στην παρούσα φάση να "πέσει" κάτω από τα δύο εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Την Πέμπτη (6/6), η ηλεκτρονική έκδοση της ισπανικής εφημερίδας "As" αποκάλυψε το όνομα του Τόμας Φερμάλεν (σ.σ.: αυτή είναι η σωστή προφορά του επωνύμου), ο οποίος μένει ελεύθερος από την Μπαρτσελόνα. Ο Βέλγος κεντρικός αμυντικός είναι ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου, αλλά και επιρρεπής στους τραυματισμούς εδώ και δώδεκα χρόνια, οπότε στη συγκεκριμένη λύση προκύπτει μία ξεκάθαρη ένσταση. Βάζοντας μόνο τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, ο Φερμάλεν μέτρησε μόλις 12 συμμετοχές με τους "μπλαουγκράνα", αντιμετωπίζοντας ξανά διαδοχικά προβλήματα τραυματισμών μέσα σε μία αγωνιστική περίοδο. Όχι έναν, αλλά τέσσερις διαφορετικούς τραυματισμούς, κυρίως μυϊκούς!

Παράλληλα, και ο 34χρονος στόπερ έχει υψηλές οικονομικές απαιτήσεις. Με τόσα χρήματα που απαιτούνται για την απόκτησή του (ενάμιση με δύο εκατομμύρια ευρώ για μία σεζόν), μπορεί να βρεθεί κάτι πιο αξιόπιστο για το ρόλο του ηγέτη στο κέντρο της άμυνας. Όταν ένας ποδοσφαιριστής βγάζει τραυματισμούς με τέτοια συχνότητα είναι σαφές πως μία ομάδα σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω του. Ακόμα και να περάσει τα ιατρικά και εργομετρικά τεστ, γιατί ο Ολυμπιακός να μπλέξει, παίρνοντας ένα τέτοιο ρίσκο; Δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο. Δεν θα έχει ποτέ ήσυχο το κεφάλι του και ο Βέλγος ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να τεθεί εκτός αγωνιστικής δράσης, αφήνοντας την ομάδα αγωνιστικά ξεκρέμαστη.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Εννοείται #mexritelous, αλλά και να μην τους κάνουμε τη χάρη...

Ήθος, αξιοπρέπεια... Δύο από τις (πολλές) άγνωστες λέξεις του κακομαθημένου πλουσιόπαιδου, που έχει βάλει ως σκοπό ζωής να δει τον μπασκετικό Ολυμπιακό σε κατώτερη κατηγορία (μόνο εξωαγωνιστικά μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, προφανώς), μην αντέχοντας άλλο την αγωνιστική ανυπαρξία του συλλόγου του στη συντριπτική πλειοψηφία των αθλημάτων, ομαδικών και μη. Οι φάπες είναι διαδοχικές και έρχονται από παντού. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις τον Ολυμπιακό να μην αφήνει ΤΙΤΛΟ για ΤΙΤΛΟ στα ερασιτεχνικά τμήματα και να σαρώνει στις κατακτήσεις πραγματικών τροπαίων, την ώρα που εσύ ρίχνεις τις ομάδες σου στις χαμηλότερες κατηγορίες για να γλιτώσεις όσα χαστούκια προλαβαίνεις; Αξία ανεκτίμητη. Ο συγκεκριμένος τύπος, μαζί με τους κολαούζους του, ξημεροβραδιάζεται στα γραφεία της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ, και της ΕΟΚ για να του γίνονται όλα τα χατίρια. Όλοι τους, ξεπέρασαν κάθε ίχνος ντροπής, ορίζοντας ξανά τους ανεπιθύμητους Αναστόπουλο και Μάνο σε ένα Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Αποδεδειγμένα, δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Πάντα, αδίστακτοι. Πάντα, ξεδιάντροποι.

Ακόμα και αυτές τις ημέρες που διακυβεύονται πολλά για το μέλλον του αθλήματος, η ΚΑΕ Ολυμπιακός απέδειξε εκκωφαντικά ότι είναι η μοναδική που ενδιαφέρεται για το καλό του ελληνικού μπάσκετ, το οποίο έχει καταντήσει εδώ και χρόνια ως το πιο διεφθαρμένο σε ολόκληρο τον κόσμο. Παρά τις κατάφορες αδικίες τα τελευταία 22 χρόνια και τα δεκάδες τρόπαια που έχουν "κλαπεί" από την τροπαιοθήκη του Θρύλου, ο Ολυμπιακός κατέθεσε μία ρηξικέλευθη πρόταση αναδόμησης του ελληνικού Πρωταθλήματος, κοιτώντας το καλό όλων των ομάδων και όχι της δικής του. Ένα βρώμικο Πρωτάθλημα, για το οποίο αποφασίζει ποιος θα παίξει με ποιον στα πλέι οφ και ποιος θα υποβιβαστεί ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, που έχει μάθει να τα θέλει όλα δικά του, αλλά στο πραγματικό μπάσκετ, αυτό της Ευρωλίγκας, έχει καταποντιστεί και αποτύχει πανηγυρικά με όλους τους τρόπους. Μία τελευταία αγωνιστική στην κανονική διάρκεια της Basket League που διεξήχθη παράνομα. Μία παράνομη επικύρωση βαθμολογίας στον ΕΣΑΚΕ για την έναρξη των παράνομων πλέι οφ, σε ένα Πρωτάθλημα πέρα ως πέρα αλλοιωμένο, στο οποίο το Λαύριο για να μην... κακίσει το αφεντικό του δεν έβγαλε άχνα για τον ανήθικο υποβιβασμό του (ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε κόντρα στην Κύμη, η οποία ήταν αυτή που έσωσε την κατηγορία). Δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά όλων των ομαδικών αθλημάτων αναδιάρθρωση με ορίζοντα... ενός έτους! Για να μην πέσει φέτος το Λαύριο, αλλά του χρόνου όταν θα υποβιβαστούν τέσσερις ομάδες. Εδώ, ο δικηγόρος Λυχναράς του Λαυρίου τόλμησε να υπερασπιστεί τον Ολυμπιακό και μέσα σε λίγες ώρες εκδόθηκαν δύο ανακοινώσεις αναδίπλωσης τόσο από την ομάδα του όσο και από τον ίδιο προκειμένου να μη δυσαρεστήσουν τον άνθρωπο που τους υποβίβασε! Η διαφθορά σε όλο της το... μεγαλείο.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος απέναντι στον λαό του και την ιστορία του να φτάσει την υπόθεση μέχρι τέλους. Να τους ταράξει στη νομιμότητα και να τους βγάλει οριστικά από τη ζώνη ασφαλείας τους. Από την ανομία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία. Οι τύποι είναι ανεξέλεγκτοι και επικίνδυνοι. Ο Ολυμπιακός ακολουθεί τον δικό του, μοναχικό, δρόμο. Κάποιοι μπορεί να πανηγυρίζουν στα ΜΜΕ που ελέγχουν και στα social media για "ψηφοφορίες 13-1" και δήθεν πανωλεθρία του Ολυμπιακού στα κέντρα αποφάσεων, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Άπαντες είχαν συνηθίσει και βολευτεί με έναν Ολυμπιακό να αδικείται ξετσίπωτα και να μην αντιδράει ουσιαστικά. Για αυτό, ξέρετε τι είναι να τους σπρώχνεις τα χέρια από το βάζο με το μέλι; Το βρώμικο σύστημα που λυμαίνεται το ελληνικό μπάσκετ έχει... γλυκαθεί όλα αυτά τα χρόνια. Πλέον, είναι πανικοβλημένο και πιο προκλητικό από ποτέ. Το σίγουρο, όμως, είναι πως ο Ολυμπιακός και τα εκατομμύρια των οπαδών του δεν πρόκειται να ξεχάσει τους σφουγγοκωλάριους του αθλήματος και του τόπου. Η φωτογραφία στο άρθρο είναι αφιερωμένη. Ο καθένας στο τέλος θα πάρει αυτό που του αξίζει. Ο κάθε υποτακτικός και προσκυνημένος θα λάβει την αρμόζουσα τιμωρία.

Η καμπάνια #mexritelous είναι αυτονόητη για εμένα και εννοείται πως η διοίκηση οφείλει να συνεχίσει την προσπάθειά της και να φτάσει μέχρι τα άκρα κόντρα σε ένα ολόκληρο κατεστημένο. Δεδομένα, στηρίζω και θα στηρίξω ό,τι αποφασίσουν οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος. Ωστόσο, υπάρχουν και ένας τρόπος (με πολλούς τρόπους εκτέλεσης) για να μην γίνει η χάρη στους απέναντι και αυτό που επιθυμούν όσο τίποτα άλλο. Δεν πρέπει να τους δώσουμε την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση ενός υποβιβασμού. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Η ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Πιστεύω πως έγινα κατανοητός και δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Έτσι, θα γίνει και ένας προημιτελικός στο ΣΕΦ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πάντως, έχουν δακρύσει και οι μπασκέτες από τα γέλια και τα... συναρπαστικά πλέι οφ της Basket League, ΑΕΚ-Χολαργός, Περιστέρι-Ήφαιστος Λήμνου και Προμηθέας Πάτρας-ΠΑΟΚ. "Σφάζονται" τα ξένα κανάλια για το ποιο θα πρωτοδείξει τα πιο ασήμαντα πλέι οφ στη γη. Εντάξει, ωραίο άθλημα είναι το μπάσκετ, αλλά οπουδήποτε αλλού εκτός του "Φάρου".

ΥΓ1: Θα ήθελα πολύ να ακούσω και να διαβάσω τη γνώμη του Ντέιβιντ Μπλατ για τη διαιτητική τριάδα που ορίστηκε στον πρώτο προημιτελικό Πρωταθλήματος. Δύο από τους τρεις ήταν στον ημιτελικό Κυπέλλου της ντροπής, τον περασμένο Φεβρουάριο. Επίσης, πολύ θα ήθελα να ακούσω και να διαβάσω και την άποψη των Ελλήνων παικτών που βρίσκονται χρόνια στον Ολυμπιακό αναφορικά με τη νέα χυδαία πρόκληση εις βάρος του μεγαλύτερου πολυαθλητικού οργανισμού του πλανήτη γιατί δεν έχουμε ακούσει τη... φωνούλα τους, όχι μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Μόνο ο Βασίλης Σπανούλης είχε... βγάλει στη σέντρα τη διαφορετική διαιτητική αντιμετώπιση και αυτό είχε συμβεί στα πρώτα χρόνια της ερυθρόλευκης θητείας του. Δεν είναι σωστό και δίκαιο να δέχονται όλο το ανάθεμα από τους απέναντι οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος επειδή αποφάσισαν να τα βάλουν με ό,τι πιο σάπιο έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού. Ανεξαρτήτως κόστους και συνεπειών.

ΥΓ2: Μεγάλη και πικρή αλήθεια: δημοσιογραφικά και γενικότερα στα ΜΜΕ, ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι ανοχύρωτος και απροστάτευτος. Και σε αυτό δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη η ερυθρόλευκη ΚΑΕ. Χωρίς συναίσθημα στη ζωή, δεν γίνεται τίποτα. Το έχω εμπεδώσει πια: οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αγαπούν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το... μπάσκετ και τον... Φάρο του Βασιλακόπουλου.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το δύσκολο κομμάτι υλοποιήθηκε - Οι τρεις πυλώνες για την επιστροφή στους τίτλους

Για άλλες ομάδες, είναι κάτι το συνηθισμένο. Για τον Ολυμπιακό, φαντάζει σαν μία αιωνιότητα η δεύτερη συνεχόμενη σεζόν χωρίς Πρωτάθλημα (ύστερα από την κατάκτηση επτά σερί τίτλων) και γενικότερα δίχως τρόπαιο στο ποδόσφαιρο. Δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω πως το περυσινό Πρωτάθλημα χάθηκε εξαιτίας της αναίτιας απομάκρυνσης του Τάκη Λεμονή από την τεχνική ηγεσία, με την ομάδα να βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας στα μέσα της σεζόν. Το φετινό Πρωτάθλημα, είναι μία άλλη ιστορία. Ξέχωρα από την "εξυγίανση" και τους "δορυφόρους", που αλλοίωσαν τις συνθήκες διεξαγωγής της Super League, συνέβησαν μεταφυσικά πράγματα. Χάθηκαν βαθμοί που δεν έπρεπε βάσει απόδοσης, ανεπανάληπτες ευκαιρίες δεν κατέληξαν στα δίχτυα (με αποκορύφωμα το χαμένο τετ α τετ του Φετφατζίδη απέναντι στην ΑΕΚ, στην τελευταία φάση της αναμέτρησης), και ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή, έχοντας 20 νίκες στα 23 τελευταία παιχνίδια Πρωταθλήματος (20-2-1)!

Οι τρεις διαδοχικές βαθμολογικές απώλειες στο ξεκίνημα της σεζόν, έπαιξαν το ρόλο τους στην εξέλιξη του Πρωταθλήματος (Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 0-1, ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-1, ΟΦΗ-Ολυμπιακός 1-0). Τότε, σημειώθηκαν και οι δύο από τις τρεις ήττες των Πειραιωτών στις 30 αγωνιστικές της Super League (24-3-3), ενώ στο φινάλε ο Ολυμπιακός μέτρησε την καλύτερη επίθεση του Πρωταθλήματος (69 γκολ). Επειδή, όμως, το ταμείο γίνεται πάντα στο τέλος, οι "ερυθρόλευκοι" με μία εντός έδρας νίκη επί του ΠΑΟΚ, θα είχαν κόψει πρώτοι το νήμα. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (0-1) καθόρισε εν πολλοίς την τελική διαφορά των 5 βαθμών από την κορυφή. Με 23 τελικές προσπάθειες έναντι τεσσάρων του αντιπάλου και ορισμένες κραυγαλέες ευκαιρίες για γκολ, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε χάρη στο (απίθανο) αυτογκόλ της δεκαετίας εντός συνόρων. Ο Βούκοβιτς αποδείχθηκε επιζήμιος για την ομάδα, με τρία αυτογκόλ (κόντρα σε ΠΑΟΚ, Ξάνθη, ΠΑΣ Γιάννινα), τα δύο εκ των οποίων κόστισαν συνολικά 5 βαθμούς (χωρίς αυτά, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα είχαν δεχθεί τον ίδιο αριθμό τερμάτων στο Πρωτάθλημα, από 14). Ο Κάτσε πέτυχε το γκολ της ζωής του στο Καραϊσκάκης (στο 1-1 με τον Παναθηναϊκό), έχοντας να σκοράρει από τη σεζόν 2014-2015! Στο δεύτερο προημιτελικό Κυπέλλου, ο Ολυμπιακός μέτρησε 28 τελικές προσπάθειες (οι 18 στην εστία) με τη Λαμία, η οποία σκόραρε στη μοναδική τελική προσπάθειά της προς την εστία του Λοντίγκιν, με τον Φορτούνη να χάνει πέναλτι, λίγο πριν από το τέλος, σε μία από τις χειρότερες εκτελέσεις της καριέρας του.

Για αυτό σας λέω, συνέβησαν πολλά παράξενα πράγματα αυτήν την αγωνιστική περίοδο. Θέλετε δύο ακόμα παραδείγματα; Μέχρι τον Φεβρουάριο, η ομάδα δεν είχε ιδιαίτερες απώλειες, σε θέματα τραυματισμών, απόρροια της πολύ καλής δουλειάς του προπονητικού επιτελείου (και) σε αυτό το σκέλος. Ωστόσο, από εκεί και πέρα, προέκυψαν σοβαρές απουσίες (κατά σειρά έλειψαν οι Ελαμπντελαουί, Χριστοδουλόπουλος, Βούκοβιτς, Ντίας, Καμαρά, Τοροσίδης). Σε όλα τα κρίσιμα ματς του Φεβρουαρίου (με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, τις δύο αναμετρήσεις με την Ντιναμό Κιέβου, αλλά και τον επαναληπτικό με τη Λαμία) και συνολικά 8 αγώνες, ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε χωρίς έναν από τους καλύτερους παίκτες του, τον Ομάρ Ελαμπντελαουί, ο οποίος τραυματίστηκε στις 2 Φεβρουαρίου κόντρα στον Πανιώνιο. Ο Νορβηγός δεξιός μπακ πραγματοποίησε την κορυφαία και πιο παραγωγική σεζόν στην καριέρα του, έχοντας 5 γκολ και 7 ασίστ σε 31 συμμετοχές. Πληθωρικός σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού και κομβικός στον Ολυμπιακό του Μαρτίνς. Παράλληλα, ποια θα ήταν η εξέλιξη της αγωνιστικής χρονιάς, αν ο Αχμέντ Χασάν δεν έβγαζε τέσσερις τραυματισμούς (ο ένας ήταν σοβαρός και τον κράτησε εκτός δράσης για δύο μήνες); Ο Αιγύπτιος επιθετικός μέτρησε 15 γκολ σε 32 συμμετοχές (17 φορές ως βασικός και χωρίς κανένα πέναλτι) και θα είχε ξεπεράσει σίγουρα τα 20 γκολ αν δεν αντιμετώπιζε αυτά τα προβλήματα. Ξεκάθαρα, ο 26χρονος στράικερ έχει θέση στο ρόστερ της επόμενης σεζόν, ακόμα και ως αναπληρωματικός, ακόμα και αν τα χρήματα για τη μεταγραφή του από την Μπράγκα δεν θεωρούνται λίγα. Τα γκολ, όμως, πληρώνονται και ο Χασάν απέδειξε ότι έχει πολύ καλή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Και το σίγουρο είναι πως ο Μαρτίνς έχει εισηγηθεί την παραμονή ενός παίκτη που "έχει" το γκολ.

Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό είναι πως το περασμένο καλοκαίρι έχτισε μία ομάδα από την αρχή και το δύσκολο κομμάτι έγινε. Υλοποιήθηκε. Οι βάσεις μπήκαν και το τρένο επανήλθε στις ράγες, καθώς οι Πειραιώτες βελτιώθηκαν αισθητά και ήταν καλύτεροι από την περυσινή σεζόν. Έπειτα από μία διετία, οι "ερυθρόλευκοι" λειτούργησαν καθαρά με ποδοσφαιρικά κριτήρια και το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν το ιδανικό, αλλά η ομάδα επέστρεψε στην κανονικότητα. Πλέον, απομένουν λεπτομέρειες για την επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου κόντρα σε όλους και όλα. Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε αναφορικά με τις προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό, όμως το βασικό ζητούμενο είναι να μην αλλοιωθεί ο βασικός κορμός, ο οποίος δημιουργήθηκε με σκληρές, αλλά δίκαιες αποφάσεις. Οι παίκτες που θα αποχωρήσουν με μεταγραφή πρέπει να αντικατασταθούν και η ομάδα να ενισχυθεί ουσιαστικά στις θέσεις που χρειάζεται βελτίωση, με την απόκτηση ποιοτικών ποδοσφαιριστών, έτοιμων να κάνουν αμέσως τη διαφορά. Στο κέντρο της άμυνας, με έναν στόπερ-ηγέτη, και την επίθεση, με σέντερ φορ γκολτζή, και έναν ποιοτικό εξτρέμ, που θα πλαισιώσει τον παικταρά Ποντένσε.

Διατηρώ τις αμφιβολίες μου για τον αν ο Πέδρο Μαρτίνς έχει το μέταλλο και μπορεί να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του τίτλου, αλλά το σωστό και το δίκαιο είναι να παραμείνει στη θέση του προκειμένου να καταρτίσει την ομάδα και της επόμενης ποδοσφαιρικής χρονιάς, συνεχίζοντας το έργο του. Ο Πορτογάλος είναι ένας κανονικός και αξιόλογος προπονητής. Υστέρησε στα κρίσιμα παιχνίδια του Φεβρουαρίου, όπου ουσιαστικά μέσα σε 18 ημέρες χάθηκαν και οι τρεις στόχοι (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρώπη). Άλλος θα είχε κουνήσει από τότε μαντήλι, αλλά ο Μαρτίνς κράτησε το πόστο του, καθώς η ομάδα απέδωσε πολύ καλό ποδόσφαιρο στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν και εκτιμήθηκε η δουλειά του. Η λογική λέει πως, στη δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό, θα είναι ακόμα καλύτερος. Γνωρίζει, πλέον, πρόσωπα και καταστάσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν θα κάνει βουτιά στο άγνωστο, όπως είχε συμβεί πέρυσι. Είναι απόλυτα διαβασμένος και ξέρει τι πρόκειται να αντιμετωπίσει και τη νέα αγωνιστική περίοδο.

Με την προϋπόθεση πως ο Ολυμπιακός δεν θα κληθεί να στήσει ξανά μία ομάδα από την αρχή, οι βασικοί πυλώνες, σε αγωνιστικό επίπεδο, για να γυρίσει στη φυσική του θέση είναι οι εξής:

• Συνέπεια στην αποτελεσματικότητα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να γίνει πιο κυνικός στο παιχνίδι του και να αξιοποιεί με θαυμαστή συχνότητα τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται. Το είδαμε προς το τέλος της τρέχουσας σεζόν πως η ομάδα έγινε πιο αποτελεσματική σε σχέση με το πρώτο μισό της αγωνιστικής περιόδου, σκοράροντας σε λιγότερο αριθμό τελικών προσπαθειών στις 10 συνεχόμενες νίκες με τις οποίες ολοκλήρωσε το Πρωτάθλημα. Ήταν αναμενόμενο πως θα χρειαστεί χρόνος για να "δέσει" ένα νέο σύνολο. Έτσι, χτίζεται και η αυτοπεποίθηση σε μία ομάδα, που καλείται να χτίσει κάτι καινούργιο και να εξελιχθεί αγωνιστικά μέσα από τους διαδοχικούς αγώνες και τις νίκες, σφυρηλατώντας χαρακτήρα και προσωπικότητα. Πίστη και εμπιστοσύνη στο πλάνο, λοιπόν. Α, και ένα σέντερ φορ-"κανόνι".
• Περισσότερη σκληράδα. Βάσει των αλλαγών που έγιναν στη δομή της ομάδας, ο Ολυμπιακός πήρε υψηλό βαθμό στην ανασταλτική του λειτουργία. Είχε ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, αλλά και συνολικά στις γραμμές του. Αμυντικά, εκτέθηκε σε λίγες περιπτώσεις. Ήταν κατά γενικά ομολογία μια συμπαγής ομάδα, που απλά χρειάζεται περισσότερη σταθερότητα και αυτή έρχεται μέσα από την ομοιογένεια. Για εμένα, το στατιστικό της σεζόν 2018-2019 είναι πως οι Πειραιώτες δέχθηκαν 2 γκολ σε έναν αγώνα, μόλις μία φορά! Στο πρώτο παιχνίδι με την Ντιναμό Κιέβου για τη φάση των "32" του Europa League. Εκεί, που δεν έπρεπε, δηλαδή. Σε σύνολο 49 επίσημων αγώνων (30 στο Πρωτάθλημα, 7 στο Κύπελλο, 12 στο Europa League), ο Ολυμπιακός κράτησε 21 φορές το μηδέν στην εστία του. Σε 24 παιχνίδια, δέχθηκε 1 γκολ, ενώ σε τρεις αναμετρήσεις είδε την εστία του να παραβιάζεται τρεις φορές (Μίλαν-Ολυμπιακός 3-1, Λαμία-Ολυμπιακός 3-3, ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 3-1). Τι έλειψε; Η σκληράδα ως ομάδα, ιδιαίτερα μεσοαμυντικά. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι "ερυθρόλευκοι" δεν ήταν μαλθακοί, αλλά είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται κάτι παραπάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι εν όψει της επόμενης σεζόν. Σε δυναμισμό και μαχητικότητα. Για παράδειγμα, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος έπαιξε σε δύο ματς στην επιστροφή του, όμως τον ένιωσε ο αντίπαλος. Δεν είναι τυχαίο ότι παρατηρήθηκε με δύο κίτρινες κάρτες σε 110 αγωνιστικά λεπτά. Σε κάποια ματς, πρέπει να δείξεις ότι το λέει η καρδιά σου, ξέχωρα από τις τακτικές και τα συστήματα. Να σε αισθάνεται γερά ο αντίπαλος και να βλέπει στα μάτια σου πως δεν πρόκειται να σε νικήσει. Θεωρώ απαραίτητη την παρουσία του Αβραάμ στην ομάδα της νέας σεζόν, καθώς έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων με την εμπειρία και τις παραστάσεις του.
• Καλύτερη προετοιμασία, πνευματικά και τακτικά, στα μεγάλα και κρίσιμα παιχνίδια. Κάπου εδώ έρχεται αυτό που έγραψα νωρίτερα για τον Μαρτίνς και το κατά πόσο μπορεί να επαναφέρει την ομάδα σε τροχιά τίτλων. Για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός βγήκε να παίξει άναρχα και χωρίς προσανατολισμό στην Τούμπα και τιμωρήθηκε για το ανεξέλεγκτο και soft παιχνίδι του. Ο Πορτογάλος τεχνικός, ειδικά στο συγκεκριμένο ματς, επηρεάστηκε πάρα πολύ από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και δεν ήταν, προπονητικά, ο εαυτός του. Έπαθε και έμαθε, οπότε δύσκολα θα έχει ξανά τέτοια προσέγγιση στο μέλλον. Η νέα σεζόν είναι σημαντική και για τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος έχει το ελαφρυντικό πως δούλεψε για πρώτη φορά μακριά από την πατρίδα του. Είναι ένα μεγάλο κίνητρο και για τον ίδιο, καθώς θέλει να κατακτήσει και τα πρώτα τρόπαια στην προπονητική του σταδιοδρομία. Είναι εργατικός και φιλόδοξος, η ομάδα δουλεύει πολύ καλά, οπότε το επόμενο βήμα είναι ένα: η ουσία.

ΥΓ: Είμαι εδώ. Θα συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ, για την ομάδα που αγαπώ και στην οποία έχω αφιερώσει τη ζωή μου.

Δεκαοκτώ χρόνια στη δημοσιογραφία είναι πολλά για να πάνε χαμένα. Δεν γίνεται (ούτε είναι σωστό, ούτε είναι δίκαιο) να πάνε στράφι αμέτρητες ώρες δουλειάς και αμέτρητα ξενύχτια.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το πραξικόπημα της 3ης Μαΐου 2019

Δεν είμαι σίγουρος αν ο πολύς κόσμος έχει συνειδητοποιήσει πλήρως τι ακριβώς συνέβη το μεσημέρι της 3ης Μαΐου 2019. Ένας άνθρωπος χωρίς θεσμικό ρόλο σε μία ΚΑΕ έκανε "ντου" στην ΚΕΔ και με εντολή/διαταγή, "όρισε" έναν ανεπιθύμητο, πέρα για πέρα, διαιτητή (τον Αναστόπουλο) σε αγώνα μιας άλλης ομάδας! Ένα εκτελεστικό όργανο της παράγκας και ένα από τα πιο γερά "πιστόλια" αυτής. Ένα ακόμα σκάνδαλο μεγατόνων στο ταλαπωρημένο ελληνικό μπάσκετ. Μία ακόμα πράξη ασέβειας εις βάρος του Ολυμπιακού. Για αυτό που είμαι βέβαιος είναι πως αν δεν υπήρχε το κόλλημα με τους άλλους δύο διαιτητές του ημιτελικού Κυπέλλου της ντροπής (ο Μάνος διαιτήτευσε τον προηγούμενο αγώνα του Προμηθέα Πάτρας στο Πρωτάθλημα και ο Παναγιώτου δεν μπορούσε να οριστεί λόγω εντοπιότητας), η συγκεκριμένη τριάδα θα... κληρωνόταν "ατόφια" στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Προμηθέα! Για τόσο θράσος και τόση ασυδοσία μιλάμε. Φανταστείτε, λοιπόν, να είχε πράξει κάτι ανάλογο ένας άνθρωπος με θεσμικό ή όχι ρόλο στον Ολυμπιακό. Ένας διοικητικός ηγέτης των "ερυθρόλευκων" να προβάλλει μία τέτοια απαίτηση σε οποιοδήποτε άθλημα για αγώνα κάποιας άλλης ομάδας. Θα είχαν πάρει... φωτιά τα πληκτρολόγια. Χθες, ήταν απλά Παρασκευή.

Η προσκυνημένη και παράνομη ΚΕΔ υπέκυψε στις πιέσεις και τις απειλές. Υπάκουσε στο πράσινο πραξικόπημα με τις ευλογίες, βέβαια, της ανάλγητης ΕΟΚ και προχώρησε σε έναν παράνομο και άκυρο ορισμό (ούτε οι ίδιοι δεν πρέπει να πιστεύουν ότι ήταν κλήρωση), αψηφώντας νόμους και κανόνες. Το κράτος (που χαρακτηρίστηκε δημόσια "μπουρδέλο" από έναν άνθρωπο, ο οποίος κάνει ό,τι γουστάρει και έχει επανειλημμένως προκαλέσει το κοινό αίσθημα με τα λόγια και τις πράξεις του) και το αρμόδιο Υπουργείο "ξέρει" να παρεμβαίνει και να παίρνει δύσκολες αποφάσεις μόνο στο ποδόσφαιρο και αυτό όταν είναι κάτι που αφορά μόνο τον Ολυμπιακό. Οι μάσκες έχουν πέσει εδώ και καιρό, οπότε κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν από εδώ και πέρα με το κόστος και τις συνέπειες των (μη) ενεργειών τους. Παράλληλα, τη φορά αυτή το φύλλο αγώνα δεν θα κλείσει, στα κρυφά και "ατσαλάκωτα", σε κάποιο γραφείο του ΕΣΑΚΕ, όπως συνέβη την πρώτη φορά (στο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός της 17ης Μαρτίου), αλλά στο ΣΕΦ. Στο κατάμεστο, πιστεύω, ΣΕΦ. Θα τολμήσει (αν μέχρι τότε δεν δηλώσει κώλυμα) ο διαιτητής Αναστόπουλος, που γνωρίζει και ο ίδιος ότι χρησιμοποιείται από το σύστημα, να κλείσει το φύλλο αγώνα και να υπογράψει τον υποβιβασμό των Πειραιωτών στην Α2, αν δεν αγωνιστούν κόντρα στον Προμηθέα; Αν και το τέλος της καριέρας του βρίσκεται προ των πυλών, θα επιδιώξει να ζήσει με αυτό το στίγμα και το βάρος εκτός μπάσκετ και στην κανονική του ζωή; Γιατί όσο στυγνός "εκτελεστής" και αν είναι κάποιος, ορισμένες αποφάσεις "ζυγίζουν" τόνους, ακόμα και για τους πιο αδίστακτους. Ακόμα και οι πιο αναίσθητοι οδηγούνται κάποιες φορές σε δεύτερες σκέψεις.

Τέλος, ένα από τα ηχηρά μηνύματα της χθεσινής ημέρας είναι πως όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα πάψουν ποτέ να φοβούνται και να τρέμουν τον Ολυμπιακό. Ακόμα και τον λαβωμένο Ολυμπιακό με τους 10 επαγγελματίες αθλητές. Για την ακρίβεια τους 8, τους οποίους χρησιμοποιεί ο Ντέιβιντ Μπλατ, στο κλειστό rotation που συνήθως επιλέγει τελευταία. Αν, πραγματικά, αισθάνονταν ανώτεροι αγωνιστικά, θα συναινούσαν στο ξεκάθαρο αίτημα των "ερυθρόλευκων" για ξένους διαιτητές στα ντέρμπι. Και σε αυτήν την αγωνιστική κατάσταση, όμως, ο φόβος επισκιάζει τα πάντα. Πλέον, καλούνται να συμβιβαστούν με την ιδέα πως θα αγωνίζονται χωρίς αντίπαλο σε εντελώς διεφθαρμένες και απαξιωμένες διοργανώσεις εντός συνόρων, με ελάχιστα έσοδα και μηδαμινή αναγνώριση. Στο Πρωτάθλημα και το Κύπελλο, που οι ίδιοι κατασκεύασαν. Στο υποβαθμισμένο ελληνικό μπάσκετ, το οποίο οι ίδιοι βρώμισαν.

ΥΓ: Κράτος, ναι, είναι ο Ολυμπιακός. Και όταν για Θρύλο θα μιλάς, να σκύβεις το κεφάλι... Τα ψέματα τελείωσαν. Από τη νέα σεζόν, δεν θα αρκούν τα λερωμένα τρόπαια του "Φάρου". Αν τα 7 χρόνια χωρίς Final-4 Ευρωλίγκας, γίνουν 8+, τότε θα αρχίσει το κυνήγι και από τους δικούς σου.

#mexritelous

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Το κανονικό μπάσκετ τιμώρησε τη χυδαιότητα

Αλήθεια, πώς λέγεται αυτός που στα μέσα της αγωνιστικής χρονιάς "επενδύει" και "ποντάρει" στη... διάλυση μιας άλλης ομάδας για να σώσει μία ακόμα χαμένη ευρωπαϊκή σεζόν του; Το λιγότερο, τρισάθλιος και χυδαίος. Η "σκούπα" της Ρεάλ Μαδρίτης στον Παναθηναϊκό, στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας (με 3-0 στις νίκες), αποτελεί μία ΝΙΚΗ του μπάσκετ απέναντι στην προπαγάνδα και τις ύπουλες τακτικές των τελευταίων μηνών από την "παράγκα" και τους δημιουργούς της. Κάποιοι "πάτησαν" πάνω στη διαρροή ενός παράνομου ηχητικού, τρεις ημέρες πριν από ένα νοκ-άουτ ματς στο Κύπελλο για να πλήξουν και να κάνουν άνω-κάτω τον Ολυμπιακό, αλλά και να σπείρουν τη διχόνοια και τη μιζέρια (και την εσωστρέφεια) στους "ερυθρόλευκους", που έκτοτε κατέρρευσαν αγωνιστικά και τέθηκαν εκτός ευρωπαϊκού στόχου.

Η ουσία είναι πως τη Μεγάλη Τρίτη θριάμβευσε το δίκαιο και το ηθικό. Η αδικία και η ανηθικότητα κατατροπώθηκαν με εκκωφαντικό τρόπο. Δεν υπάρχει καλύτερη τιμωρία. Μέσα στο παρκέ, στο κανονικό μπάσκετ, και όχι σε αυτό του "Φάρου". Με κανονικούς και αμερόληπτους διαιτητές. Όχι σαν αυτούς τους "Φάρου". Τι θα είχε... ακούσει ο Ολυμπιακός αν δεχόταν ακόμα μία "σκούπα" με κάτω τα χέρια, με την αντίπαλη ομάδα να αγωνίζεται δίχως τον καλύτερο και πιο clutch παίκτη της (Γιουλ) και να μη βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση... Ο θυμόσοφος λαός λέει εύστοχα πως "... όταν σκάβεις τον λάκκο του άλλου, στο τέλος πέφτεις ο ίδιος μέσα". Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός για να καλύψει τις τρανταχτές αγωνιστικές του αδυναμίες. Και αν δεν ήταν ο Ιτούδης, δεν θα προκρίνονταν καν στην προημιτελική φάση.

Εδώ και περίπου τρεις μήνες λοιδορείται ο Ολυμπιακός, λοιδορούνται οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, που έχουν κάνει πλούσιους Έλληνες και ξένους παίκτες είτε εκείνοι τον άξιζαν είτε όχι. Χλευάζονται από την ομάδα και τους οπαδούς της, που έχουν κάνει "επιστήμη" να ειρωνεύονται τον Θρύλο, προπαγανδίζοντας οικτρά για να καλύψουν τα λάθη και τη συλλογική τους ανεπάρκεια. Καθυστερήσεις στις πληρωμές έχουν όλες οι ομάδες (ρωτήστε και τους παίκτες της Φενέρμπαχτσε, που καλώς ή κακώς είναι το φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας), αλλά μόνο στους Πειραιώτες υπάρχει "σοβαρό πρόβλημα". Διαβάζεις κάποια σχόλια (τα περισσότερα, βέβαια, είναι στημένα από την προπαγάνδα) στα social media και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. "Χιούμορ" επιπέδου Δημοτικού για απλήρωτο ρεύμα και νερό στο ΣΕΦ, την ώρα που ο Ρικ Πιτίνο ουκ ολίγες φορές έχει αναφερθεί δημόσια στο "παγωμένο" ΟΑΚΑ και στις κακές συνθήκες που κάνει προπόνηση στην ομάδα του. Το αποκορύφωμα ήταν η... σπασμένη λεκάνη στο γραφείο του. Φαντάζεστε τις ειρωνείες και τη χλεύη, αν είχε κάνει ανάλογη δήλωση ο Ντέιβιντ Μπλατ.

Ο Ολυμπιακός και οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος κρίνονται "αποτυχημένοι" με 6 Final-4, 5 τελικούς, 2 back2back κατακτήσεις Ευρωλίγκας (από το 2009 όλα αυτά). Με τελευταία παρουσία σε τελικό το 2017, σε μία Ελλάδα που βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση της όχι μόνο οικονομικά αλλά και ως κοινωνία. Μία άλλη ψυχή, εδώ και 7 ολόκληρες σεζόν, βλέπει όλα τα Final-4 από τον καναπέ. Μηδέν Final-4, μηδέν τελικοί, μηδέν κατακτήσεις, αλλά ως δια μαγείας κρίνεται "επιτυχημένη". Με 6 νίκες και 21 ήττες στα προημιτελικά, από το 2013 μέχρι το 2019, σε σύνολο 27 αγώνων! Με 2 νίκες και 15 ήττες σε 17 αγώνες στα πλέι οφ από το 2015! Με τρία "sweep" τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρω πως όλες οι ομάδες "προσεύχονται" να παίξουν με τον Παναθηναϊκό στα πλέι οφ. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην εποχή Δ. Γιαννακόπουλου. Είναι επτά συνεχόμενα χρόνια "καθαροί" από Final-4 και έχουν ως αποκούμπι τις εντός συνόρων διοργανώσεις, που ζέχνουν από παντού. Κριτική από τον Τύπο; Μηδενική. Κανένας, από αυτούς που δεν ελέγχονται, δεν θέλει να βάζει μπελάδες στο κεφάλι και τη ζωή του.

Τελικά, ας αποφασίσουν κάποια στιγμή. Μετράνε τα προημιτελικά, τα Final-4, η συμμετοχή σε ευρωπαϊκούς τελικούς; Ή μόνο οι τίτλοι; Στο ποδόσφαιρο, πανηγυρίζουν ήττες και αποκλεισμούς από την εποχή όπου το άθλημα είχε άλλους κανονισμούς και διαφορετική δυναμική. Ο Ολυμπιακός διαπρέπει σε όλα τα ομαδικά σπορ και συμμετέχει στην ελίτ και σωρηδόν σε τελικούς. Κάποιοι είναι νικηφόροι, κάποιοι άλλοι όχι. Ο καθρέφτης του μπάσκετ είναι η Ευρωλίγκα και εκεί η τύχη τους αγνοείται επί επτά συναπτά έτη.

ΥΓ: Το τελευταίο χαρτί τους είχε "πενταδάτους" δύο πρώην παίκτες του Ολυμπιακού (Λοτζέσκι, Παπαπέτρου). Μήπως και ξαναμπούν στο κόλπο. Από την αρχή της σεζόν κάνουν λόγο για λευκές πετσέτες και διάφορες αηδίες, αλλά και αυτό το καλοκαίρι θα επιδιώξουν να πάρουν ό,τι περισέψει και αφήσουν στην άκρη οι Πειραιώτες. Όσο για τον Παπαπέτρου; Μετά την αποπομπή του Πασκουάλ, έπαιξε πολύ περισσότερο εκμεταλλευόμενος και κάποιες συγκυρίες με τραυματισμούς συμπαικτών του. Ακόμα και έτσι, όμως, η περυσινή φασαρία γύρω από τη μετακίνησή του και τα αίτια αυτής πήγε στράφι. Στην τελευταία του σεζόν στον Ολυμπιακό, είχε σχεδόν 22 λεπτά και 6,8 πόντους κατά μέσο όρο σε 31 παιχνίδια της Ευρωλίγκας (21:57). Φέτος, σε 28 αγώνες, είχε τρεισήμισι λεπτάκια παραπάνω (25:30) και 2,2 πόντους περισσότερους (9). Μάλιστα, στα περυσινά πλέι οφ είχε αγωνιστεί ελάχιστα περισσότερο (27:43 έναντι 27:30). Παράλληλα, έδειξε και... τρομερή βελτίωση από τη γραμμή του τριπόντου, πετυχαίνοντας ένα περισσότερο σε σχέση με την περασμένη σεζόν (25 έναντι 24), ενώ μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι μετέβη 22 περισσότερες φορές στη γραμμή των βολών (55 έναντι 33). Πολύ κακό και πολλή κουβέντα για το τίποτα. Καλοφόρετο.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Μόνο στα όνειρα

Η σεζόν του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε στενάχωρα και άδοξα. Η αποτυχία είναι δεδομένη και δεν αμφισβητείται. Αποτελεί, όμως, την εξαίρεση στον κανόνα για τον Γίγαντα Ολυμπιακό. Μία από τις πιο παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις, δεν κατάφερε να προκριθεί στην προημιτελική φάση, μόλις για δεύτερη φορά από την αγωνιστική περίοδο 2005-2006. Μία ομάδα που έχει καταχειροκροτηθεί παντού και έχει αποτελέσει σωτήρια πυξίδα για πολλούς δικούς της ανθρώπους.

Βέβαια, το τι έχουν ακούσει τα αυτιά μας και το τι έχουν δει τα μάτια μας όλες αυτές τις ημέρες, αγγίζει τα όρια της... παράνοιας. Πολλά "μεγάλα λόγια" για έναν οριακό αποκλεισμό. Ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός 8άδας (τερμάτισε 9ος) έπειτα από τριπλή ισοβαθμία στην 7η θέση (15 νίκες-15 ήττες). Ισοβάθμησε με την Μπασκόνια και τη Ζαλγκίρις Κάουνας, υστερώντας μόνο έναντι των Λιθουανών, ενώ κέρδισε τους Βάσκους εντός και εκτός έδρας! Γενικότερα, από τις επτά ομάδες που πάλεψαν για τις θέσεις 6-7-8, οι "ερυθρόλευκοι" υστερούσαν στην ισοβαθμία μόνο απέναντι στη Ζαλγκίρις και την Αρμάνι Μιλάνο. Παράλληλα, κάποια στιγμή, πρέπει να κατανοήσουμε πως πολλές ομάδες έχουν μεγαλύτερα μπάτζετ και είναι λογικό να δουν κάποτε τα χρήματά τους να πιάνουν τόπο.

Όχι, το μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού δεν πρόκειται να διαλυθεί, όπως "ονειρεύονται" ορισμένοι. Μόνο στα όνειρά τους μπορεί να... συμβεί κάτι τέτοιο. Η αποδόμηση που επιχειρείται, για μία ομάδα που αγκάλιασε όλη η Ευρώπη, είναι άνευ προηγουμένου. Οι γνωστοί "λασπολόγοι" δίνουν καθημερινά τον... καλύτερο εαυτό τους. Ακόμα και όσοι, θεωρητικά, ασκούν καλοπροαίρετη κριτική, έχουν εξαντλήσει όλη την αυστηρότητα και τη σκληρότητά τους σε μία ομάδα που έχει καταφέρει το ακατόρθωτο και δεν έχει ξεχάσει πότε πήγε τελευταία φορά σε ένα Final-4. Κανένας κύκλος και καμία εποχή δεν τελειώνουν. Από το 2008 μέχρι το 2017, ο Ολυμπιακός συμμετείχε σε 6 Final-4, με 5 τελικούς και 2 κατακτήσεις, έχοντας διαφορετικά ρόστερ και διαφορετικούς προπονητές, αλλά τους ίδιους διοικητικούς ηγέτες. Τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Ο πόλεμος που δέχονται, έχει ξεπεράσει κάθε όριο επειδή μέχρι και ο τελευταίος "παραγκάρχης" έχει καταλάβει πως οι ιδιοκτήτες του "ερυθρόλευκου" τμήματος μπάσκετ δεν αστειεύονται και είναι αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι τέλους την προσπάθειά τους για κάθαρση στο βασανισμένο ελληνικό μπάσκετ. Κάποιοι, τους θέλουν εκτός Ολυμπιακού, αλλά θα μείνουν με την όρεξη, αλλά το χυδαίο της υπόθεσης είναι πως στοχευμένα δημοσιεύματα επιχειρούν να διχάσουν τον λαό της ομάδας. Πάντως, το σίγουρο είναι πως αν οι εγχώριες διοργανώσεις δεν καθαρίσουν από τη βρωμιά, όσοι δημιούργησαν και επωφελήθηκαν από αυτήν την κατάσταση θα συνεχίσουν να παίζουν και να τη βρίσκουν μόνοι τους. Ήδη, τους έχει λούσει κρύος ιδρώτας γιατί πολύ απλά η απειλή των Πειραιωτών είναι απολύτως υπαρκτή. Η ομάδα θα αγωνίζεται, πλέον, μόνο εκεί που τη σέβονται. Το σάπιο "σύστημα" βρίσκεται σε πανικό και υποπίπτει στη μία "γκέλα" μετά την άλλη.

Η γνώμη μου δεν αλλάζει. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Ολυμπιακός μπορούσε να έχει πολύ καλύτερη τύχη στη φετινή Ευρωλίγκα. Ωστόσο, το ηχητικό μήνυμα του Γιώργου Πρίντεζη, το οποίο διέρρευσε παράνομα στις 10 Φεβρουαρίου (αν και δεν έπρεπε ποτέ να έχει δημιουργηθεί, καθώς υπονόμευσε την προσπάθεια της ομάδας για διάκριση, διαταράσσοντας τις ισορροπίες στα αποδυτήρια) και δημοσιεύτηκε τρεις ημέρες πριν από τον ντροπιαστικό ημιτελικό Κυπέλλου σε ΜΜΕ ιδιοκτησίας του Δ. Γιαννακόπουλου, κατέστρεψε μία ολόκληρη σεζόν για τον ευρωπαϊκό στόχο. Το γεγονός πως ακόμα και την 30ή και τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας, ο Ολυμπιακός παρέμενε στη διεκδίκηση της πρόκρισης, σημαίνει ότι κάτι είχε κάνει πολύ καλά μέχρι τη 19η αγωνιστική (12 νίκες-7 ήττες). Μετά το ηχητικό (πριν από τον εντός έδρας αγώνα με τη Χίμκι, στις 17 Ιανουαρίου, στο πλαίσιο της 19ης αγωνιστικής), που τα διέλυσε όλα, η ομάδα μέτρησε μόλις 4 νίκες σε 12 αγώνες. Στα 2/3 της σεζόν, η ομάδα βρισκόταν στη ζώνη του πλεονεκτήματος έδρας στα πλέι-οφ, παρά το "κακοφτιαγμένο" ρόστερ που δημιούργησε ο Ντέιβιντ Μπλατ και την εκνευριστική διαχείριση του έμψυχου δυναμικού από τον φημισμένο προπονητή. Είναι υπερβολή, λοιπόν, να "λέγεται" ότι ο Ολυμπιακός δεν δικαιούταν την πρόκριση στην προημιτελική φάση, όταν μέχρι την 20ή αγωνιστική ήταν 4ος με διαφορά τεσσάρων νικών από τον 8ο. Μία άλλη ομάδα για 15 αγωνιστικές βρισκόταν μεταξύ 11ης και 12ης θέσης, μπαίνοντας στην 8άδα τις τελευταίες 2 αγωνιστικές! Το δίκαιο και το άδικο σε αυτήν τη χώρα έχει προ πολλού... εκφυλιστεί. Ακόμα και στα τελευταία κρίσιμα παιχνίδια αναφορικά με την πρόκριση, ο Ολυμπιακός είχε τραυματίες τους 2 (Σπανούλη, Στρέλνιεκς) από τους 5 γκαρντ. Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό, καθώς δεν υπήρχαν επιλογές στις κομβικές θέσεις "1" και "2".

Προφανώς και ο Ολυμπιακός χρειάζεται αλλαγές για την επόμενη σεζόν, αλλά πάνω από όλα ένα ξεκάθαρο πλάνο, το οποίο πρέπει να καταρτίσουν και να υλοποιήσουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι. Ο Μπλατ απέτυχε παταγωδώς να κατανείμει τους ρόλους μέσα στην ομάδα, κάτι που εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο πρόβλημα των "ερυθρόλευκων" μέσα στην τρέχουσα αγωνιστική χρονιά. Το βασικό ζητούμενο για εμένα είναι πως πρέπει να παραμείνουν μόνο αυτοί που γουστάρουν και νιώθουν πού βρίσκονται. Ακόμα και αν χρειαστεί να παρθούν γενναίες αποφάσεις. Δημόσιοι υπάλληλοι και ρουφιάνοι, δεν χωράνε στον Ολυμπιακό της νέας αγωνιστικής περιόδου. Και όσοι ψάχνουν απεγνωσμένα για την καριέρα τους, "στιγματισμένα" Πρωταθλήματα και Κύπελλα, ξέρουν πού μπορούν να τα βρουν, παίζοντας σε ένα Πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο χωρίς την παρουσία του Ολυμπιακού.

Και για να το λήξουμε... Το τέλος μιας λαμπερής εποχής και το κλείσιμο ενός επιτυχημένου κύκλου θα προκύψει αναπόφευκτα όταν ο τεράστιος Βασίλης Σπανούλης αποφασίσει να τερματίσει την καριέρα του στην ομάδα που αγάπησε και αγαπήθηκε. Είναι ο αθλητής, που άλλαξε την ιστορία σε Ελλάδα και Ευρώπη, οπότε όταν συμβεί αυτό ο Ολυμπιακός θα κληθεί να βαδίσει σε ένα ολοκαίνουργιο μονοπάτι. Σε δύο-τρία χρονάκια, λοιπόν, το ξανασυζητάμε.

#mexritelous

Παναγιώτης Γκαραγκάνης