Μία ήττα με 32 πόντους είναι βαριά και δεν χωνεύεται εύκολα. Και αυτό που πειράζει περισσότερο είναι ο τρόπος και η άνευ όρων παράδοση στην Μπασκόνια, μετά το 14ο λεπτό στη Βιτόρια. Όχι η τελική έκταση της διαφοράς. Το λέω από την περυσινή σεζόν: η νέα μορφή της Ευρωλίγκας, μπορεί να διασύρει τις πομπώδεις και μεμονωμένες κριτικές, θετικές και αρνητικές. Κάθε εβδομάδα, τα πάντα ανατρέπονται. Δεν πρέπει να μένουμε παραπάνω από μία νύχτα τόσο στη νίκη όσο και την ήττα. Έχω αποβάλλει από το λεξιλόγιό μου τις λέξεις "ντροπή" και "ξεφτίλα" (που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι ύστερα από το βαρύ 86-54 στη Χώρα των Βάσκων) για μία ήττα και μία κακή εμφάνιση στον αθλητισμό. Ντροπή και ξεφτίλα είναι τα μέτρα που έχουν εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό και ψηφίζονται χωρίς να αντιδρά κανείς, ντροπιαστική και εξευτελιστική είναι η περίοδος που ζούμε χάρη στην πιο απαράδεκτη, σε όλα τα επίπεδα, κυβέρνηση όλων των εποχών.
Ο Ολυμπιακός είχε δύο διαδοχικές ήττες από την Μπαρτσελόνα και τον Παναθηναϊκό. Στη συνέχεια, μέτρησε πέντε συνεχόμενες νίκες. Προφανώς και η ομάδα δεν πατάει γερά τελευταία, αλλά το ντεφορμάρισμα είναι μίνι: υπάρχει αντίδραση ύστερα από κάθε ευρωπαϊκή ήττα. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και οι ερυθρόλευκοι έχουν το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στην Ευρωλίγκα (12-5), με πέντε (5) εκτός νίκες μακριά από το ΣΕΦ (μόνο ΤΣΣΚΑ και Φενέρ έχουν 6). Οι παίκτες δεν έχουν συμμετοχή σε αυτό; Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος; Η ομάδα έχει χτυπηθεί για μία ακόμα σεζόν από τραυματισμούς. Ένας επιστρέφει, δύο τίθενται εκτός δράσης. Έχει χαλάσει η ισορροπία και η χημεία με όλο αυτό το σκηνικό, κάτι που φαίνεται μέσα στο παρκέ σε άμυνα και επίθεση. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, υφίσταται πρόβλημα ενεργειακό, καθώς σχεδόν σε κάθε ματς οι παρόντες πρέπει να παίζουν και για τους απόντες. Σιγά-σιγά θα γυρίσουν όλοι στο 100%, ενώ τον επόμενο μήνα είναι προγραμματισμένη η επιστροφή του Τιλί.
Ο Μιλουτίνοβ δεν είναι ο ίδιος παίκτης από τη στιγμή που ξεπέρασε το βαρύ διάστρεμμα και λόγω σωματοδομής θέλει περισσότερο χρόνο για να επανέλθει στο γνώριμο, υψηλό του, επίπεδο. Ο Στρέλνιεκς τράβηξε μεγάλο κουπί όταν οι υπόλοιποι γκαρντ ήταν τραυματίες και είναι εκτός φόρμας αυτό το διάστημα. Ο Ρόμπερτς βγάζει διαρκώς προβλήματα και μετά την επιστροφή του Σπανούλη έχει χάσει τον όποιο ρόλο του στην ομάδα (δύο σούπερ εμφανίσεις έχει κάνει κόντρα σε Φενέρμπαχτσε και Μιλάνο, αμφότερες εκτός έδρας). Ένα ρόλο που ψάχνει εναγωνίως να βρει και ο Τόμπσον, ο οποίος έχει χάσει τη θέση του ακόμα και στο rotation. Ο Σφαιρόπουλος δεν έχει πάρει ακόμα όσα θα μπορούσε από τον Αμερικανό φόργουορντ. Το είχα γράψει και μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό. Ωραίος ο ελληνικός κορμός, αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να παίρνει, σε σταθερή βάση, πράγματα από τους ξένους του. Αυτό δεν συμβαίνει σε συχνό μοτίβο, για αυτό και όταν οι Έλληνες έχουν μία κακή βραδιά, οι ξένοι δεν μπορούν να βγουν μπροστά. Όταν οι Έλληνες βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση, συμπαρασύρουν και τους υπόλοιπους.
Η ομάδα διεκδικεί και τους τρεις στόχους της. Ο τελικός Κυπέλλου θα διεξαχθεί τον Φεβρουάριο, το Πρωτάθλημα θα κριθεί στα πλέι-οφ (ελπίζω στο παρκέ, αλλά δεν το βλέπω για μία ακόμα φορά), ενώ το ευρωπαϊκό ζητούμενο, στην κανονική διάρκεια, είναι το πλεονέκτημα έδρας στην προημιτελική φάση για να μπουν οι βάσεις της πρόκρισης στο Final-4 του Βελιγραδίου. Οι ερυθρόλευκοι κρατούν, ξεκάθαρα, την τύχη στα χέρια τους. Και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού έχουν την υποχρέωση και το καθήκον να προστατέψουν την ομάδα από όλους αυτούς που... ζητούν αίμα με την πρώτη ευκαιρία. Φίλων και εχθρών. Το φρέσκο... παραμυθάκι της προπαγάνδας των απέναντι είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει την εύνοια της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα! Επειδή στα περισσότερα ματς, όντως, μας παίζουν 50%-50%. Μόνο στο ΟΑΚΑ, πάντως, έχω δει σε κάθε ματς ανύπαρκτα αντιαθλητικά, σωρηδόν τεχνικές ποινές, μέχρι και αποβολές αντίπαλων παικτών, ύστερα από 17 αγωνιστικές στην κανονική διάρκεια του θεσμού. Με το ζόρι, δηλαδή, να κρατηθεί το εντός έδρας αήττητο που έχουν, αλλά δεν αργεί ο Μάρτης. Η πραγματικότητα είναι πως ο Παναθηναϊκός, μαζί με τις ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Φενέρ, Ζαλγκίρις, παίζουν... WWE σε κάθε ματς της διοργάνωσης, υπό την ανοχή των διαιτητών. Κάθε άμυνά τους, είναι στο όριο του φάουλ και πάνε στις βολές με το παραμικρό.
ΥΓ: Κάτι πρέπει να γίνει με τον Μάντζαρη. Έχει αντιμετωπίσει τραυματισμούς, έχει παίξει με ένεση για τον Ολυμπιακό. Όλα αυτά, τα αναγνωρίζω. Δεν είναι, όμως, εικόνα αυτή για τον βασικό γκαρντ της ομάδας. Δεν θυμάμαι ένα καλό παιχνίδι την τρέχουσα σεζόν από την πλευρά του, πρέπει κάποια στιγμή να πάρει τα πάνω του και να βοηθήσει. Οι αριθμοί του σε δημιουργία και εκτέλεση είναι απογοητευτικοί, αλλά προσωπικά με ανησυχεί περισσότερο αυτό που βλέπω μέσα στο παρκέ από τον ίδιο.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου