Έχω αδικηθεί (υπερβολικά) πολύ στη ζωή μου από ανθρώπινες συμπεριφορές και μία αόρατη δύναμη με φέρνει πάντα σε θέση κατηγορούμενου επειδή και μόνο εξακολουθώ να... αναπνέω. Τα social media που διαθέτω (ήδη, εδώ και ενάμιση χρόνο έχω διαγράψει το λογαριασμό μου στο Twitter, μείον ένας βραχνάς ευτυχώς) έχουν μεγάλη πέραση. Τείνω να πιστέψω ότι μαζεύονται παρέες στο καθιερωμένο καφεδάκι για να μπαίνουν στο Facebook και το Instagram που έχω προκειμένου να δουν τι γράφω και να καταπιάνονται από το κάθε τι, που τους αρέσει ή όχι.
Στο ίδιο πλαίσιο, εντάσσονται και τα γραπτά μου. Είμαι σίγουρος, λοιπόν, ότι πολύς κόσμος έχει κάνει, ήδη, πριντ-σκριν το προηγούμενο blog σε αυτό εδώ το μέρος, που είχα το θάρρος να γράψω τη διαίσθησή μου βάσει κάποιων στοιχείων για το φετινό Πρωτάθλημα. Θα μπορούσα να μη γράψω τίποτα για να μην αντιμετωπίσω τον κίνδυνο να εκτεθώ; Θα μπορούσα. Λέτε, να μη θέλω την Κούπα; Δεν με ξέρετε στο ελάχιστο. Όταν παίζει ο Ολυμπιακός, σταματάει ο χρόνος. Για τρεις λόγους, έχω αυτήν τη διαίσθηση που κατέγραψα στο προηγούμενο σημείωμα: α) η ομάδα χρειαζόταν ηρεμία και σταθερότητα, τώρα που έχει ένα επιτυχημένο σερί με νίκες και βρέθηκε από το -5 στο +1. Δύο ημέρες πριν από το κομβικό ματς στη Λάρισα, άλλαξε προπονητή. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δίνουν καλοκαιρινά φιλικά κατά τη διάρκεια της σεζόν και ο Ολυμπιακός έχει να δώσει άλλες 15 μάχες, με ισάριθμες εχθρικές ομάδες. Β) Το ποδόσφαιρο κάποια στιγμή θα μας τιμωρήσει γιατί ως σύλλογος πάμε κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική εδώ και 19 μήνες. Θα βγαίνουν πάντα τα ρίσκα του Βαγγέλη Μαρινάκη; Μακάρι. Τον Μάιο, θα γνωρίζουμε. Γ) Όταν ο πρωθυπουργός (λέμε τώρα) της χώρας βγαίνει δημόσια και εκφράζει την επιθυμία του να πάρει το Πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ (τάζοντάς το στον Σαββίδη, με τον οποίο συνεργάζονται σε διάφορους τομείς και κάνουν μπίζνες), η κατάσταση είναι ζόρικη για να τη ζορίζουμε, μόνοι μας, ακόμα περισσότερο. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ως εχθρό τον Ολυμπιακό και έχει τα μέσα, όπως βλέπουμε, για να περάσει το δικό της και να κάνει το άσπρο-μαύρο. Διαιτησία κόντρα, θεσμικοί φορείς το ίδιο, όλο το ελληνικό κράτος πηγαίνει κόντρα στον Ολυμπιακό. Διψάω για το 45ο και 8ο σερί Πρωτάθλημα, όσο εσείς! Δικαίωμά μου, όμως, να διαφωνώ σφόδρα με την απόλυση του Τάκη Λεμονή, που έγινε με άκομψο τρόπο, και να έχω το θάρρος της γνώμης μου, με τεκμηριωμένα επιχειρήματα.
Η μεγάλη επιστροφή είναι γεγονός και ο Κέβιν Μιραλάς ντύνεται ξανά στα ερυθρόλευκα. Το Skysports αναφέρει πως ο Βέλγος κυνηγός αποκτάται ως δανεικός χωρίς option αγοράς. Δε νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα, αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία. Άλλες αγγλικές πηγές αναφέρουν ότι το κόστος της μεταγραφής, χωρίς την αμοιβή του παίκτη, μπορεί να φτάσει συνολικά τα 7 εκατομμύρια ευρώ! Έτσι και αλλιώς στο κασέ του 30χρονου επιθετικού (περίπου δυόμιση εκατομμύρια ευρώ έπαιρνε ετησίως στην Έβερτον), μόνο ο Ολυμπιακός μπορεί να ανταποκριθεί και να το πληρώσει στην Ελλάδα. Η οικονομική υπέρβαση έγινε με την υπογραφή του Βαγγέλη Μαρινάκη. Το θέμα είναι να πάνε όλα καλά και να προσφέρει "ο καλύτερος για εμάς" για την επίτευξη των στόχων του Ολυμπιακού. Ανήμερα των Φώτων, ο διοικητικός ηγέτης των Πρωταθλητών αποφάσισε να... αλλάξει τα φώτα στην "εξυγίανση", με μία προσθήκη που μόνο ο Ολυμπιακός μπορεί να πραγματοποιήσει. Μόνο ο Θρύλος μπορεί να φέρει παίκτη από την Premier League. Μόνο τυχαίο δεν ήταν, επίσης, το τάιμινγκ. Ο Μαρινάκης είναι ευφυέστατος άνθρωπος. Πήρε μία ακόμα ρισκαδόρικη απόφαση και είναι υποχρεωμένος να στηρίξει μέχρι εκεί που δεν πάει την επιλογή του Όσκαρ Γκαρθία. Για αυτό στο δρόμο προς το Λιμάνι βρίσκονται και άλλοι ποδοσφαιριστές υψηλής κλάσης. Είναι μία σημειολογική κίνηση από τον πρόεδρο για να διαφοροποιήσει το κλίμα και να συσπειρωθεί ξανά η ομάδα σε όλα τα επίπεδα εν όψει της τελικής ευθείας της σεζόν.
Ο Κέβιν αξίζει ένα ολόκληρο κείμενο για πάρτη του και θα το έχει την επόμενη φορά.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου