Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν έδωσαν τυχαία βροντερό "παρών" στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", το βράδυ της Τετάρτης. Περίμεναν να δουν κάτι δυνατό, κυρίως μία νίκη απαντήσεων. Κόντρα σε μία φοβισμένη ΑΕΚ, η οποία έπαιξε ξεκάθαρα για να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, ο Ολυμπιακός απείλησε για τελευταία φορά στο 61ο λεπτό, αν και ήταν η ομάδα που προσπάθησε να κυνηγήσει το γκολ νωρίτερα, έχοντας τέσσερις καθαρές ευκαιρίες για να ανοίξει το σκορ, τις οποίες και δεν εκμεταλλεύτηκε. Προφανώς και πρώτος στόχος είναι το Πρωτάθλημα και το ιστορικό ρεκόρ, αλλά τρίτη συνεχόμενη αποτυχία στο Κύπελλο Ελλάδας (έστω και αν εξωγενείς παράγοντες συντέλεσαν στις δύο προηγούμενες), κόντρα στη συγκεκριμένη αντίπαλο, δεν χωνεύεται εύκολα. Δεν γίνεται να προκριθεί στα ημιτελικά η ομάδα, που έβλεπε τη μεγάλη περιοχή του Ολυμπιακού σαν ναρκοπέδιο.
Ο Όσκαρ Γκαρθία δεν διαχειρίστηκε σωστά τον αγώνα και την ομάδα του, ενώ μόνο ο ίδιος γνωρίζει γιατί επέλεξε να κρατήσει τον Καρίμ Ανσαριφάρντ, στο εν λόγω ματς, στον πάγκο. Δεν με πείθει η δικαιολογία περί κόπωσης. Πρώτον, ο Ολυμπιακός είναι ομάδα υψηλού επιπέδου και οι παίκτες του πρέπει να αντέχουν τρία παιχνίδια την εβδομάδα και δεύτερον, κανείς ποδοσφαιριστής δεν θέλει να απουσιάζει από τόσο σπουδαία ματς. Τουλάχιστον, έβαλε ως αλλαγή τον Κέβιν Μιραλάς. Για αυτές τις αναμετρήσεις επέστρεψε ο Βέλγος επιθετικός. Το rotation (σε συγκεκριμένες, καίριες, θέσεις της εντεκάδας) σε ένα παιχνίδι ειδικών συνθηκών και πολύ σημαντικό για τον κόσμο της ομάδας, είναι μία περίεργη επιλογή.
Οι Πρωταθλητές Ελλάδας κέρδιζαν και πριν από την έλευση του Ισπανού προπονητή. Ιδιαίτερη βελτίωση, συγγνώμη, αλλά δεν βλέπω. Η ομάδα ήταν σταθερή και το προηγούμενο διάστημα, παίρνοντας τα αποτελέσματα κόντρα σε όλους και όλα και καλύπτοντας σε χρόνο dt το χαμένο έδαφος στη βαθμολογία της Super League. Η περιβόητη πίεση ψηλά θέλει συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά ποδοσφαιριστών και ο Ολυμπιακός δεν τα διαθέτει στο ρόστερ του. Το διάστημα που βρίσκεται ο Γκαρθία στην τεχνική ηγεσία είναι μικρό και θέλω να διαπιστώσω στην πορεία αν μπορεί να αλλάξει τη ροή μιας αναμέτρησης με τις κινήσεις του από την άκρη του πάγκου και να παρέμβει μέσα στο ματς, αν αυτό "στραβώσει", δείχνοντας αντίδραση. Προς το παρόν, αμφιβάλλω. Κάνει τα απολύτως απαραίτητα και στον πρώτο προημιτελικό περίμενα περισσότερα. Όχι δεύτερη αλλαγή τον Θανάση Ανδρούτσο (η τρίτη ήταν αναγκαστική) και τον πιο φορμαρισμένο επιθετικό να βλέπει τον αγώνα, καθισμένος στον πάγκο. Αυτά τα ματς, στα οποία διακυβεύονται προκρίσεις, ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σχοινί. Είναι μία σκακιέρα διαρκείας. Αν ο Ούρος Τζούρτζεβιτς είχε ανοίξει το σκορ στο 6', τότε λογικά θα βλέπαμε ένα διαφορετικό παιχνίδι. Παίζουν ρόλο οι λεπτομέρειες. Η τακτική προσέγγιση, η ψυχολογική και πνευματική προετοιμασία, η διαχείριση των καταστάσεων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του ματς, η εκμετάλλευση στο κάθε τι που σου δίνει η αντίπαλη ομάδα.
ΥΓ: Ο Μιραλάς χαραμίζεται στο αριστερό "φτερό" της μεσοεπιθετικής γραμμής. Πίσω από τον επιθετικό ή με τον ίδιο στην κορυφή της επίθεσης, ο Κέβιν θα δείξει τον πραγματικό του εαυτό. Η μπάλα πρέπει να περνάει περισσότερο από τα πόδια του. Είναι ποδοσφαιριστής που έχει το κάθετο παιχνίδι, σε δημιουργία και εκτέλεση.Με έναν ελεύθερο ρόλο στον αγωνιστικό χώρο, έχει τη δυνατότητα να προσφέρει σημαντική βοήθεια και να συμμετέχει περισσότερο στην επιθετική ανάπτυξη, καθώς παίζει με τη μία και μπορεί ανά πάσα στιγμή να κινηθεί στο χώρο, τραβώντας αντιπάλους πάνω του και ελευθερώνοντας τους συμπαίκτες του. Είναι δουλειά της τεχνικής ηγεσίας να τον ενσωματώσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα στο υπόλοιπο σύνολο.
Παναγιώτης Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου