Έχω μάθει να ξεχωρίζω το καλό από το κακό...

Είμαι αντιδραστικός από τη φύση μου. Όλος αυτός ο θόρυβος για την ισπανική σειρά La Casa de Papel, με είχε οδηγήσει αρχικά στο να τη σνομπάρω επιδεικτικά! Έπεσα έξω, όμως. Έπρεπε να έρθει το εκπληκτικό κορεό που ετοίμασε η Θύρα 7 στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", στο ματς με τη Μίλαν στις 13 Δεκεμβρίου, και η ιστορική προκρισάρα στη φάση των "32" του Europa League κόντρα σε ένα μεγαθήριο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, για να πάρω το κατάλληλο ερέθισμα και να την παρακολουθήσω, ενάμιση χρόνο μετά τη στιγμή που κυκλοφόρησε. Την ξεκίνησα στις 14 του μήνα και την ολοκλήρωσα Παραμονή Χριστουγέννων. Εντάξει, δουλεύουμε παράλληλα.

Προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι για αυτήν τη σειρά μιλάει όλος ο πλανήτης. Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι καλοφτιαγμένη. Η δεύτερη, συγκλονιστική. Σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιοί, χαρακτήρες, ερμηνείες, χρώμα (επικρατεί το κόκκινο, έτσι...), παραγωγή... Όλα άγγιξαν το τέλειο, σε μία δουλειά εξαιρετικής ποιότητας. Μία καλοστημένη και καλογυρισμένη σειρά, δίχως αμφιβολία. Με ένταση, πλοκή, ρυθμό, συγκίνηση. Δεν προκάλεσε τυχαία το ενδιαφέρον ολόκληρου Netflix, που το ενέταξε στις τάξεις του.

Το μήνυμα της αντίστασης είναι ξεκάθαρο. Άπαντες πρέπει να αντιστεκόμαστε στη ζωή μας και σε όσους θέλουν να μας βλάψουν. Πρέπει να ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό. Προσωπικά, το έχω κάνει στάση ζωής. Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: οι καλοί και οι κακοί. Οι εννέα αυτοί άνθρωποι στη σειρά δεν έκλεψαν χρήματα συμπολιτών τους, ούτε ήθελαν να χυθεί αίμα. Προσπάθησαν να τυπώσουν χρήματα μόνοι τους στο Εθνικό Νομισματοκοπείο της Ισπανίας με τη βοήθεια των 67 ομήρων, φορώντας κόκκινες φόρμες και χαρακτηριστικές μάσκες με το πρόσωπο του Ισπανού καλλιτέχνη Σαλβαντόρ Νταλί. Αντιστάθηκαν και επιτέθηκαν σε ένα ολόκληρο σύστημα (πολιτικό, τραπεζικό, κοινωνικό, αστυνομικό), που τους έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Εννέα άνθρωποι, που δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Επειδή και εγώ είμαι σε μία φάση της ζωής μου, που δεν έχω τίποτα να χάσω πια, σέβομαι απεριόριστα αυτό το δημιούργημα. Περιμένω πώς και πώς τον 3ο κύκλο!

Οι δύο ερμηνείες που δεσπόζουν, είναι αυτές του "Καθηγητή" (El Profesor) και του "Berlin". Ο El Profesor, ο "εγκέφαλος" της "Τέλειας Ληστείας", έχει προετοιμάσει το τέλειο σχέδιο και κάθε πιθανή και απίθανη λεπτομέρεια (ήταν το όνειρο του πατέρα του, ο οποίος σκοτώθηκε σε μία ληστεία, σε ανταλλαγή πυρών με την Αστυνομία), αλλά στην πορεία ερωτεύεται την Επιθεωρήτρια Μουρίγιο και δεν έχει το απόλυτο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ακόμα και έτσι, όμως, και παρά το γεγονός πως δεν συγκεντρώθηκε το αρχικό ποσό που είχε τεθεί ως στόχος (2,4 δις ευρώ), αυτή η επική μορφή, με το απίστευτο μυαλό, είχε υπολογίσει τα πάντα και η "κόκκινη συμμορία" έφυγε από εκεί με απώλειες, αλλά "ατσαλάκωτη" και "γλεντζέδικα"! Κορονέλ Πριέτο και Σία, δεν σας χάλασε...

Και ο Berlin, όμως, έχει μία ισοπεδωτική και καθηλωτική ερμηνεία. Μακάρι να την έχει γλιτώσει με κάποιο τρόπο και να τον δούμε και στον επόμενο κύκλο. Όταν διαπίστωσε ότι η όμηρος που είχε ερωτευτεί τον είχε ξεγελάσει, απλά και μόνο για να επιβιώσει και να τον... κληρονομήσει, θυσιάστηκε για την ομάδα και την επιτυχία της αποστολής, γνωρίζοντας έτσι και αλλιώς ότι δεν είχε ακόμα πολύ χρόνο ζωής λόγω ασθένειας. Η ατάκα του "... η παρακμή δεν είναι για μένα" σημαδεύει την παρουσία του στη σειρά, ενώ από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές σε αυτά τα 15 επεισόδια είναι όταν El Profesor και Berlin κάθονται απέναντι στο ίδιο τραπέζι, τραγουδώντας τον ιταλικό αντιστασιακό ύμνο (Bella Ciao).

Αν και έχω πολλά ανοιχτά μέτωπα στις ξένες σειρές που παρακολουθώ (τις έχω παραμελήσει τον τελευταίο χρόνο), εκτός από την "Τέλεια Ληστεία", τελευταία είδα άλλες δύο ακόμα στα γρήγορα, τις οποίες και προτείνω ανεπιφύλακτα: The Haunting Of Hill House και You!

Να ξέρετε ότι έχω προαίσθημα και διαίσθηση για κάτι μοναδικό στο Europa League… Αυτή η υπέροχη έμπνευση των οργανωμένων οπαδών του Ολυμπιακού, δεν ήρθε τυχαία, αλλά την κατάλληλη στιγμή. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

Καλά Χριστούγεννα. Χρόνια πολλά και καλά.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση;

Μπλογκ ύστερα από καιρό, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Με το αίμα να βράζει. Απολογούμαι για τη μακρά απουσία. Η υγεία μου έχει κλονιστεί πολύ τον τελευταίο χρόνο και προσπαθώ κυρίως να είμαι συνεπής και σωστός απέναντι στη δουλειά μου στο Sportime και το Sportime.gr.

Έχω καταντήσει γραφικός και το λυπηρό της υπόθεσης είναι πώς ολόκληρος Ολυμπιακός επιτρέπει στον διαιτητή Αναστόπουλο να διαιτητεύει ακόμα αγώνες της ομάδας. Το πρόβλημα στη διαιτησία είναι γενικότερο, αλλά ο συγκεκριμένος, με προκλητικό τρόπο, φέρνει εις πέρας διαδοχικές "αποστολές", διαιτητεύοντας το 33ο ντέρμπι από το 2005 μέχρι σήμερα! Στο αποψινό ματς Πρωταθλήματος, "σημάδεψε" εξ αρχής τον Μιλουτίνοφ και τον Σπανούλη, σφυρίζοντας εις βάρος του αρχηγού τα τέσσερα πρώτα φάουλ, που είδε μόνο αυτός (το πρώτο φάουλ στο ενάμιση λεπτό), ενώ είναι ζήτημα αν πήρε πάνω του μία-δύο φάσεις σε παραβάσεις υπέρ του Ολυμπιακού.

Δεν έχει νόημα, πλέον, να αναλύουμε κάθε φάση. Μετά την τεχνική ποινή-"φάντασμα" στον Μιλουτίνοβ, στις αρχές τη δεύτερης περιόδου, σταμάτησα να μετράω. Μέχρι τότε είδαμε:

-Ανύπαρκτο φάουλ του Σπανούλη στον Λάσμε. Ήταν το πρώτο του αρχηγού.

-Ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ στον Μιλουτίνοβ.

-Ανύπαρκτο φάουλ του Παπανικολάου στον Τόμας, σε αιφνιδιασμό.

-Ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ στον Μπόγρη.

-Δύο ανύπαρκτα φάουλ υπέρ του Γκιστ και εις βάρος του ΛεΝτέι, που επέφεραν 4 βολές.

-Μετά ήρθε η τεχνική ποινή στον Μιλουτίνοβ, που ζήτησε το εμφανές φάουλ από τον Γκιστ σε ένα αμυντικό ριμπάουντ, με τον Αναστόπουλο να κάνει επίδειξη δύναμης και να δίνει τεχνική ποινή. Είθισται, να γίνει μία πρώτη παρατήρηση όταν διαμαρτύρεται ένας παίκτης, αλλά ο Αναστόπουλος έχει τους δικούς του "κανόνες" στη διαιτησία. Ο τύπος "αποφάσισε", απόψε, να βγάλει μόνος του εκτός ματς τους Σπανούλη και Μιλουτίνοφ με απίθανες εφευρέσεις σε φάουλ. Και η "κάψα" της διαιτητικής τριάδας φάνηκε και στην τελευταία φάση του αγώνα, τέσσερα δέκατα πριν από το φινάλε, όταν έσπευσαν να χρεώσουν με 5ο φάουλ τον Σπανούλη και να τον βγάλουν από το παρκέ!

Μέχρι να γίνει ο τραμπουκισμός στο ημίχρονο στους τρεις διαιτητές, στον πρόσφατο αγώνα των δύο ομάδων στην Ευρωλίγκα (9/11), αλλάζοντας στο δεύτερο ημίχρονο τα κριτήρια στις αποφάσεις τους, ο Μιλουτίνοβ είχε παίξει 13:42 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, κάνοντας μόλις ένα φάουλ. Ε, τόσο περίπου έπαιξε σε όλο το σημερινό παιχνίδι Πρωταθλήματος! Συγκεκριμένα, αγωνίστηκε 13:10, κάνοντας και τρία φάουλ (φυσικά, δεν ήταν κανένα εξ αυτών)! Ο Μπλατ δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον προστατεύσει από τα φάουλ, κρατώντας τον Σέρβο ψηλό στον πάγκο, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.

Έχει αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται ο Παππάς να έχει περιορισμένο χρόνο στην Ευρωλίγκα και στην Ελλάδα να κάνει το κομμάτι του υπό την ανοχή των διαιτητών; Μιλάμε για τον παίκτη, που είναι συνώνυμο του φλόπινγκ, των βημάτων, των αμυντικών και επιθετικών φάουλ, που δεν σφυρίζονται ποτέ! Στο πρόσφατο ματς στην Ευρωλίγκα, έπαιξε με το ζόρι 7:54! Απόψε, στο "Πρωτάθλημα του Φάρου", μέτρησε 20:13! Γενικότερα, στην Ευρωλίγκα είναι ένας απλός ρολίστας με 14:47 ανά αγώνα.

Ξέρετε τι είναι για μία ομάδα να έχει την αβάντα πως και χάλια να παίζει, οι τρεις "γκρι" θα είναι εκεί για να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Στην πρόσφατη ευρωπαϊκή αναμέτρηση, οι ασίστ, μετά τα πρώτα 20 λεπτά, ήταν 2-13! Είδατε να σταθεί κανείς σε αυτό το στοιχείο; Απόψε, μέχρι το 20-26, ο Παναθηναϊκός είχε 0/10 τρίποντα. Ε, κάποια στιγμή θα έμπαιναν και ορισμένα σουτ. Επί μονίμου βάσεως, το μπασκετικό ξύλο επιτρέπεται μόνο στη μία ομάδα. Κάθε επαφή στον Ολυμπιακό, είναι φάουλ. Το ξέρουμε πια το έργο. Και ξαφνικά, το 20-26, έγινε 32-27 λίγο πριν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο.

Ο Ολυμπιακός συμμετέχει σε ένα παιχνίδι πόκερ με στημένη τράπουλα. Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση; Και αυτό που με στενοχωρεί ακόμα περισσότερο, είναι πως κανένας μέσα από την ομάδα δεν βγαίνει να μιλήσει για αυτό το αίσχος. Οι άλλοι έχουν κάνει "σημαία" τη διαιτησία στο ποδόσφαιρο, μόνο από το 1996 μέχρι το 2017 (προηγουμένως, ως γνωστόν, δεν υπήρχε ποδόσφαιρο!) και εδώ βλέπουμε τον διαιτητή Κορομηλά να κάνει χάι-φάιβ με οπαδό του Παναθηναϊκού! Ευτυχώς, στη ζωή μου έχω μάθει να χάνω, αρκεί αυτό να γίνεται επί ίσοις όροις. Αυτά που συμβαίνουν στα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, και ιδιαίτερα στο ΟΑΚΑ, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και προηγούμενο. Συντελείται μία απίστευτη παραχάραξη της ιστορίας στους τίτλους και τους αγώνες εντός συνόρων, και δεν ασχολείται κανείς. Απορώ γιατί συμμετέχουμε ακόμα σε αυτήν την παρωδία και ο σύλλογος δεν παίρνει τα απαραίτητα μέτρα για να προστατέψει την ομάδα από αυτό το νταβατζιλίκι. Απορώ γιατί συνεχίζουμε να κάνουμε κακό στον εαυτό μας, παρακολουθώντας τα ντέρμπι εντός συνόρων, από τη στιγμή που γνωρίζουμε πως όλα είναι προκαθορισμένα και πρέπει η ομάδα να είναι στην απόλυτη φόρμα της για να φτάσει στην κατάκτηση ενός τίτλου. Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση; Είμαστε ξανά και ξανά, στο ίδιο έργο θεατές.

ΥΓ1: Ο παίκτης του Ολυμπιακού, που έχει χάσει το μυαλό του στα τελευταία ντέρμπι, είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Ακολουθεί ο Νίκολα Μιλουτίνοβ, ο οποίος έχει στοχοποιηθεί από την "παράγκα", αφού έχει κομβικό ρόλο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Έχει μετατραπεί στο "εύκολο θύμα", καθώς χάνει εύκολα τη συγκέντρωσή του και εκνευρίζεται αβίαστα πια ύστερα από τόσα "χειρουργεία".

ΥΓ2: Ντέιβιντ Μπλατ, "καλώς όρισες" στην "ελληνική πραγματικότητα". Η πρώτη τεχνική ποινή σε ντέρμπι εντός συνόρων, επειδή είπε το απλό πριν καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο "... πέντε επιθετικά φάουλ έχετε σφυρίξει εις βάρος μας"! Και δύο τεχνικές ποινές σε αυτό το διάστημα, συμπληρώνω.

ΥΓ3: Μακάρι κάποιοι παίκτες να έβγαζαν το πάθος που καταθέτει ο Γιώργος Μπόγρης στο παρκέ. Ξέχωρα από πολύτιμο μέλος για την υγεία μιας ομάδας (είναι θετική επιρροή στα αποδυτήρια), είναι αδικημένος, και μπορεί να δώσει πράγματα μπασκετικά. "Διαβάζει" το παιχνίδι, έχει φτιάξει το σουτάκι από μέση απόσταση, μάχεται σε κάθε κατοχή και σε κάθε άμυνα. Μέχρι στιγμής, η ομάδα δείχνει soft.

ΥΓ4: Απορώ πώς ένας προπονητής τέτοιας εμβέλειας, όπως ο Μπλατ, αποφάσισε πως ο Ζακ ΛεΝτέι μπορεί να παίξει στη θέση "5", σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Ο Αμερικανός είναι ένας σούπερ ταλαντούχος πάουερ φόργουορντ. Δύο ενδεχόμενα μπορώ να φανταστώ. Ή ξεγελάστηκε από το χαμηλό επίπεδο του Πρωταθλήματος Ισραήλ ή είχε στο μυαλό του να βάλει κάποια μυϊκά κιλά ο παίκτης για να δυναμώσει το κορμί του. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

ΥΓ5: Αισθάνομαι, ενώ το βλέπω ξεκάθαρα και στο παρκέ, πως ο Βαγγέλης Μάντζαρης ταλαιπωρείται. Ο προπονητής δεν τον εμπιστεύεται καθόλου και ο Έλληνας γκαρντ (πέμπτος, πλέον, στο rotation) απλά βασανίζεται πάνω στο παρκέ, όταν παίρνει λεπτά συμμετοχής. Προφανώς, έχει χάσει την ψυχολογία του και λογικά μόλις τελειώσει το υψηλό συμβόλαιό του θα κάνει και αυτός το δρομολόγιο...

ΥΓ6: Η ομάδα χρειάζεται γκαρντ και ψηλό, μετά τον άστοχο καλοκαιρινό προγραμματισμό. Ο Μπλατ την "πάτησε" με τον Χένρι, που θα άλλαζε τα δεδομένα στην περιφέρεια, καθώς ο Ολυμπιακός δεν θα έπαιρνε και τρίτο παίκτη στη θέση "3" (Τίμα), μετά τον Τουπάν, και έχοντας, ήδη, τον Παπανικολάου. O Στρέλνιεκς με έχει απογοητεύσει. Είναι κατώτερος των περιστάσεων από την περυσινή σεζόν και δεν έχει ανταποκριθεί στο ρόλο του. Αμείβεται με ένα μεγάλο ποσό, βγάζει τραυματισμούς, ενώ είναι απών στα περισσότερα μεγάλα ματς.

ΥΓ7: 1930–31, 1932–33, 1933–34, 1935–36, 1936–37, 1937–38, 1946–47, 1947–48, 1950–51, 1953–54, 1954–55, 1955–56, 1956–57, 1957–58, 1958–59, 1965–66, 1966–67, 1972–73, 1973–74, 1974–75, 1979–80, 1980–81, 1981–82, 1982–83, 1986–87, 1996–97, 1997–98, 1998–99, 1999–00, 2000–01, 2001–02, 2002–03, 2004–05, 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2010–11, 2011–12, 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2016–17. Αυτοί οι τίτλοι, θα τους πονάνε για πάντα. Ένα αποκούμπι τους έχει απομείνει και αυτό είναι πιο βρώμικο και από σκατά...

*Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ο κλασικός διπρόσωπος και βολεψάκιας Έλληνας...

Και ο άλλος «γνωστός» Ιωάννης, ο Μελισσανίδης, έγινε ηθοποιός μόλις ολοκλήρωσε την αθλητική του καριέρα. Γιάννη Παπαπέτρου, ποτέ δεν είναι αργά. Να το σκεφτείς καλά.

Ο Γιάννης Παπαπέτρου αποφάσισε να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό ύστερα από πέντε χρόνια και να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Δικαίωμά του ως προς την απόφαση και την επιλογή για τον επόμενο σταθμό της σταδιοδρομίας του. Δεν μπορεί, όμως, αυτό το παιδάκι να κοροϊδεύει κοτζάμ Ολυμπιακό, τους δύο ιδιοκτήτες του, αλλά και τα εκατομμύρια των οπαδών του ενδοξότερου ελληνικού συλλόγου. Πολύ πριν τελειώσει η σεζόν, είχε πάρει την απόφασή του. Και για δεύτερη διαδοχική σεζόν, παίκτης του Ολυμπιακού διαπραγματεύεται εν μέσω τελικών με τον «αιώνιο» αντίπαλο.

Και αυτός ο θρασύτατος παίκτης, με τη μηδενική προσφορά, ζήτησε και πήγε σε ραντεβού με τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο για να «δέσει» από παντού την ιστορία του. Όχι μόνο, λοιπόν, απαίτησε αυτήν τη συνάντηση για τα μάτια του κόσμου, δουλεύοντας ψιλό γαζί τους πάντες, αλλά δεν είχε τα κότσια να πάρει ο ίδιος τηλέφωνο τους ανθρώπους που, στα 24 του, έχουν λύσει το οικονομικό πρόβλημα της ζωής του για να τους ανακοινώσει το αντίο. Πρώτα το επικοινώνησε στο σάιτ που πολεμά ημέρα-νύχτα τον Ολυμπιακό και στη συνέχεια έβαλε τον μάνατζέρ του (τον Λώτσο, ο οποίος τα είχε... σπάσει το 2012 με τον Δ. Γιαννακόπουλο, αλλά από πέρυσι ξεχρεώνει τα γραμμάτια το ένα μετά το άλλο) να ενημερώσει τον Γιώργο Σκινδήλια και όχι τους δύο ανθρώπους που τον ευεργέτησαν επειδή κάποια στιγμή είχαν πιστέψει στο ταλέντο του.

Κενό στο αγωνιστικό κομμάτι δεν υφίσταται, καθώς ο Ολυμπιακός ανανέωσε τον βασικό του παίκτη στη θέση «3» (Παπανικολάου) και θα αποκτήσει έναν ξένο παίκτη, που θα μοιράζεται τη θέση και το χρόνο. Ο σύλλογος απεμπλέκεται, πλέον, από τη διαδικασία να έχει ευχαριστημένους όλους τους Έλληνες στο ρόστερ του και τελείωσε πια αυτή η εμμονή με τον ελληνικό κορμό και τους δύο «Παπ» στη θέση του σμολ φόργουορντ. Ο παίκτης που έπρεπε να παραμείνει, ανανέωσε, ο άλλος (το αγωνιστικό κακέκτυπο του Παπανικολάου) έπρεπε να μας αδειάσει τη γωνιά και να αποκτήσει η ομάδα κάτι διαφορετικό και πιο επιθετικό στη συγκεκριμένη θέση. Άλλωστε, την περυσινή σεζόν, ο Παπαπέτρου ήταν αρχικά ο 12ος παίκτης στο ρόστερ και από συγκυρίες απέκτησε σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Βρέθηκε να έχει 21 λεπτά μέσο όρο στο Πρωτάθλημα και 22 λεπτά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα. Για να δούμε, πάντως, αν την επόμενη σεζόν θα έχει τους ίδιους χρόνους, με τη νέα του ομάδα.

Για κάποιους, το πλήγμα αφορά τον ελληνικό κορμό, που χάνει ένα μέλος του. Για μένα, είναι ευλογία και κάτι που έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα. Ο περιβόητος κορμός του Ολυμπιακού έκανε κακό στην ομάδα και την επίτευξη των στόχων της. Το «παρεάκι» αυτό έπρεπε να είχε «σπάσει» τα προηγούμενα χρόνια, καθώς είχε μείνει στα κατορθώματα του 2012 και του 2013. Ο ελληνικός κορμός του Ολυμπιακού δεν κατέκτησε τους τίτλους που θα μπορούσε εντός και εκτός συνόρων. Κυρίως, όμως, εντός. Λοιδορήθηκε και κατηγορήθηκε με ανυπόστατες κατηγορίες, όπως όλη η ομάδα του Ολυμπιακού, αλλά κάθε χρόνο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ορέγεται τουλάχιστον έναν (άλλες φορές δύο και άλλες τρεις) παίκτη των «ερυθρόλευκων». Και ο Γιάννης Παπαπέτρου, παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν στον χειρότερο Ολυμπιακό της δεκαετίας (σύμφωνα με ατάκα του Δ. Γιαννακόπουλου μετά τον πρώτο φετινό τελικό), πληρώθηκε υπεραξία και πήρε εγγυήσεις για θέση βασικού (!) προκειμένου να κάνει το δρομολόγιο ΣΕΦ-ΟΑΚΑ. Για μία ακόμα σειρά τελικών στήθηκε ένα ατέλειωτο πανηγυράκι. Πέρυσι, ήταν ο Μάντζαρης. Φέτος, ο Παπαπέτρου. Δεν είναι δική μου δουλειά να ψάξω για μειωμένη απόδοση αθλητών σε αυτά τα ματς. Είναι δουλειά των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου, που πληρώνουν, να βρουν την άκρη και να φτάσουν την υπόθεση στα άκρα.

Ο Έλληνας είναι κακός, διπρόσωπος, βολεψάκιας, συμφεροντολόγος (και πολλά άλλα), και μισεί τον ανταγωνισμό. Τα θέλει όλα έτοιμα και στρωμένα μπροστά του. Και ο Παπαπέτρου αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα για το θλιβερό τρόπο λειτουργίας αυτής της κοινωνίας. Όχι, στην ηλικία του Παπαπέτρου, δεν κοίταγα ποιο μπλουζάκι θα φορέσω στον καφέ. Δούλευα πάνω από 12 ώρες την ημέρα για 750 ευρώ το μήνα και τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου γούσταρα να τον σπαταλώ στα μπουζούκια. Η άθλια συμπεριφορά του Παπαπέτρου είναι αυτή που έχει ενοχλήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ολυμπιακών γιατί είχε αποφασίσει πολύ πριν τελειώσει η σεζόν πως θα φύγει από τον Ολυμπιακό για να παίξει στον Παναθηναϊκό. Γιατί πήγε στο ραντεβού με τους Αγγελόπουλους, έχοντας πάρει την απόφασή του και παίζοντας φθηνό θέατρο, το οποίο συνέχισε και στις πρώτες του δηλώσεις ως παίκτης του Παναθηναϊκού.

Με τι μούτρα πήγε και συνάντησε πρόσωπο με πρόσωπο τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο;

Με τι μέτωπο;

Με τι πρόσωπο ζήτησε ρόλο βασικού και αύξηση αποδοχών, με 0/6 τίτλους την τελευταία διετία;

Με τι θράσος βγήκε και είπε μετά το τέλος της συνάντησης πως «... το κλίμα ήταν θετικό, όλα καλά»;

Με 2/10 χαμένους εγχώριους τίτλους την πενταετία που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, θα ντρεπόμουν σε ενδεχόμενη διαπραγμάτευση να κοιτάξω τους Αγγελόπουλους στα μάτια.

Με μηδέν βελτίωση σε βασικούς τομείς του παιχνιδιού, όπως το μακρινό σουτ. Στα 24 του, ο Παπαπέτρου έχει γίνει πλούσιος από τον Ολυμπιακό, αλλά σουτάρει ακόμα σαν αρχάριος. Τέτοιο σφίξιμο στο πάτημα για το σουτ έχει μόνο ο Τζεντίλε σε όλο τον κόσμο.

Με τους Αναστόπουλους, τους Μάνους και τους Παναγιώτου, να κλέβουν τον ιδρώτα του ίδιου και των συμπαικτών του, ο ίδιος προτίμησε να ρίξει όλο το φταίξιμο για τη στασιμότητά του στον Γιάννη Σφαιρόπουλο.

Για κανέναν ρόλο, πάντως, δεν αποφάσισε να φύγει από τον Ολυμπιακό. Μετακινήθηκε στον Παναθηναϊκό γιατί εκεί ήθελε να πάει και για 100 χιλιάρικα, σε βάθος τριετίας, περισσότερα! Αν ήταν μάγκας, θα υπέγραφε σε Αναντολού Εφές ή Χίμκι, για να αποδείξει αν μπορεί να γίνει το «πρώτο βιολί» σε κάποια μικρομεσαία ομάδα της Ευρώπης. Γιατί στον γίγαντα Ολυμπιακό, απέτυχε παταγωδώς.

Ο Γιάννης Παπαπέτρου προτίμησε την εύκολη λύση και δίοδο. Να πάει στην ομάδα που τον αμφισβήτησε ως παίκτη και άνθρωπο. Στην ομάδα που του στέρησε, ύπουλα, Πρωταθλήματα και Κύπελλα στην Ελλάδα. Τώρα, πια, δεν θα του καταλογίζονται τρία φάουλ σε σκάρτα τέσσερα λεπτά αγώνα. Τώρα, πια, όταν παίζει με σκισμένη φανέλα θα δίνεται αντιαθλητικό φάουλ υπέρ του και δεν θα συνεχίζεται κανονικά το παιχνίδι. Τώρα, πια, δεν θα πιάνει το πρόσωπό του, ούτε θα τραβάει τα μαλλιά του, όπως έκανε φέτος σε ανύπαρκτο φάουλ που του καταλογίστηκε, είκοσι δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη. Επέλεξε την αντίπαλη όχθη. Τον εύκολο δρόμο. Απέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο πως δεν άντεξε τον ανταγωνισμό για να διεκδικήσει με τη δουλειά του και μόνο μία καλύτερη αντιμετώπιση. Ακόμα και τον παίκτη, που αποκαλεί τον καλύτερό του φίλο, τον είδε ανταγωνιστικά και πώς του «τρώει» το χρόνο. Προσωπικά, δεν θέλω τέτοιους φίλους και τα περιμένω όλα, πια, από τους ανθρώπους. Τίποτα δεν με εκπλήσσει.

Κανένας προπονητής ομαδικού αθλήματος σε αυτόν τον πλανήτη, δεν μπορεί να εγγυηθεί σε έναν παίκτη του ότι θα είναι βασικός και αναντικατάστατος και θα παίζει πάνω από 30 λεπτά σε έναν αγώνα. Ο Παπαπέτρου, όμως, πάει σε μία ομάδα που γνωρίζει πως ακόμα και στην κακή του ημέρα, σε μία κακή σεζόν, δεν θα χρειαστεί και πολλά πράγματα για να πάρει ένα Πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο. Θα βγαίνουν εκτός αγώνα τα ατού του αντιπάλου, η ομάδα του θα εκτελεί στα τελευταία 15 λεπτά 20 βολές έναντι καμιάς του αντιπάλου, τα γκαρντ της αντίπαλης ομάδας θα πηγαίνουν για πρώτη φορά στη γραμμή της ελεύθερης βολής στο 32' ενός τελικού, και «όλα καλά». Αποφάσισε να πάει εκεί που τον έβριζαν και τον έκλεβαν. Αυτό τα λέει όλα. Και σε μία ομάδα, που, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, δεν έχει αναδείξει ούτε έναν Έλληνα παίκτη. Ούτε έναν.

Σε πέντε σεζόν στον Ολυμπιακό, προσωπικά θυμάμαι ένα μεγάλο ματς του Παπαπέτρου. Τον ημιτελικό της Ευρωλίγκας με την ΤΣΣΚΑ, το 2015. Και η ουσία είναι πως αν λεγόταν «Παπαπέτρουριτς», δεν θα είχε δεχθεί καν πρόταση ανανέωσης από τη διοίκηση.

Αντί επιλόγου...

«Να πας... Σε όσα έχεις, δεν χωράς. Αφού αυτά που αντέχεις, προτιμάς. Στα εύκολα που ελέγχεις, να πας.

Να πας... Εκεί στα πράγματα, τα απλά. Γνωστά, συνηθισμένα και μικρά. Εκεί, που δεν χρειάζονται πολλά.

Να πας... Στην ήσυχη απάτη που εκτιμάς. Στο λίγο από το κάτι, που τολμάς. Στην εύκολη αγάπη, που ζητάς».

Τεράστιοι στίχοι της Ελένης Ζιώγα, σε τραγούδι του Γιάννη Πλούταρχου, που ταιριάζουν απόλυτα στην περίσταση.

ΥΓ1: Ένα ερώτημα προς τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ο συγκεκριμένος ελληνικός κορμός, αν φόραγε πράσινα, πόσους ακόμα τίτλους θα είχε στην Ελλάδα την τελευταία επταετία, από τους μόλις τρεις που κατέκτησε με αίμα (σε σύνολο δεκατεσσάρων τροπαίων); Η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός, στην καλύτερη ελληνική φουρνιά της σύγχρονης ιστορίας του, δεν κατέκτησε τους τίτλους που άξιζε. Βασικά, δεν του επέτρεψαν να τους κατακτήσει.

ΥΓ2: Το ελληνικό «παρεάκι», που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, έκανε περισσότερο κακό παρά καλό στην ομάδα. Και έπρεπε να «σπάσει». Σαν να σταμάτησε ο χρόνος το 2013, μετά τη δεύτερη συνεχόμενη Ευρωλίγκα. Επαναπαύτηκαν στις δάφνες του ιστορικού επιτεύγματος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Τους έκλεβαν τον ιδρώτα και δεν μίλαγε ψυχή. Δικαιολογούσαν κάθε σφαγή και κάθε κλεμμένο τρόπαιο. Προφανώς και δεν περιμένω από κάποιον να καυτηριάσει, τώρα, τη στάση του πρώην συμπαίκτη τους. Ο Παπαπέτρου πάντρεψε τον Πρίντεζη, ο Παπανικολάου δηλώνει «αδερφός» με τον Παπαπέτρου. Θα ήθελα πολύ να ξέρω τη γνώμη του Σπανούλη, τον οποίο το αφεντικό της νέας ομάδας του Παπαπέτρου είχε «στολίσει» με εκφράσεις για τον ίδιο και την οικογένειά του, που δεν τις λες ούτε στο χειρότερο εχθρό σου. Θα ήθελα πολύ να ξέρω τη γνώμη του Σπανούλη για το γεγονός πως πέρυσι ο Μπουρούσης έβριζε εν χορό και δημόσια (στα επινίκια ενός ακόμα κλεμμένου τίτλου) τη σύζυγό του, μητέρα πέντε παιδιών, και λίγες ημέρες αργότερα τον έβλεπε στη Σύρο, στο τουρνουά μπάσκετ που διοργανώνει ο Πρίντεζης.

ΥΓ3: Τον Γιώργο Πρίντεζη, τον εκτιμώ. Τον σέβομαι απεριόριστα. Μου έχει χαρίσει μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου και θα τον υμνώ για πάντα. Από την ημέρα, όμως, που είχε χαρακτηρίσει «πράγμα» τη φανέλα του Παναθηναϊκού, προσπαθεί να είναι καλός με όλους και να κρατά ίσες αποστάσεις. Για τους περισσότερους Ολυμπιακούς, αν όχι για όλους, αποτελεί σύμβολο του συλλόγου. Και η άποψή του για σημαντικά θέματα, όπως συμπεριφορές πρώην συμπαικτών του και διαδοχικές κλοπές τροπαίων, έχει τεράστια αξία. Όσο μεγαλώνει κάποιος, είναι φυσιολογικό να είναι πιο μετρημένος στις κινήσεις και τα λόγια του, αλλά δεν γίνεται να χάνονται οι τίτλοι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, σχεδόν κάθε χρόνο, και να μη μιλάει κανείς. Από τον Γιώργο και τον Βασίλη, από τον Βασίλη και τον Γιώργο, έχω απαιτήσεις. Είναι σημαίες του Ολυμπιακού και άνθρωποι στενοχωριούνται όταν κάθε χρόνο βρίσκονται στο ίδιο έργο θεατές.

ΥΓ4: Για τους παρατηρητικούς: ο Βασίλης έχει αποστασιοποιηθεί από κάποια πράγματα. Δεν τον βλέπω να έχει πολλά πάρε-δώσε. Κάτι δείχνει αυτό. Για κάποιους. Ρισπέκτ σε Μπόγρη και Αγραβάνη, που ξέφυγαν τις τελευταίες ημέρες από το πλαίσιο της περιβόητης «φιλίας» και «αδελφοσύνης».

ΥΓ5: Καλές βολές, Γιάννη Παπαπέτρου. Θα τις χρειαστείς στο νέο σου βήμα. Πιο στάσιμος και από τα έργα στο μετρό Θεσσαλονίκης.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Παραχάραξη της ιστορίας

Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει στο ελληνικό μπάσκετ. Διαβάζω για το τι πρέπει να αλλάξει στον μπασκετικό Ολυμπιακό ύστερα από δύο διαδοχικές σεζόν χωρίς τρόπαιο. Ό,τι και να αλλάξει, η μοίρα του Ολυμπιακού εδώ και 21 χρόνια είναι συγκεκριμένη: για να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο, πρέπει να βρίσκεται στο 100% της αγωνιστικής και πνευματικής του ετοιμότητας, και να κάνει το τέλειο παιχνίδι. Δεν του επιτρέπεται να έχει μία κακή ημέρα, να κάνει ένα κακό ματς. Προπονητές και παίκτες, κορυφαίου επιπέδου, έχουν φύγει με τη στάμπα του αποτυχημένου γιατί δεν μπόρεσαν να γκρεμίσουν την παράγκα. Και αν χαμογέλασαν για λίγο, με κάποιες εφήμερες χαρές, η μάχη ήταν άνιση. Άλλοι έχουν να δουν Final-4 Ευρωλίγκας εδώ και έξι χρόνια, αλλά ο Ολυμπιακός συνηθίζει τέτοιον καιρό να είναι βυθισμένος στην εσωστρέφεια, με τον λαό του σκασμένο, επειδή δεν τον αφήνουν με προκλητικό τρόπο να κατακτήσει την κορυφή στην Ελλάδα.

Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν ξοδέψει πάνω από 300.000.000 ευρώ και μετρούν τρία Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα σε 14 χρόνια ενασχόλησης με την ΚΑΕ Ολυμπιακός. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα ήμουν στη θέση τους και θα επέτρεπα αυτήν την κατάσταση. Καλώς ή κακώς, ένα από τα πράγματα που μου έχει διδάξει η ζωή έως τώρα είναι πως όταν συναναστρέφεσαι με τα σκατά, πρέπει να παλέψεις μαζί τους και να τα προσπεράσεις, αν θες να φτάσεις απέναντι και στον προορισμό σου. Ατσαλάκωτος, δεν περνάς αλώβητος στην αντίπερα όχθη. Εφόσον βρεθούν στο δρόμο σου, πρέπει να προχωρήσεις. Αυτό που ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι η έλλειψη σεβασμού γενικότερα από το άθλημα του μπάσκετ και τους θεσμικούς φορείς του (ΕΟΚ, ΚΕΔ, ΕΣΑΚΕ) προς τη λαοφιλέστερη ομάδα της χώρας και τον μεγαλύτερο πολυαθλητικό οργανισμό της Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζεται με υπεροψία, αλαζονεία, έπαρση, εμπάθεια... Κάποιοι βγάζουν τα απωθημένα για την ανυπαρξία τους σε όλα τα υπόλοιπα αθλήματα, με το μοναδικό αποκούμπι που τους έχει απομείνει.

Με διαιτητές Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός θα κατακτούσε αυτό το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές. Ο αντίπαλος δεν ήταν καλύτερος και δεν έπαιξε καλύτερο μπάσκετ στη σειρά των τελικών. Ο Ολυμπιακός πήγε σαν πρόβατο στη σφαγή σε όλη τη σειρά και σε ένα ακόμα καθοριστικό παιχνίδι που έκρινε τίτλο. Η στοχοποίηση του Μιλουτίνοβ ξεπέρασε τις αντίστοιχες των Σχορτσανίτη και Άντιτς κατά τη παρελθόν. Δεν έχει συμβεί ξανά στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ, ένας παίκτης να αποβάλλεται με 5 φάουλ σε 03:17. Το σχέδιο ήταν ξεκάθαρο: να βγει εκτός αγώνα ο Σέρβος με ανύπαρκτα φάουλ και να τραβήξει όλο το κουπί ο ΜακΛίν, ο οποίος κάποια στιγμή θα κουραζόταν. Ο Μιλουτίνοβ, στον τέταρτο τελικό, χρεώθηκε με 4 επιθετικά φάουλ! Στους δύο από τους πέντε τελικούς (στον πρώτο και τον τελευταίο), αποβλήθηκε με 5 φάουλ. Στον τέταρτο, έκανε 4, ενώ στο δεύτερο ματς υπέπεσε σε 3 φάουλ και στο τρίτο ματς σε ένα.

Σε έναν αγώνα τόσο υψηλού επιπέδου, ο πρώτος γκαρντ του Ολυμπιακού που πήγε στη γραμμή των βολών ήταν ο Σπανούλης στο 32ο λεπτό! Με τη διαφορά να είναι διψήφια. Αν όλα αυτά, σας φαίνονται φυσιολογικά, τι να πω. Φανταστείτε σε ένα Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, να πήγαινε για πρώτη φορά στις βολές ένας "κοντός" της Ρεάλ στο 32'. Γίνονται πουθενά αυτά; Και το θέμα δεν είναι μόνο οι βολές, αλλά τα διαφορετικά κριτήρια στις δύο πλευρές του παρκέ. Στη μία ομάδα να επιτρέπεται το σκληρό παιχνίδι και στην άλλη να υποδεικνύεται ως φάουλ και η παραμικρή επαφή. Αυτή είναι η εικόνα ετών στα ματς των δύο ομάδων εντός συνόρων.

Προσέξτε πώς σφύριξαν Αναστόπουλος, Μάνος και Κορομηλάς στον πέμπτο τελικό.

Ο Μιλουτίνοβ χρεώθηκε με 3 φάουλ σε 02:43!

Ο Ολυμπιακός είχε 5 ομαδικά φάουλ στο 3'!

Οι βολές ήταν 7-0 στο 4'.

Ο Ολυμπιακός έλαβε νωρίς το μήνυμα πως δεν θα τον αφήσουν να παίξει μπάσκετ. Παρόλα αυτά, άντεξε για ένα ημίχρονο. Ηρωικά.

Αυτό είναι και το "κλειδί". Ο Παναθηναϊκός παίζει με το "μυαλό" του Ολυμπιακού. Άλλες φορές οι Πειραιώτες δεν επηρεάζονται και παραμένουν συγκεντρωμένοι, συνήθως, όμως, δεν γίνεται να μείνεις ανεπηρέαστος όταν τα διαιτητικά κριτήρια είναι διαφορετικά.

Στο 21-22, ο Γκιστ γκρέμισε εκτός φάσης τον Σπανούλη πάνω στο σκριν. Ο Μάνος δεν... είδε τίποτα και ο Αμερικανός πέτυχε καλάθι και φάουλ, κάνοντας το 24-22.

Με δύο διαδοχικά καλάθια, ο Σπανούλης μετέτρεψε το 25-26 σε 25-30. Και στις περιπτώσεις, τα φάουλ ήταν ξεκάθαρα, αλλά ο Βασίλης δεν πήγε στις βολές. Δεν πήρε το "γκολ"-φάουλ του Γκιστ.

Από εκεί και πέρα, έγινε ξανά το άσπρο-μαύρο.

Με το που πάτησε ξανά παρκέ, ο Μιλουτίνοβ χρεώθηκε αμέσως με το 4ο φάουλ! Σε 03:03 λεπτά συμμετοχής! Δηλαδή, πέρασαν μόλις 20 δευτερόλεπτα από το 3ο μέχρι το 4ο φάουλ!

Οι δύο ομάδες είχαν συμπληρώσει από πέντε ομαδικά φάουλ στη δεύτερη περίοδο, 02:43 πριν από το τέλος του πρώτου μέρους.

Τι έγινε από εκεί και πέρα;

10-0 βολές ο Παναθηναϊκός! Στο φινάλε της δεύτερης περιόδου, εκτέλεσε 2 ο ΜακΛίν.

Οι βολές στο πρώτο ημίχρονο ήταν: 20 ο Παναθηναϊκός, 10 ο Ολυμπιακός. Τα φάουλ 14-17.

Έτσι, ανατρέπονται οι διαφορές στην Basket League. Στο κακό του ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός βρήκε 13 πόντους από τις βολές, πετυχαίνοντας συνολικά 31 ύστερα από 20 λεπτά.

Ο Παναθηναϊκός είχε 0/8 τρίποντα και 4/9 ο Ολυμπιακός. Οι ασίστ ήταν 5-10. Και ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά στο σκορ, μόλις με 4 πόντους (31-35).

Προσέξτε την κατανομή των φάουλ στο πρώτο 20λεπτο.

Παναθηναϊκός: 3 ο Καλάθης, 3 ο Αντετοκούνμπο, 2 ο Γκιστ.

Ολυμπιακός: 4 ο Μιλουτίνοβ, 2 ο Σπανούλης, 2 ο Παπανικολάου, 2 ο Μάντζαρης, 2 ο Παπαπέτρου, 2 ο Στρέλνιεκς, 2 ο Μπόγρης!

Κάποια στιγμή, ο Παναθηναϊκός είχε 4 καλάθια και φάουλ, και 3 υπέρ του αντιαθλητικά! Τι συζητάμε, λοιπόν.

Ε, και στην τρίτη περίοδο, γίναμε μάρτυρες του απόλυτου 100%-0% υπέρ του Παναθηναϊκού και εις βάρος του Ολυμπιακού.

Βέβαια, είχε προηγηθεί η φραστική επίθεση "φουσκωτών" των γηπεδούχων σε παίκτες και προπονητικό επιτελείο του Ολυμπιακού. Έπεσαν νερά, πετάχτηκε μπουκάλι με τσίπουρο, και οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να πάρουν την ομάδα και να επιστρέψουν στα αποδυτήρια. Σε μία τέτοια περίπτωση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ή πας μέχρι τέλους, ή δεν κάνεις τίποτα. Η διακοπή επηρέασε απόλυτα τον Ολυμπιακό, που έκανε τρία λεπτά ζέσταμα πριν από την επανέναρξη του αγώνα, την ώρα που οι παίκτες του Παναθηναϊκού έκαναν τα σουτάκια τους επί ένα 20λεπτο.

Στην τρίτη περίοδο, ξεφτιλίστηκε κάθε έννοια του αθλητισμού. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε κατς και στον Ολυμπιακό σφυρίζονταν τα πάντα στην άμυνα και... τίποτα στην επίθεση.

Στο 31-35, ο Παπανικολάου σούταρε τρίποντο. Η μπάλα βρισκόταν στην κάθοδο και ο Σίνγκλετον την έδιωξε, την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στο καλάθι. 

Στο 34-38, ο Λοτζέσκι εκτέλεσε βολές ύστερα από φάουλ που δόθηκε στον Μάντζαρη, το οποίο δεν έγινε ποτέ.

Στο 35-38, ο Πρίντεζης πόσταρε και έκανε το χουκ, ο Σίνγκλετον υπέπεσε σε ξεκάθαρο φάουλ, αλλά...

Στην αμέσως επόμενη άμυνα, η σπρωξιά και η γονατιά του Σίνγκλετον στον Πρίντεζη, μπροστά στα μάτια του Μάνου, έμεινε ατιμώρητη. Στη συνέχεια, ο Γκιστ έχασε κάρφωμα. Δόθηκε, όμως, τεχνική ποινή στον πάγκο του Ολυμπιακού, μετά τη διαμαρτυρία για το φάουλ του Σίνγκλετον.

Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε 6 λεπτά για να πετύχει δίποντο. Με τόσο ξύλο, δεν μπορούσε καν να μπει στη ρακέτα.

Στο 44-43, ο ΜακΛίν τάπωσε τον Τζέιμς, αλλά οι διαιτητές "είδαν" φάουλ.

Ε, πόσο να αντέξει ο Ολυμπιακός. Κάποια στιγμή τα σουτ θα έμπαιναν και με δύο τρίποντα το σκορ έγινε 51-45.

Ήρθε και το 5ο φάουλ του Μιλουτίνοβ, 01:29 πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου. Ο Σέρβος έπαιξε όλα και όλα 03:17. Η απόσταση από 4ο μέχρι το 5ο φάουλ ήταν 14 δευτερόλεπτα! Ανεπανάληπτη στοχοποίηση αθλητή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, όχι μόνο του ελληνικού μπάσκετ. Με το έμπαινε ο Νίκολα στο παρκέ, επέστρεφε στον πάγκο, μετά το πρώτο προκλητικό τρίλεπτο του αγώνα.

Με το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου, οι βολές ήταν 27-16 (είχαν φτάσει και 27-14).

Η δουλειά είχε, ήδη, γίνει. Αποστολή εξετελέσθη.

Ο πρώτος γκαρντ του Ολυμπιακού που εκτέλεσε βολές ήταν ο Σπανούλης στο 32'. Μέχρι τότε, μόνο οι ΜακΛίν και Μπόγρης είχαν βρεθεί στη γραμμή. Ούτε καν κάποιο "τριαροτεσσάρι"! Για "κοντούς", ούτε λόγος.

Το παιχνίδι είχε πια κριθεί.

Και στο τελευταίο τρίλεπτο-τετράλεπτο, η κλασική διαιτητική συνταγή. Έχοντας στερήσει από τον Ολυμπιακό κάθε ελπίδα διεκδίκησης στα κομβικά σημεία της αναμέτρησης, έφεραν τη στατιστική σε μία ισορροπία (34-28 ήταν οι βολές στο τέλος και 27-27 τα φάουλ), με το νικητή να έχει ξεκαθαρίσει, προκειμένου το "χειρουργείο" να μην κάνει... μπαμ. Οι άνθρωποι είναι... επιστήμονες.

Θεωρώ όλα αυτά, που έγραψα, πολύ σημαντικά. Δεν έχουν γραφτεί πουθενά τόσο αναλυτικά (δεν... συγκινούν τους μπασκετικούς αναλυτές), αλλά ήταν υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου, τα εκατομμύρια των Ολυμπιακών, και φυσικά την ομάδα που αγαπώ.

Όλη η Ελλάδα είδε την αντιμετώπιση που είχε ο Ολυμπιακός και σε αυτήν τη σειρά των τελικών, με το πρώτο και πέμπτο παιχνίδι να προστίθενται στη λίστα των αμέτρητων σφαγών της ομάδας. Συν την εφεύρεση του Αναστόπουλου στο ΣΕΦ, στο δεύτερο ματς, όπου απαγορεύθηκε στον Ολυμπιακό να κυνηγήσει μέχρι το φινάλε τις όποιες πιθανότητες νίκης είχε.

Ο Γιώργος Πρίντεζης, ένα από τα καλύτερα "4άρια" στην Ευρώπη, είχε 12 κερδισμένα φάουλ σε 5 τελικούς και 18 εκτελεσμένες βολές.

Ο Σίνγκλετον; 27 κερδισμένα φάουλ και 29 εκτελεσμένες βολές!

Ο κορυφαίος εν ενεργεία παίκτης στην Ευρώπη, ο Βασίλης Σπανούλης, που στηρίζεται πολύ στο ένας εναντίον ενός και τη διείσδυση, είχε 15 κερδισμένα φάουλ και εκτέλεσε 16 βολές σε πέντε τελικούς. Τις 8, στον τέταρτο τελικό, στο ΣΕΦ. Στους υπόλοιπους τέσσερις τελικούς, εκτέλεσε μόλις δύο σε κάθε ματς και δεν πήρε τα φάουλ που του έγιναν.

Ο Τζέιμς; 31 κερδισμένα φάουλ και 37 εκτελεσμένες βολές!

Ενδεικτικά είναι αυτά τα δύο παραδείγματα. Συνέβησαν πολλά και σε αυτούς τους τελικούς.

Αν δεν πειράζουν, αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία, τους ίδιους τους πρωταγωνιστικές, τι να πω...Περιμένω μία δημόσια τοποθέτηση, αλλά μάταια.

Υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε;

Η παραχάραξη της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ συνεχίζεται. Ένας ακόμα τίτλος εκλάπη από τον Ολυμπιακό.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ανακοίνωση εις βάρος της διαιτησίας, σε ματς που δεν προηγήθηκαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στο σκορ...

Δεν είναι ώρα για λόγια.

Ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί στον πέμπτο τελικό. Το σενάριο, το έχουμε δει πολλάκις. Απλά, αυτήν τη φορά, θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Ο Αναστόπουλος, ήδη, έχει αρχίσει να σφυρίζει από απόψε.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος και να κάνει το τέλειο παιχνίδι για να στεφθεί Πρωταθλητής μέσα στο ΟΑΚΑ. Έβγαλε αντίδραση και υπερηφάνεια στον τέταρτο τελικό του ΣΕΦ. Με διαιτητές Ευρωλίγκας, όμως, η τελική σειρά θα είχε ολοκληρωθεί και ο Ολυμπιακός θα είχε πάρει, ήδη, την Κούπα.

Θέλει μεγάλο θράσος να υποτιμάς διαρκώς τη νοημοσύνη του άλλου. Ο Παναθηναϊκός έχει αναγάγει την προπαγάνδα σε Επιστήμη και διαμαρτύρεται για τη διαιτησία των Κορομηλά και Σώμου. Όχι, όμως, για όσα σφύριξε ο Τζαφλέρης, που ανταποκρίθηκε στην αποστολή που του ανατέθηκε, αλλά δεν μπορούσε να παίξει και για τους άλλους δύο.

Θέλει απύθμενο θράσος για να βγάζεις ανακοίνωση ύστερα από τέτοιο κάρφωμα. Όταν δεν έχεις προηγηθεί ούτε μία φορά στο σκορ και χάνεις με 16 πόντους στο κεφάλι. Τουλάχιστον, ο Πασκουάλ παραδέχθηκε την ανωτερότητα του Ολυμπιακού στο ματς. Αν εξαιρεθεί ο Τζαφλέρης, που είχε ειδική αποστολή, οι Κορομηλάς και Σώμος διαιτήτευσαν με τα ίδια, ενιαία, κριτήρια και στις δύο πλευρές του παρκέ, παρά τα πολλά σφυρίγματα.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του έχουν μπροστά τους ένα παιχνίδι που μπορεί να αλλάξει πολλά, σε ένα κομβικό, έτσι και αλλιώς, καλοκαίρι. Η ιστορία του μπάσκετ χρωστάει Πρωταθλήματα και Κύπελλα στον Ολυμπιακό. Πρωτάθλημα σε Game 5, στο ΟΑΚΑ, δεν έχουμε κατακτήσει ποτέ. Μακάρι να έχει φτάσει η ώρα και η στιγμή μας. Δεν είναι καλύτεροι από τον Ολυμπιακό, δεν παίζουν καλύτερο μπάσκετ από τον Ολυμπιακό.

ΥΓ: Φανταστείτε ο Μαρινάκης ή οι Αγγελόπουλοι ή ο Κουντούρης στοχοποιούσαν μέσω επίσημης ανακοίνωσης δημοσιογράφο. Θα είχαν πάρει... φωτιά τα πληκτρολόγια. Σήμερα, στοχοποιήθηκε ο Βασίλης Σκουντής με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, αλλά, απλά, είναι Πέμπτη.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Αξίζει να το περνάμε όλο αυτό;

Είναι τυχαίο που μετά το break στο ΟΑΚΑ, ήμασταν μαζεμένοι, σχεδόν σαν να έχουμε χάσει; Παρά την τεράστια νίκη, προσωπικά είχα ένα κόμπο στο στομάχι. Ο Ολυμπιακός ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος σχεδόν σε όλο το ματς, για αυτό και έσπασε την έδρα, κερδίζοντας και τους διαιτητές.

Είναι τυχαίο που με την πλάτη στον τοίχο, βγάζουν τόσο μεγάλη σιγουριά στον Παναθηναϊκό πριν από κάθε οριακό ματς με τον Ολυμπιακό; Όταν έχουν "δέσει" τα πάντα, από παντού, είναι φυσιολογική αυτή η "βεβαιότητα".

Γνωρίζαμε τι μας περιμένει στο δεύτερο παιχνίδι της τελικής σειράς, με Αναστόπουλο και Μάνο.

Έχουμε καταντήσει γραφικοί κάθε χρόνο με την ίδια αρρωστημένη κατάσταση. Βάζουμε την ίδια "κασέτα", αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα στο ελληνικό μπάσκετ.

Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος πάντα για να νικήσει τον Παναθηναϊκό να πιάσει σούπερ απόδοση. Να κάνει το τέλειο ματς. Δεν χωράνε λάθη, "νεκρά" διαστήματα, κακές εμφανίσεις.

Ο Παναθηναϊκός ξέρει πως ακόμα και στην κακή του βραδιά, όπως στον πρώτο τελικό, θα τον παίξει η διαιτησία 100%-0% υπέρ του και θα βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι, μέχρι το τέλος του.

Ο Παναθηναϊκός γνωρίζει πως εντός και εκτός έδρας θα έχει την ασφάλεια και δεν θα αδικηθεί. Και πως την κρίσιμη στιγμή, θα πάρει το κρίσιμο σφύριγμα, όπως συνέβη 22 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη στο ΣΕΦ.

Ο Αναστόπουλος, ο διαιτητής των ειδικών αποστολών, "έσβησε" κάθε ελπίδα του Ολυμπιακού με μία ακόμα... εφεύρεση. "Βάφτισε" αμυντικό στον Παπαπέτρου, το επιθετικό φάουλ του Σίνγκλετον, και αντί να έχουν οι ερυθρόλευκοι δύο βολές στο 66-69, αυτός που τις εκτέλεσε ήταν ο Αμερικανός.

Ήταν μία ακόμα ύπουλη διαιτησία και στο τέλος ο Ολυμπιακός είχε και 10 περισσότερες βολές για μην έχει δικαίωμα διαμαρτυρίας (25-15). Οι βολές στο τέταρτο δεκάλεπτο ήταν 12-8. Μόλις τέσσερις περισσότερες και ενώ ο Παναθηναϊκός είχε συμπληρώσει τα πέντε ομαδικά φάουλ από το 33'. Ο Σπανούλης έπρεπε να εκτελέσει τουλάχιστον δέκα βολές (με τα χτυπήματα που δεχόταν σχεδόν σε κάθε διείσδυση) και με το ζόρι σούταρε δύο.

Κανείς δεν στάθηκε στο γεγονός πως ο Ολυμπιακός, στην κακή του ημέρα, γύρισε παιχνίδι από τους δεκατρείς πόντους. Δεν τον άφησαν, όμως, να διεκδικήσει τις πιθανότητές του μέχρι το φινάλε και να κάνει την ολική ανατροπή. Επαναλαμβάνω: το -13 έγινε -3 μέσα σε πέντε-έξι λεπτά.

Όλες τις προηγούμενες ημέρες, ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο τελικό, η προπαγάνδα δούλεψε "υπερωρίες". Έλεγαν με στόμφο πως στο πρώτο αντικείμενο που θα πέσει, η αποστολή του Παναθηναϊκού θα αποχωρήσει για τα αποδυτήρια. Αποκαλούσαν "ζούγκλα" το ΣΕΦ, την ώρα που στο ΟΑΚΑ έχουν γίνει τα χειρότερα. Συνέπεια όλων αυτών; Το ΣΕΦ να μη γεμίσει και να μην έχει τον παλμό που απαιτούσε αυτό το ματς.

Η τελική σειρά του Πρωταθλήματος παραμένει ανοιχτή. Βασικά, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και με κανονικούς διαιτητές, θα περιμέναμε με αγωνία την έκβαση των αναμετρήσεων.

Μέσα μας, όμως, γνωρίζουμε πως δεν θα μας αφήσουν. Την κρίσιμη στιγμή, θα μας κόψουν τα φτερά. Εκτός και αν η ομάδα φτάσει στο μάξιμουμ της απόδοσης και της συγκέντρωσης. Μόνο έτσι. Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να... ματώνει για να φτάνει στον τίτλο. Πρέπει να κερδίζει οκτώ παίκτες και όχι πέντε.

Πειράζουν το μυαλό μας και παίζουν με αυτό. Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και σπάνε τα νεύρα μας. Με "μπροστάρη" αυτής της συνθήκης τον Δ. Γιαννακόπουλο. Κάθε Μάιο και Ιούνιο, γινόμαστε άλλοι άνθρωποι. Βγαίνει ο κακός μας εαυτός. Αυτό θέλουν! Αυτό επιζητούν! Η αλαζονεία και η έπαρσή τους, μας τρυπούν τον εγκέφαλο.

Πλέον, όμως, χρειάζονται δραστικά μέτρα. Κάθε χρόνο λέμε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, αλλά δεν αλλάζει το παραμικρό και γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές.

Αξίζει να το περνάμε όλο αυτό; Αξίζει να το ζούμε; Γιατί το επιτρέπουμε; Δεν μας ταιριάζει αυτή η νοοτροπία.

ΥΓ: Είναι η νέα τάξη πραγμάτων. Η Αστυνομία και τα ΜΑΤ να προκαλούν τους οπαδούς του Ολυμπιακού για να αντιδρούν και να τιμωρούνται και να κλείνουν τα γήπεδα της ομάδας. Η Χούντα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πέσει άμεσα. Δεν χωράει αναβολή, δεν υπάρχει η απάντηση "δεν ήξερα...". Σε οποιαδήποτε άλλη κανονική χώρα, ο Αστυνομικός που είπε προς οπαδούς του Ολυμπιακού ότι "... έρχεται ο μπαμπάς σας ο Γιαννακόπουλος, να σας γ@#$%σει», σήμερα θα έψαχνε για δουλειά.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Κάτι παραπάνω από μία νίκη

Σε μία σειρά που κρίνεται στις τρεις νίκες, είναι απλά το 1-0. Και αυτό το προβάδισμα ήρθε επιβλητικά και με... κρότο. Ο Ολυμπιακός ισοπέδωσε αγωνιστικά τον Παναθηναϊκό, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήρε το προπονητικό δίπλωμα, την ταυτότητα, το διαβατήριο και την άδεια οδήγησης του Τσάβι Πασκουάλ. Κόντρα σε όλους και όλα. Ωραία, προφανώς και χαρήκαμε όλοι με το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του τίτλου, που προσωπικά θέλω όσο δεν μπορεί να φανταστεί καν ο ανθρώπινος νους, αλλά ζήσαμε μία από τα ίδια. Δεν σταματούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.

Η τριάδα των Πηλοΐδη, Παναγιώτου και Διαμαντή θύμισε έντονα τον τρίτο τελικό της ντροπής του 2010, στο ίδιο γήπεδο. Μόνο τα πρόσωπα άλλαξαν (Χριστοδούλου, Αναστόπουλος, Τανατζής ήταν τότε) και ο τελικός νικητής. Έχουμε φτάσει στο σημείο να βγάζουμε από την εξίσωση τον Πηλοΐδη, ο οποίος έχει στερήσει από τον Ολυμπιακό ένα ολόκληρο Πρωτάθλημα με τον "νον-κολ" στον Πεν (το 2007), αλλά ως πρώτος διαιτητής όφειλε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να μην αφήνει τους Παναγιώτου και Διαμαντή να... αλωνίζουν ανενόχλητοι στο παρκέ.

Χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση για την επίτευξη του στόχου και να μην μας... πειράξει κανείς το μυαλό. Το ΣΕΦ πρέπει να... βράζει, με φωνή και υποστήριξη. Δεν πρέπει να πέσει κάτω ούτε... χαρτοπετσέτα. Έχουν προνοήσει και υπολογίσει τα πάντα, για αυτό και στο δεύτερο τελικό στέλνουν τον Αναστόπουλο και τον Μάνο (από τα πρώτα διαιτητικά "πιστόλια"), όπως και το νέο "φρούτο", τον Ανδρικόπουλο, ο οποίος σφύριξε... οφσάιντ σε αιφνιδιασμό του Ολυμπιακού στην Πάτρα, στον τρίτο ημιτελικό με τον Προμηθέα, μη μετρώντας καλάθι του Παπαπέτρου χωρίς κανείς να καταλάβει το γιατί. Θα γίνουν πολύ χειρότερα πράγματα από εδώ και πέρα, αλλά η αρχή έγινε και η ομάδα ξεφτίλισε ένα ολόκληρο "σύστημα". Και δικαιώνεται απόλυτα για όσα φωνάζει το τελευταίο διάστημα, όπου και αποφάσισε να παίξει φουλ επίθεση. Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να βγει μία θέση του τμήματος για τη διαιτησία, στο ημίχρονο ενός αγώνα. Μπορεί να μην κρίθηκε ο τίτλος με αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα, αλλά είναι μία νίκη με ξεχωριστή σημασία. Ο Ολυμπιακός ξεμπρόστιασε την "παράγκα" με εκκωφαντικό τρόπο.

Ο Σφαιρόπουλος παρουσίασε μία ομάδα έτοιμη, πνευματικά και αγωνιστικά, για το Πρωτάθλημα. Με απόλυτη συγκέντρωση και στόχευση στο παιχνίδι κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό, που έπαιζε "τουρλουμπούκι": μπάσκετ ένας εναντίον ενός και περιφερειακά σουτ. Ο Ολυμπιακός πέρασε την μπάλα στη ρακέτα, διάβασε τα μις-ματς, και χτύπησε (για όσο τον άφησαν) όλες τις αδυναμίες του αντιπάλου. Με ξένους διαιτητές, ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε πάνω από 15 πόντους, μην γράψω πάνω από 20. Ήταν τέτοια η διαφορά πάνω στο παρκέ και οι ερυθρόλευκοι χωρίς να έχουν κάποιο μπροστάρη στο σκοράρισμα έδειξαν την ανωτερότητά τους. Ακόμα και ο Μπόγρης, που έπαιξε τρία λεπτά και κάτι, έδωσε πολύτιμα πράγματα. Έβγαλε άμυνες, είχε την καθοριστική ασίστ στο τρίποντο του Παπανικολάου (το 59-63 έγινε 59-66), ενώ σκόραρε ένα πολύτιμο δίποντο στη συνέχεια, μετά την πάσα του Στρέλνιεκς, κάνοντας το 59-68. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Παναθηναϊκό χωρίς την επιρροή των Σπανούλη και Πρίντεζη. Ο Βασίλης δικαιούται να μην του βγει και ένα ματς, ο Γιώργος στοχοποιήθηκε από τους "γκρι", με τα τρία από τα τέσσερα φάουλ να είναι ανύπαρκτα, με συνέπεια να βγει νωρίς εκτός αγώνα.

Το παιχνίδι θα έπρεπε να είχε τελειώσει από την τρίτη περίοδο, αλλά είδαμε για μία ακόμα φορά διαφορετικά κριτήρια στις δύο ρακέτες και αποφάσεις που σε έκαναν να απορείς και να χάνεις το μυαλό σου! Κάποια στοιχεία κατά τη διάρκεια του αγώνα είναι συγκλονιστικά. Πάμε να τα δούμε.

Τα φάουλ ήταν 17-31 και οι βολές 37-20! Με τον Παναθηναϊκό να κυνηγάει ουσιαστικά στο σκορ από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά, καθώς στην πρώτη περίοδο πήρε μία διαφορά χάρη σε δύο τραβηγμένα τρίποντα του Τζέιμς. Προσέξτε με τι "χειρουργική" λεπτομέρεια σφύριζαν τα φάουλ και τις βολές οι τρεις διαιτητές. Σχεδόν πάντα στο ΟΑΚΑ, η πρόοδος είναι γεωμετρική.

6 φάουλ ο Παναθηναϊκός στο πρώτο δεκάλεπτο, 8 ο Ολυμπιακός. 9 βολές ο Παναθηναϊκός, 12 ο Ολυμπιακός.

3 φάουλ ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο δεκάλεπτο, 5 ο Ολυμπιακός. 4 βολές ο Παναθηναϊκός, 3 ο Ολυμπιακός.

4 φάουλ ο Παναθηναϊκός στο τρίτο δεκάλεπτο, 7 ο Ολυμπιακός. 10 βολές ο Παναθηναϊκός, 5 βολές ο Ολυμπιακός.

4 φάουλ ο Παναθηναϊκός στο τέταρτο δεκάλεπτο, 11 ο Ολυμπιακός! 14 βολές ο Παναθηναϊκός, 0 ο Ολυμπιακός!

Τα φάουλ στα πρώτα 5 λεπτά της τέταρτης περιόδου ήταν 8-0 εις βάρος του Ολυμπιακού!

Οι αριθμοί τα λένε όλα! Ο Ολυμπιακός έκανε το... λάθος να παίξει στοχευμένο μπάσκετ από την αρχή και να περάσει την μπάλα στο ποστ και πήρε γρήγορα 12 βολές. Στα επόμενα τρία δεκάλεπτα, με το ζόρι 8. Βασικά, 8 βολές μέχρι το 25' γιατί από εκεί και πέρα μηδέν!

Ο Ολυμπιακός εκτέλεσε για τελευταία φορά βολές στο 25' με τον ΜακΛίν. Δύο τον αριθμό για το 40-47. Από εκεί και πέρα, οι βολές ήταν 20-0 υπέρ του Παναθηναϊκού!

Είναι απίστευτο. Από το 25' και μετά, ο Παναθηναϊκός έκανε 5 φάουλ σε 15 λεπτά και ο Ολυμπιακός 5 φάουλ σε 28 δευτερόλεπτα!

Σε αυτά τα 15 τελευταία λεπτά, ο Παναθηναϊκός έκανε (βασικά, του χρέωσαν) 5 φάουλ, έναντι 14 του Ολυμπιακού!

Είναι εντυπωσιακό σε αυτό το επίπεδο να ανεβαίνεις από το 47 στο 75 (65-75) με 28 πόντους που προέρχονται εντός πεδιάς και καμία βολή.

Ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερες βολές (37) από δίποντα (32) και τρίποντα (29).

Ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε πέντε ομαδικά φάουλ στην τέταρτη περίοδο, στο 33ο λεπτό! Με 5 φάουλ να σφυρίζονται μέσα σε 28 δευτερόλεπτα! Ουσιαστικά, σε μόνο μία κατοχή! Ο Ολυμπιακός δεν μπήκε καν στο μπόνους των βολών στην τέταρτη περίοδο. Και ας ήταν ο Παναθηναϊκός αυτός που πίεζε στην άμυνα και κυνηγούσε διαρκώς στο σκορ. Απίθανα πράγματα, που δεν συμβαίνουν σε κανένα Πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη.

Ο Ρόμπερτς άρχισε με 5 γρήγορους πόντους και σε δύο διαδοχικές άμυνες χρεώθηκε με ισάριθμα ανύπαρκτα φάουλ και τέθηκε εκτός από ένα ολόκληρο ημίχρονο.

Ο Πρίντεζης χρεώθηκε με τρία φάουλ στο πρώτο δεκάλεπτο, τα δύο εκ των οποίων ήταν "εφευρέσεις". Έμεινε σε όλη τη δεύτερη περίοδο εκτός και στο 25' της τρίτης περιόδου φορτώθηκε και με το 4ο φάουλ. Λεπτομέρεια; Είχε απόσταση κάνα μέτρο από τον Τζέιμς!

Το υπογράφω: και τα πέντε φάουλ του Μιλουτίνοβ έγιναν μόνο στη φαντασία των διαιτητών. Ο Σέρβος έχει στοχοποιηθεί τη φετινή σεζόν και με το ζόρι έβγαλε 14 λεπτά στον πρώτο τελικό.

Από το 11' μέχρι το 24' του αγώνα, ο Παναθηναϊκός σκόραρε μετά βίας 10 πόντους.

Στο 35', ο Παναθηναϊκός είχε 4 ασίστ και 15 ο Ολυμπιακός. Στο 37', οι ασίστ ήταν 8-16. Τελικός απολογισμός: 8-17. Αν ο Ολυμπιακός δεν είχε τα διπλάσια λάθη (8-16), αυτή η διαφορά στις τελικές πάσες θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή, καθώς οι προπονητές συνηθίζουν να υπολογίζουν τον συσχετισμό ασίστ/λαθών.

Κάθε διείσδυση του Παναθηναϊκού ήταν... φάουλ και στην τέταρτη περίοδο έμεινε μέσα στο παιχνίδι, ξεκάθαρα, από τις βολές. Κάθε επαφή και φάουλ, πού γίνονται αυτά. Στην άλλη ρακέτα, έπεφτε το ξύλο της αρκούδας, αλλά ο Ολυμπιακός έμεινε για 15 αγωνιστικά λεπτά χωρίς ελεύθερη βολή. Δεν μιλάμε για παιχνίδι στην αλάνα. Τελικός ελληνικού Πρωταθλήματος, είναι.

ΥΓ1: Το "κρίμα" για τον Παναθηναϊκό σε αυτόν τον πρώτο τελικό ήταν πως οι Παναγιώτου και Διαμαντής δεν μπορούσαν από μόνοι τους να βάλουν την μπάλα στο καλάθι. Πάει και το "παραμύθι" με το... αήττητο Πρωτάθλημα. Αν η διαιτησία ήταν δίκαιη, ο Ολυμπιακός θα είχε το πλεονέκτημα και ο Παναθηναϊκός τέσσερις ήττες στην κανονική διάρκεια (δύο από τον Ολυμπιακό, μία από τον Κολοσσό Ρόδου, αλλά και άλλη μία από το Λαύριο).

ΥΓ2: Μία φάση που μπορεί να μην έγινε αντιληπτή από τους περισσότερους, αλλά καταδεικνύει τι... παθαίνουν οι παίκτες μόλις φορούν τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Βγαίνει ο νεαρός Μήτογλου στον αιφνιδιασμό και η μπάλα φεύγει μέσα από τα χέρια του. Ο Μάντζαρης, αν θυμάμαι καλά, είναι στο ένα μέτρο πίσω του και ο Μήτογλου τινάσσεται σαν ελατήριο για να πάρει το φάουλ! Αυτή η νοοτροπία, είναι ενδεικτική για τις... αρχές που διέπουν το ελληνικό μπάσκετ. Πλέον, και το "κοίταγμα" θα χρεώνεται με φάουλ.

ΥΓ3: Τεράστιο ρισπέκτ στον κόουτς Σφαιρόπουλο, που κράτησε την ομάδα ενωμένη και συγκεντρωμένη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Στον πρώτο τελικό, παρουσίασε μία πολεμική μηχανή. Η άποψή μου είναι γνωστή, μακάρι να παραμείνει και να σηκώσει αυτό που δικαιούται βάσει της εργατικότητας και της καθαρότητας που τον διακρίνει: μία Ευρωλίγκα.

ΥΓ4: Αν η αποψινή διαιτησία υπήρχε σε ποδοσφαιρικό αγώνα, θα είχε γράψει άρθρο ο κάθε απίθανος. Η ομερτά που υπάρχει στο μπάσκετ είναι πρωτοφανής και ευθύνεται 100% το συνάφι μου. Ποτέ δεν κώλωσα να γράψω την άποψή μου και αυτά που βλέπουν τα μάτια μου. Ας τους χαλάει τη "μαγιά", λοιπόν, ένας "ποδοσφαιρικός".

ΥΓ5: Δεν γίνεται να κρατηθώ: να έχεις κερδίσει μέσα-έξω τη Ρεάλ και τη Φενέρμπαχτσε, μία φορά την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με μισή ομάδα, δύο φορές τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας με επιβλητικό τρόπο, και να συνεχίζεις να παίζεις μία σεζόν κορώνα-γράμματα. Ο υγιής και προπονημένος Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει τους πάντες. Παντού. Δεν είναι απλά μία διαπίστωση. Είναι η πραγματικότητα.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Τους έχει πιάσει πανικός

Εδώ και τόσα χρόνια, είχαν καλομάθει. Να ζουν μέσα στην ανομία και να μην τους ενοχλεί κανείς. Να ορίζουν όποιους διαιτητές γουστάρουν (γιατί δεν είναι κλήρωση να... μοιράζονται οι σφυρίχτρες σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ και να αποκλείονται πραξικοπηματικά οι διεθνείς και μη αρεστοί, πλέον, διαιτητές) και να τιμωρούν παραδειγματικά μόνο μία ομάδα και μία άλλη να την αφήνουν ατιμώρητη και να κάνει ό,τι θέλει. Ο Ολυμπιακός, όμως, έστω και αργά είναι αποφασισμένος να φτάσει, την υπόθεση της "παράγκας" στο ελληνικό μπάσκετ, στα άκρα. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος βγαίνουν μπροστά και δεν πρόκειται να επιτρέψουν άλλο να λειτουργούν η ΕΟΚ και η ΚΕΔ σαν παραμάγαζο του Παναθηναϊκού. Ο Βασιλακόπουλος πρέπει να "πέσει". Και θα... πέσει. Μαζί του και η ΚΕΔ. Μόνο έτσι θα "ανασάνει" ξανά το ελληνικό μπάσκετ.

Καταστρατηγούνται νόμοι και δικαστικές αποφάσεις και ο ΕΣΑΚΕ, με σημερινή ανακοίνωσή του, πετάει... αετό! Πώς να πας κόντρα στην ΕΟΚ... Θέλει ψυχή. Ο "λαλίστατος" Υφυπουργός Αθλητισμού δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, στο ποδόσφαιρο, αλλά στο μπάσκετ ο Γιώργος Βασιλειάδης λάμπει μονίμως δια της απουσίας του και πετάει διαρκώς την μπάλα στην εξέδρα.

Διακρίνω έναν πανικό στην εν γένει ατμόσφαιρα και τα συγκοινωνούντα δοχεία έχουν αρχίσει πια να εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Οι Γκόντας, Φούφης, Κορομηλάς και Παπαπέτρου δικαιώθηκαν πανηγυρικά στα δικαστήρια για τον αποκλεισμό τους από τα ελληνικά παρκέ, αλλά έχουν τεθεί στο περιθώριο, σφυρίζοντας κάτι απίθανα ματς ή καθόλου. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Κουράστηκαν να δέχονται εντολές. Την Πέμπτη (31/5), όλα τα πράσινα "ρεπορτάζ" στέκονταν στο ότι ο Κορομηλάς, ο οποίος κρίνεται ικανός να διαιτητεύσει σε Final-4 Ευρωλίγκας, αλλά όχι σε τελικούς ελληνικού Πρωταθλήματος, ορίστηκε στο πρώτο ματς του Προμηθέα με τον ΠΑΟΚ, για τις θέσεις 3-4! Την Παρασκευή (1/6), το ίδιο "ρεπορτάζ" δίνει κατά... σύμπτωση και η ΕΟΚ! Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα, έχοντας κοινή επικοινωνιακή γραμμή σε όλα. Παναθηναϊκός και ΕΟΚ είναι πάντα "ένα". Άλλωστε, τα γραφεία τους χωρίζονται από μία πόρτα! Βέβαια, ούτε συζήτηση για τους άλλους τρεις "κομμένους".

Ο ορισμός της ΚΕΔ (είπαμε δεν είναι κλήρωση όταν συγκεκριμένοι διαιτητές μοιράζονται σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ) των γνωστών Πηλοΐδη και Παναγιώτου στον πρώτο φετινό τελικό στο ΟΑΚΑ (συν τον άπειρο από τέτοια ματς, Διαμαντή) και της τριάδας-"ταλιμπάν" στο ΣΕΦ για το break (Αναστόπουλος, Μάνος, Ανδρικόπουλος), προκαλεί για μία ακόμα φορά τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Εδώ δεν είναι ποδόσφαιρο και ο Βασιλειάδης δεν θα παρέμβει αποφασιστικά για να δώσει... λύσεις, για αυτό και το αίτημα των Πειραιωτών, για ξένους διαιτητές στους φετινούς τελικούς μπάσκετ, θα απορριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Όπως και να έχει, όμως, τα ψωμιά τους τελειώνουν.

ΥΓ: Για να μην μπερδεύονται ορισμένοι, οι Ολυμπιακοί δεν... αγαπήσαμε ξαφνικά τον Γκόντα και τον Φούφη. Αμφότεροι έχουν αδικήσει την ομάδα με τις προκλητικές διαιτητικές αποφάσεις τους σε ντέρμπι αιωνίων όλα αυτά τα χρόνια. Τουλάχιστον, την ύστατη ώρα, δείχνουν ότι διαθέτουν αυτοσεβασμό και την πυγμή να αντισταθούν στο "σύστημα" που τους... ανέβασε και τους... κατέβασε, όταν σταμάτησαν να εκτελούν τα "συμβόλαια νικών" και τα "συμβόλαια των Κυπέλλων και των Πρωταθλημάτων". Ο Γκόντας σταμάτησε να διαιτητεύει ντέρμπι επειδή του είχε ξεφύγει μία φάση σε ένα Κηφισιά-Ολυμπιακός (τον Δεκέμβριο του 2015), ενώ ο Φούφης έφτασε να σφυρίζει, στην τρέχουσα σεζόν, αγώνα Καστοριά-Δούκας!

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Η αφύσικη έπαρση της ΑΕΚ

Χωρίς περιστροφές, είναι κάπως ασυνήθιστο και πρωτόγνωρο. Να βλέπεις σε διαδικτυακά κείμενα για την ΑΕΚ τις λέξεις "Πρωταθλήτρια Ελλάδας". Την τελευταία φορά, είχε ίντερνετ ένας στους δέκα Έλληνες. Πήραν ένα Πρωτάθλημα ύστερα από 24 χρόνια και αυτό "χάρτινο" όσο δεν πάει. Με "μυρωδιά" και "υπογραφή" Δικαστηρίων. Έλιωσε και η "καραμέλα" με τον Βάλνερ.

Η "αρπαγή" του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου, σημειώθηκε την κατάλληλη στιγμή. Τρεις ημέρες μετά το επίσημο τέλος μιας απογοητευτικής σεζόν για τον Ολυμπιακό και την, κατά κράτος, ήττα της ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου. Είναι δεδομένο πως αυτή η μεταγραφική προσθήκη πόνεσε. Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι και θα είναι όνειρο ζωής για κάθε ποδοσφαιριστή. Ακόμα και μετά τη χειρότερη σεζόν του, την τελευταία οκταετία. Και αν βρισκόμουν στη θέση του Βαγγέλη Μαρινάκη, θα πραγματοποιούσα και δεύτερο ηχηρό "χτύπημα", που θα άλλαζε για τα καλά τις ισορροπίες. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Και πιστεύω πως κινούμαστε, ήδη, προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η έπαρση της ΑΕΚ και των οπαδών της σπάει νεύρα και είναι αφύσικη. Με ένα Πρωτάθλημα σε 24 χρόνια. Πώς δικαιολογείται, αλήθεια, τέτοια έπαρση; Με τι προσόντα; Αποδεικνύουν περίτρανα το κόμπλεξ κατωτερότητας που τους διακατέχει, όταν γράφουν, θρασύτατα, τον Ολυμπιακό ως τριταθλητή Ελλάδας επειδή ο Λάζαρος ντύθηκε στα ερυθρόλευκα και τους άφησε σύξυλους. Τι να κάνουμε... Όλοι οι ποδοσφαιριστές θέλουν να παίξουν στον Ολυμπιακό. Όποιον παίκτη θέλει πραγματικά ο Θρύλος, τον αποκτά με συνοπτικές διαδικασίες. Ας του φέρονταν με σεβασμό και αναγνώριση, και ας του έδιναν αυτά που ήθελε για να τον κρατήσουν. Αν και το θέμα δεν ήταν τόσο οικονομικό, αλλά ηθικό. Δηλαδή, γράφοντας τον Ολυμπιακό ως τριταθλητή, νομίζουν στα αλήθεια ότι μας πικάρουν; Με 19 Πρωταθλήματα τα τελευταία 22 χρόνια; Με 44 Πρωταθλήματα Ελλάδας και 79 τρόπαια συνολικά, που είναι ένας άφθαστος αριθμός για αυτούς; Έκανε και η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο...

Δεν θα τον δω ποτέ ως μεγάλο αντίπαλο του Ολυμπιακού, αλλά διαισθάνομαι και εκτιμώ πως τη νέα σεζόν η ομάδα θα παλέψει με τον ΠΑΟΚ για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ποιος κύκλος κλείνει; Ποιο είναι ακριβώς το τέλος εποχής; Να έχεις παίξει τελικό Ευρωλίγκας το 2017 ή να έχεις να πας σε Final-4 από το 2012;

Έχει περάσει μία εβδομάδα από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Σίγουρα, υπάρχει στενοχώρια για την αποτυχία, καθώς η ομάδα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκριση στο Βελιγράδι. Ήταν ένα σκληρό μάθημα για τον Ολυμπιακό, που αντί στο πιο κρίσιμο κομμάτι της Ευρωλίγκας να είναι πλήρης και χωρίς προβλήματα στην προημιτελική σειρά, έπαιξε ουσιαστικά με μισή ομάδα λόγω των τραυματισμών και απροπόνητος, την ώρα που η Ζαλγκίρις Κάουνας βρέθηκε στο "πικ" της απόδοσής της, τη στιγμή που έπρεπε. Τα έχω γράψει αναλυτικά στο Sportime.gr, όποιος θέλει, μπαίνει εκεί και διαβάζει. Το θέμα αυτού του άρθρου είναι άλλο. Η αντιμετώπιση που είχε στον Τύπο ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού από τη Ζαλγκίρις και ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Οι ερυθρόλευκοι αγωνίστηκαν στον τελικό της Ευρωλίγκας το 2017, την περυσινή αγωνιστική περίοδο. Από τη σεζόν 2008-2009, έχουν συμμετάσχει σε έξι Final-4, δίνοντας το "παρών" σε πέντε τελικούς τα τελευταία εννέα χρόνια. Έχουν κατακτήσει δύο Ευρωλίγκες back to back, έχουν παίξει τέσσερις τελικούς Ευρώπης τα τελευταία επτά χρόνια (συνυπολογίζοντας και το φετινό έτος γιατί ουσιαστικά είναι τέσσερις τελικοί σε έξι χρόνια) και η ιστορία ενδεχομένως να είχε γραφτεί διαφορετικά αν ο τελικός του 2015 και αυτός του 2017 δεν είχαν διεξαχθεί σε Ισπανία και Τουρκία, στις χώρες δηλαδή των αντιπάλων της ομάδας (η Ρεάλ έπαιξε τον τελικό στην έδρα της και η Φενέρμπαχτσε μπροστά σε πολυπληθές τουρκικό κοινό), αλλά σε ουδέτερο έδαφος. Για ποιο, λοιπόν, τέλος εποχής μιλούν ορισμένοι με τόσο θράσος και τόση έπαρση; Ποιος κύκλος ομάδας κλείνει; Αυτής που έχει βρεθεί στα έξι από τα δέκα τελευταία Final-4 της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης; Προφανώς και η ομάδα χρειάζεται αλλαγές για τη νέα σεζόν (και αυτές οι διαφοροποιήσεις θα πραγματοποιηθούν), κυρίως στη φιλοσοφία της σχετικά με τους ξένους αθλητές (οι οποίοι πρέπει επιτέλους να κάνουν τη διαφορά), αλλά από το 2009, μόνο τέσσερα χρόνια (2011, 2014, 2016, 2018) ο Ολυμπιακός δεν έχει δώσει το "παρών" στην κορυφαία τετράδα του θεσμού.

Ο Τσάβι Πασκουάλ βρίσκεται στο απυρόβλητο και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος φταίει για τα... πάντα! Ο Ισπανός προπονητής, σε δύο διαδοχικές σεζόν με πλεονέκτημα έδρας (το "παραμύθι" με το... φρούριο του ΟΑΚΑ), μετράει μία νίκη σε έξι προημιτελικούς Ευρωλίγκας. Ο Παναθηναϊκός έχει να βρεθεί στο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ραντεβού από το 2012 και επειδή δεν μπορεί να φτάσει αγωνιστικά μέχρι εκεί, ο ιδιοκτήτης του απειλεί θεούς και δαίμονες, βρίζοντας χυδαία τους πάντες και καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την αποτυχία του ίδιου και της ομάδας του. Τις τελευταίες τέσσερις σεζόν, για παράδειγμα, σε 14 προημιτελικούς, ο Παναθηναϊκός έχει 2 νίκες! Τις τελευταίες έξι σεζόν, έχει δώσει 24 προημιτελικούς και έχει κερδίσει τους 6, έχοντας αποκλειστεί και στις έξι προημιτελικές σειρές της Ευρωλίγκας, με 3-2, 3-2, 3-1, 3-0, 3-0, 3-1! Κατά τα άλλα, ο Ολυμπιακός βαδίζει σε τέλος εποχής, ε...

Για τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από τη Ρεάλ Μαδρίτης φταίει η Ευρωλίγκα, ο Μπερτομέου, η διαιτησία και αυτό το παλιόπαιδο ο Ντόντσιτς, που έβαλε τρίποντο με ταμπλό προς το τέλος του τέταρτου προημιτελικού. Γράφτηκαν διθύραμβοι για μία παρ' ολίγον ανατροπή. Ήταν και αυτή μία κάτι σαν πρόκριση στο Final-4. Και η καταμέτρηση (των ετών της απουσίας τους) συνεχίζεται...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Προπαγάνδα για... Final-4

Γελάσαμε μία, δύο, τρεις. Το ανέκδοτο παρατράβηξε.

Ο μηχανισμός προπαγάνδας του Παναθηναϊκού προσπαθεί να πείσει τη φίλαθλη κοινή γνώμη εντός και εκτός συνόρων (με DVD της πλάκας) ότι ο Ολυμπιακός ευνοείται συστηματικά από τη διαιτησία στην Ευρωλίγκα επειδή είναι πρώτος στις βολές. Η αθλητική εφημερίδα και τα ΜΜΕ του Δ. Γιαννακόπουλου, όπως και οι "κολαούζοι" του, έχουν μάθει το ποίημα απ' έξω και επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό των φιλάθλων, κάνοντας πλύση εγκεφάλου ιδιαίτερα εν όψει των πλέι-οφ της διοργάνωσης, που βρίσκονται προ των πυλών.

Πράγματι, ο Ολυμπιακός εκτέλεσε τις περισσότερες βολές στην κανονική διάρκεια της φετινής Ευρωλίγκας: 668. Ο Παναθηναϊκός ήταν 6ος σε αυτό το κομμάτι με 573 βολές. Οι ερυθρόλευκοι έχουν εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό στυλ και επιδιώκουν το παιχνίδι μέσα στη ρακέτα με Μιλουτίνοβ, Πρίντεζη, ΜακΛίν, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, που ποστάρουν διαρκώς, ενώ οι ξένοι διαιτητές συνήθως σφυρίζουν τα φάουλ που γίνονται πάνω στον Σπανούλη όταν διεισδύει. Δεν βασίζονται στο τρίποντο οι Πειραιώτες και δεν "ζουν" και δεν "πεθαίνουν" με αυτό, όπως οι πράσινοι. Και το στατιστικό, αφού τόσο πολύ τους... εμπνέει τα λέει όλα. Ο Παναθηναϊκός επιχείρησε 759 προσπάθειες από το τρίποντο στις 30 αγωνιστικές της Ευρωλίγκας και ήταν τρίτος (μετά τις Χίμκι και Ρεάλ), ενώ ο Ολυμπιακός επιχείρησε 683 τρίποντα, κατέχοντας τη 10η θέση στη σχετική λίστα. Εβδομήντα έξι (76) τρίποντα περισσότερα, δεν τα λες και λίγα.

Στη 2η θέση με τις περισσότερες βολές βρέθηκε η Αρμάνι Μιλάνο, η οποία εκτέλεσε 617. Κάπως έτσι καταρρίπτεται πανηγυρικά αυτή η μομφή. Οι Ιταλοί τερμάτισαν στη 15η θέση της κατάταξης με ρεκόρ νικών 10-20. Για να είχε... αξία ο μύθος με τις βολές, θα έπρεπε η Αρμάνι να εξασφαλίσει την πρόκριση στα προημιτελικά με πλεονέκτημα έδρας. Τι να κάνουμε: ο Ολυμπιακός έχει ομαδάρα και δεν σταματιέται εύκολα από τους αντιπάλους του. Άλλωστε, στο μπάσκετ κερδίζει πάντα η καλύτερη ομάδα. Αυτή δεν είναι η "καραμέλα" εντός συνόρων στα χρόνια της κυριαρχίας τους;

Όπως έγραψα και στην αρχή, το αστείο ξεχείλωσε. Δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι αυτοί που υπαινίσσονται. Είναι η ομάδα που ευνοήθηκε σκανδαλωδώς στην κανονική διάρκεια, περισσότερο από κάθε άλλη. Χρειάστηκαν 37 βολές για να κερδίσουν την Μπάμπεργκ. Ο Ομπράντοβιτς μετράει ακόμα πόσα φάουλ έγιναν στα τελευταία δευτερόλεπτα, στην ήττα της Φενέρμπαχτσε, στο ΟΑΚΑ. Η Ρεάλ έχασε μία μεγάλη διαφορά και το ματς εξαιτίας των διαφορετικών κριτηρίων στα σφυρίγματα, καθώς οι διαιτητές επέτρεπαν το ξύλο μόνο στη μία πλευρά του παρκέ. Βάζουμε στην "εξίσωση" και τη μεγαλύτερη αλλοίωση στη φετινή Ευρωλίγκα, στην εντός έδρας νίκη τους επί της Ζαλγκίρις, και γίνεται αντιληπτό ότι για μία ακόμα φορά μπήκαν κυριολεκτικά από το παράθυρο στα προημιτελικά, εξασφαλίζοντας ξανά, από το πουθενά, το πλεονέκτημα έδρας.

Έχουν κάνει σημαία ότι ο Ολυμπιακός είναι πρώτος στις βολές στην Ευρωλίγκα, αλλά στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία; Είμαι σίγουρος ότι δεν το έχει ψάξει κανείς, όμως εγώ είμαι εδώ για να σας διαφωτίσω. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, σε σύνολο 14 ομάδων στην ελληνική Λίγκα είναι ΕΝΑΤΟΣ! Με 478 εκτελεσμένες βολές σε 23 αγωνιστικές. Απίστευτο και όμως αληθινό. Πρώτη είναι η ΑΕΚ (587) και ακολουθούν ο ΠΑΟΚ με 576 (με τον "συστημικό" προπονητή του, που από την Κηφισιά και τις μικρές Εθνικές ανέλαβε μία καλή δουλειά, καθώς είναι από τα πιο υπάκουα και πιστά "σκυλιά" του Γ.Β.), το Λαύριο (549), ο Παναθηναϊκός (κλασικά, με 520), το Ρέθυμνο (515), η Κύμη (499), ο Πανιώνιος (492) και ο Γυμναστικός Λάρισας Φάρος (486)! Μην περιμένετε ειδικά θέματα και αφιερώματα για αυτό το σκάνδαλο, αν και τώρα που το γράφω πρώτος όλο και κάποιος θα ακολουθήσει. Για να είμαι ειλικρινής, θα έγραφα αυτό το κείμενο μόλις ολοκληρωνόταν η κανονική περίοδος στο ελληνικό Πρωτάθλημα, αλλά το θράσος τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Έτσι και αλλιώς, τρεις αγωνιστικές απομένουν, οπότε η κατάσταση δεν θα αλλάξει δραματικά. Το πολύ-πολύ να προσπεράσουμε τον αξιόμαχο ΓΣΛ Φάρο, που παλεύει για την παραμονή του στην κατηγορία!

Και για φινάλε. Αυτή η "κακούργα", η Ευρωλίγκα, δεν τους... πηγαίνει καθόλου ρε παιδάκι μου. Μόλις... 344 βολές έχουν εκτελέσει στα δώδεκα παιχνίδια των έξι Final-4, τα οποία έχουν κερδίσει (όπως το κέρδισαν, τέλος πάντων). Ούτε 30 βολές ανά ματς δεν βγαίνει ο μέσος όρος (28,666666667 για την ακρίβεια). Αποκορύφωμα; Οι 46 βολές στον τελικό της Αθήνας, το 2007, από την... αδίστακτη Ευρωλίγκα!

ΥΓ: Όλος αυτός ο ντόρος με την κόντρα της Ευρωλίγκας με τον Παναθηναϊκό, που έχει δημιουργηθεί στο 100% από τους πράσινους, έχει ένα μόνο κίνητρο. Οι πρακτικές στην ελληνική Λίγκα να... πάρουν μεταγραφή και στις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις. Με κλίμα τρομοκρατίας, στοχοποίησης και ζούγκλας προς τους διαιτητές, μήπως και προκριθούν σε ένα Final-4 για πρώτη φορά μετά το 2012. Απειλές για αποχωρήσεις στον αέρα, αλλά μόνο για τα μάτια του κόσμου. Δεν γίνεται οι Λαμόνικα και Γιαβόρ να είναι κόκκινα πανιά για τον Παναθηναϊκό και ο Αναστόπουλος να έχει πάρει εργολαβία τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Αυτό με πείραξε!

Ήμουν υπερβολικός στα social media (στο Facebook μου, δηλαδή) και το αναγνωρίζω, σε σχόλια που έκανα μετά το τέλος του ματς με τη Ζαλγκίρις Κάουνας, αλλά τώρα που έχω ηρεμήσει, κατανοώ επακριβώς το λόγο. Και τη δεύτερη φορά, στη δεύτερη σεζόν του νέου φορμάτ της Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός βιώνει μία μπασκετική αδικία. Αδίκησε, όμως, και ο ίδιος τον εαυτό του. Την τεράστια προσπάθειά του στη μεγαλύτερη διάρκεια της κανονικής διάρκειας. Όπως και την περυσινή σεζόν, έτσι και τη φετινή, οι ερυθρόλευκοι ολοκλήρωσαν με ρεκόρ 19-11 τη regular season, καταλαμβάνοντας ξανά την εξόχως τιμητική τρίτη θέση. Και από την άλλη, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, πάλι από το... πουθενά, πήρε πλεονέκτημα έδρας ο Παναθηναϊκός, τερματίζοντας τέταρτος, χάρη στην εντός έδρας ήττα των Πειραιωτών από τη Ζαλγκίρις. Δεν γίνεται σε αυτό το επίπεδο να σπαταλάς μία διαφορά 16 πόντων που έχεις χτίσει με κόπο στην τρίτη περίοδο (26o λεπτό). Δεν γίνεται, άθελά σου προφανώς, να τους ανοίγεις το δρόμο προς το πλεονέκτημα έδρας. Σίγουρα, οι απουσίες των Πρίντεζη, Παπανικολάου, ΜακΛίν, Τιλί (πέντε με τον Αγραβάνη) έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, αλλά παρά την κούραση θα μπορούσε να γίνει καλύτερη διαχείριση από την ομάδα, τον προπονητή, τους παίκτες.

Και τις δύο αυτές σεζόν, μετά το πέρας της 25ης αγωνιστικής, ο Ολυμπιακός είχε επίδοση 18-7. Θα ήταν ωραίο να φτάσουμε τις 20 νίκες ή να τις ξεπεράσουμε και να έχουμε μονοψήφιο αριθμό ηττών. Για ψυχολογικούς λόγους και μόνο, καθώς η ιστορία γράφεται από εδώ και πέρα. Θα ήταν μία ακόμα ηθική νίκη για την τεράστια προσπάθεια που έχει καταβάλλει η ομάδα στα παρκέ. Πάλι, όμως, στο τελευταίο γκρουπ των πέντε αγώνων, μέτρησε μία νίκη και τέσσερις ήττες. Αντιμετωπίζοντας, βέβαια, από την αρχή της σεζόν και τα συνηθισμένα, πλέον, προβλήματα με τους τραυματισμούς, που κάποια στιγμή σε λυγίζουν. Δεν σημαίνουν κάτι όλα αυτά, καθώς το ζητούμενο είναι η ομάδα να πάρει την πρόκριση σε ένα ακόμα Final-4 και να βρεθεί στο ραντεβού του Βελιγραδίου. Απλά, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του άξιζαν μεγαλύτερη επιβράβευση για το γεγονός πως και στις δύο σεζόν αυτές με την τεράστια αλλαγή στη μορφή της Ευρωλίγκας, είναι σταθεροί εξ αρχής και εξασφαλίζουν το πλεονέκτημα έδρας από τον Μάρτιο. Παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα, που είναι ανθρωπίνως αδύνατον να μην υπάρξουν, έχουν πετύχει μεγάλες νίκες εντός και εκτός έδρας. Το σπουδαίο στοιχείο για μένα είναι πως ο Ολυμπιακός μακριά από το ΣΕΦ αυτήν τη διετία έχει κερδίσει το 50% των αναμετρήσεων (15/30 ματς).

Και οι άλλοι που αγκομαχούν όλη τη σεζόν, μπαίνουν από το παράθυρο στην τετράδα, η οποία και δίνει το πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά. Με το γνωστό... φάρδος και όλα τα αποτελέσματα που τους αφορούν να είναι ευνοϊκά για αυτούς. Έχουν τόσο θράσος, μάλιστα, και προσπαθούν να βγουν από πάνω, "κράζοντας" την Ευρωλίγκα για τη διεξαγωγή της 30ής και τελευταίας αγωνιστικής σε δύο δόσεις (και όχι την ίδια ημέρα και ώρα) λες και οι υπόλοιπες ομάδες συμφωνούν με αυτήν την απόφαση και δημιουργώντας διάφορα ευφάνταστα σενάρια για να αυτοαναιρεθούν στην πράξη, αφού όλες οι ομάδες έπαιξαν στα ίσα, ενώ μην ξεχνάμε και το φετινό "ποίημα" πως αδικούνται συστηματικά από την Ευρωλίγκα και τη διαιτησία. Διαπιστώνουμε, πάντως, πως όλη αυτή η κλάψα έχει πιάσει τόπο και η προπαγάνδα τους εις βάρος του Ολυμπιακού με τα DVD έχει αποτέλεσμα. Αν οι τρεις διαιτητές καταλόγιζαν το αντιαθλητικό φάουλ πάνω στον Γουίλτζερ στο τέλος της κανονικής διάρκειας, λογικά δεν θα είχαμε παράταση στο ΣΕΦ. Την ώρα που μία εβδομάδα νωρίτερα στη Μάλαγα, τρεις άλλοι διαιτητές δεν είχαν δει (;) το ξεκάθαρο φάουλ πάνω στον Σπανούλη, ενώ στην επόμενη επίθεση τον χρέωσαν με ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ. Με τις δύο αυτές να σημειώνονται στο τελευταίο λεπτό.

Η Ζαλγκίρις είναι πολύ καλή και σκληρή ομάδα, ενώ μοιάζει σε αγωνιστικό στυλ με τον Ολυμπιακό, ρίχνοντας το βάρος στην άμυνα και παίζοντας στοχευμένο μπάσκετ όπως οι Πειραιώτες. Είναι δυσκολοκατάβλητη αντίπαλος και δεν την έχουμε κερδίσει μέσα στη σεζόν. Θα είναι μία δυνατή προημιτελική σειρά και το πλεονέκτημα της έδρας πρέπει να αξιοποιηθεί. Το ΣΕΦ αναμένεται να είναι κατάμεστο σε όσα παιχνίδια χρειαστεί. Μακάρι να αποδειχθεί στην πράξη ότι οι Λιθουανοί πήραν το... λάθος ματς στην έδρα των ερυθρόλευκων.

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλες και όλους.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Και τώρα, τους ταράζεις στη νομιμότητα...

Πάει το "Κοριόπολις". Πάει και η "εγκληματική οργάνωση". Πάει και η "σύσταση συμμορίας". Είναι θέμα χρόνου να περάσει στο αρχείο μία ακόμα κατασκευασμένη ιστορία λάσπης. Στο τέλος, όμως, κάθε σκευωρός θα πάρει αυτό που του αξίζει για την αισχρή προπαγάνδα που έκανε.

Τον Σωκράτη Κόκκαλη, τον είχαν "ξετινάξει" όσο κυβερνούσε το μεγαλύτερο και ιστορικότερο καράβι της Ελλάδας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος πρέπει με κάθε τρόπο και κόστος να τα βροντήξει και να φύγει. Κοινός παρονομαστής των δύο διοικητικών ηγεσιών του Ολυμπιακού είναι η επιτυχημένη παρουσία των δύο αυτών προσώπων στο σύλλογο, τον οποίο κάποιοι θέλουν "ακυβέρνητο" και "μίζερο". Δεν θα τους περάσει.

O Άρειος Πάγος απεφάνθη πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι αθώος και για τη δήθεν εγκληματική οργάνωση. Είναι δικαίωση, δίχως αμφιβολία. Από εδώ και πέρα, όμως, το θέμα είναι ηθικό και κάποιοι πρέπει να πληρώσουν για όλη αυτήν την ταλαιπωρία ετών. Με μηνύσεις και αγωγές μέχρι να αλλάξουν... πλανήτη και να αποκατασταθούν οι προσωπικότητες που επλήγησαν. Τους ταράζεις στη νομιμότητα μέχρι τη στιγμή που θα ζητούν γονυπετείς έλεος. Στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός λάσπης, με Κυβερνητική σφραγίδα. Τώρα, ζητούν και τα ρέστα. Να μιλούν για "δημοσιογραφικά καλάσνικοφ" τα "πρώτα πιστόλια" της χώρας. Ε, αυτό πάει πολύ. Δεν σώζουν πια τους θρασύτατους προπαγανδιστές ούτε όλα τα ρούβλια αυτού του κόσμου.

ΥΓ: Έγινε και αυτό. Ο Ολυμπιακός τιμωρήθηκε με αφαίρεση τριών βαθμών για επεισόδια οπαδών με την Αστυνομία (και τα οποία προκάλεσε η ίδια), μετά την ολοκλήρωση του αγώνα με την ΑΕΚ, ενώ δεν κινδύνεψε η σωματική ακεραιότητα κανενός αξιωματούχου της αναμέτρησης. Ο ΠΑΟΚ πήρε πίσω τους τρεις βαθμούς για τη διακοπή ενός αγώνα με δική του υπαιτιότητα! Αυτές οι "ομορφιές" συμβαίνουν, πλέον, στο ελληνικό ποδόσφαιρο. "Γελάει" μέχρι και το ρολό της ταμειακής μηχανής που εκτοξεύτηκε στον Όσκαρ Γκαρθία...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Η απόλυτη στοχοποίηση

Το πιο ακίνδυνο και βολικό σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι να μην πάρεις θέση και να αφήσεις μία είδηση ασχολίαστη. Να κάνεις, κοινώς και δημοσιογραφικά, την «πάπια». Βέβαια, υπάρχουν αυτοί που, ήδη, έχουν αναλάβει ρόλο δικαστή, όπως και αυτοί που ρίχνουν την μπάλα στην εξέδρα και αφήνουν τα πάντα στο λειτούργημα της Δικαιοσύνης. Για όποιους εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμα σε αυτήν την έννοια, διότι προσωπικά έχω σταματήσει εδώ και χρόνια.

Μόνο ένας κουτός δεν μπορεί να αντιληφθεί πως εδώ πέρα παίζονται και άλλου είδους «παιχνίδια», πέρα από τα καθαρά αγωνιστικά και ποδοσφαιρικά. Σε ένα κακόβουλο και ύπουλο σχέδιο, μιας απόλυτης στοχοποίησης ενός συλλόγου και ενός ανθρώπου, που τυγχάνει να είναι ο ιδιοκτήτης του και πρέπει να βγει με κάθε τρόπο και κόστος από τη μέση. Ο ξεκάθαρος σκοπός είναι να διασυρθεί επικοινωνιακά το όνομα του Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη, διεθνώς. Να σέρνεται ένα ακόμα, πολύ σοβαρό, θέμα για πολύ καιρό, πετώντας διαρκώς λάσπη στον ανεμιστήρα.

Η ανικανότητας αυτής της Κυβέρνησης σε όλους τους τομείς της ζωής και της κοινωνίας, θα μείνει στην ιστορία. Οπως και το ανελέητο «κυνήγι» στην ομάδα που κάνει χαρούμενους εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη. Γιατί παντού υπάρχει ένας Ελληνας, άρα και ένας Ολυμπιακός. Και πόσους τίτλους του Ολυμπιακού να αντέξεις, αν είσαι αντίπαλός του και δεν μπορείς να τον φτάσεις ούτε στα επόμενα 50 χρόνια. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, άλλα δύο τρόπαια έριξαν άγκυρα στο Λιμάνι.

Ο στόχος, λοιπόν, δεν είναι μόνο να χάσουν οι «ερυθρόλευκοι» ένα Πρωτάθλημα και να σπάσει ένας κρίκος από την αλυσίδα της κυριαρχίας τους στον ελληνικό αθλητισμό. Είναι πολλοί περισσότεροι. Πάντως, μέσα και από αυτήν τη δοκιμασία, ο Ολυμπιακός μπορεί να βγει κερδισμένος ως οργανισμός. Να δίνει ακόμα μεγαλύτερη σημασία σε κάθε τίτλο που κατακτούν τα τμήματά του. Και στο ποδόσφαιρο, αν τελικά χαθεί το όγδοο σερί Πρωτάθλημα, να γίνει άμεσα η επανεκκίνηση για μία νέα σαρωτική επταετία.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sportime, τη Δευτέρα 26/3/2018.

Να στείλουμε κάνα DVD από τον τρίτο τελικό του 2010, έτσι για την αλητεία;

Κάποιοι έχουν ξεχάσει πότε προκρίθηκαν τελευταία φορά σε Final-4. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι αδικούνται συστηματικά στην Ευρωλίγκα, την ώρα που είναι η ομάδα με τις πιο κραυγαλέες διαιτητικές αποφάσεις υπέρ της και εκεί. Όταν έπαιρναν το τρόπαιο, όπως το έπαιρναν τέλος πάντων, η Ευρωλίγκα ήταν... ξηγημένη και η διαιτησία... σούπερ ουάου. Τώρα, η Ευρωλίγκα είναι... κακούργα και η διαιτησία... εχθρική επειδή έχουν φτάσει στο σημείο να πανηγυρίζουν μία νίκη στην έδρα της μικρομεσαίας Μάλαγα σαν να πήραν το ευρωπαϊκό και ενώ ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει σχεδόν σε όλες τις έδρες της Ευρώπης (πλην Βαμβέργης) και πανίσχυρες ομάδες.

Είναι προφανές ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος προσπαθεί να δυναμιτίσει το κλίμα και να φτάσει στα άκρα εν όψει των πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Εκεί που η ομάδα του θα έχει λογικά μειονέκτημα έδρας, ενώ βάσει της σκανδαλώδους διαιτητικής εύνοιας που έτυχε σε τρία συγκεκριμένα παιχνίδια (με Φενέρμπαχτσε, Ρεάλ Μαδρίτης και Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ), δεν θα έπρεπε καν να βρίσκεται στην προνομιούχο οκτάδα. Ακόμα πονάει το χέρι του Κέβιν Πάνγκος της Ζαλγκίρις, από το χτύπημα του Γκιστ, σε ένα μη σφύριγμα που έκρινε ένα ολόκληρο παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός είναι ο "μετρ" της προπαγάνδας στο άθλημα. Στοχοποιεί τον Ολυμπιακό και τη Φενέρμπαχτσε διεθνώς, επειδή είναι δύο από τις υποψήφιες ομάδες για να αντιμετωπίσει στα προημιτελικά του θεσμού (έχοντας το μειονέκτημα έδρας), αλλά πριν από την Τουρκία σε ποια ομάδα ήταν προπονητής ο Ομπράντοβιτς; Ο Σέρβος υπό την ανοχή των διαιτητών σε Ελλάδα και Ευρώπη έχει παρουσιάσει την πιο επιθετική άμυνα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ξεπερνώντας κατά πολύ το δόγμα "άμυνα στο όριο το φάουλ". Τότε, ήταν για κάποιους "ο κορυφαίος προπονητής στον πλανήτη". Τώρα, είναι προπονητής στην ομάδα που ευνοείται περισσότερο στην Ευρωλίγκα. Αποφασίστε, ε... Μονά, ζυγά, μονόζυγα.

Η διοργανώτρια αρχή πρέπει να λάβει τα μέτρα της και να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτό το αποκρουστικό φαινόμενο. Δεν γίνεται να στοχοποιείται με αυτόν τον ύπουλο τρόπο η κορυφαία ομάδα της δεκαετίας στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός έχει καταβάλλει τεράστια προσπάθεια για να φτάσει στο σημείο να χειροκροτείται σε όποια ευρωπαϊκή πόλη έχει παίξει μπάσκετ. Με το δικό του τρόπο, χωρίς αλόγιστα χρήματα και με τον ελληνικό κορμό να είναι ο πρωταγωνιστής. Άλλοι έχουν στιγματιστεί από την προκλητική διαιτητική ασυλία και εύνοια. Όχι ο Θρύλος.

Η Ευρωλίγκα δεν είναι... ΕΣΑΚΕ, ούτε... ΕΟΚ, ούτε έχει πρόεδρο... Βασιλακόπουλο, ούτε έχει διαιτητές-"καμικάζι" στυλ Αναστόπουλου. Εδώ και 21 χρόνια έχουν κατακλέψει τον τόπο και ζητούν και τα ρέστα. Φανταστείτε, έτσι για την αλητεία, να στείλει ο Ολυμπιακός διεθνώς τα, άνευ προηγουμένου, αίσχη από τον τρίτο τελικό της ντροπής, το 2010. Δεν ξέρω πόσους ορόφους έχουν τα γραφεία της Ευρωλίγκας στην Ισπανία, αλλά αν οι αρμόδιοι δουν αυτόν τον αγώνα σε επανάληψη, θα... ψάχνουν μπαλκόνι για να φουντάρουν.

Κάποιοι έχουν στο αίμα τους να κάνουν το άσπρο-μαύρο. Κάποιοι δεν έχουν ζήσει πως είναι το συναίσθημα του σεβασμού και της καθολικής αποδοχής από όλα τα έθνη του κόσμου και όπου παίζεται μπάσκετ. Μόνο ο Ολυμπιακός έχει απολαύσει αυτήν την τιμή. Να χειροκροτείται όπου έχει αγωνιστεί και να έχει προσθέσει φιλάθλους που δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα, αλλά έχουν ταυτιστεί με τη μαχητική ψύχη και τα κατορθώματα των ερυθρόλευκων.

Το να μην σε υπολογίζει κανείς και να έχεις καταντήσει ο περίγελος στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, τελικά είναι αβάσταχτο και... δύσπεπτο για κάποιους.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Πίσω το «τρίποντο» και τα λέμε...

Πώς τα φέρνει η ζωή... Ο Ολυμπιακός έβαλε την υπογραφή του στον υποβιβασμό του Πλατανιά στη δεύτερη κατηγορία. Της ομάδας-υποχείριο της «εξυγίανσης» κατά τη διάρκεια της περυσινής σεζόν. Ο Πρωταθλητής Ελλάδας είχε... ξεχάσει να παίζει στρωτά και με τη μία, κάτι που έκανε στα Χανιά, ιδιαίτερα στο καλό του πρώτο ημίχρονο. Εντάξει, ο αντίπαλος ήταν αδύναμος, αλλά δεν παύει αυτός ο Ολυμπιακός να έχει ποιότητα, που δεν την έχει παρουσιάσει σε διάρκεια μέσα στην τρέχουσα ποδοσφαιρική χρονιά.

Ο Γκαρθία «έσπασε» δίχως λόγο την τριπλέτα Μάριν-Φορτούνη-Ανσαριφάρντ, που είχε κάνει τη διαφορά για τους «ερυθρόλευκους» στο πρώτο μισό της σεζόν. Στα Περιβόλια, αποδείχθηκε ξανά πως αυτοί οι τρεις παίκτες πρέπει να αγωνίζονται μαζί γιατί συνεργάζονται άψογα (είναι ενδεικτική η φάση του δεύτερου γκολ από την αρχή μέχρι το τέλος της) και η δουλειά της νέας τεχνικής ηγεσίας έπρεπε να είναι η ενσωμάτωση του ποιοτικού Μιραλάς στο υπόλοιπο σύνολο, που είχε βρει τον αγωνιστικό δρόμο του. Οχι η διάσπαση του βασικού κορμού, που είχε φέρει την ομάδα από το -5 στο +1 με το τέλος του πρώτου γύρου.

Ακόμα και σε μία αγωνιστική περίοδο με διαδοχικά λάθη του «ερυθρόλευκου» οργανισμού, έχουν γίνει τα... απίθανα για να «εκθρονίσουν» τον αυτοκράτορα. Αν έχουν τα κότσια η «εξυγίανση», μαζί με την καλή της «φίλη», την κυβέρνηση, ας επιστρέψουν τους τρεις βαθμούς, που πραξικοπηματικά αφαίρεσαν από τον Ολυμπιακό. Αλλωστε, το παιχνίδι με την ΑΕΚ «χάθηκε», όπως χάθηκε τέλος πάντων. Φέρτε πίσω τους τρεις βαθμούς που κατακτήθηκαν με κόπο μέσα στο γήπεδο και θα δούμε στο τέλος ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sportime, τη Δευτέρα 12/3/2018.

Ο προπονηταράς Μπέντο εκδιώχθηκε μέσα σε μία νύχτα, αυτός ο απίθανος Ισπανός γιατί είναι ακόμα προπονητής στον Ολυμπιακό;

Η σημερινή είναι μία περίεργη ημέρα. Ο Όσκαρ Γκαρθία συμπληρώνει ακριβώς δύο μήνες στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού και έχει προλάβει, ήδη, να διαλύσει μία αδούλευτη ομάδα, η οποία βρισκόταν στην ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ της Super League όταν την ανέλαβε. Πέρυσι, ακριβώς τέτοια ημέρα (5 Μαρτίου 2017), ο Ολυμπιακός έχανε από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και ο Πάουλο Μπέντο δήλωνε πως οι αποχωρήσεις των Λούκα Μιλιβόγιεβιτς και Μπράουν Ιντέγε μεσούσης της σεζόν διαφοροποίησαν προς το χειρότερο την εικόνα της ομάδας. Είχε πει το αυτονόητο, καθώς, μέχρι το συγκεκριμένο ματς, ο Ολυμπιακός είχε πετύχει 43 γκολ στο Πρωτάθλημα και ο Σέρβος με τον Νιγηριανό είχαν σκοράρει τα 19 εξ αυτών (6 ο Μιλιβόγιεβιτς, 13 ο Ιντέγε).

Την επόμενη ημέρα, στις 6 Μαρτίου 2017, ο Μπέντο αντίκρισε την πόρτα της εξόδου, έχοντας κατακτήσει ουσιαστικά το Πρωτάθλημα από τον Γενάρη. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός ήταν μέσα στο Κύπελλο και είχε προκριθεί στις 16 καλύτερες ομάδες του Europa League. Και ο Πορτογάλος προπονητής είχε απολυθεί τέσσερις ημέρες πριν από τον πρώτο αγώνα με την Μπεσίκτας, όπου οι ερυθρόλευκοι πήγαν σε αυτά τα δύο σπουδαία ματς με τον Βασίλη Βούζα στο τιμόνι! Από τη στιγμή που αποχώρησε ο Μάρκο Σίλβα, ο Πάουλο Μπέντο είναι με διαφορά ο καλύτερος ξένος προπονητής που έχει περάσει από την ομάδα την τελευταία διετία. Με τις παραξενιές και τον εγωισμό του, αλλά είναι ένας ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ. Ο Γκαρθία δεν βγάζει καν εγωισμό, αμφιβάλλω αν μπορεί να μπορεί να προπονήσει καν ομάδα σε υψηλό επίπεδο.

Χθες, μετά την καταδικαστική ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στη μάχη του τίτλου, ο Όσκαρ Γκαρθία για μία ακόμα φορά προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να στρέψει αλλού την αποτυχία ("πετώντας" από πάνω του τις μεγάλες ευθύνες που έχει), λέγοντας στη συνέντευξη Τύπου πως η ομάδα του Ολυμπιακού δεν είναι ίδια με τα προηγούμενα χρόνια και ότι δεν έχει τους ίδιους παίκτες με τα προηγούμενα χρόνια. Πρόσθεσε, δε, πως οι αντίπαλοι έχουν καλύτερους παίκτες και καλύτερες ομάδες! Αν η διοίκηση του Ολυμπιακού και ο Βαγγέλης Μαρινάκης θέλουν να παραμείνουν πιστοί στις αρχές τους, πρέπει σήμερα κιόλας να δείξουν την πόρτα της εξόδου στον Ισπανό τεχνικό, ο οποίος μπέρδεψε μία, ήδη, μπερδεμένη ομάδα, παίρνοντας ακατανόητες αποφάσεις. Οι τρεις νίκες σε έντεκα παιχνίδια με τον ίδιο στον πάγκο τα λένε όλα. Γράφω... βιβλίο με όσα έχει κάνει αυτούς τους δύο μήνες και στις έντεκα αυτές αναμετρήσεις. Θα αναφέρω ενδεικτικά κάτι που δεν είναι 100% αγωνιστικό: στην Τούμπα, στο ματς που δεν έγινε ποτέ λόγω επεισοδίων, οι Σισέ και Κούτρης είχαν δηλωθεί στο βασικό σχήμα, με τους Ένγκελς και Χατζισαφί να μένουν εκτός 18άδας. Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο Ενγκελς με τον Χατζισαφί έπαιξαν βασικοί (!), με τον Βέλγο να επιστρέφει στην εντεκάδα για πρώτη φορά μετά τις 28 Ιανουαρίου και τον εκτός έδρας αγώνα στην Τρίπολη. Όσο για τους Σισέ και Κούτρη; Αμφότεροι έμειναν εκτός 18άδας! O άνθρωπος είναι σε σύγχυση, πανικό, εκτός τόπου και χρόνου...

Ο Γκαρθία έχει παρουσιάσει όλο αυτό το διάστημα μία ομάδα χωρίς αρχή, μέση, τέλος. Κόντρα στον Παναθηναϊκό οι ερυθρόλευκοι έκαναν το χειρότερο παιχνίδι τους στη σεζόν. Ο Ολυμπιακός είχε προπονητή για να επιτύχει το στόχο του, σε μία αγωνιστική περίοδο όπου έχει δεχθεί ανελέητο κυνήγι από κυβέρνηση, "εξυγίανση", διαιτησία, θεσμικούς φορείς. Είχε βρεθεί ένας αγωνιστικός κορμός και ο νέος προπονητής παρατάσσει σε κάθε και ματς και διαφορετική εντεκάδα. Η ομάδ ήθελε μόνο ΗΡΕΜΙΑ και ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ για να τελειώσει την αγωνιστική χρονιά, όπως μπορούσε και έπρεπε. Καβάλα στο άλογο.

ΥΓ1: Ναι, το πέναλτι του Παναθηναϊκού ήταν μούφα. Ναι, η διαιτησία έχει επηρεάσει τη βαθμολογία του φετινού Πρωταθλήματος. Είναι ανεπίτρεπτο, όμως, ο Ολυμπιακός να μη δέχεται καν φάση μέχρι το 1-0 και από τη στιγμή που είχε αριθμητικό πλεονέκτημα να πιέζεται από τους πράσινους, που έπαιζαν με παίκτη λιγότερο για ένα μισάωρο και δεν είχαν καν διαθέσιμο έναν κλασικό επιθετικό.

ΥΓ2: Τουλάχιστον έφυγε ο Τάκης Λεμονής και τα αποδυτήρια πια "σφύζουν από υγεία".

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Γιώτου, γιώτου, γιώτου, πού είναι ο Παναγιώτου;

*Στην Ευρώπη, τα γνωστά: 9-4 οι νίκες του Θρύλου και η καταμέτρηση συνεχίζεται.

*Τρικούβερτο γλέντι στο ΟΑΚΑ και η ομάδα βρίσκεται εκεί που πρέπει.

*Όταν διαιτητεύουν τα ματς των αιωνίων ΞΕΝΟΙ διαιτητές, τα κριτήρια είναι πάντα ίδια. Παρά τα λάθη που γίνονται και τα οποία είναι ανθρώπινα. Δεν υπάρχει δόλος.

*Έχει το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στην Ευρωλίγκα (17-7).

*Μετράει επτά (7) εκτός έδρας νίκες! Μόνο οι ΤΣΣΚΑ και Φενέρμπαχτσε έχουν 8, αλλά με το τριπλάσιο και βάλε μπάτζετ.

*Ποιος έχει την καλύτερη έδρα στην Ευρώπη; Με ρεκόρ 10-1 στο ΣΕΦ, ο Θρύλος φυσικά.

*Απλά, Ολυμπιακός.

*Διαφωνώ με τον κόουτς Σφαιρόπουλο ότι η διαιτησία έπαιξε 50%-50% (δεν ήταν, όμως, και το αίσχος που συμβαίνει συστηματικά στην Ελλάδα), αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως στο τέλος οι τρεις διαιτητές σφύριζαν ό,τι έβλεπαν. Ιδιαίτερα στην παράταση. Στο γενικό πλαίσιο, οι Ιερεθουέλο, Γιαβόρ και Ρότσα έπαιξαν έδρα (60%-40%).

*Με Αναστόπουλο. Παναγιώτου, Μάνο και τα άλλα "φυντάνια" που μας έχουν σπάσει τα νεύρα όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει αυτό το ματς ο Ολυμπιακός. Θα είχαν... καταπιεί τη σφυρίχτρα σε όλες τις κρίσιμες φάσεις.

*Ο Ολυμπιακός πήρε τα σφυρίγματα που εδικαιούτο από την πίεση στο όριο του φάουλ, κυρίως όσο το παιχνίδι πλησίαζε προς το τέλος του, που εδώ και πολλά χρόνια μένει ατιμώρητο στην Ελλάδα και χάρη στο οποίο κρίνονται οι τίτλοι. Τρόπαια που χάνονται άδικα για τον Ολυμπιακό επειδή τα διαιτητικά κριτήρια είναι διαφορετικά. Ε, στην Ευρώπη τα κριτήρια είναι συνήθως τα ίδια.

*Φτάσαμε 2 Μαρτίου για να παίξει ο Ολυμπιακός σχεδόν πλήρης. Μόνο ο Αγραβάνης είναι πια εκτός. Φτάσαμε στην 24η αγωνιστική για να παίξει ο Τιλί, ο οποίος έδειξε πόσο χρήσιμος παίκτης είναι για κάθε ομάδα, παίζοντας πολύ καλά για το μεγάλο διάστημα της αποχής του.

*Ο Ρόμπερτς έχει βαλθεί να μας... τρελάνει. Έπρεπε να αποκτηθεί παίκτης στη θέση του (θετικό το ντεμπούτο του Μπόμπι Μπράουν) για να θορυβηθεί και να παίξει με αυτοπεποίθηση. Επιτέλους, σούταρε όταν έπρεπε και δεν κώλωσε (5/5 σουτ). Αποφασιστικό άλμα στο τρίποντο και... μέσα. Η μπάλα, έτσι. Ο Αμερικανός από διστακτικός έγινε... αδίστακτος. Κρατάμε την επιθετικότητά του, την οποία πρέπει να δείχνει πολύ πιο συχνά στην τελική ευθεία της σεζόν.

*Τι τους έκανες, ρε Σπανούλαρε. Το γκολ-φάουλ στο 81-78 (σε μία δύσκολη στιγμή), κράτησε την ομάδα. Στα 36 του, χορεύει στον αέρα σαν 28αρης.

*Ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, όμως έδειξε χαρακτήρα σε ένα δύσκολο γήπεδο, όπου στην Ελλάδα ισχύουν πάντα άλλοι κανόνες. Στην Ευρώπη, τουλάχιστον, το κανονικό και στοχευμένο μπάσκετ επιβραβεύεται.

*Άλλοι, πλέον, τρέχουν και δεν φτάνουν... Από τις οκτώ πρώτες ομάδες της κατάταξης στην Ευρωλίγκα, μαζί με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ έχουν τις λιγότερες εκτός έδρας νίκες (3). Πρώτα, όμως, πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να χάνουν. Τώρα διαμαρτύρονται για τις βολές στην παράταση. Για τις βολές στα προηγούμενα 40 λεπτά (9-2 στο τρίτο δεκάλεπτο και 22-14 στο 30'), κουβέντα. Δεν τους πιάνεις από πουθενά.

*Χάθηκε ένα Κύπελλο, που δεν έπρεπε. Το θέλαμε πολύ γιατί το τελευταίο κατακτήθηκε το 2011. Γιάννη Σφαιρόπουλε, έχεις μία μεγάλη ευκαιρία μπροστά σου. Αν η ομάδα τελειώσει όπως πρέπει τη σεζόν, η θέση σου ανήκει και τα επόμενα χρόνια.

Παναγιώτης Γκαραγκάνης